Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

na posiedzeniu niejawnym w składzie:

Przewodniczący:	sędzia (del) Magdalena Kimel

po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2020 r. w Gliwicach

sprawy T. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania T. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 18 grudnia 2019 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  wniosek ubezpieczonego o przyznanie prawa do emerytury górniczej na podstawie art. 50 a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 grudnia 2019 r. przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. (art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c ).

(-) sędzia del. Magdalena Kimel

Sygn. akt VIII U 105/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 grudnia 2020 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze, odmówił ubezpieczonemu T. G. prawa do emerytury w obniżonym wieku, ponieważ do dnia 31 grudnia 2008 r. nie osiągnął 55 lat.

Od powyższej decyzji ubezpieczony wniósł odwołanie. Kwestionował ustalenia organu rentowego, podnosząc że wnosi o przeliczenie emerytury z zastosowaniem 24% kwoty bazowej.

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Wskazał, że prawo do emerytury górniczej można otrzymać tylko raz, zatem wniosek ubezpieczonego o przeliczenie emerytury został potraktowany jako wniosek o emeryturę z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach, a nie jako wniosek o kolejną emeryturę górniczą.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony T. G. urodził się w dniu (...)

W dniu 7 września 2010 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury górniczej bez względu na wiek (art. 50 e ustawy emerytalnej) od dnia 1 sierpnia 2010 r.

Po przyznaniu prawa do emerytury, ubezpieczony kontynuował zatrudnienie

W dniu 4 grudnia 2019 r. ubezpieczony wniósł o przeliczenie emerytury z nową kwotą bazową po przepracowanych 30 miesiącach od przyznania emerytury.

Organ zakwalifikował ww. wniosek ubezpieczonego, jako wniosek o emeryturę z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Zdaniem organu rentowego emeryturę górnicza można otrzymać tylko raz.

Zaskarżoną decyzją z dnia 18 grudnia 2019 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do ww. emerytury, podnosząc że ubezpieczony nie spełnił wymaganej przepisami przesłanki ukończenia 55 roku życia do dnia 31 grudnia 2008 r.. W związku z tym organ rentowy wskazał, że nie było podstaw do przyznania nowego świadczenia i obliczenia wysokości świadczenia z zastosowaniem art. 53 ust. 4 ustawy emerytalnej.

Od powyższej decyzji ubezpieczony wniósł odwołanie, które zainicjowało niniejsze postępowanie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego. Zgromadzona dokumentacja jest kompletna i została sporządzona w sposób rzetelny, a jej wiarygodność nie budzi wątpliwości. Nadto okoliczności faktyczne nie były sporne.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 46 ust 1 w zw z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998r (Dz.U z 2016 r, poz 887) w zw z § 8a. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U z 1983 r, nr 8, poz 43), prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 29, 32, 33 i 39 przysługuje również ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny: 50 lat - kobieta i 55 lat mężczyzna - w czasie zatrudnienia lub w ciągu 5 lat od ustania zatrudnienia,

- posiadają wymagany okres zatrudnienia (25 lat dla mężczyzn), w tym co najmniej 20 lat przy pracach wymienionych w wykazie B dziale IV poz. 8 i 9.

- nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

- warunki do uzyskania emerytury określone w tych przepisach spełnią do dnia 31 grudnia 2008 r.

Na wstępie należy zauważyć, że w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego to jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Zatem tylko na tym obszarze sąd dokonuje jej kontroli zarówno pod względem formalnej poprawności, jak i merytorycznej zasadności (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 r., sygn. akt: II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601, Lex 40789; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. akt: II UK 275/11, Lex 1215286). Sąd ubezpieczeń społecznych nie może wykraczać poza przedmiot postępowania wyznaczony w pierwszym rzędzie przez przedmiot zaskarżonej decyzji, a następnie poza zakres odwołania od niej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 20 maja 2015 r., sygn. akt: III AUa 1079/14, L.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. akt: II UK 74/13, L.).

Zaskarżona decyzja dotyczyła emerytury przyznawanej na podstawie art 46 ustawy emerytalnej, w związku z tym w sprawie z odwołania od tej decyzji, Sąd zbadał wyłącznie czy ubezpieczony spełnił warunki do emerytury w oparciu o ten przepis.

W związku z tym, aby ubezpieczony mógł otrzymać emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych w oparciu o art. 46, musiałaby spełnić wszystkie przesłanki z art. 32 ustawy emerytalnej na dzień 31 grudnia 2008 r.

Warunki wymienione w art 46 ustawy emerytalnej nie zostały przez ubezpieczonego spełnione, albowiem ubezpieczony urodzony (...)- do dnia 31.12.2008 r nie ukończył 55 roku życia.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na mocy art 477 ¹⁴ §1 kpc, oddalił odwołanie jako bezzasadne.

Niemniej jednak z uwagi na fakt, że wniosek ubezpieczonego z dnia 4 grudnia 2019 r. organ rentowy winien zakwalifikować jako wniosek o przyznanie emerytury na podstawie art. 50 a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
Sąd na mocy art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. wniosek ubezpieczonego przekazał do rozpoznania organowi rentowemu.

Jeżeli po wniesieniu odwołania od decyzji w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych zostanie zgłoszone nowe żądanie (czy to w odwołaniu, czy też w toku postępowania sądowego), sąd nie może go rozpoznać i zobowiązany jest je przekazać do rozpoznania organowi rentowemu w myśl przepisu art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. (wyrok SN z dnia 25 maja 1999 r., II UKN 622/98, OSNAPiUS 2000, nr 15, poz. 591 i wyrok SN z dnia 9 września 2010 r., II UK 84/10, LEX nr 661518 oraz wyrok SA w Lublinie z dnia 20 marca 2013 r., III AUa 72/13, LEX nr 1293661; wyrok SA w Łodzi z dnia 29 stycznia 2013 r., III AUa 738/12, LEX nr 1280507 i wyrok SA Szczecinie z dnia 22 stycznia 2013 r., III AUa 670/12, LEX nr 1286637). Sąd nie może bowiem rozstrzygać o roszczeniach ubezpieczonego, co do których organ rentowy nie wypowiedział się w decyzji.

Ubezpieczony wskazywał, że przepracował 30 miesięcy po przyznaniu świadczenia i domagał się przeliczenia emerytury. Należy podkreślić, że przeliczenie świadczenia możliwe jest na podstawie art. 53 ust 4 ustawy emerytalnej, niemniej jednak przepis ten dotyczy wyłączeni sytuacji, w której osoba pobierająca emeryturę lub rentę nabywa prawo do nowej emerytury.

Zagadnienie dotyczące obliczenia wysokości świadczenia pojawi się przy obliczaniu kolejnej emerytury, jeśli przyznane zostanie do niej prawo. Zatem organ rentowy w pierwszej kolejności winien rozpoznać wniosek ubezpieczonego z dnia 4 grudnia 2019r.

W niniejszej sprawie zachodziły przesłanki do rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 148 ¹ k.p.c albowiem po złożeniu przez strony pism procesowych, mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń, przeprowadzenie rozprawy nie było konieczne.

(-) Sędzia (del) Magdalena Kimel