Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia (...) Okręgowego Leszek Dąbek

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2023 r. w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa E. R. i M. R.

przeciwko A. O. i K. Ł.

o zapłatę

na skutek apelacji powodów od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 27 lipca 2022 r., sygn. akt I C 572/21

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że

zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz powodów solidarnie kwotę 5.177,64 zł (pięć tysięcy sto siedemdziesiąt siedem złotych sześćdziesiąt cztery złote) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od dnia 3 czerwca 2021r.,

oddala powództwo w pozostałej części,

zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz powodów solidarnie kwotę 2.200 zł (dwa tysiące dwieście złotych) z tytułu zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych)

zastępstwa procesowego - wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia pozwanym odpisu wyroku ;

oddala apelację w pozostałej części;

zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz powodów solidarnie kwotę 400 zł (czterysta złotych) - wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się w tej części wyroku.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 909/22

Sygn. akt III Ca 909/22

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gliwicach w wyroku z dnia 27 07 2022r. oddalił powództwo powodów E. R. i M. R. o zasądzenie na ich rzecz od pozwanych A. O. i K. O. solidarnie kwoty 5.777,64zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 06 2021r.

i orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym, w motywach orzeczenia jako podstawę prawną dochodzonych roszczeń uznał regulację art. 471 k.c. Wskazał, że w jego ocenie „pozwani niezasadnie powołali się na wyłączenie swojej odpowiedzialności wskazując na argumentum a contrario z art. 746 § 2 k.c. w związku z at. 750 k.c., zgodnie z którym przyjmujący zlecenie nie jest odpowiedzialny za szkodę, gdy wypowiedzenie nastąpiło bez ważnych powodów, a jak wskazuje art. 746 § 3k.c.

nie można zrzec się z góry uprawnienia do wypowiedzenia zlecenia z ważnych powodów. Powodem dla którego pozwani zmuszeni byli ograniczyć ilość dzieci nad którymi sprawowali opiekę w ocenie sądu nie była ważna obiektywnie przyczyna a działaniach pozwanych, którzy zawarli umowę o sprawowanie opieki

nad zbyt dużą liczbą dzieci, większą niż określono w Rejestrze Ż.. Dlatego też wypowiedzenie zostało dokonane nieprawidłowo, bez zachowania terminu określonego w § 2 pkt 2 umowy”. Stwierdził, że jego ocenie „pozwani dokonali też dowolnego wyboru dzieci, których rodzicom wypowiedziano umowy i pomimo wycofania się przez pozwanych ze stanowiska, że jedną z przyczyn było nielojalne zachowanie się powodów, którzy zgłaszali nieprawidłowości w pracy klubu i okoliczność ta miała znaczenie dla dokonania wyboru” Wskazał, że „w wyniku zatrudnienia I. T. powodowie ponieśli koszt w wysokości 6.724,58,

na który złożyło się wypłacone wynagrodzenie oraz uiszczone od niego składki

na rzecz ZUS i podatki. Stawka 20zł/h jest w jego ocenie stawką rynkową”,

ale powodowie nie uiścili „należności na rzez pozwanych (czesne miesięcznie

to 1.200zł).” Następnie przywołał regulację art. 361 k.c. Stwierdził, że „„okoliczność zatrudnienia prywatnej opiekunki dla córki powodów nie spełnia testu adekwatności „normalności” następstwa zdarzeń, gdyż nie korelacja nie oznacza przyczynowości, bowiem powodowie decydując się na zatrudnieni prywatnej opiekunki kierowali się własną wygodą, nie zważając na koszt opieki, na co wpływ mógł mieć fakt uzgodnienia z inną placówką opieki nad córką od 1 maja 2021r., gdyż skontaktowali tylko z dwiema placówkami podobnymi do tych, do których ich córka uczęszczała dotychczasowo, w konsekwencji czego do jednej A. R. zaczęła uczęszczać 1 maja 2021r., nie próbowali szukać placówki w G., w których pracuje powód, nie próbowali zapewnić córce opieki samodzielnie, ani korzystając z pomocy członków rodziny”.

W konkluzji stwierdził, że z tej przyczyny powództwo podlega oddaleniu.

O kosztach procesu orzekał stosując regulację art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyli powodowie E. R. i M. R. , którzy wnosili o zmianę wyroku przez uwzględnienie powództwa oraz zasądzenia na ich rzecz od pozwanych zwrotu kosztów procesu „za każdą instancję”, bądź uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zarzucali, że przy ferowaniu wyroku naruszono prawo procesowe, regulację

art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie błędnej oceny zgromadzonego w spawie materiału dowodowego i w konsekwencji błędne ustalenie, iż w wyniku zatrudnienia I. T. powodowie ponieśli koszt w wysokości 6.724,58zł, podczas

gdy z dokumentów dołączonych do akt sprawy wynika jednoznacznie, iż wyniku zatrudnienia I. T. ponieśli oni koszt w wysokości 6.977,64zł.

Ponadto zarzucali, że naruszono prawo materialne, regulację art. 471 k.c.

oraz art. 361 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, iż powodowie nie wykazali adekwatnego związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy nieprawidłowym wypowiedzeniem umowy o świadczenie usług opiekuńczo wychowawczych a kosztami opieki świadczonej przez I. T..

Pozwani A. O. i K. O. wnieśli o oddalenie apelacji i zasądzenie na ich rzecz od pozwanych solidarnie zwrotu kosztów procesu za drugą instancję według norm przepisanych.

W toku postępowania odwoławczego Przewodniczący w Sądzie Okręgowym w Gliwicach w zarządzeniu z dnia 13 03 2023r. zarządził rozpoznanie sprawy w postępowaniu procesowym uproszczonym.

Sąd Odwoławczy ustalił i zważył co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenia powodów przyjmując, że mają one źródło w reżimie odpowiedzialności kontraktowej

za szkody wyrządzone w następstwie nienależytego wykonania przez pozwanych zobowiązania (art. 471 k.c.),

a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę i skonstruował prawidłową podstawę faktyczną orzeczenia.

Poza ustaleniami dotyczącymi poniesionych przez powodów kosztów zatrudnienia opiekunki I. T. ustalenia faktyczne nie były kwestionowane w apelacji i w tej części mają one podstawę w informacjach zawartych

we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wiarygodnych źródłach dowodowych.

Słusznie apelacja zarzuca, że w sposób wadliwy ustalono poniesionych przez powodów koszty związane z zatrudnieniem w spornym okresie opiekunki I. T..

W tym zakresie ustalenia faktycznie zostały w istocie poczynione

na podstawie danych zawartych w przedłożonych przez powodów rachunkach.

Zawarte w nich dane pozostają jednak w sprzeczności z twierdzeniami, skarżących, które co należy podkreślić, korelują z danymi dotyczącymi rzeczywiście uiszczonych kosztów wskazanych w informacjach zawartych w przedłożonych przez nich wydrukach z systemu informacyjnemu (...) Bank u (...) dotyczących dokonanych przez powodów przelewów (k. 23,24, 25, 30 i 31 akt).

W przeciwieństwie do danych zawartych w rachunkach, te ostatnie odzwierciadlają bowiem rzeczywiste koszty poniesione przez powodów,

stąd też powinny być podstawą dla poczynienia w tym zakresie ustaleń faktycznych

Z tego powodu podniesiony w tej kwestii w apelacji zarzut jest uzasadniony, co spowodowało, że zmieniono ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji ustalają, że powodowie w spornym okresie związku z zatrudnieniem I. T. ponieśli koszt w łącznej wysokości 6. 977,64zł

Z tych też względów Sąd odwoławczy z powyższą modyfikacją przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego w swym zasadniczym zarysie – poza oceną dotyczącą istnienia związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy nie wykonaniem przez pozwanych umowy łączącej strony a szkodą powstałą w majątku powodów - jest prawidłowa i Sąd odwoławczy w tym zakresie ją podziela (art. art. 387 § 2 ¹ pkt 2 k.p.c.).

Jak trafnie przyjął Sąd pierwszej instancji źródłem odpowiedzialności pozwanych w niniejszej sprawie stanowi regulacja r art. 471 k.c. z której mocy

są oni zobowiązani do naprawienia powodom szkody powstałej w wyniku wcześniejszego rozwiązania przedmiotowej umowy.

Słusznie również przyjął on, że zakres tego obowiązku wyznacza regulacja art. 361 § 1 k.c., zgodnie z którą pozwani są zobowiązani do zrekompensowania powódce szkody (w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.) będącej normalnym następstwem,

z którego szkoda wynikła.

Wadliwie jednak ocenił, że w tych granicach nie mieszczą się poniesione przez skarżących koszty związane z wynagrodzeniem zatrudnionej w spornym okresie opiekunki dla dzieci.

Wbrew bowiem temu co przyjął Sąd pierwszej instancji przy jej zatrudnieniu nie kierowali się oni swą „wygodą”, ale działali oni w sytuacji przymusowej, gdyż ze względu na swoje obowiązki zawodowe zmuszeni byli niemal niezwłocznie zapewnić opiekę nad córką.

W toku postępowania nie wykazano, iż mieli oni możliwość zapewnienia jej opieki w inny sposób, jak również, że poniesione przez nich tego tytułu są zawyżone.

Z tych względów należy zatem uznać, że powstała w następstwie tego szkoda w majątku powodów jest normalnym następstwem zachowania pozwanych.

Jest ona równoważna różnicy pomiędzy poniesionymi przez powodów kosztami zatrudnienia opiekunki, a kosztami opieki nad córką, które byliby zmuszeni ponosić, gdyby pozwani wywiązali się z łączącej strony umowy.

Zamyka się ona kwotą 5.177,64zł (6.977,64zł – 1.800zł i w tej części)

i w tej części - w przypadku żądania głównego - powództwo jest uzasadnione.

Nie znalazło to prawidłowego odzwierciedlenia w zaskarżonym wyroku, co w tej części czyni apelację uzasadnioną i przy zastosowaniu regulacji

art. 386 § 1 k.p.c. i prowadziło do zmiany zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa oraz zmiany orzeczenia o kosztach procesu, a w pozostałym zakresie apelację jako bezzasadną w rozumieniu art. 385 k.p.c. oddalono na mocy zawartej w tym przepisie regulacji prawnej.

Reasumując zaskarżone wyrok jest w części wadliwy, a apelacja uzasadniona i dlatego zmieniono go w sposób podany w sentencji przy zastosowaniu regulacji art. 386 § 1 k.p.c., zaś w pozostałym zakresie apelację jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 100 zd 2 k.p.c. biorąc pod uwagę, iż powodowie tylko nieznacznie ulegli w postępowaniu odwoławczym i pozwani powinni im zwrócić w całości poniesione przez nich w tym postępowaniu koszty procesu.

SSO Leszek Dąbek