Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2015r.

Sąd Rejonowy w Zawierciu Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Cisowski

Protokolant: Sylwia Kopa - Dobosz

przy udziale oskarżyciela publicznego --------------------

po rozpoznaniu w dniu 21.12.2015r.,

sprawy przeciwko: J. W.

syna J. i B. zd. W.

urodzonego w dniu (...) w O.

obwinionego o to, że: od dnia 28.08.2014r. do dnia 05.09.2014r. w miejscowości P. nie wskazał osoby której w dniu 03.08.2014r. o godz. 09:30:46 w miejscowości P. ul. (...) DK-78 powierzył do kierowania pojazd marki H. o nr rej. (...),

tj. o popełnienie wykroczenia z art. 96 § 3 k.w. w zw. z art. 78 ust.4 i 5 P.,

1)  uznaje obwinionego J. W. za winnego tego, że w dniu 05.09.2014r. w miejscowości P. nie wskazał na pisemne żądanie uprawnionego organu - Straży Miejskiej w P. osoby której w dniu 03.08.2014r. o godz. 09:30:46 w miejscowości P. ul. (...) DK-78 powierzył do kierowania pojazd marki H. o nr rej. (...), tj. za winnego popełnienia wykroczenia art. 96 § 3 k.w. i za to z mocy art. 96 § 3 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i § 3 k.w. wymierza obwinionemu karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) złotych,

2)  na podstawie art. 118 § 1, § 3 i § 4 k.p.w. w zw. z § 1 pkt.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia i art. 617 k.p.k. w zw. z art. 3 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych w zw. z art. 119 k.p.w. zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 506,40 (pięćset sześć złotych i czterdzieści groszy) złotych tytułem wydatków postępowania oraz opłatę sądową w wysokości 30 (trzydziestu) złotych.

Za zgodność

Starszy sekretarz sądowy

Sylwia Kopa-Dobosz

Sygn. akt II W 1344/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3.08.2014 roku na ulicy (...) w P. prowadzona była kontrola prędkości pojazdów przy użyciu urządzenia F. C. nr (...). Urządzenie to o godz. 09.30.46 zarejestrowało samochód marki H. nr rej. (...), którego kierujący jechał z prędkością 77 km/h, podczas gdy obowiązująca administracyjnie w tym miejscu prędkość wynosiła 50 km/h.

(dowód : notatka urzędowa - raport z dokumentacją fotograficzną - k. 3)

W dniu 25.08.2014 roku Straż Miejska w P. wezwała obwinionego J. W. do wskazania w terminie 7 dni osoby, której w dniu 3.08.2014r. powierzył do kierowania/używania samochód marki H. nr rej. (...). Przedmiotowe wezwanie obwiniony odebrał osobiście w dniu 28.08.2014r. W zakreślonym w piśmie z dnia 25.08.2014r. terminie obwiniony nie wskazał komu powierzył do kierowania pojazd H. nr rej. (...) w dniu 3.08.2014r. W dniu 3.03.2015r. do Straży Miejskiej w P. wpłynął wniosek obwinionego o umorzenie postępowania.

(dowód: wezwanie z załącznikami z k. 4-6, dowód doręczenia wezwania obwinionemu z k. 7, wyjaśnienia obwinionego z k. 84v-85, wniosek z k. 11-13 )

Obwiniony J. W. ma 51 lat. Utrzymuje się z emerytury w wysokości 5360 złotych miesięcznie. Ma na utrzymaniu 2 pełnoletnich uczących się dzieci. Nie był dotychczas karany. Leczył się psychiatrycznie i neurologicznie, nie leczył się odwykowo.

(dowód : oświadczenie obwinionego z k. 84v, dokumentacja medyczna z k. 35-46 )

W postępowaniu sądowym Obwiniony był badany przez biegłego sądowego lekarza psychiatrę, który nie stwierdził u niego zaburzeń psychotycznych, upośledzenia umysłowego, natomiast stwierdził zaburzenia nerwicowe ( neurasteniczne) obecnie w stadium remisji, które jednak nie powodowały w chwili popełnienia czynu zniesienia czy też ograniczenia w stopniu znacznym jego zdolności do rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania postępowaniem. Biegły stwierdził nadto, iż poczytalność obwinionego również na etapie postępowania sądowego nie budzi żadnych wątpliwości i jest on zdolny do prowadzenia samodzielnej, rozumnej obrony.

(dowód : opinia sądowo – psychiatryczna z k. 64-66)

Obwiniony J. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Przed Sądem obwiniony wyjaśnił, iż otrzymał wezwanie, do którego było załączone zdjęcie. Oświadczył początkowo, że nie wnikał kto prowadził samochód, tj. czy to on kierował czy też ktoś z jego rodziny, skupiając się na tym, iż pomiaru prędkości dokonano w miejscu gdzie według obsługi radaru nie powinno się tego robić, bowiem na zdjęciu uwidoczniony był płot, duży billboard, metalowe ogrodzenie. Uznał, że jest to pomyłka Straży Miejskiej i nie odpowiedział na wezwanie. Po jakimś czasie ponownie otrzymał wezwanie i wtedy zaczął zastanawiać się kto prowadził pojazd. Wskazał, że w pojeździe w dniu 3.08.2014r. jechały 4 osoby. Przyznał, że prowadził samochód do P., dalej zmieniła go żona, a on usiadł na tylnim siedzeniu i obudził się gdy byli już w T., a wtedy samochód prowadził syn. Oświadczył, iż nie wie kto kierował samochodem marki H. o nr rej (...) w P., w tym dniu który wynika ze zdjęcia. Podał nadto, że członkowie jego rodziny też nie byli w stanie określić kto prowadził pojazd w P.. Udał się do P. żeby ustalić miejsce uwidocznione na zdjęciu, ale mu się to nie udało. Wyraził nadto wątpliwości co do prawidłowości ustawienia radaru. Potwierdził, że otrzymał wezwanie z załącznikami z k. 4-6 akt, zdjęcie z k. 7, jak i że na zwrotnym potwierdzeniu odbioru widnieje jego podpis. Ostatecznie wyjaśnił, że nie wysłał żadnej odpowiedzi na wezwanie z dnia 25.08.2014r. bowiem mu zaginęło.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdził ponad wszelką wątpliwość sprawstwo i winę obwinionego J. W. w odniesieniu do przypisanego mu czynu.

Sąd, konstruując stan faktyczny oparł się na zgromadzonych w sprawie dokumentach w postaci dokumentacji fotograficznej z k. 7, wezwania z k. 6-4, zwrotnego potwierdzenia odbioru z k. 7, których wiarygodność nie budziła żadnych wątpliwości Sądu.

Sąd podzielił wnioski opinii biegłego lekarza psychiatry, bowiem wydana w sprawie opinia jest jasna, wyczerpująca, zawiera stanowcze wnioski co do poczytalności obwinionego tak w chwili popełnienia czynu jak i w czasie postępowania sądowego.

Sąd za wiarygodne uznał wyjaśnienia obwinionego w zakresie w jakim przyznał, iż w dniu 3.08.2014r. był właścicielem pojazdu marki H. nr rej. (...),
a także, iż w dniu 28.08.2014r. zostało mu skutecznie doręczone wezwanie kierowane przez Straż Miejską w P. do wskazania kierującego pojazdem, jak i że z ciążącego na nim obowiązku wskazania danych osoby kierującej tym pojazdem w dniu 3.08.2014r. nie wywiązał się w zakreślonym mu terminie. Sąd nie dał jednak wiary wyjaśnieniom obwinionego w zakresie w jakim wskazywał na brak zawinienia zarzuconego mu wykroczenia, uznając je za przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione wykroczenie.

Wskazania wymaga, że wykroczenie z art. 96 § 3 k.w. polega na niewskazaniu na żądanie uprawnionego organu, w tym wypadku Straży Miejskiej, wbrew obowiązkowi, komu został powierzony pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Nie ulega wątpliwości, że obowiązek taki wynikający z art. 78 ust. 4 i 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym ciążył na obwinionym jako właścicielu samochodu H. nr rej. (...). Obwiniony pomimo odebrania w dniu 28.08.2014 roku wezwania do wskazania osoby, której powierzył w/w samochód, ciążącego na nim obowiązku nie spełnił, mimo, iż wezwanie odebrał po niedługim upływie czasu od zdarzenia. Podnieść należy, że „niewskazanie”
o którym mowa w art. 96 § 3 k.w. może polegać na odmowie udzielenia informacji co do osoby, której powierzono pojazd do używania bądź kierowania, wskazaniu osoby lub kręgu osób w sposób uniemożliwiający ustalenie konkretnego użytkownika pojazdu, jak również na zaniechaniu udzielenia odpowiedzi na wezwanie organu, czy też udzieleniu odpowiedzi wymijającej, bądź zasłonięciu się niepamięcią. Obwiniony byłby zwolniony z obowiązku wskazania osoby, która w danym czasie dysponowała pojazdem jednie w sytuacji, gdy użycie pojazdu nastąpiło wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec (por. postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 26.09.2012r. – sygn. VIII Kz 444/12). Taka sytuacja jednak nie miała miejsca, co potwierdził też w swych wyjaśnieniach sam obwiniony. Mimo to obwiniony nie wskazał komu powierzył pojazd marki H. nr rej. (...) w dniu 3.08.2014r.. Nie sposób również przyjąć tłumaczenia obwinionego, iż nie był w stanie ustalić kto w przedmiotowym dniu i czasie kierował jego samochodem. Fakt, iż obwiniony dopiero po otrzymaniu notatki o odstąpieniu od przesłuchania podjął kroki w celu ustalenia kierującego przedmiotowym pojazdem w dniu 3.08.2014r. nie usprawiedliwia jego niewiedzy. Podnieść jeszcze raz należy, iż obwiniony wezwanie ze straży Miejskiej otrzymał w dniu 28.08.2014r., a więc 25 dni od zdarzenia i nie sposób po pierwsze uznać, że w tej dacie nie wiedział kto prowadził jego pojazd, jak i że niemożliwym na tamtą porę było ustalenie kto w miejscu i czasie wskazanym we wniosku prowadził przedmiotowy samochód. Niewątpliwym jest natomiast, że powierzanie samochodu wielu osobom, bez kontroli tego kto w danym czasie nim kieruje, w żaden sposób nie może zwalniać jego właściciela czy posiadacza z obowiązku z art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Dodatkowo wskazać należy, iż obwinionego wezwano do wskazania osoby kierującej pojazdem, zatem kwestia prawidłowości dokonania pomiaru przez fotoradar nie ma znaczenia w niniejszej sprawie i wątpliwości obwinionego co prawidłowości ustawienia radaru, a tym samym popełnienia wykroczenia z powodu którego obwiniony został wezwany, nie zwalniały go z obowiązku udzielenia odpowiedzi na żądanie Straży Miejskiej.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż obwiniony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu stanowiącego wykroczenie z art. 96 § 3 k.w..

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że obwiniony J. W. w dniu 05.09.2014r. w miejscowości P. nie wskazał na pisemne żądanie uprawnionego organu - Straży Miejskiej w P. osoby której w dniu 03.08.2014r. o godz. 09:30:46 w miejscowości P. ul. (...) DK-78 powierzył do kierowania pojazd marki H. o nr rej. (...). W przedmiotowej sprawie Straż Miejska w P. skierowała wezwanie do obwinionego I. W. w krótkim czasie od daty zdarzenia, co umożliwiało mu ustalenie, kto w tym dniu użytkował samochód.
W konsekwencji należy uznać, że obwiniony jako właściciel pojazdu, mając świadomość istnienia po jego stronie obowiązku wskazania osoby kierującej pojazdem w oznaczonym czasie, nie wywiązując się z niego i nie wskazując w oznaczonym czasie oskarżycielowi takiej osoby, co najmniej przewidywał możliwość popełnienia wykroczenia z art. 96 § 3 k.w. i godził się na to.

Za przypisane obwinionemu J. W. wykroczenie Sąd na mocy art. 96 § 3 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.w. wymierzył mu karę 200 złotych grzywny. Zdaniem Sądu kara ta jest adekwatna do stopnia winy oraz społecznej szkodliwości wykroczenia będącego przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie. Sąd uznał, iż kara we wskazanym wymiarze będzie dla sprawcy dostateczną dolegliwością, spełnia cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do obwinionego, a także potrzeby prewencji generalnej w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W pkt. 2 wyroku Sąd na mocy powołanych tam przepisów obciążył obwinionego opłatą od kary w wysokości 30 złotych i zryczałtowanymi wydatkami postępowania
w kwocie 100 złotych, uznając, iż ich poniesienie nie będzie dla obwinionego, osiągającego regularne dochody, zbyt uciążliwe.