Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Agata Gawron-Sambura

Protokolant Agnieszka Sobolewska

przy udziale

Prokuratora Prokuratury RejonowejG.Katarzyny Łęskiej

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2016 r.

sprawy M. G. ur. (...) w K. syna J. i M. oskarżonego art. 284§2 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 17 czerwca 2016 r. sygnatura akt III K 862/15

na mocy art. 437 kpk, art. 439 § 1 pkt. 6 kpk

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu
w Gliwicach do ponownego rozpoznania

Sygn. akt VI Ka 1012/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2016r. sygn. akt III K 862/15, Sąd Rejonowy w Gliwicach uznał oskarżonego M. G. za winnego popełnienia czynu z art. 284 § 2 k.k. polegającego na tym, że w okresie od 26 sierpnia 2011r. do 2 listopada 2011r. w G. przywłaszczył sobie pieniądze o łącznej kwocie 1650 zł. na szkodę T. S., za co skazał go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Na mocy art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz T. S. kwoty 1650zł. Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze zasadził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. Z. kwotę 1343,16 zł w tym 23 % podatku VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego, nadto na mocy art. 624 § 1 k.p.k., art. 17 ust 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od ponoszenia wydatków przejmując go na rachunek Skarbu Państwa i odstępując od obciążenia go wydatkami.

Wyrok powyższy został zaskarżony w całości na korzyść oskarżonego apelacją osobistą M. G. oraz jego obrońcy.

Sąd Okręgowy stwierdził, co następuje:

Wywiedzione apelacje okazały się na tyle skuteczne, iż w wyniku ich rozpoznania należało uchylić zaskarżone orzeczenie.

Niezależnie od poniesionych w środkach odwoławczych zarzutów odnoszących się do merytorycznej części wyroku zaskarżone orzeczenie zapadło z obrazą przepisów postępowania karnego, które miało charakter bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 6 k.p.k.

Przepisy kodeksu postępowania karnego nakładają na orzekającego obowiązek podpisania orzeczenia. Wydany w dniu 17 czerwca 2016r. na rozprawie wyrok w sprawie M. G. nie został podpisany przez sędziego orzekającego. Brak podpisu na orzeczeniu (wyroku, postanowieniu) jest oczywistym uchybieniem i stanowi bezwzględny powód odwoławczy (art. 439 § 1 pkt 6 k.p.k.). Skutkiem ujawnienia tego uchybienia zaskarżone orzeczenie musi być uchylone, niezależnie od granic środka odwoławczego oraz niezależnie od wpływu tegoż uchybienia na treść orzeczenia.

Z kolei odnosząc się do podniesionego przez obu skarżących zarzutu obrazy prawa procesowego w postaci powagi rzeczy osądzonej, której wystąpienie musiałoby skutkować uchyleniem zapadłego orzeczenia i umorzeniem postępowania w niniejszej sprawie, wskazać należy, że jakkolwiek rację mają skarżący podnosząc, że wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach o sygn. akt. IX K 1066/13, w którym osądzono M. G. za czyn popełniony w okresie od lipca do października 2011r., ma znaczenie dla kwestii odpowiedzialności oskarżonego, gdyż jego istota podobnie jak w sprawie rozstrzyganej również wyrażała się w nierozliczeniu się z pobrań doręczonej przesyłki innego klienta, niż T. S., w ramach świadczenia na jego rzecz usług przez (...) za pośrednictwem strony internetowej (...), to jednak prawomocne skazanie za czyn ciągły – art. 12 k.k. stoi na przeszkodzie ze względu na treść art. 17 § 1 pkt. 7 k.p.k, ponownemu postępowaniu o później ujawnione zachowania, będące elementami tego czynu, o ile nie były przedmiotem wcześniejszego osądzenia w ramach przyjętego w nim czasookresu. Tymczasem już tylko pobieżna analiza obu zarzutów wskazuje, że powagą rzeczy osądzonej mógłby zostać objęty w niniejszej sprawie jedynie fragment tego czynu, a mianowicie obejmujący okres od 26 sierpnia 2011r. do października 2011r., wszelkie zatem przestępcze zachowania wykraczające poza ten okres nie mogą być uznane jako uchybiające przepisom prawa procesowego wbrew odmiennym twierdzeniom skarżących. Niemniej sąd rejonowy mając na uwadze orzeczenie zapadłe w sprawie Sądu Rejonowego w Gliwicach o sygn. akt IX K 1066/13 winien bezwzględnie dokonać stosowanej modyfikacji opisu czynu w zakresie odnoszącym się do daty popełnienia przestępstwa, o ile w ponownym postępowaniu wykaże oskarżonemu winę.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.