Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2022 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach V Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca – SSA Barbara Konińska

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2022r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w A.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 2 czerwca 2021r., sygn. XIV GC 155/20

1.  zmienia zaskarżony wyrok:

a)  w punkcie 1 w ten sposób, że oddala powództwo;

b)  w punkcie 2 w ten sposób, że zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 10.817 (dziesięć tysięcy osiemset siedemnaście) złotych z tytułu kosztów procesu;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 42.802 (czterdzieści dwa tysiące osiemset dwa) złote z tytułu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSA Barbara Konińska

Sygn. akt V AGa 439/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 listopada 2019r. powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w A. wystąpiła przeciwko pozwanej (...) Spółce Akcyjnej w K. z roszczeniem o zapłatę kwoty 692.039,14 zł wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 18 lipca 2019r. do dnia zapłaty. Wniosła też o zasądzenie kosztów procesu.

Powódka wskazała, że pozwana korzystała z jej pośrednictwa, jako podwykonawca spółki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przy realizacji usług SMS Premium, zlecanych przez operatorów telekomunikacyjnych. Dodała, że w dniach: 25 stycznia i 9 marca 2017r. strony procesu zawarły umowy o współpracę z systemem (...), na podstawie których to umów powódka świadczyła usługi pośrednictwa w płatnościach SMS. Powódka wskazała, że 31 marca 2017r. pozwana zablokowała jej dostęp do konta umożliwiającego nadzór nad płatnościami oraz sam moduł płatności. Wskazała, że wystawiła w dniu 3 lipca 2019r. pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 692.039,14 zł w oparciu o dokumenty rozliczeniowe znajdujące się na płycie CD otrzymanej z Sądu Rejonowego w Zielonej Górze w toku postępowania toczącego się przed tym Sądem o sygn. akt V GC 1423/18 z powództwa podwykonawcy powódki P. M.. Powódka wyjaśniła, że żądana kwota w tym postępowaniu stanowi różnicę: pomiędzy wartością wynagrodzenia prowizyjnego z tytułu umów o współpracy, ustaloną zgodnie z raportami rozliczeniowymi przygotowanymi przez pozwaną i wynoszącego za okres od dnia 28 lutego do dnia 31 marca 2017r. kwotę 611.940,10 zł netto oraz za okres od dnia 31 marca do dnia 4 maja 2017r. kwotę 13.083,77 zł netto a wartością odliczeń operatorskich o łącznej wysokości 62.390,42 zł.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwana wskazała, że działania powódki stanowiły przejaw tzw. sztucznego ruchu, były rażąco sprzeczne z prawem, umowami oraz dobrymi praktykami na rynku telekomunikacyjnym. Podniosła, że powódka stosowała praktyki polegające na promowaniu serwisów za pomocą stron internetowych urządzonych w sposób wywołujący wrażenie, że po wykonaniu określonych czynności, obejmujących skorzystanie z usługi telekomunikacyjnej o podwyższonej opłacie polegające na wysłaniu SMS Premium, konsument otrzyma prezentowaną nagrodę, podczas gdy wykonanie tych czynności przez konsumenta było niewystarczające do uzyskania nagrody na zasadach ustalonych w serwisie lub nagroda nie istniała. Zdaniem pozwanej działania powódki prowadziły do wprowadzania konsumentów
w błąd co do cech świadczenia - usługi oferowanego na stronach internetowych promujących serwis i były urządzone – zorganizowane w sposób sugerujący możliwość przystąpienia do udziału w konkursie, a w rzeczywistości umożliwiających uzyskanie punktów w serwisie, poprzez przekazywanie informacji na ten temat w sposób utrudniający ich zauważenie
i zapoznanie się z nimi, mając na uwadze zastosowany rozmiar czcionki, zestawienie kolorów lub umiejscowienie informacji na stronie oraz działania powódki polegały na zaniechaniu podawania wraz z informacją o numerze usługi telekomunikacyjnej o podwyższonej opłacie za skorzystanie z usługi, podawaną przez przedsiębiorcę do publicznej wiadomości
w formularzu wypełnianym przez konsumenta na stronach internetowych promujących serwis ceny brutto oraz nazwy podmiotu realizującego dodatkowe świadczenie w sposób niezgodny
z dyspozycją art. 64 ust 2 Prawa Telekomunikacyjnego. Pozwana wskazała, że otrzymała liczne reklamacje od usługobiorców z treści których wynikało, że powódka wprowadzała klientów w błąd nie informując ich o faktycznej cenie usługi lub informując o jej podwyższonej wysokości w sposób całkowicie niezauważalny na klienta, a także poprzez wprowadzenie rozwiązania podszywającego się pod aktywator systemu operacyjnego M. (...), aby wmanipulować konsumentów w wysłanie SMS Premium na numery prowadzone dla powódki. Pozwana nadto podała, że (...) Spółka Akcyjna obciążyła spółkę (...) karą umowną w wysokości 10.000 zł w związku z rażącym naruszeniem prawa przez strony www promujące numery Premium, które zostały powódce przekazane przez powiązaną z nią spółkę (...), którą to karą następnie w drodze regresu spółka (...) obciążyła pozwaną. Co więcej, jak podała pozwana spółka, stosowanie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów przez spółkę (...), która przekazała obsługę SMS Premium powódce, zostało potwierdzone decyzją Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, a powódka została wpisana na listę ostrzeżeń publicznych Komisji Nadzoru Finansowego ze względu na nieuprawnioną działalność
w zakresie świadczenia usług płatniczych lub w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego. W ocenie pozwanej, mając powyższe na uwadze po prostu nie ustały okoliczności uzasadniające wstrzymanie wypłaty na rzecz powódki wynagrodzenia za usługi opisane w pozwie świadczone przez powódkę, a żądanie pozwu jest bezpodstawne.

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Katowicach sygn. akt XIV GC 155/20 zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 692.039,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 18 lipca 2019 r. do dnia zapłaty (punkt 1.); zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 45.419,00 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 10.800,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego,
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (punkt 2.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniach: 25 stycznia 2017r. i 9 marca 2017r. strony procesu zawarły dwie umowy
o współpracy z systemem cashbill.pl o tożsamej treści, na podstawie których (...) Spółka Akcyjna w K. świadczyła na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w A. jako Partnera usługi polegające na udostępnieniu numeru Premium SMS na taryfie „25” (opłata wg taryfy operatora 25 zł netto/30,75zł brutto) - (...). W myśl § 3 i załącznika nr (...)do umowy pozwana była zobowiązana płacić na rzecz powódki ustaloną wartość prowizji - wynagrodzenia ze wszystkich smsów zgodnie z informacją prezentowaną na koncie, po zalogowaniu do systemu (...) Podstawą rozliczenia dla każdego sms miał być raport miesięczny publikowany w systemie (...). Pozwana miała przekazywać płatność na rzecz powódki na konto bankowe powódki w terminie 14 dni po otrzymaniu faktury VAT. Zgodnie z § 2 pkt 2 umowy powódka ponosiła wyłączną odpowiedzialność za treści rozpowszechniane za pośrednictwem dzierżawionego numeru SMS oraz za ewentualne roszczenia osób trzecich wynikających z rozpowszechniania ww. informacji. Opisane usługi były realizowane przez powódkę na dedykowanych numerach SMS Premium udostępnianych pozwanej spółce (...) przez spółkę (...), na których wg rejestru zgłoszeń powodowa spółka (...) realizowała różnego rodzaju serwisy i usługi dla konsumentów. Powodowa spółka (...) jest tzw. integratorem płatności, nie odpowiada za świadczenie usług konsumentom i pełniła rolę jednego z pośredników technicznych.

Zgodnie z § 5 ust. 4 Regulaminu SMS Premium dla konta firmowego, mającego zastosowanie do umowy pomiędzy stronami, z tytułu wykonywania umowy Partnerowi – czyli powódce przysługiwało wynagrodzenie za każdy miesiąc kalendarzowy obowiązywania umowy w wysokości obliczonej jako różnica pomiędzy sumą stawek kalkulacyjnych od transakcji obsłużonych przez pozwaną spółkę (...) w miesiącu kalendarzowym, za który obliczane jest wynagrodzenie a sumą stawek kalkulacyjnych od transakcji uznanych przez pozwaną (...) lub operatora w miesiącu kalendarzowym, za który obliczane jest wynagrodzenie, za generujące nieściągalne należności lub stanowiące sztuczny ruch, w tym transakcji obsłużonych w okresie poprzedzającym miesiąc, za który obliczane jest wynagrodzenie a uznanych przez pozwaną (...) lub operatora za stanowiące sztuczny ruch lub generujące nieściągalne należności w tym miesiącu kalendarzowym. Natomiast
w ust. 6 wskazano, że w przypadku gdy suma stawek kalkulacyjnych od transakcji uznanych przez pozwaną (...) lub Operatora w miesiącu kalendarzowym, za który obliczane jest wynagrodzenie, za stanowiące sztuczny ruch lub generujące nieściągalne należności, jest wyższa niż suma stawek kalkulacyjnych od transakcji obsłużonych przez (...) w tym miesiącu kalendarzowym lub równa tej sumie, to partnerowi pozwanej nie przysługuje wynagrodzenie za ten miesiąc kalendarzowy obowiązywania umowy SMS Premium. W takim przypadku pozwana (...) była uprawniona do pomniejszenia wynagrodzenia należnego partnerowi - powódce za kolejne następujące miesiące kalendarzowe o kwotę, o którą suma stawek kalkulacyjnych od transakcji uznanych przez pozwaną (...) lub operatora,
w miesiącu za który obliczone jest wynagrodzenie, za stanowiące sztuczny ruch lub generujące nieściągalne należności przewyższa sumę stawek kalkulacyjnych od transakcji obsłużonych przez pozwaną (...) w tym miesiącu kalendarzowym, aż do pokrycia tej kwoty albo pomniejszenia wynagrodzenia należnego partnerowi – powódce za kolejne poprzedzające miesiące kalendarzowe o kwotę, o którą suma stawek kalkulacyjnych od transakcji uznanych przez pozwaną (...) lub operatora, w miesiącu za który obliczone jest wynagrodzenie, za stanowiące sztuczny ruch lub generujące nieściągalne należności przewyższa sumę stawek kalkulacyjnych od transakcji obsłużonych przez pozwaną (...) w tym miesiącu kalendarzowym, aż do pokrycia tej kwoty. W brzmieniu § 6 ust. 1 sztuczny ruch zdefiniowano jako korzystanie z numerów premium w sytuacji, w której celem wymiany danych lub połączeń z numerem premium nie jest skorzystanie z zasadniczej jego istoty, to znaczy nie jest motywowane chęcią klienta do uzyskania dostępu do określonej usługi multimedialnej lub wzięcia udziału w wydarzeniu multimedialnym lub interaktywnym, ale celem takim jest generowanie połączeń lub wymiany danych samych w sobie,
w szczególności w celu zwiększenia przychodów, w tym wynagrodzenia partnera. Nadto
w § 15 ust. 3 lit. i) Regulaminu Serwisu dla konta firmowego wskazano, że pozwana (...) może wypowiedzieć umowę w całości lub części ze skutkiem natychmiastowym, jeśli zaistnieje taka okoliczność, że użytkownik prowadząc działalność gospodarczą narusza przepisy powszechnie obowiązującego prawa, dobre obyczaje, zasady współżycia społecznego lub prawa i interesy osób trzecich, w tym w zakresie autorskich praw osobistych lub majątkowych osób trzecich.

W dniu 31 marca 2017r. pozwana wstrzymała obsługę transakcji powodowej spółki polegających na obsłudze usługi SMS Premium, równocześnie dokonując blokady dostępu powódce do usługi konta firmowego i wypowiedziała powódce ze skutkiem natychmiastowym umowę o korzystanie z serwisu, a także usługi powiązane z serwisem. Pozwana wskazała, że przyczyną powyższego było rażące i powtarzające się naruszanie prawa przez pozwaną, w tym interesów klientów, które naraża ich na szkodę poprzez podstępne i niewłaściwe informowanie o usługach świadczonych przez powódkę. Powódka odwołała się od tej decyzji, jednakże pozwana w dalszych pismach podtrzymała swoje stanowisko i odmówiła wypłaty prowizji, której w tym postepowaniu powódka dochodzi. Wcześniej, tj. przed dokonaniem powyższych czynności, pozwana nie przekazywała żadnych informacji o negatywnym stosunku do aktywności powódki (...) w ramach systemu (...), realizowanych na podstawie opisanych w pozwie umowach. Po doręczeniu powódce wypowiedzenia umowy podejmowane były liczne próby negocjacji pomiędzy stronami, które nie doprowadziły do porozumienia. Zatrzymane przez pozwaną (...) środki nie zostały zwolnione i przekazane powódce.

Na podstawie raportów rozliczeniowych sporządzonych przez pozwaną dołączonych
w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym w Zielonej Górze pod sygn. akt V GC 1423/18, powódka dnia 3 lipca 2019r. wystawiła na rzecz powódki fakturę VAT nr (...) na kwotę 692.039,14 zł płatną przelewem w terminie 17 lipca 2019r. Pozwana odmówiła przyjęcia faktury.

Pozwana otrzymywała od klientów zgłoszenia reklamacyjne dotyczące działań powódki oraz spółki (...) sp. z o.o. sp. k. od której powódka przejęła serwisy i usługi świadczone na rzecz pozwanej. Wobec spółki (...) wszczęto postępowania karne w związku
z podejrzeniem popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę abonentów oraz naruszenia art. 116 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych tj. rozpowszechniania utworu bez pozwolenia. Decyzją nr (...) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów uznał działania spółki (...) sp. z o.o. sp. k. za praktyki naruszające zbiorowe interesy konsumentów.

Usługi wykonywane przez powódkę generowały odliczenia na poziomie 8%, przy typowej usłudze SMS Premium nie przekraczającej 1%. Wobec powodowej spółki (...) zgłoszono 11 reklamacji w okresie od dnia 10 listopada 2016r. do dnia 31 marca 2017r., co stanowi 0,04% ruchu SMS. Zgłoszenia reklamacyjne dotyczyły także innych podmiotów powiązanych z osobą K. K., na które przenoszone były usługi tj. (...) sp. z o.o. sp. k. oraz (...) K. K., łącznie w okresie od dnia 13 sierpnia 2016r. do dnia 19 kwietnia 2017r. odnotowano 711 reklamacji. W reklamacjach wskazywano trzy modele niepoprawnie działających usług oferowanych przez powódkę albo kontrahentów obsługiwanych przez powódkę (...) tj. brak komunikowania ceny za SMS lub jej zaniżanie, fałszywe konkursy SMS oraz podszywanie się pod znane marki i konta społecznościowe w celu zachęcenia do uczestnictwa w konkursach i wysyłanie wiadomości SMS. Od czasu przejęcia usług przez powódkę liczba reklamacji wzrosła.

Pozwana otrzymała wynagrodzenie za ruch wygenerowany przez powódkę, za które to usługi powódka nie otrzymała od pozwanej wynagrodzenia, a którego dochodzi
w tym procesie, z którego spółka (...) dokonała odliczeń operatorskich. Na pozwaną została nałożona kara umowna przez operatora (...) w wysokości 10.000 zł, których podstawą było nieprawidłowe promowane usługi SMS. Odliczenia operatorskie stanowią wartość prowizji, której operator nie rozlicza z uwagi na to, że nie zdołał uzyskać tej opłaty od abonenta.

Sąd Okręgowy nie dał wiary zeznaniom stron i świadków co do tego, iż powódka nienależycie wykonała swoje umowne zobowiązanie wobec pozwanej w okresie, za który domaga się wynagrodzenia, że działanie powódki stanowiło tzw. sztuczny ruch, i było sprzeczne z dobrymi obyczajami kupieckimi uznając, że okoliczności tych nie potwierdza pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy.

Sąd Okręgowy uznał, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. Stwierdził, że pozwana nie zakwestionowała wykonania przez powódkę zobowiązań umownych, co więcej nie kwestionowała także wysokości wynagrodzenia wyliczonego przez pozwaną i wskazanego w fakturze VAT nr (...), które zresztą zostało skalkulowane na podstawie dokumentów złożonych przez samą pozwaną.

Jak wywiódł Sąd Okręgowy mając na uwadze rozkład ciężaru dowodu – art. 6 k.c. to powódka musiała w tym postepowaniu udowodnić fakt wykonania zobowiązań umownych
i wysokość wynagrodzenia, a pozwana podstawy odmowy wypłaty wynagrodzenia. Przytoczył treść § 6 ust. 1 Regulaminu SMS Premium dla konta firmowego, w którym sztuczny ruch zdefiniowano jako korzystanie z numerów premium w sytuacji, w której celem wymiany danych lub połączeń z numerem premium nie jest skorzystanie z zasadniczej jego istoty, to znaczy nie jest motywowane chęcią klienta do uzyskania dostępu do określonej usługi multimedialnej lub wzięcia udziału w wydarzeniu multimedialnym lub interaktywnym, ale celem takim jest generowanie połączeń lub wymiany danych samych w sobie,
w szczególności w celu zwiększenia przychodów, w tym wynagrodzenia partnera wiążącej strony umowy.

Sąd Okręgowy stwierdził, że strony i świadkowie przesłuchani w sprawie wskazywali przy tym na rozumienie sztucznego ruchu jako manipulowanie systemem informatycznym
w taki sposób, że sztucznie generuje się ruch, ale też jako wprowadzenie klientów w błąd działania, w efekcie którego został wysłany SMS o podwyższonej opłacie mający na celu uzyskanie jedynie korzyści majątkowej przez organizatora usługi, bez możliwości skorzystania z tej usługi. W ocenie Sądu Okręgowego pozwana nie zdołała wykazać, że działania powódki zrealizowały umowne przesłanki „sztucznego ruchu” a tym samym, że przysługiwało jej uprawnienie do obniżenia wynagrodzenia powódki.

Sąd Okręgowy stwierdził, że zarówno przedłożona decyzja Prezesa UOKiK jak
i większość argumentów strony pozwanej odnoszą się do działań (...) sp. z o.o. sp. k., który niezależnie od powiązań osobowych z powódką, nie jest podmiotem niniejszego postępowania. Wskazał dalej Sąd Okręgowy, że nie można powódce przypisywać odpowiedzialności za działania innego podmiotu w innym okresie. Natomiast same przedłożone zgłoszenia reklamacyjne nie przesądzały jeszcze o zawinionym działaniu powódki, tym bardziej że jak wskazywali świadkowie stanowiły one zaledwie 0,04% ruchu SMS wygenerowanego przez powódkę w okresie od 10 listopada 2016r. do 31 marca 2017r., a w zakresie – stwierdzonych nieprawidłowości powódka nie domaga się wynagrodzenia, albowiem zostały dokonane w tym zakresie odliczenia.

Sąd Okręgowy wskazał, że z zeznań świadków wynika, że usługi wykonywane przez powódkę mogły generować odliczenia na poziomie 8%, natomiast strona pozwana nie zawnioskowała żadnych środków dowodowych, które obrazowałyby faktyczną skalę odliczeń, czy też potwierdzały twierdzenia o nałożeniu na (...) S.A. kar umownych przez operatorów. Co więcej cały materiał dowodowy wskazuje, że należności za ruch SMS wygenerowany przez powódkę zostały rozliczone tak przez operatorów GSM, jak i firmę (...) czyli głównego podwykonawcę operatora. Sąd Okręgowy doszedł zatem do przekonania, że nie zaistniały żadne okoliczności uzasadniające wstrzymanie wypłaty wynagrodzenia dla powódki (...) sp. z o.o. sp. k., a zatem z tytułu wykonania zobowiązań wynikających ze stosunku umownego wiążącego strony powódce należne było wynagrodzenie w wysokości 692.039,14 zł i tę kwotę zasądził od strony pozwanej na rzecz strony powodowej.

O odsetkach Sąd Okręgowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c.

W apelacji od tego rozstrzygnięcia pozwana zaskarżając wyrok Sądu Okręgowego
w całości zarzuciła naruszenie:

-

art. 65 § 1 i 2 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i błędne przyjęcie, że działania powódki nie stanowią sztucznego ruchu, że pozwana nie mogła podjąć jednostronnej decyzji o wstrzymaniu wypłaty całości wynagrodzenia i obniżenia go do zera oraz że pozwana mogła obniżyć wynagrodzenie operatorskie wyłącznie o kwotę odpowiadającą odliczeniom operatorskim lub wynikającą ze zgłoszonych i uznanych przez pozwaną reklamacji;

-

art. 353 ¹ k.c. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że pozwana nie była uprawniona do jednostronnego uznania działania powódki za sztuczny ruch i podjęcia autonomicznej decyzji o obniżeniu całości wynagrodzenia powódki o kwoty wynikające
z transakcji uznanych za sztuczny ruch;

-

art. 519 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 524 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 509 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 513 § 1 k.c. poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym przyjęciu, że powódka w wyniku „przejęcia usługi” nie przejęła na siebie odpowiedzialności za nieprawidłowości związane z przejętymi od (...)Spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w A. numerami SMS Premium;

-

art. 233 § 1 k.p.c. przez dokonanie błędnej oceny materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego i wybiórczą analizę materiału dowodowego i odmówienie wiary zeznaniom świadków co do tego, że działania powódki wypełniały znamiona sztucznego ruchu, pominięcie przejęcia numerów od spółki (...), pominiecie znaczenia reklamacji, pominięcie przedstawionych przez pozwaną wyliczeń, błędne ustalenie treści regulaminu;

-

art. 235 ² § 1 k.p.c. w zw. z art. 458 ⁵ § 4 k.p.c. wobec zgłoszenia przez pozwaną zastrzeżenia w trybie art. 162 § 1 k.p.c. poprzez pominiecie wniosku dowodowego
o dopuszczenie dowodu z zestawienia wszystkich reklamacji zgłoszonych wobec powódki.

Pozwana zarzuciła także zaskarżonemu wyrokowi poczynienie błędnych ustaleń stanu faktycznego polegające na ustaleniu niezgodnie z rzeczywistym stanem rzeczy, że: pozwana korzystała z pośrednictwa powódki przy świadczeniu usług, że pozwana działała jako integrator płatności i nie ponosiła odpowiedzialności za świadczenie usług konsumentom, że pozwana udostępniała powódce tylko numer SMS Premium (...), pominięcie przejęcia przez powódkę wszystkich usług Premium (...)i wstąpienia w jej pozycję prawną, że sposób wykorzystywania numerów nie stanowił sztucznego ruchu, że pozwana nie otrzymała żadnych kar w związku z nieprawidłowymi działaniami powódki, ustalenie wynagrodzenia powódki z pominięciem odliczeń operatorskich o 112.053,36 zł, że transakcje na numerach SMS Premium przypisanych do powódki generowały odliczenia na poziomie 8%, a wobec powódki zgłoszono tylko 11 reklamacji w okresie od dnia 10 listopada 2016r. do dnia 31 marca 2017r.

W oparciu o powyższe zarzuty pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku
i oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz o zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie, pominięcie wniosków dowodowych pozwanej w związku z prekluzją dowodową oraz o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem II instancji.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku zainicjowana apelacją pozwanej skutkować musiała zmianą zaskarżonego orzeczenia.

W ukształtowanym w aktualnie obowiązującym brzmieniu ustawy Kodeks postępowania cywilnego systemie tzw. apelacji pełnej, apelacja stanowi środek dewolutywny o charakterze renowacyjnym, którego celem jest ponowne rozpoznanie sprawy w tych samych granicach, w jakich upoważniony był ją rozpatrzyć sąd pierwszej instancji, choć zakreślonych granicami apelacji. W efekcie postępowanie apelacyjne jest postępowaniem merytorycznym i służy badaniu sprawy a nie tylko samego środka zaskarżenia. Rola Sądu drugiej instancji nie ogranicza się zatem jedynie do dokonania oceny tego, co zostało ustalone i było przedmiotem rozstrzygnięcia przez sąd a quo, Sąd odwoławczy może bowiem poczynić dodatkowe ustalenia w sprawie, jak i dokonać odmiennej oceny przeprowadzonych dowodów.

Jak wynika z treści pozwu powódka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wywodziła swoje roszczenie z § 3 ust.3 obowiązujących strony umów współpracy oraz załączników nr 1 do tych umów zawierających procedurę rozliczenia /k. 19 akt/. Przy tym powódka do pozwu załączyła dwie umowy o współpracy z dnia 25 stycznia 2017r. dotyczącą numeru (...)umowa z dnia 25 stycznia 2017r. – k. 47-49 akt/ oraz z dnia 9 marca 2017r. dotyczącej numeru – (...)umowa z dnia 9 marca 2017r. – k. 50- 52 akt/.

Pozwana zaś w sprzeciwie od nakazu zapłaty wskazała, iż powódka przejęła od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w A. korzystanie z innych numerów oraz że świadczyła usługi premium wobec pozwanej na numerach telefonicznych (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...). Powódka nie zaprzeczyła, że przejęła powyższe numery, co więcej z zeznań osoby upoważnionej do jej reprezentacji wynika, że powódka przejęła owe numery wraz z umowami, które jej dotyczyły.

Jak wynika przy tym z oświadczenia złożonego przez K. K. działającego
w imieniu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej
w A. przekazał on z dniem 6 lutego 2017r. wszystkie usługi (...) z konta tej spółki działające dzięki systemowi pozwanej na rzecz powódki /oświadczenie jak wyżej – k. 260 akt/. Kolejnym oświadczeniem z tego samego dnia złożonym w imieniu powódki K. K. oświadczył, że przejął wszystkie przekazane powódce usługi (...) firmy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej
w A. oraz, że przejął również wszelkie koszty związane z ewentualnymi odliczeniami, obejmującymi okres do czasu przejęcia serwisów (usług), w szczególności określonymi w Regulaminie SMS Premium /oświadczenie jak wyżej – k. 261 akt/.

Pismem z dnia 9 lutego 2017r. pozwana złożyła oświadczenie o przyjęciu przekazu pomiędzy powyższymi firmami /pismo jak wyżej – k. 262 akt/. Jak wynika zaś z treści prezentowanego przez pozwaną stanowiska w toku całego procesu pozwana uważała zatem powódkę za stronę kontynuującą usługi (...) firmy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w A.. Wystawione przez pozwaną raporty rozliczeniowe za okres od 28 lutego 2017r. do 31 marca 2017r. na kwotę 611.940,10 zł /k. 123 akt/ oraz za okres od 31 marca 2017r. do 4 maja 2017r. na kwotę 13.083,77 zł /k. 124 akt/, które jak wynika z uzasadnienia pozwu stanowiły podstawę do wystawienia przez powódkę faktury VAT z dnia 3 lipca 2019r. na kwotę 562.633,45 zł netto (692.039,14 zł brutto) nie zawierają wskazania, jakich numerów Premium rozliczenia te dotyczą. Jak zaś wynika z twierdzeń pozwanej rozliczenie usług dotyczyło także numerów przejętych przez pozwaną od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej
w A..

Pozostałe ustalenia dokonane przez Sąd I instancji, Sąd Apelacyjny podzielił jako prawidłowe co czyni zbędnym ich powielanie.

Skoro powódka swe roszczenie określone pozwem wywodziła jedynie z umów współpracy z dnia 25 stycznia 2017r. dotyczącą numeru (...) oraz z umowy z dnia 9 marca 2017r. dotyczącej numeru – (...), to powódkę obciążał ciężar dowodu, w jakim zakresie raporty rozliczeniowe za okres od 28 lutego 2017r. do 31 marca 2017r. na kwotę 611.940,10 zł /k. 123 akt/ oraz za okres od 31 marca 2017r. do 4 maja 2017r. na kwotę 13.083,77 zł /k. 124 akt/ a także faktura VAT z dnia 3 lipca 2019r. na kwotę 562.633,45 zł netto (692.039,14 zł brutto) dotyczą tylko tych dwóch numerów Premium.

Powódka już w pozwie powołując się na trudności w uzyskaniu powyższych danych od pozwanej wniosła o zwrócenie się do osoby trzeciej - (...) Spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w W. - o raport przedstawiający ilość rozliczonych z pozwaną transakcji za miesiące marzec i kwiecień 2017r. dla poszczególnych wymienionych w pozwie numerów. W odpowiedzi na stosowne zobowiązanie Sądu I Instancji (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w W. oświadczyła, iż nie posiada żądanego dokumentu a z art. 248 k.p.c. wynika jedynie obowiązek przedstawienia konkretnego istniejącego dokumentu
a nie jego wytworzenia, i złożyła wobec tego jedynie raporty za marzec 2017r. i kwiecień 2017r. dotyczące numeru (...).

Powódka zatem obciążona w tym zakresie ciężarem dowodu wynikającym z art. 6 k.c. nie wykazała wysokości należnego jej zobowiązania dochodzonego pozwem – nie wniosła bowiem o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, który na podstawie dokumentów źródłowych uzyskanych od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w W. wyliczyłby w oparciu o nie, oraz o łączącą strony umowę należne jej za okres od 28 lutego 2017r. do 31 marca 2017r. i od 31 marca 2017r. do 4 maja 2017r. wynagrodzenie z umów współpracy z dnia 25 stycznia 2017r. dotyczącej numeru (...) oraz z umowy z dnia 9 marca 2017r. dotyczącej numeru – (...). Wyliczenie to zaś
w braku stosownych dokumentów, przy konieczności sięgnięcia do materiałów źródłowych oraz ilości transakcji wymaga wiadomości specjalnych w rozumieniu art. 278 k.p.c., czy zasięgnięcia opinii biegłego. Powódka tymczasem nie złożyła wniosku o dopuszczenie takowego dowodu, w sytuacji gdy pozwana zakwestionowała poprawność raportów rozliczeniowych powódki i ich wysokość jako zawyżonych /k. 376 akt/.

W tej sytuacji zaskarżony wyrok podlegał zmianie poprzez oddalenie powództwa, co czyni zbędnym odnoszenie się do pozostałych zarzutów apelacji. Stąd też Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok orzekając na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 15 zzs ¹ ust.1 pkt.4 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2020r., poz. 1842 ze zm.)
o kosztach postępowania przed Sądem I Instancji orzekając na podstawie art. 98 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Apelacyjny orzekł na zasadzie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 7 i § 10 ust.1 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r., poz. 1800).

SSA Barbara Konińska