Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Ł. wystąpił przeciwko pozwanemu K. G. z żądaniem zapłaty kwoty 7.587,07 zł między innymi tytułem obowiązkowej składki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego oraz auto casco.

Na poparcie swojego żądania powód wyjaśnił, że posiadacz pojazdu K. G. ubezpieczył u powoda z tytułu odpowiedzialności cywilnej i zdarzeń komunikacyjnych samochód osobowy marki A. (...). Pozwany nie uregulował rat składki ubezpieczeniowej, której płatność przypadała według harmonogramu zapisanego w polisie.

Pozwany domagał się oddalenia powództwa i zarzucił, że zapłacił należną składkę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Powód (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Ł. prowadzi działalność ubezpieczeniową. Pozwany K. G. jako posiadacz pojazdu A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) zawarł w dniu 17 czerwca 2014 r. z powodem obowiązkową umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, auto casco oraz od zdarzeń komunikacyjnych. Umowa została zawarta na okres od 17 czerwca 2014 r. do 16 czerwca 2015 r. co potwierdzono polisą nr (...). Z tytułu umowy ubezpieczenia powodowi należała się od pozwanego składka w kwocie 6.691,00 zł płatna w 2 ratach, pierwsza w kwocie 3.371 zł do dnia 24 czerwca 2014 r., druga w kwocie 3.320 zł do 16 grudnia 2014 r.. Pozwany nie zapłacił rat składki ubezpieczeniowej czym dopuścił do powstania zaległości wraz z odsetkami w łącznej kwocie 7.587,07 zł.

Następujący stan faktyczny, który pozwany kwestionował twierdząc, że składkę ubezpieczeniową zapłacił, sąd ustalił w oparciu o przedstawione przez strony dowody, a to polisę, wezwanie do zapłaty, odpis KRS z rejestru przedsiębiorców.

Sąd dał wiarę powołanym w sprawie dokumentom urzędowym albowiem jako dokumenty urzędowe stanowią dowód tego co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244§1 kpc). Sąd dał wiarę także dokumentom prywatnym w postaci polisy oraz z korespondencji przedsądowej albowiem po myśli art. 245 kpc dokumenty takie korzystają z domniemania prawdziwości. Domniemania te nie zostały obalone przez strony, a brak jest podstaw by dowody te kwestionować z urzędu. Po myśli art. 232 kpc strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, a ciężar dowodu zgodnie z art. 6 kc spoczywa na osobie, która z faktu wywodzi skutki prawne. Zdaniem Sądu roszczenie powoda jest bezsporne i zostało należycie udowodnione. Pozwany nie wykazał by uiścił dochodzoną pozwem ratę składki, a powód nie przyznał jego twierdzeń.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w całości zasługuje na uwzględnienie. Po myśli art. 805§1 kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia, którą strony zawarły ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Analiza żądania pozwu doprowadziła do konkluzji, że roszczenie jest słuszne. Powód udzielił pozwanemu ochrony ubezpieczeniowej i może domagać się w zamian zapłaty rat składki ubezpieczeniowej. Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli z dnia 22 maja 2003 r. posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC za szkody związane z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń trwa przez wskazany w umowie i kończy się z upływem ostatniego dnia tego okresu. W myśl art. 28 ust.1 cyt. ustawy, jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później na jeden dzień przed upływem okresu 12 m-cy, na który umowa została zawarta nie powiadomi o jej wypowiedzeniu uważa się, że została zawarta następna umowa na 12 m-cy. Skoro powód udzielił ochrony ubezpieczeniowej pozwanemu ma prawo do dochodzenia od niego składki.

Stosownie do treści art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Przewidziany w art. 481 k.c. obowiązek zapłaty za opóźnienie dotyczy wyłącznie świadczenia pieniężnego i obciąża dłużnika bez względu na przyczyny uchybienia terminu płatności. Wierzyciel nie musi przy tym wykazywać swej szkody, dłużnik jest bowiem zobowiązany niezależnie od tego, czy wierzyciel szkodę poniósł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku, o kosztach zaś rozstrzygnięto po myśli art. 98§1 kpc.

sędzia