Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

Sędzia SO Teresa Kołeczko - Wacławik

Sędzia SO Marcin Rak

Protokolant Aldona Kocięcka

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2017 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa Skarbu Państwa - Agencji Mienia Wojskowego w W.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt I C 1713/15

oddala apelację.

SSO Marcin Rak SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Teresa Kołeczko - Wacławik

Sygn. akt III Ca 1821/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach sprawy z powództwa oddalił powództwo Skarbu Państwa- Agencji Mienia Wojskowego w W. przeciwko Gminie G. o zapłatę kwoty 305,42 zł wraz z odsetkami ustawowymi za okres od dnia wniesienia pozwu stanowiącej szkodę, jaką poniósł
w związku z zajmowaniem lokalu przez osobę z niego eksmitowaną i odpowiada wysokości opłat za media – opłat pośrednich przypadających na lokal zajmowany przez eksmitowanego S. B. w okresie od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku i zasądził od powoda Skarbu Państwa- Agencji Mienia Wojskowego w W. na rzecz pozwanej Gminy G. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, ż e lokal mieszkalny numer (...) w G. przy ulicy (...) pozostaje w dyspozycji Agencji Mienia Wojskowego w W., jako stanowiący własność Skarbu Państwa – Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.

Wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2003 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach, w sprawie prowadzonej pod sygn. akt I C 1318/02, nakazał S. B. opuszczenie
i opróżnienie tego lokalu mieszkalnego oraz wydanie go Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W. , jednocześnie przyznając S. B. prawo do lokalu socjalnego
i wstrzymując wykonanie opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez Gminę G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Wyrok ten jest prawomocny. S. B. nie opuścił lokalu, z którego orzeczono jego eksmisję i zamieszkiwał w nim również w okresie od dnia 1 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku. W tym okresie nie uiszczał Wojskowej Agencji Mieszkaniowej żadnych kwot tytułem zaliczek i opłat na poczet opłat pośrednich i mediów. Gmina pomimo wezwań nie zapewniła eksmitowanemu lokalu socjalnego.

Agencja Mienia Wojskowego w W., będąca następcą prawnym Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W., posiada w dyspozycji kilka lokali mieszkalnych położonych w budynku zlokalizowanym przy ulicach (...)
– P. 23 w G.. W okresie od stycznia 2014 roku do grudnia 2014 roku Agencja ponosiła na rzecz wspólnoty mieszkaniowej nieruchomości opłaty związane z utrzymaniem lokali we wspólnocie oraz zaliczkami na opłaty pośrednie, na które składały się koszty eksploatacji, zaliczki na fundusz remontowy, wywóz śmierci, dostarczenie zimnej wody oraz kanalizację. Miesięcznie płaciła 806,75 zł, pomniejszoną ostatecznie o kwotę rozliczenia za 2013 rok w wysokości 111,97 zł.

W okresie od stycznia do grudnia 2014 roku rozliczone przez Wojskową Agencję Mieszkaniową w W. należności z tytułu wywozu nieczystości stałych, ścieków i zimnej wody wynosiły 71,66 zł/miesiąc. Każdorazowo Wojskowa Agencja Mieszkaniowa dokonała rozliczenia zużycia mediów w lokalu mieszkalnym numer (...) w oparciu o wystawiane przez nią dokumenty finansowe.

Sąd Rejonowy uznał, że powodowi - Skarbowi Państwa nie służy legitymacja czynna w sprawie. Wprawdzie właścicielem lokalu jest Skarb Państwa, jednakże lokal pozostaje w dyspozycji Agencji Mienia Wojskowego w W., a z mocy przepisów szczególnych – ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2010r., nr 206, poz.1367), odszkodowanie od gminy za niedostarczenie lokalu socjalnego przysługuje Agencji Mienia Wojskowego w W., mającej odrębny byt prawny i własną legitymację procesową.

Zgodnie z treścią przepisu art. 29 b ust. 4 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2010r., nr 206, poz.1367), jeżeli gmina nie wykonała wyroku sądowego w zakresie dostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej, Agencji Mienia Wojskowego w W. przysługuje roszczenie o odszkodowanie od gminy na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. W niniejszej sprawie mają zastosowanie przepisy wskazanej ustawy. Wobec odrębnego uregulowania wskazaną ustawą kwestii roszczenia o odszkodowanie za niedostarczenie lokalu socjalnego, Skarb Państwa nie może domagać się tego odszkodowania, za ten sam lokal, na zasadach ogólnych (art. 417 k.c.)

Sąd Rejonowy ponadto ocenił, że nawet gdyby jednak - hipotetycznie - uznać, że Skarb Państwa jako właściciel lokalu ma własną legitymację czynną w sprawie, w oparciu o art. 417 k.c., powództwo i tak zostałoby oddalone, a to z uwagi na niewykazanie wysokości szkody. Zaoferowany przez powoda materiał dowodowy nie dał Sądowi podstaw do tego by uznać, że w sposób należyty wykazał on wysokość poniesionej przez niego szkody.

Powód przedłożył dokumenty, z których wynikała wysokość opłat ponoszonych przez niego miesięcznie na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, w której znajdował się sporny lokal mieszkalny, ale na ich podstawie nie sposób było ustalić, jaka część tych opłat przypadała tylko na ten właśnie lokal. Ustalenia takiego Sąd nie mógł poczynić w oparciu o prywatne dokumenty finansowo – księgowe wytworzone przez powoda, albowiem nie dość, że ich wartość dowodowa została zakwestionowana przez pozwaną, to ich treść nie była poparta żadnym dokumentem źródłowym (wystawionym np. przez wspólnotę mieszkaniową nieruchomości), na podstawie której możliwe byłoby zweryfikowanie wyliczeń powoda.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł Skarb Państwa - Agencja Mienia Wojskowego w W., określając się jako strona powodowa i zarzucając naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6 ust. 1 ustawy o Agencji Mienia Wojskowego i przyjęcie, że w sprawie z roszczeniem o odszkodowanie występował Skarb Państwa, podczas gdy powodem jest Agencja Mienia Wojskowego działająca w imieniu i na rzecz skarbu Państwa i z tego względu zastosowano w pozwie i w dalszych pismach procesowych oznaczenie powoda jako skarb Państwa – Agencja Mienia Wojskowego, naruszenie art. 36 i 37 a ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP w zw. z art. 6 k.c. przez przyjęcie, że powódka nie jest uprawniona do dochodzenia odszkodowania w oparciu o dokumenty złożone do pozwu, naruszenie art. 233 k.p.c. polegające na błędnej ocenie zgłaszanych przez powoda wniosków dowodowych dotyczących wykazania wysokości roszczenia, a także naruszenie art. 328 § 2 k.p.c., art. 232, art. 278 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. i art. 244 k.p.c. w zw. z art. 233 k.p.c. i 328 § 2 k.p.c.

Powód wniósł o zmianę wyroku i uwzględnienie powództwa i dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność prawidłowości wyliczeń dochodzonych kwot, względnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie może odnieść skutku.

Sąd odwoławczy podziela i uznaje za własne ustalenia faktyczne sadu pierwszej instancji oraz podstawę prawną rozstrzygnięcia. Sąd Rejonowy słusznie ocenił, iż powodowi Skarbowi Państwa - Agencji Mienia Wojskowego w W. nie przysługuje legitymacja czynna w niniejszej sprawie. Wbrew zarzutowi apelacji w sprawie strona powodowa została określona przez profesjonalnego pełnomocnika jednoznacznie jako Skarb Państwa - Agencja Mienia Wojskowego, tak został sformułowany zarówno pozew jak również apelacja. Tak powód określał sam siebie w toku postępowania i tak też został wskazany przez Sąd w protokołach rozpraw jak i w zaskarżonym wyroku. Agencja Mienia Wojskowego utworzona na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. jest odrębnym podmiotem prawa, jako państwowa osoba prawna (art. 5 ust. 1 ustawy a dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego w związku z art. 18 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych). Na podstawie ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. (art. 120 i art. 121) doszło do przekształcenia Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W., działającej na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej jako agencja powiernicza mienia państwowego, w Agencję Mienia Wojskowego w W., która również jest agencją powierniczą i odrębnym od Skarbu Państwa podmiotem prawa, posiadającym osobowość prawną (art. 33 k.c.). O ile samo prawo własności i inne prawa rzeczowe przysługują Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Agencję, co się przejawia w ujawnieniu Skarbu Państwa jako właściciela nieruchomości, pomimo powierzenia wykonywania prawa Agencji (art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. - poprzednio art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej), o tyle z roszczeniem odszkodowawczym powinna wystąpić Agencja wykonując zadania własne, polegające na gospodarowaniu powierzonym mieniem, w ramach samodzielnej gospodarki finansowej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, będąc odrębnie od Skarbu Państwa zwolnioną od opłat sądowych w sprawach cywilnych dotyczących gospodarowanego mienia (art. 7 ust. 1 pkt 1, art. 28 ust. 1, art. 59 ust. 1, art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r.). Nie może zatem Agencja Mienia Wojskowego w W. w niniejszej sprawie występować jako statio fisci Skarbu Państwa w rozumieniu art. 67 § 2 k.p.c. Rozstrzygnięcie Sadu Rejonowego było zatem trafne, a co zatem idzie brak było podstaw do prowadzenia w postępowaniu odwoławczym postępowania dowodowego, zbędne jest także odniesienie się do pozostałych zarzutów dotyczących oceny dowodów i postępowania dowodowego na okoliczność wysokości dochodzonego odszkodowania.

Sąd Okręgowy, mając powyższe na uwadze na mocy art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

SSO Marcin Rak SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Teresa Kołeczko - Wacławik