Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 27 lutego 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO (del.) Marcin Ciepiela

Protokolant: Damian Krzywda

przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Marty Irzyńskiej
po rozpoznaniu w sprawie A. M. (M.)

skazanego za przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. i inne

zażalenia wniesionego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Częstochowie

z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. akt III Kow 2022/18

w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na odbywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

postanawia

1.  na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. zwolnić skazanego
od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie skazanego jest niezasadne.

Poczynione przez sąd I instancji ustalenia faktyczno-prawne są trafne, wobec czego spotkały się z aprobatą Sądu Apelacyjnego. Bezspornym w przedmiotowej sprawie jest to, że skazany A. M. spełnia wymogi formalne (wymierzono mu karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą 1 roku) oraz techniczne (w miejscu zamieszkania stwierdzono możliwości techniczno-organizacyjne wykonywania dozoru) do odbycia kary w systemie dozoru elektronicznego, a dorośli współdomownicy wyrazili pisemną zgodę na rozpoczęcie dozoru.

Brzmienie art. 43la § 1 pkt 2 i § 2 k.k.w. wskazuje jednak, że głównym kryterium selekcji skazanych, którzy mogą odbywać karę w trybie w nim opisanym jest całokształt okoliczności związanych z jego osobą, wpływających na prognozę kryminologiczną, w szczególności stopień demoralizacji. Okoliczności te muszą przekonywać, że odbywanie przez skazanego kary w systemie dozoru elektronicznego będzie wystarczające do osiągnięcia celów kary. W przedmiotowej sprawie analiza akt sprawy przekonuje, że w przypadku skazanego opisana wyżej prognoza kształtuje się negatywnie, co prawidłowo zostało wykazane w zaskarżonym postanowieniu.

Za takim rozstrzygnięciem przemawia przede wszystkim uprzednia trzykrotna karalność skazanego za takie same przestępstwa, jego niepoprawność i brak efektów resocjalizacyjnych. Skazany nie jest sprawcą incydentalnym, a uprzednio wymierzone kary, w tym także kary o charakterze wolnościowym (ograniczenia wolności), nie przynosiły skutku, gdyż wymieniony ponownie dopuszczał się kolejnych przestępstw. Wskazuje to na brak u skazanego odpowiedniej dyscypliny koniecznej do skuteczności wolnościowych oddziaływań resocjalizacyjnych i dania rękojmi, że odbywając karę w systemie dozoru elektronicznego nie popełni on kolejnego przestępstwa i będzie przestrzegał porządku prawnego. Zezwolenie na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego jedynie pogłębiłoby stopień demoralizacji skazanego, wyrabiając w nim przekonanie o łatwym unikaniu konsekwencji swojego nagannego postępowania.

Poglądu tego nie zmieniają argumenty zawarte w złożonym zażaleniu. Wbrew zawartym w nim twierdzeniom, z treści wywiadu środowiskowego nie wynika, aby obecna postawa skazanego dawała gwarancję należytego zachowania w trakcie pobytu na wolności. Kurator zawodowy wskazał, że skazany zajmuje się dziećmi i pomaga konkubinie w prowadzeniu domu i utrzymaniu, co jednak nie wystarczy do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminologicznej. Za negatywną prognozą przemawia bowiem, oprócz uprzedniej karalności skazanego, fakt, że w rodzinie skazanego prowadzona jest procedura „niebieskiej karty”, a wskazywanym sprawcą przemocy jest A. M.. Z informacji przekazanych przez Komisariat II Policji w C. wynika, że kilkukrotnie były wobec niego podejmowane interwencje. Ponadto, wbrew twierdzeniom skazanego i jego konkubiny, skazany ma problem z alkoholem, skoro prowadzone jest wobec niego postępowanie wykonawcze w sprawie o leczenie odwykowe oraz utrzymuje on kontakty z osobami nadużywającymi alkoholu.

Podsumowując, analiza zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że cele kary względem skazanego mogą zostać osiągnięte tylko w przypadku odbywania kary pozbawienia wolności w warunkach izolacji penitencjarnej.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w części dyspozytywnej.

ZARZĄDZENIE

- odpis postanowienia doręczyć skazanemu,

- zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 27 lutego 2019 r.