Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

numer

Data wystawienia

Kwota brutto faktury

Przedmiot faktury

(...)

23.01.2002r.

81.480,14 zł

benzyna

(...)

23.01.2002r.

2724,26 zł

benzyna

(...)

4.02.2002r.

76.403,72 zł

ON

(...)

5.02.2002r.

9716,08 zł

ON

(...)

5.02.2002r.

79.498,86 zł

benzyna

(...)

5.02.2002r.

2476,60 zł

benzyna

(...)

5.03.2002r.

77.287 zł

ON

(...)

5.03.2002r.

7949,52 zł

ON

(...)

5.03.2002r.

69.337,48 zł

ON

(...)

15.04.2002r.

79.498,86 zł

benzyna

(...)

1.07.2002r.

64.416 zł

ON

(...)

1.07.2002r.

64.416 zł

ON

(...)

4.07.2002r.

26.754,60 zł

benzyna

(...)

31.07.2002r.

56.620,20 zł

benzyna

(...)

31.07.2002

56.620,20 zł

benzyna

(...)

31.07.2002

56.620,20 zł

benzyna

(...)

5.08.2002r.

83.265 zł

benzyna

(...)

5.08.2002r.

83.265 zł

benzyna

(...)

19.08.2002r.

87.108 zł

benzyna

(...)

19.08.2002r.

87.108 zł

benzyna

(...)

12.09.2002r.

82.069,40 zł

benzyna

(...)

17.10.2002r.

78.324 zł

benzyna

(...)

10.09.2002r.

67.252,50 zł

ON

(...)

14.09.2002r.

67.252,50 zł

ON

(...)

17.09.2002r.

64.782 zł

ON

(...)

21.09.2002r.

81.270 zł

benzyna

(...)

1.10.2002r.

68.021,10 zł

ON

(...)

3.10.2002r.

61.680 zł

benzyna

(...)

4.10.2002r.

52.905,30 zł

ON

(...)

20.10.2002r.

63.196 zł

ON

(...)

25.10.2002r.

69.005,52 zł

ON

(...)

30.10.2002r.

2252 zł

benzyna

(...)

22.02.2002r.

69.558,30 zł

ON

(...)

22.02.2002r.

8391,16 zł

ON

(...)

26.02.2002r.

2751,10 zł

benzyna

(...)

26.02.2002r.

96.288,50 zł

benzyna

(...)

4.03.2002r.

77.287 zł

ON

(...)

4.03.2002r.

8832,80 zł

ON

(...)

11.03.2002r.

85.426,84 zł

ON

(...)

11.03.2002r.

6291,54 zł

ON

(...)

11.03.2002r.

1250,50 zł

benzyna

(...)

20.03.2002r.

62.122,40 zł

ON

(...)

20.03.2002r.

9040,20 zł

ON

(...)

26.03.2002r.

67.353,76 zł

benzyna

(...)

26.03.2002r.

1507,92 zł

benzyna

(...)

29.03.2002r.

80.527,32 zł

ON

(...)

29.03.2002r.

11.773 zł

ON

(...)

2.04.2002r.

80.527,32 zł

ON

(...)

2.04.2002r.

11.773 zł

ON

(...)

5.04.2002r.

82.218,24 zł

benzyna

(...)

5.04.2002r.

1522,56 zł

benzyna

(...) ( (...))

12.04.2002r.

81.469,16 zł

ON

(...)

10.04.2002r.

11.773 zł

ON

(...)

15.04.2002r.

84.326,46 zł

benzyna

(...)

2.05.2002r.

85.126,72 zł

ON

(...)

2.05.2002r.

94.867,20 zł

benzyna

(...)

7.05.2002r.

76.006 zł

ON

(...)

10.05.2002r.

70.821 zł

benzyna

(...)

21.05.2002r.

86.083,20 zł

ON

(...)

23.05.2002r.

102.704,48 zł

benzyna

(...)

4.06.2002r.

88.132,80 zł

benzyna

(...)

4.06.2002r.

72.468 zł

ON

(...)

24.06.2002r.

78.181,87 zł

benzyna

(...)

24.06.2002r.

7248,63 zł

benzyna

(...)

3.07.2002r.

64.025,60 zł

ON

(...)

5.09.2002r.

61.488 zł

ON

(...)

17.09.2002r.

77.226 zł

benzyna

(...)

15.10.2002r.

83.393,10 zł

benzyna

(...)

17.10.2002r.

73.419,60 zł

ON

(...)

14.10.2002r.

29.428,94 zł

benzyna

(...)

7.11.2002r.

62.610,40 zł

ON

(...)

5.12.2002r.

42.944 zł

ON

(...)

10.12.2002r.

46.628,40 zł

ON

(...)

14.01.2003r.

85.027,90 zł

benzyna

(...)

5.03.2003r.

75.396 zł

ON

(...)

13.03.2003r.

75.396  zł

ON

(...)

31.10.2002r.

102.298,59 zł

ON, benzyna

(...)

31.10.2002r.

97.405,90 zł

ON, benzyna

(...)

6.11.2002r.

51.889,04 zł

ON

(...)

8.11.2002r.

60.146 zł

ON

(...)

22.11.2002r.

86.693,20 zł

benzyna

(...)

28.11.2002r.

84.716,80 zł

benzyna

(...)

4.12.2002r.

63.837,72 zł

ON

(...)

6.12.2002r.

64.373,30 zł

ON

(...)

18.12.2002r.

66.167,92 zł

ON

(...)

22.12.2002r.

79.544 zł

benzyna

(...)

26.01.2003r.

66.612 zł

ON

(...)

29.01.2003r.

67.375,48 zł

ON

(...)

29.01.2003r.

1798,52 zł

ON

(...)

10.02.2003r.

69.174 zł

ON

(...)

11.02.2003r.

67.375,48 zł

ON

(...)

11.02.2003r.

1798,52 zł

ON

(...)

19.02.2003r.

73.200 zł

ON

(...)

19.02.2003r.

73.028,15 zł

benzyna

(...)

28.02.2003r.

74.298 zł

ON

(...)

19.03.2003r.

87.882,70 zł

benzyna

(...)

15.04.2003r.

90.929,04 zł

benzyna

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 56/12

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. H. (2)

w okresie od stycznia 2002 r. do kwietnia 2003 r. w W., W. i innych miejscowościach, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, mającej na celu popełnienie przestępstw karnoskarbowych, przeciwko mieniu i dokumentom

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2001 roku pomiędzy P. C. (1), a S. M. (1), doszło do zawarcia przestępczego porozumienia, które zakładało popełnianie przestępstw karnych i karnoskarbowych, a polegających na zmianie przeznaczenia oleju opałowego dla celów grzewczych poprzez wytworzeniu produktu stanowiącego mieszaninę oleju bazowego i komponentów, a następnie wprowadzeniu tak wytworzonego „paliwa” do obrotu jako pełnowartościowego oleju napędowego, bądź benzyny. Istota tego przestępczego procederu polegała zatem na wprowadzaniu do obrotu gotowego produktu stanowiącego mieszaninę oleju bazowego i komponentów, co z kolei stanowiło dla sprawców podstawę do dokonania oszustw na szkodę nabywców detalicznych tego towaru na stacjach paliwowych, jak i na szkodę części odbiorców hurtowych, a ponadto do uzyskania przez nich korzyści z tytułu nieodprowadzenia należnej akcyzy do Skarbu Państwa.

Do prowadzenia tego przestępczego przedsięwzięcia wykorzystany został podmiot o nazwie (...) spółka z o.o., w której S. M. i P. C. posiadali po 50 % udziałów. Siedziba tej spółki mieściła się w K. przy ul. (...). Przedmiotem działalności spółki (...) była m.in. sprzedaż hurtowa paliw stałych, ciekłych, gazowych oraz produktów pochodnych, a także sprzedaż detaliczna paliw. (...) Sp. z o.o. posiadała również koncesję na obrót paliwami ciekłymi, której udzielił jej Prezes Urzędu Regulacji Energetyki. Oczywiście z biegiem czasu w skład tak ukształtowanej zorganizowanej grupy przestępczej weszły także i inne osoby, w tym w szczególności A. M. (1), M. S. (2). P. K. (1), D. Z. (1), M. C. (1), B. K., K. Z. (1), J. S. (1), P. N. (1) i inne osoby.

W początkowym okresie czasu proces „blendowania” paliwa odbywał się na terenie bazy magazynowej należącej do firmy (...), a mieszczącej się w P. przy ul. (...). W tym celu pomiędzy firmą (...) reprezentowaną przez A. M. (1) (bliskiego „współpracownika” P. C. i S. M.), a firmą (...), została zawarta umowa dzierżawy dwóch zbiorników magazynowych, z których każdy miał pojemność 50.000 litrów, a które były wyposażone w specjalny układ pomp, umożliwiający mieszanie znajdujących się w nich substancji. Przy wykorzystaniu tych zbiorników odbywał się proces mieszania oleju bazowego i komponentów, w wyniku czego uzyskiwano „olej napędowy” i „benzynę”.

W późniejszym okresie czasu, a mianowicie w dniu 20 maja 2002 roku, (...) Sp. z o.o. zawarła z firmą (...) Sp. z o.o. umowę dzierżawy zbiorników magazynowych, należących do tzw. segmentu olejowego, które mieściły się w byłym Oddziale (...) w B.. Infrastruktura bazy w B. składała się z 15 zbiorników w tzw. górnej części (z których każdy miał pojemność po 18.000 litrów), oraz z 2 zbiorników w tzw. dolnej części (o pojemności po 50.000 litrów każdy). Zbiorniki te, podobnie jak zbiorniki dzierżawione od M. S., były połączone ze sobą specjalnym układem pomp, który umożliwiał obsługującym je osobom, poprzez tzw. cyrkulację, przeprowadzenie procesu mieszania znajdujących się w tych zbiornikach surowców w postaci oleju bazowego i komponentów. Nad prawidłowością przebiegu tego procesu czuwał oskarżony T. J. (1), który znał się na technicznych aspektach produkcji takiego „paliwa” i robił stosowne wyliczenia (w zależności od gęstości i ciężkości oleju bazowego) co do tego, jaką ilości komponentu należało wymieszać z olejem bazowym. Następnie T. J. instruował pracownika zajmującego się obsługą pompy, przekazując mu informację jakie ilości poszczególnych produktów ma on ze sobą „zblendować”, tak aby finalnie otrzymać gotowy produkt. W początkowym okresie czasu pracownikiem odpowiedzialnym za obsługę tego układu pomp był K. Z. (1), zaś w okresie późniejszym byli nimi J. S. (1) i P. N. (1). Generalnie technologia „blendowania” paliwa polegała na zmieszaniu ze sobą około 30.000 litrów oleju opałowego i 9.000 litrów komponentu.

Po rozpoczęciu działalności na bazie w B. spółka (...) znalazła także nowy sposób na ewidencjonowanie sprzedaży wytworzonych tam paliw - sprzedaż paliwa odbywała się za pomocą kas fiskalnych. Mechanizm ten polegał na tym, że spółka (...) wskazywała na paragonach fiskalnych, jako sprzedawany towar, olej bazowy (który był przez nią nabywany legalnie), podczas gdy w rzeczywistości wydawała ona swym kontrahentom nielegalnie wymieszane paliwo. Ten sposób sprzedaży pozwolił spółce (...) na sprzedaż „zblendowanego” paliwa bez konieczności wskazywania jego odbiorców.

W taki sposób paliwo nabywał m.in. M. S. (2) oraz W. S. (1), którzy stał się jednymi z głównych odbiorców paliwa „wyprodukowanego” przez spółkę (...). Wprawdzie M. S. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...), to jednak transakcje kupna-sprzedaży paliwa „wytworzonego" przez (...) odbywały się poza ewidencją księgową (...). Dzięki temu mechanizmowi, M. S. mógł niejako „z boku”, tj. bez formalnego związku z przestępczym procederem, kierować dalszą dystrybucją paliwa odbieranego od P. C. i S. M.. W tym też celu M. S. stworzył łańcuch firm, które służyły do pozorowania przeprowadzenia transakcji handlowych w zakresie obrotu olejem napędowym i komponentami. Wśród tych firm największe znaczenie odgrywał podmiot o nazwie Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowo-Konsultingowo-Marketingowe (...) T. M. z siedzibą C. przy ul. (...). Funkcję pełnomocnika tej firmy pełnił A. M. (1), który faktycznie kierował całą działalnością tego podmiotu gospodarczego. Podobną rolę odgrywał także podmiot o nazwie (...) z siedzibą w O., kierowany przez D. Z. (1). Działalność (...) i (...) skupiała się przede wszystkim na procederze przeprowadzania pozornych transakcji handlowych związanych z obrotem paliwem. W procederze tym wykorzystywano działalność także i innych podmiotów gospodarczych, w tym w szczególności firmy (...) z L., (...) z G., (...) z K., FU-H J. B. (1) z O., (...) z K., PHU (...) z P. czy (...) z C.. Tak stworzony mechanizm umożliwił pozorowanie obrotu paliwem, którego efektem finalnym było „papierowe” uzyskanie przez firmę (...), a w późniejszym okresie także przez firmę (...), legalnego pochodzenia oleju napędowego i benzyny. Tak „papierowo” uzyskane paliwo było następnie wprowadzane do obrotu handlowego przez M. S. (2), jednakże przy wykorzystaniu fikcyjnych dokumentów w postaci faktur VAT wystawionych przez wskazane podmioty.

Oskarżeni J. H. (2), M. H. (2) oraz J. F. (1) brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej, współpracując przede wszystkim z M. S., a za jego pośrednictwem również z A. M., J. B., R. S., S. P., D. Z.; zajmowali się dystrybucją produkowanego przez P. C. i S. M. zblendowanego paliwa w oparciu o poświadczające nieprawdę faktury oraz piorąc pieniądze uzyskane ze sprzedaży tego paliwa w celu zatarcia jego przestępczego pochodzenia (o czym niżej w ustaleniach faktycznych dotyczących kolejnych zarzutów).

odpisy wyroków

12576-12724, 14070-14105,

15063-15127, 15128-15162, 15315-15341, 15697-15742, 16601-16602, 16622-16624

wyjaśnienia A. M. (1)

169-220,

wyjaśnienia D. Z. (1)

223-249,15571-15572

wyjaśnienia B. K.

304-309,338-343,

wyjaśnienia P. K. (1)

313-320, 332-337, 349-353, 361-366, 378-381,

wyjaśnienia J. K. (2)

396-407, 410-414, 491-494,

wyjaśnienia T. J. (1)

4779-4820

dokumentacja FU-H J. B.

3954-3992

dokumentacja (...)

926-928

dokumentacja (...)

929-934

wyjaśnienia K. Z. (1)

4824-4842, 15664-15665

wyjaśnienia J. S. (1)

4846-4852,4855-4859,

wyjaśnienia P. N. (1)

4869-4879, 4887-4891

wyjaśnienia P. G. (1)

4901-4910

wyjaśnienia M. M. (2)

5005-5008a

wyjaśnienia S. P. (1)

5028-5041

wyjaśnienia R. C.

5101-5126

zeznania H. B.

5160-5165

zeznania T. W.

5197-5199, 5220-5238

zeznania K. S. (1)

5246-5252

wyjaśnienia S. M. (1)

6249-6333,6435-6440,

wyjaśnienia P. C. (1)

6342-6434

faktury i zestawienia transakcji (...)

6711-7196,

decyzje podatkowe

7198-7214,7269-7271, 11614-11892

protokoły kontroli skarbowych

7216-7268

Oskarżony J. H. (2) prowadził działalność gospodarczą pod następującymi firmami:

1.) (...) J. H. (2) (jednoosobowa działalność gospodarcza), założona 21.01.2000r. NIP (...), rachunek bankowy w (...) SA, pełnomocnikiem była M. H. (2); firma ta prowadziła działalność związaną z robotami energetycznymi, układaniem sieci kablowych; miała również stację benzynową w W.

2.) (...) sp. z o.o. NIP (...), KRS (...) udziałowcami spółki byli J. H. (2) i M. H. (2); spółka powstała 29.10.2002r., prezesem zarządu był J. H. (2); udziały w spółce zostały sprzedane przez obu udziałowców w dniu 15.05.2003 na rzecz obywatelki Ukrainy L. M. (podstawiona osoba).

3.) (...) sp z o.o., KRS (...), NIP (...); rachunek bankowy w (...) SA; firma ta powstała15.03.2002r. na potrzeby robót energetycznych dla (...) W.; udziałowcem był J. F. (1) ; prezesem był J. F. (1), vice-prezesem był J. H. (2), on decyzje podejmował

4.) (...). sp. z o.o. w W.. NIP (...), KRS (...), rachunek bankowy w (...) SA, spółka została założona 7.03.2002r. jedynym udziałowcem był J. H. (2); został również prezesem zarządu. Spółka ta przejęła stację benzynową w W.;

5.) (...) sp. z o.o. KRS (...), rachunek bankowy w (...) SA; firma ta zajmowała się robotami energetycznymi

6) (...) sp. z o.o., KRS (...)

dokumentacja (...)

123-127, 415-488, 1182-1216, 6075-6178

dokumentacje (...) sp. z o.o.

741-750

dokumentacja (...) J. H. (2)

1218-1247

dokumentacja (...) sp. z o.o.

3744-3787,

dokumentacja (...) sp. z o.o.

6018-6074

wyjaśnienia J. H. (1)

733-740,1446-1451

zeznania L. Z. (poprzednio M.)

3294-3295, 3300-

zeznania M. M. (3)

4746-4748

dokumentacja (...) sp. z o.o.

6179-6225

decyzje podatkowe (...)

4172-4186

informacje z Urzędów Skarbowych

15924-15929, 15932-15956

informacje z banku

16695

1.1.2.

J. H. (2), M. H. (2)

pkt 1 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony J. H. (2) posiadał stację benzynową w miejscowości W. ul. (...). Początkowa stacja ta była prowadzona pod firmą (...) (jednoosobowa działalność gospodarcza), Stację tą oskarżony zakupił w latach 90. Na początku była ona prowadzona przez szwagra oskarżonego, ale potem nie była czynna, aż do roku 2000r. Wtedy oskarżony otrzymał większą kwotę pieniędzy z odszkodowania i postanowił zainwestować w stację, wyremontować ją. Zatrudnił również jako kierownika stacji J. F. (1) (we wrześniu 2000r.). Do jego obowiązków należało nadzorowanie przyjmowania paliwa na stację i kontrolowanie dokumentacji, przekazywanie dokumentacji do księgowej firmy w W., nadzór nad pracownikami, wpłata pieniędzy z utargu do banku. Oskarżony decydował o wyborze dostawców paliwa; on również dokonywał przelewów dla dostawców paliwa tytułem zapłaty. Oskarżony mieszkał w W.; na stację przyjeżdżał co kilka tygodni, sprawdzał wtedy dokumentację stacji.

Na początku 2002r. M. S. (2) skontaktował się z J. F. (1) i zaoferował mu do sprzedaży paliwo po niskiej cenie – co najmniej 15 gr niższej od tej oferowanej przez (...). Oferowana cena sprawiała, że zysk oskarżonego ze sprzedaży paliwa ulegał praktycznie podwojeniu. F. przekazał tą propozycję oskarżonemu J. H. (2), który rozmawiał telefonicznie z M. S. (2) i zdecydował, że paliwo na stację zostanie zakupione od M. S. (2). Oskarżony ustalał ze (...) warunki i cenę paliwa przez telefon. J. H. (2) wiedział, jakie jest źródło pochodzenia paliwa tj. że powstaje ono w wyniku mieszania komponentów. Od tego momentu M. S. (2) stał się głównym dostawcą paliw na stację w W.. Począwszy od 23 stycznia 2002r. firma (...) zaczęła otrzymywać dostawy paliwa na podstawie faktur wystawianych z firmy (...):

1.  o numerze FV (...) z dnia 23 stycznia 2002 r. na kwotę brutto 81.480,14 zł za towar o nazwie paliwo

2.  o numerze FV (...) z dnia 23 stycznia 2002 r. na kwotę brutto 2724,26 zł za towar o nazwie paliwo

3.  o numerze FV (...) z dnia 4 lutego 2002 r. na kwotę brutto 76.403,72 zł za towar o nazwie olej napędowy

4.  o numerze FV (...) z dnia 5 lutego 2002 r. na kwotę brutto 9.716,08 zł za towar o nazwie olej napędowy

5.  o numerze FV (...) z dnia 5 lutego 2002 r. na kwotę brutto 79.498,86 zł za towar o nazwie benzyna

6.  o numerze FV (...) z dnia 5 lutego 2002 r. na kwotę brutto 2.476,60 zł za towar o nazwie benzyna

7.  o numerze FV (...) z dnia 5 marca 2002 r. na kwotę brutto 77.287 zł za towar o nazwie olej napędowy

8.  o numerze FV (...) z dnia 5 marca 2002 r. na kwotę brutto 7949,52 zł za towar o nazwie olej napędowy

9.  o numerze FV (...) z dnia 5 marca 2002 r. na kwotę brutto 69.337,48 zł za towar o nazwie olej napędowy

10.  o numerze FV (...) z dnia 15 kwietnia 2002 r. na kwotę brutto 79.498,86 zł za towar o nazwie benzyna

J. F. (1) z rozmów z kierowcami dostarczającymi paliwo oraz z M. S. (2) dowiedział się, że dostarczane paliwo na stację w W. powstaje z mieszania oleju opałowego z innymi komponentami. W związku z tym zaczął on otrzymywać od M. S. po 300 zł od każdej dostawy jako zapłatę za współpracę. Początkowo te pieniądze otrzymywał regularnie; potem wpłaty przestały być regularne, ale były wyższe. J. F. (1) informował o tym (tzn. o pochodzeniu paliwa) oskarżonego, ale ten już to wiedział.

Paliwo było dostarczane na stację w W. na podstawie faktur z firmy (...) do początku kwietnia 2002r. Jednocześnie pod koniec lutego 2002r. kolejne partie paliwa były dostarczane już na podstawie faktur z firmy (...). Te dostawy miały miejsce do końca czerwca 2002r. Były to faktury:

1. o numerze (...) z dnia 25 lutego 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 69.558,3 zł

2. o numerze (...) z dnia 25 lutego 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 8.391,16 zł

3. o numerze (...) z dnia 26 lutego 2002 r. za towar: benzyna na kwotę brutto 2751,10 zł

4. o numerze (...) z dnia 26 lutego 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 96.288,5 zł

5. o numerze (...) z dnia 4 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 77.287 zł

6. o numerze (...) z dnia 4 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 8.832,8 zł

7. o numerze (...) z dnia 11 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 85.426,84 zł

8. o numerze (...) z dnia 11 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 6.291,54 zł

9. o numerze (...) z dnia 11 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 1.250,5 zł

10. o numerze (...) z dnia 20 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 62.122,4 zł

11. o numerze (...) z dnia 20 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 9.040,2 zł

12. o numerze (...) z dnia 26 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 67.353,76 zł

13. o numerze (...) z dnia 26 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 1.507,92 zł

14. o numerze (...) z dnia 29 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 80.527,32 zł

15. o numerze (...) z dnia 30 marca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 11.773 zł

16. o numerze (...) z dnia 2 kwietnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 80.527,32 zł

17. o numerze (...) z dnia 6 kwietnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 11.773 zł

18. o numerze (...) z dnia 8 kwietnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 82.218,24 zł

19. o numerze (...) z dnia 8 kwietnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 1.522,56 zł

20. o numerze (...) z dnia 12 kwietnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 81.469,16 zł

21. o numerze (...) z dnia 12 kwietnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 11.773 zł

22. o numerze (...) z dnia 15 kwietnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 84.326,46 zł

23. o numerze (...) z dnia 2 maja 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 85.126,72 zł

24. o numerze (...) z dnia 2 maja 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 94.867,2 zł

25. o numerze (...) z dnia 7 maja 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 76.006 zł

26. o numerze (...) z dnia 10 maja 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 70.821 zł

27. o numerze (...) z dnia 21 maja 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 86.083,2 zł

28. o numerze (...) z dnia 23 maja 2002 r. za towar: benzyna na kwotę brutto 102.704,48 zł

29. o numerze (...) z dnia 4 czerwca 2002 r. za towar: benzyna na kwotę brutto 88.132,8 zł

30. o numerze (...) z dnia 4 czerwca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 72.468 zł

31. o numerze (...) z dnia 24 czerwca 2002 r. za towar: benzyna na kwotę brutto 78.181,87 zł

32. o numerze (...) z dnia 24 czerwca 2002 r. za towar: benzyna na kwotę brutto 7.248,63 zł

33. o numerze(...)z dnia 3 lipca 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 64.025,60 zł

Następnie ponownie dostawy odbywały się na podstawie faktur z firmy (...); były to faktury:

1.  o numerze FV (...) z dnia 1 lipca 2002 r. na kwotę brutto 64.416 zł za towar o nazwie olej napędowy

2.  o numerze FV (...) z dnia 1 lipca 2002 r. na kwotę brutto 64.416 zł za towar o nazwie olej napędowy

3. o numerze (...) z dnia 4 lipca 2002 r. na kwotę brutto 26.754,60 zł za towar o nazwie benzyna

4. o numerze (...) z dnia 31 lipca 2002 r. na kwotę brutto 56.620,20 zł za towar o nazwie benzyna

5. o numerze (...) z dnia 31 lipca 2002 r. na kwotę brutto 56.620,20 zł za towar o nazwie benzyna

6. o numerze (...) z dnia 31 lipca 2002 r. na kwotę brutto 56.620,20 zł za towar o nazwie benzyna

7. o numerze (...) z dnia 5 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 83.265 zł za towar o nazwie benzyna

8. o numerze (...) z dnia 5 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 83.265 zł za towar o nazwie benzyna

9. o numerze (...) z dnia 19 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 87.108 zł za towar o nazwie benzyna

10. o numerze (...) z dnia 19 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 87.108 zł za towar o nazwie benzyna

11. o numerze (...) z dnia 12 września 2002 r. na kwotę brutto 82.069,40 zł za towar o nazwie benzyna

12. o numerze (...) z dnia 17 października 2002 r. na kwotę brutto 78.324 zł za towar o nazwie benzyna

Tak działo się do początku września 2002r. kiedy to kolejne dostawy paliw zaczęły być dostarczane na podstawie faktur z firmy (...) z O.. Były to faktury:

1. o numerze (...) z dnia 10 września 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 67.252,50 zł

2. o numerze (...) z dnia 14 września 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 67.252,50 zł

3. o numerze (...) z dnia 17 września 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 64.782 zł

4. o numerze (...) z dnia 21 września 2002 r. za towar: etylina na kwotę brutto 81.270 zł

5. o numerze (...) z dnia 1 października 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 68.021,10 zł

6. o numerze (...) z dnia 3 października 2002 r. za towar: etylina na kwotę brutto 61.680 zł

7. o numerze (...) z dnia 4 października 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 52.905,30 zł

8. o numerze (...) z dnia 20 października 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 63.196 zł

9. o numerze (...) z dnia 25 października 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 69.005,52 zł

10. o numerze (...) z dnia 30 października 2002 r. za towar: etylina na kwotę brutto 2.252,00 zł

Faktury te były wystawiane do końca października 2002r. W międzyczasie również były 4 dostawy paliwa na podstawie faktur wystawionych przez (...)Stacja Paliw R. S. (1) tj.:

.1. o numerze (...) z dnia 5 września 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 61.488 zł

2. o numerze (...) z dnia 17 września 2002 r. za towar: benzyna na kwotę brutto 77.226 zł

3. o numerze (...) z dnia 15 października 2002 r. za towar: benzyna na kwotę brutto 83.393,10 zł

4. o numerze (...) z dnia 17 października 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 73.419,60 zł

Również w tym czasie stacja benzynowa w W. została przekazana jako wkład do spółki (...) sp. z o.o. Kolejne dostawy były więc fakturowane na spółkę (...). Były to dostawy na podstawie faktur z firm: (...),FH J. B. (1), (...), (...) i (...):

A. f aktury wystawione przez (...) z C. dla na rzecz (...):

1. o numerze (...) z dnia 14 października 2002 r. na kwotę brutto 29.428,94 zł za towar o nazwie benzyna

2. o numerze (...) z dnia 7 listopada 2002 r. na kwotę brutto 62.610,40 zł za towar o nazwie olej napędowy

3. o numerze (...) z dnia 5 grudnia 2002 r. na kwotę brutto 42.944 zł za towar o nazwie olej napędowy

4. o numerze (...) z dnia 10 grudnia 2002 r. na kwotę brutto 46.628,40 zł za towar o nazwie olej napędowy

5. o numerze (...) z dnia 14 stycznia 2003 r. na kwotę brutto 85.027,90 zł za towar o nazwie benzyna

6. o numerze (...) z dnia 5 marca 2003 r. na kwotę brutto 75.396 zł za towar o nazwie benzyna

7. o numerze (...) z dnia 13 marca 2003 r. na kwotę brutto 75.396 zł za towar o nazwie olej napędowy

B. faktury wystawione przez Firmę Handlową (...) z O. na rzecz (...) Sp. z o.o. z W.

1. o numerze (...) z dnia 31 października 2002 r. za towar: olej napędowy, etylina bezołowiowa Pb 95 na kwotę brutto 102.298,59 zł

2. o numerze (...) z dnia 31 października 2002 r. za towar: olej napędowy, etylina uniwersalna U95 na kwotę brutto 97.405,90 zł

C. f aktury wystawione przez PHU (...) z P. na rzecz (...) Sp. z o.o. z W.

1. o numerze (...) z dnia 6 listopada 2002 r. za towar: benzyna bezołowiowa na kwotę brutto 51.889,04 zł

2. o numerze (...) z dnia 8 listopada 2003 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 60.146 zł

3. o numerze (...) z dnia 22 listopada 2002 r. za towar: benzyna U95, Pb95, Pb98 na kwotę brutto 86.693,20 zł

4. o numerze (...) z dnia 28 listopada 2002 r. za towar: benzyna Pb 95 na kwotę brutto 84.716,80 zł

5. o numerze (...) z dnia 4 grudnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 63.837,72 zł podatek VAT w kwocie 11.511,72 zł

6. o numerze (...) z dnia 10 grudnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 64.373,30 zł

7. o numerze (...) z dnia 22 grudnia 2002 r. za towar: benzyna U95, Pb95 na kwotę brutto 79.544 zł

8. o numerze (...) z dnia 18 grudnia 2002 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 66.167,92 zł

D. faktury wystawione przez (...) Stacja Paliw R. S. (1) w K. na rzecz (...) Sp. z o.o. z W.

1. o numerze (...) z dnia 26 stycznia 2003 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 66.612 zł

2. o numerze (...) z dnia 29 stycznia 2003 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 67.375,48 zł podatek VAT w kwocie 12.149,68 zł

3. o numerze (...) z dnia 29 stycznia 2003 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 1798,52 zł

4. o numerze (...) z dnia 10 lutego 2003 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 69.174 zł

5. o numerze (...) z dnia 11 lutego 2003 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 67.375,48 zł

6. o numerze (...) z dnia 11 lutego 2003 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 1798,52 zł

7. o numerze(...) z dnia 19 lutego 2003 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 73.200 zł

8. o numerze (...) z dnia 19 lutego 2003 r. za towar: benzyna Pb 95 na kwotę brutto 73.028,15 zł

5. o numerze (...) z dnia 28 lutego 2003 r. za towar: olej napędowy na kwotę brutto 74.298 zł

E. faktury wystawione przez (...) S. P. (1) z C. na rzecz (...) Sp. z o.o. z W.

1. o numerze (...) z dnia 19 marca 2003 r. za towar: etylina U95, etylina Pb 95 na kwotę brutto 87.882,70 zł

2. o numerze (...) z dnia 15 kwietnia 2003 r. za towar: etylina U95, etylina Pb 95 na kwotę brutto 90.929,04 zł

Takie dostawy trwały aż do 15 kwietnia 2003r. Przerwanie dostaw było związane z zatrzymaniami, jakich zaczęła dokonywać policja: m.in. A. M. i kolejnych osób.

Początkowo jakość paliwa dostarczanego przez M. S. była dobra, ale z czasem zaczęła się pogarszać; klienci stacji zaczynali się skarżyć; J. F. (1) interweniował w tej sprawie u J. H. (1), a ten kazał mu interweniować u M. S.. W wyniku tego nowe dostawy paliwa były dolewane i mieszane do tych gorszej jakości w celu ich poprawy.

Oskarżony zdawał sobie sprawę, że faktury mu dostarczane, potwierdzające sprzedaż paliwa poświadczają nieprawdę, albowiem rzeczywistym sprzedawcą paliw nie były firmy wskazane jako wystawcy faktur tj. (...), (...), (...), (...) i FH (...), ale paliwa te pochodziły od M. S. i powstawały w wyniku blendowania.

Oskarżony J. H. (2) posłużył się tymi fakturami włączając je do dokumentacji księgowej swoich firm, celem obniżenia podatku należnego VAT, jak również w celu umożliwienia osobom blendującym paliwo uniknięcie opodatkowania podatkiem akcyzowym w wysokości 2.903.133,82 zł.

Sprzedając „paliwo” zakupione na podstawie w/w faktur oskarżony świadomie wyzyskiwał błędne przeświadczenie klientów swojej stacji paliw, że sprzedawane na niej paliwa spełniają normy i mają właściwości wynikające z obowiązujących przepisów prawa i w ten sposób doprowadził ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 5.848.510,15 zł.

oryginały faktur (...)

139-142

faktury kopie i Wz

767-772, 799-925, 936-937, 942-981, 1001-1019, załącznik nr 1 (segregator zielony i niebieski) załącznik nr 2 tom 5,

wyjaśnienia A. M. (1)

216, 675-679,

wyjaśnienia D. Z. (1)

247,

wyjaśnienia P. K. (1)

313-320,325-331,337,372-377, 1025-1029, 1437,

wyjaśnienia M. S. (4)

387-392, 495-499, 516, 581-586,

wyjaśnienia J. K. (2)

396-402,405-406,

wyjaśnienia i zeznania J. F. (1)

540-545, 559-564, 574-580, 587-600, 620-625,686-690, 1121-1124, 1457-1466, 15008-15014

wyjaśnienia J. H. (1)

733-740, 16797-16799,

umowa o pracę J. F.

773

zdjęcia

1125-1126

zeznania P. S. (1)

1356-1362

zeznania J. S. (2)

1363-1368

zeznania A. D.

1399-1401

zeznania W. W. (2)

1381-1388

zeznania A. P. (1)

1376-1380

zeznania D. B. (1)

1402-1406

dokumentacja powództwa

1409-1415

zeznania P. K. (2)

1416-1419

zeznania R. S. (3)

1420-1423

analiza połączeń telefonicznych

1507-1525

wyjaśnienia J. B. (1)

2848a--e, 3727-3731, 15605-15606

wyjaśnienia S. P. (1)

2852-2863, 5028-5041

zeznania M. P. (1)

3334-3338

wyjaśnienia R. S. (1)

3341-3345, 3391-3395, 3404-3407, 15811-15815

wyrok wobec J. F. (1), R. S. (1) i J. B. (1)

14070-14105

opinia (...)

16176-16248

1.1.3.

J. H. (2), M. H. (2)

pkt 2 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. M. (1) w imieniu firmy (...) wystawił również poświadczające nieprawdę faktury za wykonanie usług transportowych dla (...) sp. z o.o. oraz (...) J. H.. Kwestię tą ustalił M. S. (2) z J. H. (2). J. F. (1) kilka razy pośredniczył przekazując (...) dane do faktur VAT, które były następnie wystawiane w imieniu (...). A. M. (1) wystawił również dowody KP potwierdzające przyjęcie pieniędzy z tytułu zapłaty tych faktur – przy czym w większej kwocie niż suma tych faktur. W/w faktury były to faktury:

1. o numerze (...) z dnia 8 czerwca 2002 r. na kwotę brutto 20.300 zł z podatkiem VAT w kwocie 3.660,66 zł za usługi transportowe

2. o numerze (...) z dnia 15 czerwca 2002 r. na kwotę brutto 20.720 zł z podatkiem VAT w kwocie 3.736,39 zł za usługi transportowe

3. o numerze (...) z dnia 22 czerwca 2002 r. na kwotę brutto 25.107,60 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.527,60 zł za usługi transportowe

4. o numerze (...) z dnia 29 czerwca 2002 r. na kwotę brutto 25.415,04 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.583,04 zł za usługi transportowe

5. o numerze (...) z dnia 31 lipca 2002 r. na kwotę brutto 24.985,60 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.505,60 zł za usługi transportowe

6. o numerze (...) z dnia 8 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 25.180,80 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.540,80 zł za usługi transportowe

7. o numerze (...) z dnia 12 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 24.985,60 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.505,60 zł za usługi transportowe

8. o numerze (...) z dnia 21 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 24.985,60 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.505,60 zł za usługi transportowe

9. o numerze (...) z dnia 22 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 24.985,60 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.505,60 zł za usługi transportowe

10.o numerze (...) z dnia 26 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 24.829,44 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.477,44 zł za usługi transportowe

11. o numerze (...) z dnia 30 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 24.985,60 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.505,60 zł za usługi transportowe

12. o numerze (...) z dnia 31 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 25.024,64 zł z podatkiem VAT w kwocie 4.512,64 zł za usługi transportowe,

13. o numerze (...) z dnia 30 grudnia 2002 r. na kwotę brutto 37.820 zł .

Faktury te poświadczały nieprawdę, albowiem żadne usługi transportowe nie zostały wykonane przez firmę (...) (nie posiadała ona żadnych środków transportu), a faktury te miały na celu "danie kosztów" firmie (...). (...) sp. z o.o. Oskarżony J. H. (2) posłużył się tymi fakturami włączając je do dokumentacji księgowej swoich firm, celem osiągnięcia korzyści majątkowej - czyli obniżenia podatku należnego VAT oraz zwiększania wykazywanych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej i tym samym obniżenia wysokości dochodu, a w konsekwencji wysokości podatku dochodowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

M. H. (2) nie współdziałał z ojcem w związku z uzyskiwaniem w/w faktur i wykorzystywaniem ich w prowadzonych przez jego ojca firmach.

wyjaśnienia J. F. (1)

594-600

kopie dokumentów

1059, 1062, 1085-1088,

wyjaśnienia J. H. (1)

1174-1177

wyjaśnienia A. M. (1)

1280-1284

faktury

3092-3104

wyjaśnienia R. S. (1)

opinia biegłego Ł. dot. r-ków bankowych (...) i (...)

3361-3368, 3361-3369, 3383-3386,

1526-1592

1.1.4.

J. H. (2)

pkt 3 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Po zakupie zblendowanego paliwa (co szczegółowo opisano powyżej) było ono sprzedawane na stacji benzynowej w W.. Większość transakcji sprzedaży odbywała się gotówką; część podmiotów gospodarczych, które kupowały paliwo w większych ilościach dokonywały zapłaty przelewem na rachunki bankowe (...) J. H. (2), a potem na rachunek (...) sp. z o.o. Oskarżony J. H. (2) pieniądze to wykorzystywał następnie do zapłaty za zakupione paliwo - przelewając je na konta firm (...) – wiedząc, że nie były one rzeczywistymi sprzedawcami paliwa. Następnie pieniądze te były niezwłocznie wypłacane w gotówce z rachunków tych firm przez ich formalnych właścicieli (czyli A. M., R. S. itd) a następnie po potrąceniu swojego udziału - przekazywane M. S.. W ten sposób pozorowano legalność transakcji dotyczących sprzedaży zblendowanego paliwa oraz ich rzekome pochodzenie z firm będących wystawcami faktur. W ten sposób oskarżony, aby utrudnić stwierdzenie przestępczego pochodzenia tych pieniędzy, ich miejsce docelowe i możliwość ich wykrycia - przelał kwotę co najmniej 4.347.659,43 zł na rachunek firmy (...). Przy czym wartość faktur sprzedaży wystawionych przez w/w firmy opiewała na kwotę 5.848.510,91 zł. Nie ustalono czy i w jaki sposób rozliczono brakująca kwotę 1.500.850,72 zł jaką firmy oskarżonego powinny uiścić tytułem zapłaty za zakupione paliwo.

polecenie przelewu

791-798,

opinia biegłego Ł. dot. r-ków bankowych (...) i (...)

1526-1592

opinia biegłego Ł. dot. r-ków bankowych (...) i (...) J. H.

1593-1660

opinia biegłego Ł. dotycząca r-ków bankowych rodziny H.

2881-2992

opinia biegłego Ł. dot. r-ków bankowych (...)

3653-3674

opinia biegłego Ł. dotycząca r-ków bankowych (...)

3788-3820

opinia biegłego Ł. dotycząca r-ków bankowych FUH (...)

3935-3953

opinia biegłego Ł. dotycząca r-ków bankowych (...), (...), (...) (...) J. H.

4366-4629

opinia biegłego Ł. dotycząca r-ków bankowych (...) S. P.

5044-5077

opinia biegłego Ł. dotycząca r-ków bankowych powiązanych z M. S.

10161-10202

wyjaśnienia A. M.

169-220,

opinia (...)

16176-16248

1.1.5.

J. K. (1)

pkt 7 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony J. K. (1) prowadził działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) z siedzibą w O.. Firma miała koncesję na obrót paliwami ciekłymi i rzeczywiście prowadziła handel paliwami.

W marcu i kwietniu 2001r. (...) wystawiła faktury potwierdzające sprzedaż do firmy (...) oleju opałowego (łącznie 6 faktur). Zapłata za te faktury została częściowo uiszczona gotówką, częściowo przelewami, a w pozostałej części nie została uiszczona. Te zakupy oleju opałowego zostały dokonane na polecenie S. M.. Następnie A. M. (1) w ramach firmy (...), funkcjonującej w sposób opisany w pkt 1.1.1. - w okresie od 18 grudnia 2001 r. do sierpnia 2002 r. w C. i innych miejscowościach wystawił dla firmy (...) – na prośbę J. K. (1) - poświadczające nieprawdę – odnośnie faktu sprzedaży i wykonania usług - faktury VAT:

1. o numerze (...) z dnia 18 grudnia 2001 r. na kwotę brutto 3.660 zł z podatkiem VAT w kwocie 660 zł za usługi transportowe

2. o numerze(...) z dnia 21 grudnia 2001 r. na kwotę brutto 7.320 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.320 zł za dystrybucję ulotek reklamowych

3. o numerze (...) z dnia 7 stycznia 2002 r. na kwotę brutto 10.492 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.892 zł za towar olej napędowy

4. o numerze (...) z dnia 10 stycznia 2002 r. na kwotę brutto 10.492 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.892zł za towar olej napędowy

5. o numerze (...) z dnia 14 stycznia 2002 r. na kwotę brutto 10.492 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.892 zł za towar olej napędowy

6. o numerze(...) z dnia 17 stycznia 2002 r. na kwotę brutto 10.492 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.892 zł za towar olej napędowy

7. o numerze (...) z dnia 3 stycznia 2002 r. na kwotę brutto 10.492 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.892 zł za towar olej napędowy

8. o numerze (...) z dnia 18 stycznia 2002 r. na kwotę brutto 10.492 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.892 zł za towar olej napędowy

9. o numerze (...) z dnia 14 lutego 2002 r. na kwotę brutto 8.832,80 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.592,80 zł za towar olej napędowy

10. o numerze (...) z dnia 16 lutego 2002 r. na kwotę brutto 6.845,42 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.234,42 zł za towar olej napędowy

11. o numerze(...) z dnia 5 lipca 2002 r. na kwotę brutto 10.736 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.936 zł za towar olej napędowy

12. o numerze (...) z dnia 9 lipca 2002 r. na kwotę brutto 10.736 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.936 zł za towar olej napędowy

13. o numerze (...) z dnia 11 lipca 2002 r. na kwotę brutto 10.736 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.936 zł za towar olej napędowy

14. o numerze (...)z dnia 12 lipca 2002 r. na kwotę brutto 10.736 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.936 zł za towar olej napędowy

15. o numerze (...) A z dnia 15 lipca 2002 r. na kwotę brutto 10.736 zł z podatkiem VAT w kwocie 1.936 zł za towar olej napędowy

16. o numerze (...) z dnia 19 sierpnia 2002 r. na kwotę brutto 58.560 zł z podatkiem VAT w kwocie 10.560 zł za towar benzyna Pb 95

z których wynikało, że firma (...) nabyła paliwo oraz usługi do (...), podczas, gdy firma (...) nigdy paliwem takim nie dysponowała, a sprzedawane zblendowane paliwo pochodziło de facto z produkcji przeprowadzonej w firmie (...) (paliwo było odbierane w bazie paliwowej w B., również opisanej w pkt 1.1.1). Firma (...) nie świadczyła również żadnych usług na rzecz (...). Faktur dla firmy (...) wystawił A. M. i przekazał te faktury oskarżonemu J. K., który posłużył się nimi, włączając je do dokumentacji księgowej swojej firmy (...) i na podstawie tych dokumentów sporządzając deklaracji podatkowe do urzędu skarbowego, w celu uzyskania nienależnego zwrotu podatku VAT.

W dniu 21.08.2002r. (...) wystawiło jeszcze jedną fakturę sprzedaży do firmy (...) oleju opałowego.

wyjaśnienia A. M. (1)

182-193, 1035-1036

3824-3828

faktury i dokumentacja księgowa, dowody wpłaty

10424-10470, 10475-10555, 10592-10647,

dokumentacja firmy (...)

10471-10474

zeznania J. O.

10650-10654

zeznania Z. R.

15570

zeznania A. C.

15570

zeznania R. Ś.

15571

Zeznania K. N. (1)

15569

Zeznania J. P. (1)

10661-10671

Opinia (...)

16176-16248

zeznania J. P. (2)

15872-15873

1.1.6.

M. S. (1)

pkt 6 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W. S. (1) prowadził działalność gospodarczą dotyczącą handlu paliwami pod firmą (...) z siedzibą w miejscowości W..

W tej firmie pomagali mu jego bracia J. i M. S. (1) (ten ostatni od sierpnia 2002r.). Byli oni kierowcami cystern wożących paliwa m.in. w 2002r. i 2003r., zajmowali się również sprzedażą oleju opałowego; M. S. (1) nie był jednak formalnie zatrudniony w firmie. W siedzibie firmy stała na placu cysterna, która była napełniana z auto-cystern kierowanych przez J. i M. S. (1). Służyła jako zbiornik magazynowy. M. S. (1) woził paliwa m.in. z bazy w B., wykorzystywanej przez firmę (...) (co opisano w pkt 1.1.1.).

W. S. (1) w ramach firmy (...) nabywał od firmy (...) blendowane paliwo na podstawie paragonów; jednakże paragony te nie były w żaden sposób przez niego pobierane. Na tą sprzedaż nie były wystawiane faktury VAT. W. był głównym odbiorcą paliwa z (...) - w okresie od sierpnia 2002r. do marca 2003r. nabył zblendowane paliwo o wartości co najmniej 10 milionów zł.

M. S. (1) miał świadomość i wiedzę, że wożone przez niego paliwo powstało w wyniku mieszania oleju bazowego z komponentami, że nie były odprowadzane z tego tytułu żadne podatki oraz, że po przywiezieniu go do bazy firmy w W. było ono sprzedawane jako olej opałowy bądź tankowane nim były samochody jako olejem napędowym. W ten sposób pomagał swojemu bratu W. S. (1) oraz pozostałym osobom, które tworzyły zorganizowaną grupę przestępczą we wprowadzaniu do obrotu tego paliwa oraz w wyzyskiwaniu błędnego przekonania finalnych nabywców paliwa, że paliwo to było legalnie wyprodukowane i jako takie spełniało wszystkie normy i wymogi przewidziane obowiązującym prawem, co doprowadzało ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy wydanych na zakup zblendowanego paliwa w kwocie co najmniej 10 mln zł.

zeznania A. L.

4275-4277, 15458-15459

wyjaśnienia M. S. (1)

4671-4679,4721-4732

wyjaśnienia T. J. (1)

4779-4816

wyjaśnienia P. N. (1)

4880-4886, 4893-4897

wyjaśnienia J. S. (1)

4855-4865

wyjaśnienia K. Z. (1)

4838-4842

zeznania G. N.

5277-5278

opinia biegłego K. dotycząca (...) W. S.

11039-11610

wyjaśnienia P. C. (1)

6342-6434

wyjaśnienia S. M. (1)

6249-6333,6435-6440,

wyrok wobec J. S. (3)

14070-14105

odpis wyroku wobec W. S. (1)

15313-15314

informacja GUS o cenach paliwa

15921-15922, 16045-16046

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

J. H. (2)

pkt 1.1.1. - 1.1.4.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony nie zajmowała się stacją paliw w W.; wszystkimi sprawami związanymi z jej prowadzeniem zajmowała się J. F. (1); oskarżony nie wiedział, że kupowane paliwo powstaje w wyniku blendowania; całą odpowiedzialność za wszystkie przestępstwa związane ze stacją w W. ponosi J. F.

Wyjaśnienia oskarżonego.

k.733-750, 751-752, 1114-1119, 1138-1148, 1174-1177, 1320-1327, 1446-1451, 2228-2232, 3086-3104, 3174-3176, 3183-3186, 3187-3192, 3208-3215, 3352-3356, 5988-5994, 5995-5999, 6006-6012, 10982-10983, 15010,

15012-15013

16797-16799

1.2.2.

M. H. (2)

pkt 1.1.1.-1.1.2.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Jak. w pkt 1.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonego

661-664, 665-668, 1044-1050, 1149-1159, 1178-1181, 1328-1332, 3178-3181, 3357-3360, 6000-6003, 10937-10938

1.2.3.

M. S. (1)

pkt 1.1.6.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony pomagał tylko swojemu bratu; nie wiedział, że wozi blendowane paliwo, że jest ono sprzedawane finalnym odbiorom jako normalne paliwo.

Wyjaśnienia oskarżonego

4671-4676, 4677-4679, 4721-4732 10902-10903, 15874-15875

16665-16656

1.2.4.

J. K. (1)

pkt 1.1.5.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony prowadził normalną działalność gospodarczą; wszystkie transakcje z firmę (...) miały miejsce i był legalne.

Wyjaśnienia oskarżonego

10581-10587, 10588-10647, 10730-10735, 11895-11896

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

1.1.2.

1.1.6.

Odpisy wyroków i wyroki

Dowody są wiarygodne, zostały sporządzone przez Sąd.

1.1.1.  –

1.1.5.

Wyjaśnienia A. M. (1)

Jest to jeden z kluczowych dowodów w sprawie. A. M. został jako pierwszy zatrzymany w toku śledztwa; złożył obszerne wyjaśnienia, w których opisał rolę swoją i innych osób w przestępczym procederze, opisał rolę poszczególnych firm w tym procederze. Sąd nie miał możliwości przesłuchania tego świadka bezpośrednio, albowiem najpierw przez wiele lat nie można było ustalić miejsca jego pobytu; a kiedy to się udało – świadek zmarł. Świadek został bezpośrednio przesłuchany w 2019r. w sprawie II K 32/18 (z udziałem biegłego psychologa); wówczas zgłaszał problemy z pamięcią i nie pamiętał żadnych szczegółów wyjaśnień składanych prawie 20 lat wcześniej. Biegła psycholog stwierdziła u niego proces otępienny, który wpływał na zdolność do przechowywania o odtwarzania spostrzeżeń (k.16739-16740). Tak więc Sąd oceniał i czynił ustalenia w sprawie przede wszystkim na podstawie wyjaśnień składanych przez w/w w toku śledztwa. Wyjaśnienia te zasługują na wiarę. Są logiczne, spójne, konsekwentne, znajdują potwierdzenie, w sposób bezpośredni bądź pośredni w wyjaśnieniach innych współsprawców oraz świadków, a to R. S. (1), J. F. (1), S. P. (1), M. C. (2), G. N., T. M., T. J. (3), K. Z. (1), D. Z. (1),

Istotne znaczenie ma również, że w konfrontacji z np. J. K. (4) okazywało się, że oskarżony, który początkowo zaprzeczał jakimkolwiek wizytom w C. i spotkaniom z M., potwierdzał częściowo jego wyjaśnienia, co dodatkowo uwiarygadnia wyjaśnienia tego świadka. Świadek został prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 26/11 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

Wracając jeszcze do kwestii upływu czasu od zdarzenia to należy dodać, że Sąd czyniąc ustalenia faktyczne miał w stosunku do wszystkich świadków tą okoliczność na względzie. Chociaż inni świadkowie nie zgłaszali problemów z pamięcią to jest oczywiste, że po upływie 15 czy 18 lat od zdarzeń nie pamiętali szczegółów, o których zeznawali kilka miesięcy czy lat po zdarzeniach. Dlatego też Sąd ustalając stan faktyczny opierał się na wyjaśnieniach i zeznaniach składanych w toku śledztwa nie tylko przez A. M. ale również przez innych świadków czy oskarżonych w sprawie.

1.1.1., 1.1.2.

Wyjaśnienia i zeznania D. Z. (1),

B. K.

Wyjaśnienia i zeznania te są wiarygodne; są one spójne, logiczne, korelują z wyjaśnieniami A. M. (1), dowodami z dokumentów. Wyjaśnienia te potwierdzają modus operandi opisany przez A. M., dotyczący legalizacji wytworzonego paliwa. Świadkowi zostali prawomocnie skazani za współudział w przestępstwie (sprawa II K 2/09 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.1., 1.1.2.

1.1.6.

Wyjaśnienia J. K. (2)

J. S. (1)

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom tych świadków, tj. w części, w której opisywali on przebieg zdarzeń i role poszczególnych osób; w tej części wyjaśnienia te korespondują z wyjaśnieniami A. M., S. M., P. C., T. J. dowodami z dokumentów. Natomiast niewiarygodne są zeznania tych świadków w części dotyczącej stanu ich świadomości odnośnie procederu, w jakim brał udział, jako sprzeczne z w/w dowodami oraz zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Świadkowie zostali prawomocnie skazani za współudział w przestępstwie (sprawa II K 2/09 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.1., 1.1.2.

Wyjaśnienia P. K. (1)

Wyjaśnienia i zeznania te są wiarygodne; są one spójne, logiczne, korelują z wyjaśnieniami A. M. (1), J. F. (1), dowodami z dokumentów. W tym miejscu należy odnieść się do stwierdzenia zawartego w wyjaśnieniach na k.318 „ Wcześniej wiedziałem od M., że jest on na tej stacji kierownikiem. Na miejscu ten J. to potwierdził. Wynikało z rozmowy z nim, że wszystko to zależy od niego np. kiedy idą przelewy za faktury. Mówił, że stary, tak mówił na właściciela firmy (...) z W. nie wnikał w to co robi, ponieważ zarabiał dla niego jak to określił J. „dobrą kasę””. W cytowanym wyjaśnieniu jest przekazywana relacja J. F. (1) opisująca jego rolę; w ocenie Sądu były to oczywiste przechwałki, w których J. F. próbował zwiększyć swoje znaczenie. Należy bowiem zauważyć, że zarówno z wyjaśnień J. F. jak i J. H. wynika, że o przelewach decydował wyłącznie oskarżony, na podstawie dokumentacji przygotowanej przez księgową; mając na uwadze opis przekazywania dokumentacji ze stacji w W. do W. w wyjaśnieniach w/w – jest oczywiste, że J. F. nie miał żadnego wpływu na przelewy za paliwo; tak więc jeżeli takie oświadczenie F. wobec K., bagatelizujące rolę J. H. padło – to w świetle powyższego było ono jedynie przechwałką J. F., nie znajdująca pokrycia w rzeczywistości. Świadek został prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 2/09 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.1.

1.1.6.

Wyjaśnienia T. J. (1),

K. Z. (1),

P. N. (1)

P. G. (1)

Sąd uznał je za wiarygodne, logiczne, spójne, zbieżne ze sobą, szczegółowo opisują cały proceder związany z blendowaniem paliwa, opisuje rolę poszczególnych osób, w tym również wiedzę i rolę M. S. (1); świadkowie ci byli ze sobą konfrontowani na etapie śledztwa i logicznie i spójnie odnieśli się do rozbieżności pomiędzy swoimi wyjaśnieniami; ich wyjaśnienia korespondują z zeznaniami świadka H. B. oraz z wyjaśnieniami P. C. (1) i S. M. (1).

Świadkowi zostali prawomocnie skazani za współudział w przestępstwie (sprawa II K 2/09 i 21/09 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.1.

1.1.5.

Dokumentacja firm (...), (...), (...)

(...)

Dowody z dokumentów dotyczące założenia tych firm Sąd uznał za wiarygodne; nie były kwestionowane przez strony.

1.1.1.

Wyjaśnienia M. M. (2)

Sąd daje wiarę wyjaśnieniom świadka części, w której przyznał się on do winy i opisał proceder i swój udział w nim (w tej części korespondują one częściowo z wyjaśnieniami P. C., S. M., chociaż świadek odciąża siebie. Natomiast w pozostałej części wyjaśnienia te jako sprzeczne z w/w dowodami Sąd uznał za niewiarygodne.

Świadek został prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 2/09 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.1.

1.1.2.

Wyjaśnienia S. P. (1)

Wyjaśnienia tego świadka są wiarygodne, spójne, logiczne, korelują z wyjaśnieniami A. M., C., pośrednio znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach M. K..

Świadek został prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 2/09 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.1.

Wyjaśnienia R. C.

M. C. (3)

Wyjaśnienia tych świadków są wiarygodne, spójne, logiczne, przyznali się oni do winy; wyjaśnienia te korelują z wyjaśnieniami A. M., S. P., częściowo M. K., oraz ze sobą nawzajem.

Świadkowie zostali prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 2/09 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.1.

Zeznania H. B.

Zeznania świadka są wiarygodne, spójne logiczne, jest to osoba obca, nie powiązana ze stronami.

1.1.1.

Zeznania T. W.

K. S. (1)

Z. Ł.,

M. B.

D. S., W. K., M. K. (2), J. C., L. S..

Zeznania świadków są wiarygodne, logiczne, spójne, znajdują potwierdzenie w dokumentach , korespondują ze sobą nawzajem.

1.1.1.

1.1.6.

Wyjaśnienia P. C. (1),

S. M. (1)

Sąd co do zasady daje wiarę wyjaśnieniom tych świadków; przyznali się do winy i opisali przebieg zdarzeń; oczywiście każdy z nich odciąża siebie i przerzuca główną odpowiedzialność na inne osoby; ich wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach T. J., K. Z., P. N., P. G., J.S., J.K., częściowo M. M.

Świadkowie zostali prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 97/11 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.1.

Decyzje podatkowe, protokoły kontroli skarbowych, decyzje podatkowe (...), informacje z US

Informacje z banków

Dokumenty są wiarygodne, zostały sporządzone przez uprawnione do tego organy na podstawie obowiązujących przepisów.

1.1.1.

Faktury i zestawienie transakcji (...)

Dowody te Sąd uznał za wiarygodne w części. tj. odnośnie faktu dokumentowania transakcji sprzedaży firmy (...); natomiast niewiarygodne są one w zakresie tego, co było przedmiotem sprzedaży; dokumenty te w większości były przedmiotem zarzutów stawianych świadkom w ich sprawach w zakresie poświadczania nieprawdy; w tej części są one sprzeczne z wyjaśnieniami A. M., S. M., P. C., T. J..

1.1.1.

Dokumentacja firm (...).H., (...) sp.z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o.

Dokumenty są wiarygodne, zostały sporządzone przez uprawnione do tego organy na podstawie obowiązujących przepisów.

1.1.1.

zeznania L. Z. (poprzednio M.)

Zeznania te są logiczne, spójne, zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, korespondują pośrednio z zeznaniami jej rodziców. Jest to osoba obca w stosunku do oskarżonego J. H., nie zainteresowana w sprawie, nie mająca żadnego interesu z składaniu nieprawdziwych zeznań.

1.1.1., 1.1.2.

1.1.3.

Wyjaśnienia J. H. (1)

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego tj. w części, w jakiej opisał on prowadzenie przez siebie działalności gospodarczej pod firmą (...), (...) sp. z o.o. dotyczącą energetyki, zakupu stacji paliw w W., zatrudnienia J. F.; w tej części wyjaśnienia te są logiczne, spójne, znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach i zeznaniach J. F., M.M., wyjaśnieniach M. H. oraz dowodach z dokumentów.

1.1.1.

Zeznania M. M. (3)

Zeznania te są wiarygodne – są logiczne, spójne, korespondują z wyjaśnieniami J. H. oraz J. F. w zakresie funkcjonowania spółki (...) oraz znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów.

1.1.2.

1.1.3.

Oryginały faktur, kopie faktur i WZ,

Kopie dokumentów

Dowody te (odnośnie sprzedaży paliwa) Sąd uznał za wiarygodne w części. tj. odnośnie faktu dokumentowania transakcji zakupu towaru przez (...) (...) J. H. (a potem (...)); natomiast niewiarygodne są one w zakresie tego, co było przedmiotem sprzedaży oraz kto był sprzedawcą; dowody (w części dotyczącej usług transportu) są niewiarygodne – wszystkie te dokumenty są przedmiotem przestępstw w niniejszej sprawie; w tej części są one sprzeczne z wyjaśnieniami A. M., J. F., S. P., J. B., D. K., D. Z.. Analogicznie – z tego samego powodu - należy ocenić kopie dokumentów dotyczących umowy między (...) a (...) odnośnie robót budowlano remontowych (aczkolwiek nie była ona przedmiotem zarzutu, ale potwierdza wiarygodność w/w osób i ten sam modus operandi odnośnie pustych faktur).

1.1.2.

Wyjaśnienia M. S. (4)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom świadka; są one spójne, logiczne, znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach J.K., P. K., J. F. oraz pośrednio w wyjaśnieniach A. M. oraz dowodach z dokumentów.

Świadek został prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 13/15 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.2.

1.1.3.

Wyjaśnienia i zeznania J. F. (1)

Zeznania i wyjaśnienia tego świadka miały istotne znaczenie w sprawie, podobnie jak wyjaśnienia i zeznania A. M.. Przy czym ten ostatni ujawnił okoliczności i sposób funkcjonowania całej grupy przestępczej i rolę poszczególnych osób; natomiast J. F. wyjaśniał na okoliczność udziału swojego oraz oskarżonych H. w całym procederze. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom i zeznaniom tego świadka jako logicznym, spójnym, korespondującym z wyjaśnieniami n/w świadków oraz pośrednio A. M., M.S., J. B., R. S., M.M. oraz częściowo z wyjaśnieniami P. K., M. P., J. H.. W zakresie pobocznego wątku dotyczącego założenia konta bankowego i wyrobienia na jego nazwisko kart płatniczych wyjaśnienia świadka znalazły potwierdzenie w prawomocnym wyroku skazującym (k. 15395-15397). Wyjaśnienia świadka znajdują również potwierdzenie w dowodach z dokumentów tj. w zakresie cen zakupu w relacji do marży i cen sprzedaży – co wynika z treści faktur w zestawieniu z informacją GUS o średnich cenach detalicznych paliwa.

Świadek został prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 189/12 Sądu Okręgowego w Częstochowie).

1.1.2.

Zeznania P. S. (1), J. S. (2)

W. W. (2),

A. D.

A. P. (1)

D. B. (1) P. K. (2),

R. S. (3)

Zeznania świadków są wiarygodne – jako spójne, logiczne, znajdujące potwierdzenie w wyjaśnieniach J. F., korespondujące ze sobą nawzajem oraz z dowodami z dokumentów.

1.1.2.

Dokumentacja powództwa

Sąd uznał ją za wiarygodną; znajduje ona potwierdzenie w zeznaniach D. B. oraz wyjaśnieniach J. F..

1.1.2.

Analiza połączeń telefonicznych

Sąd uznał ją za wiarygodną; została sporządzona na podstawie bilingów przez uprawnione do tego organy, nie była kwestionowana przez strony.

1.1.2.

Wyjaśnienia J. B. (1)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom świadka jako logicznym, spójnym, pośrednio korespondującym z wyjaśnieniami A. M., J. F..

Świadek został prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 189/12 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.2.

zeznania M. P. (1)

Zeznania te są częściowo wiarygodne, w zakresie umowy pomiędzy (...)a (...) – w tej części korelują z wyjaśnieniami J. F. oraz pośrednio J. H. i W. C.; w pozostałej części wyjaśnienia i zeznania w/w nie mają znaczenia w sprawie (dotyczą zupełnie pobocznego wątku dotyczącego firmy (...) i kont bankowych oskarżonego i tej firmy)

1.1.2.

wyjaśnienia R. S. (1)

Sąd uznał je za częściowo wiarygodne tj. odnośnie sprzedaży paliwa do (...) i (...) oraz częściowo co do roli M. S.; w tej części wyjaśnienia te korespondują z wyjaśnieniami A. M., J. F., pośrednio P. C. i S. M.. Natomiast świadek próbował wszystko przedstawić jako zwykłą legalną działalność gospodarczą co stoi w sprzeczności z wyjaśnieniami w/w świadków i jako takie na wiarę nie zasługuje.

Świadek został prawomocnie skazany za współudział w przestępstwie (sprawa II K 189/12 Sądu Okręgowego w Częstochowie)

1.1.2.

1.1.4.

Opinia Instytutu

(...)

Dowód z tej opinii został przez Sąd dopuszczony z dwóch względów: z uwagi na śmierć biegłego Ł. i związaną z tym niemożność dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej tego biegłego oraz z uwagi na treść opinii uzupełniających biegłego K. (co do której Sąd wypowiedział się poniżej). Sąd podzielił wnioski biegłych zawarte w pkt 1-4 opinii; wnioski te są logiczne, korelują w zakresie pkt 4 z wnioskami opinii wydawanych przez biegłego Ł. oraz znajdują potwierdzenie w materiale źródłowym. Natomiast odrębnie należy odnieść się do stanowiska biegłych dotyczącego pytań zadanych przez strony jak również zarzutów podniesionych przez obrońcę J. H. (k.16548). Zaczynając od tej ostatniej kwestii – obrońca myli spółki będące przedmiotem badania oraz to, w ramach jakiej firmy w ogóle była prowadzona stacja benzynowa w W.. Opinia (...) dotyczy (...) sp. z o.o., KRS (...) , a nie (...) sp. z o.o. KRS (...). Tak więc wszelkie zarzuty z tym związane są chybione. Kolejną kwestią jest fakt, że wszystkie transakcje zakupu paliwa przez (...) dotyczą firmy - (...) J. H. (2), a nie żadnej ze spółek o nazwie (...) – co jasno wynika z numeru NIP nabywcy wskazywanego na fakturach wystawianych przez (...) i pozostałe firmy wystawiające faktury sprzedaży. Tak więc wysokość przychodów spółek (...) nie ma żadnego związku z przedmiotem niniejszej sprawy. Odnośnie spółki (...) odniósł się do tej kwestii w opinii pisemnej jasno wskazując, że bez pełnej dokumentacji księgowej nie można dokonać pełnej analizy finansowo- ekonomicznej, a zatem dla Sądu jest oczywiste, że nie da się odpowiedzieć na pytania zawarte w pkt 2a i 2b zarzutów. Mając na uwadze, że sprawa dotyczy lat 2002-2003, a udziały w spółce (...) zostały sprzedane obcokrajowcowi i nie wiadomo było już na etapie śledztwa, gdzie znajduje się dokumentacja księgowa firmy - jest oczywiste, że nie da się uzupełnić w tym zakresie materiału dowodowego. Wracając do ostatniego zarzutu (2c) oraz wniosków opinii w części dotyczącej odpowiedzi na pytania obrońcy – Sąd podziela wnioski Instytutu zawarte w pkt 5a i 5b. Przy czym należy zauważyć, że samo pytanie z pkt 4 (odpowiedź – pkt 5a) było częściowo pozbawione sensu – odnośnie tego czy wysokość wpłat na rachunek (...) odpowiadała kwotom wynikającym z faktur. Przecież faktury dotyczyły zakupu przez (...) paliwa (opiewały zazwyczaj na kwoty 60-100 tys zł) i były w większości opłacane przelewami na rachunki firm wystawiających faktury. Natomiast wpłaty dokonywane na rachunki (...) przez J. F. (1) były to dzienne utargi, rzędu kilku-kilkunastu tysięcy zł z 1-2 dni sprzedaży na stacji paliw. Całkowicie niezrozumiałe jest jaki miałby być związek między tymi wpłatami, a fakturami będącymi przedmiotem zarzutów. Odrębnego odmówienia wymaga natomiast wniosek z pkt 5c opinii. Po pierwsze – odpowiedź na to pytanie nie jest stanowcza, ale wskazuje jedynie na możliwość pozorności transakcji gospodarczych; po drugie – Instytut odpowiadając na to pytanie nie dysponował pełną (a w odniesieniu do niektórych firm żadną) dokumentacją księgową i finansową firm, których dotyczy sprawa, co pozwalałoby stworzyć pełny obraz sytuacji i wzajemnych powiązań pomiędzy firmami. Po trzecie – w ocenie Sądu pytanie takie w realiach niniejszej sprawy jest pozbawione sensu. Na podstawie innych dowodów zgromadzonych w sprawie – w tym przede wszystkim wyjaśnień i zeznań świadków oraz wyjaśnień oskarżonych jest oczywiste, że transakcje dotyczące sprzedaży „paliwa” miały miejsce. Również zapłata za to „paliwo” miała miejsce, czy to w drodze przelewów bankowych czy gotówką. Tak więc zadawanie pytania o pozorność tych transakcji jest bezcelowe. Natomiast istotą całej sprawy jest to, że transakcje te były dokonywane między firmą, która kupowała blendowane paliwo (M. S.), a następnie sprzedawała je do (...) (potem (...)), a zupełnie inne firmy wystawiały faktury sprzedaży celem legalizacji tego paliwa. Jednakże takiego ustalenia mógł dokonać jedynie Sąd w oparciu o całokształt materiału dowodowego. Natomiast, zdaniem Sądu, wnioski i rozważania zawarte w pkt 5e opinii potwierdzają nie pozorność transakcji, ale fakt prania pieniędzy pochodzących z opisanych powyżej transakcji. I w takim zakresie Sąd podziela wnioski opinii Instytutu.

1.1.4.

opinie biegłego Ł. dot. r-ków bankowych: (...), (...),

(...)

(...) (...) J. H.

(...)

(...),

(...) B.

(...)

r-ków powiązanych z M. S.

r-ków rodziny H.

Biegły ten składał opinie pisemne na etapie śledztwa. Sąd nie miał możliwości wyjaśnienia wątpliwości stron co do tych opinii, albowiem biegły zmarł. To była jedna z przyczyn (oprócz zastrzeżeń co do opinii biegłego K.) dopuszczenia dowodu z opinii Instytutu (...). Biegły Ł. dokonywał analizy rachunków bankowych poszczególnych firm, przepływów między tymi rachunkami, analizy powiązań pomiędzy rachunkami rodziny H. oraz analizy przekształceń własnościowych poszczególnych firm należących do oskarżonego J. H..

Należy zatem zauważyć, że w zakresie w jakim został dopuszczony dowód z opinii Instytutu (...) – wnioski opinii tego instytutu w pełni korespondują z wnioskami opinii Ł. (dotyczy analizy rachunków bankowych i przepływów między nimi). Tak więc Sąd w pełni podziel wnioski opinii biegłego Ł. – zarówno w części, w której przedmiot jego opinii pokrywa się z przedmiotem opinii (...), jak i w pozostałym zakresie. Biegły bowiem w sposób o wiele szerszy (w zakresie podmiotowym) badał rachunki bankowe. Treść jego opinii opierała się na wyciągach z kont bankowych oraz dokumentach dotyczących poszczególnych firm przez niego badanych. Wnioski biegłego można zweryfikować sięgając do materiału źródłowego, który znajduje się w aktach sprawy.

1.1.5.

Zeznania Z. R., A. C., R. Ś., J. P. (2)

K. N. (2)

Zeznania świadków są wiarygodne, znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów i częściowo w wyjaśnieniach J. K. (w zakresie w jakim Sąd dał im wiarę); korelują ze sobą nawzajem.

1.1.5.

Zeznania J. O.

Zeznania świadka są wiarygodne – znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów oraz częściowo w zeznaniach J. P..

1.1.5.

Zeznania J. P. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka odnośnie tego, że w związku z zarzutem postawionym oskarżonemu J. K. następował rzeczywisty obrót towarem w postaci paliwa; w tej części zeznania te korelują z zeznaniami J.O., wyjaśnieniami A. M. oraz oskarżonego J. K..

1.1.5.

faktury i dokumentacja księgowa, dowody wpłaty

Dokumenty te Sad uznał za wiarygodne jedynie w tej części, w której potwierdzały one, że (...) dokonywał zakupu i sprzedaży paliwa, albowiem w tym zakresie znajdują one potwierdzenie w zeznaniach w/w świadków, częściowo wyjaśnieniach J. K. oraz pośrednio w wyjaśnieniach A. M.. Natomiast w pozostałej części Sąd ocenił te dokumenty analogicznie jak wcześniej opisywane dowody pod nazwą „ Oryginały faktur, kopie faktur i WZ, Kopie dokumentów” tj. nie dał im wiary, że (...) kupował paliwo i inne usługi od (...) oraz sprzedawał paliwo tej firmie – jako sprzeczne z wyjaśnieniami A. M..

1.1.6.

zeznania A. L.

Zeznania świadka są wiarygodne - spójne, logiczne, częściowo korespondujące z wyjaśnieniami M. S.

1.1.6.

wyjaśnienia M. S. (1)

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego tj. odnośnie jego pracy w charakterze kierowcy w firmie (...); w tej części wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w zeznaniach A.G.-L., wyjaśnieniach K. Z., P. N., J.S.. Natomiast linia obrony oskarżonego sprowadzała się do kwestionowania stanu swojej świadomości odnośnie procederu, w którym brał udział oraz twierdzenia, że wszystko co robił, robił na polecenie brata (właściciela firmy (...)). Taka linia obrony nie zasługiwała na uwzględnienie jako sprzeczna z wyjaśnieniami w/w osób oraz T. J.. Ponadto, w zakresie tego, do czego było wykorzystywane paliwo zlane do cysterny stojącej na placu firmy (...) – wyjaśnienia te są sprzeczne z zeznaniami A.G.-L.. Dodatkowo nie można tutaj nie przypomnieć, że oskarżony jest byłym wieloletnim funkcjonariuszem policji, a jego brat W. S. (1) był jednym z głównych członków grupy przestępczej; również z tego względu, w świetle zasad doświadczenia życiowego jest całkowicie niewiarygodne, aby oskarżony nie zdawał sobie sprawy w czym bierze udział i jaka jest jego rola w całym procederze.

1.1.6.

Informacja GUS o cenach paliwa

Dowód jest wiarygodne, został sporządzony przez urząd zajmujący się gromadzeniem informacji o cenach, nie był kwestionowany przez strony.

1.1.6.

Zeznania G. N.

Zeznania świadka są logiczne, spójne, korelują z wyjaśnieniami T. J., P. C. i S. M., A. M.; pośrednio również z wyjaśnieniami M. S. (w części, w której Sad dał im wiarę) P. N. (1) i A. L..

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.  -

1.1.6.

Wyjaśnienia M. S. (2)

Sąd nie dał w przeważającej mierze wiary wyjaśnieniom świadka; są one sprzeczne z wyjaśnieniami A. M., P. C., S. M., J.K., M.S., P. K.; ponadto są one niekonsekwentne - świadek wielokrotnie zmieniał swoje wyjaśnienia w toku śledztwa.

1.1.1. -

1.1.4.

Wyjaśnienia J. H. (1)

Linia obrony oskarżonego sprowadzała się generalnie do kwestionowania wyjaśnień i zeznań J. F. (1), które stanowią istotny dowód w sprawie. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części są sprzeczne z wyjaśnieniami J. F., zeznaniami P. S., J. S., A. P., W. W. oraz zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Często są również wewnętrznie sprzeczne. Np. odnosząc się do działania J. F. w ramach spółki (...), gdzie był on prezesem, oskarżony de facto potwierdza, że J. F. był tam słupem wyjaśniając: „ J. F. (1) był prezesem w firmie (...), faktycznie firmą zarządzałem ja. Istotne decyzje w firmie (...) podejmowałem ja”; „jeżeli chodzi o wynajmowanie sprzętu jak i podwykonawców to stosowne umowy podpisywał J. F. (1) natomiast ja jeżeli miałem rozeznanie w specjalistycznych firmach to ja podejmowałem w tym zakresie decyzje” (k.1117); natomiast w kolejnych wyjaśnieniach (k.1176) oskarżony twierdzi, że J. F. (1) miał załatwiać w (...) słupy i ich transport, a oskarżony w ogóle się tym nie zajmował. Jest to sprzeczne z wcześniejszymi wyjaśnieniami, a poza tym zupełnie nielogiczne; dlaczego J. F., nie znający w ogóle branży energetycznej (zajmował się bowiem przede wszystkim stacją paliw) miałby decydować o zakupach i dostawach w branży energetycznej – na której oskarżony doskonale się znał i nie potrzebował doradców w tym zakresie (vide k.739). Z wyjaśnień oskarżonego można by wręcz wysnuć wniosek, że on się niczym nie zajmował, a wszystkim zajmował się i za wszystko odpowiadał J. F. (1). Taka linia obrony nie znajduje jednak potwierdzenia w w/w dowodach. Oskarżony również w swoich wyjaśnieniach myli firmy: (...) J. H. (2) czyli jednoosobową działalność gospodarczą, pod którą działała stacja paliw w W. ze spółką (...), która została sprzedana obywatelce Ukrainy w maju 2003r. Oskarżony twierdził, że w/w spółka została sprzedana w związku z długami stacji w W. – ale przecież stację tą w październiku 2002r. przejęła spółka (...), na którą od tej pory były wystawiane faktury sprzedaży paliwa. W dalszych wyjaśnieniach myli w/w spółkę ze spółką (...) sp. z o.o. twierdząc, że to do niej stacja została wniesiona jako aport. Tak więc tłumaczenia oskarżonego w tej części są nielogiczne i niekonsekwentne. Również niewiarygodne są wyjaśnienia odnośnie okoliczności sprzedaży udziałów w w/w spółce – jako sprzeczne z zeznaniami L. Z.. Należy również zauważyć, że oskarżony podnosił, że gdyby wiedział, że paliwo, które kupował są wynikiem mieszania – sam dyktowałby cenę (1323); a przecież to właśnie wynika z wyjaśnień J. F., że nie tylko uzyskiwał cenę ofertową (na wejściu) od M. S. niższą o co najmniej 15 gr na litrze od ceny rynkowej, ale jeszcze albo on albo syn M. uzyskiwał dodatkowe kilka groszy na litrze w rozmowach z M. S.. Tak więc wnioski oskarżonego pokrywają się z wyjaśnieniami w/w świadka. Oskarżony zmieniał również wyjaśnienia odnośnie kontaktów z M. S.. Najpierw twierdził, że widział go tylko raz w życiu – na pogrzebie żony J. F. (k.736); podczas konfrontacji z F. przyznał, że było inaczej (k.1326-1327), częściowo potwierdzając twierdzenia J. F.. W kolejnych wyjaśnieniach, konfrontowany z M. S. po raz kolejny zmienił wersję zdarzenia dotyczącą kontaktu ze (...) (k.3174 i n.). Oskarżony kłamał w sprawie okoliczności wyrobienia kart kredytowych na nazwisko J. F. – za co został skazany prawomocnym wyrokiem (k. 15395-15397). Wobec sprzeczności często zasłaniał się niepamięcią, a tymczasem w kolejnych swoich wyjaśnieniach (chociażby na rozprawie w dniu 7.09.2020r.) bardzo szczegółowo opisuje przebieg wypadków sprzed 20 i więcej lat. Tak więc również pod tym względem wyjaśnienia te muszą budzić wątpliwości.

1.1.1

1.1.4.

Wyjaśnienia M. H. (1)

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego tj. w takiej części, a jakiej korespondują one z wyjaśnieniami J. H. (1) oraz J. F..

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego odnośnie jego kontaktów z M. S. (2), braku zaangażowania w dostawy paliw na stację, braku wiedzy o całym procederze jako sprzecznym z wyjaśnieniami J. F., zeznaniami W. W.. Linia obrony tego oskarżonego była analogiczna do linii obrony jego ojca, a więc znajdują tutaj również zastosowanie powyższe rozważania dotyczące ojca oskarżonego. Należy jednak zauważyć, że wyjaśnienia oskarżonego są sprzeczne częściowo również z wyjaśnieniami J. H. (1), odnośnie czynności, jakie J. H. (2) podejmował w związku ze stacją paliw w W..

1.1.5.

Wyjaśnienia J. K. (1)

Sąd częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, tj. w części opisującej funkcjonowanie jego firmy oraz przede wszystkim odnośnie faktu rzeczywistego zaistnienia transakcji sprzedaży oleju opałowego i paliwa. Należy bowiem przypomnieć, że prokurator postawił zarzut fikcyjności wszystkich transakcji gospodarczych, które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez (...) opisanymi w pkt 1.1.5. Natomiast prokurator pominął kwestię faktur wystawianych przez (...) dla (...) w 2001r. dotyczących zakupu oleju opałowego – co miało być początkiem i wyjaśniało kwestię i tło wzajemnej „współpracy” między tymi firmami. Wyjaśnienia oskarżonego w w/w części znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach A. M. oraz zeznaniach Z. R., A. C., R. Ś., J. P. (2), K. N. (2). Przy czym oczywiście z w/w dowodów wynika, że paliwo do (...) nie pochodziło od (...), ale z PLAN-u, a było legalizowane przez faktury od (...) (analogicznie jak w przypadku pkt 1.1.2). Dlatego też Sąd nie daje wiary wyjaśnieniom oskarżonego odnośnie tego, że faktury od (...) odzwierciedlały rzeczywisty stan faktyczny w zakresie sprzedaży paliwa jak i świadczenia usług, jako sprzecznym z wyjaśnieniami A. M.. Trzeba zauważyć, że oskarżony, który początkowo zaprzeczał aby pamiętał w ogóle firmę (...), aby bywał w C. na spotkaniach z A. M., aby był obecny przy tankowaniu paliwa – w kolejnych wyjaśnieniach de facto potwierdził częściowo wyjaśnienia A.M., albo przynajmniej nie wykluczał, że takie zdarzenia mogły mieć miejsce. Natomiast jak już wspomniano powyżej – wyjaśnienia A. M. są konsekwentne i logiczne.

1.1.1.

Wyjaśnienia S. W.,

W. M.

Sąd dał wiarę tym wyjaśnieniom; korespondują one z wyjaśnieniami R. S. , P. C., A. M. odnośnie modus operandi przy rozprowadzaniu blendowanego paliwa; natomiast w niniejszej sprawie dotyczą wątku pobocznego i jako takie nie maja znaczenia dla poczynienia ustaleń faktycznych.

1.1.1.

Wyjaśnienia A. S. (1)

Sąd dał wiarę jego wyjaśnieniom, iż nie brał udziału w całym procederze, albowiem został prawomocnie uniewinniony od stawianych mu w związku z tym zarzutów (sprawa II K 122/09 Sądu Okręgowego w Częstochowie). Tak więc jego wyjaśnienia nic istotnego nie wnoszą do sprawy.

1.1.1.

Zeznania R. B. (1),

T. M., L. L., W. B. (1), O. i W. M., I. K., R. S. (4),

P. H., D. J.,

A. U., D. M., A. Z.

Ł. W.

M. S. (6)

J. S. (5)

G. B.

D. C.

I. Ś., M. Ł., K. S. (2), R. B. (2), W. B. (2), R. K., J. P. (4), K. L., D. H., Z. D., A. R., H. F., R. D., M. Ś., Ł. B., M. S. (7)

W. C. (2)

B. F.

Zeznania te są wiarygodne, ale nic do sprawy nie wniosły.

W przypadku W. C. występuje zbieżność nazwisk z sędzią referentem.

1.1.2.

Zeznania J. K. (5),

A. H., M. J., M. S. (8), P. S. (3),

B. P., J. K. (6), G. J.

Zeznania te nic do sprawy nie wniosły, osoby te nie były zatrudnione na stacji w W. w okresie objętym zarzutami.

1.1.2.

Zeznania A. P. (3)

Sąd częściowo dał wiarę zeznaniom i wyjaśnieniom tego świadka tj. w części, w której potwierdziła one, że podpisy J. F. na dokumentach złożonych do banku zostały sfałszowane oraz w części, w której wyjaśniała ona na okoliczność kontaktów oskarżonego z J. F. i synami odnośnie stacji paliw w W.; w tej części wyjaśnienia i zeznania te znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach i zeznaniach J. F., zeznaniach W. W. oraz prawomocnym wyroku skazującym ją i J. H. w sprawie XVIII K 340/11 (k. 15395-15397). Natomiast w pozostałej części wyjaśnienia i zeznania te dotyczą pobocznego wątku, nie mającego związku z przedmiotem niniejszego postępowania i jako takie nic do sprawy nie wnoszą.

1.1.6.

Zeznania J. P. (1)

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka odnośnie kontaktów z firmą (...).M., tego gdzie i w jaki sposób miało być dostarczane paliwo jako sprzecznym z zeznaniami J.O., wyjaśnieniami A. M. oraz dowodami z dokumentów.

1.1.7.

Zeznania T. S.

J. S. (3) i W. S. (1)

Zeznania T. S. nic do sprawy nie wniosły. Bracia oskarżonego odmówili składania zeznań w trybie art. 182 kpk.

1.1.1.

opinia biegłego Ł. dotycząca przekształceń własnościowych

k. 3431-3457 – opinia nie została podpisana, a z uwagi na śmierć biegłego nie możliwe było konwalidowanie tego braku

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

6

M. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 18 §3 kk w zw. z art. 286 §1 kk w zw. z art. 294 §1 kk w zw. z art. 12 kk przy zast. art. 65 kk w zw. z art. 4§1 kk. Przepis art. 18 §3 kk stanowi, że popełnia przestępstwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji (…). Oskarżony wraz ze swoimi bratem J. S. (3) jako kierowcy zatrudnieni u W. S. (1) pomagali jemu i pozostałym osobom działającym w ramach zorganizowanej grupy przestępczej blendującej paliwo we wprowadzaniu tego paliwa do obrotu, w ten sposób że uczestniczyli w przewozie tego paliwa z bazy paliwowej w B. do siedziby firmy (...), gdzie to paliwo dostarczali i zlewali wiedząc, że zostanie ono sprzedane odbiorcom indywidualnym jako oryginalne, spełniające wszystkie normy paliwo i że w ten sposób zostanie wyzyskane błędne przeświadczenie tych nabywców paliwa co do jego jakości.

Pomocnictwo polega na każdej czynności, która faktycznie ułatwia innej osobie popełnienie czynu. Niewątpliwie fizyczna pomoc w postaci przewożenia zblendowanego paliwa do miejsca jego sprzedaży finalnym konsumentom stanowiło pomocnictwo do przestępstwa z art. 286§1 kk w zw. z art. 294 §1 kk. Przestępstwo pomocnictwa może został popełnione z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym. W realiach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości, że oskarżony działał co najmniej z zamiarem ewentualnym czyli przewidując możliwość popełnienia przestępstwa oszustwa w stosunku do mienia znacznej wartości przez brata W. i pozostałe osoby współdziałające w ramach grupy przestępczej - godził się na to.

Sąd wyeliminował natomiast z opisu czynu zachowanie polegające na uczestnictwie w przewozie komponentów do blendowania paliwa, albowiem nic takiego nie wynika z ustaleń stanu faktycznego.

Odnośnie znamion przestępstwa oszustwa, art. 12 kk i art. 65 kk oraz art. 4 §1 kk (jak również częściowo odnośnie art. 286 §1 kk w zw. z art. 294§1 kk) znajdują zastosowanie uwagi poczynione poniżej – odnośnie pkt 1 wyroku.

Na marginesie można wskazać, że sytuacja i rola oskarżonego była zbliżona do tej jaką pełnili J. K. (2) i M. S. (4). Pierwszy z nich został prawomocnie skazany za przestępstwa (sprawa o sygn. II K 2/09), natomiast drugi został uniewinniony (sprawa o sygn. II K 13/15); trzeba jednak mieć na uwadze odmienność sytuacji i roli oskarżonego M. S. (vide uzasadnienie wyroku w w/w sprawie) w stosunku do roli oskarżonego i jego współdziałania z braćmi w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, która, zdaniem Sądu jest porównywalna do roli J.K. (w zakresie wiedzy i ilości transportów wykonanych tytułem pomocnictwa wraz z bratem J. S. (3)), co pozwala na przypisanie mu sprawstwa i winy w zakresie w/w przestępstwa – także przy uwzględnieniu faktu skazania obu braci oskarżonego za współudział w nim.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1,2,3

J. H. (2), M. H. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Punkt 1 wyroku:

Na podstawie ustalonego stanu faktycznego Sąd stwierdził, że obaj oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 286 §1 kk w zw. z art. 294 §1 kk i art. 271 §3 kk i art. 273 kk w zw. z art. 11 §2 kk i art. 12 kk przy zast. art. 65 §1 kk i art. 4 §1 kk. Na wstępie należy wskazać, że Sąd zmienił opis czynu przypisanego oskarżonym (w stosunku do treści zarzutu) poprzez wyeliminowanie z niego oszustwa i usiłowania oszustwa na szkodę Urzędów Skarbowych w zakresie zaniżenia podatku należnego VAT i zaniechania pobrania naliczonego podatku VAT.

Aktualnie, zgodnie z poglądem wyrażonym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 2015 roku sygn. I KZP 2/15 ustawowe upoważnienie udzielone organowi podatkowemu (organowi kontroli skarbowej) do zaniechania sprawdzenia prawidłowości samoobliczenia podatku w deklaracji (art. 21 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa i art. 99 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), w której podatnik zaniżył podatek należny, wyklucza realizację przez niego znamion przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w postaci doprowadzenia tego organu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez zaniechanie pobrania podatku należnego.

Z powyższego orzeczenia zatem wprost wynika, że zaniżenie podatku wykazanego w deklaracji podatkowej w mechanizmie samoobliczenia (VAT i akcyza) nie wyczerpuje znamion oszustwa z art. 286 kk.

W innych judykatach podkreślano, że zachowanie polegające na zaniżeniu należnego za dany okres rozliczeniowy podatku prowadzi do uniknięcia wydatku z własnego mienia podatnika kosztem uszczuplenia spodziewanego dochodu Skarbu Państwa i jako takie nie stanowi niekorzystnego rozporządzenia mieniem z majątku Skarbu Państwa, polega bowiem na zaniechaniu rzetelnego zgłoszenia przedmiotu opodatkowania, prowadzącym do uniknięcia wydatku z własnego majątku podatnika kosztem uszczuplenia spodziewanego dochodu finansowego Skarbu Państwa i pozostaje poza zakresem znamion oszustwa z kodeksu karnego . (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 26 czerwca 2014 r., II AKa 153/14); nie stanowi doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Skarbu Państwa zachowanie sprawcy polegające na obniżeniu (zaniżeniu) wysokości należnego do zapłaty podatku (VAT, podatku dochodowego lub innego rodzaju podatku, ustalanego w oparciu o procedurę samoobliczania) za dany okres rozliczeniowy. W takiej sytuacji, z uwagi na sposób ustalania wysokości zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy, które dokonywane jest samodzielnie przez podatnika bez udziału odpowiedniego organu podatkowego, uiszczenie należności podatkowej (zaliczki) w kwocie niższej niż należna stanowi samodzielną dyspozycję majątkową podatnika, bez jakiejkolwiek czynności ze strony organu podatkowego. Brak jest zatem konstytutywnego dla oszustwa elementu rozporządzenia mieniem, dokonywanego przez odpowiedni organ podatkowy. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16 stycznia 2014 r., II AKa 195/13). Analogiczne stanowisko Sąd Apelacyjny w Katowicach zajmował w kolejnych latach (wyrok z 7 marca 2016r. II AKa 366/15; wyrok z 26 kwietnia 2017r. II AKa 71/17; wyrok z 23 marca 2018r. II AKa 387/18). Takie zachowanie jakie było przedmiotem części tego zarzutu wyczerpuje znamiona przestępstwa karnoskarbowego (co było zresztą przedmiotem pierwotnego zarzutu II aktu oskarżenia), ale uległo już przedawnieniu.

W ocenie Sądu oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona występku z art.

286 §1 kk w zw. z art. 294 §1 kk w zakresie wyzyskania błędnego przeświadczenia nieustalonych (w większości – pojedynczy nabywcy byli bowiem świadkami w tej sprawie) finalnych nabywców paliwa, nabywających je na stacji benzynowej w W. co do tego, że paliwo ma właściwości i spełnia normy wynikające z obowiązujących przepisów prawa, w wyniku czego doprowadzili ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na łączną kwotę co najmniej 5.848.510,15 zł. Sąd miał tutaj oczywiście na uwadze poglądy Sądu Apelacyjnego w Katowicach, wyrażony w sprawie o zbliżonym stanie faktycznym jak i w sprawie P. C. i S. M. (II K 97/11) gdzie stwierdzono, iż Sąd Apelacyjny pragnie odnieść się do środka odwoławczego wniesionego przez prokuratora, który w jednym z zarzutów starał się wykazać, że w wyniku oszustwa pokrzywdzonymi byli również tzw. finalni odbiorcy, dokonujący zakupu paliwa na stacjach benzynowych zaopatrywanych przez oskarżonych. Sąd I instancji dokonał bowiem zmiany opisu czynu i wyeliminował te osoby z grona pokrzywdzonych przestępstwem oszustwa. Stanowisko Sądu Okręgowego w tym przedmiocie było słuszne, gdyż w przypadku tych odbiorców mamy do czynienia z sytuacją, o jakiej stanowi art. 5 § 2 k.p.k. Brak dowodów nie pozwala na precyzyjne ustalenia, kim byli owi odbiorcy. Nie wiadomo, czy były to osoby posiadające wiedzę, co do pochodzenia nabywanego przez nich paliwa, jakimi kryteriami kierowali się nabywając ten produkt i czy rzeczywiście ponieśli szkodę. Brak możliwości jednoznacznego ustalenia, w oparciu o dostępne i ujawnione dowody następnych etapów obrotu paliwem, to nic innego jak stan "niedających się usunąć wątpliwości", do których musi mieć zastosowanie reguła z art. 5 § 2 k.p.k.(…) Nie można ponadto zgodzić się z innym twierdzeniem prokuratora, że skoro oskarżeni sprzedawali właścicielom stacji paliw odbarwiony olej opałowy to działali jednocześnie z zamiarem kierunkowym wprowadzenia w błąd finalnych klientów. Stawiając taki zarzut prokurator przypisuje oskarżonym, iż ich celem było wprowadzenie odbarwionego oleju opałowego do obrotu konsumenckiego przez stacje benzynowe, ale takie stwierdzenie nie wychodzi poza sferę domniemań. Z charakteru całego procederu ewidentnie wynika, że oskarżeni korzyść majątkową odnosili kosztem Skarbu Państwa w związku nieodprowadzaniem w odpowiedniej wysokości podatku akcyzowego. Sprzedawali oni bowiem jako olej napędowy odbarwiony olej opałowy płacąc jedynie podczas jego zakupu obniżoną stawkę akcyzy. Niewątpliwie biorąc udział w procesie odbarwiania musieli przewidywać taką możliwość, że trafi on w ręce odbiorcy nieświadomego tego, z czym rzeczywiście ma do czynienia. Oskarżonym można jednakże przypisać jedynie zamiar ewentualny godzenia się na oszustwo, co jednakże nie może być podstawą uznania ich winy, jak zasadnie wskazuje Sąd I instancji.(wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 8 października 2015r. II AKa 222/15); z kolei w sprawie II AKa 320/16 (rozpoznając apelacje w sprawie II K 97/11 oskarżonych P. C. i S. M.) Sąd ten stwierdził, iż r ację ma jednak obrońca oskarżonych wskazując, iż z poczynionych ustaleń faktycznych, ani z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku nie wynika, aby Sąd Okręgowy przyjmując ostateczny opis czynu, w wystarczającym stopniu wykazał zrealizowanie przez obu oskarżonych wszystkich ustawowych znamion przypisanego im w pkt 1 przestępstwa. Uwagę zwraca tu przede wszystkim fakt, iż skoro Sąd I instancji przyjął, że oskarżeni P. C. (1) i S. M. (1) działając w sposób wskazany w punkcie 1 wyroku, dopuścili się oszustwa na szkodę finalnych nabywców paliwa, to należało rzetelnie wykazać, że obaj oskarżeni działali z zamiarem bezpośrednim, który jest niezbędnym elementem strony podmiotowej występku określonego w art. 286 § 1 k.k. Brak jest bowiem realizacji znamion strony podmiotowej w przypadku, gdy sprawca chociażby jednego z wymienionych elementów nie obejmuje chęcią, lecz tylko nań się godzi, gdyż oszustwo z punktu widzenia znamion strony podmiotowej może być popełnione wyłącznie
z zamiarem bezpośrednim, szczególnie zabarwionym (kierunkowym - dolus coloratus), obejmującym zarówno cel, jak i sposób działania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 sierpnia 2016r. sygn. II KK 113/16, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 października 2015 r. sygn. II AKa 222/15, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia
24 sierpnia 2016r. sygn. II AKa 195/16). Zachowana musi być również tożsamość (identyczność) osób wprowadzonych przez oskarżonych w błąd, z tymi, którzy w ten sposób zostali doprowadzeni do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2015r. sygn. II KK 198/15), albo co najmniej Sąd musi wykazać, iż oskarżeni P. C. (1) i S. M. (1) swym zamiarem bezpośrednim obejmowali wszystkie etapy związane z obrotem paliwem, aż do finalnych jego odbiorców. Tymczasem z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, iż odbiorcami zdecydowanej części paliwa byli W. S. (1) i M. S. (2), którzy mieli świadomość, zarówno co do jakości, jak i pochodzenia nabywanego paliwa. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika bowiem, że niejednokrotnie kierowcy, którzy przyjeżdżali cysternami po odbiór paliwa, musieli czekać do zakończenia procesu mieszania oleju z komponentem,
a W. S. (1) wprost miał składać zapotrzebowanie na konkretną ilość paliwa
o konkretnym ciężarze. Jednocześnie sami oskarżeni nie mieli pewności co do dalszych losów tego paliwa, domyślając się i jedynie godząc się na to, że trafia ono do innych finalnych odbiorców, choć część miała być wykorzystywana na własne potrzeby osób, które to paliwo nabywały od oskarżonych. Z wyjaśnień oskarżonych wynika przy tym, że ich działalność koncentrowała się na mieszaniu oleju z komponentami lub jego sprzedaży bezpośrednio dla odbiorców przede wszystkim hurtowych, bez zbytniego zainteresowania, do kogo finalnie trafia to paliwo. Odmiennej oceny można na chwilę obecną doszukiwać się jedynie w tej części sprzedanego paliwa, które zostało zbyte finalnym odbiorcom za pośrednictwem stacji paliw należących do oskarżonych, a zlokalizowanych w M., K. i K., gdyż w tej części ustalenia i wykazanie zamiaru bezpośredniego oraz związku pomiędzy działaniami oskarżonych a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem przez finalnych odbiorców paliwa, wydaje się prostsze, choć również nie takie oczywiste, jak usiłował to przedstawić Sąd I instancji w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku . Należy jednak zauważyć, że oba powyższe orzeczenia zapadły w sprawach oskarżonych, którzy produkowali blendowane (czy też odbarwiane) paliwo i następnie sprzedawali odbiorcom hurtowym – czyli takim właśnie jak oskarżeni H.. Jak trafnie zauważył Sąd Apelacyjny w cytowanym powyżej orzeczeniu odmienna jest sytuacja i stan świadomości producenta podrabianego paliwa sprzedającego je hurtowym odbiorcom, którzy mają pełną świadomość, co kupują, a odmienna jest sytuacja takiego hurtowego odbiorcy, który sprzedaje paliwo na swojej stacji benzynowej odbiorcom indywidualnym w standardowych cenach. W ocenie Sądu oskarżonym H. można przypisać znamiona oszustwa na szkodę tych indywidualnych klientów. Sąd wyeliminował z opisu czynu wprowadzenie w błąd tych osób co do faktu uiszczenia podatków od paliwa, albowiem przeciętny obywatel nie wie jakimi podatkami, w jakiej wysokości są obciążone paliwa i nie interesuje go to, ani, zdaniem Sądu, nie stanowi to żadnej przesłanki dla tego czy dokona zakupu paliwa czy też nie. Natomiast jest oczywiste, że każdy klient detaliczny czy firmowy, kupując paliwo na stacji paliw jest przeświadczony, że zostało ono wyprodukowane w sposób legalny i spełnia wszystkie normy wynikające z przepisów prawa, które gwarantują, że paliwo to nie spowoduje uszkodzenia silnika pojazdu i pozwoli się nim przemieszczać. Taki sam pogląd, na gruncie analogicznego stanu faktycznego wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z 27 listopada 2015r. sygn. II KK 198/15, stwierdzając, że dla przypisania sprawcy odpowiedzialności z art. 286 § 1 k.k. nie jest konieczne ustalenie personaliów osoby, która została wprowadzona w błąd i która pod wpływem tego błędu rozporządziła mieniem. Konieczna jest tylko tożsamość tej osoby (identyczność), a więc sytuacja, gdy ta sama osoba, która rozporządziła mieniem została wcześniej wprowadzona w błąd lub której pozostawanie w błędzie wyzyskano. W kontekście zaś ustaleń oraz wypowiedzianego poglądu co do tego na czym polegało wprowadzenie w błąd (pochodzenia paliwa, które znajdowało się na stacjach benzynowych), przesłuchanie osób tankujących paliwo na stacjach było nie tylko zbędne, ale wręcz niecelowe. Przecież w sytuacji nabywania paliwa na stacji benzynowej każda osoba miała mylne wyobrażenie co do tego skąd paliwo pochodzi i działając w błędzie dokonywała zakupu tego "domowego" (pochodzącego spoza rafinerii) paliwa. Tożsamość osoby wprowadzonej w błąd i rozporządzającej mieniem wynikała z samego charakteru realizowanej czynności, tj. zakupu paliwa na stacji benzynowej przez kierowców, którzy w tym celu na stację wjeżdżali (trafnie na str. 6-12 oraz str. 22-23 uzasadnienia wyroku Sądu drugiej instancji). Ustalenia faktyczne nie zawsze przecież muszą bezpośrednio wynikać z konkretnych dowodów. Mogą one także wypływać z nieodpartej logiki sytuacji stwierdzonej konkretnymi dowodami, jeżeli owa sytuacja jest tego rodzaju, że stanowi oczywistą przesłankę, na której podstawie doświadczenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, iż dane okoliczności faktyczne istotnie wystąpiły (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 października 1973 r., III KR 243/73, OSNKW 1974 r., z. 2, poz. 33).

Tak więc, pomimo, iż w większości nie możliwe było ustalenie tożsamości pokrzywdzonych (za wyjątkiem pojedynczych osób przesłuchanych w sprawie) – nie budzi wątpliwości Sądu możliwość przypisania oskarżonym znamion przestępstwa oszustwa wobec mienia znacznej wartości.

Jednocześnie oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona występku z art. 271 §3 kk i art. 273 kk. Działając bowiem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami przekazali innym osobom uprawnionym do wystawienia faktur VAT dane firm (...) oraz (...), w wyniku czego osoby te wystawiły faktury poświadczające nieprawdę, a następnie wprowadzili do dokumentacji księgowej w/w firm oskarżonego te faktury VAT. Jak wskazuje się w orzecznictwie – w sytuacji gdy faktycznym dostawcą oleju była firma X, zaś dokumenty w postaci faktur VAT dowodziły, że tym dostawcą była firma Y, nie może być wątpliwości, że dokumenty VAT zawierały fałsz intelektualny podlegający represjonowaniu zgodnie z normą zwartą w art. 271 k.k. (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 22 grudnia 2017r. II AKa 356/17) oraz że jeżeli oskarżony przyjął do swojej dokumentacji księgowej tzn. zaewidencjonował faktury lub na ich podstawie sporządził deklarację podatkową np. VAT 7, rozliczając się na tej podstawie z podatku od towarów i usług lub podatku dochodowego to niewątpliwie zrealizował znamię w postaci "użycia dokumentu" z art. 273 k.k. Faktura jest bowiem podstawowym dokumentem księgowym, którego zasadniczą funkcją jest udokumentowanie transakcji i umożliwienie poprawnego ujęcia jej w księgach zarówno wystawcy, jak i odbiorcy faktury. W myśl przepisów ustawy o księgowości jest ona dowodem księgowym, czyli dokumentem będącym podstawą dokonywania zapisów w księgach rachunkowych. Jeżeli zatem oskarżony rozliczał się z urzędem skarbowym, uwidaczniając faktury z aktu oskarżenia w odpowiednich księgach podatkowych lub ujmując je w deklaracjach podatkowych, to niewątpliwie wykorzystał ich funkcję, a tym samym dokonał ich użycia. Bez znaczenia pozostaje w tej sytuacji okoliczność, że brak jest dowodów na to, aby przedstawiał faktury jakiemuś organowi lub osobie fizycznej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 16 stycznia 2014r. II AKa 397/13). Oskarżeni nie wystawiali wprawdzie osobiście faktur, ale działali wspólnie i w porozumieniu z osobami, które te faktury wystawiały (oraz innymi, które cały ten proceder organizowały) i przekazali im dane niezbędne do ich wystawienia. Ponadto należy przypomnieć, że w dacie czynu – zgodnie z §37 rozporządzenia Ministra Finansów z 22.12.1999r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz następnie §35 rozporządzenia Ministra Finansów z 22.03.2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym – faktura musiała zawierać czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury. J. F. współdziałając z oskarżonymi podpisywał większość faktur opisanych w stanie faktycznym jako odbiorca towaru, tym samym stając się niejako współwystawcą (bez takiego podpisu bowiem faktura nie spełniała wymogów ustawowych, a zatem nie była ważna). O tym, iż poświadczenia nieprawdy w dokumencie, a następnie jego użycie należy kwalifikować jako dwa odrębne czyny, które mogą być również popełnione w ramach czynu ciągłego z art. 12 kk przesądził Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 20 grudnia 2012r. II AKa 444/12.

A w realiach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości Sądu, że oskarżeni działali z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu - co wynika z ustaleń faktycznych. Tym samym wyczerpali znamiona art. 12 kk.

Znalazł również zastosowanie art. 65 kk; oskarżeni popełnili bowiem przestępstwo działając w zorganizowanej grupie przestępczej.

W kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonym Sąd uwzględnił art. 4§1 kk. Obecnie bowiem obowiązuje przepis art. 12 §1 kk (w brzmieniu od dnia 24.06.2020r. przewidujący surowszą sankcję karną – w zw. z art. 57b kk), art. 65 §1 kk jak również przepisy art. 270a kk i art. 271a kk, które nie obowiązywały w dacie czynów, a które swoimi znamionami obejmują stan faktyczny zarzutu. Aby zatem wskazać, że zastosowano przepisy obowiązujące w dacie czynów w ich ówczesnym brzmieniu i redakcji – powołano art. 4§1 kk.

Punkt 2 wyroku

Sąd wyeliminował z opisu i kwalifikacji tego czynu art. 13 §1 kk w zw. z art. 286 §1 kk dotyczący usiłowania oszustwa na szkodę Urzędu Skarbowego – z tych samych powodów co w pkt 1 wyroku, opisanych powyżej. Trzeba tutaj także odnotować niekonsekwencję oskarżyciela, który w opisach czynów wskazuje znamiona dokonania oszustwa w tym zakresie (zarówno w zarzucie I,VII oraz IV i IX), a w kwalifikacjach zarzutów powołuje przepisy dotyczące usiłowanie oszustwa.

Odnośnie kwalifikacji prawnej z art. 271 §3 kk i art. 273 kk, art. 12 kk i art. 65 kk oraz art. 4 §1 kk znajdują zastosowanie rozważania poczynione powyżej.

Punkt 3 wyroku

Oskarżony J. H. (2) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 299 §1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk i art. 65 kk i art. 4§1 kk. Przepis art. 299 §1 kk stanowi, że popełnia przestępstwo, kto środki płatnicze (…), pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, przyjmuje, posiada, używa, przekazuje lub wywozi za granicę, ukrywa, dokonuje ich transferu lub konwersji, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku. §5 tego przepisu przewiduje surowszą odpowiedzialność jeżeli sprawca działa w porozumieniu z innymi osobami.

Przede wszystkim należy zauważyć, że podmiotem dopuszczającym się występku z art. 299 k.k. może być również sprawca tzw. przestępstwa bazowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 26 kwietnia 2018r. II AKa 557/17). W niniejszej sprawie takim przestępstwami bazowymi, z których pochodziły korzyści majątkowe były przestępstwa opisane w pkt 1 wyroku oraz przestępstwo karnoskarbowe (którego dotyczył zarzut II aktu oskarżenia – co do którego umorzono postępowanie z powodu przedawnienia). Odnośnie tego ostatniego czynu – nie budzi wątpliwości Sadu, że oskarżeni J. H. (2) i M. H. (2) biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej poprzez obrót paliwem blendowanym, od którego nie odprowadzono akcyzy i podatku VAT narazili na nienależny zwrot podatku naliczonego VAT właściwy urząd skarbowy poprzez posłużenie się fakturami opisanymi w pkt 1.1.2. oraz pomogli innym członkom grupy w uchyleniu się od opodatkowania podatkiem akcyzowym w kwocie 2.903.133,82 zł.(wysokość tego podatku ustalono na podstawie opinii Instytutu (...)). Fakt, iż czyn ten uległ przedawnieniu nie ma znaczenia dla wyczerpania znamienia art. 299 §1 kk; jak bowiem podnosi się w doktrynie: Mienie stanowiące przedmiot czynu zabronionego z art. 299 § 1 może pochodzić z jakiegokolwiek czynu zabronionego. Z uwagi na treść art. 115 § 1 dotyczy to wszystkich typów przestępstw określonych w kodeksie karnym oraz innych ustawach przewidujących czyny zabronione pod groźbą kary jako przestępstwa. Powszechnie przyjmuje się także, że termin "czyn zabroniony" użyty w art. 299 § 1 obejmuje także przestępstwa skarbowe, choć interpretacja taka budzi wątpliwości w kontekście innych regulacji zawartych w kodeksie karnym, w których ustawodawca, chcąc objąć zakresem normowania także czyny karane jako przestępstwa skarbowe, wprost na to wskazuje (por. np. art. 238, 239, 258 § 1).(…) Dla przyjęcia, że określone mienie pochodzi z korzyści uzyskanych z popełnienia przestępstwa, nie jest konieczne, by przestępstwo to zostało już osądzone prawomocnym wyrokiem. Nie ma też znaczenia, że jego karalność uległa przedawnieniu. Nie musi być także znana tożsamość jego sprawców. Prawomocne rozstrzygnięcie sądu przesądzające o tym, że nie popełniono czynu zabronionego, z którego miałyby pochodzić korzyści majątkowe, wyklucza bowiem możliwość samodzielnego ustalenia realizacji znamion z art. 299. Nie ma takiego waloru postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania (odmiennie zob. J. Skorupka, Pojęcie ... , s. 47-48). W wyroku z dnia 4 października 2011 r., III KK 28/11, LEX nr 1099304, Sąd Najwyższy wskazał, że: "Znamię " korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego " musi być udowodnione w postępowaniu karnym w taki sam sposób, jak wszystkie pozostałe znamiona przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. Należy przy tym podkreślić, że ustawodawca nie wymaga ustalenia przez sąd, aby czyn, stanowiący źródło wartości majątkowych mających charakter "brudnych pieniędzy", spełniał wszystkie znamiona przestępstwa. Z tego też powodu w treści art. 299 § 1 k.k. użył terminu "czyn zabroniony", a nie "przestępstwo", przy czym terminu "czyn zabroniony" użył w znaczeniu, w jakim występuje on w innych przepisach o podobnym charakterze (jak np. art. 18 § 2 i 3 k.k. czy art. 291 § 1 k.k. lub art. 292 § 1 k.k.), a więc obejmujących wyłącznie znamiona o charakterze przedmiotowym (z pominięciem umyślności lub nieumyślności) /tak: Kodeks karny. Część szczególna. Tom II, Część III Komentarz do art. 278-363 k.k. pod red. A.Zolla i W.Wróbla, WK, 2016/.

Jako środki płatnicze pochodzące z korzyści majątkowej pochodzące z przestępstwa Sąd przyjął kwotę, którą przelano z rachunków należących do J. H. (1) i prowadzonych przez niego firm na rachunki (...), (...), (...), (...) J. B. i (...) tytułem zapłaty za rzekomo zakupione od tych firm paliwo. W sprawie istniały również dowody KP dotyczące wpłat w gotówce na rzecz (...) dokonane przez firmy oskarżonego, ale nie sposób stwierdzić ich rzetelności i wiarygodności (czyli czy dokumentowały one rzeczywiste wpłaty; ponadto dotyczyły one w przeważającej mierze wpłat na poczet faktur opisanych w pkt 1.1.3., gdzie mechanizm popełnienia przestępstwa był inny i dotyczył pustych faktur); z tego względu Sąd nie uwzględnił kwot wynikających z dokumentów KP w przypisanym oskarżonemu czynie).

W zakresie wysokości korzyści majątkowej Sąd posiłkował się również poglądem Sądu Apelacyjnego w Katowicach wyrażonym w wyroku z dnia 21 lipca 2016r. II AKa 216/16.

Reasumując – oskarżony pieniądze pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem przestępstw, aby udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępczego pochodzenia, miejsce ich umieszczenia i ich wykrycie – dokonał ich wpłaty na rachunki bankowe swoich firm, aby następnie przelać je na konta w/w firm (słupów) pozorując legalność i istnienie transakcji zakupu paliwa między swoimi firmami a firmami słupami. Karalność takiego zachowania potwierdza również pogląd Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, zawarty w wyroku z 21 listopada 2018r. II AKa 179/18, gdzie Sąd ten stwierdził: Dla przyjęcia odpowiedzialności z ww. przepisu wystarcza zatem wykazanie, że działalność danego podmiotu generowała określone przychody z przestępstwa, które następnie poddano praniu, co nie jest równoznaczne ze wskazaniem konkretnego źródła korzyści dla konkretnej transakcji. Wystarczy, że transakcje te były związane z popełnieniem czynów zabronionych, które generalnie stanowiły źródło korzyści poddanych procesowi prania (por. Jerzy Duży, "Zorganizowana przestępczość podatkowa w Polsce. Zwalczanie przestępnego nadużycia mechanizmów podatków VAT i akcyzowego", Wolters Kluwer Polska SA, Warszawa 2013). Tak więc do wykazania realizacji znamion z art. 299 § 1 k.k. nie jest niezbędne stwierdzenie, że kwoty przelewane między rachunkami firm biorących udział w przestępczym procederze były częścią lub całością VAT-u, który powinien zostać odprowadzony na rachunek urzędu skarbowego. Przy zachowaniu polegającym na uszczupleniu podatkowym poprzez nieodprowadzenie należnego VAT, należna Skarbowi Państwa kwota wynika z wyliczeń związanych z zakwestionowaniem fikcyjnych transakcji - istnieje więc jako konkret w globalnym majątku sprawców, którzy obracają (dysponują) nią, jak i innymi składnikami swojego mienia (w tym pieniędzmi). Dyspozycje finansowe, tj. realizowane przez banki zlecenia płatności za towar ujęty w poświadczających nieprawdę fakturach, mają na celu upozorowanie realności obrotu danym towarem. Tym samym zmierzają do "wyprania" (zalegalizowania) pieniędzy pochodzących z przestępstwa .

Na zakończenie tej części rozważań należy jeszcze odnieść się do kwestii przepadku. Sąd Okręgowy w pełni podziela pogląd Sądu Apelacyjnego w Katowicach wyrażony w postanowieniu z 29 stycznia 2020r. wydanym w niniejszej sprawie (k.16691), gdzie sąd ten stanął na stanowisku, że nie ma podstaw do orzekania przepadku w oparciu o art. 299 §7 kk. Natomiast jest możliwe orzeczenie tego przepadku w oparciu o art. 44 §1 i 4 kk. Przepis ten przewiduje przepadek równowartości przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa lub służących bądź przeznaczonych do popełnienia przestępstwa. A zatem w odróżnieniu od art. 299 §7 kk możliwe jest orzeczenie przepadku równowartości przedmiotów pochodzących z przestępstwa.

W świetle powołanej powyżej definicji takich przedmiotów - Sąd orzekł ich przepadek w trybie art. 44 kk.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

7

J. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 271 §3 kk i art. 273 kk w zw. z art. 12 kk i art. 65 kk w zw. z art. 4§1 kk.

Na wstępie należy wskazać, że Sąd zmienił opis czynu przypisanego oskarżonemu (w stosunku do treści zarzutu) poprzez wyeliminowanie z niego oszustwa na szkodę Urzędu Skarbowego w zakresie zaniżenia podatku należnego VAT i zaniechania pobrania naliczonego podatku VAT oraz zawyżenie kosztów uzyskania przychodu i zaniżenie podatku dochodowego – z tych samych przyczyn co opisane powyżej odnośnie pkt 1 wyroku dotyczącego oskarżonych H..

Również odnośnie znamion art. 271 §3 kk i art. 273 kk oraz art. 12 kk, 65 kk i art. 4§1 kk znajdują zastosowanie uwagi poczynione odnośnie pkt 1 wyroku.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☒

3.4. Umorzenie postępowania

4

J. H. (2)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Prokurator postawił oskarżonemu zarzut kierowania zorganizowaną grupą przestępczą – z art. 258 §3 kk. Sąd na podstawie ustaleń faktycznych (pkt 1.1.1. i 1.1.2.) stwierdził, że oskarżony brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw karnoskarbowych, przeciwko mieniu i dokumentom.

Oskarżyciel w uzasadnieniu aktu oskarżenia w żaden sposób nie wyjaśnił na czym miałaby polegać kierownicza rola J. H. (1) w grupie przestępczej; również w toku procesu nie przedstawiono żadnych dowodów na tą okoliczność. Trzeba wskazać na niekonsekwencje prokuratora; można bowiem zauważyć, że rola J. H. była zbliżona do roli W. S. (1), który również kupował hurtowo zblendowane paliwo (przy czym w dużo większych ilościach niż J. H.), a następnie sprzedawał detalicznym odbiorcom (z tym, że nie zawracał sobie głowy żadnymi fakturami ani innymi dokumentami celem potwierdzenia tych transakcji); on również współpracował z członkami swojej rodziny (braćmi) i prowadził firmę, w której miał pracowników; mimo to oskarżyciel nie postawił mu zarzutu kierowania grupą przestępczą, a jedynie udziału w niej (ostatecznie czyn ten uległ przedawnieniu i W. S. nie został skazany za przestępstwo z art. 258 §1 kk), chociaż jak wynika z treści przypisanego mu przestępstwa w sprawie II K 56/15, jego rola była szersza niż ta J. H..

Sąd w pełni podziela ustalenia wynikające z prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie w sprawie II K 97/11, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach (sygn. II AKa 320/16), iż to P. C. i S. M. kierowali zorganizowaną grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw karnoskarbowych – w realiach niniejszej sprawy. Trzeba przypomnieć, że w doktrynie podnosi się, że kierowanie oznacza pełnienie roli przywódczej w zorganizowanej grupie lub związku, co przejawia się w sprawowaniu kontroli nad ich funkcjonowaniem. Kierujący grupą lub związkiem koncentruje się na wytyczaniu celów grupy lub związku, wydawaniu wiążących poleceń ich uczestnikom. Na podstawie art. 258 § 3 k.k. ponosi odpowiedzialność karną nie tylko ta osoba, która stoi na czele całej struktury, ale również kierująca ważnym odcinkiem jej działalności (J. Bafia, K. Mioduski, M. Siewierski, Kodeks..., t. II, s. 471). Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 24 kwietnia 1997 r., II AKa 57/97, Prok. i Pr.-wkł. 1997, nr 12, poz. 22, stwierdził, że: „Istotą kierowania jest przewodzenie, czyli intelektualne i faktyczne panowanie nad istnieniem i działalnością związku poprzez rzeczywistą możliwość kształtowania jego sytuacji, zatem podejmowanie czynności tyczących jego istnienia i działania. Możliwe jest kierowanie kolektywne (współkierowanie), a także samodzielne kierowanie fragmentem szerszej struktury pod przewodem innego, wyższego przywódcy; zachodzi to wtedy, gdy liczebność uczestników, trwałość i charakter organizacyjny pozwalają ten fragment traktować jako zdolny do bytu samoistnego (tak: Kodeks Karny. Komentarz pod red. T.Bojarskiego, LEX 2016). Oskarżony nie miał żadnego wpływu (a przynajmniej nie przedstawiono na to żadnych dowodów) na funkcjonowanie grupy przestępczej, która zajmowała się blendowaniem paliwa, a następnie jego wprowadzeniem do obrotu; w ramach swoich firm współdziałał bezpośrednio ze swoim synem M. oraz J. F., podległym mu pracownikiem; nie decydował o istnieniu grupy ani o kierunkach jej działania. Dlatego w ocenie Sądu oskarżony nie kierował grupą, ale był jej członkiem.

Oczywiście – w przypadku grup przestępczych, których przedmiotem działania jest szeroko rozumiana przestępczość gospodarcza zależności pomiędzy członkami grupy są zwykle odmienne niż w przypadku grup przestępczych dokonujących przestępstw czysto kryminalnych. Częstokroć bowiem powiązania pomiędzy członkami grupy nie opierają się na zasadzie hierarchicznego podporządkowania, subordynacji i systemie kar wewnątrz grupy, ale bazują na wspólnych zależnościach ekonomicznych, zharmonizowaniu działań na poziomie logistycznym i dokumentacyjnym oraz uzależnieniu od osób, które jako kierujące grupą inicjują pewne wspólne działania i koordynują poszczególne czynności oraz ich efekty (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21 lutego 2018r. II AKa 491/17). Oskarżony, prowadząc firmę, która zajmowała się m.in. sprzedażą paliwa na stacji paliw, przyjmując do sprzedaży zblendowane paliwo, mając świadomość jego pochodzenia; posługując się poświadczającymi nieprawdę fakturami i przekazując firmom „słupom” pieniądze pochodzące z przestępstwa wypełniał swoją rolę w ramach całej struktury (bez firm odbiorców – takich jak firmy oskarżonego czy W. S. (1) cały proceder blendowania paliwa byłby przecież pozbawiony sensu – trzeba było mieć odbiorców na ten towar, aby jego produkcja miała rację bytu i przynosiła zysk). To, że oskarżony nie znał wszystkich członków grupy – np. jej szefów (P. C. i S. M.) nie ma wpływu na wyczerpanie znamion tego przestępstwa. W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że dla bytu przestępstwa z art. 258§1 k.k. nie jest konieczna wiedza poszczególnych sprawców o szczegółach organizacji grupy, znajomość wszystkich osób ją tworzących, mechanizmu jej funkcjonowania (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 25 października 2018r. II AKa 121/18; analogicznie Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 23 października 2019r. II AKa 382/18).

Ustaliwszy zatem, że oskarżony dopuścił się popełnienia czynu z art. 258 §1 kk – Sąd stwierdził, iż czyn ten uległ przedawnieniu. W dacie jego popełnienia czyn ten był zagrożony karą do 3 lat pozbawienia wolności. Zgodnie z art. 4§1 kk przepis w tym brzmieniu jest korzystniejszy dla oskarżonego niż obowiązujący obecnie, a więc należało go zastosować w brzmieniu z daty czynu. Kwestię przedawnienia karalności reguluje art. 101 kk, który od daty czynu do chwili obecnej były wielokrotnie nowelizowany. Jednakże czyny zagrożone karami nie przekraczającymi 3 lat pozbawienia wolności (§1 pkt 4 przepisu) przez cały ten okres ulegały przedawnieniu po upływie 5 lat od popełnienia czynu. Nowelizacji ulegał również art. 102 kk, regulujące przedłużenie terminu przedawnienia w przypadku wszczęcia postępowania. W przypadku w/w przestępstw - do 1.03.2016r. było to 5 lat, a od 2.03.2016r. – 10 lat. A zatem karalność przestępstwa z art. 258 §1 kk popełnionego przez J. H. przedawniła się z końcem kwietnia 2013r. (po upływie 10 lat od daty czynu) / vide również postanowienie Sądu Najwyższego z 20.10.2020r. V KK 375/20 i wyrok tego Sądu z 15.03.2018r. II KK 65/18/.

Zgodnie zatem z art. 17 §1 pkt 6 kpk – Sąd umorzył postępowanie karne o ten czyn.

☒

3.5. Uniewinnienie

5

M. H. (2)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Na podstawie ustalonego stanu faktycznego Sąd nie stwierdził, aby ten oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu w pkt IX aktu oskarżenia (pkt VI części wstępnej wyroku) przestępstwa. Nie budzi wątpliwości Sądu, że przestępstwa takiego – w postaci opisanej w pkt 2 wyroku – dopuścił się J. H. (2). Natomiast zgodnie z zarzutem M. H. (2) miał działać wspólnie i w porozumieniu z ojcem i innymi osobami. Jednakże prokurator nie przedstawił żadnych dowodów na tą okoliczność. Głównym dowodem dotyczącym tego zarzutu (w części dotyczącej działania od strony oskarżonych H.) były wyjaśnienia i zeznania J. F. (głównym dowodem z punktu widzenia drugiej strony był oczywiście A. M.). O ile J. F. w swoich wyjaśnieniach i zeznaniach opisywał rolę M. H. (1) w kontaktach z A. S., organizowania i negocjowania cen dostaw zblendowanego paliwa, o tyle w kwestii pustych faktur kosztowych wskazywał on jedynie, że M. H. (2) wiedział o tym procederze; natomiast opisywał, że to J. H. kontaktował się z A. S. i uzgadniał szczegóły tego procederu.

Jak podnosi się w orzecznictwie - za współsprawcę należy traktować nie tylko tego, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego wspólnie z innymi osobami (osobą) realizuje jego czynność wykonawczą, ale także tego, kto sam wprawdzie nie wykonuje, nawet w części, czasownikowego znamienia przestępstwa, lecz działając wspólnie z innymi osobami, w realizacji zawartego z nimi porozumienia, w ramach przyjętego podziału ról, przyczynia się w istotny sposób do urzeczywistnienia wspólnie zamierzonego przestępstwa. Istota współsprawstwa, w myśl tej koncepcji, sprowadza się zatem do wejścia w porozumienie co do popełnienia konkretnego przestępstwa i następnie wzięcia istotnego udziału w bezpośredniej realizacji podjętej wspólnie decyzji (zamiaru) o jego popełnieniu (postanowienie Sądu Najwyższego z 2 marca 2006r. II KK 7/06); analogicznie – Kodeks Karny. Komentarz pod red. V.Konarskiej-Wrzosek (do art. 18 kk), WKP 2020 i powołane tam liczne orzecznictwo.

Z ustaleń stanu faktycznego nie wynika, aby oskarżony M. H. (2) podejmował jakiekolwiek działania w celu popełnienia w/w czynu - czy to wyczerpujące znamiona przestępstwa z art. 271 §3 kk i art. 273 kk, art. 12 kk i art. 65 kk oraz art. 4 §1 kk (jak to przypisano J. H. (2)) czy też w jakiś inny sposób przyczyniające się do zaistnienia tego przestępstwa w ramach zawartego z ojcem i pozostałymi członkami grupy przestępczej porozumienia.

Sama wiedza o popełnianym przestępstwie nie może stanowić podstawy do przypisania oskarżonemu odpowiedzialności karnej za to przestępstwo.

Z tego względu Sąd uniewinnił M. H. (2) od tego zarzutu.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. H. (2)

1,2,3,8, 11,12

W ocenie Sądu orzeczone kary jednostkowe są adekwatne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonego. Przy ich wymiarze Sąd miał na uwadze: okoliczności sprawy, finansową motywację oskarżonego, wysokość szkody wyrządzonej czynem z pkt 1, właściwości i warunki osobiste oskarżonego i jego dotychczasowy sposób życia; czasookres jaki upłynął od popełnienia przestępstw i wcześniejszą niekaralność oskarżonego.

Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny Sąd miał na uwadze sytuację majątkową i finansową oskarżonego, wysokość jego dochodów.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd zastosował zasadę redukcji, mając na uwadze łączność podmiotowo-przedmiotowa między popełnionymi czynami. Ponadto, w ocenie Sądu dyrektywy wymiaru kary pozwalają na stwierdzenie, że kara w orzeczonej wysokości spełni swoje cele w zakresie zarówno prewencji generalnej jak i indywidualnej.

Sąd orzekł przepadek dowodów z dokumentów służących do popełnienia przestępstw poprzez pozostawienie ich w aktach sprawy.

Orzeczono również przepadek równowartości przedmiotów pochodzących z przestępstwa z pkt 3 wyroku.

M. H. (2)

1,9, 12

W ocenie Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Przy jej wymiarze Sąd miał na uwadze: okoliczności sprawy, finansową motywację oskarżonego, wysokość szkody wyrządzonej przestępstwem, właściwości i warunki osobiste oskarżonego i jego dotychczasowy sposób życia; czasookres jaki upłynął od popełnienia przestępstwa i wcześniejszą niekaralność oskarżonego.

Te ostatnie przesłanki pozwoliły również postawić pozytywną prognozę kryminologiczną wobec oskarżonego i uznać, że można wobec niego skorzystać z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres lat 3 tytułem próby. Jednocześnie Sąd oddał oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, który w tym przypadku jest obligatoryjny. Zdaniem Sądu areszt tymczasowy stosowany w tej sprawie wobec oskarżonego oraz sam proces karny stanowiły dla oskarżonego dostateczną nauczkę i nie popełni on ponownie przestępstwa, mimo niewykonania wobec niego orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Przy ustalaniu stawki dziennej grzywny Sąd miał na uwadze te same okoliczności co w przypadku J. H. (1) oraz możliwości zarobkowe.

M. S. (1)

6,9

Przy wymiarze kary oraz środków probacyjnych Sąd wziął pod uwagę te same okoliczności co powyżej.

J. K. (1)

7,9

Przy wymiarze kary oraz środków probacyjnych Sąd wziął pod uwagę te same okoliczności co powyżej.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. H. (2)

M. H. (2),

J. K. (1)

10

Na poczet orzeczonych kar Sąd zaliczył oskarżonym H. okresy tymczasowego aresztowania w sprawie, a J. K. okres zatrzymania, zgodnie z art. 63 §1 kk.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

13

Oskarżonych obciążono opłatami:

- J. H. w kwocie 32400 zł (w tym za karę pozbawienia wolności 400 zł i za karę grzywny 32000 zł)

- M. H. w kwocie 12300 zł (w tym za karę pozbawienia wolności 300 zł i za karę grzywny 12000 zł)

- M. S. w kwocie 5300 zł (w tym za karę pozbawienia wolności 300 zł i za karę grzywny 5000 zł)

- J. K. w kwocie 6180 zł (w tym za karę pozbawienia wolności 180 zł i za karę grzywny 6000 zł).

Na wydatki procesu składały się: 20 zł doręczenia; 120 zł karty karne, wydatki świadków: 565,20 + 68,40 +115,20 +258 +118,80 +96 +82,31 +96 +84 +96 +84 +180 +66,86 +126 +872,22 +13,20 +82,31 +660 +585,60 =4390,10 zł, wynagrodzenie biegłych: 242,80 zł + 149,80 +3115,30 +222,40 + 68.031,30 zł =71761,60 zł + wydatki biegłych wydających opinię w sprawie J. H.: 315,28 + 240,20 + 247,72 +225,20 zł oraz wydatki śledztwa – po 1000 zł na każdego oskarżonego.

Wydatkami za doręczenia, karty karne, wydatki świadków, oskarżeni zostali obciążeni po równo tj. po 1097,52 zł. Wydatkami - wynagrodzenie biegłych badających J. H. został obciążony ten oskarżony (1023,40 zł). Wydatkiem – wynagrodzeniem biegłych oraz Instytutu (...) zostali obciążeni proporcjonalnie oskarżeni H. oraz J. K., których dotyczyły opinie czyli J. H. i M. H. po 30.000 zł, a J. K. – 11761,60 zł.

7.  Podpis

SSR del. Radosław Chodorowski