Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący

SSA Robert Kirejew

Sędziowie

SSA Wojciech Paluch (spr.)

SSO del. Teresa Jędrzejas-Paluch

Protokolant

Jolanta Stańczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 157/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 10 lutego 2021 r. sygn. IV K 100/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

W. Z., S. J.

uprzednia karalność oskarżonych

dane o karalności oskarżonych

812-818

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

dane o karalności oskarżonych

dowód bezsporny

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Podniesiony w apelacji obrońcy osk. W. Z. zarzut obrazy przepisów postępowania, a to art. art. 2§2 w zw. z 167 w zw. z 170 § 1pkt 5, 7 kpk i pozostający w ścisłym związku zarzut błędu w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi przepisami przeprowadził postępowanie dowodowe i trafnie uznał, że oskarżony dopuścił się przestępstwa przypisanego mu w wyroku. Sąd I instancji na rozprawie zetknął się bezpośrednio z oskarżonym, większością powołanych świadków, w tym z T. M. i M. F. oraz dokumentami zebranymi w sprawie, w szczególności opinią biegłego zakresu badań chemicznych. Ujawnił też w trybie art. 405§2 kpk protokoły zeznań i wyjaśnień świadków P. B. i R. B.. Ocena powyższych dowodów dokonana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku jest zgodna z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego i w żadnym razie nie narusza wyrażonej w art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów. O złamaniu zasady swobodnej oceny dowodów można mówić jedynie wtedy, gdyby ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego zawiera oczywiste błędy natury faktycznej, takie jak przeoczenie ważnych dowodów, albo logicznej. Taka sytuacja w niniejszym postępowaniu nie wystąpiła. W szczególności wątpliwości sądu odwoławczego nie budziła procesowa decyzja sądu meriti o odmowie powołania kolejnego biegłego z zakresu badań fizykochemicznych, skoro w żadnej mierze nie wykazano by opinia z dnia 14 lipca 2017 r. była niepełna lub niejasna albo by zachodziła sprzeczność w samej opinii. W istocie samo niezadowolenie strony z wniosków opinii biegłego w żadnej mierze nie może implikować konieczności powołania kolejnego biegłego. Z tych też powodów, podobny, a jedynie nieznacznie przeredagowany wniosek dowodowy został oddalony na rozprawie odwoławczej. Podobnie w realiach niniejszej sprawy, w szczególności mając na względzie kształt zarzutów stawianych oskarżonemu W. Z., żadnego uzasadnienia nie miało przeprowadzanie dowodów z przesłuchania kolejnych funkcjonariuszy policji biorących udział w czynnościach, czy też uzyskiwanie dodatkowych materiałów dotyczących śledztwa w sprawie PK IX Ds. 63.2018. Podkreślić przy tym należy, że rolą sądu nie jest poszukiwanie dowodów, lecz ich ocena. Oczywiście, sąd może, a nawet w niektórych przypadkach jest zobowiązany dopuszczać dowody z urzędu. Nie oznacza to jednak obowiązku weryfikowania, a tym bardziej z urzędu, każdej możliwej hipotezy przebiegu zdarzeń. Zasadą jest bowiem inicjatywa dowodowa stron.

Okoliczność, że sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego Z., przyznając przy tym wiarygodność zeznaniom świadków, w świetle zasady swobodnej oceny dowodów nie może budzić żadnych zastrzeżeń sądu II instancji, skoro swe zdanie sąd meriti w sposób należyty uzasadnił, wskazując na szereg nieścisłości, sprzeczności występujących w wersji podanej przez oskarżonego. „Nie dochodzi do naruszenia dyrektywy zawartej w art. 5§2 kpk wtedy, gdy wprawdzie istnieją dwie grupy przeciwstawnych sobie dowodów, ale ustalając przebieg wydarzeń sąd orzekający oprze się na dowodach, które wspierają przyjęty stan faktyczny z jednoczesnym przedstawieniem argumentacji przemawiającej za takim wyborem i wskazaniem dlaczego nie dał wiary dowodom przeciwnym” (post. SN, III KK 46/07, OSNwSK 2007/1/943). Sąd poddał analizie zarówno zeznania świadków, jak i wyjaśnienia oskarżonego. Swe stanowisko w tej kwestii prawidłowo uzasadnił. Wskazał dlaczego nie ma wątpliwości, co do sprawstwa oskarżonego. Jak zgodnie przyjmuje się w orzecznictwie dyspozycja art. 5§2 kpk skierowana jest do sądu, a nie do uczestników postępowania. Przepis art. 5§2 kpk. nie ma odniesienia do wątpliwości, które ma w zakresie postępowania dowodowego któraś ze stron procesu karnego, natomiast przepis ten dotyczy wyłącznie wątpliwości, które mogły powstać po stronie sądu co do interpretacji zgromadzonego materiału dowodowego, i wskazuje, jak należy w takiej sytuacji postąpić (m.in. wyrok SA w Katowicach, II AKa 389/08, Prok.i Pr.-wkł. 2009/10/37). Zatem skoro sąd meriti nie miał wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego, a swe stanowisko w sposób wyczerpujący i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego uzasadnił, zarzut obrazy art. 5§2 kpk, choć wprost nie wywiedziony, nie mógł zostać uwzględniony.

W istocie omawiany zarzut apelacji, mimo rozbudowanej formy, w istocie stanowił tylko polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego i do sprawy nie wniósł niczego nowego.

Wniosek

Uniewinnienie osk. W. Z. od popełnienia zarzucanych mu czynów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy art. art. 2§2 w zw. z 167 w zw. z 170 § 1pkt 5, 7 kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych.

3.2.

Podniesiony w apelacji obrońcy osk. W. Z. zarzut obrazy prawa materialnego, a to art 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Niewątpliwie rację miał skarżący podnosząc, że w realiach niniejszej sprawy posiadanie marihuany immanentnie związane było z wcześniejszym jej wytworzeniem. Zatem nie sposób było przypisać oskarżonemu Z. odrębnego posiadania środków odurzających, które m.in. przez niego uprzednio zostały wytworzone. Stąd słuszne były wnioski apelacji, że posiadanie zakazanych substancji należało potraktować jako czyn współukarany następczy, skoro zachodziła bliskość, a w zasadzie jedność czasu i miejsca obu zachowań. Tego rodzaju stanowisko, w pełni podzielane przez sąd odwoławczy, znajduje poparcie zarówno w szeregu judykatów, by wspomnieć choćby wyrok tutejszego sądu w sprawie II AKa 555/17, czy w poglądach doktryny ( W. Zontek [w:] Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii [w:] Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, red. W. Górowski, M. Małecki, D. Zając, Kraków, art. 62).

Wniosek

Zmiana kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu poprzez wyeliminowanie z niej art 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn omówionych powyżej wyeliminowano z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu Z. art 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

3.3.

Podniesiony w apelacji obrońcy osk. W. Z. zarzut rażącej niewspółmierności kary

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut zasługiwał na uwzględnienie z dwóch powodów.

Po pierwsze, z przyczyn omówionych w sekcji 3.2 należało dokonać korzystnej dla oskarżonego zmiany kwalifikacji prawnej czynu mu przypisanego.

Po drugie, niekwestionowane ustalenia faktyczne sądu I instancji wskazują na to, że wytworzona przez T. M. i W. Z. marihuana była bardzo złej jakości, zawartość kwasu (...) nieznacznie przekraczała próg graniczny. Wytworzony środek odurzający w ogóle nie nadawał się do samodzielnej dystrybucji, czego oskarżony Z. miał pełną świadomość. Stąd też podjęto próbę zaoferowania produktu M. F., celem wymieszania go z pełnowartościową marihuaną. Także i ta próba zakończyła się niepowodzeniem.

Z tych względów wymierzona pierwotnie oskarżonemu Z. kara 6 lat pozbawienia wolności musiała jawić się jako kara rażąco, niewspółmiernie surowa. Zatem, kierując się powyższym Sąd Apelacyjny obniżył wobec oskarżonego karę pozbawienie wolności do lat 4, biorąc pod uwagę zarówno omówione powyżej okoliczności łagodzące, jak i mając na względzie, że oskarżonemu, uprzednio kilkakrotnie karanemu, przypisano dokonanie zbrodni.

Wniosek

Złagodzenie kary

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Opisane powyżej

3.4.

Podniesiony w apelacji obrońcy osk. S. J. zarzut obrazy przepisów postępowania, a to art. art. 170 § 1pkt 5, 4 i 7 kpk i pozostający w ścisłym związku zarzut błędu w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Do oceny zasadności powyższego zarzutu pełne zastosowanie mają wywody zamieszczone powyżej w sekcji 3.1, gdyż także i w tej apelacji zakwestionowano ustalenia sądu meriti odnoszące się do przyznania waloru wiarygodności opinii biegłego z zakresu badań chemicznych, czy też zeznań świadków M. F. i T. M.. Odnosząc się szerzej do zarzutów apelacji należy wskazać, że stosownie do legalnej definicji zawartej w art. 4 pkt 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, ziele konopi innych niż włókniste – to każda naziemna część rośliny konopi (pojedyncza lub w mieszaninie), z wyłączeniem nasion, zawierającą powyżej 0,20% sumy (...)oraz kwasu (...) (kwasu (...)), bez rozróżnienia na części miękkie i zdrewniałe. Stąd też zarzut podniesiony w uzasadnieniu apelacji, że błędem biegłego było pozostawienie zdrewniałych łodyg w badanym suszu, był absurdalny. Zaś to, że w badanym suszu znajdowały się też nasiona, może świadczyć jedynie o kiepskiej jakości suszu, ale co do tego – o czym była już mowa w sekcji 3.3 – nie było w sprawie wątpliwości.

Co do zarzutu obrazy art. 4 kpk dodatkowo należy zauważyć, że ten przepis formułuje ogólną zasadę procesową i aby trafnie podnieść zarzut jego naruszenia, skarżący wskazać powinien na obrazę konkretnego przepisu (lub przepisów) postępowania gwarantujących przestrzeganie zasady obiektywizmu (post SN, V KK 62/2018, LEX nr 2490938), a w niniejszej sprawie ten wymóg nie został spełniony.

Zatem i ten zarzut apelacji, w istocie stanowił tylko polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego i do sprawy nie wniósł niczego nowego.

W tym miejscu odnieść się też należy do stanowiska oskarżonego J. zaprezentowanego na rozprawie odwoławczej. Niewątpliwie oskarżony udzielił organom ścigania informacji o miejscu przechowywania konopi innych niż włókniste należących do W. Z. i T. M.. Oskarżonemu J. nie zarzucano jednak, ani nie przypisano nigdy udziału w wytworzeniu, czy też posiadania tegoż suszu. Oskarżony jednocześnie kategorycznie zaprzeczał, by brał udział w przygotowaniu do wprowadzenia do obrotu wspomnianego suszu, poprzez zaoferowanie go M. F.. Stąd nie sposób było przyjąć, by oskarżony swym zachowaniem stworzył możliwość zastosowania wobec niego dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary w trybie art. 60§3 kk. Z kolei do zastosowania 60§4 kk konieczny byłby wniosek prokuratora.

Niemniej opisane wyżej okoliczności, a także to że wytworzona przez T. M. i W. Z. marihuana była bardzo złej jakości, a zawartość kwasu (...) nieznacznie przekraczała próg graniczny, czego efektem było to, że wytworzony środek odurzający nie nadawał się do samodzielnej dystrybucji, czego oskarżony J. miał świadomość – nie mogły pozostać bez wpływu na wymiar kary.

Z tych względów wymierzona pierwotnie oskarżonemu J. kara 2 lat pozbawienia wolności musiała jawić się jako kara rażąco, niewspółmiernie surowa. Zatem, kierując się powyższym Sąd Apelacyjny obniżył wobec oskarżonego karę pozbawienie wolności do 1 roku, biorąc pod uwagę zarówno omówione powyżej okoliczności łagodzące, jak i mając na względzie uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, przy uwzględnieniu konieczności zachowania wewnętrznej spójności orzeczenia zapadłego wobec poszczególnych sprawców.

Wniosek

Uniewinnienie osk. S. J. od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt III aktu oskarżenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy art. art. 170 § 1pkt 5, 4 i 7 kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych.

3.5.

Podniesiony w apelacji obrońcy osk. S. J. zarzut obrazy prawa materialnego, a to art 57 ust. 2 w zw. z art 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jak wskazano w sekcji 3.4 Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych odnośnie udziału oskarżonego J. w podjętej próbie wprowadzenia do obrotu suszu konopi innych niż włókniste, poprzez zaoferowanie go M. F..

Wskazać przy tym należy, że obowiązujące przepisy nie znają pojęcia „przygotowania do przygotowania”, „usiłowania przygotowania”, „przygotowania nieudolnego” czy też „działań na przedpolu przygotowania”. W realiach niniejszej sprawy doszło do przekazania potencjalnemu nabywcy próbek suszu, podczas dwukrotnych kontaktów. Zatem z punktu widzenia sprzedawców suszu, a w ich imieniu występował oskarżony, spełnione zostały wszelkie przesłanki do wprowadzenia suszu do obrotu. Do transakcji finalnie nie doszło ze względu na odmowę nabycia suszu przez M. F.. Zatem sprawcy stwarzali warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania, w szczególności w tymże celu weszli w porozumienie z inną osobą, czym wyczerpali znamiona przygotowania w rozumieniu art. 16§1 kk. Podkreślić tu trzeba, że stosownie do treści art. 20 kk, każdy ze sprawców odpowiada w granicach swego zamiaru. Nie można przy tym stawiać znaku równości pomiędzy dobrowolnym odstąpieniem od przygotowania, a brakiem finalizacji zachowania w postaci usiłowania, czy dokonania na skutek odmowy innej osoby. Sąd Apelacyjny w pełni podziela też argumentację zaprezentowaną w cytowanym także w pisemnym uzasadnieniu, wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 7 maja 2010 r . (II AKa 125/10 LEX nr 580925).

Wniosek

Uniewinnienie osk. S. J. od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt III aktu oskarżenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy prawa materialnego, a to art 57 ust. 2 w zw. z art 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

3.6.

Podniesiony w apelacji obrońcy osk. S. J. zarzut rażącej niewspółmierności kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie sposób było uznać kary wymierzonej oskarżonemu S. J. w pkt 3 zaskarżonego wyroku za rażąco, niewspółmiernie surową. Niewątpliwie kara nie jest łagodna. Jednocześnie trudno przyjąć, by jej nadmierność była oczywista, wręcz bijąca w oczy. Oskarżonemu przypisano posiadanie znacznej ilości narkotyków, w tym ponad 5 kg narkotyków tzw. „twardych” w postaci amfetaminy. Dla prawnokarnej oceny zachowania oskarżonego nie miało znaczenia, czy oskarżony był właścicielem ujawnionych substancji psychotropowych i środków odurzających, gdyż stosownie do treści art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii penalizowane jest posiadanie niedozwolonych substancji, a to w realiach sprawy było poza sporem. Za wymierzeniem surowej kary oskarżonemu przemawiała też jego uprzednia, wielokrotna karalność, a także dopuszczenie się przestępstwa w trakcie okresu próby po udzieleniu mu warunkowego przedterminowego zwolnienia. Z drugiej strony oskarżony złożył wyjaśnienia, którym przyznano walor wiarygodności, nie zaprzeczał swemu sprawstwu. Niemniej wszystkie te okoliczności zostały wzięte pod uwagę przez sąd meriti, a dokonana ocena nie budziła wątpliwości sądu odwoławczego.

Wniosek

Złagodzenie kary w odniesieniu do czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt IV aktu oskarżenia do 1 roku pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wymierzona oskarżonemu S. J. w pkt 3 zaskarżonego wyroku kara pozbawienia wolności nie jest rażąco, niewspółmiernie surowa

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Okoliczności podniesione w piśmie obrońcy osk. W. Z. z dnia 28 maja 2021 r.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Argumentacja obrońcy osk. W. Z. zaprezentowana we wspomnianym piśmie, a wskazująca na zaistnienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej nie zasługiwała na uwzględnienie. Wręcz odwrotnie, raziła naiwnością. Poza sporem pozostawało to, że przed rozprawą wyznaczaną na dzień 27 stycznia 2021 r. oskarżony złożył do akt pismo w którym wniósł o przeprowadzenie rozprawy pod jego nieobecność oraz poinformował o wypowiedzeniu pełnomocnictwa dotychczasowemu obrońcy. W piśmie z dnia 28 maja 2021 r. aktualna obrońca oskarżonego zaprezentowała stanowisko, że formułując pismo z dnia 27 stycznia 2021 r. oskarżony nie był w stanie racjonalnie myśleć i podejmować decyzje, gdyż w okresie od 29 grudnia 2020 r. do 18 stycznia 2021 r. chorował na COVID-19, a następnie cierpiał na zjawisko zwane „mgłą mózgową”. Stanowisko obrońcy, choć niewątpliwie oryginalne, nie zostało jednocześnie poparte jakimikolwiek dowodami. Zwrócić też należy uwagę na wewnętrzną sprzeczność podniesionej argumentacji. Gdyby bowiem istotnie oskarżony w piśmie z dnia 27 stycznia 2021 r. nieświadomie złożył oświadczenia, których później by nie podtrzymywał, to nie sposób byłoby uznać za skuteczne wypowiedzenia pełnomocnictwa dotychczasowemu obrońcy. Przypomnieć zaś należy, że obecność oskarżonego na rozprawie w dniu 27 stycznia 2021 r. nie była obowiązkowa (art. 374§1a kpk a contrario), zaś stanowisko Sądu Okręgowego o zobowiązaniu dotychczasowego obrońcy do dalszego pełnienia obowiązków miało oparcie w powołanym przepisie art. 378§3 kpk. Stąd też należało wyprowadzić wniosek o braku okoliczności wskazanych w art. 439§1 pkt 10 i 11 kpk.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie w zakresie winy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Opisane w sekcjach 3.1, 3.4, 3.5, 3.6

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Rozstrzygnięcie w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu W. Z. w pkt. 1 zaskarżonego wyroku, wysokość kar

Zwięźle o powodach zmiany

Opisane w sekcjach 3.2, 3.3., 3.4

Jednocześnie zaszła konieczność wymierzenia nowej kary łącznej pozbawienia wolności w odniesieniu do osk. S. J.. Mając na względzie bliskość czasową obu przestępstw i ich podobieństwo wymierzono oskarżonemu karę łączną na zasadzie asperacji, bliższą absorpcji, niż kumulacji, w wymiarze 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności zaliczając na mocy art. 63 § 1 k.k. na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia w sprawie od dnia 8 czerwca 2017 roku godz. 16:00 do dnia 17 maja 2018 roku, godz. 16:00 oraz od dnia 22 maja 2018 roku godz. 16:00 do dnia 31 maja 2019 roku.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

oskarżonych W. Z. i S. J. zwolniono od ponoszenia opłat za obie instancje oraz wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa, po myśli art. art. 624§1. 636§1, 634 kpk i art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych, mając na względzie wymierzone im kary pozbawienia wolności, jak również ich pobyt w warunkach izolacji więziennej, gdzie nie uzyskują dochodów.

7.  PODPIS

SSO del. Teresa Jędrzejas-Paluch SSA Robert Kirejew SSA Wojciech Paluch

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego W. Z.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

przyjęcie, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu oraz wysokość wymierzonej kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego S. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

przyjęcie, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu (w odniesieniu do czynu I) oraz wysokość wymierzonej kary (w odniesieniu do czynu II)

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana