Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 20 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy we Włocławku Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Kurdubska

Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Woźniak-Wiliszewska

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2017 r.

we W.

na rozprawie

sprawy z wniosku A. S. (1)

z udziałem M. K., G. B., I. S., A. S. (2), R. M. (1), B. I. (1), N. J., W. J., K. J.

o zasiedzenie

postanawia:

1.  stwierdzić, że S. S. (1) i F. S. (1), z dniem 12.12.1985 r. we wspólności majątkowej małżeńskiej nabyli przez zasiedzenie prawo własności nieruchomości położonej przy ulicy (...) w C., gmina C., powiat (...), woj. (...), stanowiącej działkę nr (...) o powierzchni 0.0355 ha, dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym we Włocławku Wydziale Ksiąg Wieczystych prowadzony jest zbiór dokumentów nr ZD.1202;

2.  orzec, iż wnioskodawca i uczestniczy ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

UZASADNIENIE

Pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o stwierdzenie , że S. i F. małż. S. z dniem 12 grudnia 1985 r. nabyli przez zasiedzenie do wspólności majątkowej małżeńskiej część zabudowanej nieruchomości położonej w C., przy ul. (...) o powierzchni 0,0350 ha, oznaczonej jako działka nr (...), dla której w SR we Włocławku Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi ZD nr (...).

W uzasadnieniu wniosku wskazał, iż warunkową umową sprzedaży z 11 grudnia 1965 r. K. M. i R. M. (2) sprzedali F. i S. małż. S. zabudowaną nieruchomość o po. 360 m. kw. położoną w C. przy ul. (...), pod warunkiem, że P.P.R.N. nie skorzysta z prawa pierwokupu. Nabywcy weszli w posiadanie przedmiotowej nieruchomości. Bezpośrednio po wejściu w posiadanie nieruchomości małż. S., na podstawie przekazanej im przez zbywców dokumentacji techniczno - budowlanej przystąpili do wykończenia znajdującego się tam budynku mieszkalnego. Od daty zawarcia warunkowej umowy sprzedaży nieruchomości małż. S. władali nieruchomością, jako posiadacze samoistni, w sposób niezakłócony, opłacali podatki, uważając się za właścicieli. (...) w chwili obecnej znajduje się w posiadaniu wnioskodawcy i uczestników postepowania - dzieci małż. S..

Na rozprawie w dniu 10 września 2015 r. pełn. wnioskodawcy wskazał, iż wnosi o zasiedzenie całej działki oznaczonej geodezyjnie jako nr (...) położonej w C.. Jednocześnie wyjaśnił, iż współwłaściciele działki (...), sąsiadującej z działką (...), w wyniku pomyłki figurowali również jako współwłaściciele działki (...).

Postanowieniem z dnia 13 maja 2016 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestników postępowania ujawnionych w ZD nr (...) współwłaścicieli działek nr (...) , tj. B. I. (1), N. J., W. J. i K. J..

Pismem z dnia 24 czerwca 2016 r. (data wpływu) B. I. (2) sprzeciwiła się zasiedzeniu działki nr (...) .

P.. B. I. (1) na rozprawie w dniu 28 listopada 2016 r. i pismem z dnia 1 grudnia 2016 r. wniósł o oddalenie wniosku o zasiedzenie.

W uzasadnieniu pisma wskazał, iż B. I. (1) a wcześniej jej partner T. J. od momentu nabycia udziału w nieruchomościach dokonywali opłat podatku , który jako dla współwłaścicieli nieruchomości ustalany był od działki nr (...). Dodał, iż uczestniczka od chwili nabycia nieruchomości była informowana o tym, że jej własność dotyczy obu działek ewidencyjnych. Uczestniczka miała świadomość, że jest współwłaścicielką nieruchomości, co wiązało się z obowiązkami m. in. uiszczeniem podatku. Nadto wnioskodawca podejmując działania w zakresie remontu poinformował o tym fakcie uczestniczkę, która w odpowiedzi oświadczyła, iż jako współwłaściciel działki (...) sprzeciwia się na wykonanie jakichkolwiek prac remontowych. Dodał, iż fakt korzystania przez współwłaścicieli w określony sposób z nieruchomości stanowiącej ich współwłasność na zasadzie quad usum nie stanowi przejawu samoistnego posiadania, dającego podstawę do zasiedzenia, ale jest wynikiem przyjęcia takiego a nie innego sposobu współkorzystania z nieruchomości. Jednocześnie podniósł iż wnioskodawca nie wykazał tożsamości działki (...) z działka wskazaną w akcie notarialnym z 1965 r.

W piśmie z dnia 1 lutego 2017 r. (data wpływu) pełn. B. I. (1) wskazał, iż podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko i nie wnosi o rozgraniczenie, nie wnosi również o powołanie biegłego geodety.

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 11 grudnia 1965 r. w (...) w K. została zawarta umowa sprzedaży nieruchomości zabudowanej położonej w C. przy ul. (...) , oznaczonej nr policyjnym domu nr. 10 o powierzchni 360 m. kw. pomiędzy K. M. i R. M. oraz F. S. i S. S. (1). Małż. S. nabyli przedmiotową nieruchomość za kwotę 60.000 zł pod warunkiem, że Prezydium Powiatowej Rady Narodowej nie skorzysta z przysługującego mu prawa pierwokupu. Nie doszło w późniejszym czasie do zawarcia umowy bezwarunkowej. Do wydania nieruchomości doszło dużo wcześniej. Już po śmierci Wanady M. we wrześniu 1964 r. małż. S. otrzymali klucze do nieruchomości i się nią zajmowali. Wcześniej współwłaścicielami nieruchomości byli K. M. i jego była żona W. M.. Nigdy pomiędzy M. a właścicielem działki (...) nie było sporów o granice.

Dowód: umowa sprzedaży Rep. (...) z 11 grudnia (...). - k. 7-7v, zeznania uczestniczki R. M. (1) - k. 122-123, zeznania wnioskodawcy A. S. (1) - k. 237v

Działka (...) sąsiaduje z działką nr (...). Działki stanowią dwie odrębne nieruchomości, zabudowane budynkami mieszkalnymi i budynkami gospodarczymi.

Dowód: wypis z mapy ewidencyjnej - k. 12, wypis z kartoteki budynków - k. 10-11

Według stanu na dzień 8 listopada 1966 r. jako posiadacz działki nr (...) ujawniony był F. S. (1) a jako posiadacz działki nr (...) K. K. (1). Już w dokumentacji z listopada 1964 r. jako władający działką nr (...) ujawniony był F. S. (1).

Dowód: rejestr pomiarowo klasyfikacyjny - k. 97, protokół ustalenia stanu władania gruntami - k. 102-103

K. K. (1) umową sprzedaży aktu notarialnego z 9.11.1956 r. zawartą z H. S. (1) nabyła udział stanowiący ½ część w nieruchomości położonej w C. przy ul. (...) o obszarze około 600 m. kw. W rzeczywistości we władaniu miała dom wraz z działką oznaczony geodezyjnie jako działka nr (...). Jej sąsiadem była najpierw W. M., a od 1964 r. małż S..

Dowód: akt notarialny z 19.11.1956 ze Zbioru Dokumentów nr (...) , zeznania uczestniczki R. M. (1) - k. 122-123

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 28 sierpnia 1969 r. zawartej przed notariuszem pomiędzy D. K. a G. K. doszło do przeniesienia posiadanego przez D. K. udziału w nieruchomości dla której założono ZD nr (...) na G. K.. Następnie G. K. w dniu 17 kwietnia 1975 r. sprzedała S. B. ½ części we współwłasności nieruchomości położonej w C. oznaczonej jako działki (...). Wówczas to na działce oznaczonej geodezyjnie nr (...) zamieszkała Z. W. - córka S. B.. Nieruchomość tę S. B. kupił bowiem dla córki. Od chwili zamieszkania na nieruchomości przez Z. W. zajęła ona działkę nr (...) r. Na działce nr (...) gospodarzyli małż. S.. Zarówno S. B. jak i Z. W. uważali małż. S. za właścicieli działki nr (...). Siebie zaś uważali za właścicieli działki nr (...). Nigdy pomiędzy Z. W. a małż. S. nie było żadnych sporów co do granicy działek, czy do zakresu posiadania działek. Wiedzieli gdzie przebiega granica pomiędzy działkami, albowiem, w czasie gdy mieszkała na działce (...) Z. W. budował budynek gospodarczy i nie chcą naruszyć granicy z działką (...) wezwała geodetę, który wyliczył i wskazał gdzie przebiega granica. Na granicy działek został pobudowany przez Z. W. na działce (...) budynek gospodarczy. Umową aktu notarialnego z 25 sierpnia 1988 r. S. (...) sprzedali J. i K. małż. B. udział wynoszący ½ część we współwłasności działki nr (...). Następnie w dniu 5 września 1994 r. umową darowizny w formie aktu notarialnego małż. J. i K. B. (1) darowali T. i B. małż. J. przysługujący im udział w działkach nr (...).

Dowód: umowa aktu notarialnego z 28.08.1969 r. rep nr 203/69- i akt notarialny z17 kwietnia 1975 r. rep. Nr 63/75 - akta ZD nr 1202, umowa aktu notarialnego z 25 maja 1988 r. - k. 76-79, umowa aktu notarialnego - darowizny z 5 września 1994 r. - k. 80-82, zeznania świadka Z. W. - k. 206v-207, zeznania świadka J. B. (1) - k. 206 v, zeznania wnioskodawcy A. S. (1) - k. 237v

Małżonkowie S. remontowali zajmowaną przez siebie nieruchomość, dbali o nią. W latach 70-tych remontowali zadaszenie na wspólnym wjazdem na podwórze. Stawiali nowe kozły , odnowili bramę wjazdową. Każdy z ówczesnych posiadaczy działek zajmował jedną działkę, uważając się za jej właściciela. Nigdy nie było sporów co do własności, posiadania. Nigdy również nie zawierano jakiejkolwiek umowy dotyczącej podziału i korzystania z działek na zasadzie quad usum. Zarówno S. B. jak i małż. B., zajmujący działkę nr (...) uważali małż. S. za właścicieli działki nr (...). Nigdy nie mieli żadnych sporów co do przebiegu granicy. Nigdy również nie zgłaszali żadnych praw do działki nr (...). Sami uważali, iż im przysługuje działka nr (...). Od działki nr (...) małż. S. opłacali należy podatek. W budynku mieszkalnym na działce (...) urodził się wnioskodawca i jego siostry. Mieszkali tam do czasu usamodzielnienia się.

Dowód: zeznania świadka Z. W. - k. 206v-207, zeznania świadka J. B. (2) - k. 206v, zeznania wnioskodawcy A. S. (1) - k. 237v

Po śmierci B. J. jej udział w działkach na podstawie spadkobrania odziedziczyli mąż T. J., ojciec, J. B. (1), matka K. B. (1), siostra T. S. i brat I. B. (1). Umową darowizny z 24 listopada 1999 r. Ja i K. B. (2) oraz I. B. (2) darowali przysługujące im łącznie udziały 3/32 części w nieruchomości T. S..

Dowód: , postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku I Ns 786/97 - k. 91, umowa darowizny z 24 listopada 1999 r. - k. 85-89

W 2004 r. małż. F. i S. S. (1) wnieśli o ujawnienie prawa własności co do działki nr (...) w Zbiorze Dokumentów nr 1202. Postanowieniem z dnia 14 października 2004 r. odmówiono wpisu własności wskazując, iż umowa sprzedaży została zawarta pod warunkiem i brak umowy przenoszącej własność. Wśród sąsiadów, mieszkańców a także w oczach R. M. (1), małż. S. uważani byli za właścicieli działki nr (...).

Dowód: postanowienie z dni 14 października 2004 r. - k. 8-8v, zeznania uczestniczki R. M. (1) - k. 122-123

Dnia 31 lipca 2012 r. B. I. (1) nabyła od H. S. (2) udział w wysokości 4/32 w prawie własności działek oznaczonych jako działki nr (...). Na działce nr (...) B. I. (1) zamieszkała już 1 996 r. jako konkubina T. J.. Nie było wówczas sporów o granice pomiędzy T. J. a małż. S.. Nie było również żadnej umowy quad usum co do korzystania z działek. T. J. posiadał jedynie działkę (...) a małż. S. działkę nr (...). Granica pomiędzy działkami przebiega na styku garaży znajdujących się na obu działkach.

Dowód: akt notarialny - umowa sprzedaży z 31.07.2012 rep. (...) - k. 94-96, zeznania uczestniczki B. I. (1) - k. 238

F. S. (2) zmarł w dniu 17 czerwca 2006 r. a S. S. (1) w dniu 10 stycznia 2014 r.

Okoliczności bezsporne.

W Zbiorze Dokumentów jako współwłaściciele udziału ½ w działce (...) ujawnieni sią B. I. (1) w 4/32 części, oraz wspólne dzieci zmarłego T. J. i B. I. (1): N. J., W. J. i K. J. w udziałach po 4/32 części.

Dowód: ZD nr (...) - postanowienie z dnia 09.10.2014

Pismem z dnia 26 listopada 2014 r. uczestniczka B. I. (1) zwróciła się do Urzędu Miasta i Gminy w C. o udzielenie wyjaśnień na jakiej podstawie jest zobowiązana do uiszczenia podatku od nieruchomości , nie tylko od użytkowanej i posiadanej działki (...) , ale również od działki nr (...).

Dowód: kserokopia pisma z 26 listopada 2014 r. - k. 151,

Pismem z 7 kwietnia 2015 r. wnioskodawca poinformował uczestniczkę B. I. (1) iż w miesiącu kwietniu 2015 r. na swojej posesji przy ul. (...) w C. planuje prace remontowo-budowlane polegające na układaniu kostki brukowej. Sprzeciwiła się temu B. I. (1). K. została założona.

Dowód: pismo z 7 kwietnia 2015 r. - k. 186, zdjęcia - k. 162, pismo uczestniczki - k. 155, zeznania uczestniczki B. I. (1) - k. 238,

Spory pomiędzy posiadaczami i władającymi działkami (...) co do zakresu posiadania, tytułu władania rozpoczęły się w 2014 r.

Dowód: zeznania wnioskodawcy A. S. (1) - k. 237v

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek zasługuje na uwzględnienie.

Instytucję zasiedzenia nieruchomości regulują przepisy prawa cywilnego zawarte w art. 172-176 kodeksu cywilnego , z wyłączeniem art. 174 , który odnosi się do zasiedzenia rzeczy ruchomych.

Art. 172 kodeksu cywilnego stanowi, że: „posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Przypomnieć jednak należy, że terminy te zostały wprowadzone ustawą z 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - kodeks cywilny (Dz. U. nr 55, poz. 321), z mocą obowiązującą od 1 października 1990 roku.

Istotnym dla niniejszej sprawy jest fakt, że przed wyżej wspomnianą nowelizacją terminy zasiedzenia własności nieruchomości były krótsze i wynosiły: dziesięć lat w wypadku dobrej wiary oraz dwadzieścia lat w wypadku złej wiary. Do zasiedzenia, którego bieg rozpoczął się przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. 1 października 1990 roku, stosuje się nowe terminy. Jednakże do zasiedzenia nieruchomości, którego termin dwudziestoletni upłynął przed dniem 1 października 1990 r. nie ma zastosowania nowy termin trzydziestoletni (por, orzeczenie SN w sprawie o sygn. III CZP 73/90, OSN 1991, poz. 83).

Aby osoba nie będąca właścicielem nieruchomości nabyła jej własność, muszą być spełnione okoliczności wymagane prawem materialnym.

Cytowany wyżej art. 172 kodeksu cywilnego stawia wymóg dla nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie, aby posiadanie było samoistne. Posiadaczem samoistnym jest osoba nie będąca właścicielem rzeczy, faktycznie władająca rzeczą tak jak właściciel, z wolą takiego władania. Natomiast użytkownik nieruchomości, najemca, dzierżawca lub osoba mająca do nieruchomości inny tytuł prawny (np. umowa z właścicielem), z którym łączy się określone władztwo nad tą nieruchomością, są posiadaczami zależnymi i jako tacy nie nabędą nieruchomości przez zasiedzenie. Przy posiadaniu samoistnym należy zauważyć, że chodzi tu bardziej o zewnętrzne przejawy takiego władania. Faktyczne zatem władanie rzeczą w sposób odpowiadający treści prawa własności wyczerpuje całość znamion posiadania. Wszystkie dyspozycje posiadacza powinny swoją treścią odpowiadać dyspozycjom właściciela. Posiadacz winien więc wykonywać wszelkie czynności wskazujące na samodzielny, niczym nie skrępowany stan władztwa, bez jednoczesnej legitymacji prawnej w postaci prawa własności. Sąd Najwyższy wielokrotnie wypowiadał się na temat zachowań stanowiących wyraz posiadania, które stanowią przesłankę prowadzącą do zasiedzenia. Posiadaniem takim jest niewątpliwie władztwo uzewnętrzniające się poprzez np.: uprawę ziemi, oddawanie działki w dzierżawę sąsiadom, płacenie za działkę podatków, ujawnianie swojego stanu posiadania w ewidencji gruntów (por. post. SN z 18 kwietnia 1997 r., III CKN 35/97, OSNC 1997/10/150), ponoszenie wydatków związanych z ubezpieczeniem budynków (por. post. SN z 23 lutego 1998 r., III CKN 384/97, OSNC 1998/10/164), zabudowywanie i rozbudowywanie budynków na gruncie.

Posiadanie to powinno być nieprzerwane. Art. 340 kodeksu cywilnego wprowadza domniemanie ciągłości posiadania i stanowi, że niemożność posiadania wywołana przez przeszkodę przemijającą nie przerywa go.

Długość terminów, po upływie których następuje nabycie własności nieruchomości przez zasiedzenie, zależy od dobrej lub złej wiary posiadacza. Przepis art. 7 kodeksu cywilnego wprowadza jedynie domniemanie, zgodnie z którym, jeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej lub złej wiary, domniemywa się istnienie dobrej wiary. W doktrynie i orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że dobra wiara oznacza stan świadomości posiadacza wyrażający się w błędnym przekonaniu o przysługującym mu prawie własności, mimo że rzeczywisty stan prawny jest odmienny, i przy jednoczesnym usprawiedliwieniu błędności tego przekonania. Ze złą wiarą, co niewątpliwie ma miejsce w niniejszym postępowaniu, będziemy mieli zatem do czynienia wówczas, gdy osoba ma świadomość, że nie przysługuje jej prawo własności, albo też nie ma tej świadomości, jednakże powinna ją mieć, gdyby postępowała z należytą starannością i zgodnie z zasadami współżycia społecznego (por. wyrok SN z 14 kwietnia 1956 r., III CR 810/55, OSN 1956, poz. 117).

Zasiedzenie następuje z mocy ustawy, a terminy zasiedzenia nie mogą być w żaden sposób modyfikowane wolą stron.

Postępowanie dowodowe zdaniem Sądu jednoznacznie wykazało, że małż. F. i S. S. (1) władali nieruchomością oznaczona geodezyjnie jako działka (...) , położoną w C. przy ul. (...) jak właściciele najpóźniej od dnia 11 grudnia 1965 roku, kiedy to na podstawie warunkowej umowy aktu notarialnego nabyli od K. M. i R. M. - spadkobierców W. M. nieruchomość należącą wcześniej do W. M.. Dowodem na samoistność posiadania całej działki jest dokonywanie remontów budynków znajdujących się na działce, remontowanie wjazdu i bramy wjazdowej bez zgody, czy porozumienia z kimkolwiek, w tym z władającymi działką nr (...), utrzymywanie budynków i działki nr (...) nieprzerwanie właściwie do dzisiaj, zawieranie umów z dostawcami mediów, opłacanie podatków. Wszystkie te przedsięwzięcia małż. S. podejmowali w imieniu własnym jako właściciele nieruchomości. Okoliczności te wyraźnie wynikają z zeznań świadków J. B. (1) i Z. W. oraz zeznań wnioskodawcy i uczestniczki R. M. (1). Z ich zeznań jednoznacznie wynika, iż maż. S., traktowali przedmiotową nieruchomość jak swoją własność. Nabyli nieruchomość na podstawie aktu notarialnego. Zapłacili za nią. Okoliczność, iż umowa została zawarta pod warunkiem i nie zawarto umowy bezwarunkowej , spowodowała , iż skutecznie nie została nieruchomość przeniesiona. Również posiadacze działki nr (...) uważali małż. S. za właścicieli działki. Nigdy pomiędzy małż. S. a posiadaczami działki (...) nie było jakichkolwiek sporów o granice działek. Działki te stanowiły odrębne nieruchomości i małż S. z dniem 11 grudnia 1965 r. zajęli działkę (...) a kolejni nabywcy 1/2 udziału w działkach (...) zajmowali jedynie działkę (...). Nigdy nie dochodziło do naruszenia granic działek (...), a tym samym nie doszło do przerwania posiadania przez małż S. działki nr (...). Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, wnioskodawcy i uczestniczki R. M. (1) w całej rozciągłości. Były one spójne, zwięzłe o logiczne. Zeznania świadków i wnioskodawcy znajdują również potwierdzenie i uzupełnienie w zeznaniach uczestniczki B. I. (1). Ona również potwierdziła , iż nie było żadnych sporów o granice, wie gdzie przebiega granica pomiędzy działkami, jak również, iż nigdy nie słyszała, by ktokolwiek zwracał się do małż. S., iż nie korzystają ze swojej nieruchomości. Co istotnie B. I. (1) zeznała, iż nie było żadnej umowy pomiędzy T. J. a małż S. quad usum co do podziału korzystania z działek. Okoliczność ta również wynika z zeznań świadków, którzy zgodnie wskazali, iż każdy wiedział co należy do każdego. Nie było również zawieranych umów quad usum co do podziału działek do korzystania. Z zeznań Z. W. wynika, iż była właścicielką działki (...) . Uważała, iż właścicielami działki (...) są małż. S.. Tak samo uważał J. B. (1). Zeznania świadków , wnioskodawcy i uczestników zostały potwierdzone dowodami z dokumentów w postaci wypisów z rejestru gruntów z lat 60-tych i protokołów władania, z których wynika , iż władającym działką nr (...) położoną w C. był F. S. (1). Powyższe dowody Sąd uznał za wiarygodne i przekonywujące. Nadto jak ustalono zeznaniami świadków, wnioskodawcy i uczestników, posiadanie przez małż S. było nieprzerwane i spokojne, właściciel przedmiotowej nieruchomości nigdy władztwa tego skutecznie nie przerwał. Również wśród sąsiadów małż. S. uważani byli za właścicieli działki nr (...).

Kolejnym zadaniem Sądu było ustalenie, czy małż. S. władali przedmiotową nieruchomością w dobrej czy złej wierze. Zdaniem Sądu biorąc pod uwagę poglądy zacytowane wyżej jednoznacznie należy przyjąć, że władali przedmiotową nieruchomością w złej wierze, albowiem skoro umowa została zawarta pod warunkiem dokładnie zdawali sobie sprawę, że nie są właścicielem działki. Nigdy tez nie doszło do zawarcia umowy przenoszącej własnośc. Okoliczności te uniemożliwiają przyjęcie dobrej wiary po stronie małż. S..

Jednocześnie wbrew twierdzeniem pełn. uczestniczki nie doszło do podziału działek na zasadzie quad usum. Postępowanie dowodowe nie wykazało, by poszczególni posiadacze działek zawarli taka umowę pomiędzy sobą. Przeczą również temu zeznania uczestniczki B. I. (1). Jednocześnie należy zauważyć, iż B. I. (1) do 2014 r. sama uważała, iż przysługuje jej jedynie tytuł prawny do działki nr (...), albowiem pismem z 26 listopada 2014 r. zwracała się do (...) C. o wyjaśnienie, dlaczego zobowiązana jest do uiszczania podatku od nieruchomości nie tylko z tytułu zajmowanej i użytkowanej działki (...) , ale także od działki (...). Z pisma tego wynika, iż użytkowała, posiadała i korzystała jedynie z działki (...). Nigdy zaś nie posiadała działki (...). Co prawda wnioskodawca informował w 2015 r. uczestniczkę, iż na swojej działce - podwórzu zamierza zakładać kostkę brukową, czemu uczestniczka się sprzeciwiła, nie można jednak w piśmie informującym o podjętych pracach remontowych upatrywać świadomości wnioskodawcy, iż to uczestniczka jest właścicielem działki, a jedynie sąsiedzkie zachowanie informujące o tym, że będą prace budowlane . Gdyby nawet stwierdzić, iż wnioskodawca miał już taką świadomość w 2015 r. to i tak Sąd badał stan rzeczy na dzień gdy upływał termin zasiedzenia, a więc na dzień 12 grudnia 1985 r. Wówczas to posiadaczem działki nr (...) była Z. W., a ona małż S. uważała za prawowitych właścicieli działki (...) . Małż. S. na ten dzień również siebie uważali za prawowitych właścicieli działki.

Tym samym biorąc powyższe pod uwagę w przekonaniu Sądu wniosek o zasiedzenia mógł zostać uwzględniony, albowiem spełnione zostały przesłanki zasiedzenia określone art. 172 i następne k.c. Mając na względzie, że do warunkowej umowy sprzedaży działki (...) doszło w dniu 11 grudnia 1965 roku, a także iż w protokole władania gruntami z listopada 1964 r. jako władając wskazywany był F. S. (1), to najpóźniej od 11 grudnia 1965 r. należy liczyć posiadanie działki przez małż S., a tym samym do stwierdzenia zasiedzenia winny mieć zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego dotyczące zasiedzenia sprzed ich nowelizacji, która weszła w życie 1 października 1990 roku.

Skoro właściwym terminem zasiedzenia okazał się być dwudziestoletni termin, to mając na względzie, że najpóźniej w dniu 11 grudnia 1965 r. małż S. objęli działkę nr (...) w samoistne posiadanie, nieruchomość mogła zostać nabyta na własność przez zasiedzenie po upływie tego terminu, co nastąpiło najpóźniej z dniem 12 grudnia 1985 roku.

Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia treść art. 520 § 1 k.p.c.

Mając zatem powyższe ustalenia na uwadze oraz w oparciu o treść powołanych przepisów Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.