Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Wnioskodawca T. G. (1) i Z. G. wnieśli o stwierdzenie, że spadek po T. G. (2) zmarłym w dniu 28 kwietnia 2016 roku w B. i tam ostatnio stale zamieszkałym na podstawie ustawy nabyli jego babka A. S. w ¼ części oraz wujkowie Z. G., T. G. (1) i S. D. po ¼ części każdy z nich.

W uzasadnieniu wskazali, iż w chwili śmierci T. G. (2) był bezdzietnym kawalerem, jego rodzice zmarli przed nim. Nie żyli również dziadkowie od strony jego ojca, natomiast żyją bracia ojca, a ze strony matki żyje jego babcia A. S. oraz brat matki S. D.. Spadkodawca nie postawił testamentu.

Uczestnik postępowania P. B. wskazał, że spadkodawca sporządził testament notarialny mocą, którego do całego spadku powołał jego.

Wnioskodawcy zakwestionowali ważność i skuteczność testamentu notarialnego przedstawionego przez uczestnika. Wskazali, że T. G. (2) w dniu sporządzania testamentu była osobą, która posiadała ograniczoną zdolność podejmowania decyzji, bowiem od ponad wielu lat chorował na chorobę alkoholową.

Sąd ustalił:

Spadkodawca T. G. (2) ( syn J. i K.) zmarł w dniu 28 kwietnia 2016 roku w B., gdzie ostatnio stale zamieszkiwał. W chwili śmierci był bezdzietnym kawalerem, nie posiadał dzieci. Jego rodzice zmarli przed nim, matka K. G. zd. D. ( córka S. i A.) zmarła dnia 6 października 2005 roku, z kolei ojciec J. G. ( syn W. i W.) zmarł 26 listopada 2014 roku. Spadkodawca nie miał rodzeństwa. Dziadkowie spadkodawcy W. i W. zmarli przed nim. W. G. ( syn J. i F.) zmarł dnia 12 stycznia 2001r., a W. G. ( córka (...)) zmarła dnia 20 stycznia 2008r. Dziadek S. D. zmarł w dniu 16 lipca 2006 roku.

W chwili śmierci spadkodawcy żyła jego macierzysta babcia A. G.. Jego matka K. G. miała brata S. D. ( syna S. i A.) oraz żyli wujowie ze strony ojca T. G. (1) i Z. G..

Spadkodawca T. G. (2) pozostawił testament sporządzony w dniu 2 czerwca 2015 roku w formie aktu notarialnego pod numer Rep. A 1756/2016 w Kancelarii Notarialnej w B. przy ulicy (...) przed notariuszem M. W. mocą, którego do całości spadku, jako jedynego spadkobiercę powołała P. B. ( syna H. i M.). Był to jego jedyny testament i nie został on odwołany.

dowód:

- odpis skrócony aktu zgonu T. G. (2) (k.5, 286);

- zapewnienie spadkowe wnioskodawcy (k.96-97);

- zapewnienie spadkowe uczestnika S. D. ( k. 97);

- zeznania wnioskodawcy (k.42-43);

- zeznania uczestniczki K. J. (k.43);

- odpis skrócony aktu urodzenia (k.5);

- postanowienie spadkowe z dnia 2.02.2016r. sygn.. akt I Ns 890/15 k 42 akt I Ns890/15;

- akt notarialny z dnia 02.06.2015 r. rep. A nr 1756/2015 (k 60-61.).

- odpis skrócony aktu zgonu K. G. (k.13);

- odpis skrócony aktu małżeństwa A. S. (k.16);

- Akt poświadczenia dziedziczenia po J. G. Rep A nr 482/2015 (k.6-7);

- odpis skrócony aktu urodzenia S. D. (k. 12).

- odpis skrócony aktu zgonu A. S. ( k.327)

- odpis skrócony aktu zgonu S. D. ( k.55 )

- odpis skrócony aktu urodzenia P. B. ( k 275);

- odpis skrócony aktu urodzenia J. G. ( k 278);

- odpis skrócony aktu urodzenia T. G. (1) ( k 279);

- odpis skrócony aktu urodzenia Z. G. ( k 280);

- odpis skrócony aktu zgonu J. G.( k 282);

- karta leczenia szpitalnego k 26-27, 28-, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k 29;

- historia choroby ( k. 129135, 157-143, 145-153, 159-172, 176-200, 201-211; 224-228,

- opinia psychiatryczna – psychologiczna biegłego S. K. i W. K. k 234-239, k 346-347;

- zeznania świadka M. W. ( k 114-114 verte);

- zeznania świadka H. G. ( k 114 verte – 115);

- zeznania świadka D. G. ( k 115 verte – 116);

- zeznania wnioskodawcy T. G. (1) k 216-217 i k 219-220;

- zeznania wnioskodawcy Z. G. ( k 217-218

- zeznania uczestnik S. D. ( k 218;

- zeznania uczestniczki A. S. ( k 218);

- zeznania uczestnika P. B. ( k 218-219);

- zeznania świadka K. M. ( k 301);

- zeznania świadka H. F. ( k 332333);

- zeznania świadka M. D. ( k 333-334);

- zeznania świadka D. U. ( k 334-335);

- zeznania świadka G. J. ( k 348);

- opinia sądowa psychiatryczna M. S. ( k 371- 375).

Żadne ze spadkobierców ustawowych po T. G. (2) nie składało oświadczeń o przyjęciu ani o odrzuceniu spadku, nikt nie został uznany za niegodnego dziedziczenia, ani też nikt nie zrzekł się dziedziczenia.

Przedłożony testament został sporządzony w kwalifikowanej formie aktu notarialnego. Została ona przewidziana w art. 950 k.c. Sporządzenie testamentu w tej formie nie zostało ograniczone żadnymi dodatkowymi przesłankami, a sam testament jest testamentem zwykłym. Wybór formy pozostawia się spadkodawcy. Nie ma przy tym znaczenia powód, którym kieruje się spadkodawca, wybierając formę aktu notarialnego dla sporządzenia testamentu. Fakt sporządzenia testamentu notarialnego przed notariuszem cieszącym się przymiotem osoby zaufania publicznego, będącym jednocześnie wykwalifikowanym podmiotem dysponującym wiedzą prawniczą i doświadczeniem, pozwala przyjąć spadkodawcy, że jego wola zostanie najpełniej oddana. Powyższe wzmacnia także u spadkodawcy poczucie bezpieczeństwa w zakresie tego, że testament nie okaże się nieważny. Na straży ważności stoi bowiem wykwalifikowany podmiot, jakim jest notariusz. Ponadto - przy braku szczegółowych przepisów w k.c. - sporządzenie testamentu w formie aktu notarialnego podlega regulacji zawartej w przepisach ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2291 z późn. zm.).

Okoliczność, że testament został sporządzony w formie aktu notarialnego, nie stanowi przeszkody do wykazania jego nieważności według art. 945 k.c. Testament, jako czynność prawna mortis causa, podlega w pewnym zakresie rygorom dalej idącym niż czynność inter vivos. Wyraża się to w szczególności w odbiegających od przepisów ogólnych kodeksu cywilnego uregulowaniach odnoszących się do wad oświadczenia woli. Przepisy ogólne różnicują skutki złożenia oświadczenia woli dotkniętego wadami (art. 82 i nast.k.c.). Natomiast przepis art. 945 k.c. dotyczący testamentów jest przepisem szczególnym i wprowadza jednolitą sankcję w stosunku do testamentu obciążonego wadami w postaci nieważność dokonanej czynności. Zgodnie z art. 945 k.c., testament jest nieważny, jeżeli został sporządzony w stanie wyłączającym świadome lub swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Nieważność testamentu zachodzi także wówczas, gdy został on sporządzony pod wpływem błędu uzasadniającego przypuszczenie, że gdyby spadkodawca nie działał pod wpływem błędu, nie sporządziłby testamentu tej treści; a także gdy sporządzenie testamentu nastąpiło pod wpływem groźby. W odniesieniu do testamentu celem jest ochrona prawidłowego powzięcia decyzji i wyrażenia woli przez spadkodawcę, tylko jego interes powinien być chroniony. W niniejszej sprawie należało zatem ustalić, czy w okresie objętym testowaniem, spadkodawca mógł świadomie i swobodnie podjąć decyzję w zakresie dokonanego rozporządzenia testamentowego. Poczynienie wskazanych ustaleń jest konieczne do ustalenia tytułu powołania do spadku po spadkodawcy, tj. czy powołanie do spadku wynikało z testamentu, czy z ustawy.

Przyczyną wyłączającą świadome i swobodne powzięcie woli są pewne stany trwałe, jak choroba psychiczna, niedorozwój umysłowy czy też przemijające zaburzenia czynności psychicznych, do których zalicza się między innymi upojenie alkoholowe, pozostawanie pod wpływem narkotyków, stan nieprzytomności spowodowany wysoką gorączką.

Oświadczenie woli testatora jest świadome, jeżeli w czasie sporządzenia testamentu nie występowały żadne zaburzenia świadomości, a testator jasno i wyraźnie zdawał sobie sprawę, że sporządza testament o określonej treści. Samo oczywiście stwierdzenie choroby psychicznej u spadkodawcy nie powoduje, że testament jest nieważny ex lege. Oświadczenie woli jest swobodne, jeżeli spadkodawca nie kierował się motywami intelektualnymi lub pobudkami uczuciowymi mającymi charakter chorobliwy, nie pozostawał pod dominującym wpływem sugestii i zachował wewnętrzne poczucie swobody swojego postępowania.

W przedmiotowej sprawie celem ustalenia okoliczności towarzyszących sporządzaniu testamentu oraz świadomości testatora do wyrażeni swoje woli w dniu 2 czerwca 2015 roku, kiedy to został sporządzony testament zostało przesłuchanych szereg świadków (zarówno spośród osób trzecich, jak i członków rodziny) w osobach: H. G., D. G., K. M., M. W., H. F., M. D., D. U., G. J., jak również stron postępowania jak T. G. (1), Z. G., S. D., A. S., P. B. oraz biegłej sądowej W. K., biegłej sądowej M. S. oraz biegłego sądowego psychiatry S. K.. Wszyscy oni zgodnie twierdzili, iż spadkodawca był osobą niepełnosprawną, od wczesnej młodości nadużywającą alkoholu, jak również był osobą leczącą się psychiatrycznie. Nadto jak wynika z opinii biegłych sądowych powołanych w sprawie spadkodawca w dacie sporządzenia testamentu nie był w stanie w pełni świadomie podejmować decyzji i wyrażać swoją wole. Podejmowane przez niego czynności nie były wykonywane w pełnej świadomości z uwagi na uzależnienie i zmiany organiczne w ośrodkowym układzie nerwowym. Był upośledzony umysłowo i intelektualnie, jak również miał padaczkę. Nie był w pełni świadomy tego co czyni. Mógł coś robić pod czyimś naciskiem. Takie osoby jak wskazali biegli są najczęściej skłonne do manipulacji ze strony innych osób, zwłaszcza kiedy są na głodzie alkoholowym. Orzeczeniem orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych został uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy. Jak wskazali biegli sądowi osobom z upośledzeniem często tłumaczy się jakie mają złożyć dokumenty np. do ZUS i oni składają takie dokumenty, co oznacza, że są w stanie wykonać takie proste czynności.

Sąd Rejonowy nie znalazł powodu, aby kwestionować zeznania świadków, gdyż były one w przeważającej części spójne, logiczne, jasne i korespondowały ze sobą, z zeznaniami wnioskodawców jak i uczestników postępowania S. D. poza zeznaniami uczestnika P. B. którym sąd nie dął wiary z uwagi na ich sprzeczność z zeznaniami przesłuchanych świadków oraz z bezstronnym materiałem dowodowym w postaci dokumentacji medycznej spadkodawcy, z której wynikało, iż spadkodawca miał niski poziom intelektualny, zmiany organiczne oun i cechy psychodegradacji alkoholowej. Co w jego przypadku powodowało ograniczoną zdolność do świadomej analizy sytuacji życiowej z uwzględnieniem dłuższej perspektywy, szczególnie w trakcie ciągu alkoholowego ale również w okresie absencji i powracającego głodu alkoholowego ( k 239).

Powyższym ustaleniom, w ocenie Sądu Rejonowego, nie przeczą zeznaniom notariuszy czy to notariusza M. W. sporządzającego akt notarialny – testament czy drugiego notariusza sporządzającego K. M. - akt notarialny – Akt poświadczenia dziedziczenia po ojcu spadkodawcy, który to świadek K. M. podał, iż pamięta spadkodawcę, który był u niego jeden raz i notariusz zadawał mu pytania o stan rodzinny, czy ma rodzeństwo, czy ma żonę, czy wie jakiej czynności chce dokonać. Świadek zadawał również pytanie jaki jest rok w czasie czynności. Świadek wskazał, że oświadczenia spadkodawcy odpowiadały faktom, które wynikały z dokumentów, więc jego zdaniem był zorientowany. Jednakże w ocenie Sądu podczas jednorazowego spotkania, notariusz nie jest w stanie ostatecznie i bez żadnych wątpliwości stwierdzić, czy klient zmyśla, czy opowiada o rzeczach mających miejsce wiele lat temu, czy też aktualnych. Zasady doświadczenia życiowego wskazują z resztą, iż przy logicznych wypowiedziach nie sposób ocenić prawdziwości treści wypowiedzi, w szczególności podczas rozmowy prowadzonej "w cztery oczy", gdy brak jest możliwości dokonania przez osoby drugie ewentualnej korekty, co do zgodności wypowiedzi ze stanem faktycznym.

Celem ostatecznego wyjaśnienia wątpliwości Sąd Rejonowy dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu psychiatrii i psychologa na okoliczność ustalenia, czy spadkodawca był w stanie świadomie i swobodnie sporządzić testament z dnia 2 czerwca 2015r.

W sporządzonej na podstawie akt opinii biegli sądowi Stanisław K. i W. K. jak i słuchani na rozprawie jasno stwierdzili, iż spadkodawca T. G. (2) już przed datą sporządzenia testamentu, podejmował czynności urzędowe miedzy jednym a drugim pobytem w ośrodkach. Jednakże podejmowane przez niego czynności nie były jednak wykonywane w pełnej świadomości z uwagi na uzależnienie i zmiany organiczne w ośrodkowym układzie nerwowym. Był upośledzony umysłowo i intelektualnie. Spadkodawca był pod opieka Poradni P. – Pedagogicznej od 1991r. Nadużywał alkoholu od 16 roku życia. Stwierdzono u niego niedorozwój umysłowy w stopniu lekkim w 2004r. Następnie zdiagnozowano u niego 2010r. zespół uzależnieni od alkoholu – psychozę alkoholowa oraz alkoholowe uszkodzenie wątroby. W 2015r. spadkodawca znajdowała się w ostatniej fazie choroby alkoholowej z cechami psychodegradacji alkoholowej – wyniszczenie organizmu, zanik motywacji do działania, zubożenie zainteresowań, bezradność, picie alkoholu głownie denaturatu. W okresie spisywania testamentu – 2 czerwca 2015r. spadkodawca nie był w stanie w sposób w pełni świadomy i swobodny podejmować decyzji i wyrażać swoją wolę. Nie był w pełni świadomy tego co czyni. Mógł coś robić pod czyimś naciskiem. Takie osoby są najczęściej skłonne do manipulacji ze strony innych osób, zwłaszcza jak są na głodzie alkoholowym. Orzeczeniem orzecznika ZUS został uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy. Osobom z upośledzeniem często tłumaczy się jakie mają złożyć dokumenty np. do ZUS i oni składają takie dokumenty. Są w stanie wykonać takie proste czynności. Jak wskazali biegli w przypadku sporządzenia testamentu notarialnego mogłaby wystąpić trudność i druga osoba musiałby mu w tym pomóc. Chęć sporządzenia testamentu zdaniem biegłych sądowych musiała się odbyć przy pomocy innej osoby, ponieważ spadkodawca sam nie mógł podjąć takiej decyzji. Wnioski te korelują z zeznaniem uczestnika P. B. który zeznał, że to on zainicjował poszukiwanie notariusza w internecie ( k 219). Spadkodawca przy pomocy innej osoby był w stanie zrealizować pewne czynności. Powyższe - w ocenie biegłych - wskazuje na fakt, iż już w dacie sporządzenia testamentu, a więc w dniu 2 czerwca 2015r. spadkodawca nie był w stanie świadomie i swobodnie sporządzić testamentu, albowiem miał ograniczoną zdolność do swobodnego podejmowania decyzji i wyrażenia woli, znajdował się w ostatniej fazie choroby alkoholowej. Również biegła sądowa z zakresu psychiatrii i uzależnień alkoholowych M. S. w swojej opinii z dnia 28 czerwca 2019r. jasno wskazała, że spadkodawca był w stanie wyłączjącym swobodne i świadome podjęcie decyzji i wyrażenie woli w dacie sporządzenia testamentu ( k 375).

Opinia biegłych z zakresu psychologii i psychiatrii (główna, jak i uzupełniająca) zostały przez nich wyczerpująco umotywowane i nie budzą jakichkolwiek wątpliwości Sądu Rejonowego. Są one rzetelne, profesjonalne, a wnioski z nich płynące są logiczne i rzeczowe, poparte obszernymi uzasadnieniami. Biegłe są specjalistami w swoich dziedzinach, dysponującymi niezbędną wiedzą fachową i długoletnim doświadczeniem zawodowym i Sąd uznał, że nie miał podstaw, by tę opinie kwestionować. Ponadto zostały one sporządzone wyczerpująco i przejrzyście, zgodnie z przyjętymi standardami.

Sąd na rozprawie w dniu 15 września 2020r. oddalił wnioski pełnomocnika uczestnika, co do opinii uzupełniającej biegłych z zakresu psychologii i neurologa oraz dopuszczenie w charakterze świadków pracowników Ośrodka (...) i uzależnień w P., którzy przyjmowali spadkodawcę do ośrodka w okresie od 30.11.2015r. do 17.01.2016r., albowiem w ocenie Sądu w aktach sprawy został zgromadzony wystarczający materiał dowodowy w postaci nie tylko obszernej dokumentacji medycznej a sporządzone już w sprawie opinie w sposób jasny i wyczerpujący rozstrzygnęły zdolność spadkodawcy do testowania.

Sąd Rejonowy, odwołując się od judykatów Sądu Najwyższego, wskazał, iż specyfika oceny środka dowodowego jakim jest opinia biegłego sądowego, wyraża się tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej. Jeżeli z tych punktów widzenia opinia nie budzi żadnych zastrzeżeń, to może ona stanowić uzasadnioną podstawę dla dokonania ustaleń faktycznych i rozstrzygnięcia sprawy, w tym bowiem właśnie celu zasięga się opinii biegłego. Ocena opinii biegłego dokonywana przez sąd opiera się m.in. o następujące - wskazane już powyżej - kryteria: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej.

Przedstawiona w niniejszym postępowaniu opinia stanowiła dla Sądu Rejonowego pełnowartościowy materiał dowodowy, który w połączeniu z innymi przeprowadzonymi dowodami (dokumentacja medyczna, zeznania świadków) pozwolił na przyjęcie wniosku, że testament notarialny z dnia 2 czerwca 2015 roku jest nieważny, gdyż został sporządzony gdy spadkodawca znajdował się w stanie wyłączającym świadome i swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli, spadkodawca przejawiał cechy psychodegradacji, jego wola była zdominowana przez głód alkoholowy, domagającej się natychmiastowej redukcji. Przez co był podatny na wpływ sytuacji, sugestii, manipulacji i uzależnienia od innych osób.

Do spraw spadkowych stosuje się prawo obowiązujące w chwili śmierci spadkodawcy (art. LI. Przepisy wprowadzające kodeks cywilny).

Spadkodawca T. G. (2) zmarł 28 kwietnia 2016 roku, a zatem w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie przepisy w brzmieniu ustalonym Ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 926 § 1 kodeksu cywilnego powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Testament jest jedyną czynnością prawną mocą, której można rozrządzić majątkiem na wypadek śmierci (art. 941 k.c.). Ustawa ściśle określa wymogi formalne sporządzenia testamentu w określonej formie, przy czym przepisy dotyczące formy testamentu mają charakter bezwzględnie obowiązujący. Kodeks cywilny wprowadza dwa rodzaje formy testamentu: testamenty zwykłe i testamenty szczególne. Do testamentów zwykłych zalicza się testament holograficzny (własnoręczny art. 949 k.c.), notarialny (art. 950 k.c.) i alograficzny (art.951 k.c.).

W myśl art. 950 k.c. testament może być sporządzony w formie aktu notarialnego, to znaczy przy udziale osoby o odpowiednim wykształceniu prawniczym, chroniącej przed sporządzeniem testamentu w sposób sprzeczny z prawem, przed nieprecyzyjnym sformułowaniem ostatniej woli oraz stwarzającej zabezpieczenie przed sporządzeniem testamentu przy zachodzeniu okoliczności, które skutkowałoby uznaniem nieważności rozrządzenia majątkiem na wypadek śmierci.

W postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku, zgodnie z treścią art. 670 k.p.c. sąd spadku bada z urzędu, kto jest spadkobiercą; w szczególności bada, czy spadkodawca pozostawił testament oraz czy testament ten jest ważny.

W sprawach o stwierdzenie nabycia spadku sąd nie jest związany żądaniem wniosku - w tym znaczeniu, iż zgodnie z art. 677 k.p.c. sąd stwierdzi nabycie spadku przez spadkobierców, choćby były nimi inne osoby niż te, które wskazali uczestnicy. W postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku sąd wymienia spadkodawcę oraz wszystkich spadkobierców, którym spadek przypadł, jak również wysokość ich udziałów.

Zgodnie z art. 931 § 1 k.c. w pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku. Wedle natomiast art. 931 § 2 k.c. jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych. Przepis ten stosuje się odpowiednio do dalszych zstępnych. Z kolei zgodnie z art. 934 k.c. w braku zstępnych, małżonka, rodziców, rodzeństwa i zstępnych rodzeństwa spadkodawcy cały spadek przypada dziadkom spadkodawcy; dziedziczą oni w częściach równych. Jeżeli któreś z dziadków spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego zstępnym. Podział tego udziału następuje według zasad, które dotyczą podziału spadku między zstępnych spadkodawcy. W braku zstępnych tego z dziadków, który nie dożył otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada pozostałym dziadkom w częściach równych.

Dla ustalenia kręgu spadkobierców istotna jest chwila otwarcia spadku, tj. śmierci spadkodawcy, spadkobierca nabywa, bowiem spadek z chwilą jego otwarcia– art. 925 k.c.

Spadkodawca T. G. (2) w chwili śmierci był kawalerem oraz nie pozostawił dzieci, jego rodzice zmarli przed nim jak również jego dziadkowie ojczyści i dziadek macierzysty.

Stosownie do treści art. 934§ 1 i 2 k.c. udział spadkowy każdego ze spadkobierców wynosi po ¼ części .

W stosunku do żadnego ze spadkobierców ustawowych T. G. (2) nie zachodzą przesłanki wyłączające go od dziedziczenia, bowiem żaden z nich nie został uznany za niegodnego dziedziczenia, nie odrzucił spadku ani też nie zrzekł się dziedziczenia. Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że spadek po T. G. (2) (synu J. i K.), zmarłym dnia 28 kwietnia 2016r. w B., ostatnio stale zamieszkałym w B., na podstawie ustawy nabyli babcia A. S. zd. M. ( córka A. i F. zd. G.), zmarła dnia 18 lipca 2018r., wujek T. G. (1) ( syn W. i W.), wujek Z. G. ( syn W. i W.), wujek S. D. ( syn S. i A.), po ¼ ( jedna czwarta) części każda z tych osób, z tym że nabycie spadku nastąpiło z dobrodziejstwem inwentarza;

O kosztach Sąd orzekł na mocy art. 520 k.p.c. ustalając, iż każdy z uczestników ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie. Mając na uwadze że interesy stron były sprzeczne sąd obciążył uczestnika postępowania P. B. kosztami opinii biegłych powołanych w sprawie o czym orzeczono w puncie 2 postanowienia. O kosztach tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa orzeczono w punkcie 3 postanowienia.

Sygn. akt I Ns 653/18

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w rep. Ns i kontrolce terminowego sporządzania uzasadnień;

2.  odpis postanowienia z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnika uczestnika P. B.;

3.  akta przedstawić z wpływem lub za 14 dni.

02.11.2020r.