Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 20 lutego 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Barbara Suchowska

Protokolant: Damian Krzywda

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach Jolanty Tałaj

po rozpoznaniu w sprawie J. P.

skazanego za przestępstwo z art. 197§2 i §3 pkt 2 kk i inne

zażalenia złożonego przez prokuratora

na postanowienie Sądu Okręgowego w Bielsku – Białej z dnia 14 grudnia 2018 r., sygn. akt III Ko 66/18 (III 1Ko 125/18)

w przedmiocie odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności

na podstawie art. 437 § 1 kpk

p o s t a n a w i a

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2018 r. Sąd Okręgowy w Bielsku – Białej uwzględnił wniosek obrońcy skazanego i na podstawie art. 150§1 kkw odroczył wobec skazanegoJ. P. wykonanie kary 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Bielsku – Białej z dnia 8 listopada 2017 r. sygn.. akt III K 80/16 do dnia 14 grudnia 2019 r.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył prokurator zarzucając:

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a polegający na wysnuciu ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nieuzasadnionego poglądu, że stan zdrowia skazanego J. P. uniemożliwia wykonanie orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności i w następstwie takiego ustalenia odroczenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, podczas gdy prawidłowo dokonana ocena zgromadzonych dowodów wskazuje na brak po stronie skazanego przesłanek
z art. 150§1 kkw;

2.  Mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania, a to art. 366§1 kpk, art. 167 kpk, art. 201 i art. 202§1 kpk poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności dotyczących stanu zdrowia skazanego i podjęcie decyzji w przedmiocie udzielenia mu odroczenia w odbywaniu kary pozbawienia wolności w oparciu o niepełną i niejasną opinię biegłego, a w szczególności nie wyjaśnienie na jakie schorzenia psychiatryczne cierpi skazany.

Podnosząc ten zarzut prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W wyniku rozpoznania zażalenia Sąd Apelacyjny uznał, że zasługuje ono na uwzględnienie, gdyż zawarte w nim zarzuty są słuszne.

Zauważyć należy, że w złożonym wniosku o odroczenie wykonania kary wobec skazanego J. P. obrońca powołał się na liczne schorzenia wyżej wymienionego, takie jak chorobę kardiologiczną, zmiany neurologiczne, problemy z ciśnieniem oraz depresję, nie dokumentując szerzej aktualnego stanu zdrowia skazanego, poza zaświadczeniami zawartymi na k. 80 i 81 akt, pochodzącymi z lat 2013 i 2018.

Analiza akt sprawy pozwala na stwierdzenie, że przedmiotem badania przez sąd
I instancji istnienia ewentualnych podstaw do odroczenia wykonania kary, uczyniono wyłącznie kwestię stanu zdrowia psychicznego J. P..

Przeprowadzone jednak w tym zakresie postępowanie dowodowe, jak słusznie podnosi skarżący, obarczone jest błędem, bowiem stan zdrowia psychicznego skazanego w kontekście istnienia przesłanek o jakich mowa w art. 150§1 kkw, a zatem stwierdzenia czy cierpi on na chorobę psychiczną uniemożliwiającą wykonanie kary pozbawienia wolności, wymaga oceny opartej na wiedzy specjalnej biegłych psychiatrów, a zatem opinii co najmniej dwóch biegłych takiej specjalności.

Opinia jaką uzyskał sąd I instancji takich kryteriów nie spełnia. Oceny tej nie zmienia fakt odnotowania w jej treści obecności drugiego lekarza specjalisty psychiatry przy badaniu opiniowanego.

Nadto zgodzić należy się ze skarżącym, że opinia biegłego K. T. jest niezwykle lakoniczna a jej analiza nasuwa istotne zastrzeżenia. Brak w niej jednoznacznych ocen i wniosków co do stwierdzonego stanu zdrowia psychicznego skazanego, zaś jej treść sugeruje bardzo wątły materiał źródłowy, który stanowił podstawę ostatecznego stwierdzenia o braku zdolności do odbycia kary na okres 1 roku.

Zgodzić należało się z prokuratorem, że rozstrzygnięcie w oparciu o tę opinię
w przedmiocie odroczenia do dnia 14 grudnia 2019 r. wykonania kary względem wyżej wymienionego jawi się jako co najmniej przedwczesne, bowiem nie zostało wyjaśnione
w sposób należyty jaki jest aktualnie stan zdrowia skazanego a w szczególności czy cierpi on na chorobę psychiczną, która uniemożliwia mu świadome uczestnictwo w procesie wykonania kary i stanowi przesłankę do zastosowania obligatoryjnego odroczenia kary
w oparciu o art. 150§1 kkw.

Mając powyższe na uwadze i podzielając argumentację zawartą w uzasadnieniu zażalenia Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżone postanowienie.

Rozpoznając sprawę ponownie sąd I instancji powinien dążyć do zgromadzenia pełnej dokumentacji lekarskiej potwierdzającej aktualny stan zdrowia skazanego, zaś w zakresie stanu psychicznego dopuścić dowód z opinii 2 biegłych lekarzy psychiatrów, a następnie dokonać wnikliwej analizy zgromadzonych dowodów pod kątem występowania przesłanek określonych w stanowiącym podstawę rozstrzygnięcia przepisie, które nie mogą być interpretowane rozszerzająco.

ZARZĄDZENIE

- odpis postanowienia doręczyć skazanemu J. P. i jego obrońcy,

- akta zwrócić.

Katowice, dnia 20 lutego 2019 r.