Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 294/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1. 

J. M.

zgodny z zarzucanym w akcie oskarżenia - z ustaleniem dokonanym w pkt. 1 sentencji wyroku, że zarzucany czyn wyczerpuje znamiona występku z art. 178a § 4 kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 15 lutego 2021 roku, sygn. akt II K 208/20 J. M. został skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk. Sąd orzekł wobec J. M. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat z wyłączeniem pojazdów do których prowadzenia uprawnia kategoria A prawa jazdy. Wyrok ten stał się prawomocny z dniem 23 lutego 2021 roku.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 15.02.2021 roku, sygn. akt II K 208/20

k. 36-36v

2.  Decyzją z dnia 07 kwietnia 2021 roku nr (...) (...) cofnął J. M. uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. B, w związku z orzeczonym w dniu 15 lutego 2021 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie, sygn. akt II K 208/20 zakazem prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat z wyłączeniem pojazdów, do których prowadzenia uprawnia kategoria A prawa jazdy, obowiązujący od dnia 23 lutego 2021 roku.

kserokopia decyzji (...) z dnia 07.04.2021 r., nr (...)

k. 27

3.  W dniu 12 czerwca 2022 roku ok. godz. 15:00 w P. J. M. kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki S. (...) o nr rej. (...). Podróżował sam. Jadąc drogą publiczną od strony K., stracił w pewnym momencie panowanie nad pojazdem i zjechał do rowu. W wyniku tego samochód obrócił się, a J. M. wypadł z niego. Wykonujący w pobliżu prace polowe P. S. i N. B. natychmiast pobiegli na miejsce tego zdarzenia. P. S. udzielił J. M. pierwszej pomocy. Z ust J. M. wyczuwalna była woń alkoholu. J. M. został następnie przetransportowany do Szpitala w G., gdzie pobrano mu krew do badania na zawartość alkoholu. W próbce pobranej o godz. 17:15 stwierdzono 2,17 ‰, o godz. 17:45 – 2,00 ‰, o godz. 18:15 – 1,89 ‰.

zeznania świadka P. S.

zeznania świadka N. B.

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz z materiałem poglądowym

protokół oględzin pojazdu

szkic miejsca wypadku

protokoły pobrania krwi

opinie z przeprowadzonych badań z zakresu badań płynów ustrojowych na zawartość alkoholu

k. 6v-7, k. 107, 00:07:24-00:25:06 na k. 147v-48v

00:02:25-00:10:01 na k. 162v-163

k. 4-4v, k. 29-33

k. 18-19v

k. 34

k. 37-39v

k. 40-42

4.  J. M. urodził się w (...) roku. Ma wykształcenie średnie. Jego zawód wyuczony to technik-ekonomista. Jest rozwiedziony. Ma dwoje dzieci. Nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu rodziny. Jest współwłaścicielem nieruchomości. Był uprzednio karny, w tym za przestępstwo z art. 178a § 1 kk.

dane o podejrzanym

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 106

k. 133-133v

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.3

1.1.3

zeznania świadka P. S.

zeznania świadka N. B.

Zeznania świadka P. S. i N. B. zasługują na danie im wiary w całości. W ocenie Sądu, świadkowie ci w pełni obiektywnie i szczerze opisali w swoich zeznaniach tylko i wyłącznie to, co jest im rzeczywiście wiadome w sprawie. Nie ujawniły się w sprawie żadne okoliczności które mogłyby podważać wiarygodność ich zeznań. Przed Sądem nie pamiętali dokładnie wszystkich szczegółów zdarzenia, jednakże jest to w pełni usprawiedliwione z uwagi na upływ czasu. W/w wykonywali prace polowe nieopodal miejsca, w którym doszło do zdarzenia drogowego z udziałem oskarżonego. Widzieli moment, gdy samochód wpadał do rowu, a następnie ,,przekoziołkował”. Od razu pobiegli w tym kierunku, by udzielić pierwszej pomocy. Oskarżony znajdował się poza pojazdem, wyczuwalna była od niego woń alkoholu. W swoich zeznaniach kategorycznie wskazali, że nie zauważyli, by inna osoba znajdowała się w pojeździe lub oddalała się z miejsca zdarzenia. Przy tym widoczność miejsca, w którym do niego doszło nie była dla nich w żaden sposób ograniczona. Z zeznań N. B. wynika jedynie, że zatrzymało się jeszcze kilka osób, które akurat tamtędy przejeżdżały. W ocenie Sądu, brak jest jakiegokolwiek racjonalnego wytłumaczenia, dla którego świadkowie ci, będący dla oskarżonego zupełnie obcymi osobami, mieliby bezpodstawnie go obciążać i zeznawać nieprawdę.

1.1.1

1.1.2

1.1.3

1.1.3

1.1.3

1.1.3

1.1.3

1.1.4

1.1.4

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 15.02.2021 roku, sygn. akt II K 208/20

kserokopia decyzji (...) z dnia 07.04.2021 r., nr (...)

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz z materiałem poglądowym

protokół oględzin pojazdu

szkic miejsca wypadku

protokoły pobrania krwi

opinie z przeprowadzonych badań z zakresu badań płynów ustrojowych na zawartość alkoholu

dane o podejrzanym

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Jako wiarygodne Sąd ocenił wskazane dowody z dokumentów. Brak było podstaw do podważenia ich autentyczności oraz informacji w nich zawartych. Dowody te zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Zdaniem Sądu w sprawie nie zachodziły żadne okoliczności, które mogłyby podważyć ich wiarygodność.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego J. M. w części

W toku postępowania przygotowawczego J. M. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Nieprzyznanie się oskarżonego do zarzucanego mu czynu stoi jednak w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie i uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym. Oskarżony bezsprzecznie w dniu 12 czerwca 2022 roku w P. kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki S. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej. Prowadzony przez niego pojazd wpadł do rowu. Zdarzenie te zauważyli pracujący w pobliżu P. S. i N. B., którzy od razu udali się na miejsce, by udzielić pomocy. Świadkowie ci zaprzeczyli, by z pojazdu oddaliła się jakaś inna osoba. Brak było podstaw by odmówić wiarygodności ich zeznaniom. Fakt, że oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości wynika zaś bezsprzecznie z uzyskanych badań z zakresu badań krwi na zawartość alkoholu. Nadto fakt uprzedniego skazania za czyn z art. 178a § 1 kk i cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. B znajduje potwierdzenie w dołączonych do akt sprawy dokumentach.

---

zeznania świadka G. K. (M.)

G. K. (M.) jest matką oskarżonego (k. 49v-50, 00:26:40-00:37:43 na k. 149-149v). Sąd uznał jej zeznania za nieprzydatne dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Przed Sądem co prawda G. K. zeznała, że w dniu zdarzenia J. M. przyjechał samochodem z kolegą do jej miejsca zamieszkania w P., by pożegnać się, bowiem wyjeżdżał do pracy. Kierowcą był kolega J. M.. G. K. wskazała jednak, że zdarzenie drogowe z udziałem J. M. miało miejsce ok. 1,5 godziny odkąd odjechali od niej. Podane przez nią okoliczności nie mają zatem znaczenia dla przedmiotowej sprawy z uwagi na to, że do zdarzenia drogowego doszło generalnie niedaleko miejsca zamieszkania G. K., jednak po znacznym upływie czasu od momentu, kiedy oskarżony był ją odwiedzić. Dodać należy, że poza J. M. nie było innych osób biorących w zdarzeniu drogowym, co wynika z zeznań naocznych świadków P. S. i N. B..

--

zeznania świadka W. S.

W. S. jest byłą konkubiną J. M.. Jej zeznania nie były przydatne dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie, nie znała ona żadnych okoliczności dotyczących niniejszej spawy. (k. 57v-58)

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

1

J. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 178a § 4 kk, jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przepis art. 178a § 1 kk stanowi, że karze podlega, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Przedmiotem ochrony § 4 komentowanego przepisu jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego (główny przedmiot ochrony) oraz życie i zdrowie (dodatkowy przedmiot ochrony) (J. Piórkowska-Flieger, [w:] Bojarski, Michalska-Warias, Piórkowska-Flieger, Szwarczyk, Kodeks karny, 2006, s. 320).

Z treści art. 178a § 1 kk wynika, że dla stwierdzenia przesłanek popełnienia przestępstwa wskazanych w tym przepisie konieczne jest spełnienie następujących znamion: po pierwsze – sprawca powinien prowadzić pojazd mechaniczny, po drugie – prowadzący pojazd musi znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem innego środka odurzającego, wreszcie po trzecie – pojazd mechaniczny powinien być prowadzony w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Należy stwierdzić, że wszystkie wyżej wskazane przesłanki zostały spełnione w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego postępowania.

Niewątpliwie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że J. M. prowadził pojazd mechaniczny. Oskarżony kierował bowiem samochodem osobowym marki S. (...) o nr rej. (...). Sąd Najwyższy uznał, że: ,,pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower (wyr. SN z 4.2.1993 r., III KRN 254/92, OSP 1993, Nr 10). Prowadzenie pojazdu nie ma swojej legalnej definicji. Nie ma jednak wątpliwości, że prowadzenie pojazdu immanentnie łączy się z podjęciem czynności polegających na wprawieniu pojazdu w ruch, a następnie na utrzymywaniu pojazdu w ruchu (R.A. Stefański, Glosa do wyroku SN z 22.7.1993 r.; II KRN 110/93 oraz J. Wojciechowski, Kodeks karny, s. 102).

Niewątpliwie oskarżony w chwili popełnienia czynu zabronionego znajdował się w stanie nietrzeźwości. Zgodnie z treścią art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. J. M. został przetransportowany do Szpitala w G., gdzie pobrano mu krew do badania na zawartość alkoholu. W próbce pobranej o godz. 17:15 stwierdzono 2,17 ‰, o godz. 17:45 – 2,00 ‰ i o godz. 18:15 – 1,89 ‰.

J. M. kierował pojazdem mechanicznym po drodze publicznej, gdzie odbywa się normalny ruch pojazdów, co stanowi prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym. Należy zauważyć, że dla wypełnienia znamion przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk wystarczające jest prowadzenie go w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w jakiejkolwiek strefie ruchu, to jest w ruchu lądowym (drogowym lub kolejowym), wodnym lub powietrznym, (np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie, II AKa 131/04, KZS 2004/9/3). Nie może budzić wątpliwości, że oskarżony prowadził pojazd w ruchu lądowym – poruszał się bowiem drogą publiczną na trasie K.- (...) - P..

J. M. był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 15 lutego 2021 roku sygn. akt II K 208/20. Wyrokiem tym Sąd orzekł nadto zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat z wyłączeniem pojazdów do których prowadzenia uprawnia kategoria A prawa jazdy, obowiązujący oskarżonego w chwili czynu. Ustawodawca w przepisie art. 178a § 4 kk zawarł kwalifikowany typ przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Zgodnie z tym przepisem, do znamion uzasadniających surowszą reakcję prawnokarną dochodzi, jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. W/w skazanie w dacie orzekania w niniejszej sprawie nie uległo zatarciu, należy stwierdzić więc, że J. M. dopuścił się przestępstwa z art. 178a § 4 kk.

Odnosząc się do powyższego, stwierdzić trzeba, że nie można było zgodzić się z kwalifikacją czynu zarzucanego J. M.. Należy tu podzielić pogląd SN, że między art. 178a § 4 in fine a art. 244 k.k. nie zachodzi kumulatywny zbieg przepisów ustawy w rozumieniu art. 11 § 2 k.k. (postanowienie SN z 19.01.2012 r., I KZP 22/11, OSNKW 2012/1, poz. 6). Nie budzi bowiem wątpliwości, że opis czynu zabronionego zawarty w znamionach art. 244 k.k. w zakresie dotyczącym niestosowania się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów zawiera się w znamionach art. 178a § 1 i 4 k.k., w części opisującej prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w okresie obowiązywania orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia takich pojazdów, w związku ze skazaniem za przestępstwo. W konsekwencji zachowania naruszającego treść art. 178a § 1 k.k. w sytuacji, gdy sprawca nie zastosował się do orzeczonego środka karnego opisanego wyżej i jednocześnie był wcześniej prawomocnie skazany m.in. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, może dojść do zbiegu podstaw stosowania § 4 art. 178a k.k. (wyrok SN z 8.10.2013 r., III KK 229/13, LEX nr 1375214). K. V. (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, O..: (...) 2020, LEX)

Zgodnie z zasadą lex consumens derogat legi consumptae, art. 244 KK zostaje pochłonięty przez art. 178a § 4 KK, który wśród znamion zawiera także niestosowanie się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych (por. R.A. S., Przestępstwo z art. 178a § 4 KK, PiP 2010, Nr 9, s. 60–69). Między art. 178a § 4 in fine KK a art. 244 KK nie zachodzi kumulatywny zbieg przepisów ustawy w rozumieniu art. 11 § 2 KK (por. post. SN z 19.1.2012 r., I KZP 22/11, OSNKW 2012, Nr 1, poz. 6). (Kodeks karny. Komentarz, red. prof. dr hab. R. S., Rok: 2021, L.). A wobec odesłania w art. 178a § 4 kk do art. 178a § 1kk powołanie tego ostatniego przepisu w kwalifikacji prawnej jest zbędne.

Skutkowało to wyeliminowaniem z kwalifikacji prawnej wskazanych wyżej przepisów.

Występek z art. 178a § 4 kk ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. Niezbędna jest więc świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Analizując zachowanie oskarżonego od strony podmiotowej, stwierdzić należy, że oskarżony zdawał sobie sprawę z tego, że nie powinien prowadzić pojazdu mechanicznego, a mimo to dopuścił się takiego zachowania, umyślnie naruszając zasadę ruchu drogowego, tj. zasadę trzeźwości. Ponadto oskarżony wiedział, że obowiązuje go zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat z wyłączeniem pojazdów do których uprawnia kategoria A prawa jazdy. W tym stanie rzeczy nie można mieć wątpliwości, że od strony podmiotowej oskarżony swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 4 kk.

W myśl art. 180a kk, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, prowadzi pojazd mechaniczny, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.U.2021.1212 t.j. z dnia 2021.07.05), starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadkach wskazanych w tym przepisie, w tym gdy orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów.

W dniu 12 czerwca 2022 roku oskarżony kierował pojazdem mechanicznym po drodze publicznej - jechał bowiem samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) w miejscowości P.. (...) w dniu 07 kwietnia 2021 roku wydał w sprawie (...) decyzję, którą cofnął J. M. uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. B, w związku z orzeczonym w dniu 15 lutego 2021 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie, sygn. akt II K 208/20 zakazem prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat z wyłączeniem pojazdów, do których prowadzenia uprawnia kategoria A prawa jazdy, obowiązujący od dnia 23 lutego 2021 roku. Decyzja ta stała się ostateczna. Oskarżony nie zastosował się zatem do decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. J. M. swoim zachowaniem dopuścił się nadto popełnienia przestępstwa z art. 180a kk.

Zachowanie oskarżonego było umyślne z zamiarem bezpośrednim. Niewątpliwie J. M. miał wiedzę o cofniętych uprawieniach do kierowania pojazdami w zakresie kategorii B. W tym stanie rzeczy nie można mieć wątpliwości, że od strony podmiotowej oskarżony swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona zarzucanego mu przestępstwa.

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonemu można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do zarzucanych mu występków.

Jako, że zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona dwóch przepisów ustawy karnej, uzasadnione stało się zastosowanie kumulatywnej kwalifikacji prawnej, o jakiej mowa w art. 11 § 2 kk.

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

J. M.

1

2

3

- w myśl art. 11 § 3 kk, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów i wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Wobec powyższego, Sąd wymierzył oskarżonemu karę na podstawie art. 178a § 4 kk, który przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości, bacząc przy tym by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego. Sąd miał także na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak też dyrektywy w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków a także rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnionego przestępstwa.

- w ocenie Sądu orzeczona kara 10 miesięcy pozbawienia wolności spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze względem oskarżonego. Orzeczona kara będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do popełnionego czynu, uświadomi oskarżonemu jego społeczną szkodliwość oraz skłoni go do przestrzegania porządku prawnego. Pozwoli mu przemyśleć swoje dotychczasowe postępowanie i wdroży przez to do przestrzegania porządku prawnego

- w ocenie Sądu wysokość wymierzonej kary jest zasadna i adekwatna do całokształtu okoliczności ujawnionych w sprawie i odpowiada wymogom prewencji ogólnej, spełniając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem.

-oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez J. M. jest znaczny

- oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a co za tym idzie takiego, które bardzo często w sposób bezpośredni zagraża najwyższym dobrom chronionym prawem, tj. zdrowiu i życiu ludzkiemu. Podkreślić należy, że prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości stanowi umyślne naruszenie jednej z najbardziej podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. J. M. narażał na niebezpieczeństwo nie tylko siebie, ale też innych uczestników tego ruchu. Zagrożenie te nie było czysto abstrakcyjne, oskarżony bowiem stracił panowanie nad pojazdem, zjechał do rowu. Sąd miał na uwadze porę dnia oraz natężenie ruchu oraz zawartość alkoholu w krwi oskarżonego, które ponad czterokrotnie przekraczało dopuszczalną prawem normę.

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego. J. M. nie wyciągnął żadnych wniosków po skazaniu go za czyn z art. 178a § 1 kk i ponownie zdecydował się (w okresie próby) kierować pojazdem po uprzednim spożyciu alkoholu, jak i w okresie obowiązującego go zakazu prowadzenia pojazdów i cofnięcia uprawnień, mających na celu wyeliminowanie go na pewien czas z ruchu drogowego - zarówno dla bezpieczeństwa jego samego, jak innych uczestników ruchu drogowego, prowadzi to do przekonania, że poprzednio orzeczona kara nie spełniła swoich funkcji i dlatego konieczna stała się zdecydowana reakcja karna.

- na podstawie art. 42 § 3 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio

- zgodnie z art. 42 § 3 kk sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. W niniejszej sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności, które uzasadniałby nie orzeczenie w/w środka dożywotnio

- na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w W.

- przepis art. 43a § 2 kk wskazuje, że orzeczenie wobec oskarżonego wskazanego świadczenia pieniężnego jest obligatoryjne w sytuacji za przestępstwo z art. 178a § 4 kk

- jego wysokość, z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego, została orzeczona wobec oskarżonego w najniższym możliwym wymiarze czyli przez zasądzenie od niego na rzecz wskazanego Funduszu kwoty 10.000 zł

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie 180 zł opłaty oraz 327,10 zł tytułem kosztów postępowania w sprawie. W/w koszty, w ocenie Sądu, nie przekraczają możliwości finansowych J. M..

8. PODPIS