Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R., w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej odmówił H. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową.

W odwołaniu H. K. domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania prawa do świadczenia, kwestionując ocenę stanu zdrowia dokonaną w toku postępowania przed organem rentowym.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, z przyczyn które stanowiły podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. ustalił, że urodzony
(...). H. K. do 2000 roku pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową. Obecnie pobiera emeryturę. W dniu
13 maja 2016 r. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową. Komisja lekarska stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy
w związku ze służbą wojskową (powyższe okoliczności w istocie pozostawały bezsporne).

Sąd Okręgowy ustalił dalej, że z przyczyn dermatologicznych, ortopedycznych, diabetologicznych, kardiologicznych, urologicznych i pulmonologicznych ubezpieczony
nie jest niezdolny do pracy w związku ze służbą wojskową. Obecne występują tylko zmiany grzybiczne na jednej płytce paznokciowej palucha stopy lewej. W badaniu MR kręgosłupa szyjnego z 2001 stwierdzono zmiany o charakterze wielopoziomowej dyskopatii bez ucisku na struktury nerwowe i obecność zmian zwyrodnieniowych, które świadczą o procesie chorobowym, który jest schorzeniem samoistnym. W obrazie radiologicznym brak cech urazowych. Cukrzyca rozpoznana w 1988 r., nadciśnienie tętnicze leczone od kilku lat, migotanie przedsionków rozpoznane w 2014 r., w żadnym stopniu nie mają związku
z pełnieniem służby wojskowej w 1965 r. Z przyczyn kardiologicznych ubezpieczony nie był hospitalizowany, jest wydolny krążeniowo. Nie stwierdza się istotnych patologii urologicznych czy cech grzybicy zewnętrznych narządów płciowych.

Ustaleń takich dokonał Sąd Okręgowy w oparciu o opinie biegłych lekarzy z zakresu: dermatologii, ortopedii, diabetologii, kardiologii, urologii i medycyny pracy.

Wobec wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy Sąd Okręgowy postanowił oddalić wniosek ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii dermatologa, gdyż pogorszenie stanu jego zdrowia z przyczyn dermatologicznych, progresja choroby (nowe okoliczności) nie stanowią podstawy do zmiany zaskarżonej decyzji organu rentowego, która była prawidłowa w dacie jej wydania. Ubezpieczony może wystąpić
z nowym wnioskiem i przedłożyć nową dokumentację medyczną.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy wskazał dyspozycje: art. 30 ust. 1, art. 31, art. 32 ust. 1, art. 64 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jedn. tekst Dz.U. z 2016 r. poz.867), art. 10 ust. 1
i 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz.U. z 1996 Nr 100 poz. 461), która weszła w życie z dniem 1 września 1997 r.), art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (w dacie wydania zaskarżonej decyzji tekst jedn.
Dz. U. z 2016 r., poz. 887) i stwierdził, że w świetle wyników przeprowadzonego postępowania w sprawie nie ulega wątpliwości, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy w związku ze służbą wojskową. Za takim ustaleniem przemawiają jednoznacznie wszystkie opinie biegłych, które w pełni podzielił.

Z tych przyczyn odwołanie zostało oddalone.

Ponadto, z odwołaniem się do art.98 § 1 i 3 kpc w zw. z § 15 ust.2 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, Sąd Okręgowy nakazał wypłacić od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego A. Z. kwotę 221,40 zł w tym 23% podatku VAT tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego wniósł pełnomocnik ubezpieczonego z urzędu, zarzucając naruszenie art. 233 § 1 kpc przez błędną ocenę materiału dowodowego
i w rezultacie błędne ustalenie, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy wskutek służby wojskowej.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty od dnia złożenia wniosku oraz zasądzenie kosztów procesu za obie instancje, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania a nadto o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu
w postępowaniu apelacyjnym, które nie zostały opłacone przez zastępowaną stronę w całości ani w części.

Na uzasadnienie podniósł, jedynie, że zaskarżony wyrok jest nieprawidłowy. Sąd I instancji dokonał błędnej oceny materiału dowodowego. Sporządzone w sprawie opinie biegłych wydawane były nierzetelnie i nie wzięły pod uwagę tego, że ubezpieczony jest niezdolny do pracy i niezdolność ta powstała w związku ze służbą wojskową.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

apelacja jest bezzasadna.

Sąd Okręgowy przeprowadził prawidłowe postępowanie dowodowe, nie przekraczając granicy wyznaczonej dyspozycją art. 233 § 1 kpc, dokonał właściwych ustaleń faktycznych oraz wywiódł z nich logiczne i znajdujące oparcie we właściwie wskazanych przepisach prawa materialnego wnioski. Nie budzą też wątpliwości Sądu Apelacyjnego: trafność rozstrzygnięcia i rozważania przedstawione na jego uzasadnienie, które w całości przyjmuje za swoje, bowiem Sąd I instancji w sposób odpowiadający wymogom art. 328 § 2 kpc ustalił fakty oraz wyjaśnił podstawę prawną wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Nie budzi wątpliwości także Sądu Apelacyjnego, że mocną podstawę do stanowczego ustalenia, iż H. K. nie jest częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w związku ze służbą wojskową, stanowią bezstronne i fachowe opinie biegłych lekarzy: dermatologa (vide k. 18-21 a.s.), ortopedy (k. 68-71 a.s.), diabetologa (k. 102-105 a.s.), kardiologa (k. 125-127 a.s.), urologa (k. 207-209 a.s.)
i specjalisty medycyny pracy (k. 254 a.s.).

W niniejszym sporze ubezpieczony miał wykazać, że oceny lekarza orzecznika
i komisji lekarskiej, będące podstawą zaskarżonej decyzji organu rentowego, nie są trafne. Tymczasem postępowanie dowodowe doprowadziło do ustalenia, że brak podstaw
do ustalenia, że H. K. jest częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w związku ze służbą wojskową w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz
art. 30 ust. 1, art. 31, art. 32 ust. 1 oraz art. 64 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.

Ubezpieczony w apelacji kwestionował ustalenia Sądu Okręgowego, oparte
na cytowanych wyżej opiniach biegłych lekarzy, lecz swych twierdzeń nie poparł żadnymi dowodami. Z mocy art.232 kpc, rzeczą ubezpieczonego było udowodnienie nie tylko faktu, iż cierpi na szereg schorzeń (co pozostaje bezsporne) ale przede wszystkim, że czynią go one niezdolnym do pracy w związku ze służbą wojskową a sąd mógł dopuścić dowód
nie wskazany przez stronę.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd Okręgowy wypełnił w całości dyspozycję cytowanego przepisu a twierdzenia ubezpieczonego podnoszone w apelacji, pozostać muszą jego subiektywną i nie popartą dowodami oceną.

Z tych przyczyn, po myśli art. 385 kpc orzeczono, jak w sentencji.

/-/ SSA J.Pietrzak /-/ SSA W.Nowakowski /-/ SSA M.Procek

Sędzia Przewodniczący Sędzia