Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 142/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. R.

jak w punkcie 1 sentencji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

24 lipca 2018 roku pokrzywdzona J. L. robiła zakupy w sklepie w (...) (powiat (...), woj. (...)). Na zakupach spotkała J. S.. Obie panie stały w sklepie i rozmawiały, kiedy na zakupy przyszedł oskarżony K. R. wraz z córką Z.. J. L. zaczęła komentować bardzo głośno sposób życia K. R., ubliżać mu i wytykać, że umiał jedynie spłodzić dzieci, a teraz ich nie wychowuje i żyje na koszt państwa, w tym na jej koszt, pobierając świadczenia socjalne przyznane na dzieci. J. L. krytykowała też zachowanie jego córki. Oskarżony nie pozostał dłużny i również wulgarnie odpowiedział pokrzywdzonej, aby dała mu oraz jego rodzinie spokój i zajęła się własną rodziną. Także Z. R. niegrzecznie zwracała się do J. L.. Kiedy K. R. zrobił zakupy, wyszedł z córką ze sklepu, wrócił do domu i o całym zajściu opowiedział M. L..

częściowo wyjaśnienia K. R.

107-111, 588v-589

częściowo wyjaśnienia M. R.

589-589v

częściowo zeznania J. L.

3-6, 590-591

zeznania J. S.

40-41, 592-592v

zeznania E. S.

286-288, 669-669v

zeznania J. M.

294-296, 669v-670

zeznania W. Ż.

298-300, 628-629, 670-670v

zeznania A. L.

670v-671v

zeznania K. W. (1)

627-628, 690v

zeznania K. W. (2)

631-632, 657

częściowo zeznania A. W. (1)

632-633, 657

częściowo zeznania Z. R.

634-635, 657

częściowo zeznania D. R.

638-639, 657

J. L. ze sklepu wyszła wraz z J. S. i obie udały się w kierunku swoich bloków, a po chwili rozstały się. Pokrzywdzona idąc w kierunku swojego mieszkania, mijała blok, w którym mieszkali M. i K. R.. M. R. widząc J. L., podbiegła do niej i w sposób wulgarny wyraziła o niej swoje zdanie, żądając, aby J. L. przestała się interesować jej rodziną, przy tym wszystkim szarpała ją również za ręce. Do matki przybiegła Z. R., która kopnęła pokrzywdzoną i próbowała ją uderzać rękami. J. L. w obronie chwyciła dziecko za ręce. Widząc to K. R. podbiegł do kobiet i odciągnął córkę na bok. Wywiązała się dalsza słowna awantura podczas której M. R. znieważyła pokrzywdzoną J. L. wyzywając ją słowami wulgarnymi powszechnie uznanymi za obelżywe. W międzyczasie podszedł mąż pokrzywdzonej W. L., który siedział wcześniej na ławce pod blokiem i próbował załagodzić sytuację. Ponieważ nie osiągnął zamierzonego rezultatu, wyciągnął telefon, aby zadzwonić po policję. Widząc to, K. R. wytrącił mężczyźnie telefon z ręki, a następnie uderzył J. L. pięścią w tył głowy. Uderzenie było na tyle mocne, że pokrzywdzona pochyliła się do przodu. Po zadaniu ciosu M. i K. R. wraz z córką odeszli od małżonków L.. Bezpośrednio po tym zdarzeniu J. L. nie korzystała z pomocy medycznej. J. L. nie doznała po tym zdarzeniu innych urazów głowy. J. L. wezwała patrol policji , któremu opowiedziała przebieg zajścia.

częściowo wyjaśnienia K. R.

107-111, 588v-589

częściowo wyjaśnienia M. R.

589-589v

częściowo zeznania J. L.

3-6, 590-591

zeznania J. L.

376-378

zeznania W. L.

34-35, 591-591v

zeznania I. J.

37-38, 654-655, 668v-669

zeznania J. S.

40-41, 592-292v

zeznania A. L.

670v-671v

zeznania K. M.

333-335

zeznania R. K.

337-339

częściowo zeznania K. W. (2)

631-632, 657

częściowo zeznania A. W. (1)

632-633, 657

częściowo zeznania Z. R.

634-635, 657

częściowo zeznania D. R.

638-639, 657

zeznania S. W.

328, 685v

zeznania K. W. (1)

627-628, 690v

J. L. nad ranem następnego dnia, to jest 25 lipca 2018 roku, obudziła się z bólem głowy. Wezwane pogotowie zabrało ją na Szpitalny Oddział Ratunkowy (...) w C., gdzie zrobiono pokrzywdzonej tylko prześwietlenie głowy i stwierdzono, że w wyniku uderzenia przez K. R. doznała powierzchownego urazu powłok głowy i stłuczenia głowy. Następnie 8 sierpnia 2018 roku z powodu bardzo silnego bólu głowy, wymiotów i wysokich wartości ciśnienia tętniczego została przyjęta na Oddział Chorób Wewnętrznych z Pododdziałem Intensywnej Opieki Kardiologicznej Szpitala w B., gdzie zrobiono jej tomografię głowy. Po stwierdzeniu, że J. L. ma krwiaka przewieziono ją do (...) w C. na Oddział Neurochirurgii, gdzie 9 sierpnia 2018 roku wykonano jej trepanację w okolicy ciemieniowej lewej. Następstwem uderzenia zadanego jej przez K. R. był rozpoznany u J. L. przewlekły krwiak podtwardówkowy nad lewą półkulą mózgu, ognisko krwotoczne o średnicy 7 mm w lewym płacie ciemieniowym i obrzęk lewej półkuli mózgu. Doznane przez pokrzywdzoną obrażenia spowodowały ciężki uszczerbek na jej zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

zeznania J. L.

590-591

zeznania W. L.

591-591v

karta informacyjna leczenia szpitalnego

2; 9; 11

dokumentacja medyczna

13-17; 25; 29; 44-87, 614, 697, 709-720

opinia sądowo-lekarska

30-31, 356-360

ustna opinia biegłego

694v-695

ustna opinia biegłego neurochirurga

739v-740

1.1.2.

M. R.

jak w punkcie 2 sentencji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

24 lipca 2018 roku w (...), powiat (...), woj. (...), M. R. usłyszawszy od K. R., jak został on potraktowany przez J. L., zobaczywszy pokrzywdzoną wracającą do domu, podbiegła do niej i znieważając ją w sposób wulgarny słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, wyraziła o niej swoje zdanie, żądając, aby J. L. przestała się interesować jej rodziną. Przy tym wszystkim M. R. szarpała J. L. za ręce.

częściowo wyjaśnienia K. R.

107-111

częściowo wyjaśnienia M. R.

589-589v

częściowo zeznania J. L.

3-6, 590-591v

zeznania W. L.

34-35, 591-591v

zeznania I. J.

37-38, 654-655, 668v-669

zeznania J. S.

40-41, 592-292v

zeznania A. L.

670v-671v

zeznania K. W. (1)

627-628, 690v

częściowo zeznania K. W. (2)

631-632, 657

częściowo zeznania A. W. (1)

632-633, 657

częściowo zeznania Z. R.

634-635, 657

częściowo zeznania D. R.

638-639, 657

zeznania S. W.

328, 685v

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. R.

jak w punkcie 1 aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Działając z zamiarem ewentualnym spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu J. L. w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

opinia sądowo-lekarska

30-31, 356-360

ustna opinia biegłego

694v-695

ustna opinia biegłego neurochirurga

739v-740

2  OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1,

1.1.2

częściowo wyjaśnienia K. R.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego tylko w takim zakresie, w jakim korespondują one z pozostałym ustalonym materiałem dowodowym, zwłaszcza z zeznaniami E. S., J. M. i W. Ż., co do wydarzenia mającego miejsce w sklepie. Wyjaśnienia oskarżonego dotyczące dalszych wydarzeń stoją w sprzeczności z zeznaniami W. L., A. L., jak i samej pokrzywdzonej oraz dokumentacją lekarską oraz opiniami biegłych. Stoją także w sprzeczności z zeznaniami I. J. i S. W..

częściowo wyjaśnienia M. R.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej tylko w takim zakresie, w jakim korespondują one z pozostałym ustalonym materiałem dowodowym, zwłaszcza z zeznaniami E. S., J. M. i W. Ż., co do wydarzenia mającego miejsce w sklepie. Wyjaśnienia oskarżonej dotyczące dalszych wydarzeń stoją w sprzeczności z zeznaniami W. L., jak i samej pokrzywdzonej.

I. J. i S. W. widziały, jak oskarżona i pokrzywdzona machały rękoma, co potwierdza, że oskarżona szarpała się z pokrzywdzoną, która przed atakiem broniła się. I. J. potwierdziła, że słyszała, jak oskarżeni ubliżali pokrzywdzonej, jedynie z uwagi na upływ czasu nie pamiętała jakich używali wobec pokrzywdzonej słów.

częściowo zeznania J. L.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonej dotyczących wydarzeń mających miejsce w sklepie. Ze zgodnych zeznań pracownic sklepu, jednoznacznie wynikała, że to pokrzywdzona zaczepiła słownie oskarżonego głośno wypowiadając wobec niego grubiańskie uwagi dotyczące sposobu jego życia. W pozostałym zakresie, to jest co do zeznań dotyczących kolejnego zdarzenia z udziałem oskarżonych sąd dał wiarę w całości jej zeznaniom, albowiem znajdują one potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, któremu sąd dał przymiot wiarygodności, zwłaszcza w postaci zeznań J. S., W. L., I. J. oraz opinii biegłych biegłego chirurga i neurochirurga. J. L. w toku całego postępowania konsekwentnie zeznawała na temat sposobu zadanego jej obrażenia.

zeznania J. L.

Tym zeznaniom (k. 376-378) sąd dał wiarę w całości. Znajdują one potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji medycznej, a także w zeznaniach A. L..

zeznania J. S.

J. S. nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia, słyszała jednak z oddali wulgaryzmy, jakie M. R. i K. R. kierowali pod adresem J. L., jak również słyszała jakieś „klapnięcie”, które zinterpretowała jako uderzenie. Jej zeznania w tym zakresie są spójne z zeznaniami pokrzywdzonej, W. L., I. J..

zeznania E. S.

Świadek nie miała powodów, aby którąkolwiek ze stron pomawiać. Nie pozostawała z żadną ze stron w konflikcie, była świadkiem kłótni w sklepie i przedstawiała ją w taki sposób, w jaki zapamiętała. jej zeznania są zbieżne z zeznaniami J. M. i W. Ż..

zeznania J. M.

Świadek nie miała powodów, aby którąkolwiek ze stron pomawiać. Nie pozostawała z żadną ze stron w konflikcie, była bezpośrednim świadkiem kłótni w sklepie, wskazując jako osobę, która wywołała kłótnię J. L.. Jej zeznania są zgodne z zeznaniami W. Ż. i zbieżne z zeznaniami E. S..

zeznania W. Ż.

Świadek nie miała powodów, aby którąkolwiek ze stron pomawiać. Nie pozostawała z żadną ze stron w konflikcie, była bezpośrednim świadkiem kłótni w sklepie, wskazując jako osobę, która wywołała kłótnię J. L.. Jej zeznania są zgodne z zeznaniami J. M. i zbieżne z zeznaniami E. S..

zeznania A. L.

A. L. jest świadkiem ze słyszenia. Pomimo konfliktu, jaki istnieje pomiędzy nią, a pokrzywdzoną, konsekwentnie twierdziła, że nie uderzyła 25 lipca 2018 roku swojej matki. Jej zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonej i są istotne w tym zakresie, iż udowadniają, iż obrażenia w postaci krwiak, były wynikiem uderzenie J. L. przez K. R..

zeznania K. W. (1)

Jest świadkiem jedynie ze słyszenia. Wiedzę o całym zdarzeniu posiada z informacji przekazanych jej przez córki K. i A., które widziały kłótnię oskarżonej z pokrzywdzoną.

zeznania K. W. (2)

Sąd dał wiarę tym zeznaniom, w których mówiła o wydarzeniach ze sklepu. Znajdują one potwierdzenie w zeznaniach J. M., W. Ż., E. S..

częściowo zeznania K. W. (2)

W zakresie zdarzeń objętych aktem oskarżenia, sąd dał wiarę tym zeznaniom jedynie w tym zakresie, w jakim znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadków J. L. i W. L..

częściowo zeznania A. W. (1)

W zakresie zdarzeń objętych aktem oskarżenia, sąd dał wiarę tym zeznaniom jedynie w tym zakresie, w jakim znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadków J. L. i W. L..

częściowo zeznania Z. R.

W zakresie zdarzeń objętych aktem oskarżenia, sąd dał wiarę tym zeznaniom jedynie w tym zakresie, w jakim znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadków J. L. i W. L..

częściowo zeznania D. R.

W zakresie zdarzeń objętych aktem oskarżenia, sąd dał wiarę tym zeznaniom jedynie w tym zakresie, w jakim znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadków J. L. i W. L..

zeznania W. L.

Sąd dał wiarę zeznaniom W. L., który był bezpośrednim świadkiem całego zdarzenia. Jego zeznania były konsekwentne, spójne i logiczne. Znajdują potwierdzenie w zeznaniach J. L., I. J., a także w dokumentacji medycznej i opiniach biegłych z zakresu chirurgii i neurochirurgii.

zeznania I. J.

I. J. nie była świadkiem samego uderzenia pokrzywdzonej przez oskarżonego, jednakże konsekwentnie zeznawała, że słyszała jak oskarżeni ubliżali pokrzywdzonej.

zeznania K. M.

Nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Informację o szarpaninie i uderzeniu J. L. przez K. R. powziął od pokrzywdzonej. Świadek jest policjantem, nie miał powodów, aby zeznawać odmiennie. Jego zeznania wniosły niewiele do sprawy.

zeznania R. K.

Nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Informację o szarpaninie i uderzeniu J. L. przez K. R. powziął od pokrzywdzonej. Świadek jest policjantem, nie miał powodów, aby zeznawać odmiennie. Jego zeznania wniosły niewiele do sprawy.

zeznania S. W.

Świadek widziała zdarzenie z odległości i nie przywiązywała do niego większej uwagi, jednakże widziała, jak oskarżona i pokrzywdzona machały rękoma, co potwierdza, że oskarżona szarpała się z pokrzywdzoną, która przed atakiem broniła się. Brak jest podstaw, by kwestionować jej zeznania.

karta informacyjna leczenia szpitalnego

Dokument został sporządzony przez uprawnione do tego osoby, posiadające właściwe wykształcenie i odpowiednią wiedzę medyczną. Brak było podstaw, aby kwestionować jego wiarygodność.

dokumentacja medyczna

Dokument został sporządzony przez uprawnione do tego osoby, posiadające właściwe wykształcenie i odpowiednią wiedzę medyczną. Brak było podstaw, aby kwestionować jego wiarygodność.

opinia sądowo-lekarska

Obydwie opinie zostały sporządzone przez osoby posiadające w danym kierunku wykształcenie medyczne i mające doświadczenie praktyczne z danej dziedziny medycyny. Są miarodajne i rzeczowe. Odpowiadały na postawione przez organy ścigania pytania, były kompletne. Brak było podstaw, aby kwestionować zawarte w nich ustalenia.

ustna opinia biegłego

Opinia została złożona przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii. Była wyczerpująca, szczegółowo odpowiadała na zadawane przez sąd i strony pytania, wyjaśniając bardzo dokładnie kwestię mechanizmu powstawania krwiaka u pokrzywdzonej w wyniku otrzymanego przez nią ciosu. Została wydana po zapoznaniu się przez biegłego z materiałem dowodowym. Jedyna różnica między opinią biegłego K. a opinią biegłego neurochirurga H. dotyczy siły z jaką zostało zadane uderzenie pokrzywdzonej. O ile biegły K. określa ja jako dużą i dodaje, że w swojej długoletniej praktyce jedynie kilkukrotnie zetknął się z przypadkiem powstania krwiaka podtwardówkowego na skutek bezpośredniego uderzenia pięścią w głowę, to biegły H. uważa, że wspomniany krwiak mógł powstać nawet od niezbyt silnego uderzenia pięścią w głowę. Sąd w tym zakresie nie dał wiary opinii biegłego K.. Biegły ten ma specjalność chirurga ortopedy i z tego powodu ma mniejsze doświadczenie w leczeniu urazów głowy skutkujących powstaniem krwiaków podtwardówkowych. Z tego powodu nie może dziwić, że mimo długoletniej praktyki tylko kilkukrotnie spotkał się z powstaniem krwiaka podtwardówkowego na skutek bezpośredniego uderzenia pięścią w głowę.

ustna opinia biegłego neurochirurga

Opinia została złożona przez biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii. Była wyczerpująca, szczegółowo odpowiadała na zadawane przez sąd i strony pytania, wyjaśniając bardzo dokładnie kwestię mechanizmu powstawania krwiaka u pokrzywdzonej w wyniku otrzymanego przez nią ciosu. Została wydana po zapoznaniu się przez biegłego z materiałem dowodowym, a także w oparciu o informacje przekazane przez pokrzywdzoną. Sąd w pełni dał wiarę opinii tego biegłego. Biegły ten ma stopień doktora nauk medycznych i od wielu lat jest specjalistą chirurgiem neurologiem. To właśnie chirurdzy neurolodzy specjalizują się w ratowaniu zdrowia i życia osób jakie doznały urazów głowy. Ich wiedza i doświadczenie jest zatem większa niż lekarzy innych specjalności. Wiedza medyczna poparta długoletnią praktyką chirurga neurologa powodują, że zdaniem Sądu opinia tego biegłego zasługuje w pełni na jej uwzględnienie.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1,

1.1.2

częściowo wyjaśnienia K. R.

Wyjaśnienia oskarżonego dotyczące przebiegu zdarzenia objętego aktem oskarżenia stoją w sprzeczności z zeznaniami W. L., A. L., jak i samej pokrzywdzonej oraz dokumentacją lekarską oraz opiniami biegłych. Stoją także w sprzeczności z zeznaniami I. J. i S. W..

częściowo wyjaśnienia M. R.

Wyjaśnienia oskarżonej dotyczące przebiegu zdarzenia objętego aktem oskarżenia stoją w sprzeczności z zeznaniami W. L., A. L., jak i samej pokrzywdzonej oraz dokumentacją lekarską oraz opiniami biegłych. Stoją także w sprzeczności z zeznaniami I. J. i S. W..

częściowo zeznania J. L.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonej dotyczących wydarzeń mających miejsce w sklepie. Ze zgodnych zeznań pracownic sklepu, jednoznacznie wynikała, że to pokrzywdzona rozpoczęła sytuację konfliktową z oskarżonym.

częściowo zeznania A. W. (1),

częściowo zeznania Z. R.,

częściowo zeznania D. R., częściowo zeznania K. W. (2)

Sąd nie dał wiary zeznaniom małoletnich świadków Z. R., D. R., K. W. (2), A. W. (2), uznając, iż zostały one uzgodnione z oskarżonymi. Zwłaszcza zeznania dzieci oskarżonych miały na celu obronę ich rodziców, bowiem cała sprawa była dla nich emocjonalna i dotyczyła zachowań osób im najbliższych. Także zeznania K. i A. W. (1) zdaniem sądu miały na celu obronę oskarżonych. Dziewczynki mówiły do oskarżonych ciociu i wujku, kolegowały się z Z. R.. Zeznania małoletnich świadków cechowała duża rozbieżność i przedstawianie tych samych zdarzeń w zupełnie inny sposób.

Sąd nie dał wiary zeznaniom małoletnich świadków co do tego, że pokrzywdzona J. L. zaatakowała M. R., ubliżała jej i uderzyła ją w twarz, a także uderzyła małoletnią Z. R. oraz że ani M. R., ani K. R. nie uderzyli pokrzywdzonej. W tym zakresie zeznania małoletnich świadków pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami pokrzywdzonej W. L., J. S., I. J. oraz przede wszystkim z dokumentacją medyczną i opiniami biegłych.

W ocenie sądu, również istniejące rozbieżności w zeznaniach małoletnich świadków podważają wiarygodność ich zeznań. K. W. (2) zeznała, że pani L. popchnęła Z., bo ta chciała odciągnąć mamę i wówczas Z. upadła, ale nie leciała jej krew. Z kolei A. W. (2) zeznała, że podczas zdarzenia nie widziała, żeby ktoś kogoś uderzył, potem jednak zeznała, ze Z. się przewróciła, bo pani L. uderzyła ją w policzko ręką. Z. nie miała obrażeń, nie leciała jej krew. Sama Z. R. zeznała, że pani L. zaczęła ją bić i kopać, uderzała ją w głowę. Małoletnia zeznała, że nie przewróciła się, tylko było jej słabo, nie leciała jej krew. Oświadczyła, że tego dnia było pogotowie, badali ją i zabrali do szpitala, gdzie miała badania, ale nie wie jakie. Natomiast D. R. zeznał, że pani L. biła mamę i kiedy podbiegła Z., to pani L. zaczęła ją bić. Świadek zeznał, że pogotowie przyjechało do siostry, bo leciała jej krew z nosa i wymiotowała, ale nie pojechała do szpitala, bo powiedzieli, że nic jej nie jest. Tymczasem z zeznań policjantów K. M. i R. K. wynika, że K. R. powiedział, że córka nie potrzebuje pomocy, a funkcjonariusze widzieli, że małoletnia Z. nie ma żadnych obrażeń ciała i biega z koleżankami pod blokiem. W tej sytuacji zeznania małoletnich świadków należy uznać za niewiarygodne. W zeznaniach świadków istnieją też rozbieżności dotyczące między innymi tego, skąd świadkowie obserwowali zdarzenia, czy na miejscu był obecny D. R. i czy M. R. i K. R. ubliżali J. L.. K. W. (2) zeznała, że kiedy była w domu u babci, usłyszała jak J. L. drze się na M. R. i wówczas przybiegła razem z siostrą. Na miejscu była tylko J. L. i M. R., a potem przyszła Z.. Natomiast A. W. (2) zeznała, że bawiła się z siostrą i Z. R. na boisku, kiedy ta powiedziała, że ktoś krzyczy, więc pobiegły tam i widziała, że J. L. krzyczy na M. R.. K. W. (2) zeznała, że D. R. widział zdarzenia z okna, a ona sama widziała D. R. w oknie. Natomiast A. W. (2) zeznała, że D. R. stał z nimi, a za nim przyszedł K. R.. Również Z. R. zeznała, że jej mama wyszła z D. z domu, a po niej ona z tatą. Sam D. R. zeznał, że stał 50 metrów dalej i widział, jak J. L. zaatakowała jego mamę. K. W. (2) zeznała, że w sklepie (...) wyzywał pokrzywdzoną, a przed blokiem M. R. i J. L. wzajemnie się wyzywały. Natomiast A. W. (2) zeznała, że kiedy J. L. wyzywała w sklepie (...), on nic nie mówił, a pod blokiem M. R. nie wyzywała na panią L., tylko powiedziała, żeby na nią nie wyzywała, bo nic jej nie zrobiła. Również Z. R. zeznała, że jej mama nie wyzywała pani L., tylko powiedziała, o co jej chodzi i co do niej ma.

3  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

M. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał M. R. za winną popełnienia czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 216 § 1 kk w zb. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Odpowiedzialności karnej z art. 216 § 1 kk odpowiada miedzy innymi ten, kto znieważa inną osobę w jej obecności. Natomiast odpowiedzialności karnej z art. 217 § 1 kk odpowiada ten, kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną. Zgodnie z art. 11 § 2 kk, jeżeli ten sam czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

M. R. swoim zachowaniem wyczerpała znamiona art. 216 § 1 kk w zb. z art. 217 § 1 kk. Oskarżona użyła w stosunku do pokrzywdzonej słów wulgarnych, powszechnie uznanych za obelżywe, co oznacza, że znieważyła pokrzywdzoną. Ponadto szarpiąc pokrzywdzoną naruszyła jej nietykalność cielesną.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

K. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał K. R. za winnego popełnienia czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 156 § 2 kk.

Odpowiedzialności karnej z art. 156 § 2 kk odpowiada między innymi ten, kto działając nieumyślnie powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Niewątpliwie obrażenia, jakich w wyniku uderzenia przez K. R. doznała J. L., a które zostały opisane powyżej, wywołały u niej chorobę realnie zagrażającą życiu. Jedynie w porę przeprowadzona operacja uchroniła J. L. przed zgonem. Sąd podzielił w całości pisemne oraz ustne opinie biegłych co do tego, że obrażenia ujawnione u pokrzywdzonej w dniu 8 sierpnia 2018 roku mogą być skutkiem urazu spowodowanego przez oskarżonego w dniu 24 lipca 2018 roku. Pomiędzy zadanym przez K. R. ciosem pięścią, a skutkiem w postaci przewlekłego krwiaka podtwardówkowego, zachodzi ścisły związek przyczynowo-skutkowy. Mając na uwadze, że pokrzywdzona została uderzona pięścią w głowę przez mężczyznę, który jest w pełni sił, właściwości osobnicze pokrzywdzonej, zwłaszcza jej wiek, a co za tym idzie także większą kruchość kości oraz fakt, że nie doznała ona w późniejszym czasie żadnego innego urazu głowy, niewątpliwie należy stwierdzić, że ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu został spowodowany przez opisane zachowanie oskarżonego.

W ocenie sądu, oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się działając nieumyślnie. K. R. nie miał zamiaru spowodowania u pokrzywdzonej ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, jednakże na skutek niezachowania należytej ostrożności popełnił go, mimo że możliwość popełnienia tego czynu mógł przewidzieć. Uderzając pięścią w głowę starszą kobietę powinien przewidywać, że może spowodować ciężki uszczerbek na jej zdrowiu Powszechnie wiadomym jest, że mózg człowieka jest organem delikatnym, chronionym jedynie przez kości czaszki. Jakiekolwiek uderzenie w głowę innego człowieka może wywołać u niego niepożądane skutki, nawet takie jak zgon. Im silniejsze uderzenie w głowę, tym skutki zazwyczaj są poważniejsze. Wiadomym jest, że z wiekiem kości człowieka stają się bardziej kruche, często ulegają osteoporozie. Mimo to oskarżony nie zachował należnej ostrożności i uderzając J. L. pięścią w głowę nieumyślnie spowodował u niej ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. R.

1

1

Za przypisany K. R. czyn groziła kara pozbawienia wolności do lat 3. Mając na uwadze okoliczności obciążające:

⚫

znaczny stopień społecznej szkodliwości społecznej czynu - spowodowanie realnego zagrożenia życia i zdrowia pokrzywdzonej

⚫

uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego (k. 302-304, 600-603, 607-612, 660-663, 704-707, 726-728, 730-735)

⚫

negatywną opinię środowiskową (k. 343-345),

⚫

brak skruchy po popełnieniu przestępstwa

a także okoliczności łagodzące:

⚫

zachowanie oskarżonego zostało wywołane uprzednim niestosownym wobec niego i jego najbliższych zachowaniem pokrzywdzonej,

sąd wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności. W ocenie sądu wymierzona kara osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego, a jednocześnie spełni swoją rolę w zakresie prewencji generalnej, kształtując w świadomości prawnej społeczeństwa przekonanie, że nie można używać siły i przemocy wobec innych osób, że nawet jednokrotne uderzenie drugiej osoby może spowodować u niej ciężki uszczerbek na zdrowiu oraz że takie zachowanie niesie za sobą konieczność poniesienia odpowiedzialności karnej.

M. R.

2

2

Za przypisany M. R. czyn groziła kara grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Mając na uwadze okoliczności obciążające:

⚫

działanie umyślne z zamiarem bezpośrednim,

⚫

nieadekwatną reakcję do uprzedniego zachowania pokrzywdzonej względem K. R.,

a także okoliczności łagodzące:

⚫

stopień społecznej szkodliwości czynu nie był znaczny,

⚫

oskarżona nie była karana (k. 401, 575, 658, 703),

⚫

oskarżona wychowuje czworo dzieci, w tym troje z niepełnosprawnością,

⚫

oskarżona wyraziła skruchę za swoje zachowanie,

sąd wymierzył jej karę 2 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne z wymiarze 20 godzin miesięcznie. Zdaniem sądu wymierzona kara osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonej, a jednocześnie spełni swoją rolę w zakresie prewencji generalnej, kształtując w świadomości prawnej społeczeństwa przekonanie, że nie można używać przemocy werbalnej ani fizycznej, a konflikty należy rozwiązywać zgodnie z obowiązującymi normami społecznymi i prawnymi, bowiem w przeciwnym razie zachowanie niezgodne z przepisami prawa spotka się z odpowiednią sankcją karną.

Sąd nie orzekł wobec oskarżonej kary grzywny, bowiem jej sytuacja majątkowa zdaniem sądu uniemożliwiłaby wywiązanie się jej z nałożonej kary, a przyszła egzekucja okazałaby się nieskuteczna, zwiększając jedynie koszty postępowania. Natomiast kara pozbawienia wolności nawet w wysokości 1 miesiąca byłaby w ocenie sądu zbyt surowa i przekraczałaby stopień winy oskarżonej.

Orzeczona kara ograniczenia wolności w ocenie sądu wychowawczo wpłynie na oskarżoną, ucząc jej szacunku do drugiego człowieka. Wobec okoliczności wskazanych powyżej, zdaniem sądu, wymiar 20 godzin prac społecznych w stosunku miesięcznym jest wystarczający dla osiągnięcia celów kary a zarazem uwzględnia obowiązki macierzyńskie oskarżonej.

5  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

K. R. jest osobą uzależnioną od alkoholu oraz środków uspokajających. Przypisany mu czyn ma związek z zaburzeniami osobowości. W dacie czynu K. R. miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem (dowód: opinia psychologiczna k. 269-271; opinia sądowo-psychiatryczna k. 274-277).

M. R. w dacie czynu miała zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem (dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 397-398).

⚫

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze w związku z § 4 ust. 3 i § 17 ust. 2 pkt 5 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu orzeczono:

⚫

o wynagrodzeniu dla obrońcy K. R. adw. E. K. i dla obrońcy M. R. adw. A. B., zasądzając od Skarbu Państwa na ich rzecz kwotę po 2287,80 złotych, mając na uwadze, iż postępowanie przygotowawcze toczyło się w formie śledztwa, za które należne wynagrodzenie wynosi 300 złotych, a w postępowaniu sądowym obrońcy wzięli udział łącznie w 9 rozprawach (04.02.2020, 15.09.2020, 20.10.2020, 17.11.2020, 15.12.2020, 14.01.2021, 28.01.2021, 23.02.2021, 11.03.2021), za który należne wynagrodzeni wynosi 1560 złotych (600 złotych + (600 zł x 20% x 8) = 1560 zł). Przyznane wynagrodzenie zostało powiększone o obowiązujący podatek 23% VAT;

⚫

o wynagrodzeniu dla pełnomocnika pokrzywdzonej J. L. adw. M. B., zasądzając od Skarbu Państwa na jego rzecz kwotę 1918,80 złotych, mając na uwadze, iż pełnomocnik został ustanowiony na etapie postępowania sądowego i wziął udział łącznie w 9 rozprawach (04.02.2020, 15.09.2020, 20.10.2020, 17.11.2020, 15.12.2020, 14.01.2021, 28.01.2021, 23.02.2021, 11.03.2021 - 600 zł + (600 zł x 20% x 8) = 1560 zł). Przyznane wynagrodzenie zostało powiększone o obowiązujący podatek 23% VAT.

4

Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych sąd zwolnił oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów procesu. Sąd miał przy tym na uwadze, że oskarżeni nie pracują, utrzymują się ze świadczeń socjalnych otrzymywanych na czwórkę dzieci, nie posiadają żadnego majątku większej wartości (dane osobopoznawcze k. 107-108, 390-391, 526-527, 588), a oskarżony K. R. został skazany na bezwzględną karę pozbawienia wolności. Zdaniem sądu, mając na uwadze wysokość kosztów sądowych, zasądzenie ich od oskarżonych byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na ich sytuację rodzinną, majątkową i brak dochodów. Sąd miał także na uwadze, że w przypadku orzeczenia kosztów sądowych, egzekucja przymusowa byłaby niemożliwa, ponieważ oskarżeni nie posiadają majątku, ponadto podniosłaby jedynie tylko koszt postępowania obciążając nimi ponownie Skarb Państwa.

7  Podpis

SSO Piotr Sikora