Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

Sędzia Sądu Okręgowego Magdalena Balion-Hajduk

Sędzia Sądu Rejonowego (del.) Miłosz Dubiel

Protokolant Angelika Gwozdek

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2020 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. S.

przeciwko M. S. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w R. Ś.

z dnia 12 grudnia 2018 r., sygn. akt I C 999/16

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w R. Ś. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

SSO (del.) Miłosz Dubiel SSO Leszek Dąbek SSO Magdalena Balion - Hajduk

Sygn. akt III Ca 751/19

UZASADNIENIE

Powódka Z. S. działając poprzez przedstawiciela ustawowego M. S. (2), żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanego M. S. (1) kwoty 30 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia.

Uzasadniając żądanie twierdziła, iż podczas jej nieobecności w kraju, pozwany opiekujący się małoletnią córką Z. S. dopuścił się wobec niej zaniedbań, które skutkowały znaczącym przyrostem masy ciała dziecka oraz negatywnymi skutkami emocjonalnymi małoletniej.

Kurator dla małoletniej Z. S. adwokat M. B. podtrzymał żądanie powódki, a ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów wynagrodzenia kuratora według stawek adwokackich na dzień złożenia pozwu.

Sąd Rejonowy w R. Ś. w wyroku z dnia 12 12 2018r. oddalił powództwo oraz przyznał adw. M. B. wynagrodzenie tytułem sprawowania funkcji kuratora dla małoletniej powódki.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach rozstrzygnięcia przywołał regulację art. 415, 445 § 1 oraz 444 § 1 i 2 k.c., wskazując, iż powódka nie wykazała przesłanek odpowiedzialności pozwanego, jednocześnie zauważając, iż w okresie pozostawania powódki pod pieczą pozwanego, ta przybrała na wadze. Sąd Rejonowy podniósł, iż stwierdzenie przyczyn wzrostu wagi małoletniej wymagało wiadomości specjalnych, które ostatecznie nie zostały przez powódkę zawnioskowane.

Orzeczenie w zaskarżyła powódka Z. S. , który wniosła o jego zmianę poprzez uwzględnienie powództw oraz przyznania od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w R. Ś. kuratorowi powódki wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji.

Zarzuciła, że przy ferowaniu wyroku naruszono art. 233 § 1 k.p.c. poprzez:

⚫

brak wszechstronnej oceny dowodów, przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, wyprowadzenie wniosków logicznie nieprawidłowych i niewynikających ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego lub sprzecznych z materiałem dowodowym,

⚫

oparcie zaskarżonego wyroku na niczym nieudowodnionym stanowisku o bezzasadności roszczenia, podczas gdy wszechstronne rozważenie materiału dowodowego powinno prowadzić do wniosku, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy roszczenie powódki jest w pełni uzasadnione,

⚫

pominięcie przed Sąd Rejonowy dowodów w postaci dokumentacji medycznej, także zgromadzonej w aktach o sygnaturze III Nsm 309/15 potwierdzające fakt tego, że zachowanie pozwanego przyczyniło się do „ obżarstwa powódki”, a w konsekwencji doprowadzenia jej do otyłości, co zostało bezsprzecznie wykazane wykazem przyrostu wagi sporządzonym przez dyplomowaną pielęgniarkę,

⚫

dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego oraz czynienie ustaleń faktycznych w sposób daleki od doświadczenia życiowego, polegające na błędnym przyjęciu, iż roszczenie powódki jest bezzasadne.

W uzasadnieniu między innymi podniosła, iż wykazała powództwo tak co

do zasady, jak i co do wysokości. Podniosła, iż oddalenie powództwa stanowi o braku wszechstronnej oceny dowodów oraz nieuwzględnieniu dowodów złożonych przez powódkę, które bezspornie wykazywały słuszność roszczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował dochodzone roszczenia lecz wadliwie rozpoznał sprawę.

Przy jej rozpoznaniu uznał bowiem za prawidłowe pismo procesowe przesłane do sądu w dniu 7 03 2017r. mailem, będące w istocie nie podpisaną przez pozwanego M. S. (3) odpowiedzią na pozew, a następnie jego treść uwzględnił przy ferowaniu wyroku.

Jakkolwiek tego rodzaju pismo może być traktowane jako pismo proce-sowe (odpowiedź na pozew), to jest ono dotknięte brakiem formalnym w postaci nie zamieszczenia w nim podpisu pozwanego (art. 126 § 1 pkt 6 k.p.c.),

który należało sanować przy zastosowaniu regulacji art. 130 § 1 k.p.c., tj. poprzez wezwanie pozwanego do jego podpisania pod sankcją zwrotu pisma.

Sąd pierwszej instancji z tych wymogów się nie wywiązał, w konsekwe-ncji czego w obecnym stanie prawy pismo to nie może być traktowane jako prawidłowa odpowiedź pozwanego na pozew i jest ono nieskuteczne.

Poza nadesłanym wskazanym powyżej mailem pozwany nie zajął stanowiska w sprawie.

Dlatego w obecnym materiale sprawy przyjąć należy, że Sąd pierwszej instancji ferując zaskarżony wyrok nie rozpoznał istoty sprawy, gdyż dotychczas jej prawidłowo nie ustalił na skutek popełnionych z naruszeniem prawa procesowego wskazanych powyżej błędów w procedowaniu (nie ustalił prawidłowo stanowiska pozwanego).

Czyni to apelację uzasadnioną (niezależnie od oceny zasadności podniesionych w niej zarzutów; ich ocena jest bezprzedmiotowa) i stosownie

do regulacji art. 386 § 4 k.p.c. prowadziło do uchylenia zaskarżonego wyroku

i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

R. zaskarżony wyrok jest wadliwy i dlatego apelację powódki jako uzasadnioną uwzględniono orzekając jak sentencji w oparciu o regu-lację art. 386 § 4 k.p.c.

Sąd Rejonowy rozpoznając sprawę uwzględni zawartą powyżej ocenę prawną i wezwie pozwanego do usunięcia braków formalnych pisma z dnia 7 03 2017r. między innymi przez jego podpisanie, pod sankcją jego zwrotu.

Następnie w zależności od tego czy brak formalne pisma zostaną usunięte

oraz czy pozwany zajmie stanowisko w sprawie w inny sposób, dostosuje do tego rodzaj orzeczenia wydanego w sprawie (wyda wyrok zaoczny albo wyrok oczny)

i w zależności od tego podejmie dalsze czynności (o ile uzna, że wydany wyrok jest wyrokiem zaocznym doręczy jego opis stronom oraz pouczy pozwanego

o przysługującym mu środku zaskarżenia).

SSR (del.) Miłosz Dubiel SSO Leszek Dąbek SSO Magdalena Balion - Hajduk