Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 1040/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Lublińcu z dnia 5 lipca 2019 r., sygn. akt II K 224/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez nieprawidłową ocenę dowodu z zeznań pokrzywdzonego T. G. i świadka K. P. i uznanie tych dowodów za wiarygodne w zakresie w jakim zeznali oni, że podczas drogi powrotnej z lokalu S. do domu T. G. nigdzie się nie przewrócił i o nic nie uderzył, a doznany przez niego uraz oraz utrata wzroku w lewym oku były następstwem uderzenia go przez oskarżonego, podczas gdy dowody z zeznań w/w świadków uznać należało w tym zakresie za niewiarygodne, skoro w innej części swoich zeznań okazali się być oni niewiarygodni, a nadto byli oni zainteresowani w takim przedstawieniu drogi powrotnej do domu, aby nie wyszedł na jaw fakt przewrócenia się pokrzywdzonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Całkowicie bezzasadnie skarżący kwestionuje zeznania świadków T. G. i K. P. w zakresie w jakim wskazali, że T. G. podczas drogi powrotnej z lokalu S. nigdzie się nie przewrócił i o nic nie uderzył. Trudno bowiem zakładać, aby złożenie w tym zakresie tej treści zeznań było w jakimkolwiek stopniu incydentalne, skoro świadkowie nie mogli przypuszczać, że tego rodzaju argument zostanie na późniejszym etapie postępowania wystosowany przez skarżącego jako przejaw linii obrony. Zarówno pokrzywdzony jak i świadek K. P. nie mieli wątpliwości, że T. G. nigdzie się nie przewrócił. Ich zeznania w tym zakresie były konsekwentne. Podkreślenia wymaga, że K. P. odprowadziła pokrzywdzonego do jego miejsca zamieszkania, po uprzednim powrocie z lokalu S. taksówką oraz przejściu zaledwie kilkudziesięciu metrów. Trafnie w tej materii Sąd Rejonowy zwrócił także uwagę, że po powrocie do domu pokrzywdzony również swojej żonie nic nie wspominał o tym, że się przewrócił, a opinie biegłych wskazywały, że tego rodzaju uderzenie wynikające z przewrócenia się, powodujące takie skutki, musiałby nastąpić o "wystający przedmiot" i w takiej sytuacji musiałyby wystąpić także mechaniczne uszkodzenia naskórka twarzy. Postulowana przez skarżącego wersja zdarzenia była zatem niewiarygodna, a przede wszystkim nie została nawet uprawdopodobniona jakimikolwiek dowodami, podczas gdy wersja przeciwna, która została prawidłowo ustalona przez Sąd Rejonowy, znajduje oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym. Z tego też powodu nie można deprecjonować zeznań wskazanych świadków tylko na tej podstawie, że w pewnym zakresie były niespójne czy też zawierały rozbieżności, skoro w kluczowym zakresie były wiarygodne i pozostawały w korespondencji z innymi dowodami. W konsekwencji należało uznać, że Sąd Rejonowy nie naruszył zasady swobodnej oceny dowodów.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności wskazanego wcześniej zarzutu, również sformułowany w tym zakresie wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, nie mógł zostać uwzględniony.

3.2.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść wyroku, poprzez ustalenie że podczas drogi powrotnej z lokalu S. do domu T. G. nigdzie się nie przewrócił i o nic nie uderzył, a doznany przez niego uraz oraz utrata wzroku w lewym oku były następstwem uderzenia go przez oskarżonego, podczas gdy w aktach sprawy brak jest wiarygodnego dowodu, który dawałby podstawy do przyjęcia takiego ustalenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W nawiązaniu do argumentacji przedstawionej na gruncie zarzutu 3.1, również ten zarzut okazał się bezzasadny. Jak wskazano, Sąd Rejonowy przy wyrokowaniu nie naruszył zasady swobodnej oceny dowodów, ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy w oparciu o wszystkie zgromadzone dowody, należycie ocenione pod kątem ich wiarygodności, przy uwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. W konsekwencji prawidłowe było przekonanie Sądu pierwszej instancji o tym, że podczas drogi powrotnej z lokalu S. pokrzywdzony T. G. nigdzie się nie przewrócił, na co wskazywały w głównej mierze zeznania jego, świadka K. P. a także jego żony A. G., z którą pokrzywdzony rozmawiał bezpośrednio po powrocie do domu i nic o rzekomym przewróceniu się nie wspominał. Ostatecznie należy raz jeszcze podkreślić, że postulowana przez skarżącego wersja zdarzenia była niewiarygodna, a przede wszystkim nie została nawet uprawdopodobniona jakimikolwiek dowodami, podczas gdy wersja przeciwna, która została prawidłowo ustalona przez Sąd Rejonowy, znajduje oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności wskazanego wcześniej zarzutu, również sformułowany w tym zakresie wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, nie mógł zostać uwzględniony.

3.3.

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, tj. art. 5 § 2 k.p.k. poprzez nieuznanie, że z uwagi na to, że nie można wykluczyć, iż w drodze powrotnej pokrzywdzony T. G. się przewrócił i w ten sposób doznał urazu skutkującego utratą wzroku w lewym oku, a na taką możliwość wskazywała biegła M. S. w opinii z 6 października 2015 r.; nie jest możliwym przesądzenie, że doznany przez pokrzywdzonego uraz jest skutkiem uderzenia go przez oskarżonego, podczas gdy niedające się usunąć wątpliwości należy rozstrzygać na korzyść oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie zasługuje także na akceptację podnoszony przez skarżącego zarzut naruszenia zasady in dubio pro reo w sytuacji, gdy przeprowadzone postępowanie dowodowe nie pozostawiło jakichkolwiek niedających usunąć się wątpliwości, wymagających rozstrzygnięcia na korzyść oskarżonego. Po raz kolejny należy wyeksponować, że zgromadzony materiał dowodowy nie wykazał, aby pokrzywdzony wracając do domu przewrócił się i dopiero na skutek takiego zdarzenia doznał stwierdzonych u niego obrażeń. Postulowanie przez obrońcę przeciwnej wersji zdarzenia ma zatem charakter polemiczny, szczególnie w sytuacji, gdy fakt powstania u T. G. określonych obrażeń na skutek uderzenia go przez R. K. został w toku postępowania należycie wykazany. W treści przywołanej przez skarżącego w zarzucie opinii, biegła jedynie w sposób abstrakcyjny, nie odnoszący się do żadnych innych dowodów dopuściła możliwość doznania takich obrażeń na skutek przewrócenia się, co jednak przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy i ich wnikliwym rozważeniu nie zostało potwierdzone.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności wskazanego wcześniej zarzutu, również sformułowany w tym zakresie wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, nie mógł zostać uwzględniony.

3.4.

obraza prawa materialnego, tj. art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 156 § 2 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że w ustalonym przez Sąd stanie faktycznym oskarżony dopuścił się w/w przestępstwa, gdyż swoim zachowaniem nieumyślnie spowodował u pokrzywdzonego uszczerbek na zdrowiu w postaci innego ciężkiego kalectwa, podczas gdy z poczynionych przez Sąd ustaleń nie sposób jest uznać, że zachowanie oskarżonego stanowiło realizację znamienia "powoduje" ciężki uszczerbek na zdrowiu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W konsekwencji wykazanej bezzasadności wszystkich podniesionych wcześniej zarzutów, na aprobatę Sądu odwoławczego nie zasługiwał także przedmiotowy zarzut obrazy prawa materialnego. Przeprowadzone postępowanie dowodowe w sposób nie budzący wątpliwości wykazało, że to R. K. w dniu 17 stycznia 2015 r. w lokalu S. w L., uderzył T. G. pięścią w okolice lewego oka, czym nieumyślnie spowodował u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci pozbawienia widzenia w oku lewym. Oczywistym jest jednocześnie, że urazu tego pokrzywdzony doznał bezpośrednio na skutek działania R. K., zaś przeciwna wersja zdarzenia, co kilkukrotnie już podkreślano, nie została wykazana.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności wskazanego wcześniej zarzutu, również sformułowany w tym zakresie wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, nie mógł zostać uwzględniony.

3.5.

obraza prawa materialnego, tj. art. 317 § 1 k.k. w zw. z art. 323 § 1 k.k. poprzez ich niezastosowanie, a w konsekwencji obrazę prawa materialnego, tj. art. 34 § 1a pkt 1 k.k. poprzez jego zastosowanie i określenie, że wymierzona oskarżonemu kara ograniczenia wolności polegać ma na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, podczas gdy na mocy art. 323 § 1 k.k. w stosunku do żołnierzy, a więc do oskarżonego, nie stosuje się przepisu art. 34 § 1a pkt 1 k.p.k., a zatem nie może on w taki sposób odbywać wspomnianej kary

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Trafnie skarżący w następnej kolejności zarzucił, że błędem Sądu Rejonowego było orzeczenie wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności w formie obowiązku wykonywania pracy społecznie użytecznej. Nie ma bowiem wątpliwości, że oskarżony R. K. jest zawodowym żołnierzem pełniącym czynną służbę wojskową i w opisywanym zakresie przy wymiarze kary winny znaleźć wobec niego zastosowanie przepisy części wojskowej kodeksu karnego, które możliwość orzeczenia tej kary normują odmiennie aniżeli odpowiednie przepisy części ogólnej. Z treści art. 323 § 1 k.k. jednoznacznie wynika, że do żołnierzy nie stosuje się przepisów art. 34 § 1a pkt 1 k.k., który właśnie statuuje możliwość wykonywania kary ograniczenia wolności w formie obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne. Treść art. 323 § 3 k.k. wskazuje z kolei, że żołnierze innej służby niż zasadnicza odbywają karą ograniczenia wolności pozostając w określonym miejscu w dyspozycji przełożonego w czasie od zakończenia zajęć służbowych przez 4 godziny 2 dni w tygodniu, przy czym Sąd może również orzec potrącenie od 5 do 15% miesięcznego zasadniczego uposażenia na wskazany cel społeczny. Z tego też względu Sąd odwoławczy uwzględnił ten zarzut i dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie wymiaru kary.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez odstąpienie od wymierzenia wobec oskarżonego jakiejkolwiek kary, gdyż wymierzona przez sąd kara ograniczenia wolności nie może podlegać wykonaniu w kształcie określonym przez Sąd, a Sąd odwoławczy nie może tego skorygować, gdyż czyniłby to wbrew określonemu w w/w przepisie zakazowi reformationis in peius

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mimo zasadności podniesionego zarzutu brak było podstaw do uwzględnienia zgłoszonego w tym przedmiocie wniosku. W ocenie Sądu odwoławczego nie można uznać, by zmiana formy wykonywania kary ograniczenia wolności była na gruncie przedmiotowej sprawy zmianą niekorzystną dla oskarżonego. Podkreślenia wymaga, że oskarżony jest żołnierzem w czynnej służbie wojskowej i tylko kara ograniczenia wolności w formie opisanej powyżej mogła zostać orzeczona. Po drugie należy zwrócić uwagę, że kara ograniczenia wolności w formie orzeczonej przez Sąd Rejonowy zdaje się być karą bardziej dolegliwą, bowiem nakłada na oskarżonego obowiązek stawiania się we wskazanym zakładzie pracy, przebywania na jego terenie i wykonywania określonych prac kilka godzin dziennie, co w zasadniczy sposób destabilizuje codzienny tryb życia, podczas gdy kara ograniczenia wolności w formie orzeczonej przez Sąd odwoławczy obliguje oskarżonego jedynie do pozostawania w dyspozycji przełożonego tylko przez 4 godziny 2 dni w tygodniu, a ponadto obejmuje potrącenie z zasadniczego miesięcznego uposażenia w najniższej przewidzianej przez wskazany wcześniej przepis wysokości, w konsekwencji nie stwarzając po stronie oskarżonego konieczności nawiązania współpracy z kuratorem i wykonywania pracy na rzecz innego zakładu pracy, w większym godzinowym wymiarze. Na koniec należy też zwrócić uwagę, że Sąd Okręgowy zachował miesięczny wymiar orzeczonej kary ustalony przez Sąd Rejonowy, co definitywnie czyni ten wniosek bezzasadnym.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w zakresie stwierdzającym winę i sprawstwo oskarżonego R. K.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Rejonowy przeprowadził w niniejszej sprawie wyczerpujące i rzetelne postępowanie dowodowe, w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny przedmiotowej sprawy, dochodząc ostatecznie do słusznego przekonania o winie i sprawstwie oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu zabronionego. Zgromadzone dowody nie pozostawiają wątpliwości, że R. K. w inkryminowanym czasie i w ustalonym miejscu kilkukrotnie uderzył pokrzywdzonego T. G., co wynikało z zeznań świadków i nagrania z monitoringu. Fakt ten nie był kwestionowany także przez samego oskarżonego. Jednocześnie nie było przesłanek do uznania, że określone obrażenia powstały u pokrzywdzonego na skutek innego zdarzenia. Z opinii biegłych jasno wynikało, że tego rodzaju obrażenia mogły powstać na skutek uderzenia pięścią pokrzywdzonego przez oskarżonego, co przy uwzględnieniu pozostałych dowodów należało uznać za bezpośrednią przyczynę utraty u pokrzywdzonego widzenia w lewym oku.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

zaskarżony wyrok został zmieniony w zakresie wymiaru kary w ten sposób, że na podstawie art. 156 § 2 k.k. w zw. z art. 37a k.k., art. 34 § 1 k.k. w zw. z art. 323 § 3 k.k. wymierzył oskarżonemu R. K. karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z potrąceniem 5 procent miesięcznego zasadniczego uposażenia na rzecz (...) i (...) im. E. B. w C. ul. (...)

Zwięźle o powodach zmiany

R. K. jest zawodowym żołnierzem pełniącym czynną służbę wojskową i w opisywanym zakresie przy wymiarze kary winny znaleźć wobec niego zastosowanie przepisy części wojskowej kodeksu karnego, które możliwość orzeczenia tej kary normują odmiennie aniżeli odpowiednie przepisy części ogólnej. Z treści art. 323 § 1 k.k. jednoznacznie wynika, że do żołnierzy nie stosuje się przepisów art. 34 § 1a pkt 1 k.k., który właśnie statuuje możliwość wykonywania kary ograniczenia wolności w formie obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne. Treść art. 323 § 3 k.k. wskazuje z kolei, że żołnierze innej służby niż zasadnicza odbywają karą ograniczenia wolności pozostając w określonym miejscu w dyspozycji przełożonego w czasie od zakończenia zajęć służbowych przez 4 godziny 2 dni w tygodniu, przy czym Sąd może również orzec potrącenie od 5 do 15% miesięcznego zasadniczego uposażenia na wskazany cel społeczny. Uwzględniając natomiast stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, stopień jego zawinienia oraz pozostałe dyrektywy wymiaru kary Sąd odwoławczy doszedł do przekonania, że kara ograniczenia wolności w wymiarze 10 miesięcy w formie wynikającej z treści przepisu wraz z potrąceniem 5% miesięcznego zasadniczego uposażenia na rzecz (...) i (...) im. E. B. w C. będzie wystarczająca, aby sprawcę wychować i zapobiec ponownemu popełnieniu przez niego przestępstwa.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Sąd Okręgowy uchylił postanowienie zawarte w pkt 3 zaskarżonego wyroku ponad kwotę 2544 zł i przekazał w tym zakresie sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Lublińcu. Uzasadnienie wyroku w tym zakresie znajduje się w aktach sprawy na kartach 535-536.

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 840 zł tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru w postępowaniu odwoławczym, której wysokość ustalono na podstawie § 11 ust. 2 pkt 4 w zw. z ust. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty za II instancję, której wysokość ustalono stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z ust. 2 w zw. z art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz obciążano go wydatkami postępowania odwoławczego.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana