Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 15 czerwca 2021 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia SA Waldemar Szmidt

Protokolant: Jolanta Stańczak

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach Jolanty Tałaj

po rozpoznaniu w sprawie P. K.

skazanego za przestępstwo z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii i inne

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 30 marca 2021 roku, sygn. akt XXI K 60/12

w przedmiocie odmowy częściowego umorzenia kwoty przepadku równowartości korzyści majątkowej i rozłożenia na raty wykonania przepadku korzyści majątkowej z popełnienia przestępstwa

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

p o s t a n a w i a

1.  zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy,

2.  zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa

UZASADNIENIE

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Kontrola instancyjna zaskarżonego postanowienia dokonana przez pryzmat podniesionego przez obrońcę zarzutu i przywołanej na jego poparcie argumentacji nie wykazała, aby poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne miały być obarczone błędem. Wbrew argumentacji skarżącego, sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń uznając, iż wniosek o umorzenie przepadku na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej w łączonej wysokości 104.500 zł do wysokości do 24.000 złotych nie zasługiwał na uwzględnienie.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 51 k.k.w. w zw. z art. 206 § 3 k.k.w. umorzenie kwoty równowartości korzyści majątkowej może nastąpić tylko w sytuacji, gdy skazany nie jest w stanie jej uiścić z przyczyn od siebie niezależnych oraz gdy wykonanie tego obowiązku w innej drodze nie jest możliwe, względnie niecelowe. Jak trafnie skonstatował Sąd I instancji, taka sytuacja na gruncie niniejszej sprawy jednak nie występuje. Sąd Okręgowy miał w polu widzenia zarówno fakt prowadzenia przez skazanego działalności gospodarczej i wysokości uzyskiwanych z niej dochodów, tj. 5 – 6.000 złotych miesięcznie, jak i, wbrew argumentacji skarżącego, eksponowane we wniosku problemy zdrowotne dzieci P. K. i jego konkubiny. Z załączonej do wniosku dokumentacji wynika bowiem, że u małoletnich dzieci skazanego stwierdzono określone problemy natury psychologicznej i neurologicznej, a u konkubiny skazanego wyłącznie mierne zmiany dyskopatyczne odcinka lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa. Dowody te nie stanowią zatem podstaw do czynienia ustaleń w zakresie rzeczywistych możliwości płatniczych skazanego, które podlegać będą dokładnemu badaniu dopiero w toku ewentualnej egzekucji. Całokształt opisanych okoliczności, jak trafnie wskazano w kontestowanym orzeczeniu, nie wskazuje zatem na aktualizację po stronie P. K. przesłanek z art. 51 k.k.w. Wbrew błędnemu przeświadczeniu skarżącego, również odbywanie w nieodległej przyszłości kary pozbawienia wolności, które skutkowało brakiem możliwości uiszczenia stosownej należności, nie stanowi okoliczności od niego niezależnej, a wręcz przeciwnie, jej źródło tkwi w zawinionym postępowaniu skazanego, stanowiąc właściwą represję za popełnione przestępstwa. W tożsamy sposób odnieść należy się do okoliczności związanej z koniecznością realizacji ciążących na skazanym zobowiązań z tytułu kary grzywny w wysokości 15.000 złotych.

Dodatkowo dostrzec trzeba, że w świetle art. 206 § 2 i 3 k.k.w. w zw. z art. 51 k.k.w. dla podjęcia decyzji o umorzeniu przepadku korzyści majątkowej istotną okolicznością jest nie tylko trudna sytuacja finansowa osoby skazanej, która uniemożliwia jej dobrowolne uiszczenie zasądzonej kwoty, a którą podkreśla skarżący we wniesionym środku odwoławczym, ale również brak możliwości wyegzekwowania jej w drodze przymusowej. Natomiast w przedmiotowej sprawie nie toczyło się jeszcze komornicze postępowanie egzekucyjne, a co za tym idzie brak jest informacji w zakresie możliwości przymusowego wyegzekwowania od skazanego orzeczonego przepadku korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa.

Nie budzi również zastrzeżeń Sądu Apelacyjnego prawidłowość rozstrzygnięcia o rozłożeniu skazanemu przepadku równowartości korzyści majątkowej na raty. Wysokość poszczególnych rat określona została prawidłowo, przy uwzględnieniu treści art. 206 § 3 k.k.w. w zw. z art. 49 § 1 k.k.w. Argumentacja skarżącego kwestionującego wysokość miesięcznych rat, w świetle powołanej wyżej regulacji, umożliwiającej rozłożenie tego rodzaju świadczenia na raty na okres jednego roku oraz przy uwzględnieniu sumy kwot orzeczonych wobec P. K. tytułem przepadku równowartości korzyści majątkowej i braku podstaw do częściowego umorzenia tej należności, nie dostarcza podstaw do poczynienia odmiennych, aniżeli wyrażone przez sąd a quo ustaleń.

Reasumując, wywiedziony przez skarżącego środek odwoławczy nie dostarczył podstaw do zmiany kontestowanego orzeczenia w postulowanym przez obrońcę kierunku.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w części dyspozytywnej postanowienia.

ZARZĄDZENIE

- o treści postanowienia poinformować skazanego i obrońcę ,

- zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 15 czerwca 2021 roku.