Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 107/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. K.

W dniu 28 stycznia 2024 r. w C. poprzez zadawanie ran ciętych nożem spowodowała u pokrzywdzonego C. K. obrażenia ciała w postaci licznych powierzchownych ran ciętych pleców po stronie lewej, rany ciętej klatki piersiowej po stronie lewej w okolicy mięśnia piersiowego, linijnego otarcia naskórka na dłoniowej powierzchni podstawy palca wskazującego ręki prawej, linijnego otarcia naskórka na promieniowej stronie paliczka podstawnego palca III ręki prawej, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonego naruszenie czynności narządów ciała na okres do dni siedmiu.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 28 stycznia 2024 roku, w godzinach popołudniowych, oskarżona R. K. wraz z mężem C. K. zjedli obiad, a następnie na propozycję C. K., zaczęli spożywać alkohol z okazji jego zaległych urodzin. Pokrzywdzony przed obiadem wypił dwa piwa w garażu, o czym oskarżona nie wiedziała. Razem z oskarżoną wypili po jednym piwie i pół litra wódki w formie drinków.

zeznania C. K.

(...)

wyjaśnienia R. K.

(...), (...), (...)

Po spożyciu alkoholu pomiędzy oskarżoną a pokrzywdzonym doszło do kłótni na tle przepisania mieszkania na ich syna. Pomiędzy małżonkami dochodziło już wcześniej do sporów na tym tle. W trakcie wymiany zdań oskarżona udała się do kuchni, aby przyrządzić kolację dla całej rodziny. Pokrzywdzony podszedł do oskarżonej i zaczęli się szarpać. W trakcie tej szarpaniny trzymanym w ręku nożem oskarżona zaczęła zadawać oskarżonemu rany cięte na palcach ręki prawej, plecach i jako ostatnią na klatce piersiowej z przodu. Sama oskarżona doznała obrażeń ciała w postaci krwiaków podskórnych okolicy łokcia prawego, przedramienia prawego i obu nadgarstków.

zeznania C. K.

(...)

wyjaśnienia R. K.

(...), (...), (...)

Po zadaniu rany z przodu klatki piersiowej, która krwawiła, oskarżona przestała zadawać mężowi ciosy nożem. Pokrzywdzony poszedł do łazienki na piętro. Jednocześnie pokrzywdzony zadzwonił do swojej córki K. M. (2) aby ta przyjechała i opatrzyła jego rany. Córka kończyła pielęgniarstwo i pokrzywdzony poprosił ją żeby przywiozła mu plastry do opatrzenia rany, bo nie chciał jechać do szpitala. Córka powiedziała o tym swojemu mężowi K. M. (3), a on zadzwonił na numer alarmowy z informacją, że teściowa dźgnęła teścia nożem. Na miejsce zdarzenia przyjechali funkcjonariusze Policji i karetka pogotowia, a także K. M. (2) z mężem. Po namowach córki pokrzywdzony zgodził się jechać do szpitala, gdzie został opatrzony i zszyto mu ranę na klatce piersiowej. W szpitalu spędził około godziny i został zwolniony do domu. Funkcjonariusze Policji w sypialni oskarżonej i pokrzywdzonego zabezpieczyli nóż, którym posługiwała się oskarżona.

zaznania C. K.

(...)

protokół oględzin nagrania oznaczonego nr (...) plik (...)

k. (...)

zeznania K. C.

(...)

zeznania P. Z.

(...), (...)

dokumentacja fotograficzna

(...)

W wyniku zdarzenia C. K. doznał obrażeń ciała w postaci licznych powierzchownych ran ciętych pleców po stronie lewej, rany ciętej klatki piersiowej po stronie lewej w okolicy mięśnia piersiowego, linijnego otarcia naskórka na dłoniowej powierzchni podstawy palca wskazującego ręki prawej, linijnego otarcia naskórka na promieniowej stronie paliczka podstawnego III palca ręki prawej, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonego naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na okres do dni siedmiu. Obrażenia te nie naraziły pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Rana na piersi, nawet gdyby nie została zaopatrzona, wygoiłaby się samoistne, a naczynie samo by się zasklepiło. Zszycie tej rany zabezpieczyło ją przed niepotrzebnym krwawieniem. Nie doszło do penetracji nożem klatki piersiowej.

W wyniku zdarzenia R. K. doznała obrażeń ciała w postaci licznych krwiaków podskórnych w okolicy łokcia prawego, przedramienia prawego, nadgarstka prawego i lewego.

opinia sądowo - lekarska

(...), (...), (...)

dokumentacja medyczna

(...)

protokół oględzin osoby - C. K.

(...)

protokół oględzin osoby - R. K.

k. (...)

Małżeństwo R. i C. K. uchodziło za zgodne i spokojne. Nie dochodziło pomiędzy nimi do aktów przemocy, nie wszczynali awantur. Nie zauważono, aby mieli problem z nadużywaniem alkoholu. W ostatnim czasie kilkukrotnie pokłócili się o sprawy majątkowe, związane z przepisaniem mieszkania na syna M. K..

zeznania D. K. (1)

k. (...)

zeznania A. B.

k. (...)

wyjaśnienia R. K.

k. (...)

zeznania C. K.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia R. K.

Sąd co do zasady uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonej. W ocenie Sądu były one szczere i przekonujące, a ponadto zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonego. Oskarżona wprost potwierdziła, że spożywała z mężem alkohol i w trakcie kłótni spowodowała u męża obrażenia ciała nożem, którego używała do przygotowywania kolacji. Oskarżona nie była w stanie precyzyjnie opisać przebiegu zdarzenia, co nie budzi wątpliwości Sądu z uwagi na jej stan nietrzeźwości. Oskarżona nie przyznała się do zarzucanego jej czynu, co oznacza, że nie przyznała się do zamiaru zabicia męża. W ocenie Sądu jest to również wiarygodne, gdyż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje na zamiar zabójstwa po stronie oskarżonej. Nie są jedynie wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, że jedynie broniła się przed pokrzywdzonym, bo oskarżona zadała pokrzywdzonemu rany także na plecach, a więc w momencie gdy był do niej odwrócony tyłem. Oznacza to w ocenie Sądu, że oskarżona świadomie i celowo chciała spowodować i spowodowała o pokrzywdzonego obrażenia ciała.

zaznania C. K.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego. Pokrzywdzony w postępowaniu przygotowawczym odmówił składania zeznań, ale złożył zeznania na rozprawie. Zeznania te były zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonej odnośnie samego zdarzenia, a jednocześnie zauważalna w nich była chęć przedstawienia oskarżonej w jak najlepszym świetle i próba wzięcia na siebie większości odpowiedzialności za zaistniałe zdarzenie.

zeznania K. C. i P. Z.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków, bo były one zgodne, logiczne i wzajemnie się uzupełniające. Świadkowie są funkcjonariuszami Policji, w swoich zeznaniach przedstawili okoliczności interwencji w mieszkaniu stron bezpośrednio po zdarzeniu i brak było podstaw do ich kwestionowania.

zeznania P. Z.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania tego świadka, gdyż było ono logiczne, konsekwentne i uzupełniało się z zeznaniem złożonym przez K. C..

zeznania D. K. (1) i A. B.

Sąd uznał za również za wiarygodne zeznania świadków, gdyż także one były logiczne i przekonujące. Świadkowie nie mieli wiedzy na temat samego zdarzenia objętego postępowaniem, ale opisali swoje relacje sąsiedzkie z oskarżoną i pokrzywdzonym. W zeznaniach tych przedstawili rodzinę stron w jak najlepszym świetle i brak jest podstaw do kwestionowania tych zeznań.

opinie sądowo-lekarskie D. K. (2)

Sąd podzielił w całości wnioski z opinii biegłego sporządzonych w toku postępowania, ponieważ została one sporządzone w sposób rzetelny, przez uprawnioną do tego osobę dysponującą wiedzą specjalistyczną. Biegły precyzyjnie i wyczerpująco odpowiedział na postawione pytania, a opinie pisemne i opinia ustna nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania. Z opinii tych wprost wynika, że obrażenia, których doznał pokrzywdzony nie naraziły go na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Rana na klatce piersiowej mogła mieć głębokość do trzech centymetrów, nie penetrowała do klatki piersiowej i było uszkodzenie niewielkiego naczynia tętniczego. Biegły wprost wskazał, że rana ta, nie zaopatrzona i pozostawiona sama sobie, wygoiłaby się samoistnie. Zszycie rany zabezpieczyło ją jedynie przed niepotrzebnym krwawieniem.

Protokoły i dokumenty załączone do akt sprawy i ujawnione na rozprawie

Sąd uznał za wiarygodne wszystkie protokoły i dokumenty załączone do akt sprawy i ujawnione w toku postępowania nie znajdując podstaw do kwestionowania ich wiarygodności i autentyczności. Dotyczy to również innych opinii biegłych przeprowadzonych w postępowaniu przygotowawczym, a które nie miały znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.

R. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zdaniem Sądu, w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów, nie ma podstaw do uznania, że oskarżona usiłowała dokonać zabójstwa swojego męża, C. K.. Nie ulega wątpliwości, że R. K. zadała rany cięte klatki piersiowej oraz pleców pokrzywdzonemu, których skutkiem był rozstrój zdrowia na okres poniżej siedmiu dni. Sąd uznał, że zachowanie oskarżonej wyczerpuje jedynie znamiona występku z art. 157 § 2 k.k. Działanie oskarżonej uznać należy za umyślne, o czym jednoznacznie świadczy zadanie mężowi obrażeń na plecach. Gdyby bowiem oskarżona jedynie się broniła, jak próbowała to przedstawiać w swoich wyjaśnieniach, to nie spowodowałaby u pokrzywdzonego obrażeń na plecach.

Należy zauważyć, że ustalenia dotyczące zamiaru zabójstwa nie mogą opierać się jedynie na odnoszących się do strony wykonawczej faktach analizowanych w oderwaniu od innych istotnych okoliczności sprawy, lecz powinny stanowić pochodną rozważenia przez sąd całokształtu okoliczności zdarzenia przestępnego, w tym stosunku oskarżonego do pokrzywdzonego, właściwości osobistych strony biernej procesu, sposobu życia, pobudek oraz motywów działania oskarżonego, mogących świadczyć o tym, że chciał on dokonać zabójstwa lub też przewidując możliwość jego dokonania na to się godził. Ani zadanie ciosu w miejsce dla życia niebezpieczne, ani nawet użycie narzędzia mogącego spowodować śmierć człowieka, nie przesądza automatycznie o tym, że sprawca działał w zamiarze zabicia człowieka, chociażby ewentualnym. Dla wykazania wypełnienia podmiotowej strony zbrodni zabójstwa tak w postaci zamiaru bezpośredniego, jak i ewentualnego nie jest wystarczające wskazanie na sposób działania, w tym takie jego elementy jak rodzaj użytego narzędzia, siła ciosu czy skierowanie agresywnych działań przeciwko ośrodkom ważnym dla życia pokrzywdzonego. Są to niewątpliwie bardzo istotne elementy, które jednakże nie mogą automatycznie przesądzić zarówno o spełnieniu strony podmiotowej zbrodni zabójstwa, jak i zdecydować o przypisanej sprawcy postaci zamiaru. Zazwyczaj niezbędna jest nadto analiza motywacji sprawcy, stosunków pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym w czasie poprzedzającym agresywne działania sprawcy, tła zajścia itp. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 23 czerwca 2022 r., sygn. akt II AKa 197/22 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8 września 2022 r., sygn. akt II AKa 82/22).

W orzecznictwie i doktrynie ugruntowany jest pogląd zgodnie, z którym: „ani zadanie ciosu w miejsce dla życia ludzkiego niebezpieczne, ani nawet użycie narzędzia mogącego spowodować śmierć człowieka, same przez się nie decydują jeszcze o tym, że sprawca działa w zamiarze zabicia człowieka, chociażby ewentualnym. Za przyjęciem takiego zamiaru powinny przemawiać - poza użyciem narzędzia - jeszcze inne przesłanki zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe, a w szczególności zaś pobudki działania sprawcy, jego stosunek do pokrzywdzonego przed popełnieniem przestępstwa, sposób działania, a zwłaszcza miejsce i rodzaj uszkodzenia ciała oraz stopień zagrożenia dla życia pokrzywdzonego” (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 11.10.2017 roku, sygn. II AKa 265/17, LEX nr 2402342).

Analiza przebiegu zdarzenia i zachowania oskarżonej R. K. wskazuje jednoznacznie, iż celem jej działania było spowodowanie niewielkich obrażeń ciała u pokrzywdzonego. Sam fakt użycia noża nie jest okolicznością, która przesądzałaby o zakwalifikowaniu zachowania oskarżonej jako usiłowania zabójstwa. Z opinii biegłego K. wprost wynika, że na skutek odniesionych obrażeń pokrzywdzony nie był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a sama rana wygoiłaby się samoistnie bez zaopatrzenia medycznego. Nie może być zatem mowy o tym, że, jak wskazano w akcie oskarżenia, natychmiastowa pomoc medyczna była okolicznością, która zapobiegła śmierci pokrzywdzonego. Z ustalonego stanu faktycznego wynika również, że to nie obrona pokrzywdzonego zapobiegła skutkowi, gdyż oskarżona po zadaniu obrażenia na klatce piersiowej zaprzestała zadawania dalszych obrażeń i pokrzywdzony sam udał się do łazienki. Dodatkowo żadnej interwencji osób trzecich w trakcie zdarzenia nie było, pokrzywdzony sam zadzwonił do córki po zdarzeniu i dopiero na skutek nieco przesadzonej reakcji córki stron i jej męża na miejsce zdarzenia przyjechała policja i pogotowie.

Wskazać wreszcie należy, że okoliczność przesądzająca o umyślności działania oskarżonej, czyli zadanie obrażeń także na plecach pokrzywdzonego, jednocześnie wyklucza przyjęcie zamiaru zabójstwa. Gdyby bowiem oskarżona miała taki zamiar, to nie było żadnych przeszkód, żeby wbiła nóż w plecy odwróconego do niej tyłem C. K.. Oskarżona tego nie zrobiła co jednoznacznie wskazuje, że nie miała w ogóle zamiaru zabójstwa. Również największa rana z przodu klatki piersiowej miała charakter powierzchowny, nie penetrowała do klatki piersiowej co także potwierdza, że oskarżona nie działała z zamiarem zabójstwa oskarżonego.

W konsekwencji stwierdzić należy, że zachowanie oskarżonej wyczerpuje wyłącznie znamiona występku z art. 157 § 2 k.k.

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

1.

R. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

W ocenie Sądu zasadnym było warunkowe umorzenie postępowania na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k.

Zgodnie z powołanymi przepisami Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Przestępstwo z art. 157 § 2 k.k., którego dopuściła się oskarżona zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch.

Oskarżona przyznała się do zaatakowania nożem pokrzywdzonego. Sam pokrzywdzony nie ma żalu do oskarżonej i od początku nie chciał zgłaszać zajścia organom ścigania, ani nawet nie chciał skorzystać z pomocy lekarskiej.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, R. K. nie była uprzednio karana, nie toczy się wobec niej żadna inna sprawa karna. Wraz z mężem tworzy normalne, oparte na zdrowych relacjach małżeństwo. Jak wynika z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego, ma stałą pracę w banku. Podkreślenia wymaga również fakt, że oskarżona za każdym razem wskazuje, że żałuje tego, co się stało, i że nie chciała zrobić krzywdy mężowi.

W ocenie Sądu zostały zatem spełnione przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania, bo uzasadnione jest przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania oskarżona będzie przestrzegać porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Sąd miał również na uwadze, że z uwagi na stan zdrowia nie związany z niniejszym postępowaniem pokrzywdzony obecnie nie pracuje i to oskarżona jest jedynym żywicielem rodziny. Wymierzenie oskarżonej nawet najłagodniejszej rodzajowo kary przewidzianej za przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. miałoby ten skutek, że oskarżona straciłaby pracę w banku, a cała rodzina (w tym pokrzywdzony) źródło utrzymania.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. K.

2

1

Zgodnie z dyspozycją art. 67 § 3 k.k. umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody w całości albo w części, a w miarę możliwości również obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Tym samym Sąd miał obowiązek zasądzić zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonego. W ocenie Sądu z uwagi na okoliczności sprawy zadośćuczynienie w kwocie 1.000 zł jest wystarczające.

R. K.

3, 4

1

Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa noża użytego przez oskarżoną w trakcie zdarzenia jako służącego do popełnienia przestępstwa. Pozostałe dowody rzeczowe jako zbędne dla postępowania zwrócił osobom uprawnionym.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych kierując się zasadami słuszności Sąd zwolnił oskarżoną od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania i wydatkami obciążył Skarb Państwa. Zdaniem Sądu niecelowe było obciążanie oskarżonej kosztami postępowania z uwagi na to, że wysokość kosztów wynikała z prowadzenia postępowania w kierunku usiłowania zabójstwa, a takiego czynu Sąd oskarżonej nie przypisał.

Podpis

SSO Dominik Bogacz SSO Dorota Ociepa-Biel