Treść orzeczenia II K 28/14 - Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

II K 28/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Częstochowie z 2018-06-13

⚫: Sygn. akt: II K 28/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie Wydział II Karny

w składzie :

Przewodniczący: SSO Marcin Buzdygan

Protokolant:Kamila Łapeta

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej Stefana Rozmuszcza

po rozpoznaniu w dniach: 09.09.2016 roku, 19.09.2016 roku, 04.11.2016 roku, 09.01.2017 roku, 20.01.2017 roku, 06.03.2017 roku, 15.03.2017 roku, 12.04.2017 roku, 24.04.2017 roku, 29.05.2017 roku, 31.05.2017 roku, 12.07.2017 roku, 06.09.2017 roku, 11.09.2017 roku, 13.10.2017 roku, 17.11.2017 roku, 12.01.2018 roku, 12.02.2018 roku, 09.04.2018 roku, 18.04.2018 roku, 06.06.2018 roku

sprawy

1. J. M. (1) , syna T. i B. z domu D., urodz.
(...). w C.

oskarżonego o to, że:

I. (punkt I aktu oskarżenia) w okresie od 2000 r. do marca 2002 r. w C., Ł., B., K., R. i R., działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu i dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z A. H. (1), Ł. W. (1), K. Ł. (1), M. K. (1), Z. M. (1) i D. S. (1) a nadto z innymi ustalonymi osobami odnośnie których wyłączono materiały do odrębnych postępowań, kierując wykonaniem czynów zabronionych przez D. Z. (1), J. S. (1), A. B. (1), A. M. (1), M. M. (1), B. K. i innej znanej z nazwiska osoby, a w dalszej kolejności za jej pośrednictwem działaniami J. B. (1), P. H., R. M. (1), B. O. (1), J. S. (2) i A. M. (2),

⚫: wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności:

- „(...) z siedzibą w C.,

- (...) z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B.,

- (...) P. H. z siedzibą w C.,

- (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł.,

- (...) J. B. (1) z siedzibą w K.,

- (...) z siedzibą w R.,

- (...) z siedzibą w C.,

w celu upozorowania obrotu gospodarczego polegającego na handlu produktami ropopochodnymi i zatajenia rzeczywistego rozmiaru prowadzonej działalności wydawał polecenia dotyczące:

- zgłoszenia działalności gospodarczej w ramach tych podmiotów,

- założenia rachunków bankowych dla tych podmiotów i bieżącej obsługi kont,

- nakłonienia innych osób które za korzyść majątkową zgłoszą rozpoczęcie działalności gospodarczej w ramach takich podmiotów,

- wystawiania dokumentów mających znaczenie prawne, stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w tym faktur VAT oraz rejestracji transakcji kupna-sprzedaży za pośrednictwem kas fiskalnych, a także podrabiania dokumentów poprzez złożenie podpisów osób rzekomo będących uprawnionymi do ich podpisywania,

- posługiwania się takimi dokumentami w obrocie gospodarczym,

a następnie polecenia niżej wymienionym osobom przyjęcia i wypłacenia w gotówce za pośrednictwem rachunków bankowych:

⚫: B. B. (2)

– kwoty (...) zł z rachunku o numerze (...) prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do B. B. (2),

- kwoty (...)zł z rachunku bankowego o numerze (...)prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do J. B. (1) ,

- kwoty (...)zł z rachunku bankowego o numerze (...) prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do P. H.,

- kwoty (...) zł z rachunku o numerze (...) prowadzonego w (...) Oddział w B. dla firmy (...) należącej do R. M. (1)

⚫: A. B. (1) – kwoty (...)zł z rachunków bankowych o numerze (...)- (...)- (...) prowadzonego w (...)w R. i rachunku bankowego o numerze (...) prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do A. B. (1)
⚫: A. M. (1) – kwoty (...) zł z rachunków bankowych o numerze (...)- (...)- (...) prowadzonego w (...)w R. i rachunku bankowego o numerze (...) prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do A. B. (1)
⚫: M. M. (1) – kwoty (...)zł z rachunków bankowych o numerze (...)- (...)- (...) prowadzonego w (...)w R. i rachunku bankowego o numerze (...)prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do A. B. (1)
⚫: J. S. (1) – kwoty (...) i
⚫: E. S. – kwoty (...) zł z rachunku o numerze (...) prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do J. S. (1),
⚫: M. K. (1) – kwoty (...)zł z rachunku o numerze (...) prowadzonego w (...) Banku Oddział w C.,

co daje łączną kwotę (...) zł które to środki pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z obrotem paliwami ciekłymi, a polegających na przestępnym przejęciu kwot należnych Skarbowi Państwa z tytułu podatków akcyzowego oraz od towarów i usług, przez co osiągnął znaczną korzyść majątkową, a podejmując te czynności udaremnił lub znacznie utrudnił stwierdzenie przestępnego pochodzenia i miejsca położenia tych środków płatniczych,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk oraz w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 12 k.k.

II. (punkt II aktu oskarżenia) w okresie od grudnia 1999 r. do marca 2002 r. w C., Ł., B., K., M., R., S. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu i dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z A. H. (1) i Ł. W. (1), K. Ł. (1), M. K. (1), kierując wykonaniem czynów zabronionych przez Z. M. (1), M. M. (1), A. B. (1), D. Z. (1), B. K., J. S. (1), K. K. oraz znanej z nazwiska osoby a w dalszej kolejności za jej pośrednictwem działaniami J. B. (1), P. H., R. M. (1), B. O. (1), A. M. (1) i A. M. (2), wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności:

- „(...) z siedzibą w C.,

- (...) z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B.,

- (...) P. H. z siedzibą w C.,

- (...) M. M. (1)

- (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł.,

- (...) J. B. (1) z siedzibą w K.,

- (...) z siedzibą w R.,

- (...) z siedzibą w C.,

- (...) z siedzibą w K.,

- (...) z siedzibą w M.

ukierunkowaną na przestępne przejęcie świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych nakłonił, a w dalszej kolejności kierował działalnością D. Z. (1), Z. M. (1), B. (...) , (...), A. B. (1) i innej znanej z nazwiska osoby oraz za jej pośrednictwem P. H., J. B. (1) i J. S. (1) i doprowadził w konsekwencji do:

- zgłoszenia działalności gospodarczej w ramach tych firm,

- założenia rachunków bankowych dla tych podmiotów w różnych bankach i ich bieżącej obsługi finansowej, wystawiania szeregu dokumentów mających znaczenie prawne i stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w tym faktur VAT wskazujących, że od naliczonej ceny za sprzedawany towar uiszczony został podatek akcyzowy podczas gdy w rzeczywistości takie świadczenie podatkowe nie było odprowadzane a także podrabiania dokumentów fikcyjnych firm potwierdzających fikcyjny obrót paliw oraz złożenia podpisów osób rzekomo będących uprawnionymi do ich podpisywania i w konsekwencji do posługiwania się i udostępniania takich dokumentów,

skutkiem czego wprowadził w błąd pracowników właściwych miejscowo urzędów skarbowych co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych, doprowadzając w konsekwencji do podstępnego przejęcia należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej (...) zł, powodując tym samym szkodę w tej wysokości uznaną ustawowo za mienie wielkiej wartości,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art.294 § 1 k.k., art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 kk przy zast. art. 12 kk

III. (punkt V aktu oskarżenia) w okresie od maja do czerwca 2000 r. w C., działając w warunkach czynu ciągłego, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej nakłonił W. Ś. (1) do wystawienia fikcyjnych faktur VAT o numerach:

Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), (...) Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...) poświadczających dokonanie transakcji sprzedaży paliw przez Grupę (...)

tj. o przestępstwo z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

2. D. S. (1) , syna S. i M. z domu S., urodzonego
(...) w miejscowości T.

oskarżonego o to, że:

IV. (punkt VII aktu oskarżenia) w okresie od 1999 r. do czerwca 2001 r. w R., S., C., Ł. i Z., działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu i dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1), kierując wykonaniem czynów zabronionych przez A. B. (1), D. Z. (1), Z. M. (1) i M. K. (1), a w dalszej kolejności za ich pośrednictwem działaniami B. K. i A. T. (1), wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności: (...), (...), (...) z siedzibą w Ł., Zakład Budownictwa (...) z siedzibą w R., Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) z siedzibą w R., Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowo Handlowe (...) sp. z o.o. z siedzibą w C., ukierunkowaną na przestępne przejęcie świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku dochodowego, podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych, za pośrednictwem J. M. (1) i D. Z. (1) nakłonił, a w dalszej kolejności kierował działalnością Z. M. (1), B. K., A. T. (1) i A. B. (1) doprowadzając w konsekwencji do:

- zgłoszenia działalności gospodarczej w ramach tych firm,

skutkiem czego wprowadził w błąd pracowników właściwych miejscowo urzędów skarbowych co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych, doprowadzając w konsekwencji do podstępnego przejęcia należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej 2 139 548 złotych, powodując tym samym szkodę w tej wysokości uznaną ustawowo za mienie wielkiej wartości, a w szczególności:

a. w okresie od kwietnia do listopada 2000 r. wykorzystując działalność podmiotu gospodarczego pod firmą (...) podstępnie przejął kwoty należnego Skarbowi Państwa podatku akcyzowego od produkcji i sprzedaży paliw ciekłych o wartości (...)zł,

b. w okresie od stycznia do listopada 2000 r. wykorzystując działalność podmiotu gospodarczego pod firmą (...) podstępnie przejął kwoty należnego Skarbowi Państwa podatku od towarów i usług w wysokości co najmniej (...)zł,

c. w okresie od listopada 2000 r. do marca 2001 r. wykorzystując działalność podmiotu gospodarczego pod firmą (...) podstępnie przejął kwoty należnego Skarbowi Państwa podatku od towarów i usług w wysokości (...) zł,

d. w okresie od stycznia do lipca 2000 r. wykorzystując działalność podmiotu gospodarczego pod firmą (...)” podstępnie przejął kwoty należnego Skarbowi Państwa podatku od towarów i usług w wysokości co najmniej (...)zł,

J. M. (1) i D. S. (1) także o to, że :

II. (punkt XI aktu oskarżenia) w okresie od 1999 r. do marca 2002 r. w C., R., R. i innych miejscowościach wspólnie i w porozumieniu z Ł. W. (1), A. H. (1) i z inną znaną z nazwiska osobą założyli i kierowali grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstw skarbowych i przestępstw przeciwko obrotowi gospodarczemu w skład której wchodzili B. O. (1), K. Ł. (1), A. B. (1), J. S. (1), J. B. (1), R. M. (1), A. M. (2), P. H., A. M. (1), M. M. (1), K. K., Z. M. (1), M. K. (1), D. Z. (1), B. K. i A. T. (1) ,

tj. o przestępstwo z art. 258 § 3 kk

3. A. H. (1) , z domu S., córki J. i E. z domu K., urodzonej (...) w B.

oraz

4.Ł. W. (1) , syna A. i M. z domu R., urodzonego
(...). w K.,

oskarżonych o to, że:

III. (punkt XII aktu oskarżenia) w okresie od 2000 r. do marca 2002 r. w C., Ł., B., K., L. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu i dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1), a nadto z innymi ustalonymi osobami odnośnie których wyłączono materiały do odrębnych postępowań, kierując wykonaniem czynów zabronionych przez A. P., P. K. (1), J. S. (1) oraz innej znanej z nazwiska osoby a w dalszej kolejności za jej pośrednictwem działaniami R. B. (1), T. I. (1), J. K. (1), A. L. (1), J. L., J. B. (1), P. H., R. M. (1), A. B. (1), J. S. (2), B. O. (1), A. M. (1) i A. M. (2),

wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności:

- „(...) z siedzibą w C.,

- (...) z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B.,

- (...) P. H. z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo Handlowo (...) J. K. (1) z siedzibą w L.,

- Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...) P. K. (2) z siedzibą w G.,

- R. B. (1) Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) z siedzibą w L.,

- Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) T. I. (1) z siedzibą w M.,

- (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł.,

- (...) J. B. (1) z siedzibą w K.,

- (...) A. P. z siedzibą w W.,

w celu upozorowania obrotu gospodarczego polegającego na handlu produktami ropopochodnymi i zatajenia rzeczywistego rozmiaru prowadzonej działalności wydawała polecenia dotyczące:

- zgłoszenia działalności gospodarczej w ramach tych podmiotów,

- założenia rachunków bankowych dla tych podmiotów i bieżącej obsługi kont,

- nakłonienia innych osób które za korzyść majątkową zgłoszą rozpoczęcie działalności gospodarczej w ramach takich podmiotów,

- posługiwania się takimi dokumentami w obrocie gospodarczym,

a następnie polecenia niżej wymienionym osobom przyjęcia i wypłacenia w gotówce za pośrednictwem rachunków bankowych:

⚫: B. B. (2)

– kwoty (...) zł z rachunku o numerze (...) prowadzonego w (...)w C. dla firmy (...) należącej do B. B. (2),

- kwoty (...)zł z rachunku bankowego o numerze (...) prowadzonego w (...) w C. dla firmy (...) należącej do J. B. (1) ,

- kwoty (...)zł z rachunku bankowego o numerze (...) prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do P. H.,

- kwoty (...) zł z rachunku o numerze (...) prowadzonego w Banku (...) Oddział w L. dla firmy (...) należącej do J. K. (1),

- kwoty (...)zł z rachunków bankowych o numerach (...)prowadzonego w (...) Oddział w Ż. oraz (...) prowadzonego w Banku (...) Oddział w L. dla firmy (...) należącej do R. B. (1),

- kwoty(...) zł z rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) Oddział w L. dla firmy (...) T. I.,

- kwoty (...)zł z rachunku bankowego prowadzonego w Bank (...) Oddział w L. dla P.U.H. (...). L.,

- kwoty (...) zł z rachunku (...) S. S. (2) nr (...)- (...) Oddział w S. Ś.. prowadzonego dla firmy (...) S. S. (2),

- kwoty (...) zł z rachunku o numerze (...) prowadzonego w (...) Oddział w B. dla firmy (...) należącej do R. M. (1)

- A. B. (1) – kwoty (...) zł z rachunków bankowych o numerze (...)- (...)- (...) prowadzonego w (...)w R. i rachunku bankowego o numerze (...) prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do A. B. (1)

- J. S. (1) – kwoty (...) i

- E. S. – kwoty (...) zł z rachunku o numerze (...) prowadzonego w (...) SA Oddział w C. dla firmy (...) należącej do J. S. (1),

- P. K. (1) – kwoty (...) zł z rachunku prowadzonego w (...) Banku (...) dla firmy (...) należącej do A. P. daje łączną kwotę (...) zł, które to środki pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z obrotem paliwami ciekłymi, a polegających na przestępnym przejęciu kwot należnych Skarbowi Państwa z tytułu podatków akcyzowego oraz od towarów i usług, przez co osiągnęli znaczną korzyść majątkową, a podejmując te czynności udaremnili lub znacznie utrudnili stwierdzenie przestępnego pochodzenia i miejsca położenia tych środków płatniczych,

IV. (punkt XIII aktu oskarżenia) w okresie od stycznia 2000 r. do marca 2002 r. w C., Ł., B., K. i L. działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu i dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1), a nadto z innymi ustalonymi osobami odnośnie których wyłączono materiały do odrębnych postępowań, kierując wykonaniem czynów zabronionych przez A. P., P. K. (1), J. S. (1) oraz innej znanej z nazwiska osoby a w dalszej kolejności za jej pośrednictwem działaniami R. B. (1), T. I. (1), J. K. (1), A. L. (1), J. L., J. B. (1), P. H., R. M. (1), A. B. (1), J. S. (2), B. O. (1), A. M. (1) i A. M. (2), wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności:

- „(...)z siedzibą w C.,

- (...) z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B.,

- (...) P. H. z siedzibą w C.,

- Przedsiębiorstwo Handlowo (...) J. K. (1) z siedzibą w L.,

- Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...) P. K. (2) z siedzibą w G.,

- R. B. (1) Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) z siedzibą w L.,

- Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) T. I. (1) z siedzibą w M.,

- (...) Usługi (...) z siedzibą w D.,

- Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowo-Budowlane (...) z siedzibą w D.,

- (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł.,

- (...) J. B. (1) z siedzibą w K.,

- (...) A. P. z siedzibą w W.,

ukierunkowaną na przestępne przejęcie świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych

za pośrednictwem znanej z nazwiska osoby nakłonili, a w dalszej kolejności kierowali działalnością R. B. (1), T. I. (1), J. K. (1), A. L. (1), J. L., J. B. (1), P. H., R. M. (1), S. S. (2), i innych znanych z nazwiska osób doprowadzając w konsekwencji do:

- zgłoszenia działalności gospodarczej w ramach tych firm,

skutkiem czego wprowadzili w błąd pracowników właściwych miejscowo urzędów skarbowych co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych, doprowadzając w konsekwencji do podstępnego przejęcia należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej 27 291 658,62 zł, powodując tym samym szkodę w tej wysokości uznaną ustawowo za mienie wielkiej wartości,

V. (punkt XV aktu oskarżenia) w marcu 2002 r. w T. działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wprowadzenia w błąd oraz doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości nie mniejszej niż (...)zł nieustalonych nabywców oleju napędowego wyprodukowanego poprzez odbarwienie oleju opałowego zlecili znanej z nazwiska osobie i B. O. (1) oraz nieustalonej osobie wynajęcie hali i montaż instalacji służącej do odbarwienia (...)kg oleju opałowego w celu umożliwienia sprzedaży tego paliwa jako olej napędowy

tj. o przestępstwo z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw z art. 12 k.k.

VI. (punkt XVI aktu oskarżenia) w okresie od 2000 r. do marca 2002 r. w C. i innych miejscowościach wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1) i znaną z nazwiska osobą założyli i kierowali grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstw skarbowych i przestępstw przeciwko obrotowi gospodarczemu w skład której wchodzili B. O. (1), A. B. (1), J. S. (1), J. B. (1), R. B. (1), J. K. (1), T. I. (1), J. L., A. L. (2), R. M. (1), A. M. (2), P. H., A. M. (1), M. M. (1), Z. M. (1) i D. Z. (1)

tj. o przestępstwo z art. 258 § 3 kk

5. M. K. (1) , syna (...) z domu W., urodzonego (...). w Ł.,

oskarżonego o to, że:

VII. (punkt XIX aktu oskarżenia) w okresie od grudnia 1999 r. do marca 2002 r. w C. i w innych miejscowościach, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodów, wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm:

⚫: (...) siedzibą w C.,
⚫: (...) spółka z o.o. z siedzibą w C.,

podejmował działania ukierunkowane na przestępne przejęcie świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku dochodowego, podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych a w szczególności podrobił wystawione przez firmę (...) faktury VAT o numerach:

(...)

dokumentujące fikcyjne transakcje handlu paliwami prowadzonego pomiędzy firmami (...) i (...) a nadto wystawiał szereg dokumentów mających znaczenie prawne stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w zakresie sprzedaży paliw płynnych, które zostały nielegalnie wyprodukowane, wprowadzając w ten sposób w błąd pracowników Drugiego Urzędu Skarbowego w C. co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych, doprowadzając w konsekwencji do podstępnego przejęcia należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej(...) zł, powodując tym samym szkodę w majątku Skarbu Państwa uznaną ustawowo za mienie znacznej wartości,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

VIII. (punkt XX aktu oskarżenia) w okresie od stycznia 2001 r. do stycznia 2002 r. w C., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw podejmował czynności zmierzające do udaremnienia stwierdzenia przestępnego pochodzenia oraz miejsca przechowywania środków pieniężnych w kwocie nie mniejszej niż (...)zł w ten sposób, że nakłonił właścicielkę firmy (...) J. B. (1) do założenia w (...) Banku S.A. Oddział w C. rachunku o numerze (...) za pośrednictwem którego w oparciu o podrobione przez siebie faktury VAT dokonał przelewów środków finansowych pochodzących z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z nielegalnym handlem paliwami

tj. o przestępstwo z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 270 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 kk

6. B. O. (1) , syna E. i L. z domu G., urodzonego (...) w C.

oskarżonego o to, że:

IX. (punkt XXXIII aktu oskarżenia) w marcu 2002 r. w T. działając w zamiarze by Ł. W. (1) i A. H. (1) doprowadzili do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem o wartości (...) złotych odbiorców paliw sprzedawanych przez spółkę (...), wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami odbarwił (...)kg oleju opałowego w celu umożliwienia sprzedaży tego paliwa jako olej napędowy,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk

X. (punkt XXXV aktu oskarżenia) w okresie od stycznia 2000 r. do marca 2002 roku, w C. działając w warunkach czynu ciągłego, działając z zamiarem umożliwienia A. H. (1), Ł. W. (1) i znanej z nazwiska osobie podrobienia faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje obrotu paliwami, używając sprzętu komputerowego wypisywał i drukował faktury dokumentujące fikcyjny obrót pomiędzy spółkami (...), (...), :R.” i inne

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 k.k.

7. A. M. (2) , z domu P., córki J. i M. z domu G., urodzonej (...) w C.

oskarżonej o to, że:

XI. (punkt XXXVII aktu oskarżenia) w okresie od 13 czerwca do 3 września 2001 roku w C., działając w warunkach czynu ciągłego sfałszowała (...) faktur VAT o numerach: (...) z (...) z 1.08.2001dokumentujących fikcyjną sprzedaż paliw przez P.H.U. (...) spółce (...) w ten sposób, że podrobiła na nich podpis R. M. (1), właściciela firmy (...)

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

8.B. K. , z domu M., córki J. i W. z domu P., urodzonej (...) w S.

oskarżonej o to, że:

XII. (punkt XXXVIII aktu oskarżenia) w okresie od 18 stycznia 2001 r. do 25 maja 2001 r. w R., działając czynem ciągłym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z A. T. (1), jako właścicielka Zakładu Budownictwa (...) poświadczyła nieprawdę w fakturach VAT o numerach:

(...)	z dnia	18,01,2001
(...)	z dnia	31,01,2001
(...)	z dnia	02,02,2001
(...)	z dnia	03,02,2001
(...)	z dnia	05,02,2001
(...)	z dnia	06,02,2001
(...)	z dnia	13,03,2001
(...)	z dnia	14,30,2001
(...)	z dnia	15,03,2001
(...)	z dnia	26,03,2001
(...)	z dnia	27,03,2001
(...)	z dnia	28,03,2001
(...)	z dnia	29,03,2001
(...)	z dnia	30,03,2001
(...)	z dnia	31,03,2001
(...)	z dnia	02,04,2001
(...)	z dnia	09,04,2001
(...)	z dnia	10,04,2001
(...)	z dnia	11,04,2001
(...)	z dnia	20,04,2001
(...)	z dnia	23,04,2001
(...)	z dnia	24,04,2001
(...)	z dnia	27,04,2001
(...)	z dnia	30,04,2001
(...)	z dnia	07,05,2001
(...)	z dnia	08,05,2001
(...)	z dnia	09,05,2001
(...)	z dnia	15,05,2001
(...)	z dnia	16,05,2001
(...)/	z dnia	23,05,2001

- dokumentujących sprzedaż paliw dla spółki (...) z C.,

(...)	z dnia	27,04,2001
(...)	z dnia	09,05,2001
(...)	z dnia	10,05,2001
(...)	z dnia	11,05,2001
(...)	z dnia	11,05,2001
(...)	z dnia	11,05,2001
(...)	z dnia	14,05,2001
(...)	z dnia	15,05,2001
(...)	z dnia	17,05,2001
(...)	z dnia	17,05,2001
(...)	z dnia	18,05,2001
(...)	z dnia	18,05,2001
(...)	z dnia	21,05,2001
(...)	z dnia	23,05,2001
(...)	z dnia	23,05,2001
(...)	z dnia	25,05,2001
(...)	z dnia	25,05,2001
(...)	z dnia	05,01,2001
(...)	z dnia	05,01,2001
(...)	z dnia	10,01,2001
(...)	z dnia	12,01,2001
(...)	z dnia	12,01,2001
(...)	z dnia	15,01,2001
(...)	z dnia	18,01,2001
(...)	z dnia	19,01,2001
(...)	z dnia	26,01,2001
(...)	z dnia	31,01,2001
(...)	z dnia	30,01,2001
(...)	z dnia	01,02,2001
(...)	z dnia	03,02,2001
(...)	z dnia	05,02,2001
(...)	z dnia	22,02,2001
(...)	z dnia	26,02,2001
(...)	z dnia	09,03,2001
(...)	z dnia	30,03,2001
(...)	z dnia	18,04,2001

- dokumentujących sprzedaż paliw dla spółki (...) z C.,

w ten sposób, że potwierdziła w nich transakcje sprzedaży oleju napędowego i etyliny mimo, że firma (...) nie dokonała zakupu tych paliw,

tj. o przestępstwo z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

XIII. (punkt XL aktu oskarżenia) w okresie od listopada 2000 r. do czerwca 2001 r. w R., C., C. i w innych miejscowościach, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodów, wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firmy Zakład Budownictwa (...) z siedzibą w R., wykonując polecenia D. Z. (1) ukierunkowane na przestępne przejęcie przez D. S. (1) i J. M. (1) świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku dochodowego, podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych wystawiała szereg dokumentów mających znaczenie prawne, stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w zakresie sprzedaży paliw płynnych, które zostały nielegalnie wyprodukowane, a następnie przekazywała je D. Z. (1) wprowadzając w ten sposób w błąd pracowników właściwych miejscowo urzędów skarbowych co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych, doprowadzając w konsekwencji do podstępnego przejęcia przez te osoby należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej (...) zł, powodując tym samym szkodę w majątku Skarbu Państwa uznaną ustawowo za mienie znacznej wartości,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

9. M. M. (1) , syna J. i A. z domu Ś., urodzonego
(...)r. w C.

oskarżonego o to, że:

XIV. (punkt XLI aktu oskarżenia) w okresie od lipca 2000 r. do 26 lutego 2001 r. w C., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw podejmował czynności zmierzające do udaremnienia stwierdzenia przestępnego pochodzenia oraz miejsca przechowywania środków pieniężnych kwocie nie mniejszej niż (...)zł w ten sposób, że korzystając z pełnomocnictw do dysponowania środkami na rachunkach bankowych dokonał wypłaty (...) zł z konta firmy (...) o numerze (...) prowadzonego w Banku (...) S.A. Oddział w C. oraz (...) zł z konta firmy (...) o numerze (...) prowadzonego w „(...)w C. oraz (...) zł z konta firmy (...) o numerze (...)- (...) prowadzonego w (...) Banku Oddział w R. za pośrednictwem których dokonywano przelewów środków finansowych pochodzących z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z nielegalnym handlem paliwami prowadzonym przez A. H. (1), Ł. W. (1), J. M. (1), M. K. (1) i D. S. (1)

tj. o przestępstwo z art. 299 § 1 i 5 kk w zw z art. 12 kk

XV. (punkt XLII aktu oskarżenia) w okresie od 24 września 2001 r. do 30 stycznia 2002 r. w M. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako właściciel firmy (...) paliwa płynne, wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1) polecił Z. G. by wystawiła faktury VAT o numerach (...) dokumentujące fikcyjne transakcje sprzedaży komponentów paliwowych dla firm (...) należącej do znanej z nazwiska osoby i (...) należącej do znanej z nazwiska osoby o łącznej wartości (...)zł

tj. o przestępstwo z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

10. A. M. (1), z domu Ś., córki H. i W. z domu L., urodzonej (...) w S.

oskarżonej o to, że:

XVI. (punkt XLIV aktu oskarżenia) w okresie od lipca 2000 r. do 26 lutego 2001 r. w C., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw podejmowała czynności zmierzające do udaremnienia stwierdzenia przestępnego pochodzenia oraz miejsca przechowywania środków pieniężnych kwocie nie mniejszej niż (...) zł w ten sposób, że korzystając z pełnomocnictw do dysponowania środkami na rachunkach bankowych dokonała wypłaty (...) zł z konta firmy (...) o numerze (...) prowadzonego w Banku (...) S.A. Oddział w C. oraz (...) zł z konta firmy (...) o numerze (...) prowadzonego w „(...) w C. za pośrednictwem których dokonywano przelewów środków finansowych pochodzących z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z nielegalnym handlem paliwami prowadzonym przez A. H. (1), Ł. W. (1), J. M. (1), M. K. (1) i D. S. (1)

tj. o przestępstwo z art. 299 § 1 i 5 kk w zw z art. 12 kk

1. uniewinnia oskarżonego J. M. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku;

2. uznaje oskarżonego J. M. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w okresie od grudnia 1999 r. do marca 2002 r. w C., Ł., B., K., M., R., S. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z A. H. (1) i Ł. W. (1), M. K. (1), kierował wykonaniem czynów zabronionych przez Z. M. (1), M. M. (1), B. K., K. K., inne ustalone osoby oraz znaną z nazwiska osobę a w dalszej kolejności za jej pośrednictwem działaniami J. B. (1), P. H., R. M. (1) i A. M. (2), które to czyny zabronione polegały na tym, że wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności: (...) spółka cywilna z siedzibą w C., (...) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B., (...) P. H. z siedzibą w C., (...) M. M. (1), (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł., (...) J. B. (1) z siedzibą w K., (...) z siedzibą w R., (...) z siedzibą w R., (...) z siedzibą w R., (...) z siedzibą w C., (...) z siedzibą w C., (...) z siedzibą w K., (...) z siedzibą w M., w/w osoby wystawiły szereg dokumentów mających znaczenie prawne i stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w tym faktur VAT wskazujących, że od naliczonej ceny za sprzedawany towar uiszczony został podatek akcyzowy podczas gdy w rzeczywistości takie świadczenie podatkowe nie było odprowadzane a także podrabiały dokumenty fikcyjnych firm potwierdzające fikcyjny obrót paliw oraz złożenie podpisów osób rzekomo będących uprawnionymi do ich podpisywania i w konsekwencji posługiwały się takimi dokumentami i udostępniały je, czyniąc to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na zaniżeniu należnych obciążeń podatkowych, to jest występku z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 270 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i za to na mocy art. 271 § 3 kk przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk w związku z art. 65 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

3. uznaje oskarżonego J. M. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku to jest występku z art. 18 § 2 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk w związku z art. 12 kk i za to na mocy art. 19 § 1 kk w związku z art. 271 § 3 kk skazuje go na karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4. uznaje oskarżonego J. M. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie V części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w okresie od 1999 r. do marca 2002 r. w C., R., R. i innych miejscowościach działając wspólnie i w porozumieniu z D. S. (1), Ł. W. (1), A. H. (1) i z inną znaną z nazwiska osobą założyli i kierowali grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstw skarbowych w skład której wchodziło co najmniej 13 osób to jest występku z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na mocy art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

5. na podstawie art. 85 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku), art. 86 § 1 i 2 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w związku z art. 4 § 1 kk, orzeczone wobec oskarżonego J. M. (1) w punktach 2 (drugim), 3 (trzecim) i 4 (czwartym) kary łączy i jako karę łączną orzeka karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

6. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu J. M. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 04 marca 2002 roku do dnia 13 lutego 2003 roku;

7. uznaje oskarżonego D. S. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie IV części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w okresie od 1999 r. do czerwca 2001 r. w R., S., C., Ł. i Z., działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1), kierował wykonaniem czynów zabronionych przez Z. M. (1), M. K. (1) i inne ustalone osoby, a w dalszej kolejności za ich pośrednictwem działaniami B. K. i A. T. (1), które to czyny polegały na tym, że wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności: (...), (...), (...) z siedzibą w Ł., Zakład Budownictwa (...) z siedzibą w R., Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) z siedzibą w R., Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowo Handlowe (...) sp. z o.o. z siedzibą w C., w/w osoby wystawiły szereg dokumentów mających znaczenie prawne i stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w tym faktur VAT wskazujących, że od naliczonej ceny za sprzedawany towar uiszczony został podatek akcyzowy podczas gdy w rzeczywistości takie świadczenie podatkowe nie było odprowadzane a także podrabiały dokumenty fikcyjnych firm potwierdzających fikcyjny obrót paliw oraz złożenie podpisów osób rzekomo będących uprawnionymi do ich podpisywania i w konsekwencji posługiwały się takimi dokumentami i udostępniały je, czyniąc to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na zaniżeniu należnych obciążeń podatkowych to jest występku z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 270 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i za to na mocy art. 271 § 3 kk przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk w związku z art. 65 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

8. uznaje oskarżonego D. S. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie V części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w okresie od 1999 r. do marca 2002 r. w C., R., R. i innych miejscowościach działając wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1), Ł. W. (1), A. H. (1) i z inną znaną z nazwiska osobą założyli i kierowali grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstw skarbowych w skład której wchodziło co najmniej (...) osób to jest występku z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na mocy art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

9. na podstawie art. 85 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku), art. 86 § 1 i 2 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w związku z art. 4 § 1 kk, orzeczone wobec oskarżonego D. S. (1) w punktach 7 (siódmym) i 8 (ósmym) kary łączy i jako karę łączną orzeka karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

10. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu D. S. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 10 sierpnia 2006 roku do dnia 11 stycznia 2007 roku;

11. uniewinnia oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie VI części wstępnej wyroku;

12. uznaje oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie VII części wstępnej wyroku) za winnych tego, że w okresie od stycznia 2000 r. do marca 2002 r. w C., Ł., B., K. i L. działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1), a nadto z innymi ustalonymi osobami odnośnie których wyłączono materiały do odrębnych postępowań, kierowali wykonaniem czynów zabronionych przez A. P., P. K. (1), inną ustaloną osobę oraz inną znaną z nazwiska osobę a w dalszej kolejności za jej pośrednictwem działaniami R. B. (1), T. I. (1), J. K. (1), A. L. (1), J. L., J. B. (1), P. H., R. M. (1), S. S. (2), A. B. (1), J. S. (2), B. O. (1), A. M. (1) i A. M. (2), które to czyny polegały na tym, że wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności: „(...) z siedzibą w C., (...) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B., (...) P. H. z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo Handlowo (...) J. K. (1) z siedzibą w L., Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...) P. K. (2) z siedzibą w G., R. B. (1) Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) z siedzibą w L., Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) T. I. (1) z siedzibą w M., (...) Usługi (...) z siedzibą w D., Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowo-Budowlane (...) z siedzibą w D., (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł., (...) J. B. (1) z siedzibą w K., (...) A. P. z siedzibą w W., w/w osoby wystawiły szereg dokumentów mających znaczenie prawne i stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w tym faktur VAT wskazujących, że od naliczonej ceny za sprzedawany towar uiszczony został podatek akcyzowy podczas gdy w rzeczywistości takie świadczenie podatkowe nie było odprowadzane a także podrabiały dokumenty fikcyjnych firm potwierdzających fikcyjny obrót paliw oraz złożenie podpisów osób rzekomo będących uprawnionymi do ich podpisywania i w konsekwencji posługiwały się takimi dokumentami i udostępniały je, czyniąc to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na zaniżeniu należnych obciążeń podatkowych to jest występku z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 270 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk i za to na mocy art. 271 § 3 kk przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk w związku z art. 65 § 1 kk skazuje oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) na kary po: 1 (jednym) roku i 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;

13. uniewinnia oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie VIII części wstępnej wyroku;

14. uznaje oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie IX części wstępnej wyroku) za winnych tego, że w okresie od 2000 r. do marca 2002 r. w C. i innych miejscowościach działając wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1) i z inną znaną z nazwiska osobą założyli i kierowali grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstw skarbowych w skład której wchodziło co najmniej 15 osób to jest występku z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na mocy art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku skazuje oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) na kary po: 1 (jednym) roku pozbawienia wolności;

15. na podstawie art. 85 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku), art. 86 § 1 i 2 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w związku z art. 4 § 1 kk, orzeczone wobec oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) w punktach 12 (dwunastym) i 14 (czternastym) kary łączy i jako karę łączną wymierza każdemu z nich karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

16. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności: oskarżonej A. H. (1) okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 30 kwietnia 2002 roku do dnia 20 lutego 2003 roku, oskarżonemu Ł. W. (1) okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 19 lipca 2002 roku do dnia 18 lutego 2003 roku;

17. uznaje oskarżonego M. K. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie X części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w okresie od stycznia 2001 roku do listopada 2001 roku w C., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodów, podrobił wystawione przez firmę (...) faktury VAT o numerach: (...) (...)to jest występku z art. 270 § 1 kk w związku z art. 12 kk i za to na mocy art. 270 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

18. uniewinnia oskarżonego M. K. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie XI części wstępnej wyroku;

19. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu M. K. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 04 marca 2002 roku do dnia 29 maja 2002 roku i od dnia 27 września 2006 roku do dnia 19 października 2006 roku;

20. uniewinnia oskarżonego B. O. (1) od popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu opisanego w punkcie XII części wstępnej wyroku;

21. uniewinnia oskarżonego B. O. (1) od popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu opisanego w punkcie XIII części wstępnej wyroku;

22. uznaje oskarżoną A. M. (2) (w ramach czynu opisanego w punkcie XIV części wstępnej wyroku) za winną tego, że w okresie od 13 czerwca 2001 roku do 31 sierpnia 2001 roku w C., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, sfałszowała następujące faktury VAT o numerach: (...) dokumentujące fikcyjną sprzedaż paliw przez P.H.U. (...) spółce (...) w ten sposób, że podrobiła na nich podpis R. M. (1), właściciela firmy (...) to jest występku z art. 270 § 1 kk w związku z art. 12 kk i za to na mocy art. 270 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

23. na podstawie art. 69 § 1, 2 i 3 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w związku z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej oskarżonej A. M. (2) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

24. na podstawie art. 71 § 1 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w związku z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej A. M. (2) grzywnę w wysokości 40 (czterdziestu) stawek ustalając, iż wysokość jednej stawki dziennej grzywny wynosi 10 (dziesięć) zł;

25. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonej A. M. (2) na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w sprawie od dnia 11 lutego 2003 roku do dnia 12 lutego 2003 roku, przy czym jeden dzień pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym kary grzywny;

26. uznaje oskarżoną B. K. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, opisanego w punkcie XV części wstępnej wyroku, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 kk w związku z art. 12 kk i za to z mocy art. 271 § 3 kk skazuje ją na karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

27. uniewinnia oskarżoną B. K. od popełnienia zarzucanego jej aktem oskarżenia czynu opisanego w punkcie XVI części wstępnej wyroku;

28. na podstawie art. 69 § 1, 2 i 3 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w związku z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej oskarżonej B. K. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

29. uniewinnia oskarżonego M. M. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie XVII części wstępnej wyroku;

30. uznaje oskarżonego M. M. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w punkcie XVIII części wstępnej wyroku, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 kk w związku z art. 12 kk i za to z mocy art. 271 § 3 kk skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

31. na podstawie art. 69 § 1, 2 i 3 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w związku z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej oskarżonemu M. M. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

32. uniewinnia oskarżoną A. M. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie XIX części wstępnej wyroku;

33. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa w odniesieniu do oskarżonych B. O. (1) oraz A. M. (1) w całości, oraz w części, w której pozostali oskarżeni zostali uniewinnieni od popełnienia zarzucanych im czynów;

34. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego J. M. (1) kwotę (...) ((...)) zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych kosztów udziału obrońcy w postepowaniu toczącym się w niniejszej sprawie pod sygnaturą IV K 927/06 Sądu Rejonowego w Częstochowie;

35. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego D. S. (1) kwotę (...) ((...)) zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych kosztów udziału obrońcy w postepowaniu toczącym się w niniejszej sprawie pod sygnaturą IV K 927/06 Sądu Rejonowego w Częstochowie;

36. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonej A. H. (1) kwotę (...) ((...)) zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych kosztów udziału obrońcy w postepowaniu toczącym się w niniejszej sprawie pod sygnaturą IV K 927/06 Sądu Rejonowego w Częstochowie;

37. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego Ł. W. (1) kwotę (...) ((...)) zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych kosztów udziału obrońcy w postepowaniu toczącym się w niniejszej sprawie pod sygnaturą IV K 927/06 Sądu Rejonowego w Częstochowie;

38. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego M. K. (1) kwotę (...) ((...)) zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych kosztów udziału obrońcy w postepowaniach toczących się w niniejszej sprawie pod sygnaturą IV K 927/06 Sądu Rejonowego w Częstochowie oraz II K 28/14 Sądu Okręgowego w Częstochowie;

39. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego M. M. (1) kwotę (...) ((...)) zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych kosztów udziału obrońcy w postepowaniach toczących się w niniejszej sprawie pod sygnaturą IV K 927/06 Sądu Rejonowego w Częstochowie oraz II K 28/14 Sądu Okręgowego w Częstochowie;

40. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonej A. M. (1) kwotę (...) ((...)) zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów udziału obrońcy w postepowaniu toczącym się w niniejszej sprawie pod sygnaturą IV K 927/06 Sądu Rejonowego w Częstochowie;

41. na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonych J. M. (1), A. H. (1), Ł. W. (1), A. M. (2), B. K. od opłaty i pozostałych kosztów procesu, którymi obciąża Skarb Państwa;

42. na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 i 4 w związku z art. 6 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza na rzecz Skarbu Państwa: od oskarżonego D. S. (1) opłatę w kwocie 300 (trzysta) zł, od oskarżonego M. K. (1) opłatę w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) zł, od oskarżonego M. M. (1) opłatę w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) zł, a na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonych D. S. (1), M. K. (1) i M. M. (1) od ponoszenia wydatków postepowania obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 28/14

UZASADNIENIE

Do Sądu Rejonowego w Częstochowie w dniu 19 października 2006 r. wpłynął akt oskarżenia między innymi przeciwko (numeracja zarzutów według aktu oskarżenia):

- J. M. (1) oskarżonemu o popełnienie przestępstw: I - z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk oraz w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 12 k.k., II - z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art.294 § 1 k.k., art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 kk przy zast. art. 12 kk, III - z art. 55 § 1 k.k.s. i art. 37 § 1 pkt 2, 3 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., IV - z art. 56 § 1 k.k.s w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z. i art. 37 § 1 pkt 2, 3 i 5 k.k.s, art. 6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s., V - z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., VI - art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., XI - z art. 258 § 3 kk,

- D. S. (1) oskarżonemu o popełnienie przestępstw: VII - z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art.294 § 1 k.k., art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 kk przy zast. art. 12 kk, IX - z art. 55 § 1 k.k.s. i art. 37 § 1 pkt 2, 3 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., X - z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 2, 3 i 5 w zw. z art. 6 § 2 i art. 9 § 3 k.k.s., XI - z art. 258 § 3 kk,

- A. H. (1) i Ł. W. (1) oskarżonym popełnienie przestępstw: XII - z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk oraz w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 12 k.k., XIII - z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art.294 § 1 k.k., art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 kk przy zast. art. 12 kk, XIV - z art. 55 § 1 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z. i art. 37 § 1 pkt 2, 3 i 5 k.k.s, art. 6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s., XV - z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw z art. 12 k.k., XVI - z art. 258 § 3 kk,

- Ł. W. (1) oskarżonemu o popełnienie przestępstw: XVII - z art. 238 k.k., XVIII - z art. 233 § 1 k.k.,

- M. K. (1) oskarżonemu o popełnienie przestępstw: XIX - z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., XX - z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 270 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 kk, XXI - z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 55 § 1 k.k.s. w zw. z art. 56 § 1 k.k.s w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z. i art. 37 § 1 pkt 1, 2, 3 i 5 k.k.s, art. 6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s.,

- B. O. (1) oskarżonemu o popełnienie przestępstw: XXXIII - z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk, XXXIV - z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 54 § 1 kk, XXXV - z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 k.k.,

- A. M. (2) oskarżonej o popełnienie przestępstw: XXXVI - z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk i art. 65 kk, XXXVII - z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

- B. K. oskarżonej o popełnienie przestępstw: XXXVIII - z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., XXXIX - z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 55 § 1 i art. 37 § 1 pkt 2, 3 i 5 w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., XL - z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

- M. M. (1) oskarżonemu o popełnienie przestępstw: XLI - z art. 299 § 1 i 5 kk w zw z art. 12 kk, XLII - z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., XLIII - z art. 56 § 1 k.k.s w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z. art. 6 § 2 k.k.s.,

- A. M. (1) oskarżonej o popełnienie przestępstwa: XLIV - z art. 299 § 1 i 5 kk w zw z art. 12 kk,

- a nadto M. K. (1), B. O. (1), A. M. (1), M. M. (1) oskarżonym o popełnienie przestępstwa: XLVII - z art. 258 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 30 listopada 2012r. Sąd Rejonowy w Częstochowie w sprawie sygn. akt IVK 927/06:

- oskarżonego J. M. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów w kształcie wskazanym w akcie oskarżenia, a opisanych w punktach I (przyjmując, iż czyn ten stanowi przestępstwo z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r. w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk), II, V, VI, XI aktu oskarżenia, wymierzając mu stosowne kary oraz umorzył postępowanie co do czynów opisanych w punktach III i IV aktu oskarżenia,

- oskarżonego D. S. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów w kształcie wskazanym w akcie oskarżenia, a opisanych w punktach VII i XI aktu oskarżenia, wymierzając mu stosowne kary oraz umorzył postępowanie co do czynów opisanych w punktach IX i X aktu oskarżenia,

- oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) uznał za winnych popełnienia zarzucanych im czynów w kształcie wskazanym w akcie oskarżenia, a opisanych w punktach XII (przyjmując, iż czyn ten stanowi przestępstwo z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r. w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk), XIII, XV, XVI aktu oskarżenia, wymierzając im stosowne kary oraz umorzył postępowanie co do czynu opisanego w punkcie XIV aktu oskarżenia,

- umorzył postepowanie karne wobec oskarżonego Ł. W. (1), co od czynów opisanych w punktach XVII i XVIII aktu oskarżenia,

- oskarżonego M. K. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów w kształcie wskazanym w akcie oskarżenia, a opisanych w punktach XIX, XX (przyjmując, iż czyn ten stanowi przestępstwo z art. 299 § 1 i 5 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r. w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk) aktu oskarżenia, wymierzając mu stosowne kary oraz umorzył postępowanie co do czynu opisanego w punkcie XXI aktu oskarżenia,

- oskarżonego B. O. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów w kształcie wskazanym w akcie oskarżenia, a opisanych w punktach XXXIII, XXXIV, XXXV aktu oskarżenia, wymierzając mu stosowne kary,

- uniewinnił oskarżoną A. M. (2) od popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie XXXVI aktu oskarżenia, oraz uznał ją za winną popełnienia zarzucanego jej czynu w kształcie wskazanym w akcie oskarżenia, a opisanego w punkcie XXXVII wymierzając jej stosowną karę;

- oskarżoną B. K. uznał za winną popełnienia zarzucanych jej czynów w kształcie wskazanym w akcie oskarżenia, a opisanych w punktach XXXVIII, XL, aktu oskarżenia, wymierzając jej stosowne kary oraz umorzył postępowanie co do czynu opisanego w punkcie XXXIX aktu oskarżenia,

- oskarżonego M. M. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów w kształcie wskazanym w akcie oskarżenia, a opisanych w punktach XLI (przyjmując, iż czyn ten stanowi przestępstwo z art. 299 § 1 i 5 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r. w zw. z art. 12 kk), XLII, aktu oskarżenia, wymierzając mu stosowne kary oraz umorzył postępowanie co do czynu opisanego w punkcie XLIII aktu oskarżenia,

- oskarżoną A. M. (1) uznał ją za winną popełnienia zarzucanego jej czynu w kształcie wskazanym w akcie oskarżenia, a opisanego w punkcie XLIV wymierzając jej stosowną karę;

- w odniesieniu do oskarżonych M. K. (1), B. O. (1), A. M. (1), M. M. (1) umorzył postępowanie co do czynu opisanego w punkcie XLVII aktu oskarżenia.

Apelacje od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 30.11.2012r. wydanego w sprawie IVK927/06 zostały wywiedzione przez obrońcę oskarżonych J. M. (1) i M. K. (1), obrońców oskarżonych: D. S. (1), A. M. (1), M. M. (1), B. O. (1), oraz przez oskarżonych Ł. W. (1), A. H. (1) i B. O. (1).

Oskarżyciel publiczny oraz oskarżyciele posiłkowi nie wnieśli apelacji od w/w wyroku.

Wyrokiem z dnia 23 grudnia 2013r. Sąd Okręgowy w Częstochowie, sygn. akt VII Ka 750/13:

- uchylił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 30 listopada 2012r. w sprawie IVK 927/06 w stosunku do oskarżonych: J. M. (1), D. S. (1), A. H. (1), Ł. W. (1), M. K. (1), B. O. (1), M. M. (1), A. M. (1), A. M. (2), B. K. w zakresie czynów, co do których uznano ich winnymi ich popełnienia, przy czym w odniesieniu do rozstrzygnięcia z pkt.30 i 31; i sprawy tych oskarżonych w zakresie czynów opisanych w pkt. I, II, V, VI, VII, X, XI, XII, XIV, XV, XVIII, XIX, XXVIII, XXIX, XXXI, XXXIII, XXXV, XXXVI, XXXVIII, XXXIX, XL, XLII, XLIII, XLVI części wstępnej wyroku przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Częstochowie jako Sądowi I instancji,

- zaś co do czynów opisanych: w pkt. III, IV przy przyjęciu, iż czyny te popełniono w okresie od 1999r. do grudnia 2001r., w pkt. VIII i IX przy przyjęciu, iż czyny te popełniono w okresie od 1999r. do grudnia 2001r., w pkt. XIII przy przyjęciu, iż czyn ten popełniono w okresie od stycznia 2000r. do grudnia 2001r., oraz w pkt. XX, XXX, XXXII, XXXVII na podstawie art. 44§1pkt.1k.k.s i art. 44§5k.k.s w zw. z art. 17§1pk.6 k.p.k. umorzył postępowanie karne.

1. USTALENIA FAKTYCZNE

Oskarżony D. S. (1) prowadził działalność gospodarczą w ramach firmy (...) w Z.. Co najmniej od końca 1999r. oskarżony trudnił się nielegalnym komponowaniem paliw z komponentów kupowanych m.in. w firmie (...). Od tego też czasu nawiązał współpracę z oskarżonym J. M. (1), którego zadaniem było z jednej strony pozyskiwanie odbiorców na nielegalnie wytworzone paliwo z drugiej zaś tworzenie pozorów legalności jego pochodzenia, w tym zwłaszcza wyszukiwanie osób, które zarejestrują na swoje nazwiska firmy, których zadaniem będzie praktycznie wyłącznie wytwarzanie faktur mających potwierdzać legalność pochodzenia paliwa oraz tworzenie pozorów legalności przepływu środków finansowych związanych z obrotem paliwami wytworzonymi przez oskarżonego D. S. (1). Następnie oskarżeni D. S. (1) i oskarżony J. M. (1) współpracowali w tworzeniu sieci firmy, dostarczaniu paliwa, jak też podejmowaniu decyzji co do wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, które miały ułatwić ukrycie tego procederu przed organami ścigania. Od stycznia 2000r. oskarżony J. M. (1) handlował nadto paliwem blendowanym przez firmę (...) kontrolowaną przez oskarżonego M. K. (1).

Oskarżony J. M. (1) jeszcze od czasów szkolnych znał B. B. (2). Wiedząc, że pozostaje ona w trudnej sytuacji finansowej nakłonił ją by zarejestrowała działalność gospodarczą. Wyżej wymieniona zarejestrowała firmę (...) w dniu 01.02.2000r., otworzyła też rachunek w (...)/C.. Oskarżony J. M. (1) poinformował B. B. (2), iż firma (...) ma brać udział w całym łańcuchu firm, które są niezbędne do legalizowania paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji i jej działalność ma się ograniczać do wystawiania faktur według wskazówek oskarżonego. W początkowym okresie działalności tej firmy wszystkie decyzje co do jej prowadzenia podejmował oskarżony J. M. (1), w jego posiadaniu znajdowały się dokumenty dotyczące tej firmy. W ramach dalszej działalności tej firmy (...) wystawiała faktury, w których dokumentowane były transakcje, których firma ta nie zawierała. Firma (...) nie prowadziła żadnej rzeczywistej działalności w zakresie obrotu paliwami, nie posiadała żadnej infrastruktury do tego niezbędnej, środków transportowych. Na początkowym etapie jej funkcjonowania wystawiane były faktury zgodnie z poleceniami oskarżonego J. M. (1), który w ten sposób chciał ukryć pochodzenie paliw, którymi handlował. W późniejszym czasie, po rozpoczęciu przez B. B. (2) współpracy z oskarżonymi Ł. W. (1) i A. H. (1) faktury pochodzące z N. były wystawiane zgodnie ze wskazówkami oskarżonej A. H. (1).

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. M. (1) k. 2853-2857, 14077-14090, zeznania świadków: B. B. (2) k. 445-449, 458-464, 468-479, 490-491 „b”, 497-501, 514-517, 521-530, 534-539, 2065-2067, (...)- (...), 2450- (...), M. G. (1) 509-512, 5414 – 5416, 11538, załączniki 0/5, 1/1 i 1/2)

Oskarżony J. M. (1) zlecił też B. B. (2) znalezienie innych osób, które mogłyby zarejestrować firmy, które również brałyby udział w tym procederze. B. B. (2) nakłoniła swoją znajomą J. B. (1) do zarejestrowania firmy trudniącej się obrotem paliwami, przekazała jej pieniądze niezbędne do założenia firmy. W dniu 08.12.2000r. J. B. (1) zarejestrowała firmę (...) z siedzibą w K.. Specjalnie w związku z tym zameldowała się w tym mieście. Założyła rachunek bankowy w (...)/ C., do którego pełnomocnikiem ustanowiła B. B. (2), jak też w (...) Bank S.A. Oddział w C., do którego upoważniła oskarżonego M. K. (1). Firma ta faktycznie nie prowadziła działalności, nie odprowadzała podatków, wystawiała jedynie faktury sprzedaży paliwa, początkowo dla firm (...) i (...), a w późniejszym czasie (...) i (...).

(dowód: zeznania świadków: J. B. (1) 1461 – 1464, 1491 – 1494, 10824 – 10826 (t. 54), 16874 (t. 84), B. B. (2) k. 445-449, 458-464, 468-479f, Z. M. (2) k. 160 – 186 (t. 1), 10424 – 10426 (t. 52), 16807 – 16808 t. 83, załączniki 0/3, 11/1, 11/2, 13/10)

W 2001r. B. B. (2) zgodnie z poleceniem oskarżonego J. M. (1) wyszukiwała osoby, które założą firmy w celu wystawiania przez nie poświadczających nieprawdę faktur, również za pomocą ogłoszeń prasowych. W taki sposób nawiązała kontakt z S. S. (2), którego nakłoniła do założenia firmy. W dniu 15.05.2001r. zarejestrował on działalność gospodarczą pod nazwą PHU (...) w C.. Założył konto bankowe w (...), do którego upoważnił B. B. (2). Firma ta faktycznie nie prowadziła działalności, nie odprowadzała podatków, wystawiała jedynie faktury sprzedaży paliwa firmie (...). Pieniądze przelane na konto tej firmy zostały następnie wypłacone w gotówce przez B. B. (2).

(dowód: zeznania świadków: S. S. (2) k. 1279 – 1280, 12177 (t. 61), 17477 t. 87, J. S. (3) (...), (...) (t. 61), B. B. (2) z k. 445-449, 458-464, 468-479, załącznik nr 8)

Kolejną osobą, którą B. B. (2) nakłoniła do założenia firmy był R. M. (1). W dniu 25.04.2000r. zarejestrował on działalność gospodarczą pod nazwą PHU (...) w B.. O. też konto bankowe w banku (...) w B. do którego upoważnił B. B. (2). Firma ta faktycznie nie prowadziła działalności, nie odprowadzała podatków, wystawiała jedynie faktury sprzedaży paliwa firmie (...). Faktury te były wystawiane w rzeczywistości w firmie (...) i podrabiano na nich podpis R. M. (1). Pieniądze, które wpływały na rachunek bankowy tej firmy były następnie wypłacane przez B. B. (2).

(dowód: zeznania świadków: R. M. (1) k. 1349 – 1352, 1378 – 1381, 11127 – 11128 (t. 56), B. B. (2) z k. 445-449, 458-464, 468-479, załączniki 0/6, 10/1, 10/2)

W miesiącach letnich 2000r. B. B. (2) nakłoniła do założenia firmy znanego jej P. H.. Zarejestrował on działalność gospodarczą pod nazwą (...) w C.. Do konta bankowego upoważnił B. B. (2). Firma ta faktycznie nie prowadziła działalności, nie odprowadzała podatków, wystawiała jedynie faktury sprzedaży paliwa, które poświadczały nieprawdę, albowiem nie dokonywała ona żadnych transakcji. B. B. (2) decydowała o tym, jakie faktury wystawić, kogo wskazać jako odbiorcę i jakie ilości paliwa mają być w nich wpisane. Na rachunek bankowy tej firmy były przelewane należności wynikające z poświadczających nieprawdę faktur, a następnie B. B. (2) wypłacała te pieniądze w gotówce. Za pośrednictwem konta tej firmy (...). B. wypłaciła (...) zł z tytułu fikcyjnych transakcji paliwowych.

(dowód: zeznania świadków: P. H. k. 1309 – 1313 (t.7), (...) (t. 54), (...) (t. 59), B. B. (2) k. 445-449, 458-464, 478-479, Z. M. (2) k. 160 – 186 (t. 1), (...) (t. 52), (...) – 16808 t. 83, W. K. k. 11 – 13, 91, 11126 – 11127 (t. 56), załącznik 9)

Oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) zatrudnieni byli w firmie (...) w C., gdzie oskarżony Ł. W. (1) poznał oskarżonego J. M. (1). Oskarżony J. M. (1) zaproponował oskarżonemu Ł. W. (1) dostarczenie dla (...) paliwa na korzystnych warunkach i na przełomie 1999 i 2000 roku zrealizowano kilka dostaw paliwa dla (...), w których sprzedającym była firma (...) Z. M..

W pierwszych miesiącach 2000r. firma (...) miała trudności finansowe i oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) postanowili sami zając się obrotem paliwami, a w dostawach pośredniczyć miał oskarżony J. M. (1). Działalność powyższą podjęli w ramach istniejącej już od 1997r. spółki cywilnej (...). Jej wspólnikami byli oskarżóny Ł. W. (1) i A. W., a od 03.02.2001r. oskarżona A. H. (1) (wcześniej była jedynie jej pełnomocnikiem).

W 2000r. spółka ta nabywała paliwo, które pochodziło z nielegalnej produkcji, a dostawami tymi zajmował się oskarżony J. M. (1). Aby wprowadzić to paliwo do legalnego obrotu wystawiane były, z polecenia oskarżonego J. M. (1), poświadczające nieprawdę faktury sprzedaży paliwa dla firmy (...). Były to faktury wystawiane przez firmy (...) Z. M., następnie (...) A. B. i (...). Faktury te były wprowadzane do ewidencji księgowej firmy (...). Faktury firmy (...) dostarczała do (...) B. B. (2) i w taki sposób poznała oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1).

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonych: Ł. W. (1) k. 12972-12997, A. H. (1) k. 13699-13707, 13731-13732, zeznania świadków: B. B. (2) k. 445-449, A. B. (1) k. 788-791, 793-796, 800-807, D. Z. (1) k. 7345-7362, 7377-7381, 7878-7885, Z. M. (2) k. 160 – 186 (t. 1), (...) (t. 52), (...) – 16808 t. 83, J. W. (1) k. 12817 – 12818 (t. 64), 17478 t. 87, W. K. k. 11 – 13, 91, 11126 – 11127 (t. 56), dokumenty k. 309 – 310, załączniki 14/1-14/25, 0/1, 0/2)

Pod koniec lutego 2001r. B. B. (2) zaproponowała oskarżonym Ł. W. (1) i A. H. (1) prowadzenie nielegalnego procederu obrotu paliwami bez pośrednictwa oskarżonego J. M. (1). Propozycja ta zbiegła się w czasie z nawiązaniem przez tych oskarżonych kontaktu z J. S. (2), który zaoferował im dostawy paliwa, bez faktur, które sam produkował w okolicach P.. Następnie J. S. (2) dostarczał oskarżonym Ł. W. (1) i A. H. (1) paliwo pochodzące z nielegalnej produkcji, które oskarżeni sprzedawali swoim odbiorcom. Należność za paliwo dostarczone przez J. S. (2) oskarżeni przekazywali mu w gotówce za pośrednictwem różnych osób. Oskarżeni, chcąc dokonywać obrotu tym paliwem, potrzebowali fikcyjnych faktur nabycia paliwa i w związku z tym zlecili B. B. (2) wyszukanie kolejnych osób, które założą firmy trudniące się wystawianiem poświadczających nieprawdę faktur.

B. B. (2) za pośrednictwem znajomej W. S. nawiązała kontakt z R. B. (1), którego nakłoniła do założenia firmy. R. B. (2) zarejestrował działalność gospodarczą w L. dnia 06.08.2000r. pod nazwą PHU (...). Założył konta firmowe w Banku (...) Oddział w L. i (...) Oddział w Ż.. Następnie R. B. (1) na zlecenie B. B. (2) wyszukał kolejne osoby chętne do założenia za wynagrodzeniem fikcyjnych firm. Byli to J. K. (1) ( PHU (...)), T. I. (1) ( PHU (...)), A. L. (2) ( Usługi (...)), J. L. ( (...)). Oskarżona A. H. (1) początkowo wystawiała wszystkie faktury sprzedaży dla tych firm i prowadziła ich księgowość. W późniejszym czasie obowiązki te przejęła siostra Ł. K. W.. Faktury te B. B. (2) dostarczała R. B. (1), J. K. (1), T. I. (1), A. L. (2), J. L., którzy podpisywali je i oddawali jej. Na rachunki bankowe firm prowadzonych przez te osoby były następnie przelewane kwoty wynikające z wystawianych faktur, po czym wypłacali je w gotówce i przekazywali B. B. (2), która z kolei przekazywała je oskarżonej A. H. (1). B. B. (2) przekazywała im z kolei wynagrodzenie za wystawianie poświadczających nieprawdę faktur. Faktury te dokumentowały, bowiem transakcje, które w rzeczywistości nie zaistniały. Firmy PHU (...), PHU (...), PHU (...), Usługi (...), (...) nie prowadziły żadnej działalności w zakresie obrotu paliwami.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonych: A. H. (1) k. 13699-13707, 13731-13732, Ł. W. (1) k. 12972-12979, zeznania świadków: B. B. (2) k. 357-360, 445-449, 458-463, 11876-11880, 11890 – 11894, 11897, 11899 – 11900, 11953-11954, 12020-12021, 12048-12050, R. B. (1) z k. 907-910, 912, 922-924, 939-940, 6717-6719, 10607-10608, 16903 t. 84, T. I. (1) k. 1205 – 1207 (t.7), 6714 – 6716 (t.34), A. L. (2) z k. 964-966, 6752-6756, 10608, 16606, J. L. k. 1038-1040, 6745-6751, 10609, 16605, J. K. (1) z k. 1113-1116, 1120, 6741-6744, 10998 - 10999, B. M. k. 203 – 218, 1154 – 1171, 11128 – 11129 (t. 56), K. C. k. 862 – 864, 12724 (t. 63), W. K. k. 11 – 13, 91, 11126 – 11127 (t. 56),załącznik 0/7, 0/7a/)

W październiku 2000r. oskarżona A. H. (1) nakłoniła swojego ojca J. S. (1), by zarejestrował firmę pośredniczącą w obrocie paliwami. W dniu 19.10.2000r. J. S. (1) zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą (...) „(...)”, otworzył rachunek bankowy w banku (...) S.A. w C.. Następnie oskarżona A. H. (1) wypisywała faktury, w których wskazane były transakcje rzekomo zawierane przez firmę (...). Były to zarówno faktury nabycia paliw, jak i sprzedaży. Zgodnie z tymi fakturami firma (...) miała nabywać paliwo od firm (...) i (...), a następnie sprzedawać je do spółki (...) oraz firm (...) i (...). Faktury sprzedaży wystawiane przez firmę (...) oskarżona A. H. (1) przedkładała do podpisu J. S. (1), który to czynił. Ponadto oskarżona A. H. (1) prowadziła księgowość firmy (...). Firma ta dokonywała jedynie fikcyjnych transakcji, nie prowadziła realnej działalności gospodarczej. Na rachunek bankowy tej firm były następnie przelewane pieniądze w rozliczeniu wystawianych faktur, które J. S. (1) i posiadająca stosowne upoważnienie jego żona E. S. wypłacali w gotówce, po czym przekazywali oskarżonej A. H. (1).

(dowody: częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. H. (1) k. 13699-13707, 13731-13732, zeznania świadków: P. H. k. 1309-1313, 10823-10824, A. B. (1) k. 789-791, 793-807, częściowo zeznania świadka J. S. (1) k. 2531-2534, 2553, 2575-2578, załączniki nr 0/4 i 15)

Oskarżona A. M. (2) była pracownikiem administracyjnym w spółce (...). Do jej obowiązków należało przyjmowanie zamówień, wystawianie faktur, po telefonicznym potwierdzeniu przez odbiorcę otrzymania paliwa, zamawianie paliwa. Ponadto wykonywała ona polecenia oskarżonej A. H. (1), jak też B. B. (2). W czerwcu 2001 roku została poproszona o podrobienie podpisów R. M. (1) na fakturach, które zostały wytworzone w firmie (...), a które to faktury miały rzekomo pochodzić z firmy (...) należącej do R. M. (1) i dokumentować fikcyjną sprzedaż paliwa przez tą firmę. Okazano oskarżonej A. M. (2) wzór podpisu R. M. (1) i według tego wzoru kreśliła ona podpis R. M. (1) na przedłożonych jej fakturach. W ten sposób w okresie od 13 czerwca 2001 roku do 31 sierpnia 2001 roku w C., w siedzibie firmy (...) oskarżona A. M. (2) podrobiła podpis R. M. (1) na fakturach VAT o numerach: (...) z 31.07.2001, (...) z 31.07.2001 r., (...) z 30.07.2001, (...) z 28.07.2001, 231/07 z 27.07.2001, (...) z 26.07.2001, (...) z 25.07.2001, (...) z 23.07.2001, (...) z 21.07.2001, (...) z 20.07.2001, (...) z 19.07.2001, (...) z 19.07.2001, (...) z 18.07.2001, (...) z 18.07.2001, (...), (...) z 17.07.2001, (...) z 16.07.2001, (...) z 16.07.2001, (...) z 14.07.2001, (...) z 14.07.2001, (...) z 13.07.2001, (...) z 13.07.2001, (...) z 12.07.2001, (...) z 11.07.2001, (...) z 10.07.2001, (...) z 10.07.2001, (...) z 9.07.2001, (...) z 7.07.2001, (...) z 6.07.2001, (...) z 6.07.2001, (...) z 5.07.2001, (...) z 4.07.2001, (...) z 3.07.2001, (...) z 3.07.2001, (...) z 2.07.2001, (...) z 30.06.2001, (...) z 29.06.2001, (...) z 28.06.2001, (...) z 28.06.2001, (...) z 27.06.2001, (...) z 26.06.2001, (...) z 25.06.2001, (...) z 23.06.2001, (...) z 22.06.2001, (...) z 21.06.2001, (...) z 19.06.2001, (...) z 18.06.2001, (...) z 18.06.2001, (...) z 16.06.2001, (...) z 15.06.2001, (...) z 15.06.2001, (...) z 13.06.2001, (...) z 13.06.2001, (...) z 31.08.2001, (...) z 30.08.2001, (...) z 29.08.2001, (...) z 28.08.2001, (...) z 27.08.2001, (...) z 25.08.2001, (...) z 24.08.2001, (...) z 24.08.2001, (...) z 23.08.2001, (...) z 22.08.2001, (...) z 21.08.2001, (...) z 20.08.2001, (...) z 18.08.2001, (...) z 17.08.2001, (...) z 16.08.2001, (...) z 14.08.2001, (...) z 13.08.2001, (...) z 11.08.2001, (...) z 10.08.2001, (...) z 9.08.2001, (...) z 8.08.2001, (...) z 7.08.2001, (...) z 6.08.2001, (...) z 4.08.2001, (...) z 3.08.2001, (...) z 2.08.2001, (...) z 1.08.2001.

(dowody: częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. M. (2) k. 5331-5335, 5409-5413, 5414-5416, 5935-5936, 8980-8981, 10122-10124, częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. H. (1) k. 13699-13707, 13730-13732, zeznania świadka B. B. (2) k. 514 – 517, 2025-2067, 5409-5413, załącznik nr 10/2, opinia biegłego k. 8791 – 8797 t. 44 )

Oskarżony B. O. (1) był znajomym B. B. (2). Z racji tego, iż miał duże umiejętności w zakresie obsługi komputerów B. B. (2) zleciał mu m.in. zainstalowanie komputerów w biurze firmy (...) w 2001r. Następnie B. B. (2) przedstawiła oskarżonego B. O. (1) oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) informując ich, iż jego umiejętności mogą być przydatne w zakresie tworzenia fikcyjnych dokumentów niezbędnych w przestępczym procederze. Następnie oskarżony B. O. (1) opracował szablony faktur, które były następnie wykorzystywane przy tworzeniu poświadczających nieprawdę faktur mających dokumentować fikcyjne transakcje między firmami biorącymi udział w tym procederze. W okresie od stycznia 2000r. do marca 2002r. oskarżony B. O. (1) wypisywał na komputerze i drukował faktury dokumentujące fikcyjny obrót paliwami między firmami (...), W. i R., które następnie były wykorzystywane w przestępczym procederze.

Pod koniec 2000r. oskarżony J. M. (1) poznał oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1) z mężczyzną o pseudonimie (...) trudniącym się odbarwianiem oleju opałowego. Na przełomie marca i kwietnia 2001r. oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) zdecydowali, iż kierowana przez nich firma (...) zajmie się odbarwianiem oleju opałowego, który następnie będzie sprzedawany jako olej napędowy. Oskarżony Ł. W. (1) poszukiwał miejsca, gdzie proceder odbarwiania oleju opałowego może być prowadzony i ustalił, że odpowiednia będzie hala w miejscowości T.. Następnie oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) wspólnie z B. B. (2) ustalili, iż hala ta zostanie formalnie wynajęta przez firmę (...). Oskarżony B. O. (1) w towarzystwie (...) udał się do T. i uzgodnił warunki wynajmu z właścicielem hali E. K.. Następnie oskarżony B. O. (1), działając na polecenie oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) dokonał zakupu i montażu w hali urządzeń potrzebnych do odbarwiania oleju opałowego. Po dokonaniu montażu oskarżony B. O. (1) nadzorował proces odbarwiania oleju opałowego dostarczanego przez oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1).

Od maja 2001r. firma (...) zaczęła dokonywać zakupu poza ewidencją oleju opałowego, który miał następnie podlegać odbarwieniu, a następnie zostać sprzedany jako olej napędowy. Oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) polecili B. B. (2), aby zakupy te były formalnie dokonywanie przez N.. W efekcie wystawiane były przez sprzedawców oleju opałowego faktury, z których wynikało, iż nabywcą towaru jest firma (...), podczas, gdy faktycznie olej ten był nabywany przez firmę (...). Jednocześnie oskarżony Ł. W. (1) zaproponował swemu koledze P. K. (1), by zajął się on fikcyjną sprzedażą oleju opałowego. P. K. (1) wykorzystał w tym celu firmę (...) należącą do jego szwagra A. P.. Wystawiane były poświadczające nieprawdę faktury, z których wynikało, iż firma (...) sprzedała olej opałowy firmie (...), podczas, gdy transakcje takie w rzeczywistości nie były zawierane. Następnie P. K. (1) drukował na kasie fiskalnej paragony, z których wynikało, iż firma (...) sprzedała olej opałowy odbiorcom indywidualnym, podczas, gdy transakcje takie nie były zawierane. Aby uwiarygodnić te pozorne transakcje oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) przekazywali P. K. (1) pieniądze w gotówce, którą ten następnie wpłacał na rachunek bankowy firmy (...), po czym przelewał te pieniądze tytułem zapłaty za fikcyjne zakupy na rachunek bankowy firmy (...).

Olej opałowy nabywany przez firmę (...) poza ewidencją był następnie dostarczany, zgodnie z poleceniem oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1) do wynajętej hali w T., gdzie poddawano go procesowi odbarwienia, a następnie był sprzedawany również poza ewidencją jako olej napędowy.

(dowody: częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. H. (1) k. 13699-13707, 13731-13732, częściowo wyjaśnienia oskarżonego Ł. W. (1) z k. 12972-12977, zeznania świadków: B. B. (2) k. 357-360, 445-449, 458-463, 11876-11880, 11890 – 11894, 11897, 11899 – 11900, 11953-11954, 12020-12021, 12048-12050, P. K. (1) k. 4618 – 4620, 5586 – 5589, 10882 (t. 55), 10888 (t. 55), 17093 t. 85, E. P. k. 4521 – 4523, 10729 (t. 54), 17093 t. 85, A. P. k. 4527 – 4529, 4850 – 4852, 10882 (t. 55), (...) (t. 55), 17478 t. 87, E. K. k. 3334 – 3336, 3365 – 3366, 10827 (t. 54), 16744 – 16745 t. 83, 17354 t. 86, J. S. (4) k. 7663 - 7686, 8045 – 8047, 11013 – 11016 (t. 55), opinia Instytutu (...) w K. z k. 3246-3256, protokół oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną z k. 3297, 3302-3308, 3317-3319, załącznik nr 14, opinia biegłego z zakresu informatyki nr (...)wyrok 14070 – 14073 t. 70)

Na polecenie oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1) niżej wymienione osoby przyjęły i wypłaciły z rachunków bankowych pieniądze, które były przedmiotem obrotu w ramach przestępczego procederu fikcyjnego obrotu pomiędzy firmami biorącymi w nim udział:

- B. B. (2) w kwocie (...)zł i (...)gr z rachunku firmy (...) w (...) S.A. O/C.;

- B. B. (2) w kwocie (...) zł z rachunku firmy (...) w (...) S.A. O/C. ;

- B. B. (2) w kwocie (...)zł z rachunku firmy (...) w (...) S.A. O/C..

W wyżej podanych wypadkach Ł. W., A. H. współpracowali z J. M..

- B. B. (2) w kwocie (...) zł z rachunku firmy (...) w (...) Oddział w L.;

- B. B. (2) w kwocie (...) zł z rachunków firmy (...) prowadzonych w (...)/Ż. i (...)/L.;

- B. B. (2) w kwocie (...) zł z rachunku firmy (...) w (...)/L.;

- B. B. (2) w kwocie (...) zł z rachunku firmy (...). L. w (...)/L.;

- B. B. (2) w kwocie (...)zł z rachunku firmy (...) w (...)/S.;

- B. B. (2) w kwocie (...) zł z rachunku firmy (...) w (...)/B. (Ł. W. i A. H. współpracowali w tym wypadku z J. M. (1));

- A. B. (1) w kwocie (...) zł (...) gr z rachunku firmy (...) w (...) Bank S.A. O/ (...) S.A. O/C.;

- J. S. (1) w kwocie (...)zł i E. S. w kwocie (...) zł z rachunku firmy (...) w (...) S.A. O/C.;

- P. K. (1) w kwocie (...)zł z rachunku firmy (...) w (...).

(dowód: analiza dotycząca przepływów bankowych – opinia biegłego nr 1 z k. 1251)

We wrześniu 2001r. oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) uznali, iż dokumentacja firmy (...) powinna zniknąć, aby uniemożliwić ewentualna kontrolę organów skarbowych lub ścigania. W związku z tym polecili B. B. (2) by ukryła samochód marki S. (...) nr rej. (...) należący do oskarżonego Ł. W. (1), w którym rzekomo miała się znajdować ta dokumentacja. Oskarżony Ł. W. (1) przekazał jej ten pojazd po czym B. B. (2), której towarzyszył oskarżony B. O. (1), ukryła go na posesji swego znajomego Z. K. w miejscowości S. w woj. (...). W dniu 13.09.2001r. Ł. W. (1) złożył w IV Komisariacie Policji w C. zawiadomienie o przestępstwie, a następnie zeznania w których podał, że samochód ten został mu skradziony z parkingu przy ul. (...) w C., a w pojeździe tym znajdowała się, jak zeznał, dokumentacja księgowa spółki (...) za lata 1997 – 2000. W rzeczywistości dokumentację tą zniszczyła w późniejszym czasie oskarżona A. M. (2) na polecenie oskarżonej A. H. (1). Dochodzenie zainicjowane zawiadomieniem Ł. W. zostało umorzone postanowieniem z dnia 29.10.2001r. (sygn. 5 Ds 2175/01 Prokuratury Rejonowej dla Miasta C.) z powodu niewykrycia sprawcy przestępstwa.

(dowody: częściowo wyjaśnienia oskarżonych: Ł. W. (1) k. 12972-12977, A. H. (1) k. 13699-13707, 13731-13732, zeznania świadków: B. B. (2) k. 365 – 368, Z. K. k. 400 – 401, 10996 (t. 55), 16902 t. 84, Z. M. (2) k. 160 – 186 (t. 1), (...) (t. 52), (...) – 16808 t. 83, J. W. (1) k. 12817 – 12818 (t. 64), 17478 t. 87, W. K. k. 11 – 13, 91, 11126 – 11127 (t. 56), protokół przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie k. 405-409, 412, postanowienie o umorzeniu dochodzenia k. 423, protokoły przeszukania i oględzin pojazdu k. 392-394, 397-399)

Kolejnymi firmami za pośrednictwem, których J. M. (1) sprzedawał nielegalnie wyprodukowane paliwo były spółki z o.o. (...), (...) w C.. Prokurentem tych spółek był oskarżony M. K. (1), który faktycznie kierował ich działalnością. Spółka (...) powstała w dniu 19.02.1999r. W lipcu 2000r. dotychczasowi wspólnicy J. M. (3) i S. R. zbyli udziały w spółce obywatelowi U. – W. P. (1). W rzeczywistości ten ostatni za namową oskarżonego M. K. (1) i opłatą zgodził się udać do kancelarii notarialnej i podpisać przedstawione mu dokumenty. Na tym jego kontakt ze spółką (...) zakończył się. Spółka posiadała rachunek w Banku (...)/C. do którego pełnomocnictwo posiadał oskarżony M. K. (1).

Ponadto oskarżony M. K. (1) od 1999r. był prokurentem spółki (...). Od 2000r. formalnie jej prezesem był obywatel R. – J. S., który jednak działalnością spółki nie zajmował się. Nabył w niej udziały zamierzając handlować drewnem, od których to planów odstąpił. Spółka ta posiadała rachunek bankowy w (...) Bank S.A. O/C.. Oskarżony M. K. (1) posiadał pełnomocnictwo do tego rachunku. Wskazać należy, że w imieniu firmy (...) występował również oskarżony J. M. (1), który poszukiwał dla tej firmy odbiorców paliwa, jak też realizował późniejsze dostawy.

W firmie (...) dokonywano również nielegalnej produkcji paliw poprzez mieszanie komponentów dostarczanych tam z rafinerii w T.. Firmy (...) sprzedawały paliwo po cenach niższych niż obowiązujące wówczas w obrocie.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) k. 1740-1745, 1781-1785, 6886-6888, 8659-8660, zeznania świadków: J. M. (3) k. 5239 – 5242, 11027 (t. 55), 17044 (84), A. R. (1) k. 5243 – 5245, 11028 (t. 55), S. R. k. 5246 – 5248, 11028 – 11029 (t. 55), 17110 t. 85, W. P. k. 7942-7955, J. S. k. 8208-8238, Z. C. 3060 – 3063, 5073, 11126 t. 56, A. G. k. 7647 – 7648, 10551 – 10552 (t. 53), 16605 t. 82, J. G. (1) k. 5993 – 5996, 11174 (t. 56), 16744 t. 83, 17354 t. 86)

Nielegalnie wytworzone paliwo zbywane było za pośrednictwem oskarżonego J. M. (1) i K. K. m.in. (...) w R. i (...) w S. w oparciu o faktury wystawione przez spółki (...) i (...), a także za pośrednictwem oskarżonego J. M. (1) spółce (...).

Z polecenia oskarżonych J. M. (1) i M. K. (1) wystawiane były również poświadczające nieprawdę, jak też sfałszowane faktury sprzedaży paliw. Faktury dokumentowały sprzedaż paliwa przez te firmy, mimo, iż nie dokonywały one takich transakcji, gdyż paliwa dotyczące tych transakcji pochodziły z nielegalnej produkcji i dostarczane były przez oskarżonych J. M. (1) i D. S. (1). Część z tych faktur wypisywał P. D. (1), a dane niezbędne w tym zakresie przekazywali mu oskarżeni J. M. (1) M. K. (1) i M. M. (1).

Na rachunki tych firm były przelewane należności z tytułu rzekomych transakcji. Jedną z osób, które dokonywały następnie wypłat z rachunku bankowego firmy (...) był P. D. (1), który czynił to na polecenie oskarżonego M. K. (1). Wypłacone pieniądze w gotówce przekazywał następnie oskarżonym J. M. (1), M. K. (1), M. M. (1) lub A. M. (1).

Wiosną 2001r. oskarżony M. K. (1) nawiązał za pośrednictwem B. B. (2) kontakt z J. B. (1), którą nakłonił do otworzenia dla jej firmy (...) konta w (...) Bank S.A. Oddział w C. i udzielenia mu pełnomocnictwa do tego konta. Następnie oskarżony M. K. (1) wykorzystywał fikcyjną działalność tej firmy w ten sposób, że wystawiał faktury w imieniu tej firmy. Były to faktury, w których wskazywano, iż firma (...) sprzedała paliwo firmie (...), choć transakcje takie nie miały miejsca. Faktury te miały stworzyć fikcję nabycia legalnie paliwa przez firmę (...), a więc niejako zalegalizowania paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji sprzedawanego przez firmę (...). Na fakturach tych oskarżony M. K. (1) osobiście podrabiał podpis wystawcy – głównej księgowej U. A., którą to osobę wymyślił. W ten sposób oskarżony M. K. (1) podrobił wystawione przez firmę (...) faktury VAT o numerach:

(...) (...)

Jednocześnie oskarżony M. K. (1) za pośrednictwem założonego przez J. B. (1) rachunku na polecenie oskarżonego J. M. (1) dokonał przelewów na łączną kwotę (...) zł. W toku kontroli skarbowych ustalono, iż wartość podatku VAT uszczuplonego przez spółkę (...) poprzez przeprowadzenie fikcyjnych transakcji wynosi (...). Uszczuplenie w podatku VAT w przypadku spółki (...) wyniosło (...) gr, zaś uszczuplenie w podatku dochodowym (...)zł.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) k. 1740-1745, 1755, 1781-1785, 6886-6888, 8659-8660, zeznania świadków: K. K. k. 1574 – 1577, 1605 – 1613, 1626 – 1628, 2830 – 2832, 10632 – 10633 (t. 53), B. B. (2) z k. 468- 470, A. B. (1) z k. 800-807, J. B. (1) 1461 – 1464, 1491 – 1494, 10824 – 10826 (t. 54), 16874 (t. 84), P. D. (1) k. 1657 – 1661 (t.9), 5392 – 5393, 5404 – 5405 (t. 27), 5954 – 5955 (t. 30), 5961 – 5963 (t. 30), 11671 – 11672 (t. 58), Z. M. (2) k. 160 – 186 (t. 1), 10424 – 10426 (t. 52), 16807 – 16808 t. 83, J. S. (4) k. 7663 - 7686, 8045 – 8047, 11013 – 11016 (t. 55), A. G. k. 7647 – 7648, 10551 – 10552 (t. 53), 16605 t. 82, dokumenty k. 1503 – 1545, opinia biegłego nr 1 – analiza przepływów finansowych załączniki 0/3, 0/10, 0/11, 12/1-12/10, 0/16, 13/1-13/10, opinia biegłych z k. 6941-6963, 7303)

W dniu 01.05.1999r. Z. M. (1) zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) - (...) w R.. Dyrektorem firmy był oskarżony D. Z. (1). Początkowo zajmowała się ona handlem artykułami rolnymi. W styczniu 2000r. Z. M. i D. Z. za pośrednictwem J. M. nawiązali kontakt z D. S. (1). Oskarżony D. S. (1) nakłonił Z. M. (1) i D. Z. (1) do wystawiania przez kierowaną przez nich firmę (...) fikcyjnych faktur sprzedaży oleju napędowego i benzyny firmie (...) i innym wskazanym przez oskarżonego D. S.. Z. M. i D. Z. zgodzili się na ta propozycję i następnie wystawiali faktury, w których jako sprzedawca wskazywana była firma (...), a jako nabywca w większości firma (...) i inne wskazane przez oskarżonego D. S. (1) firmy. Dane do tych faktur były im przekazywane telefonicznie, a z tytułu wynagrodzenia otrzymywali oni kwote (...)gr za zafakturowany litr paliwa. Faktury te były następnie dostarczane przez Z. M. i D. Z. oskarżonemu D. S. (1) we wskazane przez niego miejsce. Kwoty wskazane na tych fakturach były następnie przelewane na rachunek bankowy firmy (...), który na polecenie oskarżonego J. M. (1) został założony w F. Bank (...)/C.. Zgodnie z poleceniem oskarżonych J. M. i D. S., Z. M. (1) wypłacał następnie w gotówce przelane kwoty i przekazywał je (po potrąceniu prowizji) w/w oskarżonym. Fikcyjne faktury wystawiane były w okresie od marca do grudnia 2000r.

Z inicjatywy oskarżonego D. S. (1) firma (...) wynajęła w czerwcu 2000r. bazę paliw od Aeroklubu (...), a następnie bazę paliw w S.. Oskarżony D. S. (1) zaproponował D. Z. (1) i Z. M. (1), że będzie im dostarczał do tych miejsc komponenty do produkcji paliwa, które następnie będzie sprzedawane. Następnie oskarżony D. S. (1) dostarczał swoim transportem komponenty do produkcji paliwa, które po nielegalnym wyprodukowaniu było sprzedawane odbiorcom wskazanym przez oskarżonego D. S. (1). Oskarżony D. S. (1) nadzorował proces produkcji, decydował, którym podmiotom paliwo będzie dostarczone oraz wskazywał, jakie firmy mają być wpisane na fakturach wystawianych przez firmę (...). Kwoty sprzedaży określone na tych fakturach były następnie przelewane na konto firmy (...), po czym Z. M. i D. Z. wypłacali te pieniądze w gotówce i przekazywali je oskarżonemu D. S. (1). Paliwo to było również sprzedawane za pośrednictwem K. K., który znał wcześniej Z. M. (1) i na jego prośbę wynajdywał odbiorców. Paliwo sprzedawane przez firmę (...) był w cenie zdecydowanie niższej niż paliwo dostępne wówczas w obrocie hurtowym, a nabywcy tego paliwa często skarżyli się na jego jakość.

(dowód: zeznania świadków: D. Z. (1) k. 7345-7355, 7356-7362, 7377-7381, 7436-7438, 7830-7835, 7878-7885, 8153-8155, 9945, 10112-10120, 10121 - 10122, Z. M. (1) z k. 12328-12334, 17043 – 17044 t. 84, K. K. k. 1574 – 1577, 1605 – 1613, 1626 – 1628, 2830 – 2832, 10632 – 10633 (t. 53), A. B. (1) k. 788-791, 793-796, 797-807, A. B. (3) k. 4558-4559, 10730,17337, H. C. z k. 5596-5597, 10749,16874, M. S. (1) k. 5613-5614, 10748, 17337 – 17338, A. B. (4) k. 3863 – 3864, 10727 (t. 54), 17019 t. 84, W. W. (5) k. 4388 – 4391, 4431 – 4432, 11509 (t. 57), faktury k. 3702-3722, 3893-3903, 3928, 3940-3942, 3986-3999, 4011, 4053-4060, 4092, 4117-4120, 4122, 4124-4137, J. K. (2) k. 7890 – 7896, 10550 – 10551 (t. 53), 16807 t. 83, dokumenty k. 3706 – 3732, 3843 – 3854, umowa najmu k. 4573-4575, umowa użyczenia k. 5633-5637, pismo k. 5638, protokoły oględzin z k. 4551-4557, 5598-5612, załączniki 19/11-19/19)

Pod koniec 2000 roku oskarżony D. S. (1) poinformował D. Z. (1), iż zasadnym jest znalezienie innej firmy, która mogłaby wystawiać faktury poświadczające nieprawdę w obrocie paliwami pochodzącymi z nielegalnego źródła prowadzonym przez oskarżonego D. S. (1). W związku z tym D. Z. (1) nakłonił oskarżoną B. K. do założenia takiej firmy przedstawiając jej, na czym ma polegać jej działalność. Oskarżona B. K. wyraziła zgodę i w dniu 27.11.2000r. zarejestrowała działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Budownictwa (...) w R.. Pełnomocnikiem firmy ustanowiła znaną jej A. T. (1), która wraz z D. Z. i Z. M. faktycznie prowadziła firmę. Następnie oskarżony D. S. (1) telefonicznie przekazywał D. Z. (1) informacje, co do odbiorców i ilości paliwa, jakie mają być wpisane na fakturze. Po uzyskaniu tych informacji wystawiane były w imieniu firmy (...) faktury, z których wynikało, iż firma ta dokonała sprzedaży paliwa na rzecz określonego podmiotu, mimo, iż transakcja taka nie miała miejsca. Faktury te były następnie przekazywane oskarżonemu D. S. (1). Oskarżona B. K. ograniczała się do podpisywania faktur firmy, za co uzyskiwała stosowne wynagrodzenie uzależnione od ilości litrów paliwa wskazanych na fakturze. Ponadto pieniądze przelane na rachunek bankowy firmy (...) w rozliczeniu fikcyjnych transakcji na podstawie w/w faktur były następnie wypłacane w gotówce przez oskarżoną B. K., przekazywała je D. Z. (1), który z kolei przekazywał je oskarżonemu D. S. (1). Firma (...) nie posiadała środków transportowych, ani zbiorników do przechowywania paliw. Wartość uszczupleń podatkowych związanych z działalnością firmy oszacowano w toku kontroli skarbowej na kwotę (...) zł.

Oskarżona B. K. w okresie od 18.01.2001r. do 25.05.2001r. poświadczyła nieprawdę potwierdzając transakcje sprzedaży oleju napędowego mimo, że firma (...) nie dokonała takich transakcji w n/w fakturach VAT o numerach: (...) z 18.01.2001 roku, (...) z 31.01.2001 roku, (...) z 02.02.2001 roku, (...) z 03.02.2001 roku, (...) z 05.02.2001 roku, (...) z 06.02.2001 roku, (...) z 13.03.2001 roku, (...) z 14.03.2001 roku, (...) z 15.03.2001 roku, (...) z 26.03.2001 roku, (...) z 27.03.2001 roku, (...) z 28.03.2001 roku, (...) z 29.03.2001 roku, (...) z 30.03.2001 roku, (...) z 31.03.2001 roku, (...) z 02.04.2001 roku, (...) z 09.04.2001 roku, (...) z 10.04.2001 roku, (...) z 11.04.2001 roku, (...) z 20.04.2001 roku, (...) z 23.04.2001 roku, (...) z 24.04.2001 roku, (...) z 27.04.2001 roku, (...) z 30.04.2001 roku, (...) z 07.05.2001 roku, (...) z 08.05.2001 roku, (...) z 09.05.2001 roku, (...) z 15.05.2001 roku, (...) z 16.05.2001 roku, (...) z 23.05.2001 roku, dokumentujących fikcyjną sprzedaż paliw dla spółki (...) z C., oraz (...) z 27.04.2001 roku, (...) z 09.05.2001 roku, (...) z 10.05.2001 roku, (...) z 11.05.2001 roku, (...) z 11.05.2001 roku, (...) z 11.05.2001 roku, (...) z 14.05.2011 roku, (...) z 15.05.2001 roku, (...) z 17.05.2001 roku, (...) z 17.05.2001 roku, (...) z 18.05.2001 roku, (...) z 21.05.2001 roku, (...) z 23.05.2001 roku, (...) z 23.05.2001 roku, (...) z 25.05.2001 roku, (...) z 25.05.2001 roku, (...) z 05.01.2001 roku, (...) z 05.01.2001 roku, (...) z 10.01.2001 roku, (...) z 12.01.2001 roku, (...) z 12.01.2001 roku, (...) z 15.01.2001 roku, (...) z 18.01.2001 roku, (...) z 19.01.2001 roku, (...) z 26.01.2001 roku, (...) z 31.01.2001 roku, (...) z 30.01.2001 roku, (...) z 01.02.2001 roku, (...) z 03.02.2001 roku, (...) z 05.02.2001 roku, (...) z 22.02.2001 roku, (...) z 26.02.2001 roku, (...) z 09.03.2001 roku, (...) z 30.03.2001 roku, (...) z 18.04.2001 roku dokumentujących fikcyjna sprzedaż paliw dla spółki (...) z C..

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonej B. K. k. 8000-8003 i 10120-10122, zeznania świadków: D. Z. (1) z k. 7345-7355, 7377-7381, 7436-7438, 7830-7835, 7878-7885, 8153-8155, 9945, 10116-10119, Z. M. (1) z k. 12328-12334, A. T. (1) k. 4443 – 4445, 12178 – 12179 (t. 61), akta odezwy II Ko 3777/17, W. W. (5) k. 4388 – 4391, 4431 – 4432, 11509 (t. 57), Z. Ł. (1) k. 7560 – 7561, 10782 – 10783 (t. 54), 17093 t. 85, J. K. (2) k. 7890 – 7896, 10550 – 10551 (t. 53), 16807 t. 83, dokumenty k. 4417 – 4447, załączniki nr 19/6, 19/9, 20/1-20/3)

A. B. (1) poznał oskarżonego J. M. (1) za pośrednictwem swej żony B. B. (2) w 1999 r. Oskarżony J. M. (1) zaproponował mu początkowo by pracował jako pośrednik w handlu paliwami, co miało polegać na dostarczaniu paliwa produkowanego przez oskarżonego D. S. (1) do odbiorców.

Następnie oskarżony J. M. (1), wykorzystując trudną sytuację finansową A. B. (1), namówił go, aby założył firmę, która będzie zajmować się pośrednictwem w handlu paliwami płynnymi, ale w rzeczywistości miała służyć do unikania opodatkowania, o czym oskarżony J. M. (1) poinformował A. B.. Oskarżony J. M. (1) stwierdził również, iż firma ta powinna mieć siedzibę poza C.. Ulegając tym namowom w dniu 02.08.2000r. A. B. (1) zarejestrował firmę (...) w Ł.”, po czym przekazał oskarżonemu J. M. dokumenty rejestracyjne, pieczątkę firmy. Następnie na polecenie oskarżonego J. M. (1) A. B. (1) otworzył rachunki bankowe firmy w (...) Bank S.A. Oddział w R. i w Banku (...) S.A. Oddział w C. oraz udzielił pełnomocnictw do dysponowania środkami zgromadzonymi na tych rachunkach: M. M. (1) (do obu rachunków), A. M. (1) (do rachunku w (...) S.A.) oraz J. M. (1) (do rachunku w (...) Bank S.A.). Działalność tej firmy była w rzeczywistości prowadzona przez oskarżonego J. M. (1), który decydował o wystawianiu faktur w imieniu tej firmy, polecał dokonywanie przelewów na rachunki tej firmy, jak też dokonywanie wypłat gotówki z tych rachunków. Oskarżony J. M. (1) wymyślił postać J. G. (2) – pełnomocnika firmy (...), który miał rzekomo kierować działalnością firmy, a miało to na celu jedynie utrudnienie organom kontrolnym i organom ścigania poczynienie ustaleń co do sposobu działalności firmy. Następnie w ramach działalności tej firmy wystawiano faktury, które dokumentowały fikcyjne transakcje sprzedaży produktów ropopochodnych. Faktury te odnosiły się do transakcji zakupu paliw przez różne firmy, które to paliwo pochodziło z nielegalnej produkcji prowadzonej głównie przez oskarżonego D. S. (1), jak też oskarżonego J. M. (1) (w ramach firmy (...)), lecz oficjalnie jako sprzedawca występowała firma (...). Faktury te były wypisywane m.in. przez oskarżonego M. M. (1). Ponadto oskarżony J. M. (1) zlecał również K. K. wypisywanie faktur w imieniu firmy (...), w których dokumentowano transakcje sprzedaży paliw, które to paliwa nie były dostarczane przez firmę (...). Na fakturach tych widniał już wcześniej złożony podpis o treści J. G. (2), który był podpisem sfałszowanym, jako, że osoba taka nie istniała.

Firma (...) nie uiszczała żadnych należności podatkowych wynikających z wystawionych w jej imieniu faktur.

W ten sposób, na polecenie oskarżonego J. M. (1), wystawione zostały faktury pochodzące z firmy (...), które poświadczały nieprawdę, co do objętych nimi transakcji, uiszczonych należności podatkowych, jak też na których sfałszowany był podpis wystawcy. Były to faktury sprzedaży paliw dla firm: (...) w J., (...) w R., Spółka cywilna (...) - (...) w S., (...)w S., Spółdzielnia Kółek Rolniczych (...),(...) w J., Przedsiębiorstwo (...) w C., Przedsiębiorstwa (...) w R., Przedsiębiorstwo (...) w C..

Pieniądze, które były wpłacane na rachunki bankowe firmy (...) w celu realizacji płatności określonych na fakturach wystawianych przez tą firmę były następnie, na polecenie oskarżonego J. M. (1), wypłacane z tych rachunków w gotówce. Czynili to oskarżeni: M. M. (1) i A. M. (1) oraz A. B. (1). Również oskarżony J. M. (1) dokonywał wypłaty tych środków.

(dowód: zeznania świadków: A. B. (1) 781 – 783, 786, 788 – 791, 793 – 799 (t. 4), 800 – 807 (t. 5), (...) (t. 15), 5721 – 5722 (t. 29), 7059 (t. 36), 7790 (t. 39), 8103 – 8105 (t. 41), 8159 – 8161 (t. 41), 10222 – 10 225 (t. 51), 10386 – 10391 (t. 52), B. B. (2) k. 458-463, D. Z. (1) k. 7345-7355, 7377-7381, 7878-7885, L. R. k. 606 – 610, 667 – 668 (t.4), 3467 – 3468 (t.18), (...) (t. 20), 3860 – 3861 (t.20), K. K. k. 1574 – 1577, 1605 – 1613, 1626 – 1628, 2830 – 2832, 10632 – 10633 (t. 53), D. K. k. 1582 – 1584, 10633 (t. 53), Z. M. (2) k. 160 – 186 (t. 1), 10424 – 10426 (t. 52), 16807 – 16808 (t. 83), informacja US k. 632, 686 - 688, dokumenty k. 598 – 601, 634 – 651, 3519 – 3601, 3602 – 3702, opinie biegłego nr 1 dot. przepływów na rachunkach bankowych, faktury k. 3879-3892, 3904-3909, 3927-3929, 3939, 4000-4010, 4012, 4039-4052, 4061-4067, 4121-4123, 3680-3701, załączniki 2/1-2/5,19/1-19/9)

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w R. istniała od 1992r. Prezesem jej zarządu był K. Ł. (1). Spółka posiadała koncesje na import paliw i obrót nimi. Posiadała rachunki bankowe w (...) Banku (...)/M., (...)/K., (...)/K., (...) Bank S.A. O/R., (...) S.A. O/C.. Oskarżony J. M. (1) pracował w spółce (...) jako dyrektor ds. handlowych w okresie od sierpnia 2000r. do grudnia 2000r. Za wiedzą i zgodą K. Ł. (1) sprzedawał za pośrednictwem spółki (...) paliwo nielegalnie wyprodukowane przez oskarżonego M. K. (1). Fikcyjne zakupy paliwa dokumentowały zakwestionowane w toku kontroli skarbowej faktury VAT wystawione przez firmy:

- (...) z siedzibą w R. o numerach (...)

- (...) LTD. z siedzibą w K. o numerach (...)

- (...)" z siedzibą w K. o numerze (...) z dnia 01.07.2000r.

- (...) w K. o numerach (...)

- P.P.H.U (...) w C. o numerach (...)

- P.H.U. (...) w C. o numerach (...)

- P.P.H.U. (...) w C. o numerach (...)

- P.P.H.U. (...) w C. o numerach(...)

- (...) .H. (...) w C. o numerach (...) z dnia 24.07. (...)., (...) z dnia 05.07.2000r., (...) z dnia 03 .08.2000r., (...) z dnia 08.08.2000r., (...) z dnia 10.08.2000r.

- P.P.H.U. (...) w C. o numerach (...) z dnia 24.07.2000r., (...)z dnia 04.08.2000r., (...) z dnia 07.08.2000r., (...) z dnia 10.08. (...)-.

- P.P.H.U. (...) w C. o numerach (...)z dnia 05.07.2000r., (...)z dnia 24.07.2000r., (...) z dnia 02.08.2000r., (...) z dnia 07.08.2000r., (...) z dnia 09.08.2000r.

- (...) .H. (...) w C. o numerach (...)

- (...) .H. (...) w C. o numerach(...)

- (...) z siedzibą w C. o numerach (...)

- PPHU (...) z siedzibą w C. o numerach (...)

- (...) z siedzibą w C. o numerach (...)

- (...) w K. o numerach (...)

- (...) w Ł. o numerach (...)

(...) sprzedawał paliwo po cenach niższych niż obowiązujące wówczas w obrocie.

K. Ł. (1) upoważnił oskarżonego J. M. (1) do dysponowania środkami pieniężnymi na kontach spółki w bankach w C. i R., oskarżoną A. M. (1) do konta (...) S.A. w C. i oskarżonego M. M. (1) do konta w (...) Banku w R.. W okresie od sierpnia 2000r. do czerwca 2001r. spółka (...) przelała na konto firm (...), (...) i (...) tytułem „zapłaty za zakupione paliwo” łącznie (...) gr. W toku kontroli skarbowej zakwestionowano wszystkie fikcyjne transakcje, ustalając łączną wartość uszczupleń podatkowych na (...) zł (...) gr.

(dowód: zeznania świadków: K. Ł. (1) k. 3100-3102, 3106, 3151-3156, 7140-7142, 10405-10410, U. G. k. 5764 – 5773 (t.29), 11026 – 11027 (t. 55), akta odezwy SR w Rzeszowie II Ko 91/17, M. N. k. 6624 – 6651, 10997 – 10998 (t. 55), 17044 – 17045 (84), L. H. k. 3214 – 3216, 10662 – 10663 (t. 53), załączniki 0/8 i 18/1-18/19)

Firma (...) w M. założona została przez oskarżonego M. M. (1) z inicjatywy jego ojca – oskarżonego J. M. (1). Oskarżony M. M. (1) udzielił oskarżonemu J. M. (1) pełnomocnictwa do występowania w imieniu tej firmy i w zasadzie to oskarżony J. M. (1) podejmował większość decyzji istotnych dla działalności tej firmy. Oskarżony M. M. (1) brał również udział w prowadzeniu tej firmy, podpisywał niezbędną dokumentację firmy, wystawiał w jej imieniu dokumenty, jak też przekazywał zatrudnionej Z. G. polecenia odnośnie wystawiania faktur sprzedaży. Firma (...) zajmowała się głównie obrotem komponentami do produkcji paliw. Nabywane przez nią komponenty były wykorzystywane do nielegalnej produkcji paliw, która prowadzona była w miejscowości S. w dzierżawionych zbiornikach. Komponenty te były również dostarczane do firmy (...), gdzie także prowadzona była produkcja nielegalnego paliwa w drodze mieszania tych komponentów. Oskarżony J. M. (1) nakłonił znanych mu T. K. (1) – właściciela firmy (...) w K. i R. S. (1) – właściciela firmy (...) w K. do udziału w fikcyjnym obrocie komponentami paliwowymi. Współpraca polegała na tym, że z polecenia oskarżonych J. M. (1) i M. M. (1) wystawiane były przez Z. G. poświadczające nieprawdę faktury, z których wynikało, że firma (...) sprzedała wcześniej nabyte komponenty do produkcji paliw firmom (...), mimo, iż transakcje takie w rzeczywistości nie były zawierane. Następnie T. K. (1) i R. S. (1) dokonywali fikcyjnej sprzedaży rzekomo nabytych komponentów w ten sposób, że wystawiali paragony fiskalne, które miały poświadczać rzekoma sprzedaż tych komponentów odbiorcom indywidualnym. Miało to na celu ukrycie faktu, iż komponenty do produkcji paliw nabywane przez firmę (...) służyły do nielegalnej produkcji paliw. W ten sposób oskarżony M. M. (1), działając w porozumieniu z oskarżonym J. M. (1) polecił Z. G. wystawienie faktur VAT o numerach od (...) które dokumentowały fikcyjną sprzedaż komponentów paliwowych dla firm (...) i (...).

Firma (...) dokonywała też fikcyjnych transakcji kupna-sprzedaży paliw z nieistniejąca firmą (...).

Oskarżony M. M. (1) korzystając z pełnomocnictw do dysponowania środkami na rachunkach bankowych wypłacił łącznie (...) gr z konta firmy (...) w banku (...) S.A. O/ C., (...)zł z konta firmy (...) w (...) Bank S.A. O/C. i (...) gr z konta spółki (...) w (...) Banku (...)/R.. Środki te przekazywał swojemu ojcu lub M. K. (1).

( dowody: częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1) z k. 2997-3001, 3005, 3015-3019, zeznania świadków: T. K. (1) k. 5873 – 5876, 11197 – 11198 (t. 56), 16902 t. 84, R. S. (1) k. 5316 – 5318, 10883 (t. 55), (...) (t. 55), 12450 (t. 62) k. 17211 t. 85, Z. C. 3060 – 3063, 5073, 11126 (t. 56),16873 t. 84, Z. G. k. 2980 – 2982, A. K. k. 5984 – 5986, 11508 – 11509 (t. 57), k. 17338 t. 86, K. P. k. 5972 – 5974, 12407 (t. 62),M. G. (2) k. 7799 – 7800, 11508 (t. 57), dokumenty k. 7198 – 7207, opinia biegłego dotycząca przepływów na rachunkach bankowych, załączniki 0/9 i 17/1-17/12, faktury k. 5902-5924, wyrok k. 14070 – 14073 t. 70)

Oskarżona A. M. (1) w okresie od lipca 2000r. do lutego 2001r. korzystając z udzielonych jej pełnomocnictw do dysponowania środkami na rachunkach bankowych na polecenie oskarżonego J. M. (1) wypłaciła łącznie:

- (...) gr z konta firmy (...) w banku (...)/C.,

- (...) zł z konta firmy (...) w (...) Bank S.A. O/C..

Gotówkę przekazywała oskarżonym J. M. (1), M. K. (1) oraz A. H. (1).

(dowody: opinia biegłego dotycząca przepływów na rachunkach bankowych, częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. M. (1) k. 2871-2873, 2879, 2927-2928, 2931-2935, 5381-5383, 5404-5405, 10218, zeznania świadków: B. B. (2) z k. 445-449, A. B. (1) z k. 788-791, 793-807)

W 2000 roku W. Ś. (1) prowadził firmę pod nazwą Grupa (...) Sp. z o.o. w C., która zajmowała się m.in. działalnością w zakresie obrotu paliwami. Znał on wówczas oskarżonego J. M. (1), który chciał wynająć od W. Ś. (1) stację paliw. Następnie wiosną 2000 roku oskarżony J. M. (1) poinformował W. Ś. (1), że zna osoby, które potrzebują fikcyjne faktury zakupu paliw. W. Ś. (1) zgodził się na udział w wystawianiu takich faktur, a miało to polegać na tym, że będzie wystawiał faktury na których jako sprzedawca paliwa będzie widniała jego firma Grupa (...), a jako odbiorcy będą figurowały firmy wskazane przez oskarżonego J. M. (1). Następnie oskarżony J. M. (1) informował W. Ś. (1) osobiście lub telefonicznie, jaki odbiorca i jaka ilość paliwa mają być wpisane na fakturze.

W efekcie, w okresie od maja do czerwca 2000 r, W. Ś. (1) wystawił szereg faktur opatrzonych jego podpisem, z których wynikało, że jego firma dokonała sprzedaży oleju napędowego, na rzecz firm: Usługi (...), Z. Usług (...), (...) A. (...) T., (...) K. D. i M. S. (2), Hurtownia (...), Usługi (...), Pomimo, iż transakcje takie nie miały miejsca. Były to następujące faktury:

Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...),(...) (...) Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...).

Następnie oskarżony J. M. (1) przekazywał W. Ś. (1) wynagrodzenie za wystawione faktury w ten sposób, że za każdy litr paliwa ujęty na tych fakturach płacił W. Ś. kwotę od (...) groszy.

(dowód: zeznania świadków: W. Ś. (1) k. 6657 – 6663, 7584, 7586 – 7587, 7590, 7592, A. B. (1) k. 800 – 807, B. B. (2) k. 458-463, faktury k. 6669 - 6708, protokół zatrzymania k. 6574-6579, dokumenty k. 6904 – 6928, )

2. WYJAŚNIENIA OSKARŻONYCH

Oskarżony J. M. (1) , słuchany w toku śledztwa po raz pierwszy nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że w sierpniu 2000r. rozpoczął pracę w firmie (...) spółka z o.o. w R. jako dyrektor ds. handlowych. Prezesem spółki był K. Ł. (1), a przedmiotem jej działalności był obrót paliwami płynnymi. Oskarżony podał, że do jego obowiązków należała organizacja sprzedaży paliw. Spółka posiadała rachunki bankowe w (...) Banku o/ (...) S.A. o/C.. J. M. (1) wyjaśnił, że posiadał pełnomocnictwo do dysponowania środkami pieniężnymi na rachunku spółki, dokonywał przelewów na rachunki dostawców, nie pamięta czy dokonywał wypłat gotówkowych z rachunków. Firma (...) sprzedawała (...) spółce (...). Oskarżony nie był uprawniony do dysponowania środkami pieniężnymi znajdującymi się na rachunkach (...). Na jego konto nigdy nie wpłynęły pieniądze tej firmy. Oskarżony podał, że jest prokurentem firmy (...) prowadzonej przez jego syna M. i zajmuje się praktycznie całą działalnością tej firmy, jest jej prokurentem. Firma ta zajmuje się głównie obrotem komponentami paliwowymi. Podał, że zna Ł. W. (1), który był dyrektorem firmy (...) w C.. W firmie tej oskarżony dokonywał przeglądów technicznych pojazdów. Możliwe, że (...) sprzedawał paliwo (...) lecz oskarżony, jak podał, nie pamięta tego. Wyjaśnił, że zna B. B. (2) – chodzili do tej samej szkoły podstawowej. Spółka (...) kupowała paliwa od firmy (...) prowadzonej przez A. B. (1). Firmę tę reprezentował mężczyzna o nazwisku G.. J. M. (1) podał, że nie utrzymywał kontaktów z B. i A. B. (1). Nie zna J. S. (1), zna natomiast M. K. (1), który był prokurentem spółki (...), wcześniej razem pracowali w firmie importującej obuwie. Do chwili obecnej utrzymują bliskie kontakty. Nie zna P. H., J. B. (1), R. M. (1) i S. S. (2). Oskarżony podał nadto, że spółka (...) była dużą firmą, posiadała bazę paliwową na (...) litrów paliwa, bocznicę kolejową, dwie stacje benzynowe, trzy autocysterny, zatrudniała dziesiątki osób. Siedziba firmy była skromna – był to jeden pokój w centrum handlowym. Siedziba firmy (...) mieści się w M.. Firma ta zatrudnia sześciu pracowników, posiada jedną autocysternę. Do wakacji 2001r. dzierżawiła zbiornik o pojemności (...) litrów od spółki (...), obecnie działa bez magazynów. Jest to możliwe, bo rynek paliwowy w Polsce jest obecnie mało chłonny. Jeśli znajdzie się klient wystarczy przelać należność na konto rafinerii i bezpośrednio z niej przewieźć do klienta paliwo, bez konieczności jego składowania. Oskarżony podał, iż posiadał pełnomocnictwo do dysponowania środkami pieniężnymi na rachunku firmy (...) w banku w R.. Pełnomocnictwo takie posiadali również żona oskarżonego A. i syn M.. Wyjaśnił, że kilka razy wypłacał pieniądze z rachunku tej firmy, nie jest w stanie podać łącznej sumy, i przekazywał je „zgodnie z zaleceniami” A. B. (1), J. G. (2). Pieniądze te pochodziły ze sprzedaży paliw przez (...). Spółka (...) kupowała w tej firmie paliwo między wrześniem a grudniem 2000 r. A. B. ustanowił oskarżonego oraz jego żonę i syna pełnomocnikami do rachunku gdyż miał do nich zaufanie (k. 2642-2646).

W toku kolejnego przesłuchania J. M. (1) dodał, że w firmie (...) pracował od sierpnia 2000r. do sierpnia 2001r. Zatrudnił się tam dzięki swemu koledze M. K. (1), który współpracował z właścicielem firmy (...). Oskarżony podał, że do jego obowiązków należało pozyskiwanie dostawców i odbiorców paliw. Spółka posiadała zezwolenie na blendowanie paliw lecz nie zajmowała się tym z przyczyn ekonomicznych. „Wykonując obowiązki marketingowe” spotkał się z B. i A. B. (1). Nawiązał kontakty handlowe z firmą (...). Kontakty te polegały na zakupie z tej firmy benzyny bezołowiowej i oleju napędowego. Oskarżony podał, że paliwa te były dobrej jakości, nie zna źródła ich pochodzenia, nie wie kto był dostawcą (...). Jedynym jego błędem było to, że dzięki A. B. poznał mężczyznę o nazwisku G. (nie pamięta dokładnie jego nazwiska). Spotkał się z nim chyba kilkanaście razy. Podał, że A. B. (1) poprosił go, by on i jego żona pobrali pieniądze z konta (...) i przekazywali je G.. Tak też robili, przekazując temu ostatniemu pieniądze w R. i C.. Były to kwoty od (...)do (...) zł. Oskarżony podał, że z reguły on przekazywał pieniądze G.. Był on mężczyzną w wieku około 35 lat, ciemnej karnacji, jeździł starym A. (...). Następnie oskarżony podał, że obecnie wie, że za całą działalnością A. B. (1) stali Ł. W. (1) i A. H. (1)- współwłaściciele spółki (...). Sam z firmą tą nie współpracował. Posiada pokwitowania pieniędzy przekazanych A. H. (1). Nie pamięta kiedy jej je przekazał, ani wysokości kwot. Były to środki pobrane z konta (...) i przekazane A. H. na polecenie G.. Pokwitowania złożył w jednej z kancelarii notarialnych, przy czym odmówił wskazania w której. Dodał, że spółka (...) nie zajmowała się blendowaniem paliwa. Nie współpracował z (...) Wiedział, że spółka ta handluje na dużą skalę oczyszczonym olejem opałowym, sprzedawanym jako napędowy, bowiem Ł. W. (1) chwalił się tym. Nie współpracował z firmą (...) B. B. (2), być może (...) kupił od tej firmy pewną ilość paliwa. Zna L. P. i od jego firmy (...) kupował komponenty paliwowe dla spółki (...). Nigdy nie polecił B. B. (2), by zakładała firmy mające prowadzić fikcyjną sprzedaż paliw, ani też udawania się do bazy w B. celem zbadania jakości paliw. Nie zna firmy (...). Od firmy (...) z K. spółka (...) jeden raz zakupiła paliwo. Nie nakłaniał A. B. (1) do fałszowania jakichkolwiek dokumentów, dotyczących działalności G.. Nie wie dlaczego A. B. nie udzielił G. pełnomocnictwa do dysponowania środkami finansowymi (...), chociaż ma świadomość, że uprościłoby to procedurę pobierania pieniędzy z konta, a pełnomocnictwa dla oskarżonego, jego żony i syna byłyby wówczas zbędne. Nigdy nie sprzedawał (...) paliw w imieniu (...) i (...). M. K. (1) nie prowadził księgowości na zlecenie oskarżonego. Nie kupował paliw od spółki (...). Przed rozpoczęciem przez niego pracy w spółce (...) M. K. (1) sprzedawał tej spółce paliwo, jako pełnomocnik (...). Oskarżony podał, iż w transakcjach tych nie pośredniczył. Kilka razy odebrał od P. D. (1) pieniądze za dostawy komponentów paliwowych dla firmy (...), w której pracował M. K. (1). Kupował od tej firmy dla spółki (...) gotowe paliwa. Nie zlecał P. D. (1) drukowania faktur dla (...) lub innych firm. Dodał, iż zarówno on jak i K. Ł. (1) mogli wiedzieć, które z dostaw paliw pochodzą z rafinerii, a które zostały skomponowane poza nią. Nie miał świadomości, że paliwa pochodzą z nielegalnego źródła. A. B. (1) przedstawił mu G. jako swego pracownika. Oskarżony podał, iż później zorientował się, że był to człowiek Ł. W. (1), który prawdopodobnie nie ufał A. B. (1) i kontrolował w ten sposób działalność jego firmy. Dodał też, że czuje się ofiarą intryg małżonków B., A. H. (1) i Ł. W. (1). Popełnił potworny błąd godząc się na podejmowanie pieniędzy z konta (...) (k. 2771 – 2774).

W toku kolejnego przesłuchania J. M. (1) dodał, iż nie podpisał żadnej faktury wystawionej na spółkę (...), zna firmę (...). Nie miał nic wspólnego z firmą (...) i nie wie z jakich przyczyn A. H. podała, że prosiła go o sprostowanie faktury wystawionej przez tę firmę. Powodem zerwania przez oskarżonego współpracy z firmą (...) było przywłaszczenie sobie przez K. Ł. (1) komponentów paliwowych, należących do firmy (...) (k.2804-2805).

Oskarżony konfrontowany z B. B. (2) podał, iż wszelkie kontakty z nią i z jej mężem zerwał na przełomie lat 2000/2001. Nie miał nic wspólnego ze wskazanymi przez nią firmami. B. O. (1) był bliskim współpracownikiem małżonków B.. Świadczył dla nich usługi komputerowe. Dodał, że B. B. (2) woził do laboratorium, do B., D. S. (1). W mieszkaniu małżonków B. widział pieczątkę firmy (...). B. B. (2) woziła do laboratorium w B. próbki paliw tej firmy. Ta wiedza spowodowała, że zerwał współpracę z małżonkami B., bowiem nie chciał mieć nic wspólnego z D. S. (1) i (...). Zaprzeczył by deklarował przekazanie pieniędzy na zakup kasy fiskalnej dla firmy (...) oraz by kasa ta nie została zakupiona, gdyż nie przekazał środków na ten cel, jak też stwierdził, że nie przekazał B. B. (2) pieczątki (...)(k.2806).

Oskarżony słuchany w toku posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania dodał, że na prośbę M. K. (1) kilkakrotnie wypłacał pieniądze z konta firmy (...) używając czeków w ramach koleżeńskiej przysługi. M. M. (1) mógł raz z tego konta pieniądze wypłacać, nie wie czy wypłat takich dokonywał. A. M. (1) nigdy nie brała pieniędzy od M. K. (1). (...) kupował paliwo od firmy (...). Oskarżony podał, iż znał osoby, które firmy tę reprezentowały, paliwo było dobrej jakości (k.2653).

Oskarżony konfrontowany z K. K. przyznał, iż zna tego ostatniego. Spotkał się z nim w K.. Wcześniej K. K. telefonicznie poinformował go, że chciałby się z nim spotkać w celu handlowania paliwem. Stwierdził, że zna D. S. (1) i Z. M. (1). Wyjaśnił, że nigdy nie był pełnomocnikiem firmy (...), jedynie polecał K.K. tę firmę, bo ten ostatni nie był zadowolony ze współpracy z firmą (...). Nie był przedstawicielem firmy (...). Reprezentując spółkę (...) kupował od (...) paliwo, przy czym faktur nie wystawiał, bo nie miał takich uprawnień. K. Ł. (1), jako (...) sprawdzał jakość paliwa dostarczanego przez (...) i nie budziło ono jego zastrzeżeń. Współpraca spółki (...) z firmą (...) została zakończona na polecenie K. Ł. (1). Zyski ze sprzedaży, były pomniejszane o gigantyczne koszty transportu. Nadto K. K. nie odpowiadała cena, a także to, iż należność trzeba było uregulować przelewem, po czym dopiero (...) wystawiał fakturę. Polecił K. K. (...), jako tańszą firmę, której właścicieli A. B. i G. znał. Nie wysyłał żadnego paliwa z fakturami firmy (...), ani częściowo wypełnionych faktur, bo nie był uprawniony do ich wystawiania w firmie (...). Samochody tej spółki, którymi wysyłano paliwo do odbiorców były wyraźnie oznakowane logo spółki. Paliwa innych firm, K. K. nie dostarczał. Nie groził mu nigdy, nie zajmował się egzekucją należności w spółce (...). Dodał, iż w jego ocenie K. K. został wrogo nastawiony przeciwko niemu, przez osoby, z którymi wcześniej współpracował (k. 2829 – 2832).

J. M. (1), konfrontowany z A. B. (1) wyjaśnił, iż przyznaje, że istniała zależność pionowa między nim, M. K. (1) i A. B. (1) oraz D. S. (1). Nie było takiej zależności miedzy nim, A. B. i M. K.. Ich status był równy. Współpracę z D. S. (1) zakończył w pierwszym kwartale 2000 roku. Chyba w lutym 2000 roku wraz z M. K. i A. B. spotkali się z D. S. (1) w restauracji (...) w C.. D. S. zaproponował im legalną pracę przy sprzedaży paliwa za wynagrodzeniem około (...) zł. miesięcznie. Nie polecał A. B. założenia firmy (...). Współpracę z nim rozpoczął, gdy pracował już w spółce (...). Był przekonany, że osoba o nazwisku G. faktycznie istnieje. (...) nie sprzedawał paliw komponowanych przez (...) i (...). (...) powstał w ostatnich miesiącach 2000r., gdy współpraca oskarżonego z A. B. już się kończyła. M. M. (1) nie wypisywał faktur (...). Obsługą komputerową zajmował się B. O. (1) (k. 2853 – 2854).

W kolejnych wyjaśnieniach J. M. (1) podał, że chce je uzupełnić o okoliczności, których dotychczas nie podawał w obawie o życie swoje i członków swojej rodziny. Wyjaśnił, że D. S. (1) poznał przypadkowo na przełomie września i października 1999r. Sprowadził wówczas z zagranicy samochód marki V.. Kierowca, który pojazd ten przyprowadził poznał oskarżonego z D. S. (1). Ten ostatni zaproponował oskarżonemu współpracę przy handlu paliwem. J. M. podał, że wywnioskował, że będzie ono pochodzić z nielegalnego źródła. D. S. obiecując duże zarobki, poprosił go, by znalazł kilka osób, z którymi będzie mógł rozprowadzać dostarczone przez niego paliwo. Oskarżony podał, iż jako taką osobę wskazał A. B. (1), na co D. S. (1) przystał. Oskarżony wyszukiwał odbiorców paliwa, a A. B. konwojował dostawy, odbierał od klientów pieniądze i przekazywał je D. S. (1). Paliwo było sprzedawane bez faktur, za gotówkę i dowożone cysternami, należącymi do D. S.. W styczniu 2000 roku oskarżony skontaktował się z M. K. (1), który zaproponował, by paliwo D. S. sprzedawać za pośrednictwem spółki (...), która miała wystawiać faktury VAT. Na przełomie 1999 i 2000 roku skontaktował M. K. z D. S., który przystał na warunki M. K.. Sprzedaż paliwa rozpoczęła się wówczas na znacznie większą skalę. W lutym 2000 roku D. S. poprosił oskarżonego o znalezienie, tańszego niż M. K., pośrednika. Stwierdził, iż nie wie komu D. S. sprzedawał paliwo za pośrednictwem (...). Głównym odbiorcą była chyba jakaś spółka z okolic W., był tylko jednym z akwizytorów współpracujących z D. S.. Współpraca ta zakończyła się chyba w marcu 2000 roku. Oskarżony podał, iż zarabiał na tym około (...) złotych. Paliwo było komponowane ze składników kupowanych przez D. S. w firmie (...). Mówił o tym sam D. S.. Duża ilość paliwa została również skomponowana ze składników nabywanych przez (...) w spółce z R.. Oskarżony podał nadto, że D. S. skontaktował go z D. Z. (1) i Z. M. (1), właścicielami firmy (...) w R.. D. S. najpierw wysłał do tej spółki próbny transport, a następnie sprzedawał za jej pośrednictwem znaczne ilości paliwa. Na polecenie D.S. otworzono konto bankowe dla spółki (...) w C.. Pod koniec lutego 2000 roku D. S. (1) poszukiwał do wynajęcia bazy paliwowej. Oskarżony natrafił w prasie na ogłoszenie o możliwości wynajęcia takiej bazy w S.. D. S. (1) wynajął te bazę na firmę (...). Służyła ona do komponowania paliw. Komponenty dowożono do niej cysternami kolejowymi. J. M. (1) podał, że skala tego procederu przeraziła go. Decydującą rolę odgrywali w nim S., Z. i M.. Postanowił wycofać się z tego interesu. M. K. (1) skontaktował go z K. Ł. (1). Zlikwidował wszystkie swoje interesy w C. i od 1.08.2000r. podjął zatrudnienie w spółce (...). Nie wie co działo się na rynku paliwowym od marca do sierpnia 2000 roku. Po rozpoczęciu pracy, we wskazanej wyżej spółce, skontaktował się z A. B. (1), który zaoferował mu duże dostawy paliwa. Oskarżony podał, że domyśla się, iż było to paliwo D.S., było ono bardzo dobrej jakości. Dodał, że Ł. W. (1) pozostawał w dobrych kontaktach z D. S. (1), gdyż (...) sprzedawał duże ilości paliwa do (...), a później do (...). Poznał Ł. W. ze Z. M. (1) i D. Z. (1). Wspólnie handlowali kilka miesięcy. Pieniądze za dostawy „organizowane przez (...) przelewał na konto tej spółki i wypłacał dla G.. Po pewnym czasie zorientował się , że coraz większe kwoty za paliwo sprzedawane dla (...) przekazywane są A. H. (1). Sam także przekazywał jej pieniądze. Postanowił wtedy zakończyć współpracę z (...) i A. B. (1) i zacieśnić współpracę z firmą (...) reprezentowaną przez M. K.. Dostarczał tej spółce komponenty do blendowania paliw. Kupował je w rafineriach za pośrednictwem firmy (...) (k.2855 – 2857).

Składając kolejne wyjaśnienia, J. M. (1) podał nadto, że R. S. (1) zna jeszcze od czasu studiów. Był on zainteresowany zakupem komponentów paliwowych. Złożył ustne, a następnie pisemne zamówienie w firmie (...). Oskarżony podał, że sprzedawał mu kilkakrotnie olej technologiczny z T. i dwa produkty z rafinerii w J., w okresie od drugiej połowy 2001r. do końca tego roku. Komponenty sprzedawała firma (...). Dostawy dostarczane były transportem tej firmy, niekiedy bezpośrednio do odbiorców firmy (...).S.. Z reguły ten ostatni płacił przelewem po sfinalizowaniu transakcji. J. M. wyjaśnił, że nie wie jakie było dalsze znaczenie tych komponentów. Nie polecał R. S. zakupu kasy fiskalnej. Oskarżony odmówił składania wyjaśnień dotyczących D. S. (1). Podał, że zna T. K. (1). Podobnie jak R. S. w ramach firmy (...) sprzedawał mu komponenty, głównie olej technologiczny. Współpraca z nim trwała na przestrzeni 2001r., dłużej niż z R. S.. Komponenty na polecenie R. K. były kilkakrotnie dostarczane do bazy jego firmy. Dodał, że zna J. M. (4) z W. – właściciela firmy (...) oraz mężczyznę o nazwisku W.. Osoby te poznał za pośrednictwem D. S.. Zna J. G. (1) z P. – właściciela stacji benzynowej w R.. Był on odbiorcą paliwa z firmy (...) pochodzącego od D. S. (1). Podał, iż zna też W. Ś. (1), będąc pośrednikiem D.S. prowadził z nim handel paliwami, olejem napędowym i benzyną bezołowiową (k.5090 – 5092).

J. M. (1) konfrontowany z A. H. (1) podał, że nie przywoził do siedziby spółki (...) faktur firmy (...). Zna te firmę podobnie jak (...) i (...), gdyż firmy te były ze sobą powiązane. Z (...) współpracował przez okres trzech miesięcy, gdy był akwizytorem D. S. (1). Pilnował wtedy, by odbiorca zapłacił za paliwo. Nie wie kiedy A. H. (1) poznała A. B. (1). Posiadał pełnomocnictwo firmy (...). Wszystkie transakcje między tą firmą a (...) były przeprowadzone za pośrednictwem rachunków bankowych (k.5387 – 5390).

Oskarżony konfrontowany z P. D. (1) podał, że ten ostatni jest przyjacielem M. K. (1). Ten ostatni mógł polecić oskarżonemu, by poinformował P. D. o konieczności sporządzenia faktur. Dotyczyło to wypadków, gdy M. K. był nieobecny. Nie był to nadzór nad P. D. (1) lecz tylko „koleżeńska przysługa” dla nieobecnego M. K. (1) (k.5392 – 5393).

W kolejnych wyjaśnieniach J. M. dodał, że D. S. (1) początkowo kupował olej napędowy prawdopodobnie w firmie (...) w T.. Było to prawdopodobnie paliwo blendowane, gdyż było kupowane i sprzedawane bez faktur. Benzynę D. S. nabywał w D. k. R. w bazie paliwowej. Była to benzyna bezołowiowa, też prawdopodobnie blendowana. Oskarżony opisał następnie lokalizację wskazanej bazy paliwowej i podał, że D. S. nabywał tam paliwo przez okres około jednego miesiąca, po czym z uwagi na duże zapotrzebowanie postanowił sam blendować paliwo. Komponenty w dużej ilości kupował m.in. w firmie (...) w S. za pośrednictwem firm (...) i (...). Były one dostarczane koleją do bazy w S. gdzie mieszano je metodą chałupniczą. Następnie paliwo było wywożone autocysternami. Oskarżony opisał lokalizację bazy, wskazał iż nadzorował ją mężczyzna o nazwisku G. lub G., który mieszał i wydawał paliwo. Bazę wynajmowała firma (...) i to ona dolewała komponenty do oleju napędowego. Paliwo rozwozili kierowcy zatrudnieni w firmach (...) i (...). Firmą (...) zarządzał D. Z. (1), dokumenty podpisywał Z. M. (1). Paliwo z bazy w D. dostarczone było do firmy (...) w W.. Sprzedawcą były firmy między innymi: (...) i (...). Oskarżony dodał, że zna mężczyznę o pseudonimie (...) z R., który zajmował się sprowadzaniem urządzeń do odbarwiania oleju opałowego. Stwierdził, że sam z nim nie współpracował, współpracę taką podjął natomiast Ł. W. (1). Podał nadto, że widział zbiorniki na paliwo w bazach należących do R. S. i T. K. (k.5394 – 5396).

Oskarżony słuchany na rozprawie przed Sądem Rejonowym nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień (k.14013). W toku dalszych przesłuchań dodał, że współpracując z D. S. (1) po dwóch tygodniach zorientował się, że sprzedaż paliwa od strony fiskalnej jest nielegalna. Nie wie skąd to paliwo pochodziło. W styczniu 2000 z. chciał zakończyć tą działalność lecz wówczas D. S. zaproponował mu by został dyrektorem w legalnej firmie, A. B. miał być w niej magazynierem, a M. K. księgowym. Oskarżony przystał na to. W marcu 2000r. zerwał wszelkie kontakty z D. S.. Wcześniej pojechał jeszcze do S. z tym oskarżonym, by załatwić bazę paliwową. Mniej więcej dwa tygodnie później zerwał z nim współpracę. Dodał, iż jego syn był właścicielem firmy (...) ze względów podatkowych, a on sam był mózgiem tej firmy. Nie otrzymywał prowizji od faktur. Stwierdził, iż w okresie jego pracy w firmie (...) doszło do spotkania E. M. PS (...) z K. Ł., w którym uczestniczył również oskarżony. G. M. proponował K. Ł. odbarwianie oleju opałowego, na co K. Ł., ani oskarżony, nie wyrazili zgody. W późniejszym czasie zapoznał z E. M. Ł. W.. Przyznał, że jego syn i żona przekazywali pieniądze na jego polecenie, po czym wprost stwierdził, że nie zamierza ich obciążać. Zaprzeczył by polecał A. H. (1) zniszczenie dokumentów W.. Stwierdził następnie, iż „przyznaje się do przestępstwa fiskalnego w okresie, w którym wskazał” (k.14078 – 14080). Dodał nadto, iż K. Ł. (1) miał pełną kontrolę nad jego działaniami w firmie (...). To K. Ł. decydował o tym, kto będzie dostarczał paliwo do jego firmy i je od niej kupował. Ze spółki (...) odszedł sam, nie pamięta czy został zwolniony dyscyplinarnie przez K. Ł.. Ten ostatni „pożyczył sobie od niego paliwo i nie zwrócił go w całości”. Wcześniej nie było między nimi żadnych zatargów. Nie wydawał żadnych poleceń pracownikom spółki, bo nie miał takich uprawnień. To K. Ł. decydował o tym czy jakość paliwa jest dostatecznie dobra. Nie podpisywał w spółce żadnych dokumentów, miał głównie sprawdzać solidność dostaw (k.14149 – 14150). W postępowaniu przed Sądem Okręgowym oskarżony J. M. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Oskarżony D. S. (1) , słuchany w toku śledztwa po raz pierwszy, nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że J. M. (1) poznał przy okazji transakcji kupna – sprzedaży samochodu. Na przełomie 1999 i 2000 roku J. M. (1) skontaktował się z oskarżonym chcąc wydzierżawić cysternę i ciągnik siodłowy. Ostatecznie pojazdy te od oskarżonego kupił. D. S. podał, że nigdy nie robił z J. M. żadnych interesów, nie handlował z nim paliwami ani komponentami. Nie wyklucza, że jego firma (...) mogła świadczyć usługi transportowe dla J. M. w zakresie przewozu paliw. Nigdy nie prosił go o wyszukanie osoby, która założyłaby firmę handlującą paliwami. Nigdy nie przyjmował od niego pieniędzy (nie licząc transakcji sprzedaży samochodu). Spotkał się z nim jedynie kilka razy i nie wzbudził on jego zaufania. Nie zna A. B. (1), przy czym nie wyklucza, że ktoś taki przyjeżdżał do niego z J. M. (1). Nie wyklucza, że poznał M. K. (1), być może prowadził on firmę, dla której (...) świadczył usługi transportowe oraz, że chyba poznał Z. M. (1) i D. Z. (1) w hotelu (...) w Z.. Gościli tam oni w jakimś towarzystwie, a firma (...) świadczyła dla nich usługi transportowe. Oskarżony zaznaczył, że nie wie czy wyżej wymienieni wspólnie prowadzili działalność gospodarczą. Nie pamięta aby współpracował z firmą (...). Firma (...) legalnie dostarczała komponenty paliwowe w rejon R.. Nigdy nie wytwarzał paliw i nie wie do czego służyły te komponenty. Nic nie wie o komponowaniu paliw w bazie w S.. Nie wyklucza, że w bazie paliwowej w B. korzystano z cystern przywożonych ze S.. Nigdy nie prosił D. Z., by wyszukał on osoby, które prowadziłyby firmy fikcyjnie handlujące paliwami. D. Z. prowadził podejrzane interesy, nie płacił odbiorcom. Uważał go za osobę niewiarygodną i zerwał z nim kontakty. Firma (...) sprzedawała legalnie paliwa firmie (...) z W.. Nie sprzedawał paliw skomponowanych przez M. K. (1) w ramach firmy (...). Nic nie wie na temat sprzedaży paliwa przez tę firmę (...), ani sprzedaży tego ostatniego paliwa firmie (...). Nigdy nie handlował paliwem nielegalnego pochodzenia. Paliwa w firmie (...) nabywał legalnie. Nigdy nie niszczył, ani nie polecał niszczyć żadnych faktur. D. Z. (1) bywał w jego hotelu w Z.. Nie wyklucza, że D. Z. nakłaniał go, by woził dla niego paliwo, ale oskarżony nie był zainteresowany współpracą, gdyż D. Z. był nierzetelnym płatnikiem. Ani on, ani J. M. nie mają powodów by bezpodstawnie pomawiać go o popełnienie przestępstw. Zaznaczył, że miał z J. M. dość poważny konflikt. Ten ostatni nie zwrócił mu w terminie cysterny, która była następnie użytkowana przez M. M. (1). Oskarżony zmodyfikował następnie swe wyjaśnienia podając, iż firma (...) woziła produkty ropopochodne w rejon R., a nie R. oraz S.. Nazw firm zlecających transport nie pamięta, nie wyklucza, że mogły być to firmy wskazane w zarzutach. Firma (...) nie dysponowała magazynami. Świadczyła usługi transportowe dla M. K. (1). Oskarżony podał, iż nie pamięta jakie firmy (...).K. reprezentował. W imieniu firmy (...) odbierane były w rafinerii paliwa, na podstawie ich upoważnień. Firma ta miała duże rabaty w rafineriach, których to (...) nigdy by nie uzyskał (k.8142 – 8146).

Oskarżony konfrontowany z D. Z. (1) podał, iż firma (...) nigdy fizycznie ani też fikcyjnie nie kupowała paliwa od firmy (...). Na jej zlecenie świadczyła jedynie usługi transportowe. Nie pamięta by kiedykolwiek był w siedzibie firmy (...) w R. (k.8152-8155). Konfrontowany z A. B. (1) dodał, że tego ostatniego zna jedynie z imienia, najczęściej widział go w towarzystwie (...), sądził nawet, że A. B. „jest obstawą” J. M. (k.8159-8161). W toku posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania D. S. (1) zmodyfikował swe wyjaśnienia podając, że D. Z. poznał za pośrednictwem J. M. (1). Z tym ostatnim pozostaje w konflikcie, bo chyba pożyczył mu pieniądze, a on nie oddał mu ich w terminie. Konflikt wzmógł się gdy J. M. nie zwrócił mu w terminie wydzierżawionej cysterny, przy czym nie regulował należności czynszowych. Cysternę odzyskał w rok po terminie, gdy została wstawiona do warsztatu na obowiązkowy przegląd. Dodał, że firma (...) dzierżawiła cysterny kolejowe. Zna M. K. (1) jako świetnego księgowego. Poznał go za pośrednictwem J. M.. Za wszelką cenę szukał on kontaktu z D. Z.. (k.8175). Słuchany po raz kolejny D. S. (1) zmodyfikował swe wyjaśnienia podając, iż J. M. pośredniczył w sprzedaży jego paliwa, wyszukiwał odbiorców na paliwo zakupione z upustem w rafineriach, w zamian za co otrzymywał prowizję. Na początku 2000 roku J. M. przedstawił oskarżonemu M. K. (1), który zaproponował by D. S. woził zakupione przez nich komponenty paliwowe. Dał mu przy tym do zrozumienia, że potrafi załatwić interes od strony dokumentacyjnej, tak że komponent zostanie sprzedany jako gotowe paliwo. Oskarżony podał, iż przystał na tę propozycję, bo K. i M. proponowali wysokie stawki za transport. Od kierowców dowiedział się, że wożą oni komponenty paliwowe z rafinerii do różnych odbiorców. Do bazy w S. wozili komponenty zakupione przez firmę (...). Prawdopodobnie komponenty były tak dobre, że wystarczyło dodanie jakiegoś uszlachetniacza, by powstało pełnowartościowe paliwo. Oskarżony podał, że nie pytał o szczegóły, bo nie interesował się nimi. Gdy jego relacje z J. M. (1) pogorszyły się, ten ostatni żądał bowiem zbyt wygórowanych stawek, skontaktował się z nim M. K. (1) i zaproponował by woził komponenty dla niego. Oskarżony podał, iż przystał na jego warunki i świadczył na jego rzecz usługi transportowe. Za pośrednictwem M. K. (1) poznał Z. M. i D. Z.. Przystał na ich propozycję wożenia komponentów do (...). Nie wiedział, że M. K. i J. M. fałszują faktury. Nie zna A. T. (1) i B. K., nie wyklucza, że Z. przywoził je do niego, nocował w jego hotelu z kobietą o imieniu A.. Bazę w S. wynajął Z. M. i zatrudnił tam D. G. (k.8977 – 8979).

D. S. (1) słuchany na rozprawie przed Sądem Rejonowym nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i wyjaśnił, że firmę (...) założył w 1992r. Przedmiotem jej działalności był handel tekstyliami. W 1997r. lub 1998r., gdy rynek tekstyliów się załamał zajął się, po uzyskaniu koncesji, handlem paliwami. Powstał wówczas oddział firmy w B., gdzie znajdowała się baza paliw. W 1998r. powstała spółka z o.o. (...), która kupowała w rafineriach oleje opałowy i napędowy, które sprzedawała właścicielom stacji benzynowych. Stwierdził, że jego konflikt z J. M. zaistniał gdyż ten ostatni zarzucał mu, że sam nawiązuje kontakty z jego klientami (tymi, których J. M. sam wyszukał). To J. M. skontaktował go ze Z. M. (1) i D. Z. (1). Firma (...) świadczyła dla nich usługi transportowe w 2000r. przez 6-8 miesięcy. Wtedy D. Z. (1) stwierdził, że (...) przestanie wynajmować samochody od (...), a zacznie to robić firma (...). Firma (...) świadczyła dla niej usługi transportowe od trzeciego kwartału 2000 r. do pierwszego kwartału 2001r. Oskarżony nie chciał nawiązywać długotrwałej współpracy z D. Z. (1), a nadto firma (...) zalegała z płatnościami za usługi transportowe. Od połowy 2000r. świadczył nadto usługi transportowe dla firmy (...). Od M. K. wie, że J. M. współpracował z A. B.. M. K. nie mówił na czym ta współpraca polega, pytał jedynie oskarżonego czy nie potrzebuje „firmy tego typu”, jak firma A. B.. Kontakty z M. K. zerwał pod koniec 2000r., gdy ten ostatni przyznał , że na paliwo wystawiane są fikcyjne dokumenty. Oskarżony potwierdził następnie w całości wcześniej składane wyjaśnienia (k. 9938 – 990). W postępowaniu przed Sądem Okręgowym oskarżony D. S. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Oskarżona A. H. (1) , słuchana w toku śledztwa po raz pierwszy nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i wyjaśniła, że stawiane jej zarzuty oparte są na pomówieniach B. B. (2) – właścicielki firmy (...). Spółka (...) zakończyła współpracę z nią w końcu 2001r., gdyż B. B. nie miała koncesji na obrót paliwami oraz z uwagi na fakt, iż dostarczony przez nią olej napędowy nie spełniał wymagań (...). B. B. nie uregulowała należności wobec firmy z D., która z kolei nie mogła uiścić należności wobec (...). Nadto B. B. proponowała J. G. (3) – pełnomocnikowi (...) współpracę z pominięciem tej spółki. B. B. poczuła się dotknięta i w swych wyjaśnieniach zemściła się na oskarżonej. Podała, iż nigdy nie przyjmowała od B. B. pieniędzy w gotówce. Nazwy firm (...), (...), (...), (...) nic jej nie mówią, w (...) nigdy nie było ksiąg rachunkowych tych firm. Na szkodę (...) skradziono samochód marki s. (...), w którym znajdowała się dokumentacja firmy z lat 1999 – 2000. Nigdy nie wydawała B. B. polecenia, by samochód ten wywiozła i ukryła (k.2348 – 2350). W toku posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania oskarżona dodała, że spółka (...) zajmowała się obrotem paliwami od marca 2000 roku. Nie wie skąd B. B. (2) wiedziała gdzie ukryty był samochód marki S. (k.2357). Słuchana po raz kolejny dodała, że J. M. (1) zna z okresu pracy w firmie (...). Pracowała tam jako specjalista do spraw handlowych. Ł. W. (1) był w firmie dyrektorem serwisu samochodowego. Na przełomie lat 1999/2000 J. M. (1) zaproponował Ł. W. (1), a za jego pośrednictwem firmie (...), handel olejem napędowym. Współpraca ta zakończyła się na początku 2000 roku. W marcu 2000 roku handel paliwami płynnymi rozpoczęła spółka (...). Od końca marca 2000 roku rozpoczęła współpracę z J. M. (1). Przynosił on wypisane faktury na sprzedawane (...) paliwo. Płatność następowała przelewem. (...) jako pośrednik handlowy wskazywał miejsce dostawy, ilość paliwa i czas dostawy. Paliwo było dobrej jakości. Po ustaleniu, że paliwo trafiło do odbiorcy J. M. (1) odbierał potwierdzenie przelewu, niekiedy odbierali je jego żona lub syn. Po pewnym czasie rozpoczęły się problemy. J. M. (1) nie był w stanie dostarczyć konkretnej ilości paliwa w określonym terminie. Po wakacjach 2000 roku poinformował on, że posiada towar z innego źródła, była to firma (...) A. B. (1). J. M. (1) był jej pełnomocnikiem. Wcześniej , bo latem 2000 roku, zjawił się w siedzibie (...) ze Z. M. (1), właścicielem firmy (...). Z firmą tą (...) podpisał umowę na dostawy paliw. Pod koniec 2000 roku, po zakończeniu współpracy z (...), (...) podpisał taką umowę z firmą (...) W ostatnich dniach 2000 roku J. M. (1) pokłócił się z Ł. W. (1), który zdecydował, że (...) kończy współpracę z J. M. (1). Wtedy też J. M. (1) poinformował, że zakończył współpracę z (...) i posiada nową firmę, której nie jest właścicielem (...) J. B. (1). (...) podjął dalszą współpracę z J. M. (1), przywoził on do (...) faktury (...) (część przysyłana była pocztą). Pod koniec stycznia 2001r. w siedzibie (...) zjawiła się B. B. (2). Zaproponowała możliwość zakupu od jej firmy (...) paliwa po korzystnej cenie, złożyła ofertę współpracy. (...) był nadal jedynie pośrednikiem handlowym, z czasem jednak wynajęte zostały bazy magazynowe w W., M. i D.. (...) dostarczał paliwa własnym transportem. Po pisemnym potwierdzeniu przyjęcia paliwa przez (...) spółka otrzymywała faxem od (...) faktury. Oryginały przesyłane były pocztą lub przywoziła je B. B. (2). W dalszej części wyjaśnień oskarżona obszernie opisała przyczyny zerwania współpracy z B. B. (2). Dodała, że chyba w lutym 2002 roku poprosiła ją o „znalezienie firmy, z którą mógłby współpracować” ojciec oskarżonej J. S. (1). Był on właścicielem firmy (...), która „była odnogą (...) a zajmowała się pośrednictwem w sprzedaży paliw. B. B. (2) wskazała jako kontrahenta firmę (...) P. H.. Oskarżona w imieniu swego ojca dzwoniła do tej firmy i zamawiała paliwa, które były dostarczone we wskazane przez A. H. (1) miejsce. Nigdy nie widziała P. H., nie była w siedzibie (...). Paliwo trafiało w miejsce wskazane przez (...), który płacił za nie (...), ta firma zaś (...). Oskarżona dodała, że należności za paliwo regulowała B. B. (2) w gotówce (k.2368 – 2373).

W toku kolejnego przesłuchania A. H. (1) dodała, że nigdy nie jeździła z B. B. (2) do innych miejscowości celem pobrania gotówki tytułem należności za sprzedane paliwo. B. B. (2) dość blisko współpracowała z B. O. (2). Kupiła dla niego samochód (...) od (...), prowadziła z nim bazę przeładunkową w T.. Oskarżona podała, że nie wie czy w bazie tej poza magazynowaniem paliw „coś jeszcze robiono”. Nigdy nie przekazywała pieniędzy mężczyźnie zamieszkałemu w P.. (...) nie współpracował z żadną firmą z P.. Dwukrotnie podejmowała z banku znaczne kwoty na zakup cysterny oraz na zakup samochodu. Nie nakłaniała B. B. (2) do zorganizowania sieci fikcyjnych dostawców paliw. B. O. (1) drukował faktury dla B. B. (2), co wynikało z jego relacji. W (...) drukowane były faktury firmy (...), bowiem J. S. (1) nie posiadał komputera. J. M. (1) kupował komponenty paliwowe. Kupował tez paliwo od D. S. (1) (k.2410 – 2412). Oskarżona konfrontowana z B. B. (2) zmodyfikowała i uzupełniła swe wyjaśnienia podając, że B. B. (2) poznała w styczniu 2001 roku, gdy ta ostatnia, na prośbę J. M. (1), przywiozła do (...) faktury z firmy (...). Kontakty z tą firmą nawiązał wcześniej J. M. (1). Nie poleciła B. B. (2) założenia firm (...), (...) i (...). B. B. (2) prawie zawsze towarzyszył B. O. (1). To on wypisywał faktury sprzedaży w firmie (...) otrzymując pieniądze za każdą fakturę do czasu zatrudnienia sekretarki. Nigdy nie była z B. B. (2) w T. i nie nakłaniała jej do znalezienia zbiorników na paliwo. W bazie w T. pracował B. O. (1). Po okazaniu oskarżonej zapisanych przez nią kartek, zabezpieczonych w toku postępowania, przyznała, iż to ona sporządziła okazywane zapisy. Opis transakcji paliwowych między (...) a (...) sporządziła na prośbę B. B. (2), która nie miała wówczas przy sobie okularów a udawała się do Urzędu Skarbowego. Drugi zapis – schemat firm uczestniczących w obrocie paliwami sporządziła również na prośbę B. B. (2) (k.2450 – 24523, 4808 – 4811).

A. H. (1) konfrontowana z J. M. (1) dodała, że (...) nie zajmował się odbarwianiem oleju opałowego. Nigdy nie odbierała gotówki od J. M. (1) (k.5387 – 5389). Oskarżona konfrontowana z A. M. (2) podała, że nie zna J. S. (2). Nigdy nie zamawiała paliwa w P.. Były tam jedynie wystawione faktury za olej napędowy, nabywany w (...)” (k. 5935 – 5936).

A. H. (1) słuchana na rozprawie przed Sądem Rejonowym po raz pierwszy nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i podtrzymała uprzednio złożone wyjaśnienia (k.10218 – 10220).

W toku postępowania sądowego przed Sądem Rejonowym oskarżona zmieniła stanowisko, przyznała się w całości do popełnienia zarzucanych jej czynów i wyjaśniła, że J. M. (1) sprzedawał paliwo początkowo spółce (...). Informował, że pochodzi ono od D. S. (1). Początkowo jako sprzedawca figurował (...). W styczniu i lutym J. M. (1) sprzedał za pośrednictwem (...) dwie cysterny paliwa. Oskarżona opisała następnie okoliczności utworzenia spółki (...) i podała, że rozpoczęła ona handel paliwem pod koniec marca 2000 roku. Podała, że na polecenie Ł. W. (1) zamawiała u J. M. (1) paliwo dla (...) nie będąc tam jeszcze zatrudniona. J. M. (1) występował wtedy jako przedstawiciel (...). Wskazywała datę i miejsce dostawy oraz ilość paliwa. Dane te przekazywał jej Ł. W. (1). J. M. (1) uzależniał dostarczenie paliwa od otrzymania potwierdzonego przelewu bankowego. Dokumenty te odbierali z (...) J. M. (1), jego żona lub syn. (...) podpisał umowę współpracy z (...) reprezentowanym przez Z. M. (1). Klienci uskarżali się na jakość dostarczanego z (...) paliwa. J. M. (1) wyraził wtedy zgodę na udzielenie upustu cenowego. W maju 2000 roku do siedziby (...) przyjechał Z. M. (1), któremu towarzyszyli dwaj inni mężczyźni. Poinformował, że zakończył współpracę z J. M. (1), sugerując by paliwo zamawiać bezpośrednio z (...). Jeden z mężczyzn towarzyszących Z. M. (1) zaproponował Ł. W. (1) dostarczanie paliwa bez faktur. Ł. W. (1) przystał na to. Paliwo było dostarczane bezpośrednio do odbiorców, którzy należności regulowali gotówką. Wobec faktu, iż część klientów nie chciała kupować paliwa bez faktur, Ł. W. (1) zwrócił się o pomoc do J. M. (1). Ten ostatni zaczął dostarczać do (...) faktury w większości wystawione przez (...) w C.. Pobierał przy tym (...) od każdego litra paliwa, wykazanego na fakturze. Po pewnym czasie Ł. W. (1) mając wątpliwości co do wiarygodności dostarczanych faktur, zadecydował by A. H. (1) sama je wystawiała. Wątpliwości Ł. W. (1) wiązały się z faktem, iż J. M. (1) sprzeciwiał się dokonywaniu płatności za paliwo na wskazane na fakturach numery kont bankowych, oświadczając, że w wypadku tych firm nie ma takiej możliwości. Ł. W. (1) chciał nadto uniknąć kosztów związanych z udziałem w procederze J. M. (1). Współpraca z nim w tym zakresie zakończyła się w połowie czerwca 2000 roku. Oskarżona podała, iż sama wymyślała nazwy, numery Regon i NIP fikcyjnych firm – wystawców faktur, wyrobiła też pieczątki firmowe dla nich. Fikcyjne faktury wystawiała od około połowy czerwca 2000 roku. Były sprzedawane w cenie(...)za litr paliwa wynikający z faktury. Oskarżona wskazała następnie osoby, którym faktury były sprzedawane. Podała, że na przełomie lipca 2000 roku za pośrednictwem Z. Ł. (2) poznała D. S. (1). Proponował on jej i Ł. W. (1) udział w legalizacji paliwa, które wytwarzał i dostarczał poprzez wystawianie faktur na podmioty przez niego wskazane oraz udostępnienie rachunku bankowego (...) celem dokonywania przelewów przez jego klientów. Pieniądze te mieli wypłacać i przekazywać D. S. (1). Szacował, że miesięcznie będzie potrzebował faktur na około (...)litrów paliwa. Jak ujęła to oskarżona wystraszyli się z Ł. W. (1) ogromu tego procederu i nie przystali na to. Zaprzestali też wystawiania fikcyjnych faktur, bowiem np. firmy leasingowe zwracały uwagę na przepływ środków finansowych przez rachunki bankowe (...). Od września 2000 roku ponownie podjęli współpracę z J. M. (1), który sprzedawał faktury wystawione przez firmę (...) A. B. (1). O potrzebie wystawienia faktur na polecenie Ł. W. (1) informowała J., a później M. M. (1), podając datę oraz ilość, cenę i rodzaj paliwa. Faktury te sporządzał M. M. (1) i to on zazwyczaj przywoził je do miejsca zamieszkania oskarżonej. Były to faktury z odroczonym terminem płatności. O dokonaniu przelewu na konto (...) informowała J. M. (1) lub jego żonę. J. M. (1) lub A. M. (1) wypłacali pieniądze z konta firmy (...) i przekazywali je oskarżonej lub Ł. W. (1). Trzykrotnie przekazywał je M. M. (1). Z przekazywanej kwoty potrącana była należność za wystawienie faktury – (...) za litr paliwa. A. H. (1) wskazała, iż faktury te były (...) niezbędne do zalegalizowania paliwa otrzymywanego z innych nielegalnych źródeł, które wskazała. Opisała następnie zasady współpracy z nimi. Podała, że na prośbę Ł. W. (1) zaproponowała swemu ojcu J. S. (1) założenie firmy trudniącej się pośrednictwem w handlu paliwami. Zapewniła go, że transakcje maja rzeczywisty charakter. Firma (...) kupowała fikcyjne faktury w (...) i sprzedawała je (...) i innym podmiotom. Faktury zakupu i sprzedaży dla firmy (...) wystawiała oskarżona, ona prowadziła dla niej również podatkową księgę przychodów i rozchodów. Należności publicznoprawne opłacał J. S. (1) z pieniędzy przekazywanych przez oskarżoną. J. S. (1) otrzymywał od niej i Ł. W. (1) wynagrodzenie w kwocie (...) zł. miesięcznie. Pod koniec 2000 roku J. M. (1) zabrał oskarżoną i Ł. W. (1) za C., do swego znajomego E. M. (2) ps. (...), który posiadał wszelką wiedzę na temat odbarwiania oleju opałowego. Namawiał on Ł. W. (1) do nawiązania z nim współpracy w tym zakresie. Ł. W. (1) miał znaleźć niezbędną do tego halę. W grudniu 2000 roku J. M. (1) poinformował oskarżoną i Ł. W. (1), że firma (...) kończy działalność i od stycznia 2001 roku (...) będzie mógł „współpracować” z firmą (...). Oskarżona podała, że nigdy nie poznała właścicielki tej firmy, a wszelkie sprawy związane z fakturami i przelewami załatwiała z J., M. i A. M. (1). Z firmą (...) nawiązał wówczas kontakt J. G. (3) z G.. Posiadał on szereg kontaktów handlowych. Ł. W. (1) zdecydował, że zatrudni go w (...) w charakterze przedstawiciela handlowego. Pod koniec stycznia 2001 roku w (...) zjawiła się B. B. (2). Na prośbę J. M. (1) przywiozła faktury z firmy (...) i stwierdziła, że za namową J. M. (1) założyła firmę (...) i chętnie będzie współpracować z (...) z pominięciem rodziny M.. Jej firma wystawiała fikcyjne faktury dotyczące sprzedaży paliwa. Od lutego 2001r. dostarczała także faktury dla (...). Wystawiał je B. O. (1), któremu oskarżona przekazywała niezbędne dane. Firma (...) dokonywała z kolei fikcyjnych zakupów w firmie (...). W tym wypadku faktury również wystawiał B. O. (1). Z (...) otrzymywała (...) za każdy litr paliwa, wynikający z faktury. Na początku kwietnia 2001 roku Ł. W. (1) polecił B. B. (2) znalezienie osób, które zgodziłyby się założyć firmy na swoje nazwiska. Znalazła ona cztery takie osoby, przy czym (...) współpracował z dwoma: R. M. (1) ( (...) ) i S. S. (2) ( (...)). B. B. (2) przekazała dokumenty dotyczące założenia tych firm (...), miała upoważnienia do ich rachunków bankowych. R. M. (1) i S. S. (2) otrzymywali od A. H. (1) za pośrednictwem B. B. (2) wynagrodzenie w kwocie (...) – (...) złotych miesięcznie. Firma (...) dokonywała fikcyjnych zakupów paliwa w firmie (...), a następnie „sprzedawała” paliwo do (...). Faktury zakupów i sprzedaży dla (...) wystawiał B. O. (1). Księgę przychodów i rozchodów dla tej firmy początkowo prowadziła oskarżona, a następnie K. W., żona Ł. W. (1). Faktury z tej firmy przywoziła do (...) B. B. (2). Oskarżona stemplowała je pieczątką (...) i podpisywała fakturę jako odbierający. Podpis wystawcy podrabiała oskarżona lub A. M. (2). Pieniądze (...) przekazywał na konto (...), następnie B. B. (2) wypłacała je i przekazywała oskarżonej lub Ł. W. (1) albo A. M. (2). Oskarżona podała, że podpisy na fakturach, co do których biegły nie zidentyfikował wykonawcy podrobiła ona. Współpraca z (...) trwała do września 2001r. Na przełomie sierpnia i września 2001r. Ł. W. (1) polecił B. B. (2) znalezienie dalszych osób, chętnych do założenia firm na swoje nazwiska. Ł. W. (1) sporządził schemat (przerysowany potem przez oskarżoną dla B. B. (2)) obrazujący oczekiwany przez niego przepływ faktur i pieniędzy pomiędzy firmami. Następnie zostały zarejestrowane firmy (...), J. K. (1), T. I. (1), J. L. i A. L. (1). Pieniądze na wynagrodzenie dla nich w kwocie (...) zł miesięcznie oskarżona przekazywała B. B. (2). W ten sam sposób przekazywała dla nich środki na opłacenie ZUS i podatków, prowadziła dla nich księgi podatkowe. Po upływie miesiąca faktury dla nich zaczęła wystawiać K. W. (początkowo wystawiała je oskarżona). Również wówczas K. W. i jej siostra zaczęły prowadzić dla nich księgi podatkowe. Faktury oskarżona przekazywała B. B. (2), która zawoziła je do W. i przekazywała z kolei R. B. (1), od którego odbierała pieniądze wypłacone z banku. Współpraca z tymi firmami trwała do końca 2001r. Oskarżona dodała nadto, że J. G. (3) przekazał jej kontakt telefoniczny do J. S. (2), który handlował olejem napędowym bez faktur. W marcu 2001r. oskarżona i Ł. W. (1) spotkali się z J. S. (2) i jego bratem S. i uzgodnili warunki współpracy. Pieniądze za olej napędowy były przekazywane przez oskarżonych Ł. W. (1), B. B. (2) lub A. M. (2), J. S. (2) lub D. A.. Paliwo dostarczane przez J. S. (2) stanowiło (...)a niekiedy nawet (...) paliwa sprzedawanego przez (...). Współpraca z J. S. (2) trwała od marca 2001r. do kwietnia 2002 roku. Twierdził on, że ma wytwórnię nielegalnego paliwa pod P.. Towar do klientów (...) dowoził swoimi środkami transportu, korzystał też z cysterny (...). Jej kierowca Z. P. (1) nigdy w wytwórni tej nie był, odprowadzał ją we wskazane miejsce, z której zabierał ją pracownik J. S. (2) i odprowadzał ją potem w to samo miejsce, już zatankowaną. A. H. (1) podała nadto, iż na przełomie marca i kwietnia 2001r. Ł. W. (1) znalazł w T. halę, w której odbarwiany miał być olej opałowy. Umowę najmu hali miała zawrzeć B. B. (2), ostatecznie jednak umowa taka nie została zawarta. Ł. W. (1) namówił B. O. (1), by zajął się kompletowaniem sprzętu. Prace nadzorował Ł. W. (1). W maju 2001 roku spółka (...) zakupiła bez faktury pierwszą partię oleju opałowego przeznaczonego do odbarwienia. Olej opałowy do T. przywoził Z. P. (1), on też odbierał stamtąd odbarwiony produkt. Substancje chemiczne niezbędne do usuwania barwnika dostarczał E. M., on też udzielał niezbędnych instrukcji B. O. (1). Z uwagi na fakt, iż E. M. podnosił ceny tych substancji, B. O. (1) na prośbę Ł. W. (1) wyszukał w sklepach chemicznych ich odpowiedniki i zaczął sam, bez nadzoru E. M., produkować olej napędowy. Na swoim komputerze fałszował certyfikaty jakości paliwa. Olej opałowy, który kupował (...) był drogi. Za namową Ł. W. (1), B. B. (2) zaczęła nabywać olej opałowy w firmie (...) w T.. Odbierał go Z. P. i zawoził bezpośrednio do T.. Od maja do października 2001r. (...) zakupił (...)tony oleju opałowego, który w całości wykorzystany został do odbarwiania. Wytwórnia w T. działała od maja 2001 roku do marca 2002 roku. Fikcyjną sprzedażą oleju opałowego zajmował się kolega Ł. W. (1) P. K. (1), który wskazał w tym celu firmę swego szwagra A. P. (...). Firma (...) wystawiała dla tej firmy fikcyjne faktury sprzedaży oleju opałowego, po czym firma (...) dokonywała fikcyjnej sprzedaży na kasie fiskalnej. Oskarżona dodała, że w pierwszej połowie 2001r. J. M. (1) sugerował Ł. W. (1) pozbycie się dokumentacji księgowej (...), bowiem w firmach – wystawcach fikcyjnych faktur, które J. M. (1) sprzedawał (...) rozpoczęły się kontrole skarbowe. Ł. W. (1) polecił wówczas B. B. (2) ukrycie samochodu S. (...), którym wcześniej dysponował B. O. (1). Zawiadomił policję, że samochód został skradziony wraz ze znajdującą się w nim dokumentacją (...). W rzeczywistości dokumenty te były przechowywane w mieszkaniu oskarżonej, skąd w dniu 4.03.2002r. zostały zabrane przez J. i A. M. (2), na prośbę oskarżonej miały zostać zniszczone. A. M. (2) poinformowała ją, że dokumenty te spaliła. A. H. (1) podała nadto, że przez siedem lat pozostawała w nieformalnym związku z Ł. W. (1). Od maja 2001r. była zatrudniona w (...), a od września lub października 2001r. została wspólnikiem w tej spółce (k.13699 – 13707, 13730 – 13732).

W postępowaniu przed Sądem Okręgowym oskarżona A. H. (1) przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów z wyjątkiem udziału w zorganizowanej grupie przestępczej oraz prania brudnych pieniędzy i odmówiła składania wyjaśnień, potwierdzając jednocześnie swoje wcześniejsze relacje.

Oskarżony Ł. W. (1) słuchany w toku śledztwa po raz pierwszy nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że handlował paliwami jako przedstawiciel spółki (...). W marcu 2000r. poznał J. M. (1), który zaproponował mu współpracę w zakresie handlu paliwami, oferował dostawy benzyny bezołowiowej i oleju napędowego po cenach znacznie niższych niż inni dostawcy pod warunkiem dokonywania natychmiastowych płatności. Oskarżony podał, iż nie pamięta nazwy firmy, która paliwo sprzedawała, bowiem faktury sprzedaży zostały skradzione wraz z całą dokumentacją spółki (...). Firma ta należała do Z. M.. Spółka (...) podjęła działalność w marcu 2000r. Kupowała paliwa od tej samej firmy za pośrednictwem J. M.. Paliwo dostarczane było bezpośrednio klientów (...). Po kilku miesiącach oskarżony i A. H. zażądali od J. M. zmiany formy płatności na odroczoną. J. M. zaproponował dostawy paliw przez firmę (...) A. B., z którym (...) podpisał umowę o współpracy. J. M. był pełnomocnikiem firmy (...). (...) telefonicznie zamawiał u J. M. paliwo wskazując ilość i odbiorcę. Następnie spółka otrzymywała dokumenty dostawy na podstawie, których dokonywała zapłaty przelewem lub gotówką. W tym ostatnim wypadku pieniądze odbierał J. M.. Pod koniec 2000r. (...) zaprzestał kupować paliwa za pośrednictwem J. M., bowiem ponownie żądał on natychmiastowych płatności. W styczniu 2001r. poinformował on, że znalazł firmę, która nie będzie żądać natychmiastowej zapłaty. Była to firma (...), której J. M. był pełnomocnikiem. (...) podjął z nią współpracę. Pod koniec stycznia 2001r. w biurze spółki zjawiła się B. B. (2), która przywiozła fakturę z firmy (...). Zaproponowała nawiązanie współpracy w zakresie handlu paliwami z jej firmą (...). Współpraca taka została podjęta – firmy zawarły pisemną umowę. A. H. (1) zamawiała u B. B. paliwo wskazując odbiorcę. B. B. dostarczała je własnym transportem. Zapłata następowała przelewem na konto (...). Nigdy nie nakłaniał B. B., by pobierała gotówkę z konta (...) i przekazywała ją jemu, nie pobierał też gotówki od A. M. (1). W końcu 2001r. (...) zerwał umowę z (...), bowiem B. B. nie posiadała koncesji na handel paliwami. Nadto dostarczała paliwo złej jakości, nie uregulowała też należności za dzierżawę zbiorników paliwowych w bazie w D., udostępnionych jej za pośrednictwem (...). Oskarżony podał, że nigdy nie nakłaniał B. B. do zakładania fikcyjnych firm. Nic nie wie na temat funkcjonowania oczyszczalni oleju opałowego w T.. Nie zlecał B. B. ukrywania samochodu S. (...). Nigdy też nie powiedział jej by przekazywała gotówkę wskazanej przez niego osobie /k. 2152-2156/.

W toku posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania Ł. W. podtrzymał powyższe wyjaśnienia /k. 2158/. Słuchany po raz kolejny dodał, że samochód marki S. (...) został mu skradziony. (...) dzierżawił magazyny w W., gdzie B. B. dostarczała paliwo. Nie wie skąd paliwo to pochodziło. Z B. B. kontaktowała się głównie A. H.. W prowadzeniu firmy (...). B. pomagał B. O. (1), który przyjeżdżał do (...) po komputer potrzebny mu do wystawiania faktur przez (...). B. B. kupiła od oskarżonego samochód A. (...). Faktura na jej życzenie została wystawiona na nazwisko B. O.. Wykluczył by A. H. zawierała jakiekolwiek transakcje paliwowe bez jego wiedzy /k. 2202-2206/.

Słuchany po raz kolejny dodał, że A. H. przekazywała A. M. (1) polecenia przelewów dotyczących zapłaty za paliwo firmie, której J. M. (1) był pełnomocnikiem. Nigdy nie pobierał od niej pieniędzy pochodzących z rachunku firmy (...). Dodał, że zna M. M. (1). Przywoził on do (...) faktury za paliwo zakupione za pośrednictwem jego ojca. Nigdy nie zwracał się do niego z prośbą o pobranie pieniędzy z konta firmy (...). Nie zna D. S. (1). Pamięta jedynie, że M. M. (1) określał go jako „szefa”. Nie zna D. Z., zaś Z. M. (1) widział raz, gdy przyjechał on do (...) z J. M. (1) by podpisać umowę o współpracy /k. 2273-2276/. Oskarżony słuchany po raz kolejny dodał, że zna P. K. (1), poznał go za pośrednictwem jego szwagra o imieniu G.. Ten ostatni zapytał go kiedyś czy mógłby u niego zarobić. Oskarżony zaproponował mu pośrednictwo w handlu olejem opałowym. Współpraca ta przebiegała w ten sposób, że ”W.” kupował olej opałowy w Rafinerii (...), który był on przewożony na plac teścia oskarżonego Z. P. (1), skąd odbierali go klienci firmy (...). Nie zna firmy (...), ani A. P.. Nie przekazywał P. K. (1) faktur (...), ani nie odbierał od niego żadnych faktur. B. O. (1) był prawą ręką B. B. (2), kontaktował się z nim telefonicznie w sprawie prawidłowości funkcjonowania programu do fakturowania w firmie (...) – błędów literowych w fakturach. Chciał też by B. O. doradził mu jaki ma kupić komputer. Z tego co wie J. M. kupował paliwo u D. S. (1). Z tego źródła pochodziło m.in. paliwo dla (...). W rozmowie z jednym z odbiorców uznając reklamację J. M. stwierdził, że „przyjedzie paliwo właściwej jakości z firmy (...). S.”. /k. 5080-5083/

Konfrontowany z P. K. (1) dodał, że przekazywał temu ostatniemu faktury wystawione przez (...) dla końcowego odbiorcy oleju opałowego. Firma P. K. była nieformalnym pośrednikiem w tych transakcjach, między odbiorcami detalicznymi, a (...). Nie wypłacał P. K. (1) żadnych pieniędzy. /k. 5586-5589/

W toku kolejnych przesłuchań nie przyznając się do popełnienia zarzucanych mu czynów odmówił składania wyjaśnień.

Słuchany na rozprawie przed Sądem Rejonowym po raz pierwszy nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i podtrzymał uprzednio składane wyjaśnienia. /k. 10220-10221/. W toku przewodu sądowego Ł. W. (1) zmienił swoje stanowisko, przyznał się w całości do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że J. M. (1), A. M. (1) i M. M. (1) poznał gdy pracował w firmie (...). J. M. (1) przedstawił mu ofertę zakupu paliwa po bardzo korzystnej cenie, warunkując to gotówkową formą płatności. (...) zamawiał paliwo telefonicznie, wskazując gdzie ma być ono dowiezione. J. M. (1) informował jaką ilość paliwa dostarczył. Po pieniądze zgłaszali się M. M. (1) lub A. M. (1). J. M. (1) nie chciał jednorazowo dostarczać mniejszej ilości paliwa niż (...)litrów. Faktury były wystawiane po ok. trzech dniach od dostawy. Wystawcami były (...), (...), firma Z. M. z R.. J. M. intensywnie współpracował z firmą (...) – chodziło przy tym wyłącznie o wystawianie faktur za paliwo. Z relacji J. M. (1) wynikało, że paliwo pochodzi w całości od D. S. (1). J. M. nabywa je w cenie 15 gr za litr (”W.” płacił (...) za litr). Pieniądze zapłacone przez (...) przepuszczał przez kilka firm. Ostatecznie wypłacali je J., A. i M. M. (1), a także inne osoby, a następnie gotówka wracała do D. S. (1), który był głównym dostawcą J. M. (oskarżony zaznaczył, że nie wie czy jedynym). Faktury firm (...) i (...) drukowali B. O. (1) i M. M. (1). J. M. (1) pomagał D. S. załatwić komponenty do produkcji paliw. Wyjeżdżali razem w tym celu m.in. na granicę rosyjską. Od J. M. można było nabyć paliwo z fakturą, paliwo bez faktury, a także samą fakturę (w cenie (...) za litr paliwa). (...) stosował wszystkie te warianty. Jeśli paliwo było fakturowane (...) wpłacał pieniądze na konto wskazane przez J. M.. Cena na fakturze była wyższa od uzgodnionej, by nie odbiegała od cen obowiązujących w rafineriach. Uzgodnione nadwyżki J. M. zwracał gotówką, były to kwoty rzędu (...) za litr. Po pewnym czasie A. H. (1) uznała współpracę z J. M. za zbyt kosztowną. Wymyśliła nazwy firm, sama drukowała faktury wskazując jako formę płatności gotówkę. Paliwo było wówczas kupowane od dostawców z Z. i B., ale też od J. M. na opisanych wyżej zasadach. Paliwo było dostarczane klientowi, który wpłacał pieniądze na rachunek (...). Po ich wypłaceniu przekazywane były faktycznemu dostawcy. Po pewnym czasie J. M. poinformował, że założył kolejną firmę (...), a faktury będą mogły być tańsze. Po pewnym czasie B. B. zaproponowała (...) współpracę z pominięciem J. M., który jak utrzymywała oszukał ją nie wypłacając jej mężowi pieniędzy za założenie fikcyjnej firmy i nie wypłacając uzgodnionego z nim wynagrodzenia. B. B. (2) wystawiała faktury, zaś (...) miał we własnym zakresie załatwiać paliwo. Faktury te drukował B. O. (1). Wszystkie sprawy B. B. załatwiała z A. H. (1). Ta ostatnia zaproponowała, by B. B. wyszukała osoby, które zarejestrowałyby na swoje nazwisko działalność gospodarczą. B. B. na polecenie A. H. wyszukała osoby, które zarejestrowały firmy (...), (...), (...), (...) i (...). Tworzyły one tzw. łańcuszek firm, każda otrzymywała (...)za litr paliwa wynikającego z faktury. A. H. zajmowała się księgowością tych firm i kwestiami związanymi z wystawianiem przez nie faktur. Firmę (...) założyła sama na nazwisko swego ojca argumentując, że będzie on mógł dorobić sobie w ten sposób do emerytury. Zajmowała się księgowością i wystawianiem faktur w tej firmie. Transakcje z (...) wyglądały w następujący sposób: A. H. wysyłała zamówienie faxem do (...). Firma ta wystawiała fakturę zgodną z zamówieniem z odroczonym terminem płatności. A. H. przelewała płatność na konto (...) po czym B. B. lub inna osoba pobierała je z konta (...) lub „innej z łańcuszka firm” i przywoziła A. H.. Oskarżony dodał, że od lutego – marca 2001r. jedynym dostawcą paliwa dla (...) stał się J. S. (2). Produkował on paliwo z komponentów uzyskiwanych z rafinerii w P.. Do niego trafiały finalnie pieniądze przekazywane przez B. B.. Paliwo A. H. zamawiała telefonicznie. J. S. dostarczał je bezpośrednio do odbiorcy końcowego. Wówczas A. H. wystawiała fakturę sprzedażową, odbiorca przelewał pieniądze do (...), ten do (...), skąd zgodnie z dyspozycjami A. H. trafiały do kolejnych firm. Ostatnia z nich wypłacała je. Trafiały one do B. B., a za jej pośrednictwem wracały do A. H. i J. S.. Kierowcy (...) nigdy nie byli w bazie w P.. Pozostawiali cysterny w miejscu uzgodnionym z J. S. i zabierali je stamtąd już z paliwem. Ł. W. (1) podał nadto, że pod koniec 2000r. J. M. poinformował go, że ma patent na produkcję taniego paliwa. Wspólnie udali się do hali pod C. na pokaz linii technologicznej przeprowadzony przez obywatela Belgii i jeszcze jednego mężczyznę. Oskarżony podał, iż później ich drogi z J. M. się rozeszły, nie było jednak między nimi żadnego konfliktu. W późniejszym czasie J. M. twierdził, że handluje komponentami i założył firmę na swojego syna. Ł. W. (1) wyjaśnił, iż w czerwcu 2001r. podjął decyzję, iż (...) zajmie się odbarwianiem oleju opałowego. B. B. wynajęła halę w T.. B. O. miał zająć się organizacją produkcji. Ten ostatni znał już wcześniej pomysłodawców przedsięwzięcia, być może poznał ich za pośrednictwem J. M.. Finalnie z T. wyjechało kilkanaście cystern odbarwionego oleju opałowego po (...)litrów każda. Olej opałowy był nabywany przez (...) i (...) w Rafinerii (...) i fikcyjnie sprzedawany poprzez wystawianie paragonów fiskalnych. Olej odbarwiony sprzedawany był bez faktur. Oskarżony dodał nadto, iż B. O. twierdził, że pomagał pomysłodawcom przedsięwzięcia instalować podobną linię produkcyjną za co otrzymał (...)zł wynagrodzenia. Ł. W. (1) wyjaśnił także, iż w listopadzie 2001r. A. H. zasugerowała mu, że dokumenty (...) powinny zniknąć. Twierdziła, że porozmawia z B. B. na temat wywiezienia samochodu marki S. należącego do spółki. Z jej relacji wynikało, że B. B. zgodziła się, miał jej pomagać B. O.. Pewnego dnia B. B. zabrała kluczyki od samochodu od A. H.. W rozmowie z nią stwierdziła, że B. O. rozbierze samochód na części. Dokumenty (...) zniszczyła w późniejszym czasie A. H., co sama przyznała w rozmowie z A. M.. Oskarżony dodał, że nic nie wie na temat podrabiania przez tę ostatnią faktur. O drukowaniu faktur przez M. M. (1) wie od jego ojca. /k. 12972-12976/.

W postępowaniu przed Sądem Okręgowym oskarżony Ł. W. (1) częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień, potwierdzając jednocześnie swoje wcześniejsze relacje.

Oskarżony M. K. (1) , słuchany w toku śledztwa po raz pierwszy nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że nie brał udziału w żadnej grupie przestępczej. Pobrał z kont firm (...) i (...) wskazaną w zarzucie kwotę, była ona przeznaczona na zakup komponentów do produkcji paliwa. Od 1999r. był prokurentem spółki (...), która handlowała komponentami nabywanymi m.in. w rafinerii (...). Spółka należała do obywatela R. J. S., a oskarżony jako prokurent praktycznie decydował o jej losach. S. wymyślił interes polegający na kupowaniu komponentów, mieszaniu ich, sprzedaży tak wyprodukowanych paliw i zaniechaniu odprowadzania podatku akcyzowego. Oskarżony pomysł realizował nabywając komponenty i produkując benzynę i olej napędowy poprzez wymieszanie komponentu bazowego z komponentami uszlachetniającymi, których nazw nie pamięta. Mieszanie odbywało się w cysternach, które umożliwiają przez przepompowywanie płynów z pozostałych grodzi. Paliwo wyprodukowane w ten sposób sprzedawali kilkudziesięciu odbiorcom, w 2000r. głównie J. W. (2). Działalność rozpoczął z kwotą (...) przekazaną mu przez J. S. w styczniu 2000r. Pieniądze zarobione na kolejnych transakcjach przeznaczali na zakup komponentów. W procederze uczestniczyli tylko on i S.. Produkcję prowadzili do października 2000r. W okresie od stycznia do października 2000r. pobrał z konta spółki około (...) zł, które przekazał J. S., jako jego zysk. Sam zarobił ok. (...) zł. Komponenty woził cysternami wynajmowanymi od firm, których nazw obecnie nie pamięta. Otrzymywał ok. (...) zł za sprzedaż jednej cysterny paliwa. W październiku 2000r. rozliczył się z J. S. i rozstali się. J. W. nie zapłacił za (...)cysterny paliwa. Oskarżony nie chciał uczestniczyć w tej sprawie i S. miał o to do niego pretensje. Sprzedawane przez nich paliwo nie spełniało norm jakościowych, było tańsze (...) gr za litr od paliwa z rafinerii. Nie płacili podatku akcyzowego, uiszczali podatek VAT przy zakupie komponentów, nie płacili tego podatku jedynie od ceny powiększonej o ich marżę. Uszczuplenie w tym podatku wynosiło ok. (...)zł. M. K. (1) podał nadto, iż w czerwcu 2000r. znany mu W. P. (1) (przedstawiony mu przez J. S.) nabył spółkę (...), której oskarżony był również prokurentem. Spółka nie zatrudniała innych osób. M. K. podał, że za jej pośrednictwem nabywał komponenty fikcyjnie sprzedawane osobom fizycznym, a praktycznie wykorzystywane do produkcji paliwa w spółce (...). W styczniu 2001r. wszedł w porozumienie z J. B. (1) – właścicielką firmy (...). Firma ta wystawiała dla spółki (...) faktury legalizujące paliwo. W rzeczywistości nie było ono kupowane w firmie (...), a wytworzone z komponentów. Dzięki temu (...) funkcjonował legalniej niż (...). J. B. (1) poleciła mu B. B. (2), którą poznał przez jej męża A.. Znał ich od lat, lecz nie współpracował z nimi. B. B. przywiozła do C. J. B.. Następnie wspólnie udali się do oddziału (...) Banku, gdzie J. B. otworzyła konto, udzielając pełnomocnictwa do dysponowania środkami pieniężnymi oskarżonemu. Miał płacić J. B. ryczałt za umożliwienie przeprowadzenia transakcji przez jej konta. Sam sporządzał dokumenty dotyczące transakcji zarówno te z (...), jak i te z (...). J. B. otrzymywała od niego (...) zł, a później (...) zł tygodniowo, zaś od maja do października 2001r. – (...) zł tygodniowo. Później płacił jej mniej, gdyż ograniczył działalność obawiając się reklamacji z uwagi na bardzo niską jakość wytworzonego oleju napędowego. Kupione przez (...) komponenty fikcyjnie sprzedawał przez kasę fiskalną osobom fizycznym. W rzeczywistości komponenty były mieszane i wytwarzano z nich paliwa, nie miał na nie stałych odbiorców. Mieszanie komponentów odbywało się w opisany wyżej sposób. Nabywcy kupowali paliwo od firmy (...). Z tego jego prowizja od jednej cysterny wynosiła (...) zł, zarobił ok. (...) zł., a ok. (...) zł przekazał współwłaścicielowi spółki. Dodał, że w jego ocenie również w przypadku spółki (...) kwoty uszczupleń podatkowych zostały zawyżone. (k. 1740-1745)

W toku posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania M. K. dodał, że w jego ocenie operacje finansowe, które przeprowadzali są odwrotnością prania brudnych pieniędzy. Przyznał, że P. D. mógł na jego polecenie drukować faktury, mówił P. D., że ma je drukować. Nie ma żadnych pokwitowań od współwłaścicieli spółki. P. D. (1) wypłacał na jego prośbę pieniądze z rachunku firmy (...). Nie przekazywał J. M. (1) ani A. M. (1) żadnych pieniędzy. (k.1755).

W toku kolejnego przesłuchania oskarżony dodał, że W. P. (1) udzielił mu prokury w spółce (...). Był wówczas obecny u notariusza, a jego podpis został notarialnie poświadczony. Spółka ta nie występowała o koncesję na obrót paliwami. Nie wie kto polecił go W. P. (1), ten ostatni dotarł do niego telefonicznie. Spółka (...) wynajmowała zbiorniki w miejscowości G. k./W.. Podał, że spółka faktycznie (przynajmniej w pewnym okresie ) sprzedawała komponenty osobom fizycznym. W bazie w G. nie magazynowano komponowanego paliwa, było ono rozwożone bezpośrednio do odbiorców. Komponenty nabywane były m.in. w firmie (...). J. B. przed podjęciem współpracy z oskarżonym twierdziła, że nie współpracowała wcześniej z inną firmą, nie miała nawet założonego konta w banku. Faktury (...) były drukowane przez P. D. (1). Sam wymyślił dane głównej księgowej firmy – U. A.. J. B. wypłacił łącznie (...) zł. P. D. (1) wypłacał pieniądze z konta firmy (...) w wypadku nieobecności oskarżonego. Przekazywał je bądź oskarżonemu, bądź J. M. tytułem zapłaty za dostarczone komponenty. Podał, że kilkakrotnie spotykał się z W. P. na terenie P., przekazywał mu wtedy pieniądze. Kapitał początkowy W. P. w spółce wynosił ok. (...). Pieniądze te przekazał oskarżonemu po wakacjach 2000r. Łącznie w związku z pracą w spółce (...) otrzymał od W. P. ok. (...)zł. Dodał, iż prokurentem spółki (...) był od 1999r., ustanowili go w tym charakterze poprzedni właściciele tej spółki, następnie prokurentem ustanowił go (...) Zakup paliwa w tej spółce nie był w żaden sposób fakturowany. D. S. (1) poznał pod koniec 1999r. lub na początku 2000r., nie łączyły go z nim żadne interesy. W kwietniu 2000r. J. S. cofnął mu prokurę, bo spółka miała chyba kończyć działalność. Za zgodą tego ostatniego występował w charakterze prokurenta do grudnia 2000r. Siedziba spółki formalnie mieściła się na Al. (...) w C.. Oskarżony podał, że nigdy tam nie był. Chodziło o to, by spółka podlegała (...), a nie (...)w C.. Z J. S. spotykał się w C. u siebie w domu i w Hotelu (...), gdzie ten ostatni nocował. (k. 1781-1785)

Słuchany po raz kolejny przyznał się popełnienia zarzucanych mu czynów zaznaczając, iż podtrzymuje wszystkie dotychczas składane wyjaśnienia. (k. 8103-8105)

W toku kolejnego przesłuchania M. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów z wyjątkiem przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej i podał, że kłamał opisując rolę J. S. w handlu paliwami. W. P. nie znał i nie doprowadził do sprzedania mu udziałów w spółce. Wszystkie czynności związane ze sprzedażą udziałów W. P. (1) załatwiał D. S. (1). (k. 8659-8660)

Oskarżony słuchany po raz kolejny przyznał się do zarzucanych mu czynów za wyjątkiem przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej oraz prania brudnych pieniędzy. Podał, iż wystawił wskazane w zarzutach faktury, z których nie wszystkie ujmowane były w rejestrach VAT. Obrót finansowy nie wynosił (...) tys. zł. Zna J. M., D. S., A. M., B. B. i J. B.. Nie zna zaś D. Z., Z. M., A. H. i Ł. W.. Nie nakłaniał nikogo do założenia konta, otrzymywał niewielką prowizję za wykonywane usługi. S. i P. nie polecali mu wykonywania tych rzeczy. Byli prezesami spółek i zajmowali się handlem chemikaliami (k.8701).

Oskarżony słuchany na rozprawie przed Sądem Rejonowym nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i zanegował swoje wyjaśnienia składane wcześniej. Podał, iż składając je wyszedł na oczekiwania prokuratorów, bo chciał już iść do domu. Stwierdził, że J. S. i W. P. faktycznie mieli udziały w spółkach (...) i (...). Faktycznie uiścili kwoty na pokrycie udziałów. Nie był zmuszany do składania wyjaśnień dotyczących S., P. i S.. Złożył je, bo znał oczekiwania prokuratorów w oparciu o wyjaśnienia innych oskarżonych. Pieniądze za paliwo dla spółki (...) były wpłacone na jej rachunek. Firma (...) świadczyła dla (...) ok. dziesięciokrotnie usługi transportowe. Oskarżonego D. S. spotkał dwa lub trzy razy, nie miał on żadnego wpływu na jego działalność. (k. 9941-9944)

W postępowaniu przed Sądem Okręgowym oskarżony M. K. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień, potwierdzając jednocześnie swoje wcześniejsze relacje.

Oskarżony B. O. (1) słuchany w toku śledztwa po raz pierwszy nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że B. B. (2) poznał w 1999 r., a ona z kolei poznała go z A. H. (1) i Ł. W. (1) i prosiła go, aby pomógł porozkładać meble w biurze firmy (...). Dalej wyjaśnił, że kilka dni później Ł. W. poprosił go o zawiezienie do K., co uczynił swoim samochodem, przy czym stwierdził, że Ł. W. (3) nie liczył się z pieniędzmi, płacił nawet (...)zł za kurs i zaczął jeździć z nim częściej. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że w późniejszym czasie w firmie (...) zepsuł się komputer, program do fakturowania uległ awarii i zaoferował swoją pomoc, po czym naprawił komputer. Oskarżony B. O. wyjaśnił również, że kiedyś w firmie (...) spotkał J. M., którego znał już wcześniej, a ten poprosił go o opracowanie w E. formuły pozwalającej na słowne zapisanie wartości cyfrowej, co oskarżony uczynił. Następnie oskarżony wyjaśnił, że wynajęcie bazy w T. było pomysłem A. H., która wraz z Ł. W. poprosiła go, by pojechał tam z B. B. (2), przy czym powiedzieli mu, że wynajęli tam halę, a oskarżony będzie kontaktować się z jej właścicielem w sprawie czynszu. Oskarżony podał, że udał się tam z B. B. (2), był wówczas jej kierowcą, a później na prośbę Ł. W. (1) pojechał z kolegą D. W., żeby sprawdzić halę i w późniejszym czasie przekazywał jej właścicielowi pieniądze tytułem czynszu. Podał też, że czasami na polecenie A. H. jeździł tam, żeby posprzątać, gdy były jakieś wycieki, a w hali znajdowały się zbiorniki z paliwem, lecz nie wie do czego służyły, a w późniejszym czasie pomagał też teściowi Ł. W., który jadąc cysterną utknął w zaspie przy wyjeździe z hali. Oskarżony podał też, że zamawiał dla Ł. W. i A. H. miejsca w hotelach za granicą i po przeszukaniu pomieszczeń firmy (...) przez policję pojechał z A. H. do Szwajcarii, gdzie przebywał Ł. W. i w drodze opowiadała ona oskarżonemu, że Ł. W. (1) był dyrektorem dużej spółki, handlował paliwem, a że był to dochodowy interes, więc A. H. i Ł. W. zaczęli handlować paliwem sami oraz, że ojciec Ł. W. przeznaczył kilkaset tysięcy złotych na rozruch firmy. Oskarżony podniósł nadto, iż pomógł w opracowaniu szablonu do drukowania faktur w firmie (...). B. (k. 7316-7320). W toku kolejnego przesłuchania oskarżony B. O. dodał, że w hali w T. był w sumie kilkanaście razy na polecenie A. H. i Ł. W., jak też podwoził A. H. dwukrotnie do miejsca zamieszkania mężczyzny kierującego cysterną, na którego posesji znajdowała się szopa, a w niej plastikowy pojemnik z benzyną, z którego raz lub dwa razy z polecenia A. H. lub Ł. W. brał paliwo. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że kilka razy naprawiał komputery w firmie (...), a z prywatnego komputera Ł. W. lub z komputera w firmie (...) przegrał na nośniki dane, w tym faktury, o których nie wiedział, pod kątem wykorzystania rzeczy przydatnych mu i przyznał, że przerobił szatę graficzną faktur firmy (...). Oskarżony wyjaśnił ponadto, że zdarzało się, że otrzymał od A. H. dane – nazwy firm kupujących i sprzedających, ilości paliwa oraz kwoty za które dokonywano sprzedaży lub zakupu i w oparciu o te dane sporządzał faktury, nie pamięta jakich firm dotyczyły, a otrzymywał za to od A. H. pieniądze w kwotach od 50 do 300 złotych, lecz nie wiedział do czego służą te faktury, oraz że jego działania są niezgodne z prawem. Dodał, że dokument „wyniki analiz” zredagował na polecenie Ł. W. lub A. H.. (k. 7327-7336).

Słuchany po raz kolejny oskarżony B. O. podał, że z polecenia A. H. lub Ł. W. dwukrotnie jeździł do N. w B. - pierwszy raz z próbką paliwa zabraną z biura firmy (...), drugi raz po wyniki badań oraz dwukrotnie jeździł z próbkami do laboratorium na terenie rafinerii (...), a w drugim wypadku zawiózł tam olej napędowy, który sam wcześniej zatankował na przypadkowej stacji paliw, co uczynił na polecenie A. H. lub Ł W.. Oskarżony wyjaśnił, że po pewnym czasie zorientował się, że A. H. i B. B. współpracują ze sobą oraz, że faktury, które wypisywał na komputerze miały związek z firmą (...). B.. Ponadto podął, że instalował komputer w biurze (...) przy ulicy (...), a był on wyposażony jedynie w program księgowy, lecz nie wytwarzał na tym komputerze żadnych faktur. (k. 7429 – 7432). W toku kolejnego przesłuchania oskarżony B. O. podał, że za wykonanie faktur nie otrzymał od właścicieli firmy (...) żadnych pieniędzy, a czynności takie zajmowały mu kilkanaście minut miesięcznie. (k.7436 – 7438, 7449 – 7451). W toku kolejnego przesłuchania oskarżony nie przyznał się do popełniania zarzucanych mu czynów i dodał, iż nie sporządzał szablonów faktur dla J. M., lecz dla Ł. W. lub A. H. oraz, że nie pamięta czy konstruował taki szablon dla (...), jak też, że z J. G. (3) nie łączyły go żadne interesy, nie proponował mu sprzedaży „pustych faktur” (k. 10124 – 10125).

Oskarżona A. M. (2) słuchana w toku śledztwa po raz pierwszy przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i wyjaśniła, że chyba od października 2000r. pracowała w spółce (...), a wcześniej pracowała w E., gdzie poznała Ł W. i A. H., przy czym w firmie (...) pracowała początkowo jako sprzątaczka, później jako sekretarka, a następnie jako specjalista ds. handlowych, do jej obowiązków należało przyjmowanie zamówień, wystawianie faktur, po telefonicznym potwierdzeniu przez odbiorcę otrzymania paliwa, zamawianie paliwa w firmie (...) w oparciu o zapotrzebowanie zgłoszone przez pracowników stacji paliw firmy w C. i w G.. Dalej oskarżona wyjaśniła, że chyba w czerwcu 2001r. B. B. (2) przywiozła do firmy (...) pewną ilość wypisanych już faktur, wystawionych przez firmę (...) dla firmy (...) i poprosiła oskarżoną by rozdzieliła kopie od oryginałów, a później zaproponowała by oskarżona złożyła na nich podpisy R. M. pokazując jej kartę wzorów podpisów z jego podpisem. Oskarżona wyjaśniła, że przystała na to i podrobiła podpisy R. M. na około 30 fakturach w miejscu podpisu osoby upoważnionej do wystawiania faktury, przy czym nie miała świadomości, że faktury te są fikcyjne, nigdy nie odbierała pieniędzy od B. B. i nie uczestniczyła w przekazywaniu przez nią pieniędzy A. H. lub Ł W.. Ponadto wyjaśniła, że B. B. (2) przywoziła do firmy (...) ,,coś w reklamówkach”, lecz nie wie co to było oraz, że sama woziła do banku polecenia przelewów tej firmy, która kupowała paliwo między innymi w P., w ten sposób, że A. H. składała telefoniczne zamówienia, rozmawiała z mężczyzną o imieniu J.. Oskarżona wyjaśniła również, że J. M. (1) widziała chyba dwa razy, gdy przyjechał do biura Ł. W. oraz gdy podjechała pod bank (...) z przelewami i spotkała tam B. B.. Oskarżona sprecyzowała, że przyznaje się jedynie do podrobienia podpisów R. M. na około 30 fakturach, zaś do pozostałych zarzutów nie przyznaje się oraz, że pracując w firmie (...) była przekonana, że spółka prowadzi legalna działalność, a ona nie bardzo orientuje się w zawiłościach handlu paliwami (k. 5331 – 5335).

W toku kolejnego przesłuchania oskarżona A. M. (2) dodała, że przesyłała do (...) protokoły zdawczo – odbiorcze ze wskazaniem ile paliwa i kiedy ma zostać dostarczone odbiorcom firmy (...). (k. 5414 – 5415).

Podczas kolejnego przesłuchania oskarżona podała, iż podrobiła podpisy R. M. na okazanych jej w toku przesłuchania fakturach na prośbę A. H. (faktury zawarte w załączniku 10/2 na kartach 119 – 120, są to faktury (...) z 31.07.01 i (...) z 31.07.01 ). (k. 8980 – 8981).

W toku postepowania sądowego przed Sądem Rejonowym wyjaśniła, że przyznaje się do popełnienia zarzucanych jej czynów i podtrzymała swoje dotychczasowe wyjaśnienia, wywodząc jednak, że podpisy na fakturach podrobiła na prośbę B. B.. (k. 10122 – 10124).

W postępowaniu przed Sądem Okręgowym oskarżona A. M. (2) przyznała, iż nieświadomie podpisywała faktury i odmówiła składania wyjaśnień, potwierdzając jednocześnie swoje wcześniejsze relacje.

Oskarżona B. K. słuchana w toku śledztwa po raz pierwszy nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i odmówiła składania wyjaśnień. /k.7994 – 7996/

Podczas kolejnego przesłuchania podała, że pod koniec 2000r. rozpoczęła działalność gospodarczą (...) wspólnie ze znajomym jej męża – D. Z. (1), a pomysłodawcami założenia firmy byli D. Z. i jego znajomy – Z. M.. Oskarżona wyjaśniła, że D. Z. ponosił wszystkie koszty związane z jej założeniem, formalności z tym związane załatwiał wspólnie z oskarżoną, a firma miała zajmować się handlem paliwami i komponentami paliwowymi, księgową była A. T. (1), a pełnomocnikiem D. Z.. Dalej wyjaśniła, że firma (...) nie miała środków transportowych, nie wie czy posiadała zbiorniki paliwowe lub bazę paliw, a działalnością firmy zajmowali się D. Z., A. T., A. B. oraz pracownica o imieniu D., a oskarżona podpisywała jedynie faktury oraz dokonała jednej wypłaty z konta firmy. Podała również, że nie wie w których bankach firma miała rachunki, zajmowała się tym A. T., która prawdopodobnie posiadała pełnomocnictwo do dysponowania środkami na tych rachunkach. Ponadto wyjaśniła, że nie wie czy firma prowadziła faktyczny obrót paliwami, nie była obecna przy żadnych transakcjach, nie pamięta nazw firm występujących w podpisywanych przez nią fakturach, a od stycznia 2002r. nie podpisywała żadnych faktur, a firma chyba już nie działała oraz, że w siedzibie firmy przebywała sporadycznie kilka razy w miesiącu. Dalej wyjaśniła, że początkowo D. Z. wypłacał jej (...) zł miesięcznie, potem kwota ta wzrosła do (...) zł, nie orientuje się jakie były kwoty wpłat i wypłat z rachunku firmy, a sama wypłaciła z rachunku na polecenie D. Z. (...)zł. Ponadto podała, że zaczęła podejrzewać, że jej firma prowadzi działalność sprzeczną z prawem, gdy w 2002r. dostała wezwanie na policję, a D. Z. tłumaczył jej wcześniej, że działalność będzie legalna, nie wypowiadał się co do tego czy ma już dostawców i odbiorców na paliwo./ k.8000 – 8003/

Oskarżona słuchana w postępowaniu IV K 927/06 nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i dodała, że otrzymała od D. Z. pieniądze za to, że firma była zarejestrowana na jej nazwisko, faktycznie działalności nie prowadziła, robili to D. Z. i A. T. oraz, że na początku miała pewne wątpliwości ale do takiego działania zmusiła ją sytuacja życiowa. Oskarżona wyjaśniła, że nie pamięta czy podpisywała wszystkie faktury wskazane w zarzucie, nie wie co działo się z fakturami, które podpisywała, a działalność firmy zakończyła się we wrześniu – październiku 2001r. /k.10120 – 10222./

Oskarżony M. M. (1) słuchany w toku śledztwa po raz pierwszy podał, iż przyznaje się do działania opisanego w treści zarzutu bo jest ono udokumentowane lecz nie wiedział, iż jest to przestępstwo. Wyjaśnił, iż nie wie skąd pochodziły pieniądze, które wypłacał z banku, wie że pochodziły z handlu paliwami. Jego ojciec zatrudniony był w spółce (...). Zna pozostałe firmy wskazane w treści zarzutu, należały do kolegów J. M. lub był on w nich zatrudniony. Wyjaśnił, że studiuje w K.. Jego ojciec pracował w R. – przyjeżdżał do C. pod koniec tygodnia. Upoważnienie do rachunku bankowego firmy (...) otrzymał od A. B.. Jest on inwalidą – poprosił oskarżonego by w ramach przysługi w oparciu o upoważnienie załatwiał transakcje bankowe w jego imieniu. Oskarżony przystał na to w ramach przysługi dla dobrego przyjaciela ojca, robił to bezpłatnie, z rachunku kilkanaście razy lub więcej pobierał różne kwoty od (...)złotych. Przekazywał je A. B. przed bankiem bądź zawoził pieniądze do miejsca jego zamieszkania. Nie zastanawiał się dlaczego A. B. nie chce sam pobierać pieniędzy z banku. A. B. był osobą niepełnosprawną, często był nietrzeźwy. Upoważnienia do konta spółki (...) udzielił mu K. Ł. (1). Konto było otwarte w banku we C.. K Ł. twierdził, iż u J. M. mieszka w C., że potrzebuje pieniędzy i chciał, żeby oskarżony pobierał pieniądze z banku. M. M. podał, że zrobił to kilkanaście razy. Pieniądze zawoził do domu, gdzie przyjeżdżał po nie K. Ł.. Były to kwoty od kilku do kilkunastu tysięcy złotych. Oskarżony wyjaśnił, że nie otrzymywał za to żadnych korzyści. Nie miał upoważnienia do konta firmy (...). Kilka razy realizował dla M. K. czek na swoje nazwisko. Otrzymywał je od M. K. – znajomego jego ojca. Realizował je w (...)w C.. M. K. prosił go o realizację czeków, mówiąc że sam jest zajęty. Pieniądze oddawał M. K. na parkingach na terenie miasta. O tych wypłatach wiedział ojciec oskarżonego. Oskarżony podał następnie, że nie widział nic złego w tym, że robił to o co prosił go ojciec. Udzielenie oskarżonemu pełnomocnictw odbyła się za zgodą jego ojca (k. 2997 – 3001).

W kolejnych wyjaśnieniach M. M. dodał, że pieniądze z konta spółki (...) zostawił w domu. Nie wie czy odebrał je K. Ł. czy też ojciec oskarżonego, który następnie przekazywał je K. Ł.. Prośby od właścicieli firm, by oskarżony posiadał pełnomocnictwo do ich kont przekazywał mu jego ojciec, któremu M. M. nie potrafił odmówić. Wielokrotnie miał wątpliwości co do legalności tego co robi. Jego ojciec twierdził, że wszystko jest w porządku, a jeśli nawet nie to M. M. tylko wypłaca pieniądze. Wiedział, że jego matka ma upoważnienie do pobierania pieniędzy z kont tych samych firm i że chodziła do banku. Robił to wszystko w przeświadczeniu, że jest to przysługa. Wielokrotnie zostawiał pobrane z banku pieniądze w domu i nie wie co działo się z nimi dalej. Zdarzało się, że proszono go by przywiózł jakieś dokumenty, niekiedy były to faktury (k. 3005-3006).

Oskarżony słuchany po raz kolejny dodał, że posiada firmę (...) w M.. Założył ją na polecenie swojego ojca, który twierdził, że chce zabezpieczyć jego przyszłość. Czynności związane z zarejestrowaniem firmy dokonywali wspólnie. Miała ona siedzibę w M., gdyż J. M. pracował wtedy w R. i było tak dla niego wygodniej. Oskarżony podał, że upoważnił swego ojca do wykonywania czynności w jego imieniu. Firma posiadała rachunki w bankach w C., R. i M.. Ten ostatni służył do wypłaty utargu ze stacji benzynowej w M., oraz regulowania należności podatkowych i ubezpieczeniowych. Pełnomocnictwo do tego rachunku posiadali J. M. i pracownica firmy (...). Oskarżony podał, że w firmie podpisywał deklaracje podatkowe, deklaracje ZUS, przelewy dotyczące zapłaty za zakupiony towar, m.in. z rafinerii w T. i J.. Firma kupowała komponenty do produkcji paliw „nie wie co z nimi robiła”. Wie to jego ojciec, który zapewniał go, że to co firma robi jest legalne. Podał, że Ł. W. (1) poznał za pośrednictwem swego ojca, chyba w maju lub czerwcu 2000 r. Około sierpnia lub września 2000 r. Ł. W. zatelefonował do niego twierdząc, że wypłacił do firmy (...) kwotę (...) zł i pytając kiedy mogą się umówić, aby oskarżony wypłacił te pieniądze i przekazał Ł. W.. Oskarżony podał, że nie zrozumiał o co temu ostatniemu chodziło. Zatelefonował do A. B., który oświadczył, że wszystko jest w porządku – oskarżony ma wypłacić pieniądze i przekazać je Ł. W.. Wyjaśnił, że tak też uczynił „podobne sytuacje zdarzały się co najmniej 10 razy”. Ł. W. (1) przy odbiorze gotówki towarzyszyła kobieta o imieniu A.- zdarzało się, że również ona telefonowała do niego informując, że przelała pieniądze na konto P., prosząc o dokonanie wypłaty i przekazanie jej gotówki. Oskarżony podał, iż około pięciokrotnie przekazywał jej pieniądze wypłacone uprzednio z konta P. w łącznej kwocie ok. 500 000 zł. Kobieta ta pytała go też w trakcie rozmów telefonicznych „czy ma dla niej faktury”. Kontaktował się wówczas z A. B. i odbierał od niego faktury, które razem z pieniędzmi jej następnie przekazywał. Mówił swojemu ojcu, że sytuacje takie miały miejsce (k. 3015-3019).

W toku kolejnego przesłuchania M. M. dodał, że mniej więcej raz w miesiącu przyjeżdżał do siedziby firmy (...) w celu podpisania dokumentacji przedstawionej mu przez ojca. Jego ojciec zajmował się wyszukiwaniem kontrahentów. Kilka razy na jego polecenie dokonywał przelewów na konto rafinerii należności za zakupione tam produkty, których nazw nie pamięta (k. 5543-5544). Oskarżony słuchany po raz kolejny nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień (k. 8873-8874). Słuchany na rozprawie początkowo odmówił składania wyjaśnień (k.10145), a następnie dodał, że wykorzystano jego naiwność i łatwowierność był wtedy bardzo młody. W siedzibie (...) był tylko raz, a jego wizyta trwała pięć minut. Towarzyszył wtedy B. B. której „zepsuł się samochód i potrzebowała kierowcy”. Poprosiła o pomoc oskarżonego. Z rozmowy B. B. z A. H. wynikało, że dobrze się znają. Faktury (...) przekazywał mu A. B., albo B. O. pracujący w barze znajdującym się obok mieszkania A. B.. Dodał, że zawarł z Urzędem Skarbowym ugodę dotyczącą zaległości z 2001 r.(k. 14149).

W postępowaniu przed Sądem Okręgowym oskarżony M. M. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Oskarżona A. M. (1) , słuchana w toku śledztwa po raz pierwszy nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i wyjaśniła, że ona zna A. B. (1), B. B. (2), M. K. (1) i K. Ł. (1), przy czym małżonkowie B. to znajomi jej męża, podobnie jak M. K., z którym J. M. pracował kiedyś w tej samej firmie. Dalej wyjaśniła, że z B. B. (2) rozmawiała telefonicznie wyłącznie na tematy prywatne. Oskarżona przyznała, że wypłacała pieniądze z konta firmy (...) A. B. (1), który upoważnił ją do dokonywania operacji na rachunku firmy (...), dzwonił do niej, żeby przy okazji wypłaciła pieniądze, przy czym wskazywał kwotę, a gotówkę zawsze przekazywała A. B. bez pokwitowań, przy czym raz przekazała pieniądze mężczyźnie o nazwisku G. lub podobnym, o którym A. B. mówił, że to jego szef. (k. 2871-2873).

Oskarżona słuchana w toku posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania dodała, że nie podejmowała pieniędzy z konta firmy (...), nie zna tej firmy, a z konta (...) podejmowała w 2000 r. duże kwoty po(...)lub (...) zł, przy czym wiedziała, że firma ta należy do mężczyzny o nazwisku G., którego widziała raz. Wyjaśniła, że A. B. tłumaczył, że prosi ją o pobranie pieniędzy bo nie ma samochodu, a ona ma. Dalej wyjaśniła, że nie wiedziała czy jej syn i mąż pobierają również pieniądze z konta tej firmy lub innych oraz nie zaprzeczyła, że dokonała łącznie (...)wypłat na łączną kwotę ponad (...) zł. Wyjaśniła, że miała dług wdzięczności wobec małż. B., bo wzięli na wychowanie dużego psa. (k. 2879-2880)

A. M. (1) słuchana po raz kolejny zmodyfikowała swoje wyjaśnienia podając, że pieniądze pobrane z konta (...) przekazywała A. H. (1) lub Ł. W. (1), którzy informowali ją telefonicznie, że na konto wpłynęły pieniądze i wskazywali kwotę, którą należy pobrać oraz, że A. B. nigdy nie miał do niej pretensji, że stan konta jest nieprawidłowy, dlatego sądzi, że wiedział on o wypłatach. Podała, że nie wie za co płacono tymi pieniędzmi, nie interesowała się tym, a A. B. płacił jej mężowi za to, że pobierała pieniądze z konta, przy czym ona żadnych pieniędzy za to nie dostawała, a zgodziła się na to za namową męża. (k. 2927-2928)

Wyjaśniając po raz kolejny A. M. (1) dodała, że miała też upoważnienie do konta firmy (...) M. M. (1), w tym samym banku co konto firmy (...) oraz, że nigdy nie widziała J. G. (2), a A. B. przekazał jej imienną pieczątkę J. G.. Dalej wyjaśniła, że o tym, że należy pobrać pieniądze mówili jej A. B. lub jej mąż, pieniądze odbierała w skarbcu banku, bo bała się odbierać większe kwoty w kasie, a następnie czekała w banku na telefon od osoby, której miała przekazać pieniądze i byli to A. H. (1) lub Ł. W. (3), a gotówkę przekazywała im przed bankiem. Wyjaśniła, że trwało to przez okres około 3 miesięcy. Ponadto podała, że dwa lub trzy razy zdarzyło się, że towarzyszyła B. B. (2), która pobierała pieniądze z banku i raz była z nią w siedzibie firmy przy ul. (...), gdyż A. H. telefonowała wcześniej do niej pytając, czy była z B. B. w banku, bo w paczkach pieniędzy, które to ostatnia przywiozła były braki kwotowe. Oskarżona podała, że udała się następnie na ul. (...), gdzie potwierdziła swoją obecność przy wypłacie w banku, ale nie wie jaką kwotę pobrała wówczas B. B. i z jakiego tytułu gotówkę przekazała A. H. oraz wyjaśniła, że sama nigdy nie przyjmowała pieniędzy od B. B.. (k. 2931-2934)

Oskarżona A. M. (1) konfrontowana z Ł. W. podała, iż nie pamięta czy odbierał on od niej wypłacone z banku pieniądze, czasami podjeżdżał razem z A. H. po ich odbiór, ale nigdy nie odbierała od niego pieniędzy oraz, że nie zna J. G. (2) (k. 5381-5383).

Konfrontowana z P. D. (1) podała, że dwa lub trzy razy odbierała od niego gotówkę w reklamówce po pobraniu ich z banku na polecenie prawdopodobnie M. K. (1). (k 5404-5405)

W toku postępowań sądowych oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i odmówiła składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

3. OCENA WYJAŚNIEŃ OSKARŻONYCH I ANALIZA MATERIAŁU DOWODOWEGO

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego J. M. (1) to jego relacje cechowała przede wszystkim chęć obciążenia innych osób odpowiedzialnością za przestępczy proceder, przy jednoczesnej próbie wykazania, że nie miał pojęcia o tym, że paliwo, którym również handlował może pochodzić z nielegalnej produkcji. Na wstępnym etapie postępowania oskarżony J. M. (1) starał się obciążyć odpowiedzialności oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1) jak też B. B. (2) i A. B. (1), wskazując te osoby jako organizatorów obrotu nielegalnym paliwem i przedstawiając się wręcz jako ofiarę machinacji tych osób. Te wyjaśnienia są absurdalne, sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, jak też z dowodami, na których oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy. Jako absurdalne należy określić również twierdzenie oskarżonego, iż na prośbę M. K. (1), w ramach koleżeńskiej przysługi wypłacał pieniądze z banku. Mając na uwadze kwoty, jakie wchodziły w grę i ilość tych zachowań utrzymywanie, iż była to koleżeńska przysługa nie wytrzymuje krytyki w świetle zdrowego rozsądku.

Jedynie jako częściowo wiarygodne należy określić stwierdzenie oskarżonego o występowaniu zależności pionowej między nim, M. K. (1) i A. B. (1) oraz D. S. (1), gdyż fakt zależności między tymi osobami, aczkolwiek w innej postaci, wynika niezbicie z dowodów, na których oparł się Sąd ustalając stan faktyczny.

Z kolei wyjaśnienia oskarżonego J. M. (1) zawarte na kartach 2855 – 2857 zasługują na wiarę w zakresie, w jakim opisał przestępczy proceder obrotu paliwem pochodzącym z nielegalnej produkcji. Te wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, na którym oparł się Sąd. Niewiarygodne jest jednak twierdzenie oskarżonego, iż jego rola ograniczała się do biernego udziału w tej działalności. Z zeznań świadków wynika jednoznacznie, iż oskarżony J. M. (1) był współorganizatorem tego procederu i kierował nim czynnie. Zauważyć w tym miejscu należy, iż sposób działania oskarżonego J. M. (1) w całym procederze był właśnie nacechowany dbaniem o to, aby w razie kontroli bądź wszczęcia postepowania karnego mógł twierdzić, iż on był tylko pełnomocnikiem firmy (...), a z pozostałymi firmami nie miał nic wspólnego. Oskarżony J. M. (1) dbał o to, aby w przypadku takich firm jak N., T., M., C. i inne jego osoba nie pojawiała się jako zarządzający, co mogło by stanowić dowód kierowania ich działalnością. W ten właśnie sposób oskarżony tłumaczy się w ciągu całego postepowania, podnosząc iż nie miał nic wspólnego z działalnością takich firm.

Wskazać należy, iż z zeznań świadka B. B. (2) wynika jednoznacznie, iż oskarżony J. M. (1) nakłonił ją do założenia firmy (...) informując ja, iż firma ta będzie brała udział w procederze wprowadzania do obrotu paliw pochodzących z nielegalnej produkcji, poprzez wystawianie poświadczających nieprawdę faktur sprzedaży, jak też przyjmowanie również nierzetelnych faktur zakupu. B. B. (2) wskazała również, że oskarżony J. M. (1) nakłonił ja do znalezienia innych osób, które również brałyby udział w tym procederze za pośrednictwem ich firm.

Wyjaśnieniom oskarżonego J. M. (1) przeczą zeznania świadka A. B. (1), z których wynika jednoznacznie, iż to oskarżony nakłonił go do założenia firmy (...) i jednocześnie informował go, że działalność tej firmy będzie fikcyjna i służyła tylko do wprowadzania do obrotu nielegalnie wytworzonych paliw. Z zeznań A. B. (1) wynika też jednoznacznie, iż to oskarżony J. M. (1) wydawał mu polecenia odnośnie działań, jakie miał podejmować w ramach firmy (...), a więc polecił mu założyć konta we wskazanych bankach, udzielić pełnomocnictwa do tych rachunków oskarżonym M. M. (1) i A. M. (1). Ponadto świadek wskazał, że oskarżony J. M. (1) wyrobił dwa komplety pieczątek tej firmy różniące się od siebie, przy czym oba wykorzystywał oskarżony, co było uzasadnione tym, że to J. M. (1) podejmował wszystkie czynności w ramach firmy (...). Zeznania A. B. (1) wskazują również jednoznacznie, iż oskarżony J. M. (1) w ten sam sposób nawiązał współpracę ze Z. M. (1), który prowadził firme P..

Wskazać należy również na zeznania świadka D. Z. (1), który opisywał role oskarżonego J. M. (1) w prowadzonym procederze, wskazywał, iż ten oskarżony wydawał im polecenia co do kierunków działalności wspólnie z oskarżonym D. S. (1), podawał im dane do fikcyjnych faktur wystawianych w ramach firmy (...), jak też wydawał polecenia w zakresie przekazywania pieniędzy. Z zeznań tego świadka wynika również jednoznacznie, iż oskarżony J. M. (1) miał pełną świadomość przestępczego charakteru tego procederu, jak też kierował nim w określonym zakresie.

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego D. S. (1) to Sąd uznał je za niewiarygodne, albowiem pozostają one w oczywistej sprzeczności z dowodami, na których oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy. Oskarżony D. S. (1) w zasadzie ograniczył się do stwierdzenia, iż jego związki z pozostałymi oskarżonymi sprowadzały się tylko do tego, że jego firma (...) wykonywała dla nich usługi transportowe, natomiast on sam nie miał pojęcia o rozmiarach i charakterze działalności prowadzonych przez pozostałych oskarżonych. W pierwszej kolejności należy przywołać te wyjaśnienia oskarżonego J. M. (1), które Sąd uznał za wiarygodne (k. 2855 – 2857), w których opisał on charakter działalności oskarżonego D. S. (1), fakt prowadzenia przez niego nielegalnej produkcji paliw z komponentów kupowanych m.in. w firmie (...), jak również późniejszą sprzedaż tych paliw i poszukiwanie odbiorców oraz firm mogących fikcyjnie pośredniczyć w tej sprzedaży.

Wyjaśnieniom oskarżonego D. S. (1) przeczą też zeznania świadka A. B. (1), który opisał rolę D. S. (1) w tym procederze, fakt dostarczania przez niego paliwa, brania udziału w procederze wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, odbierania pieniędzy pochodzących z nielegalnego obrotu. Wyjaśnieniom oskarżonego D. S. przeczą również zeznania świadka D. Z. (1), z których wynika, iż to oskarżony D. S. zaproponował, aby firma (...) wystawiała fikcyjne faktury sprzedaży oleju napędowego i benzyny firmie oskarżonego D. S. oraz, że między ich firmami nie było nigdy obrotu towarowego. Z zeznań świadka D. Z. wynika również, że oskarżony D. S. zaproponował, że zysk D. Z. i Z. M. wynosić będzie (...) za zafakturowany litr paliwa. Świadek ten opisał również proceder blendowania paliwa prowadzony na zlecenie oskarżonego D. S., jego wiodącą rolę w tym zakresie, jak też obrót wyprodukowanym nielegalnie paliwem i wystawianie poświadczających nieprawdę faktur pod dyktando oskarżonego D. S. (1). Zeznania D. Z. (1) znajdują pełne potwierdzenie w zeznaniach świadka Z. M. (1), który również wskazał oskarżonych D. S. (1) i J. M. (1), jako osoby organizujące cały ten proceder, nadzorujące proces mieszania paliw i podejmujące decyzje w tym zakresie. Z zeznań Z. M. (1) wynika również jednoznacznie, iż komponenty do mieszania paliw przywożone były cysternami należącymi do oskarżonego D. S. (1), jak też, że przekazywał kierowcom tych cystern pieniądze, które były przeznaczone dla oskarżonego D. S. (1). Powołać należy również te wyjaśnienia oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1), które Sąd uznał za wiarygodne, w których spontanicznie przyznali oni, że oskarżony D. S. (1) proponował im udział w procederze legalizacji wytwarzanych przez siebie paliw, z której to propozycji nie skorzystali.

Wskazać należy również na zeznania świadka M. S. (1), z których częściowo wynika, iż oskarżony D. S. (1) brał udział w negocjacjach związanych z wydzierżawieniem przez firmę (...) zbiorników na bazie w S.. Zeznania te uzupełnia pismo, które zostało skierowane przez świadka do oskarżonego D. S. (1) w związku z zawarciem umowy dzierżawy (k. 5638). Okoliczności te, w połączeniu z innymi w/w dowodami, prowadzą do oczywistego wniosku, że to oskarżony daniel S. kierował w zasadzie działalnością firmy (...) wydając w tym zakresie polecenia D. Z. i Z. M., jak też, że to właśnie oskarżony organizował proces mieszania paliw, jaki był prowadzony na bazie w S..

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) to ocena ich relacji złożonych w postępowaniu przygotowawczym jest negatywna, albowiem podobnie jak pozostali oskarżeni przedstawiali oni działalność kierowanej przez siebie firmy (...), jako w pełni legalną, wskazując oczywiście na inne osoby, które w ich ocenie mogły naruszać prawo. Wyjaśnienia złożone przez oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) w postępowaniu przygotowawczym nie wytrzymują krytyki w świetle materiału dowodowego, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy.

Odmienna jest natomiast ocena ich wyjaśnień złożonych w toku postepowania sądowego sygn. IV K 927/06 na późniejszym etapie tego postepowania. Te wyjaśnienia zasługują na wiarę, albowiem są one spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w dowodach uznanych przez Sąd za wiarygodne, jak też korelują z zasadami doświadczenia życiowego. W tych wyjaśnieniach oskarżeni opisali mechanizm przestępczego procederu, jak też wskazali na czym polegały ich poszczególne zachowania, oraz wskazali osoby, z którymi współdziałali. Te ich wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków B. B. (2), R. B. (1), A. L. (2), J. L., J. K. (1), P. H., A. B. (1), P. K. (1), E. P., A. P., E. K..

Wskazać tu należy w szczególności na zeznania B. B. (2), która zeznała, że oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) decydowali o tym, która z firm ma wystawiać faktury, co ma być umieszczone na tych fakturach i jak ma wyglądać ten fikcyjny obrót pomiędzy poszczególnymi firmami. Z zeznań świadka B. B. (2) wynika jednoznacznie, iż oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) wydawali jej polecenia w zakresie wypłaty pieniędzy z rachunków bankowych firm, które brały udział w nielegalnym procederze, a następnie przekazywała oskarżonym pieniądze w gotówce. Ponadto z jej zeznań wynika, iż przekazywała również pieniądze J. S. (2) w ilości wskazanej przez oskarżoną A. H. (1), która również wskazywała jej gdzie ma nastąpić przekazanie pieniędzy. Wskazać należy również na zeznania świadka J. S. (4), który opisał proceder nabywania poza ewidencją oleju opałowego przez firmę (...), a następnie fikcyjnego obrotu tym olejem za pośrednictwem firm (...). Te zeznania znajdują z kolei potwierdzenie w zeznaniach świadków: P. K. (1), E. P. i A. P., którzy dokładnie opisali ten proceder.

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) to Sąd dał im wiarę w zakresie, w jaki, opisał swój udział w procederze nielegalnej produkcji paliwa, jego sprzedaży, jak też wystawiania faktur poświadczających fikcyjne transakcje i podrabiania takich faktur, albowiem w tym zakresie znajdują one potwierdzenie w materiale dowodowym, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny. Kompletnie niewiarygodne są natomiast twierdzenia oskarżonego, iż ten proceder był prowadzony przez W. P. i J. S., jako formalnych właścicieli spółek (...). Wskazać tu należy na zeznania świadka W. P., z których wynika jednoznacznie, iż nie miał on nawet świadomości, jakie dokładnie dokumenty podpisuje nabywając udziały w spółce (...). W świetle zeznań tego świadka oczywistym jest, że miał on pełnić jedynie rolę figuranta, przy czym fakt, iż przebywał on na stałe na Ukrainie miał umożliwić oskarżonym M. K. (1) i J. M. (1) wskazywanie W. P., jako osoby zarządzającej firma (...). W ten sposób chcieli odsunąć od siebie podejrzenia co do nielegalnej działalności tej firmy. Ten sam schemat działania był zastosowany w przypadku firmy (...) i wymyślenia osoby J. G. (4). Te działania miały też ewentualnie utrudniać pracę organom ścigania w przypadku zainteresowania się firmą (...). Identyczna sytuacja miała miejsce w przypadku firmy (...) i świadka J. S..

Powołać należy również zeznania świadka P. D. (1), który dokładnie opisał proceder wystawiania faktur w imieniu firm (...) na polecenie oskarżonego M. K. (1). Oczywistym jest, że faktury te nie miały żadnego związku z rzeczywistą działalnością tych firm skoro dane do ich wypisywania podawali również oskarżeni J. M. (1) i M. M. (1). Zeznania tego świadka potwierdzają również proceder dokonywania obrotu pieniędzmi, które były przelewane na poczet wystawionych faktur, albowiem również P. D. (1), na polecenie oskarżonego M. K. (1) dokonywał wypłat gotówki z rachunku firmy (...), a następnie przekazywał ją oskarżonym J. M. (1), M. K. (1), M. M. (1) lub A. M. (1). O aktywnej roli oskarżonego M. K. (1) w przestępczym procederze objętym tym postepowaniem świadczą też zeznania świadka A. B. (1), który zeznał, iż M. K. (1) dokonywał wypłat pieniędzy z rachunków bankowych, a następnie z tych pieniędzy potrącał dla siebie należną mu prowizję, po czym przekazywał te pieniądze do dalszego obrotu.

Sąd, co do zasady nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego B. O. (1) , albowiem zmierzają one jedynie do uniknięcia odpowiedzialności karnej i pozostają w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy i który uznał za wiarygodny. Wyjaśnieniom oskarżonego, przeczą zeznania świadków B. B. (2), E. K., a także wyjaśnienia oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) w części w jakiej Sąd przydał im walor wiarygodności. Z powołanych relacji wynika dokładnie, jaki był charakter współpracy oskarżonego B. O. z B. B. (2) oraz oskarżonymi A. H. (1) i Ł. W. (1). Wskazać należy, iż z zeznań B. B. (2) wynika również jednoznacznie, iż oskarżony B. O. zajmował się kwestiami związanymi z drukowaniem faktur wykorzystywanych w fikcyjnym obrocie paliwami, zarówno dla firmy (...), jak i (...). W tym zakresie wskazać należy również na wyjaśnienia A. H. (1) i Ł. W. (1), którzy jednoznacznie wskazali, iż oskarżony B. O. (1) zajmował się drukowaniem faktur, które były wykorzystywane w pozorowanym obrocie paliwami między firmami zamieszanymi w ten proceder, jak też, że pobierał on wynagrodzenie za każdą z wydrukowanych faktur. W tym miejscu wskazać należy również na fakt ujawnienia na płytach CD i dyskietkach zabezpieczonych w mieszkaniu B. O. elektronicznych wersji faktur dokumentujących obrót paliwami pomiędzy firmami (...), J., T., N. i C., co wynika wprost z opinii biegłego sporządzonej w sprawie. Nadmienić należy, iż oskarżony B. O. nie wytłumaczył w żaden sposób skąd u niego znalazły się takie dokumenty. Jeśli chodzi natomiast o udział oskarżonego B. O. w procederze odbarwiania oleju napędowego w hali w T. to również w tym zakresie oparto się na zeznaniach świadków B. B. (2), E. K., a także wyjaśnieniach oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1). Z dowodów tych wynika jednoznacznie, iż oskarżony B. O. miał pełną świadomość tego, w jakim celu wynajęto tą halę, jak też tego, jaka działalność była w niej prowadzona.

Sąd co do zasady dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej A. M. (2) , albowiem znajdują one potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej A. H. (1), jak też w zeznaniach świadka B. B. (2). Oskarżona A. M. (2) w toku składanych wyjaśnień kilkukrotnie potwierdziła, iż podrabiała podpisy R. M. (1) na fakturach wystawianych w imieniu firmy (...). Te jej wyjaśnienia znajdują pełne potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej A. H. (1) oraz zeznaniach świadka B. B. (2), które opisały w jakich okolicznościach oskarżona A. M. (2) podrabiała te podpisy. Fakt podrabiania podpisów przez oskarżoną A. M. nie budzi wątpliwości zwłaszcza w świetle jej przesłuchania (k. 8980 – 8981) w toku którego wskazała faktury, na których podrobiła podpis R. M., jednoznacznie stwierdzając, iż podpis widniejący na tych fakturach został przez nią nakreślony.

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonej B. K. to Sąd dał im wiarę w zakresie, w jakim oskarżona opisała okoliczności powstania firmy, oraz osoby, które nią zarządzały, jak też czynności, które ona sama wykonywała. Sąd nie dał wiary jej twierdzeniom, iż nie wiedziała, że firma może prowadzić działalność sprzeczną z prawem, albowiem wyjaśnienia te nie wytrzymują krytyki w świetle całokształtu materiału dowodowego, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny. Wskazać tu należy przede wszystkim na zeznania świadka D. Z. (1), z których wynika jednoznacznie, iż oskarżona miała świadomość na czym będzie polegać działalność jej firmy (...), akceptowała te warunki i godziła się na to, że będzie jedynie pełniła rolę figuranta ograniczając się do podpisywania poświadczających nieprawdę faktur. Świadomość oskarżonej, co do nielegalnego charakteru działalności firmy (...) wynika również z jej wyjaśnień złożonych w postępowaniu sądowym IV K 927/06, kiedy to stwierdziła, iż na początku miała pewne wątpliwości co do działalności tej firmy, ale do takiego działania zmusiła ją sytuacja życiowa. Ponadto stwierdzić należy, iż oskarżona sama przyznała, że w działalność firmy nie zainwestowała ani złotówki, że nigdy nie widziała paliwa stanowiącego przedmiot transakcji, że otrzymywała wynagrodzenie za prowadzenie firmy. Z faktów tych można logicznie wysnuć wniosek, że oskarżona wiedziała, iż jej firma stanowi jedynie ogniwo w nielegalnym procederze handlu paliwem niewiadomego pochodzenia. Dodać w tym miejscu należy, iż o fikcyjności działania firmy (...) trade świadczą również zeznania świadków D. Z. (1), W. W. (5).

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1) to Sąd dał im wiarę jedynie w zakresie, w jakim przyznał, iż dokonywał wypłat gotówki z rachunków bankowych i przekazywał pieniądze różnym osobom oraz co do założenia firmy (...) i współkierowania nią z oskarżonym J. M. (1). W tym zakresie jego wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w całokształcie materiału dowodowego, na którym oparł się Sąd, a w szczególności w dokumentach potwierdzających dokonywanie wypłat przez oskarżonego. W pozostałym zakresie wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na wiarę, albowiem nie wytrzymują krytyki w świetle zasad doświadczenia życiowego i dowodów, na których oparł się Sąd ustalając stan faktyczny. Oskarżony utrzymywał, iż dokonywał wypłat z rachunków bankowych głównie na prośbę swojego ojca nie mając świadomości skąd pochodzą te pieniądze. Biorąc pod uwagę ilość takich zachowań, kwoty wypłacanych pieniędzy to stanowisko oskarżonego ocenić należy li tylko jako próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej. Oczywistym jest, że w świetle wszystkich okoliczności, mając świadomość, iż również jego matka dokonuje takich wypłat musiał zdawać sobie sprawę z tego, że takie działanie ma jedynie na celu stwarzanie pozorów i utrudnianie ewentualnego postepowania karnego. Podobnie należy ocenić wyjaśnienia oskarżonego odnoszące się do kierowania firmą (...). Oskarżony sam przyznał, iż przebywał w siedzibie tej firmy, podpisywał dokumenty firmowe, a więc musiał mieć świadomość charakteru działalności tej firmy, która faktycznie kierował jego ojciec oskarżony J. M. (1). Charakterystyczne jest tu stwierdzenie oskarżonego, iż wiedział, że jego firma nabywała komponenty paliwowe, przy czym nie jest w stanie określić co się z tymi komponentami działo. Oczywistym jest, że skoro podpisywał dokumenty firmowe to musiał mieć świadomość tego, co się dzieje z towarami nabywanymi przez jego firmę. Podkreślić należy, bowiem, że działania oskarżonego M. M. (1) nie ograniczały się tylko do podpisywania dokumentów firmy (...), lecz brał on czynny udział w przestępczym procederze. Z zeznań świadka K. K. wynika, iż w procederze tym brał udział oskarżony M. M. (1), który odbierał pieniądze za paliwo sprzedane teoretycznie przez firmę (...). Ponadto z zeznań K. K. wynika, iż oskarżony M. M. (1) dostarczał paliwo na polecenie oskarżonego J. M. (1) do odbiorców wskazanych przez K. K.. Z zeznań K. K. wynika również, że to oskarżony M. M. (1) instruował go, w jaki sposób te dostawy mają być realizowane i jaka będzie jego rola.

Wskazać należy również na zeznania świadka U. G., z których wynika, iż oskarżony M. M. (1) dostarczał faktury do firmy (...). Wskazać należy na zeznania świadka A. B. (1), który wyraźnie określił, iż na polecenie oskarżonego J. M. (1) udzielił oskarżonemu M. M. (1) pełnomocnictwa do podejmowania czynności na rachunku bankowym prowadzonym dla firmy (...). Z zeznań tego świadka wynika również, że oskarżony M. M. (1) był zaangażowany w obrót paliwami, dostarczał paliwo do odbiorców, dokonywał wypłat z konta firmy (...). Wskazać należy również, że z zeznań świadka P. D. (1) wynika jednoznacznie, iż oskarżony M. M. (1) miał też pełną świadomość, co do funkcjonowania firm (...), albowiem przekazywał on świadkowi dane potrzebne do wypisania poświadczających nieprawdę faktur wystawianych w imieniu tych firm. Ponadto odbierał on również od P. D. (1) pieniądze, które świadek wypłacał z konta firmy (...).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej A. M. (1) jedynie w zakresie, w jakim przyznała, iż dokonywała wypłat gotówki z rachunku bankowego firmy (...). W tym zakresie jej wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w całokształcie materiału dowodowego, na którym oparł się Sąd, a w szczególności w dokumentach potwierdzających dokonywanie wypłat przez oskarżoną, jak też w zeznaniach świadków A. B. (1), B. B. (2), K. Ł. (1).

Stwierdzić należy, iż w pozostałym zakresie wyjaśnienia oskarżonej nie zasługują na wiarę, albowiem są one wewnętrznie sprzeczne, jak też rażąco sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Jeśli chodzi o wewnętrzne sprzeczności w wyjaśnieniach oskarżonej A. M. (1) to początkowo twierdziła, że spotkała J. G. (2), który miał być właścicielem firmy (...) i przekazała mu pieniądze, które wypłaciła z rachunku tej firmy by następnie wyjaśniać, że nie zna takiej osoby i nigdy jej nie spotkała. Te sprzeczności dyskwalifikują wyjaśnienia oskarżonej jako wiarygodny materiał dowodowy. Ponadto kompletnie sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego jest twierdzenie oskarżonej, że pieniądze z konta firmy (...) pobierała na prośbę A. B. (1), który tłumaczył, że nie ma samochodu, a oskarżona takowy posiada oraz, że czyniła to z uwagi dług wdzięczności wobec małż. B., którzy wzięli na wychowanie dużego psa. Te tłumaczenia należy określić jako naiwne i kompletnie nie wytrzymujące krytyki. Dodać należy, że oczywistym jest dla Sądu, iż oskarżona legitymująca się wyższym wykształceniem musiała zdawać sobie sprawę, że wypłacanie tak dużych kwot pieniędzy z rachunków bankowych musiało mieć związek z działalnością o charakterze nielegalnym.

Wskazana powyżej analiza wyjaśnień oskarżonych oraz powołane dowody w postaci zeznań świadków, jak też dowody w postaci informacji z organów skarbowych, banków i analizy przepływów pieniędzy wskazują jednoznacznie, iż osoby objęte niniejszym postepowaniem zajmowały się przestępczym procederem, który miał na celu wprowadzanie do obrotu nielegalnie wytworzonego paliwa, jak też unikania opodatkowania.

Działalność ta została zapoczątkowana spotkaniem oskarżonych D. S. (1) i J. M. (1) i początkową inicjatywą ze strony oskarżonego D. S. (1), który poszukiwał firm, za pośrednictwem, których będzie mógł wprowadzać do obrotu nielegalnie produkowane paliwo. Oskarżony J. M. (1) przystał na ta propozycję i następnie wspólnie organizowali system firm słupów, za pośrednictwem, których wprowadzali do obrotu nielegalnie wytworzone paliwo. Z ustaleń wynika, iż doszło tu do pewnego podziału obowiązków między tymi oskarżonymi, albowiem oskarżony D. S. (1) zajmował się głównie produkcją i dostarczaniem nielegalnego paliwa, a oskarżony J. M. (1) tworzeniem firm wykorzystywanych do wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, jak też zarządzaniem nimi i przepływami pieniędzy pomiędzy tymi firmami. W efekcie w działalności tej brało udział szereg firm opisanych w części 1 uzasadnienia. Pośród tych firm była też firma (...) kierowana przez oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1), którzy następnie, po części za namową B. B. (2) postanowili zorganizować własną sieć firm pozwalających na wprowadzanie do obrotu paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji, które uzyskiwali z innych źródeł (nie od oskarżonych D. S. (1) i J. M. (1)).

O przestępczym charakterze tej działalności świadczą zeznania świadka A. B. (1), który w swoich relacjach opisał mechanizm działania tej grupy na przykładzie firmy, która założył za namową oskarżonego J. M. (1). Z jego zeznań wynika, jednoznacznie, iż firma (...) nie prowadziła żadnej działalności, a głównym celem jej działania było wystawianie faktur sprzedaży i zakupu materiałów ropopochodnych w celu nadania pozoru legalności działaniom prowadzonym głównie przez oskarżonych J. M. (1) i D. S. (1). Z zeznań świadka A. B. (1) wynika, iż oskarżony J. M. (1) wprost informował go o celu powołania do życia tej firmy, jak też o tym, że oskarżony będzie starał się podejmować działania mające na celu powstrzymanie organów skarbowych od kontrolowania tej firmy. Opisany przez A. B. (1) sposób działania firmy (...) jest charakterystyczny dla działań podejmowanych przez zorganizowane grupy przestępcze zajmujące się nielegalnym wytwarzaniem paliw i obrotem nimi. Chodzi tu o takie działania, jak zakładanie firm przez osoby słabo sytuowane, które następnie nie mają żadnego wpływu na działanie swoich podmiotów, udzielanie przez te osoby pełnomocnictw do dokonywania czynności na rachunkach bankowych przez osoby z nimi nie związane, przekazywanie całości dokumentacji firmy, pieczątek osobom kierującym taką działalnością przestępczą, brak jakiejkolwiek działalności prowadzonej przez takie firmy, wystawianie szeregu faktur przez te firmy, mimo braku jakiejkolwiek rzeczywistej działalności, przepływy dużych ilości pieniędzy przez rachunki bankowe tych firm, wypłacanych przez członków grup przestępczych. Dokładnie w taki sposób funkcjonowała firma (...) oficjalnie założona przez A. B. (1), podobnie jak i inne firmy objęte tym postepowaniem. W przypadku tej firmy charakterystyczne było jeszcze powołanie do życia przez oskarżonego J. M. (1) fikcyjnej osoby – J. G. (2), co miało na celu utrudnienie organom skarbowym ustalenie osób zamieszanych w przestępczą działalność, jak też odsunięcie podejrzeń od oskarżonego J. M. (1) i innych powiązanych z nim osób.

Wskazać również należy, że A. B. (1) opisał sposób dokonywania obrotu paliwami, którego był uczestnikiem, a w zasadzie obserwatorem. Opisał on, że paliwo było dostarczane przez konkretną firmę a faktura sprzedaży tego paliwa była wystawiana przez całkiem inną firmę, np. (...) w imieniu, której działał oskarżony M. K. (1). Było to, więc klasyczne wystawianie poświadczających nieprawdę faktur, albowiem, jako sprzedawca była w nich wskazywana inna firma niż ta, która rzeczywiście dokonywała sprzedaży. A. B. (1) opisał tez dokładnie sposób przepływu pieniędzy, które były przelewane w zamian za rzekomo dostarczane paliwo przez jego firmę. Z jego zeznań wynika jednoznacznie, że pieniądze takie wpływały na rachunki bankowe jego firmy (...), mimo, iż nie dokonywał on żadnych transakcji, a następnie dokonywano wypłaty tych pieniędzy, co czynił sam lub oskarżeni M. M. (1), A. M. (1) bądź J. M. (1), a po wypłaceniu pieniądze te były przekazywane oskarżonym J. M. (1) lub D. S. (1). Z zeznań A. B. (1) wynika również, że paliwa, które były przedmiotem obrotu były dostarczane głownie przez oskarżonego D. S. (1), przy czym firmie, która nabywała takie paliwo wystawiano następnie fakturę, w której jako sprzedawca widniała inna firma. A. B. (1) potwierdził również, że ten sam proceder odnosił się do firmy (...) zarejestrowanej na osobę Z. M. (1).

Z kolei B. B. (2) w swoich zeznaniach opisała ten sam sposób działania w odniesieniu do zarejestrowanej na nią firmy (...). Okoliczności, które podała są zbieżne z okolicznościami podanymi przez A. B. (1), tyle, że odnoszą się do innych firm, które zostały założone z inicjatywy oskarżonych J. M. (1) oraz A. H. (1) i Ł. W. (1).

Jednym z elementów koniecznych do prowadzenia tego procederu był obrót pieniędzy, którymi oskarżeni posługiwali się w celu osiągania zysków. Chodziło tu o dokonywanie przelewów, które miały uwiarygadniać transakcje opisane na fakturach poświadczających nieprawdę. Skoro miało dojść do rzekomej transakcji musiała nastąpić płatność za rzekomo nabyty towar. Oczywistym jest, że działania te miały na celu wprowadzenie w błąd organów ścigania. O fikcyjności zarówno transakcji wskazanych na poświadczających nieprawdę fakturach jak i dokonywanych w ślad za nimi przelewów świadczy jednoznacznie to, iż pieniądze te były następnie wypłacane w gotówce z rachunków bankowych, na które je przelewano. Wypłaty były dokonywane zarówno przez oskarżonych, jak i przez osoby nie biorące udziału w tym procederze (np. P. D. (1), M. S. (3) i inne).

Zwrócić uwagę należy na fakt, iż ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że to oskarżony J. M. (1) kierował działalnością firm, które zostały założone przez różne osoby za jego namową, jak np. P., E.. Wynika to wprost z zeznań świadków A. B. (1), Z. G., Z. C., J. G. (1), K. K.. Świadczy to jednoznacznie o kierowniczej roli oskarżonego, jak też o przestępczym charakterze jego działalności. Możliwość kierowania tymi firmami, decydowania o tym jakie faktury w ich imieniu mają być wystawiane, była niezbędna oskarżonemu J. M. (1) do kontrolowania przepływów paliwa pochodzącego z nielegalnego źródła, odpowiedniego tworzenia faktur, na których byłyby ilości odpowiadające dostawom tegoż paliwa. Dodać należy, iż np. z zeznań świadka K. K., który wynajdywał odbiorców paliwa na zlecenie oskarżonego J. M. (1) wynika, iż niezależnie od tego, która firma widniała na fakturach jako sprzedawca, to paliwo dostarczał oskarżony J. M. (1). Oczywistym jest, więc, że fikcyjnie wskazywano na fakturach, że paliwo to pochodzi od firm (...), S., (...), P., P.. Zauważyć należy również, że paliwo w sprzedaży, którego pośredniczył K. K. musiało pochodzić z nielegalnej produkcji, gdyż nabywcy narzekali na jego jakość. Dodać należy, iż z zeznań świadka K. K. wynika, iż w procederze tym brał udział też oskarżony M. M. (1), który odbierał pieniądze za paliwo sprzedane teoretycznie przez firmę (...).

O związkach oskarżonych J. M. (1) i D. S. (1) i ich ścisłej współpracy w tym procederze świadczą też pośrednio zeznania świadka Z. C., z których wynika, iż wraz z oskarżonym J. M. (1) odbierał z firmy (...) (a więc firmy oskarżonego D. S. (1)) samochód cysternę, którym miał transportować paliwo w ramach zatrudnienia w firmie (...).

Jeśli chodzi natomiast o związki oskarżonych J. M. (1) i M. K. (1) to wskazać należy np. na zeznania świadka J. G. (1), z których wynika, iż oskarżony J. M. (1) występował w imieniu firmy (...) i realizował dostawy pochodzące od tej firmy. Identyczne okoliczności wynikają z zeznań świadka K. K..

Fakt nabywania komponentów do produkcji paliw przez firmę (...) wynika jednoznacznie z zeznań świadków A. K. i K. P.. Ich zeznania znajdują potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w toku postepowania, jak też w zeznaniach świadka R. S. (1), który potwierdził fakt fikcyjnego nabywania takich komponentów od tej firmy. Zeznania R. S. (1) świadczą o tym, iż firma (...) nie odsprzedawała dalej nabywanych komponentów do produkcji paliw oraz o tym, że oskarżeni J. M. (1) i M. M. (1) podejmowali zabiegi w celu ukrycia faktu wykorzystywania ich do produkcji paliw. Te zabiegi polegały na wystawianiu poświadczających nieprawdę faktur, które miały świadczyć o nabyciu tych produktów przez firmy (...), jak też nakłanianiu ich właścicieli do przyjmowania takich faktur, a następnie do wystawiania paragonów fiskalnych, które miały poświadczać rzekomą sprzedaż tych komponentów odbiorcom indywidualnym.

Nadmienić należy, iż z zeznań świadka Z. C. wynika również, iż w firmie (...) prowadzony był nielegalny proceder produkcji paliw poprzez mieszanie dostarczanych tam komponentów. Świadek ten opisał, bowiem fakt dostarczania do tej firmy komponentów do produkcji paliw, a następnie odbierania z niej gotowych produktów w postaci paliw. Z kolei zeznania świadków D. Z. (1), Z. M. (1) i W. W. (5) świadczą jednoznacznie o tym, iż taki sam proceder mieszania paliw był prowadzony na bazie w S., która była formalnie wynajmowana przez firmę (...).

Nie ulega wątpliwości, że szereg firm objętych tym postepowaniem były tzw. „słupami”, a więc firmami, które służyły tylko do wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, które nie prowadził żadnej faktycznej działalności, nie posiadały infrastruktury niezbędnej do obrotu tak dużymi ilościami paliw. Chodzi tu o firmy: T., P., PHU (...), PHU (...), Usługi (...), (...), PHU (...), (...) trade, M..O fikcyjności działania tych firm świadczą jednoznacznie zeznania osób, które formalnie figurowały jako prowadzący tą działalność bądź osób z nimi współpracujących.

Wskazać należy, iż oczywistym jest, że dzięki temu, że paliwo sprzedawane finalnym odbiorcom przez firmy kierowane przez oskarżonych było tańsze, aniżeli paliwo dostępne wówczas w obrocie (np. zeznania świadka L. H., J. G. (1), K. K.). Było to możliwe dzięki temu, że paliwo to pochodziło z nielegalnej produkcji, jak też dzięki temu, że firmy, które brały udział w tym obrocie nie uiszczały należności podatkowych.

Wskazać należy, iż fakt odbierania przez J. S. (2) pieniędzy w gotówce od oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1) w pełni potwierdzają zeznania świadka D. A.. Nadmienić należy, iż te same okoliczności wynikają wprost z zeznań świadka B. B. (2), jak też tych wyjaśnień oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1), które Sąd uznał za wiarygodne. Ta okoliczność – odbieranie pieniędzy w gotówce – ma istotne znaczenie, albowiem wskazuje jednoznacznie, iż paliwo dostarczane oskarżonym przez J. S. (2) pochodziło z nielegalnej produkcji. Gdyby było to paliwo pochodzące z legalnego źródła, to wówczas zapłata za nie odbywała by się w drodze przelewów bankowych, a nie przekazywania pieniędzy w gotówce.

4. OCENA ZEZNAŃ ŚWIADKÓW

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: B. B. (2), E. K., D. Z. (1), R. B. (1), T. I. (1), A. L. (2), J. L., J. K. (1), B. M., Z. M. (2), Z. Ł. (1), M. N., J. S. (4), J. K. (2), J. W. (1), A. G., E. T., D. A., A. B. (4), S. B., R. B. (3), J. B. (1), Z. C., P. D. (1), J. K. (3), Z. D., U. G., M. G. (1), W. W. (5), Z. M. (1), P. H., K. C., W. K., J. G. (3), J. M. (3), A. R. (1), S. R., W. P., J. S., O. O., J. S. (3), S. S. (2), W. Ś. (1), Z. G., L. H., E. K., R. K. (2), G. K., P. P. (2), J. G. (1), A. S., J. W. (2), L. R., A. K., K. P., M. G. (2), Z. K., A. T. (1), M. S. (3), P. K. (1), E. P., A. P., D. K., K. K., uznając je za konsekwentne, zgodne, spójne, logiczne, wzajemnie ze sobą korespondujące, tworzące jedną logiczną całość oraz mające potwierdzenie w zasadach doświadczenia życiowego i znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym sprawy.

Sąd dał wiarę zeznaniom B. B. (2), albowiem dokładnie opisała ona proceder, w którym brała udział, wskazała, w jaki sposób została nakłoniona do udziału w nim, jakie czynności podejmowała, kto wydawał jej polecenia, jak też, które osoby nakłoniła do udziału w tej działalności. Podkreślić należy, że jej zeznania znajdują potwierdzenie w całokształcie materiału dowodowego, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy, a w szczególności korelują one z wyjaśnieniami oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1), które Sąd uznał za wiarygodne jak też z zeznaniami świadków A. B. (1), J. B. (1), S. S. (2), J. S. (3), R. B. (1), A. M. (2), R. M. (1), E. K., T. I. (1), A. L. (2), J. L., J. K. (1), S. S. (6), D. A. i Z. K.. Nieścisłości pojawiające się w zeznaniach B. B. (2) bądź też sprzeczności z w/w dowodami dotyczą okoliczności nieistotnych, mających marginalne znaczenie dla ustaleń faktycznych w sprawie i nie rzutują one na pozytywną ocenę zeznań B. B. (2). Wskazać należy, iż z opinii dotyczących stanu zdrowia B. B. (2) wynika, iż w okresie, gdy składała zeznania w niniejszej sprawie nie występowały u niej ostre objawy psychotyczne, zaburzenia świadomości ani osłabienie sprawności intelektualnej, jak też zażywane przez nią leki nie powodowały istotnych zaburzeń funkcji poznawczych (k. 10504 – 10507 t. 53)

Jeśli chodzi o zeznania świadka D. Z. (1) to szczerze i dokładnie opisał on proceder, w jakim brał udział, a jego relacja znajduje potwierdzenie w całokształcie materiału dowodowego, w tym w zgromadzonych dokumentach, jak i zeznaniach świadków: K. K., Z. M. (1), W. W. (5). Na uwagę zasługuje fakt, iż D. Z. (1) składając te zeznania występował jako podejrzany i oskarżony i groziła mu odpowiedzialność karna za czyny, jakich się dopuścił biorąc udział w przestępczym procederze będącym przedmiotem niniejszego postepowania, co świadczy o szczerości jego zeznań.

Jeśli chodzi o zeznania świadka A. T. (1) to Sąd co do zasady dał im wiarę, gdyż znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadków D. Z. (1) i Z. m. jak też w wyjaśnieniach oskarżonej B. K.. Wątpliwości może budzić jedynie zapewnienie świadka, że firma (...) faktycznie trudniła się obrotem paliwami, gdyż z powołanych wyżej dowodów wynika odmienny wniosek, jednak okoliczność ta ma marginalne znaczenie dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

Jeśli chodzi o zeznania świadków R. B. (1), T. I. (1), A. L. (2), J. L., J. K. (1), J. B. (1), P. H., R. M. (1), J. S. (3), S. S. (2) to również oni szczerze przedstawili zdarzenia, w których brali udział, opisali okoliczności założenia firm na zlecenie B. B. (2), wystawianie poświadczających nieprawdę faktur, jak też obrót pieniędzmi przelewanymi na ich rachunki bankowe. Ich zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka B. B. (2), jak też w tych wyjaśnieniach oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1), które Sąd uznał za wiarygodne.

Jeśli chodzi o zeznania świadków P. K. (1), E. P., A. P. to również oni szczerze przedstawili zdarzenia, w których brali udział, opisali okoliczności prowadzenia firmy (...), propozycji ze strony oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1), jak też dostarczania przez nich danych do wypisania paragonów i pieniędzy, oraz obrót pieniędzmi przelewanymi na rachunki bankowe. Ich zeznania znajdują potwierdzenie w tych wyjaśnieniach oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1), które Sąd uznał za wiarygodne.

Jeśli chodzi o zeznania świadków B. M., Z. M. (2), Z. Ł. (1), M. N., J. S. (4), J. K. (2), J. W. (1), A. G., E. T. to ich związek z nielegalną działalnością firm objętych tym postepowaniem wynikał z wykonywania przez nich czynności kontrolnych w ramach postępowań skarbowych. Świadkowie Ci jedynie relacjonowali przebieg podejmowanych czynności, a ich zeznania znajdują potwierdzenie w dokumentach dotyczących kontroli przeprowadzanych w firmach objętych postepowaniem.

Podobnie należy ocenić zeznania świadka T. D. – funkcjonariusza Policji, które nie budzą żadnych wątpliwości, co do ich rzetelności, a świadek ten nie miał żadnego interesu w złożeniu zeznań określonej treści.

Z kolei świadkowie K. C. i W. K. mieli związek z działalnością firm objętych tym postepowaniem z racji pracy w bankach, w których firmy te miały rachunki bankowe. Ich zeznania nie budzą żadnych wątpliwości, a jednocześnie znajdują potwierdzenie w dokumentach zawartych w aktach sprawy.

Jeśli chodzi o zeznania świadków S. S. (6), D. A. i Z. K. to znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadka B. B. (2), jak też tych wyjaśnieniach oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1), które Sąd uznał za wiarygodne.

Jeśli chodzi o zeznania świadków Z. C., Z. G., M. S. (3), E. K., M. G. (2) to nie budzą one żadnych wątpliwości, albowiem brak jest jakichkolwiek wiarygodnych dowodów, które kwestionowałyby ich rzetelność. Podkreślić należy, iż świadkowie nie mieli żadnego interesu w złożeniu zeznań określonej treści. Wskazać należy, że E. K. i M. G. (2) udostępniali oskarżonym pomieszczenia lub zbiorniki nie wiedząc, jaki rodzaj działalności prowadzą oni w rzeczywistości.

Jeśli chodzi o zeznania świadków J. G. (3) i L. S. to brak jest podstaw do kwestionowania wiarygodności ich zapewnień, iż nie znali faktycznego źródła pochodzenia paliwa zbywanego finalnie przez (...) bowiem zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarcza podstaw do przyjęcia, iż znali mechanizmy pozyskiwania przez tę spółkę nielegalnie wytworzonego paliwa. Poza tym ich zeznania znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, na którym oparł się Sąd.

Zeznania świadka A. B. (4) znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków D. Z. (1) i Z. M. (1), jak też w dokumentach zgromadzonych w toku postepowania. Podane przez nią okoliczności nie budzą wątpliwości i pokrywają się z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd na podstawie innych dowodów.

Zeznania świadka S. B. dotyczą okoliczności bezspornych, a mianowicie świadczenia usług w zakresie transportu paliwa i komponentów na zlecenie firmy (...) i znajdują one potwierdzenie w przedłożonej przez niego dokumentacji dotyczącej świadczonych usług transportowych. Podobnie należy ocenić zeznania świadków A. K. i K. P., którzy transportowali komponenty na zlecenie oskarżonego J. M. (1) w ramach usług dla firmy (...).

Zeznania świadków R. B. (3) i L. H. dotyczą okoliczności bezspornych, a mianowicie nabywania przez nich paliwa od firmy (...) i znajdują one potwierdzenie w dokumentacji dotyczącej zawieranych transakcji. Podobnie należy ocenić zeznania świadków: O. O., która nabywała paliwo od spółek (...) oraz P. P. (2), R. K. (2) i G. K., który nabywali paliwo od firmy (...). Z tych samych względów Sąd dał wiarę zeznaniom świadków J. G. (1), A. S., J. W. (2).

Zeznania świadków A. B. (3), H. C. i M. S. (1) również dotyczą okoliczności bezspornych, a mianowicie zawarcia przez firmę (...) umów dzierżawy i najmu baz paliwowych w P. i S. i znajdują one potwierdzenie w dokumentacji dotyczącej tych umów.

Jeśli chodzi o zeznania świadka P. D. (1) to w pełni zasługują one na wiarę, albowiem podkreślić należy, iż świadek w tych zeznaniach podał dokładnie okoliczności zdarzeń, których był uczestnikiem. Na uwagę zasługuje to, że w zasadzie w swoich zeznaniach świadek podał okoliczności, które obciążały go i mogły świadczyć o jego współdziałaniu w ramach grupy przestępczej, a mimo to, nie zataił ich.

Zeznania świadków J. K. (3) i Z. D. dotyczą okoliczności bezspornych, a mianowicie wykonywania przez nich transportów paliwa na zlecenie oskarżonego J. M. (1) i znajdują one potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym sprawy. Nadmienić należy, iż znaczenie tych zeznań dla poczynienia ustaleń faktycznych było ograniczone z uwagi na fakt, iż poza wiadomościami dotyczącymi transportów paliwa nie mieli wiedzy istotnej dla postepowania.

Jeśli chodzi o zeznania świadka L. R. to znajdują one potwierdzenie w załączonych do akt sprawy fakturach, jak też w zeznaniach świadków J. Z. i A. B. (1).

Zeznania świadka U. G. znajdują częściowo potwierdzenie w zeznaniach świadka K. Ł. (1), jak też w dokumentach zgromadzonych w toku postepowania. Podane przez nią okoliczności nie budzą wątpliwości i pokrywają się z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd na podstawie innych dowodów.

Zeznania świadka M. G. (1) znajdują częściowo potwierdzenie w zeznaniach świadka B. B. (2), jak też w dokumentach zgromadzonych w toku postepowania. Podane przez nią okoliczności nie budzą wątpliwości i pokrywają się z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd na podstawie innych dowodów.

Zeznania świadków W. W. (5), Z. M. (1) znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków D. Z. (1), K. K., jak też w dokumentach zgromadzonych w toku postepowania. Podane przez nich okoliczności nie budzą wątpliwości i pokrywają się z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd na podstawie innych dowodów. Nadmienić należy, iż Z. M. (1) konsekwentnie opisywał okoliczności procederu, w którym brał udział, mimo świadomości grożącej mu odpowiedzialności karnej i przedstawioną wersję wydarzeń podtrzymywał. Identycznie Sąd ocenił zeznania świadków K. K. i D. K., które wzajemnie się uzupełniają, jak też znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków D. Z. (1), Z. M. (1), W. W. (5), A. B. (1).

Jeśli chodzi o zeznania świadków J. M. (3), A. R. (1), S. R., W. P., J. S. to w pełni zasługują one na wiarę, albowiem wzajemnie się uzupełniają, jak też znajdują potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w toku postepowania. Okoliczności zawierania umów na mocy, których doszło do zmian udziałowców spółek (...) opisane przez w/w świadków nie budzą wątpliwości.

Świadek W. Ś. (1) szczerze i dokładnie opisał okoliczności swoich kontaktów z oskarżonymi J. M. (1) i D. S. (1), a jego zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków A. B. (1) i B. B. (2), jak też w dokumentach zgromadzonych w toku postepowania.

Jeśli chodzi o zeznania świadka J. S. (1) to Sąd dał im wiarę w zakresie, w jakim przyznał, iż on sam osobiście nie wykonywał żadnych czynności związanych z prowadzeniem firmy (...), a jedynie ograniczał się do podpisywania faktur przedłożonych mu przez oskarżoną A. H. (1), nie znał rzekomych kontrahentów jego firmy i nie kontaktował się z nimi. W tym zakresie jego zeznania znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej A. H. (1), które Sąd uznał za wiarygodne, jak również w zeznaniach świadka P. H.. W pozostałym zakresie Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka J. S. (1), albowiem nie wytrzymują one krytyki w świetle zasad doświadczenia życiowego, jak też materiału zgromadzonego w postepowaniu, a ocenionego przez Sąd jako wiarygodny. Oczywistym jest, że składając wcześniej wyjaśnienia jako podejrzany i oskarżony J. S. (1) chciał uniknąć odpowiedzialności karnej.

Jeśli chodzi o zeznania świadka A. B. (1) to Sąd negatywnie ocenił jego relacje składane na wstępnym etapie postepowania, albowiem jak sam świadek przyznał w tych relacjach nie podawał rzeczywistych okoliczności zdarzeń chcąc uniknąć odpowiedzialności karnej. Podobnie negatywnie Sąd ocenił jego zeznania złożone na rozprawie w toku postepowania w sprawie IV K 927/06. Ewidentnym jest, że składając zeznania przed Sądem A. B. (1) zasłaniał się niepamięcią, jak też starał się nie obciążać pozostałych oskarżonych. Wskazać jednak należy, że jednocześnie oskarżony potwierdził prawdziwość swoich relacji składanych w postępowaniu przygotowawczym, w których szczegółowo opisywał proceder, w którym brał udział. Jeśli chodzi natomiast o pozostałe jego relacje to w pełni zasługują one na wiarę, albowiem są one konsekwentne, logiczne, wzajemnie się uzupełniają, jak też znajdują potwierdzenie w zasadach doświadczenia życiowego i całokształcie materiału dowodowego uznanego przez Sąd za wiarygodny, a w szczególności w zeznaniach świadków: B. B. (2), L. R., W. Ś. (1), K. K. i D. K. oraz dokumentach zgromadzonych w toku postepowania.

Jeśli chodzi o zeznania świadka R. S. (1) to Sąd dał im wiarę w zakresie, w jakim przyznał, iż obrót komponentami był fikcyjny, w rzeczywistości nie nabywał tych produktów z firmy (...), a wystawiane przez niego paragony fiskalne poświadczały nieprawdę, gdyż nie dokonywał sprzedaży na nich odnotowanej. W tym zakresie jego wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy. Niewiarygodne były natomiast te częściowe zeznania świadka, w których zaprzeczył takim praktykom, a o ich nieprawdziwości świadczy chociażby to, że składając zeznania w późniejszym czasie R. S. (1) potwierdził swoje pierwotne relacje.

Jeśli chodzi o zeznania świadka T. K. (1) to Sąd dał im wiarę w zakresie odnoszącym się do przyznania, że współpracował z firmą (...). Kompletnie niewiarygodne są natomiast jego zapewnienia, że faktycznie dokonywał sprzedaży komponentów. Te twierdzenia nie wytrzymują krytyki w świetle całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, a nadto podkreślić należy, iż T. K. nie był w stanie, w toku postępowania prowadzonego przeciwko niemu, wskazać zbiornika, w którym miał magazynować te komponenty, co świadczy o fałszywości jego zapewnień.

Jeśli chodzi o zeznania świadka K. Ł. (1) to Sąd dał im wiarę w zakresie, w jakim opisał okoliczności nawiązania znajomości z oskarżonym J. M. (1), fakt zatrudnienia go, czynności, jakie oskarżony wykonywał, udzielanie upoważnień do rachunku bankowego firmy (...). W tym zakresie jego zeznania znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy. Niewiarygodne są natomiast zapewnienia świadka, że nie miał świadomości, iż firma (...) bierze udział w procederze wprowadzania do obrotu paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji. Te twierdzenia nie wytrzymują krytyki w świetle całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, a nadto podkreślić należy, iż analiza obrotów firmy (...) w tym zakresie, sposób działania oskarżonego J. M. (1) wskazują jednoznacznie, iż K. Ł. (1) miał świadomość skąd pochodzi paliwo, którym handluje jego firma.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków: J. K. (4), R. C., W. P. (3), J. G. (5) albowiem ich zeznania pozostają w oczywistej sprzeczności z wiarygodnymi dowodami, na których oparł się Sąd ustalając stan faktyczny.

Jeśli chodzi o świadków J. K. (4), R. C., W. P. (3) to ich zeznania pozostają w oczywistej sprzeczności z zeznaniami świadka W. Ś. (1), z których wprost wynika, iż tym osobom nie sprzedawał paliwa, a jedynie za namową oskarżonego J. M. (1) wystawiał dla firm przez nich kierowanych poświadczające nieprawdę faktury.

Jeśli chodzi o zeznania świadka J. G. (5) to nie wytrzymują one krytyki w świetle zeznań świadka P. K. (1), jak też tych wyjaśnień oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1), które Sąd uznał za wiarygodne. Z dowodów tych wynika jednoznacznie, iż J. G. (5) miał świadomość fikcyjnego obrotu olejem opałowym, jak też brał udział w przekazywaniu dokumentów dotyczących tego fikcyjnego obrotu.

Jeśli chodzi o zeznania świadka J. S. (2) to Sąd co do zasady nie dał im wiary, albowiem pozostają w oczywistej sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1), które Sąd uznał za wiarygodne, a z których wynika, iż J. S. (2) dostarczał im paliwo pochodzące z nielegalnej produkcji. Jedynie wiarygodne stwierdzenie w zeznaniach tego świadka to jego przyznanie, iż należności od oskarżonych odbierał w gotówce, a okoliczność ta znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny.

Jeśli chodzi o świadków S. K. i A. R. (2), kierowców zatrudnionych przez J. S. (2), to ich zeznania pozostają w oczywistej sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1), które Sąd uznał za wiarygodne, a z których wynika, iż kierowcy zatrudniani przez J. S. istotnie dostarczali paliwo do odbiorców W. tyle, że był to olej napędowy nielegalnie wytworzony przez J. S..

Jeśli chodzi o zeznania świadków: S. C., D. S. (3), D. W., E. J., E. M. (2), J. K. (5), K. Z., K. S. to nie miały one znaczenia dla poczynienia ustaleń faktycznych, gdyż świadkowie ci nie posiadali informacji istotnych z punktu widzenia przedmiotu postępowania.

W kolejnych punktach dokonana zostanie kompleksowa analiza poszczególnych zarzutów postawionych oskarżonym przy czym posłużono się numeracją zarzutów przyjętą w części wstępnej wyroku.

5. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE I POSTAWIONY OSKARŻONEMU J. M. (5)

(punkt 1 sentencji wyroku)

Jak wykazano we wcześniejszych częściach uzasadnienia jednym z elementów przestępczego procederu, którym zajmowali się oskarżeni było dokonywanie wpłat pieniędzy na rachunki bankowe firm, które brały w nim udział, dokonywanie przelewów tych pieniędzy na rachunki bankowe innych firm, które wystawiały poświadczające nieprawdę faktury, które to przelewy miały uprawdopodabniać fikcyjne transakcje widniejące na tych fakturach oraz wypłacanie tych pieniędzy w gotówce z rachunków bankowych, a następnie przekazywanie tej gotówki oskarżonym J. M. (1), Ł. W. (1) lub A. H. (1) bądź B. B. (2), w zależności od tego która z tych osób wydawała polecenia w zakresie tych transakcji. Również sami oskarżeni J. M. (1), Ł. W. (1), A. H. (1) oraz B. B. (2) dokonywali tych czynności mając upoważnienia do rachunków bankowych firm biorących udział w tym procederze.

Obrót tymi pieniędzmi, które pierwotnie zostały wprowadzone do działalności przestępczej przez oskarżonego J. M. (1) miał, więc umożliwić popełnianie przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji, a w efekcie uzyskiwanie dochodów ze sprzedaży takich paliw jak też z unikania uiszczania należności podatkowych zarówno przez osoby wprowadzające takie paliwa do obrotu, jak i przez osoby prowadzące firmy, które brały udział w tym procederze. Obrót tymi pieniędzmi był, więc środkiem prowadzącym do osiągnięcia tych celów.

W związku z tymi działaniami oskarżonemu J. M. (1) zarzucono popełnienie przestępstwa z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk oraz w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 12 k.k. szczegółowo opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku. W odniesieniu do przestępstwa z art. 299 § 1 kk zachowanie oskarżonego J. M. (1) miało polegać na polecaniu określonym osobom przyjęcia i wypłacenia w gotówce za pośrednictwem rachunków bankowych pieniędzy w łącznej kwocie 43.631.124,51 zł, które to środki pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z obrotem paliwami ciekłymi, a polegających na przestępnym przejęciu kwot należnych Skarbowi Państwa z tytułu podatków akcyzowego oraz od towarów i usług, przez co osiągnął znaczną korzyść majątkową, a podejmując te czynności udaremnił lub znacznie utrudnił stwierdzenie przestępnego pochodzenia i miejsca położenia tych środków płatniczych.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż opisane powyżej pieniądze przekazywane przez oskarżonego J. M. (1), które następnie były wpłacane na rachunki bankowe, przelewane i wypłacane w gotówce były wykorzystywane do prowadzenia przestępczej działalności, albowiem służyły do uprawdopodabniania fikcyjnych transakcji, które stanowiły istotę przestępczego procederu. Taki sposób działania wyklucza możliwość uznania, iż oskarżony J. M. (1) przekazując te pieniądze innym członkom grupy przestępczej, a następnie odbierające je od nich bądź samemu dokonując ich wypłaty wypełniał znamiona przestępstwa z art. 299 § 1 kk. Oskarżony J. M. (1) w opisany sposób dysponował tymi pieniędzmi nie po to, aby ukryć ich przestępne pochodzenie, ale po to, aby wykorzystać je do dalszego popełniania przestępstw skarbowych, a więc przestępstw tożsamych z tymi, z których pochodziły środki będące przedmiotem tego obrotu. Wskazać należy, iż w orzecznictwie przyjmuje się, że: „ Sprawcą przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. może być także ten, kto sam dopuścił się popełnienia przestępstwa, z którego pochodzą korzyści majątkowe, jednak w takim wypadku przestępstwo prania brudnych pieniędzy nie może być tożsame z przestępstwem, z którego pochodzą korzyści majątkowe stanowiące przedmiot czynności wykonawczych określonych w art. 299 k.k. Istota przestępczego zachowania penalizowanego w art. 299 k.k. polega na wprowadzeniu do legalnego obrotu finansowego środków uzyskanych z popełnionego przestępstwa, m.in. z tego powodu, by móc nimi swobodnie obracać w przyszłości i zatrzeć ślady pochodzenia. Stąd zachowanie polegające na przeznaczeniu pieniędzy uzyskanych z przestępczego procederu na jego kontynuowanie również nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 299 k.k. Wszak "zainwestowanie" pieniędzy pochodzących z przestępstwa w kontynuowanie przestępczej działalności nie stanowi formy wprowadzenia ich do legalnego obrotu finansowego (a w konsekwencji ich "wyprania"), a zatem pieniądze te nie tracą w ten sposób, a wręcz przeciwnie, zachowują charakter "brudnych pieniędzy".” (wyrok SA w Katowicach z 29.07.2016 roku, sygn.. II AKa 171/16, LEX nr 2166426). Można tu również przywołać kolejne orzeczenie, w którym przyjęto, iż: „ Żadną miarą występek z art. 299 § 1 k.k. nie może polegać na wykonaniu czynności, za pomocą których zostało dokonano bazowe przestępstwo przeciwko mieniu. Sprawca dokonując na przykład przywłaszczenia lub wyłudzenia mienia nie dopuszcza się jednocześnie przestępstwa prania brudnych pieniędzy. Czynu zabronionego z art. 299 § 1 k.k. można dopuścić się dopiero po dokonaniu przestępstwa, w wyniku którego uzyskano korzyść majątkową.” (wyrok SA w Białymstoku z 24.10.2016 roku, sygn.. II AKa 40/16, LEX nr 2208316).

Dodać należy, iż w żaden sposób nie wykazano w toku postepowania, aby te pieniądze stanowiły korzyść pochodzącą z przestępstwa. Przelewanie tych pieniędzy z konta jednej firmy na konto innej firmy, a następnie ich wypłata w gotówce nie powodowały, że zostały one wprowadzone do legalnego obrotu i aby utraciły charakter „brudnych” pieniędzy. Poza tym te czynności miały miejsce jednocześnie z kolejnymi działaniami zmierzającymi do unikania opodatkowania i czerpania zysku z handlu paliwem pochodzącym z nielegalnego źródła, a więc nie można stwierdzić, iż pieniądze obracane przez oskarżonych stanowiły korzyść.

Wskazać należy również na braki odnoszące się do opisu czynu zawartego w akcie oskarżenia, a dotyczącego przestępstwa z art. 299 kk, które zostały powielone w wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie w sprawie IV K 927/06, gdzie oskarżonemu J. M. (1) przypisano ten czyn w postaci wskazanej w akcie oskarżenia. Przypomnieć jedynie należy, iż wyrok ten został zaskarżony tylko na korzyść oskarżonych. Braki w opisie czynu polegają na tym, że w wyroku Sądu Rejonowego nie określono z jakich konkretnie przestępstw miały pochodzić te korzyści, albowiem wymogu tego nie spełnia stwierdzenie, iż te „środki pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z obrotem paliwami ciekłymi, a polegających na przestępnym przejęciu kwot należnych Skarbowi Państwa z tytułu podatków akcyzowego oraz od towarów i usług”. Nawet, więc gdyby przyjąć, iż omawiane środki pieniężne stanowiły środki pieniężne w rozumieniu art. 299 kkk to brak jest możliwości uzupełnienia opisu czynu poprzez dokładne określenie czynów zabronionych, z których miały pochodzić, tak aby wskazane były wszystkie obligatoryjne znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 299 kk. Brak takiej możliwości wynika z obowiązującego w sprawie zakazu reformationis in peius. Na tą okoliczność zwrócił już uwagę Sąd Okręgowy w Częstochowie rozpoznając apelacje wniesione od wyroku w sprawie IV K 927/06. Na poparcie tego stanowiska można przywołać wyrok Sądu Najwyższego z 1 czerwca 2009 r., sygn. V KK 2/09 (OSNKW 2009, nr 10, poz. 89, LEX nr 521991), w którym stwierdzono, iż: „orzeczenie surowsze wydane w ponownym rozpoznaniu to każde orzeczenie mniej korzystne dla oskarżonego pod względem skutków prawnych, a więc i takie, w którym przypisuje się oskarżonemu wypełnienie innych jeszcze znamion ustawowych przestępstwa niż opisane w orzeczeniu, które zostało uchylone.”

Zauważyć należy również, że Sąd Rejonowy orzekając w sprawie IV K 927/06 przypisał oskarżonemu J. M. (1) popełnienie przestępstwa art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r. Ma to istotne znaczenie z uwagi na brzmienie przepisu art. 299 kk, jakie obowiązywało do dnia 22.06.2001 roku. W ówczesnym stanie prawnym art. 299 § 1 kk stanowił, iż kto środki płatnicze, papiery wartościowe lub inne wartości dewizowe, prawa majątkowe albo mienie ruchome lub nieruchome, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem przestępstwa przez inne osoby, w szczególności polegającego na wytwarzaniu lub obrocie środkami odurzającymi lub psychotropowymi, przemycie, fałszowaniu pieniędzy lub papierów wartościowych, rozboju albo popełnieniu innego przestępstwa przeciwko mieniu wielkiej wartości, wymuszaniu okupu albo handlu bronią, amunicją lub materiałami wybuchowymi albo rozszczepialnymi, przyjmuje, przekazuje lub wywozi za granicę, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku, podlega karze. Tak więc w ówczesnym stanie prawnym sprawcą przestępstwa z art. 299 kk nie mogła być osoba, która była jednocześnie sprawcą przestępstwa bazowego, czyli tego, które przyniosło korzyść w postaci środków pieniężnych stanowiących przedmiot przestępstwa z art. 299 kk. Nie ulega wątpliwości, iż takie brzmienie przepisu art. 299 kk było korzystniejsze dla oskarżonych, albowiem zawężało ono krąg osób zdatnych do popełnienia przestępstwa „prania brudnych pieniędzy”. Co za tym idzie, w sytuacji zaskarżenia poprzedniego wyroku tylko na korzyść oskarżonych, możliwe było tylko rozpatrywanie czy zarówno oskarżony J. M. (1), jak i pozostałe osoby, którym postawiono zarzut z art. 299 kk wypełniły swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 299 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r. Stwierdzić w tym miejscu należy, iż gdyby nawet przyjąć zgodnie z zarzutem aktu oskarżenia, iż przedmiotowe środki pieniężne faktycznie pochodziły z korzyści związanych z popełnieniem przestępstwa, to oczywistym jest, iż te przestępstwa bazowe zostały popełnione zarówno przez oskarżonego J. M. (1), jak i pozostałe osoby, którym zarzucono w niniejszej sprawie popełnienie przestępstw z art. 299 kk. Czyli, że osoby te były jednocześnie sprawcami przestępstw, z których te ewentualne korzyści pochodziły. W takiej sytuacji nie mogą oni zostać uznani za sprawców przestępstwa z art. 299 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r.

W świetle powyższego brak jest podstaw do uznania oskarżonego J. M. (1) za winnego popełnienia przestępstwa z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk.

Aktualnie omawiany czyn zarzucany oskarżonemu J. M. (1) obejmuje również inne zachowania i miał on ponadto wypełniać znamiona przestępstw z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. Zauważyć jednak należy, iż są to te same zachowania, które zostały ujęte w kolejnym czynie zarzucanym oskarżonemu J. M. (1), a opisanym w punkcie II części wstępnej wyroku. Czyn opisany w punkcie II części wstępnej wyroku obejmuje nawet dłuższy czasokres (rozpoczynający się miesiąc wcześniej) oraz obejmuje więcej osób i firm, których działaniem oskarżony J. M. (1) miał kierować (o 3 firmy więcej). Kwalifikacja prawna tych zachowań również jest identyczna, tyle, że czyn opisany w zarzucie II został wzbogacony o przestępstwo oszustwa z art. 286 kk. Zauważyć jednak należy, iż opisane w czynie I działania oskarżonego polegające na wydawaniu poleceń dotyczących wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, podrabiania dokumentów i posługiwania się nimi w obrocie prawnym (kwalifikowane z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k.) nie mają znaczenia dla działania mającego na celu „pranie brudnych pieniędzy”. Ma to o tyle istotne znaczenie, że analiza treści tego zarzutu prowadzi do wniosku, iż głównym jego przedmiotem jest domniemane popełnienie przez oskarżonego J. M. (1) przestępstwa z art. 299 kk. W ocenie Sądu brak jest, więc podstaw do ustalania ewentualnej odpowiedzialności oskarżonego J. M. (1) w zakresie opisanych w zarzucie I zachowań polegających na wydawaniu poleceń dotyczących wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, podrabiania dokumentów i posługiwania się nimi w obrocie prawnym skoro są one objęte zarzutem II nawet w szerszym zakresie. W związku z tym brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu J. M. (1) popełnienia przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w brzmieniu opisanym w zarzucie I.

W efekcie Sąd uniewinnił oskarżonego J. M. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku.

6. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE II POSTAWIONY OSKARŻONEMU J. M. (5)

(punkt 2 sentencji wyroku)

Jak wykazano we wcześniejszych częściach oskarżony J. M. (1) współdziałając z innymi osobami stworzył grupę osób, której głównym celem działania było prowadzenie sprzedaży paliw pochodzących z nielegalnej produkcji. Aby możliwe było zrealizowanie tego celu konieczne było stworzenie grupy firm, z których część prowadziła faktyczną działalność, a część takiej działalności nie prowadziła ograniczając się jedynie do wystawiania faktur dokumentujących transakcje, które w rzeczywistości nie zaistniały. W ustaleniach faktycznych dokładnie opisano działalność tych firm, wystawianie faktur poświadczających nieprawdę, jak i podrabianie faktur poprzez podrabianie podpisów osób, od których miały pochodzić. Były to następujące firmy: (...) spółka cywilna z siedzibą w C., (...) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B., (...) P. H. z siedzibą w C., (...) M. M. (1), (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł., (...) J. B. (1) z siedzibą w K., (...) z siedzibą w R., (...) z siedzibą w R., (...) z siedzibą w R., (...) z siedzibą w C., (...) z siedzibą w C., (...) z siedzibą w K., (...) z siedzibą w M..

Oskarżony J. M. (1) kierował tą działalnością, albowiem decydował on o tym, jakie faktury mają być wystawiane, pomiędzy którymi firmami ma być prowadzony fikcyjny obrót, komu mają być dostarczane faktury. Czynił to przy współdziałaniu innych osób: A. H. (1), Ł. W. (1), M. K. (1), B. B. (2), D. S. (1).

W związku z tym Sąd uznał oskarżonego J. M. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w okresie od grudnia 1999 r. do marca 2002 r. w C., Ł., B., K., M., R., S. i innych miejscowościach, działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z A. H. (1) i Ł. W. (1), M. K. (1), kierując wykonaniem czynów zabronionych przez Z. M. (1), M. M. (1), B. K., K. K., inne ustalone osoby oraz znaną z nazwiska osobę a w dalszej kolejności za jej pośrednictwem działaniami J. B. (1), P. H., R. M. (1) i A. M. (2), które to czyny zabronione polegały na tym, że wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności: (...) spółka cywilna z siedzibą w C., (...) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B., (...) P. H. z siedzibą w C., (...) M. M. (1), (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł., (...) J. B. (1) z siedzibą w K., (...) z siedzibą w R., (...) z siedzibą w R., (...) z siedzibą w R., (...) z siedzibą w C., (...) z siedzibą w C., (...) z siedzibą w K., (...) z siedzibą w M., w/w osoby wystawiły szereg dokumentów mających znaczenie prawne i stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w tym faktur VAT wskazujących, że od naliczonej ceny za sprzedawany towar uiszczony został podatek akcyzowy podczas gdy w rzeczywistości takie świadczenie podatkowe nie było odprowadzane a także podrabiały dokumenty fikcyjnych firm potwierdzające fikcyjny obrót paliw oraz złożenie podpisów osób rzekomo będących uprawnionymi do ich podpisywania i w konsekwencji posługiwały się takimi dokumentami i udostępniały je, czyniąc to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na zaniżeniu należnych obciążeń podatkowych, to jest występku z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 270 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk.

Oskarżony J. M. (1) kierował wykonaniem czynów zabronionych w postaci wystawiania poświadczających nieprawdę faktur oraz podrabiania faktur przez inne osoby, które brały udział w tym przestępczym procederze, a które zajmowały się bezpośrednio działalnością każdej z firm znajdujących się w opisanym wcześniej łańcuchu firm. W całości panował on nad tym procederem, albowiem wspólnie z osobami wymienionymi wcześniej decydował o tym, która firma ma wystawiać faktury, jakie dane mają być w nich wpisane i pomiędzy, którymi firmami ma toczyć się fikcyjny obrót paliwami bądź innymi produktami ropopochodnymi. Osoby, które wystawiały bądź podrabiały faktury pełniły role wykonawców czynności, którymi kierował oskarżony J. M. (1) wspólnie z innymi osobami. Osoby wymienione wcześniej w opisie czynu przypisanego oskarżonemu realizowały znamiona czynów zabronionych polegających na wystawianiu poświadczających nieprawdę faktur bądź podrabianiu faktur. Wszystkie te faktury stanowiły przedmiot przestępstwa z art. 271 kk. Treść tych faktur nie odpowiadała rzeczywistości, gdyż objęte nimi transakcje w rzeczywistości nie zaistniały. Zgodnie z przyjętymi w doktrynie i orzecznictwie poglądami, w odniesieniu do przestępstwa z art. 271 kk przyjmuje się, iż: „Poświadczenie nieprawdy może polegać na potwierdzeniu okoliczności, która nie miała miejsca lub na przeinaczeniu rzeczywiście zaistniałej bądź na zatajeniu okoliczności, która powinna być zaświadczona w wystawianym dokumencie (por. wyrok SN z 25 listopada 2004 r., WA 24/04, OSNwSK 2004, poz. 2206). Określone w art. 271 § 1 poświadczenie nieprawdy musi odnosić się do okoliczności mającej znaczenie prawne, a nie prawnie obojętnej. Ocena, czy konkretne okoliczności mają taki charakter, zależy od rodzaju wystawianego dokumentu. Poświadczenie nieprawdy może być zawarte w samoistnym dokumencie lub może stanowić integralną część innego dokumentu (wyrok SN z 9 stycznia 1976 r., IV KR 305/75, LexisNexis nr (...), OSNPG 1976, nr 6, poz. 57).” (Joanna Piórkowska – Flieger Komentarz do art. 271 kk).

Okoliczność w postaci faktu zaistnienia transakcji niewątpliwie miała znaczenie prawne, gdyż dokument w postaci faktury był podstawą rozliczeń z organami skarbowymi. Niewątpliwie faktura VAT jest dokumentem w rozumieniu art. 271 gdyż stanowi dowód zawarcia umowy kupna – sprzedaży i ma znaczenie dla rozliczeń podatkowych, ponieważ na ich podstawie ustalana jest wartość sprzedaży danej firmy i stanowią one podstawę do sporządzania deklaracji podatkowych, jak też mogą one zostać skontrolowane przez US dla ustalenia czy dane w deklaracjach zgadzają się z faktycznym obrotem. „Specyficznym poświadczeniem nieprawdy jest wystawienie fikcyjnej faktury VAT, która nie dokumentuje żadnej rzeczywistej czynności gospodarczej. Najczęściej chodzi w tym wypadku o czynność przygotowawczą do wyłudzenia zwrotu podatku, a więc do popełnienia innego przestępstwa. Wystawienie fikcyjnej faktury VAT niewątpliwie realizuje znamiona typu czynu zabronionego z art. 271 § 1.” (Włodzimierz Wróbel Komentarz do 271 kk).

Nie ulega wątpliwości, iż wystawienie tych faktur, było działaniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Jak wykazano wcześniej wystawienie tych faktur miało na celu prowadzenie przestępczego procederu sprzedaży paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji i uzyskiwanie nielegalnych dochodów. Faktury te stanowiły, więc przedmiot przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 kk.

Faktury te stanowiły również dokumenty w rozumieniu art. 270 § 1 kk i art. 115 § 14 kk. Sfałszowanie dokumentów w postaci części faktur polegało na tym, że zostały opatrzone podpisem mającym rzekomo pochodzić od właściciela firmy będącej sprzedawcą bądź od osób uprawnionych do wystawiania faktur np. głównej księgowej. Fałszując te dokumenty wykonawcy działali w celu użycia ich jako autentyczne, gdyż dokumenty te miały służyć następnie, jako dowód przeprowadzenia transakcji nimi objętych dla organów skarbowych w przypadku kontroli. W ten sposób wypełniano znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 kk.

Wszystkie zachowania oskarżonego J. M. (1) należy traktować łącznie jako popełnione w ramach czynu ciągłego – pomiędzy poszczególnymi zachowaniami były krótkie odstępy czasu (od kilku do kilkunastu dni) i były popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru – obejmował swoim zamiarem ciągłe kierowanie wykonawcami, którzy wystawiali faktury zgodnie z jego wytycznymi. Oskarżony działał, więc w warunkach czynu ciągłego, czyli w ramach art. 12 kk.

Oskarżony J. M. (1) działał ponadto w warunkach art. 65 § 1 kk. Opisany przestępczy proceder przynosił stały dochód zarówno oskarżonemu, jak i innym osobom biorącym nim udział. Dochód ten uzyskiwali praktycznie codziennie, oraz przez dość długi okres czasu – ponad dwa lata. Można, więc mówić o regularności w uzyskiwaniu przez oskarżonego dochodu z dokonanych czynów zabronionych i długotrwałości tego procederu. Niewątpliwie kwoty uzyskane w ten sposób stanowiły istotny element ogólnych dochodów. Te ustalenia legły u podłoża przyjęcia, iż oskarżony J. M. (1) uczynił sobie z popełnienia przypisanego mu przestępstwa stałe źródło dochodu w rozumieniu art. 65 § 1 kk. To stanowisko Sądu znajduje oparcie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 04 lipca 2013 roku, w sprawie sygn. akt II AKa 159/13, w którym stwierdzono, iż „sprawca czyni sobie stałe źródło dochodu, gdy dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie i z pewną regularnością, a takie zachowanie stanowi dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu, przy czym nie musi to być jedyne ani główne jego źródło.” (LEX nr 1369324).

Ponadto wskazać należy, iż w opisie tego czynu zawartym w akcie oskarżenia zarzucono również oskarżonemu J. M. (1) popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 kk w związku z art. 294 § 1 kk, które miało polegać na podejmowaniu działań ukierunkowanych na przestępne przejęcie świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych i poprzez kierowanie działaniami innych osób wprowadzaniu w błąd pracowników właściwych miejscowo urzędów skarbowych co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych, i doprowadzeniu w konsekwencji do podstępnego przejęcia należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej (...) zł powodując tym samym szkodę w tej wysokości uznaną ustawowo za mienie wielkiej wartości.

Jak wynika z poczynionych ustaleń w ramach przestępczego procederu firmy, które dokonywały rozliczeń z organami skarbowymi korzystały z procedury tzw. samoobliczenia, która polega na samodzielnym wyliczeniu przez podmiot należnego podatku. W efekcie księgowania fikcyjnych faktur firmy płaciły niższy podatek gdyż składając deklaracje VAT umniejszały podatek VAT należny z tytułu prowadzonej sprzedaży towarów o kwotę równą podatkowi VAT naliczonemu w fikcyjnych fakturach wystawianych przez podmioty, które nie prowadziły rzeczywistej działalności. W efekcie nie dochodziło do wprowadzenia w błąd właściwych miejscowo urzędów skarbowych, które w konsekwencji nie dokonywały żadnych niekorzystnych rozporządzeń mieniem. Mieliśmy do czynienia z samodzielną czynnością osób współdziałających w tym procederze w postaci przejęcia kwoty podatku, która nie została odprowadzona do właściwego US. Odwołać się tu można do poglądów ugruntowanych w orzecznictwie w myśl, których: „w sytuacji gdy wykorzystywana jest procedura samoobliczenia podatku, nie może być mowy o rozporządzaniu mieniem przez organ podatkowy w rozumieniu art. 286 k.k. Świadome zaniżanie zobowiązań podatkowych poprzez wprowadzanie w błąd organów podatkowych przy samoobliczaniu podatku może być rozpatrywane jako przestępstwo skarbowe z art. 56 k.k.s.” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 07.03.2016 roku, sygn. II AKa 366/15 LEX nr 2047137, KZS 2016/7-8/106).

W efekcie brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu J. M. (1) popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk, albowiem uszczuplanie należności podatkowych, do których dochodziło w wyniku działania osób współpracujących w ramach tego przestępczego procederu nie wypełnia znamion przestępstwa oszustwa.

7. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE III POSTAWIONY OSKARŻONEMU J. M. (5)

(punkt 3 sentencji wyroku)

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego J. M. (1) odnośnie tego czynu to stwierdzić należy, iż jego stanowisko – nie przyznanie się do winy – nie zasługuje na uwzględnienie. W odniesieniu do tego czynu oskarżony J. M. (1) podał jedynie, iż zna też W. Ś. (1), a będąc pośrednikiem D. S. prowadził z nim handel paliwami, olejem napędowym i benzyną bezołowiową (k.5090 – 5092). W tym zakresie decydujące znaczenie miały zeznania W. Ś. (1), który szczerze i dokładnie opisał okoliczności swoich kontaktów z oskarżonymi J. M. (1) i D. S. (1). Z zeznań tego świadka wynika jednoznacznie, że oskarżony J. M. (1) nakłonił go do wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, które oskarżony J. M. (1) wykorzystywał dla swojej nielegalnej działalności. Te same okoliczności wynikają z zeznań świadków A. B. (1) i B. B. (2). W szczególności A. B. (1) opisał okoliczności wystawiania poświadczających nieprawdę faktur przez W. Ś. (1) za namową oskarżonego J. M. (1).

Oskarżony J. M. (1) działał w normalnej sytuacji życiowej, jako osoba dojrzała psychicznie, posiadająca pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachował się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżonego zdatnym do przypisania winy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał oskarżonego J. M. (1) za winnego tego, że w okresie od maja do czerwca 2000 r. w C., działając w warunkach czynu ciągłego, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej nakłonił W. Ś. (1) do wystawienia fikcyjnych faktur VAT o numerach: Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), (...) Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), (...) Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...), Faktura VAT nr (...) poświadczających dokonanie transakcji sprzedaży paliw przez Grupę (...) to jest przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Uzgadniając z W. Ś. (1), iż będzie wystawiał faktury VAT, w których jako sprzedawcę miał on wskazywać firmę Grupa (...), oskarżony J. M. (1) niewątpliwie nakłaniał go do wystawiania poświadczających nieprawdę faktur. Oskarżony J. M. (1) miał pełną świadomość, że w efekcie jego uzgodnień z W. Ś., będzie on wystawiał poświadczające nieprawdę faktury, w których jako sprzedawca zostanie wskazana firma Grupa (...), podczas, gdy w rzeczywistości sprzedawcą towaru będzie inny podmiot. Swoimi działaniami zmierzał on do wywołania u adresata tego działania, a więc W. Ś. (1) decyzji o wystawieniu takich faktur w imieniu firmy, którą reprezentował. O tym, że taka decyzja powstała u W. Ś. (1) świadczy jednoznacznie fakt wystawienia wielu poświadczających nieprawdę faktur opisanych powyżej.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż wszystkie w/w faktury stanowiły przedmiot przestępstwa z art. 271 kk. Treść tych faktur nie odpowiadała rzeczywistości, albowiem wskazano w nich, że sprzedawcą towaru jest firma (...) podczas, gdy faktycznie sprzedawcą towaru był inny podmiot. Zgodnie z przyjętymi w doktrynie i orzecznictwie poglądami, w odniesieniu do przestępstwa z art. 271 kk przyjmuje się, iż: „Poświadczenie nieprawdy może polegać na potwierdzeniu okoliczności, która nie miała miejsca lub na przeinaczeniu rzeczywiście zaistniałej bądź na zatajeniu okoliczności, która powinna być zaświadczona w wystawianym dokumencie (por. wyrok SN z 25 listopada 2004 r., WA 24/04, OSNwSK 2004, poz. 2206). Określone w art. 271 § 1 poświadczenie nieprawdy musi odnosić się do okoliczności mającej znaczenie prawne, a nie prawnie obojętnej. Ocena, czy konkretne okoliczności mają taki charakter, zależy od rodzaju wystawianego dokumentu. Poświadczenie nieprawdy może być zawarte w samoistnym dokumencie lub może stanowić integralną część innego dokumentu (wyrok SN z 9 stycznia 1976 r., IV KR 305/75, LexisNexis nr (...), (...)).” (Joanna Piórkowska – Flieger Komentarz do art. 271 kk)

W przypadku w/w faktur mieliśmy do czynienia z poświadczeniem w dokumencie, iż sprzedawcą towaru jest inna jednostka niż w rzeczywistości. Okoliczność ta – wskazanie rzeczywistego sprzedawcy towaru – niewątpliwie miała znaczenie prawne, gdyż dokument w postaci faktury był podstawą rozliczeń z organami skarbowymi. Jak wykazano we wcześniejszych częściach uzasadnienia proceder, którym zajmował się oskarżony J. M. (1) miał na celu sprzedaż paliw poza ewidencją, unikanie odprowadzania należności podatkowych z tytułu podatku VAT i podatku dochodowego od osób fizycznych w efekcie nie ujawniania tych transakcji w dokumentacji księgowej firm, a co za tym idzie uzyskiwanie nielegalnych dochodów.

Niewątpliwie faktura VAT jest dokumentem w rozumieniu art. 271 gdyż stanowi dowód zawarcia umowy kupna – sprzedaży i ma znaczenie dla rozliczeń podatkowych, ponieważ na ich podstawie ustalana jest wartość sprzedaży danej firmy i stanowią one podstawę do sporządzania deklaracji podatkowych, jak też mogą one zostać skontrolowane przez US dla ustalenia czy dane w deklaracjach zgadzają się z faktycznym obrotem. „Specyficznym poświadczeniem nieprawdy jest wystawienie fikcyjnej faktury VAT, która nie dokumentuje żadnej rzeczywistej czynności gospodarczej. Najczęściej chodzi w tym wypadku o czynność przygotowawczą do wyłudzenia zwrotu podatku, a więc do popełnienia innego przestępstwa. Wystawienie fikcyjnej faktury VAT niewątpliwie realizuje znamiona typu czynu zabronionego z art. 271 § 1 .” (Włodzimierz Wróbel Komentarz do 271 kk). Skoro faktura VAT może stanowić przedmiot przestępstwa z art. 271 kk, to niewątpliwie osoba, która była nakłaniana przez oskarżonego J. M. (1) do wystawienia takich faktur była inną osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu w rozumieniu art. 271 kk. Nie ulega wątpliwości, iż wystawienie tych faktur było działaniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Jak wykazano wcześniej W. Ś. (1) uzyskiwał wynagrodzenie za te czynności. Ponadto wystawienie tych faktur miało na celu umożliwienie oskarżonemu J. M. (1) uzyskiwanie nielegalnych dochodów. Faktury te stanowiły, więc przedmiot przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 kk.

Wszystkie zachowania oskarżonego J. M. (1) należy traktować łącznie jako popełnione w ramach czynu ciągłego – pomiędzy poszczególnymi zachowaniami były krótkie odstępy czasu (od kilku do kilkunastu dni) i były popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru – oskarżony obejmował swoim zamiarem nakłanianie W. Ś. do cyklicznego wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, co umożliwiało mu osiąganie nielegalnych dochodów. Oskarżony działał, więc w warunkach czynu ciągłego, czyli w ramach art. 12 kk.

Oskarżony działał tu umyślnie w zamiarze bezpośrednim, którym obejmował cykliczne nakłanianie do wystawiania poświadczających nieprawdę dokumentów w celu osiągania korzyści majątkowych. Świadczy o tym analiza poczyniona powyżej.

8. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE IV POSTAWIONY OSKARŻONEMU D. S.

(punkt 7 sentencji wyroku)

Jak wykazano we wcześniejszych częściach oskarżony D. S. (1) współdziałając z oskarżonym J. M. (1) stworzył grupę osób, której głównym celem działania było prowadzenie sprzedaży paliw pochodzących z nielegalnej produkcji. Aby możliwe było zrealizowanie tego celu konieczne było stworzenie grupy firm, z których część prowadziła faktyczną działalność, a część takiej działalności nie prowadziła ograniczając się jedynie do wystawiania faktur dokumentujących transakcje, które w rzeczywistości nie zaistniały. W ustaleniach faktycznych dokładnie opisano działalność tych firm, wystawianie faktur poświadczających nieprawdę, jak i podrabianie faktur poprzez podrabianie podpisów osób, od których miały pochodzić. W przypadku oskarżonego D. S. (1) były to następujące firmy: (...), (...), (...) z siedzibą w Ł., Zakład Budownictwa (...) z siedzibą w R., Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) z siedzibą w R., Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowo Handlowe (...) sp. z o.o. z siedzibą w C..

Oskarżony D. S. (1) kierował tą działalnością wspólnie z oskarżonym J. M. (1), albowiem decydował on o tym, jakie faktury mają być wystawiane, pomiędzy którymi firmami ma być prowadzony fikcyjny obrót, komu mają być dostarczane faktury.

W związku z tym Sąd uznał oskarżonego D. S. (1) za winnego tego, że w okresie od 1999 r. do czerwca 2001 r. w R., S., C., Ł. i Z., działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1), kierował wykonaniem czynów zabronionych przez Z. M. (1), M. K. (1) i inne ustalone osoby, a w dalszej kolejności za ich pośrednictwem działaniami B. K. i A. T. (1), które to czyny polegały na tym, że wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności: (...), (...), (...) z siedzibą w Ł., Zakład Budownictwa (...) z siedzibą w R., Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) z siedzibą w R., Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowo Handlowe (...) sp. z o.o. z siedzibą w C., w/w osoby wystawiły szereg dokumentów mających znaczenie prawne i stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w tym faktur VAT wskazujących, że od naliczonej ceny za sprzedawany towar uiszczony został podatek akcyzowy podczas gdy w rzeczywistości takie świadczenie podatkowe nie było odprowadzane a także podrabiały dokumenty fikcyjnych firm potwierdzających fikcyjny obrót paliw oraz złożenie podpisów osób rzekomo będących uprawnionymi do ich podpisywania i w konsekwencji posługiwały się takimi dokumentami i udostępniały je, czyniąc to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na zaniżeniu należnych obciążeń podatkowych to jest występku z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 270 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk.

Oskarżony D. S. (1) kierował wykonaniem czynów zabronionych w postaci wystawiania poświadczających nieprawdę faktur oraz podrabiania faktur przez inne osoby, które brały udział w tym przestępczym procederze, a które zajmowały się bezpośrednio działalnością każdej z firm znajdujących się w opisanym wcześniej łańcuchu firm. W całości panował on nad tym procederem, albowiem wspólnie z osobami wymienionymi wcześniej decydował o tym, która firma ma wystawiać faktury, jakie dane mają być w nich wpisane i pomiędzy, którymi firmami ma toczyć się fikcyjny obrót paliwami bądź innymi produktami ropopochodnymi. Osoby, które wystawiały bądź podrabiały faktury pełniły role wykonawców czynności, którymi kierował oskarżony D. S. (1) wspólnie z oskarżonym J. M. (1). Osoby wymienione wcześniej w opisie czynu przypisanego oskarżonemu realizowały znamiona czynów zabronionych polegających na wystawianiu poświadczających nieprawdę faktur bądź podrabianiu faktur. Wszystkie te faktury stanowiły przedmiot przestępstwa z art. 271 kk. Treść tych faktur nie odpowiadała rzeczywistości, gdyż objęte nimi transakcje w rzeczywistości nie zaistniały. Zgodnie z przyjętymi w doktrynie i orzecznictwie poglądami, w odniesieniu do przestępstwa z art. 271 kk przyjmuje się, iż: „Poświadczenie nieprawdy może polegać na potwierdzeniu okoliczności, która nie miała miejsca lub na przeinaczeniu rzeczywiście zaistniałej bądź na zatajeniu okoliczności, która powinna być zaświadczona w wystawianym dokumencie (por. wyrok SN z 25 listopada 2004 r., WA 24/04, OSNwSK 2004, poz. 2206). Określone w art. 271 § 1 poświadczenie nieprawdy musi odnosić się do okoliczności mającej znaczenie prawne, a nie prawnie obojętnej. Ocena, czy konkretne okoliczności mają taki charakter, zależy od rodzaju wystawianego dokumentu. Poświadczenie nieprawdy może być zawarte w samoistnym dokumencie lub może stanowić integralną część innego dokumentu (wyrok SN z 9 stycznia 1976 r., IV KR 305/75, LexisNexis nr (...), OSNPG 1976, nr 6, poz. 57).” (Joanna Piórkowska – Flieger Komentarz do art. 271 kk).

Wszystkie zachowania oskarżonego D. S. (1) należy traktować łącznie jako popełnione w ramach czynu ciągłego – pomiędzy poszczególnymi zachowaniami były krótkie odstępy czasu (od kilku do kilkunastu dni) i były popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru – obejmował swoim zamiarem ciągłe kierowanie wykonawcami, którzy wystawiali faktury zgodnie z jego wytycznymi. Oskarżony działał, więc w warunkach czynu ciągłego, czyli w ramach art. 12 kk.

Oskarżony D. S. (1) działał ponadto w warunkach art. 65 § 1 kk. Opisany przestępczy proceder przynosił stały dochód zarówno oskarżonemu, jak i innym osobom biorącym nim udział. Dochód ten uzyskiwał praktycznie codziennie, oraz przez dość długi okres czasu – około półtora roku. Można, więc mówić o regularności w uzyskiwaniu przez oskarżonego dochodu z dokonanych czynów zabronionych i długotrwałości tego procederu. Niewątpliwie kwoty uzyskane w ten sposób stanowiły istotny element ogólnych dochodów oskarżonego. Te ustalenia legły u podłoża przyjęcia, iż oskarżony D. S. (1) uczynił sobie z popełnienia przypisanego mu przestępstwa stałe źródło dochodu w rozumieniu art. 65 § 1 kk. To stanowisko Sądu znajduje oparcie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 04 lipca 2013 roku, w sprawie sygn. akt II AKa 159/13, w którym stwierdzono, iż „sprawca czyni sobie stałe źródło dochodu, gdy dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie i z pewną regularnością, a takie zachowanie stanowi dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu, przy czym nie musi to być jedyne ani główne jego źródło.” (LEX nr 1369324).

Ponadto wskazać należy, iż w opisie tego czynu zawartym w akcie oskarżenia zarzucono również oskarżonemu D. S. (1) popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 kk w związku z art. 294 § 1 kk, które miało polegać na wykorzystywaniu działalności gospodarczej prowadzonej w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych ukierunkowanej na przestępne przejęcie świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku dochodowego, podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych i w efekcie wprowadzaniu w błąd pracowników właściwych miejscowo urzędów skarbowych co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych i doprowadzeniu w konsekwencji do podstępnego przejęcia należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej 2.139.548 złotych, powodując tym samym szkodę w tej wysokości uznaną ustawowo za mienie wielkiej wartości. W kwestii analizy możliwości przypisania tego przestępstwa oskarżonemu D. S. (1) należy odwołać się do uwag poczynionych w punkcie 6 uzasadnienia, albowiem sytuacja w przypadku tego oskarżonego przedstawia się identycznie, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1).

9. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE V POSTAWIONY OSKARŻONYM J. M. (5) I D. S.

(punkt 4 i 8 sentencji wyroku)

Spotkanie oskarżonych J. M. (1) i D. S. (1) pod koniec 1999 roku doprowadziło do nawiązania pomiędzy nimi porozumienia, którego głównym celem była sprzedaż paliw pochodzących z nielegalnej produkcji prowadzonej przez oskarżonego D. S. (1). Oskarżeni ustalili, iż sprzedaż taka będzie możliwa dzięki zorganizowaniu grupy firm, które będą prowadzić między sobą fikcyjny obrót towarowy paliwami. Miało to na celu ukrycie faktu, iż paliwo to pochodziło z nielegalnej produkcji, jak też uniknięcie odprowadzania należności podatkowych, co oczywiście zwiększało zysk z tego przestępczego procederu. W związku z tym oskarżeni ustalili, iż będą poszukiwali osób, które prowadzą działalność gospodarczą bądź zgłoszą prowadzenie takiej działalności i będą uczestniczyły w tym procederze. W ten sposób oskarżeni J. M. (1) i D. S. (1) doprowadzili do powstania grupy osób, które współdziałały ze sobą w celu popełniania przestępstw, które przynosiły jej członkom zysk na różny sposób. W skład tej grupy osób wchodzili: oskarżeni J. M. (1), D. S. (1), Ł. W. (1), A. H. (1), B. O. (1), B. K., A. M. (1), M. M. (1), M. K. (1) oraz B. B. (2), K. Ł. (1), A. B. (1), J. S. (1), J. B. (1), R. M. (1), P. H., K. K., Z. M. (1), D. Z. (1), i A. T. (1). Pomysł stworzenia tej grupy pochodził od oskarżonych J. M. (1) i D. S. (1). Tworząc tą grupę początkowo tylko dwaj wymienieni oskarżeni zajmowali się kierowaniem jej działalnością, a do ich zadań należało organizowanie dostaw paliwa, decydowanie o tym, jak ma wyglądać fikcyjny obrót fakturowy między tymi firmami, wskazywanie, które firmy mają figurować jako dostawcy paliwa dla ostatecznych odbiorców, w jaki sposób mają być wykonywane przelewy pieniężne związane z fikcyjnymi fakturami, kto ma wypłacać gotówkę z rachunków bankowych tych firm i komu ją przekazywać. W miarę rozrastania się tej działalności część z tych decyzji została przeniesiona na oskarżonych Ł. W. (1) i A. H. (1) oraz B. B. (2), którzy po uzyskaniu ogólnych instrukcji od oskarżonego J. M. (1) podejmowali decyzje, co do firm, którymi kierowali.

Jak wykazano w ustaleniach faktycznych głównym celem działania tej grupy osób było umożliwienie oskarżonym J. M. (1) i D. S. (1) osiągania nieopodatkowanych zysków poprzez sprzedaż paliw pochodzących z nielegalnej produkcji, a co za tym idzie bez uiszczania należności podatkowych. W ustaleniach faktycznych wykazano, iż w tym celu firmy kierowane przez osoby wchodzące w skład tej grupy wystawiały poświadczające nieprawdę faktury, w których wskazywano nieprawdziwe informacje co do zaistniałych transakcji, jak też w przypadku faktur dla ostatecznych odbiorców, co do sprzedawców towaru.

Zauważyć należy, iż każda z osób, która brała udział w działaniach tej grupy osiągała zysk, który stanowił dla wszystkich z nich cel jej działalności. Oskarżeni J. M. (1) i D. S. (1) osiągali zysk wynikający z prowadzenia sprzedaży paliw pochodzących z nielegalnej produkcji, a osoby wchodzące w skład grupy osiągały zysk wynikający z wystawianych przez nich poświadczających nieprawdę faktur (obowiązywała stawka prowizyjna za każdy litr widniejący na fakturze).

Charakter i mechanizm działania tej grupy przestępczej, wskazuje na to, że była ona zorganizowana, każdy jej członek miał w poszczególnych przypadkach konkretną rolę do spełnienia, której zrealizowanie stanowiło niezbędne ogniwo w całym przestępczym procederze. Wszyscy członkowie tej grupy znali jej strukturę organizacyjną, wiedzieli, jaką rolę odgrywają poszczególni jej członkowie reprezentujący określone firmy biorące udział w zawieraniu transakcji i wystawianiu poświadczających nieprawdę faktur. Akceptowali oni taki stan rzeczy, ponieważ działalność w ramach tej grupy umożliwiała im uzyskiwanie korzyści majątkowych.

W ocenie Sądu działanie oskarżonych J. M. (1), D. S. (1), Ł. W. (1), A. H. (1), B. O. (1), B. K., A. M. (1), M. M. (1), M. K. (1) oraz B. B. (2), K. Ł. (1), A. B. (1), J. S. (1), J. B. (1), R. M. (1), P. H., K. K., Z. M. (1), D. Z. (1) i A. T. (1) wypełnia znamiona przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej. „Zorganizowana grupa, mająca na celu dokonywanie przestępstw, tym różni się od innej grupy (szajki) przestępców, że jest zorganizowana, a więc posiada trwałą strukturę, czy to pionową- z przywódcą kierującym działalnością, czy poziomą – z reguły ze stałym gronem uczestników koordynujących działalność według ustalonych reguł i tym, że jej grono nie nawiązuje kontaktu dla dokonania pojedynczych przestępstw, lecz z góry zakłada systematyczne popełnienie możliwie wielu przestępstw”.(Wyrok SA w Katowicach z dnia 8.12.2010, sygn. II AKa 181/10, KZS 2011/5/79. W innym wyroku Sąd Apelacyjny w Katowicach stwierdził, iż: „Dla przyjęcia, że działająca grupa osób stanowi zorganizowaną grupę przestępczą wystarczy ustalenie pewnego, podstawowego poziomu zorganizowania, przyjętego celu działania - popełnianie przestępstw i pewnej więzi organizacyjnej polegającej na określeniu zadań poszczególnych uczestników grupy, w tym również zadań kierowniczych.” (wyrok SA w Katowicach z 26.01.2006 r. sygn. II AKa 394/05 LEX nr 191755, KZS 2006/7-8/130, KZS 2006/7-8/131).

Tak było w tym przypadku, gdyż oskarżeni J. M. (1) i D. S. (1) ustalili najpierw sposób dostarczania paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji, a następnie zasady fikcyjnego obrotu między firmami, wystawiania poświadczających nieprawdę faktur oraz przepływów pieniędzy pomiędzy rachunkami bankowymi tych firm. Wynika to wprost z dowodów, na których oparł się Sąd, a więc z wyjaśnień oskarżonych J. M. (1), Ł. W. (1), A. H. (1) (w zakresie, w jakim Sąd dał im wiarę), zeznań świadków B. B. (2), A. B. (1), D. Z. (1), Z. M. (1). Opisali oni okoliczności dostarczania paliw, ustaleń dotyczących danych wpisywanych na fakturach, dokonywania przelewów oraz wypłacania gotówki.

Ramy czasowe działania tej grupy wyznaczają transakcje zawierane w ramach jej działania, a z dokumentów zawartych w aktach sprawy wynika jednoznacznie, iż był to okres od 1999 r. do marca 2002.

Jak wskazano powyżej inicjatorami działań tej grupy byli oskarżeni J. M. (1) i D. S. (1). Oni też kierowali działalnością tej grupy, przy czym w późniejszym okresie kierowanie działaniami tej grupy prowadzili również oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) oraz B. B. (2). „Kierowanie polega na faktycznym sprawowaniu kontroli nad działalnością związku lub grupy, możliwości wydawania poleceń i podejmowania zasadniczych decyzji. Kierowanie może mieć charakter stały lub przejściowy, kolektywny lub jednoosobowy. Jeżeli struktura grupy lub związku jest bardziej złożona, odpowiedzialność za "kierowanie" powstaje już wtedy, gdy kierujący odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie nawet tylko samodzielnego fragmentu tej struktury, który zdolny jest jednak do odrębnego funkcjonowania. Dla odpowiedzialności nie jest konieczne kierowanie całym związkiem lub grupą przestępczą. ((...), B. G., Ć. Z. D. M. K. P. M. J. R. J. R. M., S. M.,W. Zoll Andrzej, Komentarz do art. 258, art. 259 kodeksu karnego)”. Niewątpliwie oskarżeni J. M. (1) i D. S. (1) wydawali polecenia innych członkom grupy, To również oskarżeni koordynowali działalność całej grupy decydując o tym, kiedy dostarczany będzie towar, gdzie jakie faktury należy wystawiać.

Powyższa analiza pozwoliła na uznanie oskarżonego J. M. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie V części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w okresie od 1999 r. do marca 2002 r. w C., R., R. i innych miejscowościach działając wspólnie i w porozumieniu z D. S. (1), Ł. W. (1), A. H. (1) i z inną znaną z nazwiska osobą założyli i kierowali grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstw skarbowych w skład której wchodziło co najmniej 13 osób to jest występku z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku w zw. z art. 4 § 1 kk.

Ponadto Sąd uznał oskarżonego D. S. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie V części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w okresie od 1999 r. do marca 2002 r. w C., R., R. i innych miejscowościach działając wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1), Ł. W. (1), A. H. (1) i z inną znaną z nazwiska osobą założyli i kierowali grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstw skarbowych w skład której wchodziło co najmniej 13 osób to jest występku z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku w zw. z art. 4 § 1 kk.

Oskarżeni J. M. (1) i D. S. (1) dopuścili się tego czynu działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim, albowiem mieli oni pełną świadomość tego, jaki charakter ma współpraca opisanej powyżej grupy osób, koordynowali jej działalność zmierzając do popełniania przestępstw, które przyniosą określony zysk, kierowali tą działalnością wydając polecenia członkom grupy, które to polecenia zmierzały do popełniania przestępstw.

Zauważyć należy, iż oskarżeni J. M. (1) i D. S. (1) działali w normalnej sytuacji życiowej, jako osoby dojrzałe psychicznie, posiadające pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachowali się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżonych zdatnymi do przypisania winy.

Przestępstwo z art. 258 § 3 kk pierwotnie zagrożone było karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Z dniem 1 maja 2004 roku weszła w życie zmiana brzmienia tego przepisu i od tego momentu czyn w nim opisany zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do lat 10. Oskarżeni dopuścili się czynu z art. 258 § 3 kk w okresie od 1999 r. do marca 2002 roku, a więc zakończyli swoje przestępcze działania przed dniem 01 maja 2004 roku, czyli przed dniem wejścia w życie nowelizacji zaostrzającej karę przewidzianą za przestępstwo z art. 258 § 3 kk. W grę wchodzi tu zastosowanie reguły określonej w art. 4 § 1 kk, w myśl której jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa stosować należy ustawę korzystniejszą dla sprawcy. Analiza przepisów prowadzi do wniosku, iż w dacie, w której oskarżeni dopuścili się przestępstwa z art. 258 § 3 kk obowiązywała ustawa korzystniejsza dla nich niż ustawa obowiązująca obecnie, albowiem wówczas obowiązująca ustawa przewidywała niższą karę za dopuszczenie się takiego czynu przestępnego. Zgodnie z w/w regułą zawartą w art. 4 § 1 kk należy, więc stosować w tym przypadku przepis art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 maja 2004 roku.

10. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE VI POSTAWIONY OSKARŻONYM A. H. (1) I Ł. W. (4)

(punkt 11 sentencji wyroku)

W przypadku tego czynu zarzucanego oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) zastosowanie mają wszystkie uwagi poczynione w punkcie 5 uzasadnienia odnoszącym się do zarzutu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, a postawionego oskarżonemu J. M. (1).

Również w przypadku czynu zarzuconego oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) stwierdzić należy, iż obrót pieniędzmi, które oskarżeni przekazywali innym osobom, co do których polecali wpłacanie ich na rachunki bankowe, jak tez przelewanie ich i wypłatę w gotówce miał umożliwić popełnianie przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji, a w efekcie uzyskiwanie dochodów ze sprzedaży takich paliw jak też z unikania uiszczania należności podatkowych zarówno przez osoby wprowadzające takie paliwa do obrotu, jak i przez osoby prowadzące firmy, które brały udział w tym procederze. Obrót tymi pieniędzmi był, więc środkiem prowadzącym do osiągnięcia tych celów.

W kwestii analizy możliwości przypisania tego czynu oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) należy odwołać się do uwag poczynionych w punkcie 5 uzasadnienia, albowiem sytuacja w przypadku tych oskarżonych przedstawia się identycznie, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1). Również w przypadku tych oskarżonych stwierdzić należy, iż pieniądze wskazane w zarzucie VI nie stanowiły korzyści pochodzących z przestępstwa. Do oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) odnoszą się również zakazy reformationis in peius opisane w punkcie 5 uzasadnienia. Opis ich zachowania mającego wypełniać znamiona przestępstwa z art. 299 kk był identyczny jak w przypadku oskarżonego J. M. (1), a więc również nie wskazano, z jakich konkretnie czynów zabronionych te korzyści miały pochodzić. Ponadto tak samo, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1), w wyroku w sprawie IV K 927/06 zachowanie oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) zostało zakwalifikowane jako przestępstwa art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r.

Również w przypadku oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) pozostały opis czynu wskazany w punkcie VI pokrywa się z opisem czynu w punkcie VII, a co za tym idzie z tych samych względów, co w przypadku oskarżonego J. M. (1), brak jest możliwości przypisania w/w oskarżonym popełnienia przestępstwa z 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w kształcie opisanym w punkcie VI części wstępnej wyroku.

Skutkować to musiało uniewinnieniem oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie VI części wstępnej wyroku.

11. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE VII POSTAWIONY OSKARŻONYM A. H. (1) I Ł. W. (4)

(punkt 12 sentencji wyroku)

Jak wykazano we wcześniejszych częściach oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) współdziałając z innymi osobami stworzyli grupę osób, której głównym celem działania było prowadzenie sprzedaży paliw pochodzących z nielegalnej produkcji. Aby możliwe było zrealizowanie tego celu konieczne było stworzenie grupy firm, z których część prowadziła faktyczną działalność, a część takiej działalności nie prowadziła ograniczając się jedynie do wystawiania faktur dokumentujących transakcje, które w rzeczywistości nie zaistniały. W ustaleniach faktycznych dokładnie opisano działalność tych firm, wystawianie faktur poświadczających nieprawdę, jak i podrabianie faktur poprzez podrabianie podpisów osób, od których miały pochodzić. Były to następujące firmy: (...) – spółka cywilna z siedzibą w C., (...) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B., (...) P. H. z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo Handlowo (...) J. K. (1) z siedzibą w L., Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...) P. K. (2) z siedzibą w G., R. B. (1) Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) z siedzibą w L., Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) T. I. (1) z siedzibą w M., (...) Usługi (...) z siedzibą w D., Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowo-Budowlane (...) z siedzibą w D., (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł., (...) J. B. (1) z siedzibą w K., (...) A. P. z siedzibą w W..

Oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) kierowali tą działalnością, albowiem decydowali o tym, jakie faktury mają być wystawiane, pomiędzy którymi firmami ma być prowadzony fikcyjny obrót, komu mają być dostarczane faktury. Czynili to przy współdziałaniu innych osób: J. M. (1), B. B. (2).

W związku z tym Sąd uznał oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie VII części wstępnej wyroku) za winnych tego, że w okresie od stycznia 2000 r. do marca 2002 r. w C., Ł., B., K. i L. działając w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko dokumentom oraz przestępstw skarbowych przeciwko obowiązkom podatkowym, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1), a nadto z innymi ustalonymi osobami odnośnie których wyłączono materiały do odrębnych postępowań, kierowali wykonaniem czynów zabronionych przez A. P., P. K. (1), inną ustaloną osobę oraz inną znaną z nazwiska osobę a w dalszej kolejności za jej pośrednictwem działaniami R. B. (1), T. I. (1), J. K. (1), A. L. (1), J. L., J. B. (1), P. H., R. M. (1), S. S. (2), A. B. (1), J. S. (2), B. O. (1), A. M. (1) i A. M. (2), które to czyny polegały na tym, że wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych, a w szczególności: „(...) z siedzibą w C., (...) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo (...) J. S. (1) z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo Handlowe (...) R. M. (1) z siedzibą w B., (...) P. H. z siedzibą w C., Przedsiębiorstwo Handlowo (...) J. K. (1) z siedzibą w L., Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...) P. K. (2) z siedzibą w G., R. B. (1) Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) z siedzibą w L., Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) T. I. (1) z siedzibą w M., (...) Usługi (...) z siedzibą w D., Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowo-Budowlane (...) z siedzibą w D., (...) A. B. (1) z siedzibą w Ł., (...) J. B. (1) z siedzibą w K., (...) A. P. z siedzibą w W., w/w osoby wystawiły szereg dokumentów mających znaczenie prawne i stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w tym faktur VAT wskazujących, że od naliczonej ceny za sprzedawany towar uiszczony został podatek akcyzowy podczas gdy w rzeczywistości takie świadczenie podatkowe nie było odprowadzane a także podrabiały dokumenty fikcyjnych firm potwierdzających fikcyjny obrót paliw oraz złożenie podpisów osób rzekomo będących uprawnionymi do ich podpisywania i w konsekwencji posługiwały się takimi dokumentami i udostępniały je, czyniąc to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na zaniżeniu należnych obciążeń podatkowych to jest występku z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i art. 270 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w związku z art. 12 kk i art. 65 § 1 kk.

Oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) kierowali wykonaniem czynów zabronionych w postaci wystawiania poświadczających nieprawdę faktur oraz podrabiania faktur przez inne osoby, które brały udział w tym przestępczym procederze, a które zajmowały się bezpośrednio działalnością każdej z firm znajdujących się w opisanym wcześniej łańcuchu firm. W całości panowali nad tym procederem, albowiem wspólnie z osobami wymienionymi wcześniej decydowali o tym, która firma ma wystawiać faktury, jakie dane mają być w nich wpisane i pomiędzy, którymi firmami ma toczyć się fikcyjny obrót paliwami bądź innymi produktami ropopochodnymi. Osoby, które wystawiały bądź podrabiały faktury pełniły role wykonawców czynności, którymi oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) kierowali wspólnie z innymi osobami. Osoby wymienione wcześniej w opisie czynu przypisanego oskarżonym realizowały znamiona czynów zabronionych polegających na wystawianiu poświadczających nieprawdę faktur bądź podrabianiu faktur. Wszystkie te faktury stanowiły przedmiot przestępstwa z art. 271 kk. Treść tych faktur nie odpowiadała rzeczywistości, gdyż objęte nimi transakcje w rzeczywistości nie zaistniały. Zgodnie z przyjętymi w doktrynie i orzecznictwie poglądami, w odniesieniu do przestępstwa z art. 271 kk przyjmuje się, iż: „Poświadczenie nieprawdy może polegać na potwierdzeniu okoliczności, która nie miała miejsca lub na przeinaczeniu rzeczywiście zaistniałej bądź na zatajeniu okoliczności, która powinna być zaświadczona w wystawianym dokumencie (por. wyrok SN z 25 listopada 2004 r., WA 24/04, OSNwSK 2004, poz. 2206). Określone w art. 271 § 1 poświadczenie nieprawdy musi odnosić się do okoliczności mającej znaczenie prawne, a nie prawnie obojętnej. Ocena, czy konkretne okoliczności mają taki charakter, zależy od rodzaju wystawianego dokumentu. Poświadczenie nieprawdy może być zawarte w samoistnym dokumencie lub może stanowić integralną część innego dokumentu (wyrok SN z 9 stycznia 1976 r., IV KR 305/75, LexisNexis nr (...), OSNPG 1976, nr 6, poz. 57).” (Joanna Piórkowska – Flieger Komentarz do art. 271 kk).

Wszystkie zachowania oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) należy traktować łącznie jako popełnione w ramach czynu ciągłego – pomiędzy poszczególnymi zachowaniami były krótkie odstępy czasu (od kilku do kilkunastu dni) i były popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru – obejmowali swoim zamiarem ciągłe kierowanie wykonawcami, którzy wystawiali faktury zgodnie z ich wytycznymi. Oskarżeni działali, więc w warunkach czynu ciągłego, czyli w ramach art. 12 kk.

Oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) działali ponadto w warunkach art. 65 § 1 kk. Opisany przestępczy proceder przynosił stały dochód zarówno oskarżonym, jak i innym osobom biorącym nim udział. Dochód ten uzyskiwali praktycznie codziennie, oraz przez dość długi okres czasu – ponad dwa lata. Można, więc mówić o regularności w uzyskiwaniu przez oskarżonych dochodu z dokonanych czynów zabronionych i długotrwałości tego procederu. Niewątpliwie kwoty uzyskane w ten sposób stanowiły istotny element ogólnych dochodów. Te ustalenia legły u podłoża przyjęcia, iż oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) uczynili sobie z popełnienia przypisanego im przestępstwa stałe źródło dochodu w rozumieniu art. 65 § 1 kk. To stanowisko Sądu znajduje oparcie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 04 lipca 2013 roku, w sprawie sygn. akt II AKa 159/13, w którym stwierdzono, iż „sprawca czyni sobie stałe źródło dochodu, gdy dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie i z pewną regularnością, a takie zachowanie stanowi dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu, przy czym nie musi to być jedyne ani główne jego źródło.” (LEX nr 1369324).

Ponadto wskazać należy, iż w opisie tego czynu zawartym w akcie oskarżenia zarzucono również oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 kk w związku z art. 294 § 1 kk, które miało polegać na wykorzystywaniu działalności gospodarczej prowadzonej w ramach firm faktycznie działających i fikcyjnych ukierunkowanej na przestępne przejęcie świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych i w efekcie wprowadzaniu w błąd pracowników właściwych miejscowo urzędów skarbowych co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych i doprowadzeniu w konsekwencji do podstępnego przejęcia należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej (...)złotych, powodując tym samym szkodę w tej wysokości uznaną ustawowo za mienie wielkiej wartości. W kwestii analizy możliwości przypisania tego przestępstwa oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) należy odwołać się do uwag poczynionych w punkcie 6 uzasadnienia, albowiem sytuacja w przypadku tych oskarżonych przedstawia się identycznie, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1).

12. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE VIII POSTAWIONY OSKARŻONYM A. H. (1) I Ł. W. (4)

(punkt 13 sentencji wyroku)

Jak wcześniej wykazano na terenie hali w T. prowadzony był proceder odbarwiania oleju opałowego w celu uzyskiwania z niego oleju napędowego, który następnie był sprzedawany nieustalonym odbiorcom. Proceder ten był kierowany przez oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1), a jednym z jego wykonawców był oskarżony B. O. (1). W toku postępowania nie ustalono, jaka ilość oleju opałowego została w ten sposób odbarwiona i sprzedana, jak też do kiedy prowadzono sprzedaż odbarwionego oleju. Z pewnością nie można przyjąć, iż było to (...) kg oleju opałowego, albowiem taka ilość oleju opałowego została zabezpieczona dopiero w dniu 22 maja 2002 roku na terenie hali w T.. Brak jest też możliwości ustalenia, kiedy ta ilość oleju opałowego została zakupiona w celu przeprowadzenia procesu odbarwienia go. Zgromadzony materiał dowodowy nie daje też żadnych podstaw do przyjęcia, iż zostały podjęte jakieś czynności bezpośrednio zmierzające do wprowadzenia do obrotu chociażby części z zatrzymanego oleju, tej, która została już poddana procesowi odbarwiania. Fakt zakupu oleju opałowego i rozpoczęcie jego odbarwiania można potraktować jako czynności przygotowawcze do późniejszego oszustwa, a więc zaoferowania tak odbarwionego oleju opałowego odbiorcom, jako oleju napędowego. Ale to są dopiero czynności przygotowawcze, a przygotowanie jest karalne tylko gdy ustawa tak stanowi. W przypadku przestępstwa opisanego w art. 286 kk przygotowanie do popełnienia tego przestępstwa nie jest karalne. Prowadzi to do wniosku, że brak jest podstaw do przypisania oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) w odniesieniu do oleju opałowego w ilości 45.660 kg popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk w którekolwiek z form, czy to usiłowania, czy to sprawstwa kierowniczego, bądź podżegania lub pomocnictwa.

Zauważyć należy, iż oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) zarzucono popełnienie czynu polegającego na tym, że w marcu 2002 r. w T. działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wprowadzenia w błąd oraz doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o wartości nie mniejszej niż (...)zł nieustalonych nabywców oleju napędowego wyprodukowanego poprzez odbarwienie oleju opałowego zlecili znanej z nazwiska osobie i B. O. (1) oraz nieustalonej osobie wynajęcie hali i montaż instalacji służącej do odbarwienia (...) kg oleju opałowego w celu umożliwienia sprzedaży tego paliwa jako olej napędowy to jest przestępstwa z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (punkt VIII części wstępnej wyroku – punkt XV aktu oskarżenia). W takiej postaci przypisano im popełnienie przestępstwa w wyroku zapadłym w sprawie IV K 927/06. Opis tego czynu nijak się ma do ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie, albowiem stanowi on pomieszanie kilku zachowań oskarżonych A. H. i Ł. W. podejmowanych w różnych okresach czasu. W opisie tym ujęte jest, bowiem działanie polegające na zleceniu B. O. (1) i innym osobom wynajęcie hali i montaż instalacji służącej do odbarwienia (...) kg oleju opałowego w celu umożliwienia sprzedaży tego paliwa jako oleju napędowego, przy czym działanie to miało być podjęte w marcu 2002 roku. Jak wynika z poczynionych ustaleń zlecenie wynajęcia hali i montażu instalacji miało miejsce w pierwszej połowie 2001 roku, natomiast zakup (...)kg oleju opałowego musiał mieć miejsce w 2002 roku niedługo przed 22 maja, kiedy to towar ten został zabezpieczony. Oczywistym jest, że zakup tego oleju nie nastąpił w 2001 roku, gdyż ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż już wówczas był prowadzony proceder odbarwiania oleju opałowego i sprzedaży odbarwionego oleju jako oleju napędowego. Poza tym należy stwierdzić, iż w zachowaniu oskarżonych A. H. i Ł. W. ujętym w opisie zarzucanego im czynu brak jest znamion charakterystycznych dla przestępstwa oszustwa z art. 286 kk. Z opisu tego nie wynika, aby oni bądź inne osoby podjęły jakiekolwiek działania w celu wprowadzenia tak wytworzonego oleju napędowego do obrotu poprzez sprzedaż go osobom nieświadomym jego prawdziwego pochodzenia. Opis ten obejmuje tylko czynności mające doprowadzić do wyprodukowania paliwa, które dopiero następnie miałoby zostać sprzedane osobom nieświadomym jego prawdziwego pochodzenia. Możemy, więc mówić tylko o czynnościach przygotowawczych do popełnienia przestępstwa z art. 286 kk, a jak zauważono wcześniej takie czynności nie są penalizowane. Na marginesie należy zauważyć, iż brak jest podstaw do stanowczego stwierdzenia, iż nabywcy tak wytworzonego oleju napędowego zostali by wprowadzeni w błąd co do jego jakości, pochodzenia i tego, że został wytworzony z oleju opałowego. Nie można wykluczyć, iż nabywcy tak wytworzonego oleju napędowego mieliby świadomość, iż został on wyprodukowany z oleju opałowego, a więc brak podstaw do stwierdzenia, iż zostali by wprowadzeni w błąd co do jego jakości. Uwaga ta odnosi się również do tej nieustalonej ilości oleju uzyskanego wskutek odbarwienia oleju opałowego, która została wcześniej sprzedana przez oskarżonych.

Podkreślić trzeba, iż wyrok w tym zakresie był zaskarżony jedynie na korzyść oskarżonych Ł. W. i A. H., a co za tym idzie brak było możliwości dokonywania zmian w opisie czynu, gdyż byłyby to zmiany na niekorzyść oskarżonych i stanowiły naruszenie zakazu reformationis in peius. Brak, więc było np. możliwości rozszerzenia czasokresu tego czynu, objęcia tym zarzutem oleju, który wcześniej został odbarwiony i wprowadzony do obrotu przez oskarżonych Ł. W. i A. H. bądź też odmiennego zakwalifikowania tego czynu.

Skutkować to musiało uniewinnieniem oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) od popełnienia zarzucanego im czynu opisanego w punkcie VIII części wstępnej wyroku.

13. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE IX POSTAWIONY OSKARŻONYM A. H. (1) I Ł. W. (4)

(punkt 14 sentencji wyroku)

Jak wykazano w punkcie 9 odnoszącym się do czynu z art. 258 § 3 kk przypisanego oskarżonym J. M. (1) i D. S. (1) z inicjatywy tych oskarżonych powstała grupa przestępcza, która obejmowała szereg osób zajmujących się wprowadzaniem do obrotu paliw pochodzących z nielegalnego obrotu, wystawianiem poświadczających nieprawdę faktur, jak też w efekcie unikaniem uiszczania należności podatkowych. W skład tej grupy wchodzili również oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1). Jednocześnie oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1), przy współdziałaniu oskarżonego J. M. (1) i B. B. (2) stworzyli drugą grupę osób, która częściowo obejmowała też osoby wchodzące w skład grupy opisanej w punkcie 9 oraz inne osoby. Cel tej grupy był dokładnie taki sam, a więc wprowadzanie do obrotu paliw pochodzących z nielegalnej produkcji poprzez stworzenie grupy firm, które będą prowadziły między sobą fikcyjny obrót fakturowy. Oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) początkowo rozpoczęli udział w tym procederze za namową oskarżonego J. M. (1) i realizowali jego polecenia. W miarę upływu czasu, za namową B. B. (2) stworzyli własną grupę osób, która zajmowała się wprowadzaniem do obrotu paliw pochodzących z nielegalnej produkcji. Za pośrednictwem B. B. (2) wykorzystali działalność firm (...), T., R., C., W., PHU (...), PHU (...), PHU (...), Usługi (...), (...). W skład stworzonej przez nich grupy wchodzili więc, oni sami, jak też J. M. (1), B. B. (2), B. O. (1), A. B. (1), J. S. (1), J. B. (1), R. B. (1), J. K. (1), T. I. (1), J. L., A. L. (2), R. M. (1), P. H., A. M. (1), M. M. (1).

Oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) ustalili, iż poza paliwem dostarczanym przez oskarżonego J. M. (1) będą sprzedawali paliwo pochodzące z nielegalnej produkcji dostarczane im przez J. S. (2), jak też postanowili sami produkować takie paliwo. Co do ogólnych zasad prowadzenia działalności tej grupy mają tu zastosowanie uwagi poczynione w punkcie 9.

W ramach tej grupy oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) zajmowali się kierowaniem jej działalnością, a do ich zadań należało organizowanie dostaw paliwa, decydowanie o tym, jak ma wyglądać fikcyjny obrót fakturowy między tymi firmami, wskazywanie, które firmy mają figurować jako dostawcy paliwa dla ostatecznych odbiorców, w jaki sposób mają być wykonywane przelewy pieniężne związane z fikcyjnymi fakturami, kto ma wypłacać gotówkę z rachunków bankowych tych firm i komu ją przekazywać.

Jak wykazano w ustaleniach faktycznych głównym celem działania tej grupy osób było umożliwienie oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) osiągania nieopodatkowanych zysków poprzez sprzedaż paliw pochodzących z nielegalnej produkcji, a co za tym idzie bez uiszczania należności podatkowych. W ustaleniach faktycznych wykazano, iż w tym celu firmy kierowane przez osoby wchodzące w skład tej grupy wystawiały poświadczające nieprawdę faktury, w których wskazywano nieprawdziwe informacje co do zaistniałych transakcji, jak też w przypadku faktur dla ostatecznych odbiorców, co do sprzedawców towaru.

Zauważyć należy, iż każda z osób, która brała udział w działaniach tej grupy osiągała zysk, który stanowił dla wszystkich z nich cel jej działalności. Oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) osiągali zysk wynikający z prowadzenia sprzedaży paliw pochodzących z nielegalnej produkcji, a osoby wchodzące w skład grupy osiągały zysk wynikający z wystawianych przez nich poświadczających nieprawdę faktur (obowiązywała stawka prowizyjna za każdy litr widniejący na fakturze).

W ocenie Sądu działanie Ł. W. (1), A. H. (1), J. M. (1), B. B. (2), B. O. (1), A. B. (1), J. S. (1), J. B. (1), R. B. (1), J. K. (1), T. I. (1), J. L., A. L. (2), R. M. (1), P. H., A. M. (1), M. M. (1) wypełnia znamiona przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej. „Zorganizowana grupa, mająca na celu dokonywanie przestępstw, tym różni się od innej grupy (szajki) przestępców, że jest zorganizowana, a więc posiada trwałą strukturę, czy to pionową- z przywódcą kierującym działalnością, czy poziomą – z reguły ze stałym gronem uczestników koordynujących działalność według ustalonych reguł i tym, że jej grono nie nawiązuje kontaktu dla dokonania pojedynczych przestępstw, lecz z góry zakłada systematyczne popełnienie możliwie wielu przestępstw”.(Wyrok SA w Katowicach z dnia 8.12.2010, sygn. II AKa 181/10, KZS 2011/5/79. W innym wyroku Sąd Apelacyjny w Katowicach stwierdził, iż: „Dla przyjęcia, że działająca grupa osób stanowi zorganizowaną grupę przestępczą wystarczy ustalenie pewnego, podstawowego poziomu zorganizowania, przyjętego celu działania - popełnianie przestępstw i pewnej więzi organizacyjnej polegającej na określeniu zadań poszczególnych uczestników grupy, w tym również zadań kierowniczych.” (wyrok SA w Katowicach z 26.01.2006 r. sygn. II AKa 394/05 LEX nr 191755, KZS 2006/7-8/130, KZS 2006/7-8/131).

Tak było w tym przypadku, gdyż oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) ustalili sposób dostarczania paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji, a następnie zasady fikcyjnego obrotu między firmami, wystawiania poświadczających nieprawdę faktur oraz przepływów pieniędzy pomiędzy rachunkami bankowymi tych firm. Wynika to wprost z dowodów, na których oparł się Sąd, a więc z wyjaśnień oskarżonych Ł. W. (1), A. H. (1), A. M. (2) (w zakresie, w jakim Sąd dał im wiarę), zeznań świadków B. B. (2), A. B. (1),. Opisali oni okoliczności dostarczania paliw, ustaleń dotyczących danych wpisywanych na fakturach, dokonywania przelewów oraz wypłacania gotówki.

Ramy czasowe działania tej grupy wyznaczają transakcje zawierane w ramach jej działania, a z dokumentów zawartych w aktach sprawy wynika jednoznacznie, iż był to okres od 2000 r. do marca 2002 roku.

Jak wskazano powyżej inicjatorami działań tej grupy byli oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1). Oni też kierowali działalnością tej grupy. „Kierowanie polega na faktycznym sprawowaniu kontroli nad działalnością związku lub grupy, możliwości wydawania poleceń i podejmowania zasadniczych decyzji. Kierowanie może mieć charakter stały lub przejściowy, kolektywny lub jednoosobowy. Jeżeli struktura grupy lub związku jest bardziej złożona, odpowiedzialność za "kierowanie" powstaje już wtedy, gdy kierujący odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie nawet tylko samodzielnego fragmentu tej struktury, który zdolny jest jednak do odrębnego funkcjonowania. Dla odpowiedzialności nie jest konieczne kierowanie całym związkiem lub grupą przestępczą. (Barczak-Oplustil Agnieszka, Bogdan Grzegorz, Ćwiąkalski Zbigniew, Dąbrowska-Kardas Małgorzata, Kardas Piotr, Majewski Jarosław, Raglewski Janusz, Rodzynkiewicz Mateusz, Szewczyk Maria, Wróbel Włodzimierz, Zoll Andrzej, Komentarz do art. 258, art. 259 kodeksu karnego)”. Niewątpliwie oskarżeni Ł. W. (1) i A. H. (1) wydawali polecenia innych członkom grupy, To również oskarżeni koordynowali działalność całej grupy decydując o tym, kiedy dostarczany będzie towar, gdzie jakie faktury należy wystawiać.

W związku z tym Sąd uznał oskarżonych A. H. (1) i Ł. W. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie IX części wstępnej wyroku) za winnych tego, że w okresie od 2000 r. do marca 2002 r. w C. i innych miejscowościach działając wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1) i z inną znaną z nazwiska osobą założyli i kierowali grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów, przestępstw skarbowych w skład której wchodziło co najmniej 15 osób to jest występku z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku w zw. z art. 4 § 1 kk.

Oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) dopuścili się tego czynu działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim, albowiem mieli oni pełną świadomość tego, jaki charakter ma współpraca opisanej powyżej grupy osób, koordynowali jej działalność zmierzając do popełniania przestępstw, które przyniosą określony zysk, kierowali tą działalnością wydając polecenia członkom grupy, które to polecenia zmierzały do popełniania przestępstw.

Zauważyć należy, iż oskarżeni A. H. (1) i Ł. W. (1) działali w normalnej sytuacji życiowej, jako osoby dojrzałe psychicznie, posiadające pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachowali się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżonych zdatnymi do przypisania winy.

Przestępstwo z art. 258 § 3 kk pierwotnie zagrożone było karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Z dniem 1 maja 2004 roku weszła w życie zmiana brzmienia tego przepisu i od tego momentu czyn w nim opisany zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do lat 10. Oskarżeni dopuścili się czynu z art. 258 § 3 kk w okresie od 2000 r. do marca 2002 roku, a więc zakończyli swoje przestępcze działania przed dniem 01 maja 2004 roku, czyli przed dniem wejścia w życie nowelizacji zaostrzającej karę przewidzianą za przestępstwo z art. 258 § 3 kk. W grę wchodzi tu zastosowanie reguły określonej w art. 4 § 1 kk, w myśl której jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa stosować należy ustawę korzystniejszą dla sprawcy. Analiza przepisów prowadzi do wniosku, iż w dacie, w której oskarżeni dopuścili się przestępstwa z art. 258 § 3 kk obowiązywała ustawa korzystniejsza dla nich niż ustawa obowiązująca obecnie, albowiem wówczas obowiązująca ustawa przewidywała niższą karę za dopuszczenie się takiego czynu przestępnego. Zgodnie z w/w regułą zawartą w art. 4 § 1 kk należy, więc stosować w tym przypadku przepis art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 maja 2004 roku.

14. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE X POSTAWIONY OSKARŻONEMU M. K. (1)

(punkt 17 sentencji wyroku)

Jak wcześniej wykazano oskarżony M. K. (1) brał udział w przestępczym procederze, którym zajmowała się grupa przestępcza kierowana przez oskarżonych J. M. (1) i D. S. (1). W ramach tego procederu oskarżony M. K. (1) kierował działalnością firm (...), jak też działalnością firmy (...) założonej przez J. B. (1). Jego zadania polegały na dokonywaniu sprzedaży nielegalnie wyprodukowanego paliwa, czym zajmowała się głównie firma (...). Zadania oskarżonego M. K. (1) sprowadzały się głównie do wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, które dokumentowały transakcji, które nie miały miejsca. Pośród tych faktur były faktury wystawiane w imieniu firmy (...), które dokumentowały fikcyjną sprzedaż paliwa dla firmy (...). Na fakturach tych oskarżony M. K. (1) podrabiał podpis nieistniejącej osoby – U. A., która rzekomo miała wystawiać faktury w imieniu firmy (...). W zakresie tego czynu decydujące znaczenie miały wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1), który na wcześniejszych etapach postępowania przyznał się do jego popełnienia i opisał okoliczności podrabiania faktur.

Nadmienić należy, iż oskarżony M. K. (1) działał w normalnej sytuacji życiowej, jako osoba dojrzała psychicznie, posiadająca pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachował się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżonego zdatnym do przypisania winy.

W związku z tym Sąd uznał oskarżonego M. K. (1) (w ramach czynu opisanego w punkcie X części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w okresie od stycznia 2001 roku do listopada 2001 roku w C., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodów, podrobił wystawione przez firmę (...) faktury VAT o numerach: (...) (...) to jest występku z art. 270 § 1 kk w związku z art. 12 kk.

Wszystkie wymienione powyżej faktury VAT stanowią dokumenty w rozumieniu art. 270 § 1 kk i art. 115 § 14 kk. Dokumenty te, ze względu na zawarte w nich treści, stanowiły dowody okoliczności mających znaczenie prawne, a więc tego które firmy zawarły transakcje, co było ich przedmiotem, jaka była jakość towarów, jakie były ceny towarów, jaki podatek VAT był należny z tytułu zawartych transakcji. Okoliczności te miały istotne znaczenie z punktu widzenia obrotu gospodarczego, jak też z punktu widzenia rozliczeń podatkowo – skarbowych z tytułu należnych podatków. Sfałszowanie tych dokumentów polegało na tym, że każdy z nich został opatrzony podpisem mającym rzekomo pochodzić od księgowej firmy (...) będącej sprzedawcą – U. A., który to podpis został każdorazowo nakreślony przez oskarżonego M. K. (1). Fałszując te dokumenty oskarżony działał w celu użycia ich jako autentyczne, gdyż dokumenty te miały służyć następnie, jako dowód przeprowadzenia transakcji nimi objętych dla organów skarbowych w przypadku kontroli. W ten sposób oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 kk. Wszystkie zachowania oskarżonego M. K. – sfałszowanie ponad 70 dokumentów - należy traktować łącznie jako popełnione w ramach czynu ciągłego – pomiędzy poszczególnymi zachowaniami były krótkie odstępy czasu (od kilku do kilkunastu dni) i były popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru – oskarżony obejmował, bowiem swoim zamiarem systematyczne podrabianie podpisów na dokumentach, które były wystawiane w imieniu firmy (...). Oskarżony działał, więc w warunkach czynu ciągłego, czyli w ramach art. 12 kk. Oczywistym jest, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, albowiem wystawianie poświadczających nieprawdę i jednocześnie podrobionych dokumentów umożliwiało osiąganie zysków z nielegalnej działalności w postaci sprzedaży paliw pochodzących z nielegalnej produkcji.

Nadmienić w tym miejscu należy, iż w opisie czynu zarzuconego oskarżonemu znalazło się również stwierdzenie o wystawianiu szeregu innych dokumentów poświadczających nieprawdę. Jednak w opisie czynu nie wskazano, o jakie dokładnie dokumenty chodzi, jak też w kwalifikacji prawnej tego czynu nie wskazano, aby czyn oskarżonego miał tez wypełniać znamiona przestępstwa z art. 271 § 1 kk. W związku z tym z uwagi na obowiązujący w sprawie zakaz reformationis in peius Sąd usunął te dokumenty z opisu czynu.

Ponadto wskazać należy, iż w opisie tego czynu zawartym w akcie oskarżenia zarzucono również oskarżonemu M. K. (1) popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 kk w związku z art. 294 § 1 kk, które miało polegać na podejmowaniu działań ukierunkowanych na przestępne przejęcie świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku dochodowego, podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych i wprowadzeniu w błąd pracowników Drugiego Urzędu Skarbowego w C. co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych, doprowadzając w konsekwencji do podstępnego przejęcia należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej 8 332 316,15 zł, powodując tym samym szkodę w majątku Skarbu Państwa uznaną ustawowo za mienie znacznej wartości. W kwestii analizy możliwości przypisania tego przestępstwa oskarżonemu M. K. (1) należy odwołać się do uwag poczynionych w punkcie 6 uzasadnienia, albowiem sytuacja w przypadku tego oskarżonego przedstawia się identycznie, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1).

15. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE XI POSTAWIONY OSKARŻONEMU M. K. (1)

(punkt 18 sentencji wyroku)

W przypadku tego czynu zarzuconego oskarżonemu M. K. (1) zastosowanie mają wszystkie uwagi poczynione w punkcie 5 uzasadnienia odnoszącym się do zarzutu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, a postawionego oskarżonemu J. M. (1).

Również w przypadku czynu zarzuconego oskarżonemu M. K. (1) stwierdzić należy, iż obrót pieniędzmi, które oskarżony przelewał za pośrednictwem rachunku bankowego wykonując polecenia oskarżonego J. M. (1), jak też pieniędzmi, które przekazywał w gotówce oskarżonemu J. M. miał umożliwić popełnianie przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji, a w efekcie uzyskiwanie dochodów ze sprzedaży takich paliw jak też z unikania uiszczania należności podatkowych zarówno przez osoby wprowadzające takie paliwa do obrotu, jak i przez osoby prowadzące firmy, które brały udział w tym procederze. Obrót tymi pieniędzmi był, więc środkiem prowadzącym do osiągnięcia tych celów.

W kwestii analizy możliwości przypisania tego czynu oskarżonemu M. K. (1) należy odwołać się do uwag poczynionych w punkcie 5 uzasadnienia, albowiem sytuacja w przypadku tego oskarżonego przedstawia się identycznie, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1). Również w przypadku oskarżonego M. K. (1) stwierdzić należy, iż pieniądze wskazane w zarzucie XI nie stanowiły korzyści pochodzących z przestępstwa. Do oskarżonego M. K. (1) odnoszą się również zakazy reformationis in peius opisane w punkcie 5 uzasadnienia. Opis jego zachowania mającego wypełniać znamiona przestępstwa z art. 299 kk był nieco odmienny niż w przypadku oskarżonego J. M. (1), albowiem chodziło o „środki finansowe pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z nielegalnym handlem paliwami”. Określenie czynów zabronionych, z których miały pochodzić korzyści jako „związane z nielegalnym handlem paliwami” jest jeszcze bardziej ogólne niż w przypadku oskarżonego J. M. (1) i z pewnością nie spełnia wymogów art. 299 kk. Ponadto tak samo, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1), w wyroku w sprawie IV K 927/06 zachowanie oskarżonego M. K. (1) zostało zakwalifikowane jako przestępstwo art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r. Nadmienić w tym miejscu należy, iż oskarżony M. K. (1) był również sprawcą przestępstw, z których (według Prokuratury) te środki pochodziły, gdyż brał on udział w działaniu grupy przestępczej, wystawiał sfałszowane faktury dotyczące fikcyjnych transakcji

W opisywanym czynie zarzucono również oskarżonemu M. K. (1) popełnienie przestępstwa z art. 270 § 1 kk, które miało polegać na dokonywaniu przelewów środków finansowych w oparciu o podrobione przez siebie faktury VAT. Można jedynie domniemywać, iż Prokurator miał na myśli użycie podrobionych dokumentów, choć z opisu czynu te znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 kk nie wynikają. Oczywistym jest, że uzupełnienie opisu w tym zakresie stanowiłoby naruszenie zakazu reformationis in peius. Ponadto stwierdzić należy, iż użycie podrobionego dokumentu w ten sposób, że na jego podstawie dokonuje się przelewu, czyli, że wymienione w nim dane stanowią podstawę przelewu nie będzie użyciem dokumentu jako autentyczny w rozumieniu art. 270 kk. Zauważyć wreszcie należy, iż te faktury w oparciu, o które oskarżony M. K. (1) miał dokonywać przelewów to faktury objęte zarzutem nr X, za podrobienie których został on skazany w punkcie 17 sentencji wyroku.

Skutkować to musiało uniewinnieniem oskarżonego M. K. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie XI części wstępnej wyroku.

16. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE XII POSTAWIONY OSKARŻONEMU B. O. (4)

(punkt 20 sentencji wyroku)

W punkcie XXXIII aktu oskarżenia (punkt XII części wstępnej wyroku) oskarżonemu B. O. (1) zarzucono popełnienie czynu polegającego na tym, że w marcu 2002 r. w T. działając w zamiarze by Ł. W. (1) i A. H. (1) doprowadzili do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem o wartości (...) złotych odbiorców paliw sprzedawanych przez spółkę (...), wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami odbarwił (...) kg oleju opałowego w celu umożliwienia sprzedaży tego paliwa jako olej napędowy, to jest przestępstwa z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk. W tym miejscu należy odwołać się do analizy zawartej w punkcie 12 uzasadnienia odnoszącej się do czynu zarzucanego oskarżonym A. H. (1) i Ł. W. (1) opisanego w punkcie VIII części wstępnej wyroku – punkt XV aktu oskarżenia. Wykazano tam, iż brak podstaw do przypisania oskarżonym A. H. i Ł. W. popełnienia przestępstwa oszustwa w żadnej z form. Dodać w tym miejscu należy, iż zgromadzony materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, iż doszło do odbarwienia (...)kg oleju opałowego, albowiem nie jest możliwe ustalenie, jaka ilość oleju została odbarwiona. W ocenie Sądu fakt niemożności zakwalifikowania zachowania oskarżonych A. H. i Ł. W. jako przestępstwa z art. 286 kk wyklucza możliwość przypisania oskarżonemu B. O. popełnienia zarzucanego mu czynu. Zauważyć należy, iż również w tym przypadku brak jest możliwości dokonania zmian w opisie czynu zarzucanego oskarżonemu bądź jego kwalifikacji prawnej z uwagi na zakaz reformationis in peius, albowiem takie działanie prowadziłoby do pogorszenia jego sytuacji.

W świetle powyższego brak jest podstaw do uznania oskarżonego B. O. (1) za winnego popełnienia zarzucanego my czynu opisanego w punkcie XII części wstępnej wyroku. W związku z tym Sąd uniewinnił oskarżonego B. O. (1) od popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu opisanego w punkcie XII części wstępnej wyroku.

17. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE XIII POSTAWIONY OSKARŻONEMU B. O. (4)

(punkt 21 sentencji wyroku)

W punkcie XXXV aktu oskarżenia (punkt XIII części wstępnej wyroku) oskarżonemu B. O. (1) zarzucono popełnienie czynu polegającego na tym, że w okresie od stycznia 2000 r. do marca 2002 roku, w C. działając w warunkach czynu ciągłego, działając z zamiarem umożliwienia A. H. (1), Ł. W. (1) i znanej z nazwiska osobie podrobienia faktur VAT dokumentujących fikcyjne transakcje obrotu paliwami, używając sprzętu komputerowego wypisywał i drukował faktury dokumentujące fikcyjny obrót pomiędzy spółkami (...), (...), R.” i inne, a więc przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 k.k.. Sąd Rejonowy w Częstochowie, wyrokiem wydanym w sprawie IV K 927/06 uznał oskarżonego za winnego popełnienia tego czynu w kształcie opisanym w akcie oskarżenia. W odniesieniu do tego czynu Sąd Rejonowy ustalił, że oskarżony B. O. (1) „w okresie od stycznia 2000r. do marca 2002r. wypisywał na komputerze i drukował faktury dokumentujące fikcyjny obrót paliwami między firmami (...), (...) i (...).” (k. 14858 t.74) Z opisu tego wynika, iż działanie oskarżonego B. O. (1) miało polegać na pomocy w tworzeniu dokumentów poświadczających nieprawdę, o czym świadczy stwierdzenie: „faktury dokumentujące fikcyjny obrót paliwami”. Tego typu działanie, tworzenie dokumentów poświadczających nieprawdę, wypełniać może jedynie znamiona przestępstwa opisanego w art. 271 kk, natomiast oskarżonemu B. O. przypisano popełnienie przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 kk, a więc pomocnictwa do fałszowania dokumentów lub posługiwania się sfałszowanymi dokumentami. Opis zachowania oskarżonego B. O. nie odpowiadał, więc kwalifikacji prawnej przypisanego mu wówczas przestępstwa.

Zauważyć należy, iż również w ponownym rozpoznaniu ustalono, iż oskarżony B. O. zamontował programy komputerowe, wypisywał na komputerze faktury, w których wpisywał transakcje, które nie miały miejsca, a więc miały to być faktury poświadczające nieprawdę, które dokumentowały fikcyjny obrót paliwami między firmami (...), (...) i (...) oraz były następnie podpisywane przez osoby uprawnione do ich wystawienia, po czym wprowadzane do obrotu. Oskarżony B. O. wiedział na czym polega ten proceder i zdawał sobie sprawę do czego te faktury miały służyć, a wypisując i drukując te faktury pomagał w poświadczaniu w nich nieprawdy osobom, które je następnie wystawiały, a więc Ł. W., A. H., B. B.. Jak wskazano powyżej takie zachowanie może wypełniać znamiona przestępstwa z art. 18 § 3 kk w związku z art. 271 § 1 kk. Brak natomiast podstaw do przyjęcia, iż oskarżony pomagał tym osobom do sfałszowania faktur bądź posługiwania się sfałszowanymi fakturami. Nadmienić należy, iż z uwagi na występujący w sprawie zakaz reformationis in peius brak było nawet możliwości podejmowania prób ustalenia, czy swoim zachowaniem oskarżony B. O. ułatwiał fałszowanie dokumentów w postaci faktur (np. faktur wystawianych w imieniu firmy (...)). Jak wskazano powyżej w sprawie IV K 927/06 to zachowanie zakwalifikowano jako pomocnictwo do popełnienia przestępstwa z art. 270 § 1 kk, a więc do podrobienia faktur, mimo, iż zachowanie to nie wypełnia znamion tak kwalifikowanego przestępstwa. Prawidłowe zakwalifikowanie zachowania oskarżonego jako przestępstwa z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 271 § 1 kk prowadziłoby jednak do pogorszenia sytuacji oskarżonego, gdyż przyjęto by, iż dopuścił się przestępstwa surowiej zagrożonego, aniżeli to, które przypisano mu w pierwszym wyroku. Stanowiłoby to ewidentne naruszenie zakazu reformationis in peius, który występuje w tym postępowaniu. W efekcie koniecznym stało się uniewinnienie oskarżonego B. O. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie XIII części wstępnej wyroku (punkt XXXV aktu oskarżenia).

18. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE XIV POSTAWIONY OSKARŻONEJ A. M. (2)

(punkt 22 sentencji wyroku)

Ustalenia faktyczne odnośnie tego czynu nie budzą wątpliwości, albowiem powołane wcześniej dowody są zgodne i wynika z nich jednoznacznie, iż oskarżona A. M. (2) podrobiła podpisy R. M. (1) na fakturach wystawionych w imieniu firmy (...). Fakt nakreślania przez oskarżoną podpisów mających rzekomo pochodzić od R. M. (1) wynika wprost z jej wyjaśnień, jak też z wyjaśnień oskarżonej A. H. (1) i zeznań świadka B. B. (2). Czyniąc ustalenia faktyczne w tym zakresie Sąd częściowo opierał się również na opinii biegłego grafologa, która miała jedna tylko znaczenie pomocnicze. Zauważyć w tym miejscu należy, iż oskarżona A. M. (2) przyznała w swoich wyjaśnieniach, iż podrobiła podpis R. M. na około (...)fakturach, wskazując jednocześnie, iż z pewnością podrobiła ten podpis fakturach o numerach: (...) z 31.07.01 i (...) z 31.07.01. W tym miejscu należy zauważyć, iż z opinii biegłego wynika, iż podpisy na tych fakturach zostały podrobione przez tą samą osobę co na (...)innych fakturach, poza fakturami nr (...) z 03.09.2001 i (...) z 01.09.2001, na których podpisy podrobiła inna osoba niż na pozostałych. Prowadzi to do oczywistego wniosku, iż oskarżona A. M. (2) podrobiła podpis R. M. (1) na (...)fakturach, wymienionych wcześniej w ustaleniach faktycznych, poza dwoma fakturami, które były również wskazane w zarzucie, a więc fakturami nr (...) z 03.09.2001 i (...) z 01.09.2001. Mając na uwadze nie budzące wątpliwości wyjaśnienia oskarżonej A. M. (2) Sąd potraktował opinię biegłego nie wiążąco w zakresie stwierdzenia, iż żadnego z podpisów nie podrobiła oskarżona A. M.. Nie budzi również wątpliwości, iż oskarżona czyniła to w celu użycia tych dokumentów za autentyczne, albowiem z powołanych dowodów wynika, iż miała ona świadomość, że faktury te mają dokumentować fikcyjny obrót paliwami, a co za tym idzie będą wykorzystywane w obrocie prawnym, chociażby do rozliczeń podatkowych. Oczywistym jest, więc że podrabiała podpisy na tych dokumentach, aby nadać im pozór prawdziwości i aby służyły one następnie, jako dowód przeprowadzenia transakcji nimi objętych dla organów skarbowych w przypadku kontroli.

Oskarżona A. M. (2) działała w normalnej sytuacji życiowej, jako osoba dojrzała psychicznie, posiadająca pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachowała się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżoną zdatną do przypisania winy.

Mając na uwadze opisane powyżej ustalenia Sąd uznał oskarżoną A. M. (2) (w ramach czynu opisanego w punkcie XIV części wstępnej wyroku) za winną tego, że w okresie od 13 czerwca 2001 roku do 31 sierpnia 2001 roku w C., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, sfałszowała następujące faktury VAT o numerach: (...) z 31.07.2001, (...) z 31.07.2001 r., (...) z 30.07.2001, (...) z 28.07.2001, 231/07 z 27.07.2001, (...) z 26.07.2001, (...) z 25.07.2001, (...) z 23.07.2001, (...) z 21.07.2001, (...) z 20.07.2001, (...) z 19.07.2001, (...) z 19.07.2001, (...) z 18.07.2001, (...) z 18.07.2001, (...), (...) z 17.07.2001, (...) z 16.07.2001, (...) z 16.07.2001, (...) z 14.07.2001, (...) z 14.07.2001, (...) z 13.07.2001, (...) z 13.07.2001, (...) z 12.07.2001, (...) z 11.07.2001, (...) z 10.07.2001, (...) z 10.07.2001, (...) z 9.07.2001, (...) z 7.07.2001, (...) z 6.07.2001, (...) z 6.07.2001, (...) z 5.07.2001, (...) z 4.07.2001, (...) z 3.07.2001, (...) z 3.07.2001, (...) z 2.07.2001, (...) z 30.06.2001, (...) z 29.06.2001, (...) z 28.06.2001, (...) z 28.06.2001, (...) z 27.06.2001, (...) z 26.06.2001, (...) z 25.06.2001, (...) z 23.06.2001, (...) z 22.06.2001, (...) z 21.06.2001, (...) z 19.06.2001, (...) z 18.06.2001, (...) z 18.06.2001, (...) z 16.06.2001, (...) z 15.06.2001, (...) z 15.06.2001, (...) z 13.06.2001, (...) z 13.06.2001, (...) z 31.08.2001, (...) z 30.08.2001, (...) z 29.08.2001, (...) z 28.08.2001, (...) z 27.08.2001, (...) z 25.08.2001, (...) z 24.08.2001, (...) z 24.08.2001, (...) z 23.08.2001, (...) z 22.08.2001, (...) z 21.08.2001, (...) z 20.08.2001, (...) z 18.08.2001, (...) z 17.08.2001, (...) z 16.08.2001, (...) z 14.08.2001, (...) z 13.08.2001, (...) z 11.08.2001, (...) z 10.08.2001, (...) z 9.08.2001, (...) z 8.08.2001, (...) z 7.08.2001, (...) z 6.08.2001, (...) z 4.08.2001, (...) z 3.08.2001, (...) z 2.08.2001, (...) z 1.08.2001, dokumentujące fikcyjną sprzedaż paliw przez P.H.U. (...) spółce (...) w ten sposób, że podrobiła na nich podpis R. M. (1), właściciela firmy (...) to jest występku z art. 270 § 1 kk w związku z art. 12 kk.

Wszystkie wymienione powyżej faktury VAT stanowią dokumenty w rozumieniu art. 270 § 1 kk i art. 115 § 14 kk. Dokumenty te, ze względu na zawarte w nich treści, stanowiły dowody okoliczności mających znaczenie prawne, a więc tego które firmy zawarły transakcje, co było ich przedmiotem, jaka była jakość towarów, jakie były ceny towarów, jaki podatek VAT był należny z tytułu zawartych transakcji. Okoliczności te miały istotne znaczenie z punktu widzenia obrotu gospodarczego, jak też z punktu widzenia rozliczeń podatkowo – skarbowych z tytułu należnych podatków. Sfałszowanie tych dokumentów polegało na tym, że każdy z nich został opatrzony podpisem mającym rzekomo pochodzić od właściciela firmy będącej sprzedawcą – R. M. (1), który to podpis został każdorazowo nakreślony przez oskarżoną A. M. (2). Fałszując te dokumenty oskarżona działała w celu użycia ich jako autentyczne, gdyż dokumenty te miały służyć następnie, jako dowód przeprowadzenia transakcji nimi objętych dla organów skarbowych w przypadku kontroli. W ten sposób oskarżona swoim zachowaniem wypełniła znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 kk. Wszystkie zachowania oskarżonej A. M. – sfałszowanie 80 dokumentów - należy traktować łącznie jako popełnione w ramach czynu ciągłego – pomiędzy poszczególnymi zachowaniami były krótkie odstępy czasu (od kilku do kilkunastu dni) i były popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru – oskarżona obejmowała, bowiem swoim zamiarem systematyczne podrabianie podpisów na dokumentach, które były jej przedkładane. Oskarżona działała, więc w warunkach czynu ciągłego, czyli w ramach art. 12 kk.

19. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE XV POSTAWIONY OSKARŻONEJ B. K.

(punkt 26 sentencji wyroku)

Ustalenia faktyczne odnośnie tego czynu nie budzą wątpliwości, albowiem powołane wcześniej dowody są zgodne i wynika z nich jednoznacznie, iż oskarżona B. K. wystawiała w imieniu swojej firmy (...) faktury, które obrazowały transakcje, jakie w rzeczywistości nie miały miejsca. Z zeznań świadków D. Z. (1) i W. W. (5) wynika jednoznacznie, iż firma (...) nie prowadziła żadnej faktycznej działalności, a służyła jedynie do wystawiania poświadczających nieprawdę faktur, które miały ukryć proceder sprzedaży paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji przez oskarżonego D. S. (1). W wystawianych fakturach firma (...) figurowała jako sprzedawca paliwa, które w rzeczywistości zostało dostarczone wskazanym w nim odbiorcom przez oskarżonego D. S. (1). Okoliczności te znajdują również potwierdzenie częściowo w wyjaśnieniach oskarżonej B. K., która przyznała, iż podpisywała takie dokumenty oraz że nigdy nie widziała paliwa stanowiącego przedmiot transakcji, jak też, że otrzymywała wynagrodzenie za prowadzenie firmy.

Oskarżona B. K. działała w normalnej sytuacji życiowej, jako osoba dojrzała psychicznie, posiadająca pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachowała się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżoną zdatną do przypisania winy.

Mając na uwadze opisane powyżej ustalenia Sąd uznał oskarżoną B. K. za winną tego, że w okresie od 18 stycznia 2001 r. do 25 maja 2001 r. w R., działając czynem ciągłym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z A. T. (1), jako właścicielka Zakładu Budownictwa (...) poświadczyła nieprawdę w fakturach VAT o numerach: (...) z 18.01.2001 roku, (...) z 31.01.2001 roku, (...) z 02.02.2001 roku, (...) z 03.02.2001 roku, (...) z 05.02.2001 roku, (...) z 06.02.2001 roku, (...) z 13.03.2001 roku, (...) z 14.03.2001 roku, (...) z 15.03.2001 roku, (...) z 26.03.2001 roku, (...) z 27.03.2001 roku, (...) z 28.03.2001 roku, (...) z 29.03.2001 roku, (...) z 30.03.2001 roku, (...) z 31.03.2001 roku, (...) z 02.04.2001 roku, (...) z 09.04.2001 roku, (...) z 10.04.2001 roku, (...) z 11.04.2001 roku, (...) z 20.04.2001 roku, (...) z 23.04.2001 roku, (...) z 24.04.2001 roku, (...) z 27.04.2001 roku, (...) z 30.04.2001 roku, (...) z 07.05.2001 roku, (...) z 08.05.2001 roku, (...) z 09.05.2001 roku, (...) z 15.05.2001 roku, (...) z 16.05.2001 roku, (...) z 23.05.2001 roku, dokumentujących fikcyjną sprzedaż paliw dla spółki (...) z C., oraz (...) z 27.04.2001 roku, (...) z 09.05.2001 roku, (...) z 10.05.2001 roku, (...) z 11.05.2001 roku, (...) z 11.05.2001 roku, (...) z 11.05.2001 roku, (...) z 14.05.2011 roku, (...) z 15.05.2001 roku, (...) z 17.05.2001 roku, (...) z 17.05.2001 roku, (...) z 18.05.2001 roku, (...) z 21.05.2001 roku, (...) z 23.05.2001 roku, (...) z 23.05.2001 roku, (...) z 25.05.2001 roku, (...) z 25.05.2001 roku, (...) z 05.01.2001 roku, (...) z 05.01.2001 roku, (...) z 10.01.2001 roku, (...) z 12.01.2001 roku, (...) z 12.01.2001 roku, (...) z 15.01.2001 roku, (...) z 18.01.2001 roku, (...) z 19.01.2001 roku, (...) z 26.01.2001 roku, (...) z 31.01.2001 roku, (...) z 30.01.2001 roku, (...) z 01.02.2001 roku, (...) z 03.02.2001 roku, (...) z 05.02.2001 roku, (...) z 22.02.2001 roku, (...) z 26.02.2001 roku, (...) z 09.03.2001 roku, (...) z 30.03.2001 roku, (...) z 18.04.2001 roku dokumentujących fikcyjna sprzedaż paliw dla spółki (...) z C. to jest przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 kk w związku z art. 12 kk.

Wszystkie w/w faktury stanowiły przedmiot przestępstwa z art. 271 kk. Treść tych faktur nie odpowiadała rzeczywistości, albowiem wskazano w nich, że sprzedawcą towaru jest firma Zakład Budownictwa (...) podczas, gdy faktycznie sprzedawcą towaru był inny podmiot. Zgodnie z przyjętymi w doktrynie i orzecznictwie poglądami, w odniesieniu do przestępstwa z art. 271 kk przyjmuje się, iż: „Poświadczenie nieprawdy może polegać na potwierdzeniu okoliczności, która nie miała miejsca lub na przeinaczeniu rzeczywiście zaistniałej bądź na zatajeniu okoliczności, która powinna być zaświadczona w wystawianym dokumencie (por. wyrok SN z 25 listopada 2004 r., WA 24/04, OSNwSK 2004, poz. 2206). Określone w art. 271 § 1 poświadczenie nieprawdy musi odnosić się do okoliczności mającej znaczenie prawne, a nie prawnie obojętnej. Ocena, czy konkretne okoliczności mają taki charakter, zależy od rodzaju wystawianego dokumentu. Poświadczenie nieprawdy może być zawarte w samoistnym dokumencie lub może stanowić integralną część innego dokumentu (wyrok SN z 9 stycznia 1976 r., IV KR 305/75, LexisNexis nr (...), OSNPG 1976, nr 6, poz. 57).” (Joanna Piórkowska – Flieger Komentarz do art. 271 kk)

W przypadku w/w faktur mieliśmy do czynienia z poświadczeniem w dokumencie, iż sprzedawcą towaru jest inna jednostka niż w rzeczywistości. Okoliczność ta – wskazanie rzeczywistego sprzedawcy towaru – niewątpliwie miała znaczenie prawne, gdyż dokument w postaci faktury był podstawą rozliczeń z organami skarbowymi. Jak wykazano we wcześniejszych częściach uzasadnienia proceder, w ramach którego działała oskarżona B. K. miał na celu sprzedaż paliw poza ewidencją, unikanie odprowadzania należności podatkowych z tytułu podatku VAT i podatku dochodowego od osób fizycznych w efekcie nie ujawniania tych transakcji w dokumentacji księgowej firm, a co za tym idzie uzyskiwanie nielegalnych dochodów.

Niewątpliwie faktura VAT jest dokumentem w rozumieniu art. 271 gdyż stanowi dowód zawarcia umowy kupna – sprzedaży i ma znaczenie dla rozliczeń podatkowych, ponieważ na ich podstawie ustalana jest wartość sprzedaży danej firmy i stanowią one podstawę do sporządzania deklaracji podatkowych, jak też mogą one zostać skontrolowane przez US dla ustalenia czy dane w deklaracjach zgadzają się z faktycznym obrotem. „Specyficznym poświadczeniem nieprawdy jest wystawienie fikcyjnej faktury VAT, która nie dokumentuje żadnej rzeczywistej czynności gospodarczej. Najczęściej chodzi w tym wypadku o czynność przygotowawczą do wyłudzenia zwrotu podatku, a więc do popełnienia innego przestępstwa. Wystawienie fikcyjnej faktury VAT niewątpliwie realizuje znamiona typu czynu zabronionego z art. 271 § 1 .” (Włodzimierz Wróbel Komentarz do 271 kk). Skoro faktura VAT może stanowić przedmiot przestępstwa z art. 271 kk, to niewątpliwie oskarżona B. K., jako właściciel firmy (...) i osoba upoważniona do składania oświadczeń w jej imieniu, była inną osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu w rozumieniu art. 271 kk. Zauważyć w tym miejscu należy, iż oskarżona B. K. miała pełną świadomość, iż wystawiane i podpisywane przez nią faktury nie odpowiadają rzeczywistości. Jak wykazano we wcześniejszych częściach uzasadnienia oskarżona B. K. miała świadomość, iż jej firma nie prowadzi żadnej rzeczywistej działalności, a tym bardziej nie dokonuje sprzedaży takich ilości paliwa, jak wpisane na fakturach, które podpisywała. Ponadto z zeznań świadka D. Z. (1) wynika jednoznacznie, iż oskarżona B. K. przystępując do tego procederu miała świadomość na czym będzie polegała jej rola i akceptowała te warunki.

Nie ulega wątpliwości, iż wystawienie tych faktur było działaniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Jak wykazano wcześniej oskarżona B. K. uzyskiwała wynagrodzenie za te czynności. Ponadto wystawienie tych faktur miało na celu umożliwienie pozostałym członkom grupy przestępczej uzyskiwanie nielegalnych dochodów. Faktury te stanowiły, więc przedmiot przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 kk.

Wszystkie zachowania oskarżonej B. K. należy traktować łącznie jako popełnione w ramach czynu ciągłego – pomiędzy poszczególnymi zachowaniami były krótkie odstępy czasu (od kilku do kilkunastu dni) i były popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru – oskarżona obejmowała swoim zamiarem cykliczne wystawianie poświadczających nieprawdę faktur. Oskarżona działała, więc w warunkach czynu ciągłego, czyli w ramach art. 12 kk.

Oskarżona działała tu umyślnie w zamiarze bezpośrednim, którym obejmowała cykliczne wystawianie poświadczających nieprawdę dokumentów w celu osiągania korzyści majątkowych. Świadczy o tym analiza poczyniona powyżej.

20. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE XVI POSTAWIONY OSKARŻONEJ B. K.

(punkt 27 sentencji wyroku)

Oskarżonej B. K. zarzucono również popełnienie czynu polegającego na tym, że (punkt XL aktu oskarżenia) w okresie od listopada 2000 r. do czerwca 2001 r. w R., C., C. i w innych miejscowościach, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodów, wykorzystując działalność gospodarczą prowadzoną w ramach firmy Zakład Budownictwa (...) z siedzibą w R., wykonując polecenia D. Z. (1) ukierunkowane na przestępne przejęcie przez D. S. (1) i J. M. (1) świadczeń publicznoprawnych w postaci podatku dochodowego, podatku od towarów i usług oraz akcyzy z tytułu produkcji i sprzedaży paliw ciekłych wystawiała szereg dokumentów mających znaczenie prawne, stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w zakresie sprzedaży paliw płynnych, które zostały nielegalnie wyprodukowane, a następnie przekazywała je D. Z. (1) wprowadzając w ten sposób w błąd pracowników właściwych miejscowo urzędów skarbowych co do okoliczności będących podstawą naliczenia świadczeń publiczno-prawnych, doprowadzając w konsekwencji do podstępnego przejęcia przez te osoby należnej Skarbowi Państwa kwoty co najmniej 1 486 316 zł, powodując tym samym szkodę w majątku Skarbu Państwa uznaną ustawowo za mienie znacznej wartości, tj. przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku, iż oskarżona B. K. w ramach prowadzenia firmy (...) wystawiła szereg poświadczających nieprawdę faktur, które zostały objęte czynem opisanym w punkcie XV części wstępnej wyroku i w konsekwencji punktem 26 sentencji wyroku. W ustaleniach faktycznych opisano wszystkie te faktury, a w punkcie 19 uzasadnienia dokonano analizy zachowania oskarżonej i przypisanego jej przestępstwa. W toku postępowania nie ustalono, aby oskarżona B. K. działając w imieniu firmy (...) wystawiła jeszcze inne faktury poświadczające nieprawdę. Dodać przy tym należy, iż te faktury, które zostały opisane w ustaleniach faktycznych i objęte czynem przypisanym w punkcie 26 sentencji niniejszego wyroku to te same faktury, co do których poczyniono ustalenia faktyczne w sprawie IV K 927/06. Analiza uzasadnienia tamtego wyroku wskazuje, iż nie poczyniono tam ustaleń faktycznych, z których wynikałoby, iż oskarżona B. K. wystawiła jeszcze inne faktury, nie objęte zarzutem nr XXXVIII aktu oskarżenia (XV części wstępnej niniejszego wyroku). Brak jest, więc nawet możliwości poczynienia dodatkowych ustaleń w tym zakresie z uwagi na obowiązujący zakaz reformationis in peius. Można domniemywać, iż faktury wspomniane w punkcie XVI części wstępnej niniejszego wyroku to te same faktury, co wymienione enumeratywnie w XV części wstępnej niniejszego wyroku, tyle, że miały służyć do wykazania, iż oskarżona dopuściła się również przestępstwa z art. 286 kk. Reasumując należy stwierdzić, iż nie ustalono, jakie konkretnie dokumenty miała wystawić oskarżona B. K., które to dokumenty odpowiadałyby określeniu „szereg dokumentów mających znaczenie prawne, stwierdzających nierzeczywisty stan faktyczny w zakresie sprzedaży paliw płynnych” użytemu w opisie czynu wskazanego w punkcie XVI części wstępnej niniejszego wyroku. W efekcie brak jest podstaw do przypisania jej popełnienia przestępstwa z art. 271 § 1 i 3 kk w kształcie opisanym w punkcie XVI części wstępnej niniejszego wyroku.

Ponadto wskazać należy, iż w opisie tego czynu zawartym w akcie oskarżenia zarzucono również oskarżonej B. K. popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 kk w związku z art. 294 § 1 kk. W kwestii analizy możliwości przypisania tego przestępstwa oskarżonej B. K. należy odwołać się do uwag poczynionych w punkcie 6 uzasadnienia, albowiem sytuacja w przypadku tej oskarżonej przedstawia się identycznie, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1).

W świetle powyższych okoliczności koniecznym stało się uniewinnienie oskarżonej B. K. od popełnienia zarzucanego jej aktem oskarżenia czynu opisanego w punkcie XVI części wstępnej wyroku.

21. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE XVII POSTAWIONY OSKARŻONEMU M. M. (10)

(punkt 29 sentencji wyroku)

W przypadku tego czynu zarzuconego oskarżonemu M. M. (1) zastosowanie mają wszystkie uwagi poczynione w punkcie 5 uzasadnienia odnoszącym się do zarzutu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, a postawionego oskarżonemu J. M. (1).

Również w przypadku czynu zarzuconego oskarżonemu M. M. (1) stwierdzić należy, iż obrót pieniędzmi, które oskarżony wypłacał w gotówce z rachunków bankowych wykonując polecenia oskarżonego J. M. (1) i przekazując je określonym osobom miał umożliwić popełnianie przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji, a w efekcie uzyskiwanie dochodów ze sprzedaży takich paliw, jak też z unikania uiszczania należności podatkowych zarówno przez osoby wprowadzające takie paliwa do obrotu, jak i przez osoby prowadzące firmy, które brały udział w tym procederze. Obrót tymi pieniędzmi był, więc środkiem prowadzącym do osiągnięcia tych celów.

W kwestii analizy możliwości przypisania tego czynu oskarżonemu M. M. (1) należy odwołać się do uwag poczynionych w punkcie 5 uzasadnienia, albowiem sytuacja w przypadku tego oskarżonego przedstawia się identycznie, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1). Również w przypadku oskarżonego M. M. (1) stwierdzić należy, iż pieniądze wskazane w zarzucie XVII nie stanowiły korzyści pochodzących z przestępstwa. Do oskarżonego M. M. (1) odnoszą się również zakazy reformationis in peius opisane w punkcie 5 uzasadnienia. Opis jego zachowania mającego wypełniać znamiona przestępstwa z art. 299 kk był nieco odmienny niż w przypadku oskarżonego J. M. (1), albowiem chodziło o „środki finansowe pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z nielegalnym handlem paliwami”. Określenie czynów zabronionych, z których miały pochodzić korzyści jako „związane z nielegalnym handlem paliwami” jest jeszcze bardziej ogólne niż w przypadku oskarżonego J. M. (1) i z pewnością nie spełnia wymogów art. 299 kk. Ponadto tak samo, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1), w wyroku w sprawie IV K 927/06 zachowanie oskarżonego M. M. (1) zostało zakwalifikowane jako przestępstwo art. 18 § 1 kk w zw. z art. 299 § 1, 5 i 6 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.06.2001 r. Nadmienić w tym miejscu należy, iż oskarżony M. M. (1) był również sprawcą przestępstw, z których (według Prokuratury) te środki pochodziły, gdyż brał on udział w działaniu grupy przestępczej, polecał wystawiać poświadczające nieprawdę faktury, jak też nadzorował dostawy paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji.

Skutkować to musiało uniewinnieniem oskarżonego M. M. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie XVII części wstępnej wyroku.

22. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE XVIII POSTAWIONY OSKARŻONEMU M. M. (10)

(punkt 30 sentencji wyroku)

Jak wykazano we wcześniejszych punktach oskarżony M. M. (1) działając w porozumieniu z oskarżonym J. M. (1) polecał Z. G. wystawianie faktur poświadczających nieprawdę, które dokumentowały fikcyjną sprzedaż komponentów paliwowych firmom (...).

Nadmienić należy, iż oskarżony M. M. (1) działał w normalnej sytuacji życiowej, jako osoba dojrzała psychicznie, posiadająca pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachował się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżonego zdatnym do przypisania winy.

W związku z tym Sąd uznał oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że w okresie od 24 września 2001 r. do 30 stycznia 2002 r. w M. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako właściciel firmy (...) paliwa płynne, wspólnie i w porozumieniu z J. M. (1) polecił Z. G. by wystawiła faktury VAT o numerach (...) dokumentujące fikcyjne transakcje sprzedaży komponentów paliwowych dla firm (...) należącej do znanej z nazwiska osoby i (...) należącej do znanej z nazwiska osoby o łącznej wartości (...) zł tj. występku z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Oskarżony M. M. (1) był właścicielem firmy (...), a Z. G. była w niej zatrudniona i do jej obowiązków należało m.in. wystawianie faktur VAT dotyczących sprzedaży prowadzonej przez tą firmę. Z. G. była więc osobą uprawnioną do wystawiania dokumentów w rozumieniu art. 271 kk, a jednocześnie obowiązana była do wykonywania poleceń wydawanych jej przez oskarżonego M. M. (1) również w zakresie treści, jaka ma być wpisana w wystawianych fakturach VAT. W ramach działalności przestępczej, w której uczestniczył również oskarżony M. M. (1) konieczne było wystawianie poświadczających nieprawdę faktur sprzedaży przez firmę (...) komponentów paliwowych, które w rzeczywistości nie były sprzedawane przez tą firmę, lecz wykorzystywane do nielegalnej produkcji paliwa. Oskarżony M. M. (1) polecał, więc Z. G. wystawianie takich faktur, a więc jego zachowanie stanowiło sprawstwo polecające, gdyż polecał jej dokonanie czynu zabronionego polegającego na poświadczeniu nieprawdy w dokumentach wystawianych w imieniu firmy (...) – fakturach VAT.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż wszystkie w/w faktury stanowiły przedmiot przestępstwa z art. 271 kk. Treść tych faktur nie odpowiadała rzeczywistości, gdyż objęte nimi transakcje w rzeczywistości nie zaistniały. Zgodnie z przyjętymi w doktrynie i orzecznictwie poglądami, w odniesieniu do przestępstwa z art. 271 kk przyjmuje się, iż: „Poświadczenie nieprawdy może polegać na potwierdzeniu okoliczności, która nie miała miejsca lub na przeinaczeniu rzeczywiście zaistniałej bądź na zatajeniu okoliczności, która powinna być zaświadczona w wystawianym dokumencie (por. wyrok SN z 25 listopada 2004 r., WA 24/04, OSNwSK 2004, poz. 2206). Określone w art. 271 § 1 poświadczenie nieprawdy musi odnosić się do okoliczności mającej znaczenie prawne, a nie prawnie obojętnej. Ocena, czy konkretne okoliczności mają taki charakter, zależy od rodzaju wystawianego dokumentu. Poświadczenie nieprawdy może być zawarte w samoistnym dokumencie lub może stanowić integralną część innego dokumentu (wyrok SN z 9 stycznia 1976 r., IV KR 305/75, LexisNexis nr (...), OSNPG 1976, nr 6, poz. 57).” (Joanna Piórkowska – Flieger Komentarz do art. 271 kk).

Wszystkie zachowania oskarżonego M. M. (1) należy traktować łącznie jako popełnione w ramach czynu ciągłego – pomiędzy poszczególnymi zachowaniami były krótkie odstępy czasu (od kilku do kilkunastu dni) i były popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru – obejmowali swoim zamiarem cykliczne polecanie Z. G. wystawianie poświadczających nieprawdę faktur. Oskarżony działał, więc w warunkach czynu ciągłego, czyli w ramach art. 12 kk.

23. ZARZUT OPISANY W PUNKCIE XIX POSTAWIONY OSKARŻONEJ A. M. (1)

(punkt 32 sentencji wyroku)

W przypadku tego czynu zarzuconego oskarżonej A. M. (1) zastosowanie mają prawie wszystkie uwagi poczynione w punkcie 5 uzasadnienia odnoszącym się do zarzutu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, a postawionego oskarżonemu J. M. (1). Nie mają jedynie zastosowania uwagi odnośnie kwalifikacji zastosowanej w wyroku w sprawie IV K 927/06, albowiem Sąd Rejonowy w Częstochowie uznał oskarżona A. M. (1) za winną popełnienia przestępstwa z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu z daty orzekania (30 listopada 2012r) nie wskazując, aby chodziło o brzmienie przepisu art. 299 kk obowiązujące do dnia 22.06.2001 r.

Również w przypadku czynu zarzuconego oskarżonej A. M. (1) stwierdzić należy, iż obrót pieniędzmi, które oskarżona wypłacała w gotówce z rachunków bankowych wykonując polecenia oskarżonego J. M. (1) i przekazując je określonym osobom miał umożliwić popełnianie przestępstw polegających na wprowadzaniu do obrotu paliwa pochodzącego z nielegalnej produkcji, a w efekcie uzyskiwanie dochodów ze sprzedaży takich paliw, jak też z unikania uiszczania należności podatkowych zarówno przez osoby wprowadzające takie paliwa do obrotu, jak i przez osoby prowadzące firmy, które brały udział w tym procederze. Obrót tymi pieniędzmi był, więc środkiem prowadzącym do osiągnięcia tych celów.

W kwestii analizy możliwości przypisania tego czynu oskarżonej A. M. (1) należy odwołać się do uwag poczynionych w punkcie 5 uzasadnienia, albowiem sytuacja w przypadku tej oskarżonej przedstawia się identycznie, jak w przypadku oskarżonego J. M. (1). Również w przypadku oskarżonej A. M. (1) stwierdzić należy, iż pieniądze wskazane w zarzucie XIX nie stanowiły korzyści pochodzących z przestępstwa. Do oskarżonej A. M. (1) odnosi się również zakaz reformationis in peius opisany w punkcie 5 uzasadnienia. Opis jej zachowania mający wypełniać znamiona przestępstwa z art. 299 kk był nieco odmienny niż w przypadku oskarżonego J. M. (1), albowiem chodziło o „środki finansowe pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych związanych z nielegalnym handlem paliwami”. Określenie czynów zabronionych, z których miały pochodzić korzyści jako „związane z nielegalnym handlem paliwami” jest jeszcze bardziej ogólne niż w przypadku oskarżonego J. M. (1) i z pewnością nie spełnia wymogów art. 299 kk.

Skutkować to musiało uniewinnieniem oskarżonej A. M. (1) od popełnienia czynu opisanego w punkcie XIX części wstępnej wyroku.

24. WYMIAR KARY, (...) O (...)

Oskarżony J. M. (1) nie był dotychczas karany przez Sąd (dane o karalności k. 17602).

Oskarżony D. S. (1) nie był dotychczas karany przez Sąd (dane o karalności k. 17603).

Oskarżona A. H. (1) nie była dotychczas karana przez Sąd (dane o karalności k. 17611).

Oskarżony Ł. W. (1) nie był dotychczas karany przez Sąd (dane o karalności k. 17605).

Oskarżony M. K. (1) nie był dotychczas karany przez Sąd (dane o karalności k. 17604).

Oskarżona A. M. (2) nie była dotychczas karana przez Sąd (dane o karalności k. 17610).

Oskarżona B. K. nie była dotychczas karana przez Sąd (dane o karalności k. 17609).

Oskarżony M. M. (1) nie był dotychczas karany przez Sąd (dane o karalności k. 17607).

Podejmując decyzję w przedmiocie wymiaru kar jednostkowych, kar łącznych oraz ewentualnego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonych Sąd, zgodnie z art. 4 § 1 kk, zastosował przepisy kodeksu karnego, które obowiązywały w datach popełnienia czynów, a więc do dnia 30 czerwca 2015 roku. Przepisy dotyczące tych kwestii obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 roku były względniejsze dla oskarżonych.

Przy wymiarze kary w stosunku do oskarżonego J. M. (1) , jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonego oraz ich cykliczność, rozmiary przestępczej działalności oskarżonego oraz jej zorganizowany charakter, jak też kierowniczą rolę przez niego spełnianą. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego J. M. (1).

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonemu J. M. (1) następujące kary pozbawienia wolności:

-: za przestępstwo z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i inne (punkt 2 sentencji) karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,
-: za przestępstwo z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 1 i 3 kk i inne (punkt 3 sentencji) karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności;
-: za przestępstwo z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku (punkt 4 sentencji) karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu J. M. (1) karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności. Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonego. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżonego przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponadto Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu J. M. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 04 marca 2002 roku do dnia 13 lutego 2003 roku.

Przy wymiarze kary w stosunku do oskarżonego D. S. (1) , jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonego oraz ich cykliczność, rozmiary przestępczej działalności oskarżonego oraz jej zorganizowany charakter, jak też kierowniczą rolę przez niego spełnianą. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego D. S. (1).

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonemu D. S. (1) następujące kary pozbawienia wolności:

-: za przestępstwo z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i inne (punkt 7 sentencji) karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,
-: za przestępstwo z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku (punkt 8 sentencji) karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu D. S. (1) karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonego. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżonego przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponadto Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu D. S. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 10 sierpnia 2006 roku do dnia 11 stycznia 2007 roku.

Przy wymiarze kary w stosunku do oskarżonej A. H. (1) , jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonej oraz ich cykliczność, rozmiary przestępczej działalności oskarżonej oraz jej zorganizowany charakter, jak też kierowniczą rolę przez nią spełnianą. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonej A. H. (1).

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonej A. H. (1) następujące kary pozbawienia wolności:

-: za przestępstwo z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i inne (punkt 12 sentencji) karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,
-: za przestępstwo z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku (punkt 14 sentencji) karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonej A. H. (1) karę łączną 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonej. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżoną przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponadto Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonej A. H. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 30 kwietnia 2002 roku do dnia 20 lutego 2003 roku.

Przy wymiarze kary w stosunku do oskarżonego Ł. W. (1) , jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonego oraz ich cykliczność, rozmiary przestępczej działalności oskarżonego oraz jej zorganizowany charakter, jak też kierowniczą rolę przez niego spełnianą. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego Ł. W. (1).

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonemu Ł. W. (1) następujące kary pozbawienia wolności:

-: za przestępstwo z art. 18 § 1 kk w związku z art. 271 § 1 i 3 kk i inne (punkt 12 sentencji) karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,
-: za przestępstwo z art. 258 § 3 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.04.2004 roku (punkt 14 sentencji) karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu Ł. W. (1) karę łączną 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonego. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżonego przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponadto Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu Ł. W. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 19 lipca 2002 roku do dnia 18 lutego 2003 roku.

Przy wymiarze kary w stosunku do oskarżonego M. K. (1) , jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonego oraz ich cykliczność, rozmiary przestępczej działalności oskarżonego. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego M. K. (1).

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonemu M. K. (1) karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku (punkt 17 sentencji). Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżonego przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponadto Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu M. K. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 04 marca 2002 roku do dnia 29 maja 2002 roku i od dnia 27 września 2006 roku do dnia 19 października 2006 roku.

Przy wymiarze kary w stosunku do oskarżonej A. M. (2) , jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonej oraz ich cykliczność. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonej A. M. (2).

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonej karę pozbawienia wolności w wymiarze 9 miesięcy (punkt 22 sentencji). Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonej. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżoną przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Biorąc pod uwagę postawę oskarżonej A. M. (2), jej właściwości i warunki osobiste, dotychczasową niekaralność, Sąd uznał, iż mimo zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oskarżona będzie przestrzegała porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa. Biorąc pod uwagę okoliczności i charakter czynu Sąd uznał iż dwuletni okres próby będzie wystarczający w tym przypadku.

W związku z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności Sąd uznał za konieczne orzeczenie od oskarżonej grzywny, która stanowiłaby realną dolegliwość dla oskarżonej w związku z popełnionym przestępstwem. Biorąc pod uwagę stopień winy i społeczną szkodliwość czynu oskarżonej Sąd wymierzył grzywnę w wysokości (...)stawek dziennych. Ustalając wysokość stawki dziennej Sąd miał na uwadze sytuację materialną i osobistą oskarżonej, jej dochody. Oskarżona utrzymuje się obecnie ze świadczenia rehabilitacyjnego, a więc poziom jej dochodów jest niski. W związku z tym Sąd ustalił wysokość jednej stawki dziennej na kwotę (...)zł, a więc w dolnej granicy.

Na marginesie należy zauważyć, iż w opisie czynu przyjętym w akcie oskarżenia i w przypisanym w wyroku Sądu Rejonowego nie wskazano, aby oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a mimo to Sąd Rejonowy orzekł wobec niej grzywnę na podstawie art. 33 § 2 kk. W niniejszej sprawie nie było możliwości poczynienia takiego ustalenia, a tym bardziej przyjęcia go w opisie czynu, gdyż stanowiłoby to naruszenie zakazu reformationis in peius.

Ponadto Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonej na poczet orzeczonej grzywny okres zatrzymania w sprawie od dnia 11 lutego 2003 roku do dnia 12 lutego 2003 roku, przy czym jeden dzień pozbawienia wolności odpowiada dwóm stawkom dziennym grzywny.

Przy wymiarze kary w stosunku do oskarżonej B. K. , jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonej oraz ich cykliczność. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonej B. K..

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonej karę pozbawienia wolności w wymiarze 9 miesięcy (punkt 26 sentencji). Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonej. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżoną przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Biorąc pod uwagę postawę oskarżonej B. K., jej właściwości i warunki osobiste, dotychczasową niekaralność, Sąd uznał, iż mimo zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oskarżona będzie przestrzegała porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa. Biorąc pod uwagę okoliczności i charakter czynu Sąd uznał iż dwuletni okres próby będzie wystarczający w tym przypadku.

Przy wymiarze kary w stosunku do oskarżonego M. M. (1) , jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonego oraz ich cykliczność. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego M. M. (1).

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonemu karę pozbawienia wolności w wymiarze 8 (ośmiu) miesięcy (punkt 30 sentencji). Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżonego przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Biorąc pod uwagę postawę oskarżonego M. M. (1), jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasową niekaralność, Sąd uznał, iż mimo zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa. Biorąc pod uwagę okoliczności i charakter czynu Sąd uznał iż trzyletni okres próby będzie wystarczający w tym przypadku.

Sąd na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa w odniesieniu do oskarżonych B. O. (1) oraz A. M. (1) w całości, oraz w części, w której pozostali oskarżeni zostali uniewinnieni od popełnienia zarzucanych im czynów.

W tej sytuacji koniecznym stało się dokonanie zwrotu oskarżonym wydatków poniesionych w związku z ustanowieniem jednego obrońcy z wyboru w całości lub w części.

W akcie oskarżenia, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Częstochowie oskarżonemu J. M. (1) zarzucono popełnienie 7 przestępstw. W postępowaniu toczącym się w sprawie IV K 927/06 korzystał on z pomocy obrońcy z wyboru i w tym postępowaniu prawomocnie umorzono wobec niego postępowanie odnośnie 2 z postawionych mu zarzutów. Wyrokiem wydanym w niniejszej sprawie oskarżony został uniewinniony od popełnienia 2 zarzucanych mu czynów, oraz skazany za popełnienie 3 pozostałych zarzucanych mu przestępstw. Sąd ocenił, iż nakład pracy obrońcy odnośnie 4 zarzutów, co do których postępowanie umorzono względnie oskarżony został uniewinniony wynosił (...) ogółu nakładu pracy poświęconego na przygotowanie się do obrony. Łączna kwota wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy poniesionych przez oskarżonego J. M. wyniosła (...) zł. Mając na uwadze przyjętą wcześniej wielkość nakładu pracy obrońcy na przygotowanie się do obrony w zakresie zarzutów, co do których oskarżony został uniewinniony lub umorzono postępowanie przyjęto, iż oskarżonemu J. M. należy się zwrot kwoty (...) zł z tytułu wydatków poniesionych na obronę w postepowaniu sądowym toczącym się w niniejszej sprawie.

W akcie oskarżenia, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Częstochowie oskarżonemu D. S. (1) zarzucono popełnienie 4 przestępstw. W postępowaniu toczącym się w sprawie IV K 927/06 korzystał on z pomocy obrońcy z wyboru i w tym postępowaniu prawomocnie umorzono wobec niego postępowanie odnośnie 2 z postawionych mu zarzutów. Wyrokiem wydanym w niniejszej sprawie oskarżony został skazany za popełnienie 2 pozostałych zarzucanych mu przestępstw. Sąd ocenił, iż nakład pracy obrońcy odnośnie 2 zarzutów, co do których postępowanie umorzono wynosił (...)ogółu nakładu pracy poświęconego na przygotowanie się do obrony. Łączna kwota wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy poniesionych przez oskarżonego D. S. wyniosła (...) zł. Mając na uwadze przyjętą wcześniej wielkość nakładu pracy obrońcy na przygotowanie się do obrony w zakresie zarzutów, co do których umorzono postępowanie przyjęto, iż oskarżonemu D. S. należy się zwrot kwoty (...) zł z tytułu wydatków poniesionych na obronę w postepowaniu sądowym toczącym się w niniejszej sprawie.

W akcie oskarżenia, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Częstochowie oskarżonej A. H. (1) zarzucono popełnienie 5 przestępstw. W postępowaniu toczącym się w sprawie IV K 927/06 korzystała on z pomocy obrońcy z wyboru i w tym postępowaniu prawomocnie umorzono wobec nie postępowanie odnośnie 1 z postawionych jej zarzutów. Wyrokiem wydanym w niniejszej sprawie oskarżona została uniewinniona od popełnienia 2 zarzucanych jej czynów, oraz skazana za popełnienie 2 pozostałych zarzucanych jej przestępstw. Sąd ocenił, iż nakład pracy obrońcy odnośnie 3 zarzutów, co do których postępowanie umorzono względnie oskarżona została uniewinniona wynosił (...)ogółu nakładu pracy poświęconego na przygotowanie się do obrony. Łączna kwota wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy poniesionych przez oskarżoną A. H. wyniosła (...) zł. Mając na uwadze przyjętą wcześniej wielkość nakładu pracy obrońcy na przygotowanie się do obrony w zakresie zarzutów, co do których oskarżona została uniewinniona lub umorzono postępowanie przyjęto, iż oskarżonej A. H. należy się zwrot kwoty (...)zł z tytułu wydatków poniesionych na obronę w postepowaniu sądowym toczącym się w niniejszej sprawie.

W akcie oskarżenia, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Częstochowie oskarżonemu Ł. W. (1) zarzucono popełnienie 7 przestępstw. W postępowaniu toczącym się w sprawie IV K 927/06 korzystał on z pomocy obrońcy z wyboru i w tym postępowaniu prawomocnie umorzono wobec niego postępowanie odnośnie 3 z postawionych mu zarzutów. Wyrokiem wydanym w niniejszej sprawie oskarżony został uniewinniony od popełnienia 2 zarzucanych mu czynów, oraz skazany za popełnienie 2 pozostałych zarzucanych mu przestępstw. Sąd ocenił, iż nakład pracy obrońcy odnośnie 5 zarzutów, co do których postępowanie umorzono względnie oskarżony został uniewinniony wynosił (...)ogółu nakładu pracy poświęconego na przygotowanie się do obrony. Łączna kwota wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy poniesionych przez oskarżonego Ł. W. wyniosła (...)zł. Mając na uwadze przyjętą wcześniej wielkość nakładu pracy obrońcy na przygotowanie się do obrony w zakresie zarzutów, co do których oskarżony został uniewinniony lub umorzono postępowanie przyjęto, iż oskarżonemu Ł. W. należy się zwrot kwoty (...)zł z tytułu wydatków poniesionych na obronę w postepowaniu sądowym toczącym się w niniejszej sprawie.

W akcie oskarżenia, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Częstochowie oskarżonemu M. K. (1) zarzucono popełnienie 4 przestępstw. W postępowaniu toczącym się w sprawie IV K 927/06 I II K 28/14 korzystał on z pomocy obrońcy z wyboru. W postępowaniu w sprawie IV K 927/06 prawomocnie umorzono wobec niego postępowanie odnośnie 2 z postawionych mu zarzutów. Wyrokiem wydanym w niniejszej sprawie oskarżony został uniewinniony od popełnienia 1 z zarzucanych mu czynów, oraz skazany za popełnienie 1 z zarzucanych mu przestępstw. Sąd ocenił, iż nakład pracy obrońcy w postępowaniu IV K 927/06 odnośnie 3 zarzutów, co do których postępowanie umorzono względnie oskarżony został uniewinniony wynosił (...)ogółu nakładu pracy poświęconego na przygotowanie się do obrony. Łączna kwota wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy poniesionych przez oskarżonego M. K. w postępowaniu IV K 927/06 wyniosła (...) zł. Mając na uwadze przyjętą wcześniej wielkość nakładu pracy obrońcy na przygotowanie się do obrony w zakresie zarzutów, co do których oskarżony został uniewinniony lub umorzono postępowanie przyjęto, iż oskarżonemu M. K. należy się zwrot kwoty (...)zł z tytułu wydatków poniesionych na obronę w postepowaniu IV K 927/06. Sąd ocenił, iż nakład pracy obrońcy w postępowaniu II K 28/14 odnośnie 1 zarzutu, co do którego oskarżony został uniewinniony wynosił (...) ogółu nakładu pracy poświęconego na przygotowanie się do obrony. Łączna kwota wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy poniesionych przez oskarżonego M. K. w postępowaniu II K 28/14 wyniosła (...) zł. Mając na uwadze przyjętą wcześniej wielkość nakładu pracy obrońcy na przygotowanie się do obrony w zakresie zarzutu, co do którego oskarżony został uniewinniony przyjęto, iż oskarżonemu M. K. należy się zwrot kwoty (...) zł z tytułu wydatków poniesionych na obronę w postepowaniu II K 28/14. Łącznie przyznano oskarżonemu z tego tytułu kwotę (...) zł.

W akcie oskarżenia, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Częstochowie oskarżonemu M. M. (1) zarzucono popełnienie 4 przestępstw. W postępowaniu toczącym się w sprawie IV K 927/06 I II K 28/14 korzystał on z pomocy obrońcy z wyboru. W postępowaniu w sprawie IV K 927/06 prawomocnie umorzono wobec niego postępowanie odnośnie 2 z postawionych mu zarzutów. Wyrokiem wydanym w niniejszej sprawie oskarżony został uniewinniony od popełnienia 1 z zarzucanych mu czynów, oraz skazany za popełnienie 1 z zarzucanych mu przestępstw. Sąd ocenił, iż nakład pracy obrońcy w postępowaniu IV K 927/06 odnośnie 3 zarzutów, co do których postępowanie umorzono względnie oskarżony został uniewinniony wynosił (...)ogółu nakładu pracy poświęconego na przygotowanie się do obrony. Łączna kwota wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy poniesionych przez oskarżonego M. M. w postępowaniu IV K 927/06 wyniosła (...)zł. Mając na uwadze przyjętą wcześniej wielkość nakładu pracy obrońcy na przygotowanie się do obrony w zakresie zarzutów, co do których oskarżony został uniewinniony lub umorzono postępowanie przyjęto, iż oskarżonemu M. M. należy się zwrot kwoty (...)zł z tytułu wydatków poniesionych na obronę w postepowaniu IV K 927/06. Sąd ocenił, iż nakład pracy obrońcy w postępowaniu II K 28/14 odnośnie 1 zarzutu, co do którego oskarżony został uniewinniony wynosił (...) ogółu nakładu pracy poświęconego na przygotowanie się do obrony. Łączna kwota wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy poniesionych przez oskarżonego M. M. w postępowaniu II K 28/14 wyniosła (...) zł. Mając na uwadze przyjętą wcześniej wielkość nakładu pracy obrońcy na przygotowanie się do obrony w zakresie zarzutu, co do którego oskarżony został uniewinniony przyjęto, iż oskarżonemu M. M. należy się zwrot kwoty (...)zł z tytułu wydatków poniesionych na obronę w postepowaniu II K 28/14. Łącznie przyznano oskarżonemu z tego tytułu kwotę (...)zł.

W akcie oskarżenia, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Częstochowie oskarżonej A. M. (1) zarzucono popełnienie 2 przestępstw. W postępowaniu toczącym się w sprawie IV K 927/06 korzystała on z pomocy obrońcy z wyboru i w tym postępowaniu prawomocnie umorzono wobec nie postępowanie odnośnie 1 z postawionych jej zarzutów. Wyrokiem wydanym w niniejszej sprawie oskarżona została uniewinniona od popełnienia drugiego z zarzucanych jej czynów. Zasadnym jest, więc zwrot całości kosztów poniesionych przez oskarżoną A. M. (1) z tytułu wydatków na obronę. Łączna kwota wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy poniesionych przez oskarżoną A. M. wyniosła (...) zł i taką kwotę jej przyznano z tytułu wydatków poniesionych na obronę w postepowaniu sądowym toczącym się w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze orzeczone wobec oskarżonych J. M. (1), A. H. (1), Ł. W. (1), A. M. (2), B. K. kary, jak też biorąc pod uwagę warunki materialne i rodzinne tych oskarżonych, Sąd uznał za stosowne na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnić ich od opłaty i pozostałych kosztów procesu, którymi obciążył Skarb Państwa, bowiem ich uiszczenie mogłoby być dla nich zbyt uciążliwe.

Sąd uznał za stosowne obciążyć oskarżonych D. S. (1), M. K. (1) i M. M. (1) opłatami w związku z wymierzonymi wobec nich karami pozbawienia wolności. W związku z tym Sąd zasądził na rzecz Skarbu Państwa: od oskarżonego D. S. (1) opłatę w kwocie 300 (trzysta) zł, od oskarżonego M. K. (1) opłatę w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) zł, od oskarżonego M. M. (1) opłatę w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) zł. Mając na uwadze orzeczone wobec tych oskarżonych kary oraz ich warunki materialne Sąd uznał za stosowne zwolnić ich od ponoszenia wydatków postepowania obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO w C.

Marcin Buzdygan

Dodano: 10 czerwca 2024, Opublikował(a): Urszula Bachniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Częstochowie
Osoba, która wytworzyła informację: Marcin Buzdygan
Data wytworzenia informacji: 13 czerwca 2018