Treść orzeczenia II K 164/21 - Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

II K 164/21 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie z 2023-05-15

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 164/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

A. B. (1)

czyny zarzucane oskarżonemu w akcie oskarżenia – z modyfikacją dokonaną w pkt 1 sentencji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 4 grudnia 2019 roku ok. godz. 18.30 A. B. (1) samochodem marki A., udostępnionym mu przez jego znajomego T. S., przyjechał na ul. (...) w W.. Zaparkował przy znajdującej się tam myjni samochodowej, na przeciwko pizzerni (...) i czekał na kolegę, z którym był umówiony. Na ramieniu miał przewieszoną saszetkę, torebka była na wysokości jego klatki piersiowej, w której znajdował się nóż i pistolet (...)z podpiętym magazynkiem wypełnionym amunicją w postaci 6 naboi.

W tym samym czasie, po drugiej stronie jezdni, nieopodal pizzerni (...), w nieoznakowanym pojeździe służbowym znajdował nieumundurowany funkcjonariusz Policji z Komendy Powiatowej Policji w W. K. G., pełniący w tym czasie dyżur w grupie operacyjno-dochodzeniowej.

A. B. (1) krzyknął do K. G.: ,,na co się, kurwo, gapisz, wypierdalaj stąd, bo Ci przypierdolę” i zaczął się do niego zbliżać trzymając prawą rękę na saszetce. K. G. nie miał wcześniej osobistej styczności z A. B. (1), jednak w związku z wykonywanym zawodem miał wiedzę, że był on karany, między innymi za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. W związku z agresywnym zachowaniem A. B. (1) K. G. wysiadł z samochodu celem podjęcia interwencji. A. B. (1) nadal się do niego zbliżał, używając przy tym wobec niego słów wulgarnych i grożąc pobiciem, mówił „wypierdalaj, bo Cię dojebię”. K. G. poinformował go, że jest funkcjonariuszem Policji i okazał legitymację służbową. Jednocześnie wyciągnął broń służbową oraz polecił A. B. (1) zdjęcie ręki z saszetki, okazanie dokumentu tożsamości i położenia rąk na masce radiowozu. A. B. (1) nie zastosował się do wydanych poleceń. W celu zmuszenia K. G., podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, do zaniechania podjętej czynności legitymowania i zatrzymania go, groził mu pobiciem i jednocześnie znieważał go słowami wulgarnymi powszechnie uznanymi za obelżywe, mówiąc ,,kurwo, wypierdalaj, bo Ci zajebię”. Używał wobec niego siły fizycznej odpychając K. G., by w ten sposób uniemożliwić zbliżenie się do niego.

K. G. wezwał dodatkowy patrol Policji celem udzielania mu pomocy. Na miejsce przybyli mł. asp. M. W. (1) i sierż. S. G.. Po ich przybyciu A. B. (1) zaczął stosować się do wydawanych poleceń. W trakcie przeszukania ujawniono u A. B. (1) w saszetce odbezpieczony pistolet model (...) wraz z podpiętym magazynkiem wypełnionym amunicją w postaci 6 sztuk nabojów M. (...)

wyjaśnienia oskarżonego A. B. (1) w części

zeznania świadka K. G.

zeznania świadka S. G.

zeznania świadka M. W. (1)

protokół przeszukania osoby

protokół oględzin osoby

protokół oględzin rzeczy broni palnej wraz z amunicją

protokół oględzin rzeczy noża rozkładanego

kserokopia mandatu

pismo Komendanta Powiatowego Policji w W. z dnia 13.03.2023 r.

k. 43, k. 67v-68, k. 107v, 00:03:33-00:27:23 na k. 556v-558

k. 15-16v, 00:08:54-00:35:18 na k. 325-326v, 00:28:01-00:46:16 na k. 558v-560

k. 32v, 00:11:03-00:22:12 na k. 342-342v

k. 35v, 00:36:27-00:45:40 na k. 327-327v

k. 2-4

k. 28-31v

k. 55-57

k. 78-83

k. 88

k. 565

2. Co najmniej w dniu 29 listopada 2019 roku A. B. (1) na targowisku w G. kupił od nieustalonej osoby broń palną w postaci pistoletu (...)bez numeru fabrycznego wraz z amunicją w postaci 10 sztuk nabojów M. (...).

W dniu 04 grudnia 2019 roku na ul. (...) w W. podczas zatrzymania przez funkcjonariuszy Policji ujawniono, że A. B. (1) posiadał przy sobie w/w broń palną wraz podpiętym magazynkiem wypełnionym amunicją w postaci 6 sztuk nabojów M. (...), którą ujawniono podczas jego przeszukania.

W dniu 05 grudnia 2019 roku dokonano przeszukania miejsca zamieszkania A. B. (1) przy ul. (...) w Ł.. Ujawniono w toku tej czynności 4 sztuki amunicji w postaci nabojów M. (...).

A. B. (1) nie posiadał zezwolenia na posiadanie broni palnej. A. B. (1) działał w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

wyjaśnienia oskarżonego A. B. (1) w części

zeznania świadka K. G.

zeznania świadka S. G.

zeznania świadka M. W. (1)

protokół przeszukania osoby

protokół przeszukania lokalu mieszkalnego, piwnicy, garażu

protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych w wyniku przeszukania pomieszczeń lokalnych i gospodarczych

protokół oględzin rzeczy broni palnej wraz z amunicją

opinia biegłego sądowego z zakresu bronioznawstwo broń i amunicja M. W. (2) wraz z opinią ustną

opinia wydana w Laboratorium Kryminalistycznym KWP w G. z zakresu badań broni i balistyki

opinia z przeprowadzonych badań broni i balistyki wykonanych w (...)

k. 43, k. 67v-68, k. 107v, 00:03:33-00:27:23 na k. 556v-558

k. 15-16v, 00:08:54-00:35:18 na k. 325-326v, 00:28:01-00:46:16 na k. 558v-560

k. 32v, 00:11:03-00:22:12 na k. 342-342v

k. 35v, 00:36:27-00:45:40 na k. 327-327v

k. 2-4

k. 21-23v

k. 51-54

k. 55-57

k. 60v, k. 94-98

k. 123-124

k. 164-165

3. A. B. (1) urodził się w (...) roku. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest mechanikiem pojazdów samochodowych. Jest żonaty, nie ma dzieci. Z tytułu wykonywanej pracy osiąga dochód w wysokości 2600 zł miesięcznie. Nie ma majątku większej wartości. Był uprzednio karany.

dane o podejrzanym

dane podane do protokołu rozprawy

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 108

k. 556v

k. 599-599v

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1-1.1.2

wyjaśnienia oskarżonego A. B. (1) w części

Podczas przesłuchania w dniu 05 grudnia 2019 roku w toku postępowania przygotowawczego (k. 67v-68) oraz przed Sądem (...) na k. 556v-558) A. B. (1) przyznał się do czynów zarzucanych mu w pkt I i III aktu oskarżenia, tj. posiadania bez wymaganego zezwolenia broni palnej w postaci pistoletu(...) bez numeru fabrycznego wraz podpiętym magazynkiem wypełnionym amunicją w postaci 6 sztuk nabojów M. (...) – ujawnionych podczas zatrzymania w dniu 04 grudnia 2019 roku oraz 4 sztuk amunicji w postaci nabojów M. (...) – ujawnionych podczas przeszukania jego pomieszczeń mieszkalnych w dniu 05 grudnia 2019 roku.

Fakt posiadania broni i amunicji znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadków K. G., S. G. i M. W. (1), jak również w dowodach z dokumentów - protokole przeszukania osoby, protokole przeszukania lokalu mieszkalnego, piwnicy, garażu, protokole oględzin rzeczy zabezpieczonych w wyniku przeszukania pomieszczeń lokalnych i gospodarczych, protokole oględzin rzeczy broni palnej wraz z amunicją.

Z opinii biegłego sądowego z zakresu bronioznawstwa wynikało nadto, że zabezpieczona (...) broń palna w postaci pistoletu (...) M. to przenośna broń lufowa przystosowana do miotania pocisku w wyniku działania materiałów miotających – broń palna bojowa. Zabezpieczona amunicja (...) M. w ilości dziesięciu sztuk to przeznaczona do broni palnej amunicja centralnego zapłonu. Niekwestionowanym faktem w sprawie było też to, że na posiadanie wymienionej wyżej broni i amunicji wymagane jest pozwolenie, jak również to, że A. B. (2) nie ma takiego pozwolenia.

Wyjaśnienia oskarżonego dotyczące czynu zarzucanego w pkt II aktu oskarżenia złożone w dniu 05 grudnia 2019 roku w toku postępowania przygotowawczego (k. 67v-68) oraz przed Sądem ((...) na k. 556v-558) zasługują na danie im wiary jedynie w z nieznacznej części, w której potwierdził, że:

- w dniu 04 grudnia 2019 roku samochodem marki A. przyjechał do W., zatrzymał się przy ulicy, przy której znajduje się myjnia samochodowa,

- zaczepił znajdującego się w tym samym miejscu w samochodzie K. G.,

- po przyjeździe wezwanego przez K. G. dodatkowego patrolu Policji wykonywał wydawane mu polecenia.

Wyjaśnienia w tym zakresie korespondują z w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, tj. z zeznaniami świadka K. G., M. W. (1) i S. G..

Podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego w dniu 31 grudnia 2019 roku (k. 107v) oskarżony przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynów i nie złożył wyjaśnień. Przyznanie się oskarżonego także do czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia nie budzi wątpliwości. Ze zgromadzonym w sprawie materiału dowodowego jednoznaczne wynika, że w celu zmuszenia K. G., podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, do zaniechania legitymowania i zatrzymania go, groził mu pobiciem, jednocześnie znieważał, odpychał. W ocenie Sądu, oskarżony chciał w ten sposób uniknąć ujawnienia broni palnej, którą posiadał przy sobie, by uniknąć za to odpowiedzialności karnej.

1.1.1-1.1.2

zeznania świadka K. G.

Świadek K. G. jest funkcjonariuszem Policji. W swoich zeznaniach wskazał, że w dniu 04 grudnia 2019 roku wykonywał czynności służbowe na terenie W.. Fakt wykonywania przez świadka czynności służbowych jednoznacznie wynika z informacji uzyskanej od Komendanta Powiatowego Policji w W..

K. G. zrelacjonował przebieg interwencji z udziałem A. B. (1). Wersja podana przez niego nie budzi wątpliwości Sądu, jest spójna i logiczna i zgodna z zasadami doświadczenia życiowego. Co prawda nie było żadnego innego naocznego świadka przebiegu całego zdarzenia, Sąd nie znalazł jednak żadnych obiektywnych przyczyn, dla których oskarżony miałby zeznawać bezpodstawnie obciążając oskarżonego.

To oskarżony A. B. (1) zainicjował kontakt z K. G. – na co jednoznacznie wskazał w swoich wyjaśnieniach. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że podchodząc do siedzącego w samochodzie mężczyzny rozpoczął z nim rozmowę.

Świadek K. G. szczegółowo opisał podjęte czynności oraz zachowanie oskarżonego. Wskazał, że od razu po opuszczeniu nieoznakowanego radiowozu poinformował oskarżonego, że jest funkcjonariuszem Policji, wyciągnął legitymację służbową oraz broń z uwagi na poczucie zagrożenia. Oskarżony zachowywał się agresywnie, kierował w jego stronę słowa wulgarne, trzymał rękę na przewieszonej przez ramię, znajdującej się na wysokości klatki piersiowe saszetce. Mimo to, A. B. (1) nie stosował się do jego poleceń. Nie okazał dokumentu tożsamości, nie położył rąk na masce samochodu. Groził mu, odpychał uniemożliwiając zbliżenie się do niego, znieważał słowami wulgarnymi. Grożąc pobiciem próbował odwieść go od podjętych czynności legitymowania i zatrzymania. K. G. wskazał, że wobec tego przez dyżurnego wezwał dodatkowy patrol Policji celem udzielenia mu wsparcia podczas podjętej interwencji.

Zauważyć należy, że gdyby oskarżony nie zaczepił K. G., nie zachowywał się agresywnie, nie wypowiadał słów wulgarnych, K. G. nie miałby podstaw do podjęcia wobec niego czynności służbowych, a następnie gdyby wykonywał wydawane mu polecenia, mógłby przeprowadzić czynność w postaci legitymowania oskarżonego bez konieczności wzywania dodatkowego patrolu. Fakt, że zwrócił się o pomoc o przyjazd dodatkowych funkcjonariuszy Policji potwierdza to, że oskarżony nie poddawał się wydawanym mu poleceniom. K. G. wskazał, że dopiero, po ich przyjeździe, oskarżony zaczął wykonywać wydawane mu polecenia. Zeznania w tym zakresie korespondują z zeznaniami świadków M. W. (1) i S. G..

W ocenie Sądu zeznania K. G. nie budzą wątpliwości. Jako funkcjonariusza publiczny nie miał on żadnego interesu w wydaniu przez Sąd określonego rozstrzygnięcia. Pewne występujące w zeznaniach przed Sądem nieścisłości, brak pamięci co do szczegółów, są w ocenie Sądu zupełnie uzasadnione z uwagi na upływ czasu.

1.1.1-1.1.2

zeznania świadka S. G.

zeznania świadka M. W. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom funkcjonariuszy Policji S. G. i M. W. (1), którzy udzielali wsparcia K. G. podczas interwencji w stosunku do A. B. (1). Z ich zeznań wynika, że po ich przybyciu na miejscu zdarzenia A. B. (1) wykonał wydane mu polecenia. Położył ręce na masce samochodu oraz ujawnił, że posiada przy sobie broń. Sąd uznał ich zeznania za w pełni wiarygodne, ponieważ były bezstronne, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość ich relacji. Nie pamiętali oni dokładnie szczegółów przed Sądem, jednak jest to w pełni usprawiedliwione z uwagi na upływ czasu.

1.1.1-1.1.2

1.1.1

1.1.2

1.1.1

1.1.3

protokół przeszukania osoby

protokół oględzin osoby

protokół oględzin rzeczy broni palnej wraz z amunicją

protokół oględzin rzeczy noża rozkładanego

kserokopia mandatu

pismo Komendanta Powiatowego Policji w W. z dnia 13.03.2023 r.

protokół przeszukania lokalu mieszkalnego, piwnicy, garażu

protokół oględzin rzeczy zabezpieczonych w wyniku przeszukania pomieszczeń lokalnych i gospodarczych

protokół oględzin rzeczy broni palnej wraz z amunicją

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Nie budzą żadnych wątpliwości co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji.

1.1.2

opinia biegłego sądowego z zakresu bronioznawstwo broń i amunicja M. W. (2) wraz z opinią ustną

Sąd za w pełni wiarygodny uznał dowód ze wskazanej opinii. Płynące z opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości. Biegły z zakresu bronioznawstwa broni i amunicji wskazał, że w dowodowym przypadku zmieniono rodzaj, kaliber i przeznaczenie broni palnej gazowej na broń palną centralnego zapłonu poprzez wymianę lufy przystosowanej do wystrzelenia pocisku amunicji (...) M.. Zabezpieczona (...) broń palna w postaci pistoletu (...) M. to przenośna broń lufowa przystosowana do miotania pocisku w wyniku działania materiałów miotających – broń palna bojowa, co w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji czyni z niej broń palną, na posiadanie której na postawie art. 9 ust. 1 wymienionej ustawy wymagane jest pozwolenie. Zabezpieczona amunicja (...) M. w ilości dziesięciu sztuk to przeznaczona do broni palnej amunicja centralnego zapłonu. Amunicja przekazana do badania jako materiał dowodowy to amunicja do broni palnej co czyni z niej amunicję w myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji. Z uwagi na powyższe na jej posiadanie na podstawie art. 9 ust. 1 przedmiotowej ustawy wymagane jest pozwolenie.

1.1.2

opinia wydana w Laboratorium Kryminalistycznym KWP w G. z zakresu badań broni i balistyki

Sąd za w pełni wiarygodny uznał dowód ze wskazanej opinii. Płynące z opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości. Z opinii wydanej w Laboratorium Kryminalistycznym KWP w G. z zakresu badań broni i balistyki wynika, że samodziałowo przerobiony pistolet gazowy (...) produkcji polskiej, jest sprawny i nadaje się do oddawania strzałów przy użyciu naboi pistoletowych (...) (...).

1.1.2

opinia z przeprowadzonych badań broni i balistyki wykonanych w (...)

Sąd za w pełni wiarygodny uznał dowód ze wskazanej opinii. Płynące z opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości. W opinii z przeprowadzonych badań broni i balistyki wykonanych w Centralnym Laboratorium Kryminalistycznym Policji stwierdzono, że w zbiorze łusek i pocisków pochodzących z miejsc zdarzeń, Krajowych Zbiorów Ł. i Pocisków, nie stwierdzono łusek i pocisków pochodzących od nabojów odstrzelonych z tego samego egzemplarza broni, co nadesłane do badań łuski i pociski porównawcze.

1.1.3

opinia sądowa psychiaryczno-psychologiczna

Opinia została wydana przez lekarzy specjalistów psychiatrów dr n. med. J. S. oraz dr n. med. R. K. i psychologa klinicznego mgr B. Ł. na podstawie jednorazowego badania sądowo-psychiatrycznego przeprowadzonego oraz analizy materiałów akt sprawy i dokumentacji medycznej.

Na podstawie dostępnych danych biegli nie rozpoznali u A. B. (1) tempore criminis choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Stwierdzono, że oskarżony jest uzależniony od alkoholu, ujawnia zaburzenia osobowości. T. criminis nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynów ani pokierowania swoim postępowaniem (nie zachodzą warunki art. 31 § 1 ani art. 31 § 2 kk). Aktualnie A. B. (1) nie ujawnia objawów choroby psychicznej ani nasilonych zaburzeń nastroju. Może uczestniczyć w czynnościach procesowych. W ocenie Sądu, uzyskana opinia jest jasna, rzetelna i kompletna. Fachowość i wiedza biegłych nie budziły żadnych wątpliwości. W związku z tym, Sąd w pełni podzielił wnioski w niej sformułowane.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego A. B. (1) w części

Na wiarę nie zasługują wyjaśnienia oskarżonego złożone w dniu 05 grudnia 2019 roku w toku postępowania przygotowawczego (k. 67v-68), jak i przed Sądem (...) na k. 556v-558) dotyczące czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia - w części dotyczącej przebiegu interwencji przeprowadzonej przez funkcjonariusza Policji K. G.. Oskarżony wyjaśnił, że gdy znajdował się pod myjnią samochodową, to podjechał inny samochód i opuściła się szyba od strony kierowcy. W listopadzie 2019 roku został pobity przez nieznanych mu sprawców i przestraszył się, że znowu mu coś grozi. Powiedział do kierowcy ,,co się tak patrzysz”, a kierowca zapytał, czy chce się z nim bić. Odpowiedział na to: ,,no, to chodź”. Wtedy mężczyzna ten wyszedł z pojazdu, powiedział, że jest policjantem, wyjął odznakę i broń. Kazał mu podejść do siebie, co też zrobił. Zaczęli rozmawiać. Oskarżony wyjaśnił, że nie wyzywał K. G., nie groził mu i wykonywał jego polecenia. Gdy podszedł do samochodu, to policjant kazał mu położyć ręce trzymać na masce, co też zrobił. Potem policjant wezwał wsparcie. Gdy przyjechali inni policjanci, to powiedział, że ma broń i wskazał gdzie. Wyjaśnienia oskarżonego są sprzeczne z zeznaniami świadka K. G., którego relacja nie budziła żadnych wątpliwości Sądu. Wyjaśnienia, w zakresie jakim wskazywał, że bał się, że zostanie ponownie zaatakowany nie zasługują na obdarzenie ich walorem wiarygodności. Są nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. K. G. znajdował się w samochodzie po drugiej stronie jezdni. To A. B. (1) podszedł do niego, zachowywał się agresywnie. Gdyby oskarżony obawiał się o swoje życie i zdrowie, to nie dążyłby do spotkania i eskalacji konfliktu, a raczej wrócił do samochodu i pospiesznie odjechał, ewentualnie zadzwonił na Policję. Z całą pewnością nie można uznać, że zachowanie oskarżonego miało charakter obronny. Oskarżony czuł się pewnie, zainicjował kontakt słowny z K. G. i wręcz dążył do konfrontacji. Wskazywanie przez oskarżonego, że jego zachowanie wiązało się z mającą mieć miejsce napaścią na niego stanowią wyłączenie przyjętą przez niego linię obrony.

Gdy K. G. powiedział, że jest funkcjonariuszem Policji i okazał swoją legitymację służbową, to zachowanie A. B. (1) – wbrew przedstawionej przez niego wersji - nie zmieniło się. Nie stosował się do wydawanych przez K. G. poleceń - nie chciał okazać dokumentu tożsamości, położyć rąk na masce samochodu. Oskarżony – jak ujawniono w trakcie przeszukania jego osoby – posiadał przy sobie broń palną i amunicję, mimo braku stosownego zezwolenia. To było w ocenie Sądu przyczyną, dla której oskarżony nie chciał dopuścić do interwencji z jego udziałem, a nie obawa o to, że zostanie zaatakowany.

---

zeznania świadka T. S. (k. 47v, (...) na k. 372-372v)

Zeznania świadka T. S. nie były przydatne dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Jest on znajomym A. B. (2) i udostępnił mu samochód marki A., którym oskarżony poruszał się w dniu 04 grudnia 2019 roku. Świadek ten nie miał wiedzy dotyczącej zdarzeń objętych aktem oskarżenia.

---

płyta CD z nagraniem monitoringu (k. 75) i protokół oględzin rzeczy (k. 101-102v)

Zarejestrowane na nagraniu zdarzenie mające polegać na pobiciu A. B. (1) w listopadzie 2019 roku w Ł. nie jest objęte niniejszym postępowaniem. W tym zakresie oskarżony może złożyć stosowne zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa. Jak już wskazano, powoływanie się na to, że jego zachowanie wobec K. G. wynikało z obawy przed kolejną napaścią stanowi wyłącznie przyjętą przez oskarżonego linię obrony.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1, 4

A. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odnośnie czynów zarzucanych w pkt I i III aktu oskarżenia:

Zgodnie z art. 263 § 2 kk, kto bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U.2022.2516 t.j. z dnia 2022.12.07) – dalej uba, w rozumieniu ustawy bronią palną jest każda przenośna broń lufowa, która miota, jest przeznaczona do miotania lub może być przystosowana do miotania jednego lub większej liczby pocisków lub substancji w wyniku działania materiału miotającego, a zgodnie z art. 4 ust. 1 amunicją są naboje przeznaczone do strzelania z broni palnej.

Art. 9 ust. 1 uba broń palną i amunicję do tej broni, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 11, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych - na podstawie pozwolenia wydanego przez właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że oskarżony generalnie w toku całego postępowania konsekwentnie przyznawał się do tego, że posiadał broń palną w postaci pistoletu(...)bez numeru fabrycznego wraz podpiętym magazynkiem wypełnionym amunicją w postaci 6 sztuk nabojów M. (...)oraz 4 sztuki amunicji w postaci nabojów M. (...), mimo braku zezwolenia. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie nie budziły żadnych wątpliwości i korespondują ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Broń palna w postaci pistoletu (...) bez numeru fabrycznego wraz podpiętym magazynkiem wypełnionym amunicją w postaci 6 sztuk nabojów M. (...)została ujawniona w saszetce, którą oskarżony miał przy sobie w toku czynności przeszukania jego osoby. Kolejne sztuki amunicji w postaci nabojów M. (...) zostały ujawnione podczas przeszukania zajmowanego przez niego mieszkania, co znajduje potwierdzenie w sporządzonych z tych czynności protokołach. Nie był kwestionowany fakt, że oskarżony nie posiada zezwolenia, o którym mowa w art. 9 ust. 1 uba.

W toku postępowania uzyskano opinię biegłego sądowego z zakresu bronioznawstwo broń i amunicja M. W. (2), z której wynika, że w niniejszym przypadku zmieniono rodzaj, kaliber i przeznaczenie broni palnej gazowej na broń palną centralnego zapłonu poprzez wymianę lufy przystosowanej do wystrzelenia pocisku amunicji kal. 9mm x 18 M.. Zabezpieczona (...) broń palna w postaci pistoletu (...) M. to przenośna broń lufowa przystosowana do miotania pocisku w wyniku działania materiałów miotających – broń palna bojowa, co w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji czyni z niej broń palną na posiadanie której na postawie art. 9 ust. 1 wymienionej ustawy wymagane jest pozwolenie. Zabezpieczona amunicja (...) M. w ilości dziesięciu sztuk to przeznaczona do broni palnej amunicja centralnego zapłonu. Amunicja przekazana do badania jako materiał dowodowy to amunicja do broni palnej co czyni z niej amunicję w myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji. Z uwagi na powyższe na jej posiadanie na podstawie art. 9 ust. 1 przedmiotowej ustawy wymagane jest pozwolenie. Opinia ta nie budziła wątpliwości, wobec czego Sąd oparł na niej swoje ustalenia.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie należało przyjąć, że oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach, o których mowa w art. 12 § 1 kk. Nie ulega wątpliwości, że A. B. (1) działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, (posiadał on zarówno broń, jak i amunicję co najmniej od dnia 29 listopada 2019) wobec czego konieczna stała się modyfikacja opisu czynu zrzucanego oskarżonemu. Jak wynika z wyjaśnień oskarżonego, nabył on broń i amunicję ok. 29 listopada 2019 roku, a zatem należało uznać, że dopuścił się on popełnienia zarzucanego mu czynu w okresie od co najmniej 29 listopada 2019 roku do 05 grudnia 2019 roku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu umyślnie z zamiarem bezpośrednim.

Odnośnie czynu zarzucanego w pkt II aktu oskarżenia:

Zgodnie z art. 224 § 2 kk, karze podlega, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej.

Art. 226 § 1 kk stanowi, że kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

A. B. (1) w trakcie pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia tego czyn, podczas drugiego przesłuchania przyznał się i złożył wniosek o dobrowolne podanie się karze, natomiast przez Sądem ponownie wskazał, iż nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż wcześniej przyznał się w obawie przed zastosowaniem wobec niego tymczasowego aresztowania. W swoich wyjaśnieniach wskazywał, że początkowo jego zachowanie mogło być niewłaściwie – wynikało ono z obawy, że zostanie ponownie zaatakowany (do takiego zdarzenia miało dojść w listopadzie 2019 roku), a nadto nie wiedział, że osobą znajdującą się w pojeździe jest funkcjonariusz Policji. Gdy K. G. oznajmił, że jest policjantem i okazał legitymację służbową, to stosował się do wydawanych przez niego poleceń. Wyjaśnienia A. B. (1) nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu stanowią jedynie przyjęta przez niego linię obrony.

Nie budzi wątpliwości, że policjant K. G. jest funkcjonariuszem publicznym, o którym mowa w art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk. Zgodnie z art. 115 § 1 pkt 7 kk, funkcjonariuszem publicznym jest funkcjonariusz organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariusz Służby Więziennej. W myśl art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2, ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U.2023.171 t.j. z dnia 2023.01.24) do podstawowych zadań Policji należą: ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra, ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania.

Niewątpliwie do zastosowania groźby, przemocy oraz znieważenia K. G. doszło podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych. Jak wynika z pisma Komendanta Powiatowego Policji w W. z dnia 13 marca 2023 roku K. G. w dniu 04 grudnia 2019 roku pełnił dyżur w grupie operacyjno-dochodzeniowej w godz. 14:00-22.00. Funkcjonariusze Policji podjął wobec oskarżonego czynności w granicach swoich uprawnień, dążąc do wylegitymowania oskarżonego w związku z używaniem wobec niego słów nieprzyzwoitych w miejscu publicznym (za co A. B. (1) został ukarany mandatem - k. 88), agresywnym zachowaniem. K. G. nie był umundurowany, jednak po opuszczeniu samochodu oznajmił, że jest funkcjonariuszem Policji i okazał legitymację służbową, co potwierdził w swoich zeznaniach sam oskarżony, nie wpłynęło to jednak na zmianę zachowania oskarżonego.

Oskarżony dążąc do zaniechania podjętej czynności legitymowania go (w obawie, że zostanie ujawniona broń palna i amunicja, którą posiadał wbrew wymaganego zezwolenia), a następnie zatrzymania, groził K. G. pobiciem. Nie stosował się do wydanych poleceń – nie okazał dokumentu tożsamości, nie położył rąk na masce samochodu - używał wobec niego siły fizycznej – odpychał go od siebie. Nazwał funkcjonariusza Policji ,,kurwą”. Zwrócenie się w ten sposób do funkcjonariusza Policji stanowiło wyraz lekceważenia i pogardy, braku szacunku. Bez wątpienia oskarżony swoich zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z z art. 224 § 2 kk i z art. 226 § 1 kk.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala w ocenie Sądu na przyjęcie, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu umyślnie z zamiarem bezpośrednim

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem A. B. (1) można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanych przez niego występków.

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

A. B. (1)

I, III

I-III

- w myśl art. 4 § 1 kk, jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. "

- w ocenie Sądu, względniejsza dla A. B. (1) jest ustawa obowiązująca uprzednio, tj. w dacie popełnienia przez niego czynu. Nie istniało wówczas obostrzenie kary za czyn ciągły (art. 12 § 1 kk). Sąd orzekał zatem stosując – na podstawie art. 4 § 1 kk – przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. 2020 poz. 1086)

– przestępstwo z art. 263 § 2 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości, bacząc przy tym by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego. Sąd miał także na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak też dyrektywy w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków a także rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnionego przestępstwa.

- orzeczenie kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 2 miesięcy jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować wobec A. B. (1)

- jedynie kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze spełni cele dla niej przewidziane i wdroży oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości. W ocenie Sądu wysokość wymierzonej kary jest zasadna i adekwatna do całokształtu okoliczności ujawnionych w sprawie i odpowiada wymogom prewencji ogólnej, spełniając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem.

-oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez A. B. (1) jest wysoki. Oskarżony swoim zachowaniem godził w ochronę osób i mienia. Oczywistym jest, że broń palna i amunicja do takiej broni są niebezpiecznymi materiałami. Tym samym ich posiadanie jest kontrolowane przez wymóg posiadania stosownego pozwolenia.

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących

- na podstawie art. 44 § 6 kk Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych

- zgodnie z tym przepisem, w razie skazania za przestępstwo polegające na naruszeniu zakazu wytwarzania, posiadania, obrotu, przesyłania, przenoszenia lub przewozu określonych przedmiotów, sąd może orzec, a w wypadkach przewidzianych w ustawie orzeka, ich przepadek.

- posiadanie bez zezwolenia przedmiotów wymienionych w pkt 2 wyroku jest zabronione, z tego powodu obowiązek ten był obligatoryjny

- w myśl art. 11 § 3 kk, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów i wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów, w związku z czym Sąd wymierzył oskarżonemu karę na podstawie art. 224 § 2 kk, który przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności do lat 3

- orzeczenie kary pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy wymiarze jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować wobec A. B. (1)

-oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez A. B. (1) jest wysoki. Zachowanie oskarżonego godziło w niezakłócone funkcjonowanie instytucji publicznych oraz godności funkcjonariuszy publicznych, oskarżony w trakcie interwencji używał wobec funkcjonariusza Policji słów wulgarnych, groził mu pobiciem, popychał, tym samym dał dowód na to, że nie szanuje powagi funkcjonariusza publicznego, działał z zamiarem bezpośrednim, a motywem jego działania było uniknięcie odpowiedzialności karnej za posiadanie bez wymaganego pozwolenia broni i amunicji

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa z użyciem przemocy i znieważenie oraz popełnienie czynu w okresie próby, co w ocenie Sądu wskazuje, iż oskarżony nie wyciągnął wniosków z wcześniejszych skazań

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących

- na podstawie art. 46 § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego K. G. nawiązkę w kwocie 2000 złotych, co powinno częściowo złagodzić ujemne przeżycia pokrzywdzonego

- na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk Sąd połączył oskarżonemu A. B. (1) kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt 1 i 4 i wymierza oskarżonemu łączną karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności

- Sąd miał na względzie prewencyjne dyrektywy jej wymiaru i związek podmiotowo - przedmiotowy zachodzący pomiędzy czynami,

- pomiędzy przestępstwami popełnionymi przez oskarżonego zachodził generalnie bliski związek czasowy i miejscowy. Czyny oskarżonego skierowane były przeciwko innym dobrom prawnym

- za zastosowaniem zasady asperacji przemawiała potrzeba uwzględnienia prewencyjnego oddziaływania kary, tak w znaczeniu prewencji indywidualnej, jak i ogólnej

- w ocenie Sądu kara w orzeczonym wymiarze jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego, uzmysławiająca oskarżonemu naganność oraz niedopuszczalność podobnych zachowań

- A. B. (1) nie wyciągał konstruktywnych wniosków ze swoich poprzednich skazań i dopuścił się popełnienia kolejnych występków i to w okresie próby. Oskarżony powinien zrozumieć niewłaściwość i bezprawność swych czynów i ponieść odpowiednie konsekwencje prawne

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
,z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

A. B. (1)

I-III

- na podstawie art. 230 § 2 kpk Sąd nakazał zwrócić oskarżonemu dowody rzeczowe wskazane w pkt 3 sentencji wyroku - wobec ich nieprzydatności dla niniejszego postępowania

- oskarżony był zatrzymywany do sprawy, dlatego okres ten, na podstawie art. 63 § 1 kk, należało zaliczyć mu na poczet kary

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie kwotę 300 złotych opłaty oraz kwotę 4209,68 złotych tytułem kosztów postępowania w sprawie. Sąd miał na uwadze sytuację majątkową oskarżonego, w tym przede wszystkim fakt, że osiąga on stały dochód z tytułu wykonywanej pracy zarobkowej.

8. PODPIS

Dodano: 22 sierpnia 2025, Opublikował(a): Beata Lenartowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie
Data wytworzenia informacji: 15 maja 2023