Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 20 lutego 2019 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Wiesław Kosowski

Protokolant: Damian Krzywda

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach Jolanty Tałaj

po rozpoznaniu w sprawie D. Z. (Z.)

skazanego za przestępstwo z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2015r.
o przeciwdziałaniu narkomanii

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Częstochowie

z dnia 6 grudnia 2018 roku, sygn. akt III Kow 1626/18

w przedmiocie odmowy udzielenia zgody na odbywanie kary pozbawienia wolności w SDE

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Częstochowie

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Częstochowie postanowieniem z dnia 6 grudnia 2018 roku,
w sprawie o sygn. akt III Kow 1626/18 nie uwzględnił wniosku obrońcy skazanego D. Z.
i nie udzielił zezwolenia na odbycie przez skazanego kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 20 czerwca 2018r.,sygn. akt
II K 532/18 poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego.

Z decyzją tą nie zgodził się obrońca skazanego zaskarżając ją w całości. W zażaleniu podniósł zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż warunki osobiste D. Z. i rodzaj zarzucanego mu czynu przemawiają za tym, aby odbywał kare w izolacji penitencjarnej.

Stawiając ten zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie wniosku ewentualnie o uchylenie postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.

Zażalenie obrońcy skazanego okazało się o tyle skuteczne, że w jego wyniku koniecznym stało się uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.

Nie sposób bowiem wskazać, jakimi okolicznościami kierował się Sąd meriti wydając zaskarżoną decyzję. Z treści uzasadnienia wynika bowiem, że skazany spełnia warunki formalne, o jakich mowa w art. 43 la k.k.w. Natomiast ma nie dawać żadnej rękojmi, że odbywając karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie popełni kolejnego przestępstwa i że będzie przestrzegał porządku prawnego. To stanowisko nie zostało jednak poparte żadną argumentacją. Z taką nie może bowiem uchodzić tylko lakoniczne stwierdzenie odnoszące się do „rodzaju i charakteru popełnionego czynu”. Nota bene okoliczności te wziął pod uwagę Sąd Rejonowy w Zawierciu skazując D. Z. za posiadanie amfetaminy na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji winien zasięgnąć szczegółowych informacji, czy skazany wywiązuje się z nałożonych na niego obowiązków związanych z wykonywaniem kary ograniczenia wolności. Rozważy również potrzebę przeprowadzenia nowego wywiadu środowiskowego i ponownie przeanalizuje postawę D. Z. oceniając, czy nie będzie w zaistniałej sytuacji wystarczające dla osiągnięcia celów kary odbywanie przez niego orzeczonej kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego. Stanowisko swe Sąd winien szczegółowo uzasadnić.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis postanowienia doręczyć skazanemu i jego obrońcy;

2.  zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 20 lutego 2019 roku.