Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 206/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. Z.

Czyn przypisany - art. 178a § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Dobrowolne spożywanie alkoholu i prowadzenie przez oskarżonego pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w dniu 20 sierpnia 2022 roku

protokół badania stanu trzeźwości

k. 2-5

zeznania świadka K. J. (1)

k. 36-37

k. 158-159

k. 265

zeznania świadka A. C.

k. 59-60

k. 155

k. 264

zeznania świadka D. C.

k. 62-63

k. 156

k. 264-265

zeznania świadka A. T.

k. 65-66

k. 157

k. 283

raport działania

k. 152

2. Uprzednia niekaralność oskarżonego R. Z.

karta karna

k. 279

akta sprawy II K 422/14 Sądu Rejonowego w Chełmnie

k. 154-155

teczka dozoru

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

R. Z.

Czyn przypisany - art. 178a § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. N. przez oskarżonego przypisanego mu czynu

wyjaśnienia oskarżonego

k. 18-20

k. 134

k. 141-141v.

k. 244-245

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

protokół badania stanu trzeźwości

Wszystkie badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wskazywały jednoznacznie na stan nietrzeźwości oskarżonego. Sąd nie znalazł podstaw, aby wyniki tych badań zakwestionować. Podkreślić przy tym trzeba, iż pierwsze badania przeprowadzono tuż po zatrzymaniu oskarżonego do kontroli drogowej. Pomiary przeprowadził funkcjonariusz policji mający do tego odpowiednie przygotowanie. Oba urządzenia, którymi przeprowadzono badania były sprawne, posiadały aktualne świadectwa wzorcowania. W trakcie postępowania nie ujawniono okoliczności, które mogłyby wskazywać na wadliwość tych urządzeń i tym samym - błędy wyników przeprowadzonych badań. Kolejne wyniki badań nie budzą wątpliwości, nie odnotowano przy tym odchyleń, które świadczyłyby o anomaliach w ich działaniu.

zeznania świadka K. J. (1)

Zeznania świadka należało uznać za w pełni wiarygodne. Wbrew niczym niepoopartym sugestiom, świadek jako funkcjonariusz policji nie miał uprzednio żadnych zatargów z oskarżonym. Jego zeznania mają charakter czysto sprawozdawczy, wskazują na sekwencję zdarzeń w dniu zatrzymania. K. J. (1) ponad wszelką wątpliwość wskazał, iż podczas wizyty w sklepie widział oskarżonego, od którego wyczuł woń alkoholu. Następnie widział jak oskarżony wsiada do auta i je prowadzi. Tor jazdy pojazdu zdawał się potwierdzać wątpliwości co do stanu oskarżonego. Z tego też powodu doszło do jego zatrzymania do kontroli drogowej. W jej trakcie wykonano badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Wyniki badań wskazywały na stan nietrzeźwości, stąd dalsze czynności z udziałem oskarżonego. Przytoczone zeznania sąd uznał za w pełni wiarygodne. Znajdują one potwierdzenie w obiektywnym materiale dowodowym jakim są protokoły badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

zeznania świadka A. C.

Zeznania świadka mają wartość tylko w kwestii spożywania alkoholu przez oskarżonego w dniu poprzedzającym zatrzymanie, co było faktem bezspornym. Oskarżony uczestniczył wówczas w spotkaniu towarzyskim, podczas którego spożywano alkohol. Świadek nie miała kontaktu i wiedzy na temat zachowania oskarżonego po zakończeniu spotkania.

zeznania świadka D. C.

Uwagi poczynione powyżej odnoszą się także do zeznań świadka D. C.. Również i w tym wypadku świadek potwierdził, iż w dniu poprzedzającym zdarzenie uczestniczył z oskarżonym w spotkaniu towarzyskim. Spożywano wówczas alkohol. W tym zakresie zeznania należało uznać za wiarygodne. Nie wnoszą one natomiast nic istotnego w kwestii będącej przedmiotem procesu.

zeznania świadka A. T.

Podobnie ma się rzecz z zeznaniami świadka A. T.. Świadek był uczestnikiem spotkania towarzyskiego w dniu poprzedzającym zatrzymanie. Potwierdził, iż podczas imprezy spożywano alkohol. W tym zakresie jego zeznania były zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego oraz pozostałych świadków. Świadek, podobnie jak pozostali świadkowie, nie posiadał natomiast wiedzy na temat zdarzenia będącego przedmiotem oceny w przedmiotowej sprawie.

raport działania

Raport wskazuje na okoliczności zatrzymania oskarżonego do kontroli drogowej. Opisuje podjęte wówczas czynności, wyniki badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu oraz informuje o dalszych czynnościach. Raport jest zbieżny z relacją świadka K. J. (1). Dopełnia obrazu zdarzeń w sprawie. Jest w pełni wiarygodny, brak podstaw do jego zakwestionowania.

1.1.1

karta karna

Kwestią istotną z punktu widzenia kwalifikacji prawnej czynu było ustalenie uprzedniej karalności oskarżonego. Pierwotnie informacja z Krajowego Rejestru Karnego wskazywała bowiem na skazanie R. Z. za czyn z art. 178a § 1 kk przez Sąd Rejonowy w Chełmnie (II K 422/14) oraz na skazania na terytorium N. (...) Ostatnia z uzyskanych kart karnych nie wykazuje już natomiast faktu skazań przez sądy niemieckie (k. 279). Kwestia ta była przedmiotem ustaleń sądu (k. 267, k. 281). Weryfikacja wpisu o skazaniu przez Sąd Rejonowy w Chełmnie nastąpiła na podstawie analizy akt sprawy, w której zapadł prawomocny wyrok. Sąd po tej analizie ustalił, iż w sprawie na moment orzekania doszło już do zatarcia skazania. To zaś rzutowało na konieczność zmiany kwalifikacji prawnej czynu w sprawie niniejszej. Szerzej na ten temat odniesiono się w części dotyczącej podstawy prawnej wyroku.

akta sprawy II K 422/14 Sądu Rejonowego w Chełmnie

Jak już wskazano, sąd przeprowadził dowód z akt sprawy II K 422/14 Sądu Rejonowego w Chełmnie. Pozwoliło to na ustalenia dotyczące uprzedniej karalności oskarżonego. Ustalono w związku z tym, iż we wskazanej sprawie doszło już (na moment orzekania w sprawie niniejszej) do zatarcia skazania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnieniom oskarżonego sąd nie dał wiary. Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Złożył wyjaśnienia wskazujące na spożycie alkoholu w dniu poprzedzającym zdarzenie. Zasugerował, iż zachowanie policjanta dokonującego zatrzymania mogło być efektem wcześniejszych zatargów z oskarżonym. Opisanym wyjaśnieniom przeczy obiektywny materiał w postaci wyników badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Protokoły sporządzone na tę okoliczność nie pozostawiają wątpliwości, iż podczas prowadzenia pojazdu mechanicznego oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości. Poruszona kwestia zatargu z policjantem K. J. (1) była zaś w przekonaniu sądu nieudolną próbą uniknięcia odpowiedzialności, wskazując na celowe, tendencyjne działanie policjanta. Zważyć należy, iż wątpliwości K. J. (1) co do stanu oskarżonego okazały się zasadne. Potwierdziły je wszak wyniki badań na zawartość alkoholu w organizmie R. Z.. Rozwianie tych wątpliwości było wręcz obowiązkiem funkcjonariusza policji, który jeszcze w sklepie wyczuł woń alkoholu od oskarżonego, a następnie obserwował jego sposób prowadzenia pojazdu, który wątpliwości te tylko wzmacniał. W świetle tych okoliczności wyjaśnienia oskarżonego nie wytrzymują krytyki. Przeczy im nie tylko relacja K. J. (2), ale także wyniki badań na zawartość alkoholu. Dowodzą one, iż w momencie prowadzenia samochodu oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości. Twierdzenie odmienne nie zostało niczym poparte. Oskarżony jest mechanikiem samochodowym, osobą o dużym doświadczeniu w prowadzeniu pojazdów. Nie sposób przyjąć, iż nie zdawał sobie sprawy z konsekwencji spożywania alkoholu. Szerzej na ten temat wypowiedział się już uprzednio Sąd II instancji. Pogląd ten zostanie przedstawiony w dalszej części uzasadnienia.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

R. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze przedstawiony powyżej materiał dowodowy, sąd uznał oskarżonego R. Z. za winnego tego, że 20 sierpnia 2022 roku w G. (...) kierował pojazdem mechanicznym - samochodem osobowym marki M. o numerze rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym - po drodze publicznej - w stanie nietrzeźwości, gdzie zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynosiła 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godzinie 10;33 i zmierzała do wartości 0,51 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godzinie 10:43, tj. występku z art. 178a § 1 kk.

Czyn przypisany różni zatem kwalifikacja prawna i opis, które zostały zaproponowane przez oskarżyciela publicznego. Przypomnieć trzeba w związku z tym, iż zarzut przedstawiony w akcie oskarżenia wskazywał na kwalifikację prawną czynu z art. 178a § 4 kk, a to w związku z prawomocnym skazaniem R. Z. za czyn z art. 178a § 1 kk w sprawie II K 422/14 Sądu Rejonowego w Chełmnie. Sąd orzekający w niniejszej sprawie ustalił na podstawie akt powołanej sprawy, iż w momencie wyrokowania skazanie w tej sprawie uległo już zatarciu. Zatem, pomimo informacji w K., należało uznać, iż w momencie wydania wyroku w sprawie niniejszej, R. Z. nie był osobą karaną za czyn z art. 178a § 1. To zaś uniemożliwia obecnie przyjęcie kwalifikacji prawnej czynu z art. 178a § 4 kk. W tym miejscu należy przedstawić niekwestionowane w doktrynie i orzecznictwie stanowisko, według którego o dpowiedzialność na podstawie art. 178a § 4 KK - ze względu na uprzednie skazanie za przestępstwo określone w art. 178a § 1 KK lub wymienione w art. 178a § 4 KK, sprawca czynu z art. 178a § 1 KK ponosi do momentu zatarcia wcześniejszego skazania w myśl zasad ogólnych, określonych przepisami rozdziału XII KK. Fakt zatarcia z mocy prawa wcześniejszego prawomocnego skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 1 KK lub wymienione w art. 178a § 4 KK, zaistniały w dacie wyrokowania co do popełnienia czynu określonego w art. 178a § 1 KK, uniemożliwia przyjęcie odpowiedzialności sprawcy na podstawie unormowania art. 178a § 4 KK także wtedy, gdy do popełnienia tego czynu doszło przed upływem okresu niezbędnego do zatarcia wcześniejszego skazania. Nie stanowi natomiast przeszkody do przyjęcia odpowiedzialności na podstawie wymienionego unormowania art. 178a § 4 KK zatarcie w dacie wyrokowania, skazania za przestępstwo, którego częścią było orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, jeżeli będący przedmiotem osądu czyn z art. 178a § 1 KK został popełniony w okresie obowiązywania tego zakaz (post. SN z 21.8.2012 r., IV KK 59/12, L.; wyr. SN z 4.12.2014 r., III KK 381/14, L.). Sąd orzekający w niniejszej sprawie pogląd ów podziela. Dodać przy tym trzeba, iż - co niezmiernie istotne - w momencie popełnienia czynu w sprawie niniejszej (20 sierpnia 2022 roku) oskarżonego nie obowiązywał już zakaz prowadzenia pojazdów orzeczony w sprawie II K 422/14 Sądu Rejonowego w Chełmnie. Okoliczność tę dostrzegł zresztą oskarżyciel publiczny, nie formułując w opisie czynu zarzutu prowadzenia pojazdu wbrew orzeczonemu zakazowi prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Przyjęcie kwalifikacji prawnej z art. 178a § 1 kk opierało się na ustaleniu, iż oskarżony R. Z. spożywał dobrowolnie alkohol, wprowadzając się w stan nietrzeźwości. Następnie, mając świadomość swego stanu, prowadził pojazd mechaniczny po drodze publicznej. W tym zakresie sąd nie powziął żadnych wątpliwości. Kwestię stanu nietrzeźwości w momencie prowadzenia pojazdu mechanicznego poddawał w wątpliwość obrońca oskarżonego, ponawiając w ponownym procesie wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu toksykologii (k. 283). Wniosek ten został po raz kolejny oddalony (k. 284). W tym miejscu należy wobec tego wskazać, iż kwestia stanu nietrzeźwości została ustalona ponad wszelką wątpliwość, a wniosek obrońcy zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania w sprawie. Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela w tym zakresie argumentację przedstawioną przez Sąd II instancji. Ze względu na jej wagę, godzi się przytoczyć ją in extenso: stan nietrzeźwości oskarżonego został stwierdzony obiektywnym materiałem dowodowym w postaci protokołu badania stanu trzeźwości. Naiwne i nielogiczne były twierdzenia oskarżonego, iż zdecydował się kierować pojazdem mechanicznym mimo spożywania alkoholu w dniu poprzednim, gdyż czuł się dobrze. Zgodzić należy się z konstatacją Sądu Rejonowego, iż to stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu bądź pobranej krwi, a nie samopoczucie kierowcy decyduje o wyczerpaniu znamion przestępstwa bądź wykroczenia. R. Z. jako osoba dorosła oraz posiadająca uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi od lat, winien zdawać sobie sprawę z konieczności przestrzegania obowiązujących norm w tym zakresie. Teza obrońcy o nieświadomości R. Z. co do stężenia alkoholu we krwi wobec powyższych argumentów nie mogła zostać uznana za zasadną. Zresztą sam skarżący przyznaje, iż oskarżony spożywając alkohol poprzedniego wieczoru mógł się spodziewać, że jakąś zawartość alkoholu może mieć jeszcze w organizmie. Jeżeli istniały w tym względzie jakiekolwiek wątpliwości winien to zweryfikować, wykazując w ten sposób odpowiedzialność i poszanowanie dla obowiązującego porządku prawnego. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia zatem cienia wątpliwości, iż R. Z. zarzucanego mu czynu zabronionego dopuścił się umyślnie (k. 212v.).

Sąd orzekający w niniejszej sprawie zważył z kolei, iż zupełnie niezrozumiałe w świetle tych ustaleń było żądanie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego. Nie zostało ono w żaden logiczny sposób uzasadnione. Trudno dociec, na jakiej podstawie obrońca opierał swoje twierdzenie co do konieczności przeprowadzenia takiego dowodu, bądź ewentualnie - ustalenia, iż oskarżony dopuścił się co najwyżej wykroczenia z art. 87 § 1 kw. Jak już wskazał sąd ad quem - stan nietrzeźwości oskarżonego został stwierdzony obiektywnym materiałem dowodowym. W ponownym procesie nie przedstawiono żadnej argumentacji, która wnioskowaniu temu skutecznie by zaprzeczyła, bądź uzyskany wynik badania poddawała w uzasadnioną wątpliwość.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. Z.

I

I

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk, sąd po zastosowaniu art. 4 § 1 kk (kwestia zaostrzenia ustawowego zagrożenia karą po popełnieniu czynu) na mocy art. 178a § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 20 złotych. W przekonaniu sądu kara ta - tak co do rodzaju, jak i wymiaru - trafnie oddaje stopień winy i społecznej szkodliwości czynu. Oskarżony R. Z. pracuje, osiągając dochód w wysokości około 6.000 złotych miesięcznie (k. 244). W pryzmacie tych ustaleń kara grzywny nie razi swą surowością. Będzie zarazem wystarczającym środkiem prowadzącym do realizacji celu z zakresu prewencji indywidualnej. W ocenie sądu sankcja o charakterze ekonomicznym będzie w tym wypadku najwłaściwszą reakcją odwodzącą oskarżonego od popełnienia przestępstwa w przyszłości. Liczba stawek dziennych stanowi wykładnik zawartości kryminalnej czynu, wysokość stawki dziennej dostosowano zaś do wskazań określonych przez ustawodawcę w art. 33 § 3 kk. Decydując o wymierzeniu oskarżonemu kary grzywny we wskazanym wymiarze, sąd miał także na uwadze poziom stężenia alkoholu w organizmie. Sąd zważył zarazem, iż wymierzenie w tym wypadku kary pozbawienia wolności wykraczałoby poza stopień winy (art. 53 § 1 kk in fine). Kara ograniczenia wolności prowadziłaby z kolei do kolizji z obowiązkami zawodowymi oskarżonego.

R. Z.

II

I

Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Orzeczenie w tym zakresie miało charakter obligatoryjny. Oskarżony swoim zachowaniem dowiódł, iż lekceważy zasady porządku prawnego i nie szanuje życia i zdrowia swojego oraz innych uczestników ruchu drogowego. Nie trzeba w tym miejscu wskazywać jakie zagrożenia niesie prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Stąd też konieczność wyeliminowania oskarżonego z grona uczestników ruchu drogowego. Mając na uwadze stopień stężenia alkoholu, sąd uznał, iż zakaz na okres trzech lat, a więc najkrótszy możliwy w związku ze skazaniem, będzie wystarczający z punktu widzenia aspektów wychowawczych, dyscyplinujących i zapobiegawczych.

R. Z.

III

II

Na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy. W momencie sporządzenia uzasadnienia wyroku, okres ten (3 lata) już upłynął.

R. Z.

IV

I

Obligatoryjnym elementem wyroku skazującego za czyn z art. 178a kk jest orzeczenie świadczenia pieniężnego (art. 43a§ 2 kk). Jego wysokość określono na kwotę 5.000 złotych. Jest to najniższy możliwy wymiar świadczenia. Wespół z karą grzywny tworzy ono konglomerat składający się na obraz dolegliwości w związku z popełnionym przestępstwem.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 627 kpk, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 złotych tytułem opłaty i obciążając go wydatkami w sprawie w kwocie 70 złotych. Rozstrzygnięcie w tym zakresie uwzględnia wynik procesu, w którym fakt popełnienia przestępstwa oraz wina, zostały dowiedzione. W myśl powołanego przepisu oskarżony winien zatem ponieść koszty procesu. Jak już wskazano powyżej, oskarżony pracuje, osiągając stały, comiesięczny dochód. Zapłata kosztów nie narazi go w związku z tym na istotny uszczerbek w utrzymaniu. Brak podstaw do zwolnienia oskarżonego od obowiązku ich uiszczenia.

1.Podpis