Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód W. K. domagał się zasądzenia od pozwanej K. U. 22000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że strony zawarły w dniu 1 lipca 2010 r. umowę, na podstawie której pozwana zobowiązała się zainstalować w maszynie (drukarce) układ optyczny, a powód zapłacić wynagrodzenie w kwocie 22000 zł brutto. Przed przystąpieniem do wykonania umowy przez pozwaną powód zapłacił zaliczkę
w tejże kwocie. Pozwana umowy nie wykonała, zatem powód skierował do niej wezwanie o zwrot zaliczki.

Pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i domagała się oddalenia powództwa i zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Wskazała, że nigdy nie stwierdziła, że nie wykona zobowiązania wobec powoda, a nie wykonała go dlatego, iż jej kontrahent nie dostarczył zamówionego układu optycznego, mimo wpłacenia mu zaliczki. Wyraziła gotowość zrealizowania zamówienia powoda, jeśli uiściłby jej
w tym celu kwotę 10000 zł. Dodała, iż powód nie wyznaczył jej terminu do zrealizowania zamówienia, lecz od razu wezwał do zwrotu zaliczki.

Na rozprawie w dniu 11 kwietnia pełnomocnik powoda stwierdził, iż pozwana miała wykonać zamówienie w październiku 2014 r., a montaż układu optycznego nie ma już dla powoda znaczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bezsporne jest, że strony zawarły umowę, na podstawie której pozwana miała w październiku 2014 r. dokonać instalacji układu optycznego w drukarce,
a powód uiścić wynagrodzenie w kwocie 22000 zł.

Dowód: okoliczności bezsporne.

Na poczet tego wynagrodzenia powód uiścił pozwanej w dniu 30 września 2014 r. zaliczkę w kwocie 22000 zł.

Dowód: faktura końcowa – k 7, faktura zaliczkowa – k 8, potwierdzenie przelewu –
k 11.

Pozwana mimo wezwań powoda nie przystąpiła do wykonania zobowiązania wynikającego z w/w umowy.

Dowód: okoliczności bezsporne.

Pismem z dnia 5 maja 2015 r., doręczonym w dniu 25 maja 2015 r. powód wezwał pozwaną do zwrotu zaliczki w kwocie 22000 zł w terminie 5 dni od dnia doręczenia wezwania.

Dowód: pismo z dnia 5 maja 2015 r. – k 9 – 10.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o złożone do akt przez powoda dokumenty, których prawdziwość nie była przez strony kwestionowana oraz na podstawie twierdzeń powoda, którym pozwana nie zaprzeczyła.

Sąd oddalił wniosek powoda o przesłuchanie stron z ograniczeniem do strony powodowej na okoliczność istnienia zobowiązania i wykonania zobowiązania, biorąc pod uwagę subsydiarny charakter tego dowodu, wyjaśnienie okoliczności dowodami z dokumentów i zakres okoliczności bezspornych.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 627 kc przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Jak stanowi art. 635 kc jeżeli przyjmujący zamówienie opóźnia się
z rozpoczęciem lub wykończeniem dzieła tak dalece, że nie jest prawdopodobne, żeby zdołał je ukończyć w czasie umówionym, zamawiający może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić jeszcze przed upływem terminu do wykonania dzieła.

Na podstawie art. 635 kc dopuszczalne jest odstąpienie przez zamawiającego od umowy o dzieło także po upływie terminu do wykonania dzieła (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2012 r., sygn. akt IV CSK 182/11, opubl. OSNC 2012, nr 7-8, poz. 90).

Po myśli art. 494 kc strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy; może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania.

Zawarta przez strony umowa, na podstawie której pozwana miała
w październiku 2014 r. dokonać instalacji układu optycznego w drukarce,
a powód uiścić wynagrodzenie w kwocie 22000 zł, ma charakter umowy o dzieło.

Bezsporne w sprawie było, że pozwana nie przystąpiła w ogóle do wykonania swego zobowiązania wynikającego z tej umowy.

Powód, który uiścił na poczet wynagrodzenia zaliczkę w kwocie 22000 zł, skierował do pozwanej pismo z dnia 5 maja 2015 r., doręczone w dniu 25 maja 2015 r., wzywające do zwrotu tej zaliczki. W oświadczeniu tym mieści się w sposób dorozumiany oświadczenie powoda o odstąpieniu od umowy, które nie wymagało w niniejszym przypadku formy pisemnej (skoro umowa nie była zawarta w takiej formie). W konsekwencji pozwana zobowiązana jest zwrócić to, co świadczył powód, a zatem zaliczkę w kwocie 22000 zł.

Ponadto, nawet gdyby przyjąć, że powód nie złożył oświadczenia
o odstąpieniu od umowy, to jego roszczenie o zwrot zaliczki miałoby podstawę prawną w art. 471 kc, który stanowi, iż dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Odpowiedzialność kontraktowa dłużnika
z art. 471 kc powstaje, jeżeli powstanie szkoda wierzyciela w postaci uszczerbku majątkowego, spowodowana niewykonaniem lub nienależycie wykonanym zobowiązaniem przez dłużnika, a między tą szkodą a faktem nienależytego lub niewykonania zobowiązania istnieje związek przyczynowy. Odpowiedzialność ta ukształtowana jest na zasadzie winy, przy czym w art. 471 kc zawarte jest domniemanie, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania nastąpiło wskutek okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność, zatem przyjęcie odpowiedzialności dłużnika nie jest uzależnione od udowodnienia przez wierzyciela, że nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. W niniejszej sprawie pozwana nie wykazała, by nie mogła wykonać zobowiązania wskutek okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności, zaś związek między jej zaniechaniem a uszczerbkiem
w majątku powoda jest oczywisty.

Poza tym należy zaznaczyć, że powód nie otrzymał żadnego ekwiwalentnego świadczenia w zamian za swoje.

Wreszcie trzeba podkreślić, że pozwana nie wykonała swego zobowiązania przez okres ponad 1,5 roku i nadal – jak wynika z twierdzeń sprzeciwu od nakazu zapłaty – nie wyraża gotowości jego wykonania (deklarując jedynie, że zrealizuje zobowiązanie, ale gdy powód uiści nieuzgodnione między stronami dodatkowe wynagrodzenie w kwocie 10000 zł). Takie zachowanie pozwanej nie zasługuje na ochronę prawną.

Odsetki ustawowe za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego zasądzone zostały na podstawie art. 481 § 1 kc. Termin, od którego powód mógł żądać tychże odsetek winien być liczony z uwzględnieniem treści wezwania do zapłaty, doręczonego w dniu 25 maja 2015 r.

Dlatego Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 22000 zł wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia 1 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty.

O kosztach Sąd orzekł w pkt 2 wyroku, na mocy art. 98 § 1 i 3 kpc, zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3517 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą to kwotę składają się: opłata stosunkowa od pozwu w kwocie 1100 zł, określona w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 1025 ze zm.), jak również koszty zastępstwa procesowego, tj. wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 2400 zł, określone w § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163,
poz. 1349 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa wynosząca 17 zł, określona w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. nr 225, poz. 1635) i załączniku „Wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawki tej opłaty oraz zwolnienia” do tej ustawy – część IV. Sędzia