Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powódka B. M. wniosła o zasądzenie od pozwanej A. M. kwoty 2.250 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 marca 2019 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu żądania powódka wskazała, że poprzez sklep (...) nawiązała z pozwaną kontakt w celu zakupu płaszcza z alpaki. Po rozmowie i negocjacjach ustalono cenę na kwotę 2.250 zł. Pozwana zaproponowała powódce, że przyśle przykładowy płaszcz do salonu obuwniczego w C. przy ulicy (...) w celu przymierzenia i uzgodnienia ostatecznego zakupu , stwierdzając, że w taki sposób realizuje większość zamówień. Przysłany płaszcz odpowiadał powódce tak co do materiału, jak i fasonu. W związku z tym powódka nawiązała z pozwaną kontakt w celu ostatecznego zamówienia płaszcza o fakturze materiału i fasonie identycznym jaki został przesłany do C. i był przez nią mierzony Miał to być płaszcz z alpaki w kolorze czarnym i rozmiarze 40. Pozwana zaproponowała, aby powódka zmierzyła się i podała jej swoje wymiary, co też powódka uczyniła, a następnie przez wskazany przez pozwaną sklep internetowy dokonała przelewu środków w kwocie 2.270 zł, z czego 2.250 zł stanowiło cenę płaszcza, a 20 zł koszt przesyłki. Płaszcz , jaki powódka otrzymała , odpowiadał ustaleniom co do materiału, jak i fasonu, posiadał jednak wady w zakresie jego wykonania – był niewykończony, kieszenie nie były wszyte, a rękawy w porównaniu z wcześniej mierzonym płaszczem za wąskie. Powódka skontaktowała się z pozwaną telefonicznie i poinformowała o stwierdzonych wadach. Zgodnie z ustaleniami w maju 2018 roku powódka przyjechała do sklepu pozwanej, pozwana nie zaproponowała jednak przymiarki płaszcza i nie zobaczyła jego usterek, poleciła jednak zostawić płaszcz i zaproponowała, by powódka dosłała płaszcz, z którego brała wymiary. Powódka dokonała powyższej czynności w dniu 19 listopada 2018 roku, po czym otrzymała od pozwanej informację, że ta uszyje nowy płaszcz, ponieważ tak będzie lepiej. Powódka przystała na tę propozycję. Nowy płaszcz został doręczony powódce w dniu 5 stycznia 2019 roku. Powódka wówczas , że jest on całkiem inny od tego, który pierwotnie otrzymała, a który wymagał jedynie wyeliminowania niedoróbek. Płaszcz był dużo cieńszy, krótszy, miał inny fason i był zdaniem powódki niezgodny z zamówieniem. Na takie zmiany w zakresie produktu finalnego powódka nie wyraziła zgody. Nadto płaszcz był wadliwie wykonany - rękawy były źle wszyte, marszczyły się, a mankiet z podszewką przy zakładaniu wywijał się , co skutkowało tym , że w zakresie wykonania był nieestetyczny. O stwierdzonych wadach powódka telefonicznie poinformowała pozwaną. W dniu 10 stycznia 2019 roku powódka odstąpiła od zawartej umowy i domagała się od pozwanej zwrotu uiszczonej zapłaty. Roszczenia powódki nie zostały przez pozwaną uznane.

Pozwana A. M. nie uznała żądania pozwu , wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. Zarzuciła , że argumentacja powódki w zakresie wadliwego wykonania zamówionego płaszcza z alpaki jest niezasadne oraz zakwestionowała możliwość odstąpienia przez powódkę od zawartej umowy. Wskazała , że umowa zawarta z powódką miała charakter umowy na odległość. Przymierzany przez powódkę płaszcz , przesłany do salonu obuwniczego w C. , był płaszczem przykładowym, mającym na celu pokazanie powódce, jak wyglądają szyte przez pozwaną płaszcze, z jakiego materiału są wykonywane i jakie mają właściwości. Pozwana podniosła, że nigdy nie wskazywała, że powódka w ramach umowy otrzyma płaszcza identyczny – było to niemożliwe z uwagi na fakt, że również płaszcz przykładowy był szytym samodzielnie. W ramach umowy powódka mogła otrzymać płaszcz z takiego samego materiału, o takim samym fasonie i rozmiarze. Pozwana wskazał, że przedmiot złożonego przez powódkę zamówienia miał charakter zamówienia indywidualnego, nie był produktem fabrycznym, produkowanym w sposób masowy. Został wykonany przez pozwaną samodzielnie i według specyfikacji podanej przez powódkę. Specyfikacja ta obejmowała nie tylko dostosowanie płaszcza do wymiarów powódki, ale również opatrzenie go na życzenie klientki jej inicjałami. W ocenie pozwanej powódka miała świadomość tego, że płaszcz wykonany będzie na miarę, sama bowiem przekazała pozwanej swoje wymiary. Nadto powódka , po otrzymaniu przedmiotu zamówienia , od razu zwróciła się do pozwanej z żądaniem zwrotu zapłaconej ceny, chociaż wskazywane przez nią nieścisłości płaszcza mogły zostać przez pozwaną poprawione. Niezależnie od powyższego pozwana wskazała, że płaszcz został uszyty zgodnie z ustaleniami stron i dostarczony powódce, a w chwili przekazania klientce nie posiadał żadnych wad oraz , że powódka nie tylko opóźniała realizację zamówienia, ale również zwlekała z przesłaniem płaszcza, z którego miały zostać pobrane wymiary. W konsekwencji pozwana zarzuciła, że złożenie przez powódkę oświadczenia o odstąpieniu od umowy było bezskuteczne, a powódka mogła skorzystać wyłącznie z pozostałych uprawnień przysługujących w razie wykrycia wady rzeczy przez kupującego.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwana A. M. prowadzi w W. działalność gospodarczą pod firmą (...). Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej pozwanej jest produkcja odzieży wierzchniej.

(okoliczność bezsporna, a ponadto dowody: informacja z (...) k. 16, wyjaśnienia pozwanej – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 30 maja 2022 roku: od 00:03:28 do 00:24:44 oraz z dnia 24 października 2022 roku: od 00:01:41 do 00:46:33)

W lutym 2018 roku powódka B. M. zapoznała się z ofertą prowadzonej przez pozwaną działalności gospodarczej za pośrednictwem strony internetowej S.. Następnie skontaktowała się z pozwaną telefonicznie celem ustalenia warunków i sposobu złożenia zamówienia. Pozwana zaoferowała powódce przysłanie przykładowego płaszcza do salonu obuwniczego w C. przy ul.(...) w celu dokonania przymiarki, na co powódka przystała. Przysłany płaszcz odpowiadał powódce zarówno fasonem, gramaturą, jak i jakością, był jedynie o rozmiar za mały.

Po dokonanej przymiarce powódka ponownie skontaktowała się telefonicznie z pozwaną i złożyła zamówienie na płaszcz odpowiedni do tego, który został jej uprzednio przesłany. Płaszcz miał zostać wykonany przez pozwaną z wełny alpaki w kolorze czarnym, w rozmiarze 40. Pozwana zaproponowała powódce dodatkowo, aby ta samodzielnie zmierzyła swoje poszczególne obwody ciała, a następnie przesłała wymiary w drodze korespondencji elektronicznej. Zgodnie z zaleceniem pozwanej powódka wykonała pomiary przy użyciu jako wzoru swojego aktualnie noszonego płaszcza, to jest szerokości rękawów i szerokości pleców. Dokonała także przelewu kwoty 2.250 zł tytułem zapłaty za zamówienie.

W dniu 13 marca 2018 roku powódka otrzymała wykonany przez pozwaną płaszcz. Jednak okazało się , że nie był on wykończony – nie zostały wszyte kieszenie, podszewka była luźna, rękawy były za wąskie, a rozmiar płaszcza nie odpowiadał wymiarom podanym pozwanej w korespondencji elektronicznej.

Powódka skontaktowała się telefonicznie z pozwaną i zgłosiła swoje zastrzeżenia co do płaszcza. Pozwana poleciła powódce przysłanie otrzymanego płaszcza oraz płaszcza przykładowego, z którego wzięto pomiary w celu naprawienia usterek. Powódka nie zdecydowała się na odesłanie płaszcza, a po kilku dniach ponownie zatelefonowała do pozwanej w celu umówienia osobistego spotkania w (...) lokalu prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa i dokonania niezbędnych pomiarów nie płaszcza, a bezpośrednio pomiarów obwodów ciała. Strony umówiły spotkanie na maj 2018 roku.

Podczas wizyty w W. w dniu 12 maja 2018 roku pozwana zaproponowała powódce wykonanie całkiem nowego płaszcza. Nie widziała potrzeby wykonywania pomiarów bezpośrednio na powódce i postulowała , aby powódka dosłała jej w najbliższym czasie przykładowy płaszcza celem dokonania pomiarów. Taki płaszcz został pozwanej przesłany przez powódkę w listopadzie 2018 roku.

Na początku 2019 roku powódka otrzymała nowo uszyty przez pozwaną płaszcz. Jednak nie zgadzała się gramatura materiału (płaszcz był cieńszy, mniej elegancki), podszewka wystawała spod rękawów, zaprasowania odbijały się razem z podszewką. Również ze spodu płaszcza wystawał nadmiar podszewki. Ponadto klapy płaszcza były za duże i odstawały, a pasek do przewiązania w talii sztukowany, a nie uszyty z jednego kawałka materiału.

O stwierdzonych wadach powódka telefonicznie zawiadomiła pozwaną. Reklamacja powódki nie została uwzględniona przez pozwaną , która stwierdziła , że towar jest zgodny z zamówieniem.

Powódka nigdy nie użytkowała płaszcza wykonanego przez pozwaną.

(dowody: paragon fiskalny Nr (...) z dnia 13 marca 2018 roku k. 10, informacyjne przesłuchanie powódki k. 72-73, dokumentacja fotograficzna k. 20, k. 85, wyjaśnienia pozwanej – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 30 maja 2022 roku: od 00:03:28 do 00:24:44 oraz z dnia 24 października 2022 roku: od 00:01:41 do 00:46:33, korespondencja elektroniczna z dnia 8 stycznia 2019 roku k. 162-162v)

W dniu 10 stycznia 2019 roku powódka odstąpiła od zawartej umowy i zażądała od pozwanej zwrotu pieniędzy uiszczonych tytułem zapłaty za zamówienie. Swoje stanowisko co do odstąpienia od umowy powódka podtrzymała w korespondencji z dnia 20 lutego 2019 roku wskazując, że przyczyną odstąpienia od umowy jest nieprawidłowe uszycie płaszcza polegające między innymi na nieprawidłowym wszyciu podszewki, nieprawidłowym wykończeniu rękawów, braku usztywnienia klap płaszcza oraz sztukowaniu paska do przewiązywania płaszcza. Pozwana nie uznała zgłoszonych roszczeń.

W dniu 11 marca 2019 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty w zakreślonym terminie kwoty 2.250 zł wynikającej z odstąpienia od umowy zakupu płaszcza.

(dowody: korespondencja z dnia 10 stycznia 2019 roku k. 11-12, przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 13-14v, korespondencja z dnia 12 lutego 2019 roku k. 15, korespondencja z dnia 20 lutego 2019 roku k. 17-19, dokumentacja fotograficzna na płycie CD k. 20, k. 85, informacyjne przesłuchanie powódki k. 72-73, wyjaśnienia pozwanej – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 30 maja 2022 roku: od 00:03:28 do 00:24:44 oraz z dnia 24 października 2022 roku: od 00:01:41 do 00:46:33, korespondencja elektroniczna z dnia 8 stycznia 2019 roku k. 162-162v,

Powódka kilkukrotnie próbowała odesłać pozwanej zakupiony płaszcz, w tym w dniu 24 lutego 2020 roku, jednak każdorazowo przesyłka została zwrócona do nadawcy.

(dowody: potwierdzenie nadania paczki pocztowej wraz z wydrukiem ze strony internetowej śledzenia przesyłek Poczty Polskiej k. 64-66, informacyjne przesłuchanie powódki k. 72-73, , wyjaśnienia pozwanej – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 30 maja 2022 roku: od 00:03:28 do 00:24:44 oraz z dnia 24 października 2022 roku: od 00:01:41 do 00:46:33)

Płaszcz wykonany przez pozwaną ma istotne wady dotyczące jego wykonania, a mające decydujący wpływ na wartości estetyczne płaszcza. Ma wiele błędów konfekcyjnych, to jest wynikających z nieprawidłowej technologii szycia) i konstrukcyjnych (wynikających z niewłaściwej konstrukcji). Podwinięcie dołu płaszcza nie jest zamocowane na całej szerokości i swobodnie opada w dół. Zamocowanie jest tylko punktowe na szwach bocznych, a powinno być podklejone lub podszyte niewidocznym ściegiem na całej szerokości. Listwa podwinięcia z tkaniny swobodnie opada w dół, a kontrastowa podszewka na dole tyłu płaszcza jest widoczna. Podwinięcie dołów rękawów nie jest zamocowane na całej szerokości tylko punktowo na szwie wewnętrznym rękawów, a powinno być podklejone lub podszyte niewidocznym ściegiem na całej szerokości; listwa podwinięcia z tkaniny swobodnie opada w dół, a kontrastowa podszewka w dole rękawów jest widoczna. Obłożenia przodów nie są zamocowane lub podklejone do przodów, przez to różnie się układają i deformują płaszcz. Kołnierz z tyłu źle się układa , jest za wąski i nieprawidłowo wywinięty. Jest to błąd konstrukcyjny i szycia – spodniej tkaniny jest za dużo w stosunku do wierzchniej, a kołnierz za mały. Szew wszycia kołnierza do tyłu płaszcza nie powinien być widoczny, tylko zasłonięty przez kołnierz. Szew łączenia kołnierza spodniego z wierzchnim wywija się na prawą – wierzchnią stronę kołnierza, co wygląda nieestetycznie (powinien być równo na złożeniu kołnierza). Prawy rękaw źle się układa ( prawdopodobnie został przekręcony w trakcie wszywania pod pachy), a podszewka nie została zamocowana na szwie ramieniowym i swobodnie się przesuwa, P. uszyty z tkaniny wierzchniej jest za krótki i ma w połowie długości łączenie, przez co jest zgrubienie pośrodku na szwie (4 warstwy grubej tkaniny zamiast dwóch) , a powinien być uszyty z jednego kawałka tkaniny po długości. Nadto po uszyciu płaszcz nie został oczyszczony ze strzępów nitek podszewki.

Płaszcz nie nosi śladów użytkowania, prania, czyszczenia czy innych działań mogących się przyczynić do powstania wad. Stwierdzone wady są wynikiem nieprawidłowej konstrukcji i wykonania – uszycia płaszcza.

(dowody: dokumentacja fotograficzna k. 20, k. 85, opinia biegłego wraz z załącznikami k. 99-122)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień stron, opinii biegłego, oświadczenia o odstąpieniu od umowy, paragonu fiskalnego oraz dokumentacji fotograficznej.

Sąd zważył co następuje:

Ustalony w sprawie stan faktyczny jedynie częściowo okazał się być sporny. Pozwana nie kwestionowała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonała dla powódki płaszcz z alpaki według specyfikacji ze strony internetowej pozwanej, z którą uprzednio zapoznała się powódka. Za wykonany płaszcz powódka uiściła zapłatę w kwocie 2.250 zł.

Istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy i jakie wady związane z jego wykonaniem posiada płaszcz uszyty przez pozwaną, a kolejno, czy uzasadnione było odstąpienie przez powódkę od łączącej strony umowy i domaganie się zwrotu zapłaty za wykonane zamówienie.

W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, że zawarta przez strony umowa miała charakter umowy o dzieło uregulowanej w przepisach art. 627 i nast. k.c. Zgodnie z art. 638 § 1 k.c. do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży, co oznacza, że zastosowanie w tym wypadku znajdują zwłaszcza przepisy art. 556 i nast. k.c., w tym art. 560 § 1 k.c. i art. 560 § 4 k.c. Odpowiedzialność z tytułu rękojmi uzależniona jest od wady dzieła – zarówno wady fizycznej – art. 556 ¹ k.c. , jak i wady prawnej - art. 556 ³ k.c.

Wada fizyczna dzieła polega na niezgodności rzeczy z umową, w szczególności, gdy dzieło nie ma właściwości, które w normalnym układzie powinno mieć, nie ma właściwości, o których przyjmujący zamówienie zapewniał zamawiającego, dzieło nie nadaje się do przeznaczonego celu lub też zostało wydane zamawiającemu w stanie niezupełnym. Katalog wad fizycznych wskazany w art. 556 ¹ § 1 k.c. nie jest zamknięty – ma jedynie charakter przykładowy, co oznacza, że można do niego zaliczyć także inne wady aniżeli te wprost wymienione w ustawie. Z utrwalonego orzecznictwa sądów powszechnych wynika w sposób jednoznaczny, że odpowiedzialność sprzedawcy przewidziana w art. 556 k.c. za wady rzeczy sprzedanej ma charakter absolutny, bezwzględny, co oznacza, że sprzedawca nie może się z niej zwolnić i obciąża go niezależnie od tego, czy spowodował wadę i czy o niej wiedział. Wystarczającą przesłanką faktyczną odpowiedzialności sprzedawcy jest ustalenie, że sprzedana kupującemu rzecz wykazuje cechy kwalifikujące ją w danym stosunku prawnym jako rzecz wadliwą. W razie ujawnienia się wady przedmiotu sprzedanego sprzedawca staje się odpowiedzialny wobec kupującego za istnienie wady (zob. np.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 marca 2013 roku, VI ACa 1269/12, Legalis Nr 1049386; wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 21 lutego 2013 roku, I ACa 732/12, Legalis Nr 1213724; wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 30 października 2012 roku, I ACa 529/12, Legalis Nr 743133). Wykazanie przez zamawiającego, że dzieło z powodu istnienia wad nie nadaje się do umówionego użytku zwalnia go od obowiązku zapłaty wynagrodzenia. Jeżeli zaś dzieło wykazuje inne, nieistotne wady zamawiającemu pozostaje jedynie żądanie odpowiedniego obniżenia umówionego wynagrodzenia (por. np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 13 października 2017 roku, I ACa 337/17, Legalis Nr 1683550).

Sąd stwierdził, że sporny płaszcz wykonany na zamówienie powódki posiadał wady fizyczne, a wady te były istotne. Jak wynika z opinii biegłej sądowej z zakresu włókiennictwa i odzieżownictwa A. C. sporny płaszcz jest uszyty z dobrych gatunkowo tkanin, jednakże został skrojony i uszyty amatorsko, a nie przez profesjonalnego krawca lub krawcową. Błędy wynikają z nieznajomości zasad kroju i szycia lub bardzo małego doświadczenia. Kołnierza z tyłu nie da się naprawić, ponieważ jest on konstrukcyjnie jednym integralnym wykrojem przodu i obłożenia – klapy przodu. Wady takie jak wszycie prawego rękawa do pachy, podwinięcia obu rękawów i dołu płaszcza tak – można było naprawić. Pasek został uszyty za krótki i był łączony, co wpływa również niekorzystnie na walory estetyczne płaszcza.

Biegła stwierdziła jednoznacznie, że wykonany przez pozwaną płaszcz ma istotne wady dotyczące jego wykonania, a mające decydujący wpływ na wartości estetyczne płaszcza i możliwość jego normalnego użytkowania. Podwinięcie dołu płaszcza nie jest zamocowane na całej szerokości i swobodnie opada w dół. Zamocowanie jest tylko punktowe na szwach bocznych, a powinno być podklejone lub podszyte niewidocznym ściegiem na całej szerokości. Listwa podwinięcia z tkaniny swobodnie opada w dół, a kontrastowa podszewka na dole tyłu płaszcza jest widoczna. Podwinięcie dołów rękawów nie jest zamocowane na całej szerokości tylko punktowo na szwie wewnętrznym rękawów, a powinno być podklejone lub podszyte niewidocznym ściegiem na całej szerokości; listwa podwinięcia z tkaniny swobodnie opada w dół, a kontrastowa podszewka w dole rękawów jest widoczna. Obłożenia przodów nie są zamocowane lub podklejone do przodów, przez to różnie się układają i deformują płaszcz. Kołnierz z tyłu źle się układa , jest za wąski i nieprawidłowo wywinięty. Jest to błąd konstrukcyjny i szycia – spodniej tkaniny jest za dużo w stosunku do wierzchniej, a kołnierz za mały. Szew wszycia kołnierza do tyłu płaszcza nie powinien być widoczny, tylko zasłonięty przez kołnierz. Szew łączenia kołnierza spodniego z wierzchnim wywija się na prawą – wierzchnią stronę kołnierza, co wygląda nieestetycznie (powinien być równo na złożeniu kołnierza). Prawy rękaw źle się układa ( prawdopodobnie został przekręcony w trakcie wszywania pod pachy), a podszewka nie została zamocowana na szwie ramieniowym i swobodnie się przesuwa, P. uszyty z tkaniny wierzchniej jest za krótki i ma w połowie długości łączenie, przez co jest zgrubienie pośrodku na szwie.

Biegła oceniła również, że przedmiotowy płaszcz nie nosi śladów użytkowania, prania, czyszczenia czy innych działań mogących się przyczynić do powstania wad, a stwierdzone wady są wynikiem nieprawidłowej konstrukcji i wykonania – uszycia płaszcza. Wskazała ponadto, że powódka wymienia więcej wad zauważonych w dostarczonym jej płaszczu w porównaniu z wzorcowym zamówionym (płaszcz był cieńszy, krótszy, zupełnie inny fason, brak ocieplenia), jednak ocena tych okoliczności możliwa byłaby po obejrzeniu płaszcza wzorcowego.

Sąd uznał opinię biegłej za miarodajną dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Opinia sporządzona została przez biegłego sądowego posiadającego wiadomości specjalne oraz wieloletnie doświadczenie zawodowe i orzecznicze, o specjalizacji właściwej ze względu na przedmiot sprawy. Biegła wydał opinię po przeanalizowaniu dokumentacji akt sprawy, a co najistotniejsze – po osobistych oględzinach spornego płaszcza. Sporządzona opinia jest kategoryczna, konkretna, rzeczowa, rzetelna, jednoznaczna w swych wnioskach i szczegółowo odnosi się do okoliczności kluczowych w niniejszym postępowaniu. Zwrócić należy uwagę , że ani powódka , ani pozwana nie zakwestionowały opinii biegłej. Pozwana wniosła o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłej dopiero kilku miesiącach od daty , kiedy stronie pozwanej został doręczony odpis opinii wraz ze zobowiązaniem się do ustosunkowania się do jej treści , wskazania zastrzeżeń oraz podania , czy wnosi o wezwanie biegłej na rozprawę.

W świetle opinii biegłej nie budzi żadnych wątpliwości Sądu, że wady fizyczne spornego płaszcza mają charakter istotny. Podkreślenia wymaga, że wady istotne dzieła to takie, które czynią dzieło niezdatnym do zwykłego użytku albo które sprzeciwiają się wyraźnej umowie (zob. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2006 roku, V CSK 198/06, Legalis Nr 161367). W ocenie Sądu wady istotne mogą przyjmować wymiar nie tylko funkcjonalny, ale niewątpliwie także estetyczny. Nawiązując kontakt telefoniczny z pozwaną, który poprzedzało zapoznanie się z prowadzoną przez pozwaną działalnością i przedstawioną na stronie internetowej ofertą , powódka mogła oczekiwać, że złożone przez nią zamówienie zostanie wykonane z należytą starannością i dbałością o każdy element, a jakość wykonanego płaszcza, jego prezencja i walory estetyczne będą odpowiadać tym produktom, które pozwana oferuje na stronie internetowej.

Wbrew stanowisku strony pozwanej , powódka zgłosiła pozwanej swoje zastrzeżenia co do ogólnej jakości wykonania płaszcza i to zarówno płaszcza wykonanego i dostarczonego powódce jako pierwszego, jak i płaszcza będącego bezpośrednio przedmiotem sporu w niniejszym postępowaniu. Odnośnie płaszcza otrzymanego w marcu 2018 roku wskazać wypada, że powódka była otwarta na sposób, w jaki pozwana usunie ujawnione mankamenty płaszcza. Niezwłocznie nawiązała kontakt z pozwaną, po czym strony wspólnie ustaliły, że spotkają się w lokalu powódki w W.. Należy podkreślić, że to pozwana zaproponowała powódce wykonanie całkiem nowego płaszcza zamiast naniesienia poprawek na płaszcz uprzednio już uszyty. Nowo uszyty płaszcz posiadał szereg istotnych wad w rozumieniu art. 556 ¹ § 1 k.c. w zw. z art. 560 § 4 k.c. i art. 638 § 1 k.c. , przy czym nie chodzi tu o to , że nie był on identyczny jak ten przykładowy okazany powódce. Podnoszone przez powódkę oraz potwierdzone w opinii biegłego wady dzieła w przeważającym zakresie odnoszą się do jakości wykonania płaszcza, to jest jego wad konfekcyjnych wynikających z nieprawidłowej technologii szycia i z nieprawidłowej konstrukcji. Dostrzeżenie nieprawidłowości możliwe jest „gołym okiem” i to przez osobę nieposiadającą specjalistycznego wykształcenia w kierunku dziedzin krawieckiej, włókienniczej czy ogólnoodzieżowej. Szycie płaszcza na zamówienie powódki i zgodnie ze wskazanymi przez powódkę wymiarami (rozmiarem) oraz z uzgodnionego przez strony materiału , nie zwalniało pozwanej z obowiązku wykonania płaszcza z należytą starannością, jakością i estetyką wykonania, zaś niezgodność towaru z umową nie wynikała z niewłaściwego rozmiaru zamówienia. Pozwana wskazała, że z uwagi na to , że płaszcz , z którego miała pobrać miarę , został jej dosłany przez powódkę późno , nie dysponowała już takim materiałem , jak w dacie składania zamówienia. Podniosła też , że nie ma wpływu jaki faktycznie materiał zostanie jej dostarczony. Skoro jednak pozwana zawodowo trudni się szyciem konfekcji damskiej , w tym płaszczy , to zasady profesjonalizmu wymają powiadomienia klienta o takiej sytuacji i uzgodnienia z nim zmiany tkaniny. Zwrócić jednak należy uwagę , że powódka wskazała , że gdyby płaszcz był uszyty prawidłowo , to płaszcz ten by przyjęła , chociaż został on uszyty z innego gatunkowo materiału.

Nie sposób jest podzielić stanowiska strony pozwanej odnośnie co do braku możliwości odstąpienia przez powódkę od zawartej umowy wobec faktu wykonania spornego zamówienia według zindywidualizowanych potrzeb powódki.

Sąd zważył , że nie zachodziły przesłanki do zwolnienia pozwanej z odpowiedzialności za wady dzieła. Istotnie, przepis art. 38 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (tekst jednolity: Dz. U. Z 2020 roku, poz. 287) przewiduje niemożność odstąpienia od umowy, w której przedmiotem świadczenia jest rzecz nieprefabrykowana, wyprodukowana według specyfikacji konsumenta lub służąca zaspokojeniu jego zindywidualizowanych potrzeb. W przypadku, gdy rzecz zostaje wykonana na zamówienie konsumenta, w sposób odróżniający się od rzeczy normalnie wykonywanych w toku procesu produkcyjnego albo dopasowana do jego indywidualnych potrzeb, konsument nie może być beneficjentem skorzystania z rzeczy „na próbę”, skoro przedmiot świadczenia z założenia odpowiada preferencjom konsumenta (przykładowo umowa o wykonanie mebli według określonego projektu według specyfikacji konsumenta albo sprzedaż okularów korekcyjnych odpowiadających zindywidualizowanym potrzebom konsumenta). Wskazuje się również, że w przypadku gdy rzecz nie będzie odpowiadać indywidualnym potrzebom (np. uszyta odzież według pobranej miary jest za mała), konsumentowi przysługują roszczenia z tytułu wad rzeczy sprzedanej, nie wyłączając prawa do odstąpienia od umowy na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego [G. Bar, Komentarz do art. 38 ustawy o prawach konsumenta (w): B. T., P. S., D. S. (red.), Ustawa o prawach konsumenta. Kodeks cywilny (wyciąg). Komentarz, wyd. 1, L.]. Pozwana w toku procesu nie wykazała , aby była gotowa do usunięcia wad , a tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie powódki nie mogła tego uczynić. W e-mailu z dnia 8 stycznia 2019 roku pozwana wyraźnie stwierdziła , że zrealizowała wszystko zgodnie z ustaleniami i jeżeli powódka ma zastrzeżenia co do realizacji zamówienia , to powinna się skontaktować z Rzecznikiem Praw Konsumenta. Nadto w e-mailu tym zostało wskazane , że pozwana nie widzi podstaw do przyjęcia zwrotu płaszcza lub uwzględnienia reklamacji. Brak jest ze strony pozwanej jakiegokolwiek wezwania do powódki do dostarczenia jej płaszcza w celu wykonania poprawek.

To , że zamówienie będące przedmiotem sporu , jak zresztą każde szycie na miarę , jest zindywidualizowane nie ulega wątpliwości , ale nie oznacza , że klientowi może być dostarczony towar wadliwy lub , że nie ma on możliwości odstąpienia od umowy , jeżeli wykonawca nie chce usunąć istotnych wad dzieła. Nie sposób uznać za zasadne twierdzenia pozwanej , by z samego faktu uszycia płaszcza według wymiarów wskazanych przez powódkę oraz pobranych przez pozwaną z przesłanego jej przez powódkę płaszcza , wyprowadzać wniosek, że płaszcz ten wykonano tylko i wyłącznie według specyfikacji powódki, a sam wyrób służyć miał zaspokojeniu zindywidualizowanych potrzeb powódki. Wręcz przeciwnie, powódka złożyła zamówienie na płaszcz oferowany przez powódkę na stronie internetowej, powódka wskazała jedynie na konkretny kolor i rozmiar płaszcza (czarny, rozmiar 40). Oznakowanie płaszcza ozdobnym haftem (...) (wewnątrz płaszcza u góry, z tyłu, na plastronie z tkaniny wierzchniej) również w szczególny sposób płaszcza tego nie indywidualizuje i nie stanowi o jego znaczącej odmienności od innych płaszczy wykonywanych przez pozwaną.

Do umowy o dzieło z oczywistych względów nie znajduje zastosowania przepis art. 557 § 1 k.c., który wiąże skutki prawne z faktem wiedzy kupującego o wadzie w chwili zawarcia umowy sprzedaży, albowiem w chwili zawarcia umowy dzieło nie jest jeszcze gotowe. W przypadku umów o dzieło odpowiednio stosuje się natomiast przepis art. 557 § 2 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność sprzedawcy (przyjmującego) wyłączona jest w razie wiedzy zamawiającego o wadzie rzeczy (dzieła) w chwili jego wydania. Ciężar dowodu, że kupujący wiedział o wadzie rzeczy w chwili zawarcia umowy bądź odpowiednio w chwili wydania rzeczy obciąża sprzedawcę (przyjmującego dzieło). Takich okoliczności pozwana w niniejszym postępowaniu nie wykazała.

Na marginesie godzi się zauważyć, że wniosek pozwanej o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z ustnej uzupełniającej opinii biegłego sądowego zgłoszony na rozprawie w dniu 24 października 2022 roku uznać należało za spóźniony. Odpis opinii biegłego wraz z zobowiązaniem do zgłoszenia w terminie 14 dni ewentualnych zastrzeżeń do opinii został doręczony stronie pozwanej w dniu 10 lutego 2022 roku. Pozwana w żaden sposób nie ustosunkowania się wobec treści otrzymanej opinii, a zakreślony pozwanej termin bezskutecznie upłynął. Nie sposób zatem w ocenie Sądu przyjąć, by przedmiotowy wniosek dowodowy jako złożony po ośmiu miesiącach nie był wnioskiem spóźnionym.

W tak ustalonym stanie faktycznym i prawnym Sąd uwzględnił powództwo w całości oraz na podstawie art. 638 § 1 k.c. w związku z przepisami: art. 556 k.c., art. 556 ¹ k.c., art. 557 § 1 i 2 k.c. a contrario oraz art. 560 § 1 i 4 k.c. , orzekł jak w sentencji wyroku. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od należności głównej orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Na koszty powódki składały się opłata od pozwu – 200,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika – 900,00 zł ustalone zgodnie (), opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00 zł, koszt wynagrodzenia biegłego – 800,00 zł oraz koszt doręczenia korespondencji przez komornika sądowego – 79,18 zł, to jest łącznie 1.996,18 zł.

Na podstawie art. 83 w związku z art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 roku, poz. 1125, ze zm.) oraz w związku z art. 98 § 1 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Częstochowie kwotę 78,70 zł tytułem tymczasowo poniesionych wydatków postępowania, to jest brakującego kosztu wynagrodzenia biegłego.

z/

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej.