Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 3 stycznia 2014

Sąd Okręgowy w Częstochowie VI Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Henryka Szwyngel

Sędziowie: SSO Halina Garus

SSO Hanna Morejska- spr.

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3.12.2014r.

sprawy z wniosku Unii (...) w likwidacji w W.

o wpis do księgi wieczystej nr (...)

na skutek zażalenia wnioskodawcy Unii (...) w likwidacji w W.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 4 grudnia 2013r.

sygn. akt (...)

postanawia: oddalić zażalenie

VICz 18/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4.12.2013 Sąd Rejonowy w Częstochowie odrzucił skargę wnioskodawcy Unii (...)w likwidacji na orzeczenie referendarza sądowego w postaci zarządzenie o zwrocie wniosku z dnia 22.10.2013.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził że jak wynika z odpisu pełnego z Krajowego Rejestru Sądowego Unia (...) w likwidacji powinna być reprezentowana przez dwóch likwidatorów łącznie, pełnomocnictwo do występowania w sprawie dla profesjonalnego pełnomocnika, który złożył skargę podpisał jednak jeden likwidator, zatem skargę jako wniesioną przez podmiot nieuprawniony należało odrzucić z mocy art. 398 (22) par.5 kpc w zw.z art. 370 kpc i 13par.2 kpc. Fakt że drugi z likwidatorów nie żyje nie zmienia sposobu reprezentacji wnioskodawcy.

Zażalenie na postanowienie złożył pełnomocnik wnioskodawcy zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu że brak jest odpowiedniego umocowania do działania w imieniu wnioskodawcy i w efekcie naruszenia przepisów postępowania tj. art. 130 par.1i 2 kpc w zw.z art. 13par.2 kpc poprzez ich niezasadne zastosowanie. Dlatego wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia .

W uzasadnieniu podnosił że żaden przepis nie stanowi aby reguły reprezentacji determinowane były wpisami do rejestru, nadto uzupełnienie składu osobowego wnioskodawcy jest niemożliwe gdyż Stowarzyszenie zostało rozwiązane zgodnie z powziętą uchwała ostatniego walnego zgromadzenia.

Sąd Okręgowy stwierdza że zażalenie nie jest zasadne z przyczyn następujących.

Stan faktyczny i prawny w przedmiotowej sprawie przedstawia się następująco;

Bezsporne jest w sprawie że wnioskodawca Unia (...) jest stowarzyszeniem w likwidacji oraz że zgodnie ze Uchwała Nr 1XX nadzwyczajnego Walnego Zebrania Delegatów Unii stowarzyszenie zostało rozwiązane, zgodnie z tą samą uchwałą wyznaczono dwóch likwidatorów T. K. i K. M. którzy mieli działać łącznie . W dniu 30.10 2012 K. M. zmarł ( akt zgonu k. 54 ) W dniu 5.07.2013 roku drugi z likwidatorów udzielił pełnomocnictwa procesowego profesjonalnym pełnomocnikom do prowadzenia spraw cywilnych Stowarzyszenia . W oparci o to pełnomocnictwo wystąpili ono w imieniu Stowarzyszenia do Sądu Rejonowego w Częstochowie Wydział ksiąg Wieczystych o dokonanie sprostowania wpisu w księdze wieczystej , dotyczącego nieruchomości Stowarzyszenia. Ponieważ nie uzupełnili mimo wezwania braku formalnego wniosku i nie złożyli pełnomocnictwa podpisanego przez obu likwidatorów, referendarz sądowy zarządzeniem z 22.10.2013 zwrócił wniosek, zaś Sąd Rejonowy zaskarżonym postanowieniem odrzucił skargę na czynność referendarza z przyczyn wyżej podanych.

Na podstawie tak ustalonego stanu prawnego i faktycznego Sąd Okręgowy stwierdza co następuje

Z mocy art. 36. 1. Ustawy z 7.04. 1989 Prawo o Stowarzyszeniach w razie rozwiązania się stowarzyszenia na podstawie własnej uchwały, jak miało to miejsce w niniejszej sprawie, likwidatorami stowarzyszenia są członkowie jego zarządu, jeżeli statut lub, w razie braku odpowiednich postanowień statutu, uchwała ostatniego walnego zebrania członków (zebrania delegatów) tego stowarzyszenia nie stanowi inaczej. Zatem sposób reprezentacji stowarzyszenia i osoby likwidatorów określa uchwała stowarzyszenia. Stąd bezprzedmiotowe , a w istocie niezrozumiałe są zarzuty pełnomocnika odnośnie braku podstaw do przyjęcia aby sposób reprezentacji był determinowany wpisami w rejestrze , skoro bezsporne jest że wpisy te wynikają z uchwały stowarzyszenie. Mimo podjęcia decyzji o rozwiązaniu stowarzyszenie nie utraciło bytu prawnego . W orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych przyjmuje się że zasadą wszystkich przepisów regulujących ustrój osób prawnych jest przyjęci reguły że ustanie osoby prawnej następuje dopiero po przeprowadzeniu likwidacji . Instrument taki został stworzony także celem zabezpieczenia interesu wierzycieli danej osoby prawnej Stanowisko takie do którego Sąd Okręgowy w pełni się przychyla wynika miedzy innymi z uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego w sprawie IIICZP13/1991 i Postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie w sprawie IACr 935/95 . Zatem likwidatorzy pełnią funkcję organów osoby prawnej . W tej sytuacji z chwilą śmierci jednego z likwidatorów stowarzyszenia nie można uznać aby istniała luka prawna w przepisach , nie pozwalająca na dalsze prowadzeni likwidacji. Zgodnie z art. 42 kodeksu cywilnego jeżeli osoba prawna nie może prowadzić swoich spraw z braku powołanych do tego organów, sąd ustanawia dla niej kuratora.

. Kurator powinien postarać się niezwłocznie o powołanie organów osoby prawnej, a w razie potrzeby o jej likwidację. Jako brak organów przyjmuje się także oczywiście niekompletność organów . ( tak Komentarz do kc pod redakcją K. Pietrzykowskiego Wydawnictwo C. H. Beck W- wa 2013 str.1671 tom I ) Oczywiście kurator nie może reprezentować osoby prawne w sprawach sądowych nie jest bowiem organem tej osoby lecz jego rola sprowadza się do powołania organów osoby pranej lub wdrożenia procesu likwidacji. Zatem rola kuratora osoby prawnej w likwidacji winna się sprowadzać do uruchomienia procedury zmiany lub powołania likwidatorów . Należy pamiętać że przedmiotowa likwidacja jest prowadzona od ponad 6 lat , czyli trwa ponad rok zatem Sąd Rejestrowy może zarządzić zmianę likwidatorów , tym bardziej jeżeli jeden z likwidatorów nie istnieje. Nie jest rzeczą Sądu dokonywanie pouczeń profesjonalnych pełnomocników jak można rozwiązać podany przez nich problem dotyczący braku reprezentacji wnioskodawcy . Kwestia ta została podniesiona jedynie dlatego że pełnomocnik wnioskodawcy podnosi argumenty odnośnie niemożności prowadzenia dalszego procesu likwidacji , czyli w istocie uznaje że w tym zakresie istnieje luka w przepisach prawa, co nie polega na prawdzie jak wyżej wykazano. Dlatego z mocy art. 385 kpc w zw.z art. 397par.2 kpc orzeczono jak w sentencji.