Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący	SSA Mirosław Ziaja
Sędziowie	SSA Michał Marzec SSA Wiesław Kosowski (spr.)
Protokolant	Agnieszka Przewoźnik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Tychach Pawła Marcinkiewicza

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 r. sprawy

J. P. s. P. i J., ur. (...) w L.

oskarżonego z art. 286 §1 kk w zw. z art. 12 kk przy zast. art. 294 §1 i inne

na skutek apelacji pełnomocników oskarżycieli posiłkowych i obrońcy oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 28 września 2016 roku

sygn. akt XXI K 168/13

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  wydatkami postępowania odwoławczego obciąża w częściach równych oskarżonego J. P. oraz oskarżycieli posiłkowych: (...) S.C., (...) K. K., Zakład Budowlany (...), (...) Sp. z o.o., (...) Spółka Jawna i (...) a także oskarżonego J. P. obciąża opłatą za II instancję w kwocie 200 (dwieście) złotych, a wymienionych wyżej oskarżycieli posiłkowych opłatami w kwotach po 100 (sto) złotych.

SSA Wiesław Kosowski SSA Mirosław Ziaja SSA Michał Marzec

Sygn. akt II AKa 269/17

UZASADNIENIE

J. P. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od grudnia 2011 roku do stycznia 2012 roku w T., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził K. O. prowadzonego działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Budowlany (...) z siedzibą w M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w wysokości 263 231,86 złotych w ten sposób, iż zawarł z nim dwie umowy na wykonanie usług budowlanych to jest (...) z dnia 14.10.2011 roku oraz (...) z dnia 14.11.2011 roku wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umów pracę nie regulując płatności tytułem wystawionych faktur za wykonane usługi to jest

- faktury VAT z dnia 22 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 83 160 złotych

- faktury VAT z dnia 22 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 51 551,86 złotych

- faktury VAT z dnia 24 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 56 160 złotych

- faktury VAT z dnia 24 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 72 360 złotych działając tym samym na szkodę K. O. w łącznej kwocie 263 231,86 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zast. art. 294 § 1 k.k.,

II. w dniu 10 stycznia 2012 roku w T. jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić K. O. prowadzonego działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Budowlany (...) z siedzibą w M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 148 301 złotych oraz doprowadził ww. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 50 625 złotych w ten sposób, iż zawarł z nim umowę nr (...) na wykonanie robót budowlanych łącznej wartości 198 926 złotych wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umowy pracę, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odstąpienie przez pokrzywdzonego od wykonania całości robót, działając tym samym na szkodę K. O. w kwocie 50 625 złotych,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

III. w okresie od grudnia 2011 roku do lutego 2012 roku w T., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził M. M. i P. P. prowadzących działalność gospodarczą pod nazwa Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Budowlane (...) spółka cywilna z siedzibą w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 108 973,72 złotych w ten sposób, iż zawarł z nim dwie umowy na wykonanie usług budowlanych to jest (...) z dnia 20.10.2011 roku oraz (...) z dnia 02.01.2012 roku wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umów pracę nie regulując płatności tytułem wystawionych faktur za wykonane usługi to jest

- faktury VAT z dnia 21 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 55 732,46 złotych

- faktury YAT z dnia 25 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 45 360 złotych

- faktury VAT z dnia 14 lutego 2012 roku nr (...) na kwotę 7 881,26 złotych działając tym samym na szkodę M. M. i P. P. w łącznej kwocie 108 973,72 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

IV. w dniu 4 kwietnia 2011 roku w T. jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził K. K. prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w I. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 150 105,20 złotych w ten sposób, iż zawarł z nią umowę nr (...) na wykonanie robót budowlanych wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umowy pracę nie regulując płatności tytułem wystawionych faktur to jest:

- faktury VAT z dnia 23 lutego 2012 roku nr (...)

- faktury VAT z dnia 23 grudnia 201 1 roku nr (...)

działając tym samym na szkodę K. K. w łącznej kwocie 150 105,20 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,

V. w okresie od grudnia 2011 roku do lutego 2012 roku w T., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba u T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził M. D. oraz D. C. prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą (...) Spółka Jawna z siedzibą w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 82 259, 54 złotych w ten sposób, iż nie dokonał zapłaty za pobrany na podstawie umowy o współpracy nr (...) z dnia 28 lipca 2030 roku towar wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za pobrany na podstawie faktur VAT towar nie regulując płatności tytułem wystawionych faktur to jest

- faktury VAT z dnia 15 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 5 805,85 złotych

- faktury VAT z dnia 15 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 267,70 złotych

- faktury YAT z dnia 22 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 13 966,98 złotych

- faktury VAT z dnia 22 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 4 7 5 9,8 5 złotych

- faktury VAT z dnia 22 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 4 5 29,8 7złotych

- faktury VAT z dnia 23 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 95,01 złotych

- faktury YAT z dnia 23 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 1 159,40 złotych

- faktury VAT z dnia 23 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 269,8 5złotych

- faktury VAT z dnia 29 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 245,80 złotych

- faktury VAT z dnia 29 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 5 099,5 8złotych

- faktury VAT z dnia 29 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 60,93 złotych

- faktury VAT z dnia 30 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 93,18 złotych

- faktury VAT z dnia 3 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 4040,28 złotych

- faktury VAT z dnia 4 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 3 212,76 złotych

- faktury VAT z dnia 10 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 569,00 złotych

- faktury YAT z dnia 12 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 1806,38 złotych

- faktury VAT z dnia 20 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 733,28 złotych

- faktury VAT z dnia 23 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 24 139,18 złotych

- faktury VAT z dnia 23 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 8 566,25 złotych

- faktury VAT z dnia 23 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 2 232,14 złotych

- faktury VAT z dnia 27 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 2 759,63 złotych

-faktury VAT z dnia 27 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 2 524,58 złotych

działając tym samym na szkodę M. D. oraz D. C.
w łącznej kwocie 82 259,54 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

VI. w dniu 16 stycznia 2012 roku w T. jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20469.42 złotych w ten sposób, iż zawarł z ww. umowę nr (...) na wykonanie robót budowlanych wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umowy pracę nie regulując płatności tytułem wystawionej faktury VAT o numerze (...)

z dnia 22 lutego 2012 roku działając tym samym na szkodę (...) Sp. z o.o. z siedzibą

w G. w kwocie 20 469,42 złotych,

tj. o czyn z art. 286 §1 k.k.,

VII. w dniu 16 stycznia 2012 roku w T. jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 96 000 złotych w ten sposób, iż zawarł z nim umowę nr (...) na wykonanie robót budowlanych wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umowy pracę, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wstrzymanie się pokrzywdzonego z pracami, działając tym samym na szkodę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G.,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k.,

VIII. w dniu 14 października 2011 roku w T. jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził J. J. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 43 200 złotych w ten sposób, iż zawarł z ww. umowę nr (...) na wykonanie robót budowlanych wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umowy pracę nie regulując płatności tytułem wystawionej faktur VAT o numerze (...) z dnia 30 listopada 2011 roku działając tym samym na szkodę J. J. (1) w kwocie 43 200 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,

IX. w dniu 15 listopada 2011 roku w T. jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził J. J. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 80 022,40 złotych w ten sposób, iż zawarł z ww. porozumienie co do spłaty zaległości wynikających z wykonanych a nie zapłaconych należności tytułem robót budowlanych wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umowy pracę nie regulując ww. zobowiązania działając tym samym na szkodę J. J. (1) w kwocie 80 022,40 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,

X. w okresie od grudnia 2011 roku do lutego 2012 roku w T., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził I. B. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w łącznej kwocie 240 520,01 złotych w ten sposób, iż zlecił wykonanie usług budowlanych wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną pracę nie regulując płatności tytułem wystawionych faktur za wykonane usługi to jest

faktury VAT z dnia 19 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 11 070 złotych -faktury VAT z dnia 18 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 122 590,61 złotych

faktury YAT z dnia 3 lutego 2012 roku nr (...) na kwotę 106 859,40 złotych działając tym samym na szkodę I. B. w łącznej kwocie 240 520,01 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zast. art. 294 § 1 k.k.,

XI. w okresie od listopada 2011 roku do lutego 2012 roku w T., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził J. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo Usługowo Produkcyjna (...) J. Z. z siedzibą w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 80440,97 złotych w ten sposób, iż zawarł z nim umowę na wykonanie usług budowlanych o numerze (...) z dnia 12.09.2011 roku wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umów pracę nie regulując płatności tytułem wystawionych faktur za wykonane usługi to jest

- faktury VAT z dnia 27 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 54 043,20 złotych

- faktury YAT z dnia 16 listopada 2012 roku nr (...) na kwotę 4 104 złotych

- faktury YAT z dnia 2 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 6 445,20 złotych -faktury VAT

z dnia 15 lutego 2012 roku nr (...) na kwotę 15 848,57 złotych działając tym samym na szkodę J. Z. w łącznej kwocie 80 440,97 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

XII. w okresie od października 2011 roku do lutego 2012 roku w T., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził A. B. i W. K. prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo Usługowa (...) Spółka Jawna z siedzibą w J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 128 325,44 złotych w ten sposób, iż nie dokonał zapłaty za pobrany na podstawie faktur VAT towar wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za pobrany towar nie regulując płatności tytułem wystawionych faktur to jest

-faktury VAT z dnia 16 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 4 512,64 złotych

-faktury VAT z dnia 9 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 3 642,93 złotych

-faktury VAT z dnia 4 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 7 167,24 złotych

- faktury VAT z dnia 28 października 2011 roku nr (...) na kwotę 11 391,62 złotych

- faktury VAT z dnia 28 października 2011 roku nr (...) na kwotę 2 490,64 złotych - - faktury VAT z dnia 9 grudnia 2011 roku nr (...) na kwot? 4702,60 złotych

-faktury VAT z dnia 7 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 3238,48 złotych

-faktury VAT z dnia 6 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 13288,80 złotych

-faktury VAT z dnia 2 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 7250,60 złotych

-faktury VAT z dnia 30 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 5 402,00 złotych

-faktury YAT z dnia 26 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 2 848,37 złotych

- faktury YAT z dnia 23 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 8 390,40 złotych

-faktury VAT z dnia 21 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 7331,62 złotych

-faktury VAT z dnia 21 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 7881,60 złotych

-faktury VAT z dnia 29 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 1 189,93 złotych

-faktury VAT z dnia 30 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 1 524,94 złotych

-faktury VAT z dnia 27 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 11 599,73 złotych

- faktury VAT z dnia 20 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 3 349,67 złotych

- faktury VAT z dnia 19 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 6 396,45 złotych

- faktury VAT z dnia 14 października 2011 roku nr (...) na kwotę 5 511,28 złotych

-faktury VAT z dnia 23 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 5 934,80 złotych

-faktury VAT z dnia 23 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 5 775,95 złotych

- faktury VAT z dnia 18 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 6 761,16 złotych

- faktury VAT z dnia 13 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 4 278,05 złotych

- faktury YAT z dnia 13 stycznia 2012 roku nr(...) na kwotę 538,22 złotych

- faktury VAT z dnia 9 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 2 811,03 złotych

- faktury VAT z dnia 8 lutego 2012 roku nr (...) na kwotę 74 złotych

- faktury VAT z dnia 27 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 2 325,89 złotych

- faktury VAT z dnia 25 stycznia 2012 roku nr (...) na kwotę 21 złotych

- faktury VAT z dnia 19 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 10,50 złotych

- faktury VAT z dnia 22 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 870,23 złotych

- faktury VAT z dnia 16 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 3 107,80 złotych

- faktury VAT z dnia 29 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 45,60 złotych

- faktury VAT z dnia 29 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 50 złotych -faktury VAT z dnia 28 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 2265,44 złotych

- faktury VAT z dnia 21 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 1 532,52 złotych

- faktury VAT z dnia 17 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 1 613,49 złotych

- faktury VAT z dnia 31 października 2011 roku nr (...) na kwotę 3 234,07 złotych

działając tym samym na szkodę A. B. i W. K. w łącznej kwocie 128 325,44 złotych,

tj. o czyn z art 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

XIII. w dniu 27 września 2011 roku w T. jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Norma 2000 z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 21 894,46 złotych w ten sposób, iż zawarł z ww. umowę nr (...) na dostawę i montaż żaluzji fasadowych wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonaną na podstawie umowy pracę nie regulując całości płatności tytułem wystawionej faktury VAT o numerze (...) z dnia 7 listopada 2011 roku działając tym samym na szkodę D. K. w kwocie 21 894,46 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,

XIV. w okresie od października 2011 roku do lutego 2012 roku w T., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Spółka z o.o. z siedzibą w T. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w łącznej kwocie 308 246,19 złotych w ten sposób, iż nie dokonał zapłaty za wykonane na podstawie zawartych umów numer (...) z dnia 15 czerwca 2011 roku, numer (...) z dnia 22 kwietnia 2011 roku, numer (...) z dnia 9 sierpnia 2011 roku oraz numer (...) z dnia 7 października 2011 roku prace wprowadzając ww. w błąd co do kondycji finansowej Spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty za wykonane roboty nie regulując płatności tytułem wystawionych faktur to jest

-faktury VAT z dnia 17 października 2011 roku nr (...) na kwotę 64 800 złotych

- faktury VAT z dnia 23 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 43 200 złotych

- faktury VAT z dnia 15 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 54 000 złotych

- faktury VAT z dnia 30 listopada 2011 roku nr (...) na kwotę 25 830 złotych

- faktury VAT z dnia 16 grudnia 2011 roku nr (...) na kwotę 19 680 złotych

-faktury VAT z dnia 15 lutego 2012 roku nr (...) na kwotę 61 560

- faktury VAT z dnia 15 lutego 2012 roku nr (...) na kwotę 10 800 -faktury VAT z dnia 15 lutego 2012 roku nr (...) na kwotę 4616,19

-faktury VAT z dnia 16 lutego 2012 roku nr (...) na kwotę 23 760 działając tym samym na szkodę Spółki z o.o. (...) w łącznej kwocie 308 246,19 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. przy zast. art. 294 § 1 k.k.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 28 września 2016r., w sprawie
o sygn. akt XXI K 168/13 oskarżony J. P. został uniewinniony od popełnienia wszystkich wyżej wskazanych zarzutów.

Sąd uznał natomiast J. P. za winnego tego, że w okresie od dnia 30 lipca 2011 roku do dnia 10 lutego 2012 roku w T., jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T., pomimo wystąpienia przesłania zgłoszenia wniosku o upadłość, w postaci nie wykonywania przeważającej części wymagalnych zobowiązań, nie zgłosił do Wydziału Gospodarczego właściwego Sądu wniosku o upadłość Spółki, czym wyczerpał dyspozycję art. 586 k.s.h. i za to na mocy art. 586 k.s.h.
i art. 33 § 1 i § 3 k.k. wymierzył mu karę 50 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 złotych.

Wyrok został zaskarżony co do części czynów, od popełnienia których oskarżony został uniewinniony przez pełnomocników oskarżycieli posiłkowych.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego J. J. (1) zaskarżył wyrok w zakresie uniewinnienia J. P. od zarzutów popełniania czynów opisanych w pkt VIII
i IX. W złożonej apelacji zarzucił:

- obrazę przepisów postępowania karnego mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia, a to art.
7 k.p.k. i 410 k.p.k. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w kierunku dowolności, przy naruszeniu wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego przy ocenie wyjaśnień oskarżonego J. P., w zakresie w jakim nie przyznawał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów i wskazywał na okoliczności i przyczyny swego postępowania,

II. obrazę przepisów postępowania karnego mogącą n ieć wpływ na treść orzeczenia, a to art.
7 k.p.k. i 410 k.p.k. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w kierunku dowolności w procesie oceny treści zeznań świadków - przedstawicieli pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych, w tym J. J. (1) w zakresie w jakim zeznawali oni
o powodach dostarczenia usług spółce (...) Sp. z o.o., w której oskarżony był prezesem zarządu,

III. błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, wyrażający się stwierdzeniem, iż materiał dowodowy ujawniony na rozprawie głównej nie daje podstaw' do przyjęcia, że oskarżony dopuścił się popełnienia czynu określonego w pkt I wyroku podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego w tym prawidłowa ocena zeznań pokrzywdzonego J. J. (1) oraz dopuszczona w sprawie opinia biegłego wraz z opinią uzupełniającą prowadzi do wniosku przeciwnego, a mianowicie, iż oskarżony swoim działaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art, 286 § 1 k.k., albowiem mając wiedzę o niewypłacalności spółki nakłaniał współpracujące podmioty - podwykonawców do dalszego świadczenia pracy oraz dostarczania niezbędnych materiałów na budowę, tym samym Sąd nieprawidłowo ustalił brak zamiaru doprowadzenia pokrzywdzonego J. J. (1) oraz innych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Stawiając te zarzuty pełnomocnik wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części
i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych: (...) Sp.j., K. K. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...), M. M.
i P. P. prowadzącą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (...),
K. O. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Zakład Budowlany (...) oraz F. F. sp.z o.o zaskarżył wyrok w zakresie uniewinnienia J. P. od zarzutów popełniania czynów opisanych w pkt I, II, III, IV, V, VI i VII.
W złożonej apelacji zarzucił:

1. naruszenie przepisów prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k. przez przyjęcie, że o istnieniu oszukańczego zamiaru po stronie oskarżonego nie świadczy okoliczność dalszego zaciągania zobowiązań w warunkach wystąpienia przesłanek ogłoszenia upadłości spółki Przedsiębiorstwo Budowlane (...) Sp. z o.o. w T., w sytuacji gdy już w momencie obejmowania funkcji prezesa zarządu oskarżony był świadomy złej sytuacji finansowej spółki i istnienia przesłanki zobowiązującej go do złożenia wniosku o upadłość, co potwierdza zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadków i opinia biegłego
z zakresu ekonomii i finansów oraz wyceny układowej i upadłościowej J. J. (2);

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, poprzez przyjęcie, że:

- oskarżony nie wprowadzał pokrzywdzonych w błąd, bądź też swoim zachowaniem nie wyzyskiwał ich błędu co do rzeczywistej sytuacji majątkowej (...) Sp. z o.o.;

- wymagalna wierzytelność przysługująca spółce (...) wobec podmiotu powiązanego - spółki (...) Sp. z o.o., miała charakter rzeczywiście istniejącego zobowiązania, w sytuacji, gdy wierzytelność ta miała na celu jedynie wprowadzenie kontrahentów w błąd co do rzeczywistej kondycji finansowej spółki i nigdy nie miała być egzekwowana;

- oskarżony podejmował działania zmierzające do podjęcia regulowania zobowiązań spółki (...), podczas gdy nie wystąpił on na drogę sądową przeciwko kluczowemu rzekomemu dłużnikowi (...) - spółce (...), a jedynie ograniczył się do wysyłania wewnętrznej korespondencji między spółkami (wezwania do zapłaty);

- w okresie od stycznia 2011 r. do lipca 2011 r. spółka odniosła zysk z prowadzonej działalności, które to ustalenie zostało dokonane z pominięciem rozłożonej na raty zaległości w podatku od towarów i usług wynoszącej 373.821,20 zł.

a w konsekwencji:

3. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wypływ na treść orzeczenia, uznając w punkcie 1 wyroku oskarżonego za niewinnego popełnienia zarzucanych mu czynów, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku przeciwnego, a mianowicie, iż oskarżony swoim działaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu przestępstwa.

Stawiając te zarzuty pełnomocnik wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części
i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Sąd I instancji zgromadził w sprawie pełny materiał dowodowy, w żadnej mierze nie wymagający poszerzenia ani też uzupełnienia. Żadnych zastrzeżeń nie budzi również dokonana ocena zgromadzonych dowodów, która jest zgodna z zasadami logiki
i doświadczenia życiowego. To doprowadziło do prawidłowych ustaleń faktycznych.

Nie ma racji ani pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego J. J. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w C., ani też pełnomocnik reprezentujący oskarżycieli posiłkowych: (...) Sp.j., K. K. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...), M. M.
i P. P. prowadzącą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (...),
K. O. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Zakład Budowlany (...) oraz (...) sp.z o.o., zarzucając w apelacji naruszenie przez Sąd meriti przepisów prawa procesowego, a to art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k. co miało doprowadzić do błędnych ustaleń faktycznych.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu obrazy art. 410 k.p.k., który został postawiony w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego J. J. (1), należy stwierdzić, że w żadnej mierze nie został on uzasadniony.

Istotą przepisu art. 410 k.p.k. jest, że sąd ferując wyrok nie może opierać się na tym, co nie zostało ujawnione na rozprawie, jak również i to, że wyroku nie wolno wydawać jedynie na podstawie części ujawnionego materiału dowodowego. Przy czym, nie stanowi naruszenia tegoż przepisu dokonanie takiej, czy innej oceny dowodów przeprowadzonych, ujawnionych na rozprawie. Jeżeli więc z uzasadnienia wyroku wynika, że sąd nie dał wiary określonym dowodom, przy czym wskazał powody takiego stanowiska, to nieuwzględnienie okoliczności wynikających z tych dowodów nie stanowi naruszenia tego przepisu. Pełnomocnik de facto nie wskazuje w czym upatrywałby naruszenia przez Sąd meriti art. 410 k.p.k., wiążąc to
z naruszeniem art. 7 k.p.k., czyli z przekroczeniem granic swobodnej oceny dowodów. Jednoznacznie należy więc stwierdzić, iż przepis art. 410 k.p.k. nie został w niniejszej sprawie naruszony, podobnie zresztą, jak przepis art. 7 k.p.k.

Zarzut błędu dowolności jest tylko wtedy słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, przy czym dla swej skuteczności wymaga on od apelującego wykazania, jakich konkretnych uchybień w świetle wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania dopuścił się sąd
w dokonanej ocenie materiału dowodowego. Wymogom tym nie sprostał żaden ze skarżących ograniczając się tylko do zaprezentowania własnej oceny tego materiału. Jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów
i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną reguły z art. 7 k.p.k., jeżeli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (tak m.in. postanowienie SN z dnia 18 grudnia 2012r., III KK 298/12). Z taką sytuacją mamy do czynienia na kanwie niniejszej sprawy. Sąd I instancji ujawnił w toku rozprawy głównej całokształt okoliczności sprawy, rozważył wszystkie okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść poszczególnych oskarżonych oraz ocenił poszczególne dowody zgodnie ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, czemu dał wyraz w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

J. P. zarzucono popełnienie przestępstw oszustwa na szkodę różnych podmiotów. Miały one polegać na tym, że jako prezes zarządu Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) sp z o.o. doprowadzał do niekorzystnego rozporządzenia mieniem różne podmioty w ten sposób, że zawierając z nimi umowy wprowadzał w błąd co do kondycji finansowej spółki oraz możliwości i zamiaru zapłaty i przez do doprowadzał do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Przestępstwo oszustwa należy do bardzo specyficznych. Jego strona podmiotowa polega na umyślności, przy czym działanie sprawcy motywowane jest osiągnięciem celu w postaci korzyści majątkowej. Wymagana jest więc szczególna postać zamiaru bezpośredniego kierunkowego ( dolus directus coloratus). Jak stwierdził Sąd Najwyższy: „określone w art.
286 k.k. przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Powyższe ujęcie znamion strony podmiotowej wyklucza możliwość popełnienia oszustwa z zamiarem ewentualnym. Zamiar bezpośredni winien obejmować zarówno cel, jak i sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art.
286 § 1 k.k., należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzania mieniem
i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion" (wyrok SN z dnia 4 czerwca 2009 r., WA 16/09, Prok. i Pr.-wkł. 2009, Nr 11–12, poz. 8, por. także wyrok SN z dnia 11 lutego 2009 r.,
III KK 245/08, Prok. i Pr.-wkł. 2009, nr 6, poz. 15). Wymóg kierunkowego działania sprawcy czynu z art. 286 § 1 k.k. podkreślił Sąd Najwyższy, wyrażając pogląd, że przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. jako charakteryzujące się celem w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej należy do tzw. przestępstw kierunkowych i może być popełnione tylko z zamiarem bezpośrednim. (zob. wyrok SN z dnia 27 marca 2013 r., III KK 308/12, LEX nr 1308127). Co więcej zamiar ten musi zostać wykazany sprawcy od samego początku podjętych działań i musi obejmować obydwa elementy, to jest również wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu czy niezdolności należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Nieodłącznym warunkiem odpowiedzialności, jak w każdym przestępstwie, jest wykazanie związku przyczynowego pomiędzy sposobem działania, przyjętym w konkretnym stanie faktycznym, a dyspozycją majątkową pokrzywdzonego (por. Z. Kukuła, glosa ..., WPP 2011,
nr 3, s. 63 i n.).

Czynność sprawcza w typie podstawowym przestępstwa oszustwa polega na wprowadzeniu
w błąd, wyzyskaniu błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd oznacza wywołanie mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Wyzyskanie błędu, a więc mylnego wyobrażenia o rzeczywistości, ma miejsce wówczas, gdy zostanie ustalone, że w chwili podjęcia zachowania przez sprawcę osoba pokrzywdzona mylnie oceniała wycinek rzeczywistości mający wpływ na jej decyzje woli w kwestii rozporządzenia, a sprawca czynił z tego użytek. Niezdolność do należytej oceny przedsiębranego działania to brak możliwości racjonalnej oceny decyzji, które pokrzywdzona osoba podejmuje.

W niniejszej sprawie nie wykazano oskarżonemu, by pokrzywdzonych wprowadził w błąd lub błąd ich wykorzystał. Jak zwraca na to uwagę Sąd meriti tylko świadek A. W. przyznał, że przed przystąpieniem do prac w styczniu 2012r. rozmawiał z J. P., a ten nie przekazał mu informacji o opóźnieniach w zapłacie należności. Żaden z pozostałych pokrzywdzonych nie twierdził natomiast, by oskarżony zapewniał ich o dobrej kondycji finansowej firmy (...). Wręcz przeciwnie oskarżony mówił o przejściowych kłopotach.

Podkreślenia wymaga, iż w większości przypadków pokrzywdzeni kontynuowali prace, jako podwykonawcy na rzecz firmy (...). Firma J. J. (1) pierwszą umowę podpisała jeszcze we wrześniu 2009r. Kolejne umowy były z listopada 2009r., lipca 2010r. i wreszcie umowy będące przedmiotem niniejszego postępowania z października i listopada 2011r.

Tylko w przypadku dwóch ostatnich umów wystąpiły problemy z płatnościami za wykonane usługi. W zasadzie tożsama sytuacja miała miejsce w odniesieniu do firmy (...) należącej do K. K.. W tym przypadku początek współpracy do rok 2008. Także od 2008r. na rzecz (...) prace wykonywała firma (...) należąca do K. O..

Okoliczności te wskazują jednoznacznie, iż nie mieliśmy do czynienia z wprowadzeniem kontrahentów w błąd. W większości bowiem pokrzywdzeni do firmy, które od dłuższego czasu współpracowały z K., znając jego sytuację finansową.

J. P. W żaden sposób tej sytuacji nie ukrywał. Wskazywał na istniejące trudności finansowe, wynikające z braku zapłaty należności w kwocie prawie 6000 000zł przez firmę (...). Nie sposób również zasadnie twierdzić, iż należność ta miałby mieć charakter pozorny. Przeczą temu bowiem zgromadzone dowody, a także działania podejmowane przez oskarżonego celem odzyskania należności. Oskarżyciele podnosili, iż nie wystąpiono na drogę sądową, co mogło wskazywać na pozorność działań. Pamiętać jednak należy, iż na początkowym etapie (objęcia funkcji prezesa przez J. P.) było zawarte ze spółką (...) porozumienie co do ratalnej spłaty zadłużenia. Później oskarżony nie tylko odmówił podpisania niekorzystnego dla(...) porozumienia, ale też wzywał do dokonania zapłaty. Gdy nie przynosiło to pożądanych skutków zorganizował spotkanie z wierzycielami spółki (...), informując, że trudności z płatnościami są wynikiem problemów
z wyegzekwowaniem od spółki (...) należności w kwocie 5 665 925, 77 zł. W spotkaniu tym uczestniczył R. Ł. będący właścicielem spółki (...). Wystąpienie na drogę sądową wiązałoby się z koniecznością uiszczenia opłaty sądowej, która uwzględniając wysokość należności głównej, byłaby stosunkowo wysoka. Przy trudnościach finansowych (...) niewątpliwe stanowiło to istotny problem, motywujący do podejmowania działań innego rodzaju w celu odzyskania długu.

Nie sposób wykazać J. P., iż nie tylko w chwili zawierania umów
z poszczególnymi podmiotami, ale też w jakimkolwiek innym momencie działał z zamiarem doprowadzenia tych podmiotów do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Jak już była mowa zorganizował spotkanie z wierzycielami informując, że trudności z płatnościami wiążą się z brakiem zapłaty wierzytelności w kwocie 6000 000 zł przez firmę (...). Proponował też, jak formę spłaty zadłużenia cesję tej wierzytelności. Słusznie Sąd meriti podniósł w pisemnych motywach orzeczenia, iż w zasadzie nawet tylko ta okoliczność świadczy o braku po stronie oskarżonego zamiaru bezpośredniego pokrzywdzenia wierzycieli, nie mówić już o braku zamiaru doprowadzenia ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez podjęcie oszukańczych działań, których w rzeczywistości nie było.

Podsumowując. Prawidłowo oceniony materiał dowodowy stanowił podstawę do właściwych ustaleń faktycznych. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych (postawiony przez skarżących) może zostać uznany za trafnie podniesiony, wtedy i tylko wtedy, gdy skarżący wykaże, że
w istocie popełniony błąd wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego, bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów. Błąd ten determinuje natomiast nieznajomość określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7 k.p.k.), zlekceważenie niektórych dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonywającym, bezpodstawne pominięcie określonych twierdzeń dowodowych, bądź oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych. Z takimi sytuacjami nie mieliśmy do czynienia na kanwie niniejszej sprawy. Żaden ze skarżących, nie wykazał ani nieznajomości przy wyrokowaniu określonych dowodów, ani też nieprawidłowości w rozumowaniu sądu
w zakresie istotnych ustaleń. Zarzut ten nie może się natomiast sprowadzać tylko do zakwestionowania stanowiska sądu czy do polemiki z jego ustaleniami.

Jak wielokrotnie podnoszono w orzecznictwie możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu odmiennego poglądu nie wystarcza, by dokonanie ich uznać za istotny błąd ustaleń, jeśli nie wykaże się przy tym, iż rozumowanie przeprowadzone przez sąd orzekający sprzeczne jest
z zasadami logiki lub doświadczenia życiowego (tak m.in. wyrok SA w Krakowie z dnia
9 marca 2016r., II AKa 271/15, wyrok SA w Lublinie z dnia 4 lutego 2016r., II AKa 2/16, wyrok SA we Wrocławiu z dnia 9 marca 2016r., II AKa 41/16).

Dlatego też zaskarżony wyrok, w zakresie, w jakim oskarżony J. P. został uniewinniony od zarzutów popełnienia przestępstw oszustwa został utrzymany w mocy.

SSA Wiesław Kosowski SSA Mirosław Ziaja SSA Michał Marzec