Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Uwzględniwszy powództwo Sąd Rejonowy postanowieniem zawartym w punkcie 2 wyroku z 5 maja 2014r. zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2717 złotych z tytułu zwrotu kosztów procesu. Za podstawę rozstrzygnięcia o kosztach przyjął Sąd art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

W zażaleniu pozwana zarzuciła naruszenie prawa procesowego - art. 102 k.p.c. przez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy jej interesy jako strony przegrywającej były szczególnie uzasadnione trudną sytuacją życiową i zgodnie z zasadą słuszności można było nie obciążać pozwanej kosztami w ogóle. W oparciu o ten zarzut skarżąca domagała się zmiany postanowienia przez oddalenie wniosku powódki o zwrot kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Przepis art. 102 k.p.c. pozwala w wypadkach szczególnie uzasadnionych na odstępstwo przy orzekaniu o kosztach od zasady odpowiedzialności za wynik sprawy przez zasądzenie od strony przegrywającej tylko części kosztów albo nieobciążanie jej w ogóle kosztami.

W rozpatrywanej sprawie taki szczególnie uzasadniony wypadek nie zachodził.

Pozwana załączyła do zażalenia swoje oświadczenie majątkowe, z którego wynika, że źródłem jej utrzymania jest niewysokie świadczenie emerytalne. Nie wskazała, z jakiego tytułu powstały po jej stronie powołane w oświadczeniu zobowiązania sięgające 250.000 złotych.

Wbrew twierdzeniom zażalenia, sama trudna sytuacja materialna pozwanej nie mogła stanowić podstawy do odstępstwa przy orzekaniu o kosztach procesu od zasady wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c. Według tego przepisu, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Powódka jako strona wygrywająca sprawę mogła przeto domagać się zwrotu kosztów, które poniosła celem dochodzenia roszczeń. Jak ustalił Sąd Rejonowy, pozwana posiada względem powódki zaległości z tytułu opłat za użytkowanie lokalu mieszkalnego i opłat za wodę. Zaległości te stanowiły przedmiot żądania pozwu uwzględnionego w punkcie 1 wyroku. Nieregulowanie przez pozwaną opłat spowodowało wytoczenie powództwa i poniesienie przez powódkę kosztów procesu. Żadne względy słuszności nie przemawiały przeciwko uwzględnieniu żądania zwrotu tych kosztów. Zaskarżone postanowienie odpowiada przeto prawu. Na koszty procesu, których zwrot zasądził Sąd Rejonowy od pozwanej na rzecz powódki, stosownie do art. 98 § 1 i 3 k.p.c., złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 300 złotych, wynagrodzenie adwokata wynoszące 2400 złotych według stawki minimalnej określonej w § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

Zażalenie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu na podstawie art. 385 w związku z art. 397 § 2 k.p.c.

SSO Tomasz Tatarczyk