Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 353/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. D. (1)

w okresie od dnia 6 września 2022 roku do dnia 07 września 2022 roku w G. (...) przy ul. (...), pow. (...) (...), woj. (...)- (...) z kabiny otwartego ciągnika rolniczego marki J. D. o nr rej. (...) zaparkowanego na terenie gospodarstwa rolnego dokonał zaboru celem przywłaszczenia wyświetlacza uniwersalnego marki J. D. 4240 o wartości 43.000,00 złotych działając na szkodę Ł. D. przy czym opisanego czynu dopuści się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 §1 kk

tj. o przestępstwo z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu

notatka urzędowa

k. 1

k. 21-22

k. 29

k. 46-47

k. 49

k.117

zeznania świadka Ł. D.

k. 2-5

k. 169-170

k.196

protokół oględzin miejsca

k. 8-10

dokumentacja fotograficzna

k. 11-15

protokół przeszukania

k. 23-24

k. 30-31

zeznania świadka K. D. (2)

k. 25-26

k. 196

zeznania świadka P. L.

k. 32-33

k.196

protokół zatrzymania rzeczy oraz protokół oględzin rzeczy

k. 40-44

protokół oględzin rzeczy wraz z nagraniem z monitoringu

k. 51-58

wyjaśnienia oskarżonego składane w postępowaniu przygotowawczym

k. 63-64

k. 71-73

k. 107-111

zeznania świadka A. S.

k. 66-68

k. 211 v. - 212

pismo J. D.

k. 151

pismo (...)

k. 208

zeznania świadka B. M.

k. 212

uprzednia karalność oskarżonego

karta karna

k. 81

odpisy wyroków

k. 84-85

k.87-89

k. 95-96

k. 101-105

dane osobopoznawcze

k. 118

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

K. D. (1)

w okresie od dnia 6 września 2022 roku do dnia 07 września 2022 roku w G. (...) przy ul. (...), pow. (...) (...), woj. (...)- (...) z kabiny otwartego ciągnika rolniczego marki J. D. o nr rej. (...) zaparkowanego na terenie gospodarstwa rolnego dokonał zaboru celem przywłaszczenia wyświetlacza uniwersalnego marki J. D. 4240 o wartości 43.000,00 złotych działając na szkodę Ł. D. przy czym opisanego czynu dopuści się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 §1 kk

tj. o przestępstwo z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

niepopełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu

wyjaśnienia oskarżonego składane w postępowaniu jurysdykcyjnym

k. 168-169

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

notatka urzędowa

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości.

zeznania świadka Ł. D.

W ocenie sądu zeznania świadka były w pełni wiarygodne, zgodne z pozostałym materiałem dowodowym w niniejszej sprawie. Świadek zeznawał wyłącznie na okoliczności co do których posiadał wiedzę, tj. odnośnie skradzionej ruchomości. Sąd nie miał podstaw aby wątpić w prawdziwość zeznań świadka, ponadto zeznania te nie były podważane przez którąkolwiek ze stron postępowania.

zeznania świadka A. S.

Zeznania świadka A. S. potwierdziły iż oskarżony w czasie popełnienia przedmiotowego czynu zabronionego wynajmował u niej pokój, tj. chwilowo przebywał na terenie pow. golubsko- (...). Dodatkowo świadek potwierdziła także, iż oskarżony porusza się w charakterystyczny sposób bowiem jej zdaniem kuleje, nosi okulary i porusza się F. (...) z kolorze „limonkowy”. Zeznania świadka nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron, A. S. nie posiadała wiedzy na temat dokonania czynu zabronionego. W ocenie sądu zeznania świadka należało uznać za w pełni wiarygodne, a także potwierdzające iż na nagraniu monitoringu uwieczniony został oskarżony.

wyjaśnienia oskarżonego składane w postępowaniu przygotowawczym

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym za wiarygodne, albowiem są one zgodne z pozostałym materiałem dowodowym. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśnił w jaki sposób doszło do popełniania czynu, co zrobił ze skradzioną przez siebie ruchomością.

protokół zatrzymania rzeczy oraz protokół oględzin rzeczy

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości.

protokół przeszukania

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości.

protokół oględzin rzeczy wraz z nagraniem z monitoringu

W ocenie sądu dowód w postaci nagrania był w pełni wiarygodny, nie był także kwestionowany przez którąkolwiek ze stron. Nagranie bezsprzecznie potwierdziło w ocenie sądu winę i sprawstwo oskarżonego. Nagranie co prawda nie ukazuje wyraźnie wizerunku oskarżonego, ani też nie są widoczne numery rejestracyjne pojazdu jakim się poruszał. Jednakże należało przyznać, iż oskarżony poruszał się charakterystycznym pojazdem F. (...) w kolorze „limonkowym” z niedziałającym tylnym lewym światłem, a właśnie ten pojazd został nagrany na monitoringu przed domem pokrzywdzonego chwilę przed dokonaniem kradzieży. Dodatkowo nagranie przedstawia osobą, która w sposób charakterystyczny się porusza, a należało zauważyć, iż oskarżony także w sposób charakterystyczny się porusza. W ocenie sądu jest to identyczny sposób poruszania się jak uwieczniony na nagraniu. Ponadto osoba przedstawiona na nagraniu nosi okulary, co także jest zgodne z wizerunkiem oskarżonego. Sąd zauważył wiele cech wspólnych między osobą uwiecznioną na nagraniu, a oskarżonym, tym samym nie sposób było uznać aby były to różne osoby.

Należało także zauważyć, iż owo nagranie jest zgodne z pozostałym materiałem dowodowym w niniejszej sprawie, głównie z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi w postępowaniu przygotowawczym.

protokół oględzin miejsca

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości.

pismo (...)

W ocenie sądu pismo (...) było w pełni wiarygodne, potwierdzało wysokość otrzymanego przez pokrzywdzonego odszkodowania.

pismo J. D.

Pismo J. D. zdaniem sądu było wiarygodne, przedstawiało cenę skradzionej ruchomości, fakt niemożliwości nabycia identycznego wyświetlacza jak ten skradziony. Dowód nie był podważany przez którąkolwiek ze stron.

dokumentacja fotograficzna

Dowód nie budził żadnych zastrzeżeń sądu, przedstawił pojazd z którego dokonano kradzieży oraz uszkodzenia w płocie, których dokonał oskarżony aby wejść na posesje, na której znajdował się pojazd.

karta karna

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości. Dowód przedstawił ubiegłą wielokrotną karalność oskarżonego.

odpisy wyroków

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości. Dowód przedstawił ubiegłą wielokrotną karalność oskarżonego.

dane osobopoznawcze

Dokument urzędowy, którego wiarygodność nie budziła wątpliwości.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego składane w postępowaniu jurysdykcyjnym

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego złożone podczas postępowania jurysdykcyjnego za niewiarygodne w całości. W ocenie sądu miały one na celu wyłącznie uniknięcie odpowiedzialności prawnej za dokonane czynu. Sąd nie uznał za przekonujące twierdzenia oskarżonego, iż funkcjonariusze policji wymusili na nim przyznanie się do winy za czyn, którego nie dokonał. Ponadto oskarżony w wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym w sposób szczegółowy opisał zdarzenie oraz co zrobił ze skradzionym mieniem. Dodatkowo wyjaśnienia oskarżonego nie są zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie.

zeznania świadka P. L.

Zeznania świadka były wiarygodne, jednakże w ocenie sądu niemające znaczenia dla ustalenia faktów, w niniejszej sprawie, bowiem świadek nie posiadał żadnej wiedzy o dokonanym czynie karalnym, dodatkowo nie znał oskarżonego ani pokrzywdzonego.

zeznania świadka K. D. (2)

W ocenie sądu zeznania świadka należało uznać za wiarygodne, jednakże niemające znaczenia dla ustalenia faktów, w niniejszej sprawie. Świadek nie posiadał żadnej wiedzy o dokonanym czynie karalnym, dodatkowo nie znał oskarżonego ani pokrzywdzonego.

zeznania świadka B. M.

Zeznania świadka B. M. nie miały znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie. Świadek nie miała wiedzy o przedmiotowym zdarzeniu ponadto nie pamiętała oskarżonego, tym samym nie mogła podać o nim żadnych szczegółów.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

K. D. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie się sprawcy przestępstwa stypizowanego w art. 278 § 1 kk polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu jej przywłaszczenia. Przedmiotem wykonawczym kradzieży jest cudza rzecz ruchoma, czyli rzecz, którą sprawca nie ma prawa rozporządzać i którą to obejmuje we władanie wbrew woli jej właściciela lub innej uprawnionej osoby.

Kradzież jest więc czynem, który z uwagi na zamiar sprawcy polega właśnie na trwałym pozbawieniu możliwości korzystania z własnej rzeczy przez pokrzywdzonego. Nie ma przy tym znaczenia, czy sprawca zaboru na trwałe włączy do swego majątku przedmiot czynu, czy tez w krótkim czasie po zaborze dokona zbycia rzecz skradzionej. Dokonanie zaboru poprzedza czynność związaną z wyjęciem rzeczy spod władania uprawnionej osoby.

Istotą czynności wykonawczej jest zabór, tj. wejście w posiadanie rzeczy, która do czasu czynu sprawcy była we władaniu innej, uprawnionej osoby - jest to więc wyjęcie rzeczy spod władania osoby uprawnionej bez jej zgody i bez żadnej podstawy prawnej, która mogłaby do takiego czynu uprawniać i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje, że K. D. (1) swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa kradzieży. Materiał dowodowy w postaci nagrania z monitoringu nie pozostawia żadnych wątpliwości, iż to oskarżony był sprawcą kradzieży, co prawda na nagraniu oskarżony nie jest widoczny w sposób wyraźny, jednakże sylwetka z nagrania jest identyczna do sylwetki oskarżonego, dodatkowo na nagraniu widoczny jest charakterystyczny chód u osoby, która dokonała kradzieży, sąd zauważył iż oskarżony porusza się w sposób identyczny, jak osoba na nagraniu. Ponadto osoba przedstawiona na nagraniu nosi okulary, co także jest zgodne z wizerunkiem oskarżonego. Sąd zauważył wiele cech wspólnych między osobą uwiecznioną na nagraniu, a oskarżonym, tym samym nie sposób było uznać aby były to różne osoby. Dodatkowo kamera zarejestrowała także pojazd oskarżonego, który chwilę przed kradzieżą, przejeżdżał obok posesji na której znajdował się pojazd, z którego skradziono przedmiotowy wyświetlacz

Analiza nagrań monitoringu, jak i wyjaśnienia K. D. (1) złożone w postępowaniu przygotowawczym świadczą jednoznacznie o tym, że działał z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym, i przestępstwa tego dokonał umyślnie.

Sąd przyjął również, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu w warunkach powrotu do przestępstwa, tj. recydywy podstawowej. Zgodnie z art. 64 § 1 kk taka sytuacja zachodzi, gdy sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu przed upływem pięciu lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w rozmiarze co najmniej 6 miesięcy orzeczonej za podobne przestępstwo umyślne. Oskarżony odbywał bowiem karę pozbawienia wolności z wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Starogardzie Gdańskim w sprawie o sygnaturze akt II K 1414/19 w rozmiarze 4 lat pozbawienia wolności. Zakończył odbywanie kary w dniu 13 lutego 2022 r.

W świetle art. 115 § 3 kk przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne. W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości sądu, iż przypisany oskarżonemu czyn jest przestępstwem podobnym do opisywanego powyżej przestępstwa, albowiem oskarżony skazany był także za kradzież tj. z art. 278 kk.

Tym samym uzasadnionym było zakwalifikowanie zachowania oskarżonego z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

W niniejszej sprawie nie zachodziły także żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, zatem K. D. (1) można było zasadnie przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanego przez niego występku.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. D. (1)

I

I

Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i orzekł na podstawie ww. przepisów karę jednego roku pozbawienia wolności. Za popełniony czyn zabroniony sąd mógł orzec wobec oskarżonego karę od 3 miesięcy pozbawienia wolności do 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, albowiem K. D. (1) skazany był za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany.

Orzekając karę pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości czynu, który w niniejszej sprawie był znaczny, albowiem oskarżony dokonał kradzieży cudzej własności.

Wymierzając karę sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary wyrażone w art. 53 § 1 kk.

Orzeczenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku w ocenie sądu jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować w stosunku do oskarżonego K. D. (1), wymierzenie kary innego rodzaju nie byłoby uzasadnione mając na uwadze jego uprzednią, wielokrotną karalność oraz stopień demoralizacji.

Orzeczona kara będzie odpowiednio dolegliwa i w żadnym stopniu nie będzie przekraczała stopnia winy, który jest wysoki, bowiem oskarżony jest osobą dorosłą, zdaje sobie sprawę z konsekwencji swoich czynów, nie istniały żadne okoliczności, które wskazywałoby na jego ograniczoną poczytalność czy brak możliwości kierowania swoim postępowaniem, co więcej nie przyznał się do popełnienia czynu zabronionego w postępowaniu jurysdykcyjnym, nie okazał skruchy za swoje zachowanie. Tym samym w ocenie sądu oskarżony nie zrozumiał powagi popełnionego przez siebie czynu, ani norm jakie naruszył.

Zdaniem sądu orzeczona kara 1 roku pozbawienia wolności spełni cel zapobiegawczy i wychowawczy, środki wolnościowe nie byłyby adekwatne i nie chroniłyby oskarżonego przed powrotem na drogę przestępczą. K. D. (1) powinien dostrzec niewłaściwość swojego zachowania i ponieść jego konsekwencje.

Stopień szkodliwości popełnionego czynu, biorąc pod uwagę przesłanki wskazane w art. 115 § 2 kk należy uznać za wysoki, świadczy o tym fakt, że przedmiotem ochrony przestępstw jest mienie. K. D. (1) swoim zachowaniem okazał brak poszanowania dla cudzej własności, wysokość szkody, wynosiła ponad 43.000 zł, sposób i okoliczności popełnienia czynu wskazywały na brak poszanowania przepisów prawa przez oskarżonego. K. D. (1) działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym i z chęci łatwego zysku.

Kara ta będzie miała także wpływ na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, pokaże, że wielokrotnie dokonywanie zaboru mienia - w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk nie jest traktowane łagodnie.

Sąd uwzględnił okoliczności obciążające jakimi bezsprzecznie było działanie w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk, nie było to jego pierwsze przestępstwo kradzieży, mimo wcześniejszego odbywania kar pozbawienia wolności z art. 278 § 1 kk ponownie dopuścił się popełnienia tego czynu. Uprzednia karalność K. D. (1) za przestępstwa podobne i orzeczone kary nie powstrzymały go od ponownego popełnienia czynu zabronionego, co więcej działał przeciwko mieniu, po raz kolejny, a także wykazywał swoim zachowanie wprost brak skruchy i brak chęci naprawienia szkody.

W niniejszej sprawie sądowi trudno było znaleźć jakiekolwiek okoliczności łagodzące, bowiem oskarżony przyznał się do popełnienia czynu zabronionego wyłącznie w postępowaniu przygotowawczym, przed sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu co więcej uznał, iż jego poprzednie przyznanie się było wymuszone przez funkcjonariuszy policji.

K. D. (1)

III

I

Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Ł. D. kwoty 23.620 zł.

Sąd uznał, iż oskarżony K. D. (1) dokonał zaboru celem przywłaszczenia wyświetlacza uniwersalnego marki J. D. 4240 o wartości 43.000,00 złotych działając na szkodę Ł. D.. Pokrzywdzony otrzymał odszkodowanie od ubezpieczyciela w wysokości 30.500 zł, jednakże nowy wyświetlacz wraz z aktywizacją (innej marki, bowiem identyczny do skradzionego aktualnie nie jest dostępny na rynku, a firma (...) nie była w stanie określić kiedy będzie dostępny) kosztował 54.120 zł, tym samym jako kwotę naprawienia szkody sąd orzekł różnicę między zakupionym nowym wyświetlaczem przez pokrzywdzonego, a wysokością odszkodowania jakie uzyskał. Należało bowiem zaznaczyć, iż pokrzywdzony nie musiałby dokonywać zakupu „innego” droższego wyświetlacza, gdyby oskarżony nie dopuścił się czynu zabronionego, a więc wyżej wskazana różnica stanowiła realną szkodę jaką oskarżony wyrządził pokrzywdzonemu czynem zabronionym.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. D. (1)

II

I

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył na poczet kary pozbawienia wolności okres zatrzymania oskarżonego od dnia 14 września 2022 roku godz. 14:00 do dnia 15 września 2022 roku godz. 12:45 przyjmując, iż stanowi to jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Wnioski dowodowe składane przez oskarżonego były przez sąd oddalane bowiem w ocenie sądu zmierzały one wyłącznie do przedłużenia postępowania, nie miały one na celu wyjaśnienia okoliczności sprawy, ani zaświadczeniu o niewinności oskarżonego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Na rzecz obrońcy oskarżonego z urzędu na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa kwotę wynagrodzenia zgodne z obowiązującymi stawkami, uwzględniając nakład pracy obrońcy w wysokości 1.241,69 zł.

V

Na podstawie art. 624 § 1 kpk sąd zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Sąd miał na względzie złą sytuację finansową oskarżonego, orzeczoną wobec niego karę bezwzględnego pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku, a także obowiązek naprawienia wyrządzonej popełnionym czynem zabronionym szkody.

7.  Podpis