Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 133/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.1.1

M. P.

Czyn przypisany - art. 178 a § 1kk. W dniu 30 listopada 2020 roku w K., gm. Z., pow. G., woj. (...)- (...) będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,6 promila alkoholu we krwi kierował samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Fakt prowadzenia przez oskarżonego M. P. samochodu w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości

Fakt niekaralności oskarżonego M. P.

wyjaśnienia oskarżonego M. P.

wyjaśnienia S. R.

wynik badania krwi oskarżonego M. P.

karta karna oskarżonego

k. 20-21, 43-44

k. 30-31

k. 14, k. 63

k. 38

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego M. P.

wyjaśnienia S. R.

wynik badania krwi oskarżonego M. P.

Oskarżony przyznał się do winy i skorzystał z przysługującego mu prawa odmowy składania wyjaśnień w sprawie. Jego stanowisko co do faktu przyznania się do popełnienia zarzucanego mu czynu nie stanowiło przedmiotu sporu w sprawie. Nie budziło wszak wątpliwości, że w chwili jazdy autem w miejscowości K. oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości. Przekonuje o tym nie tylko deklaracja oskarżonego, ale także pozostałe dowody omówione poniżej. Wyjaśnienia korelują zatem z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

Świadek jako uczestnik zdarzenia wskazała, że było widać, iż oskarżony M. P. był pijany, bełkotał, tak, że nie można było go zrozumieć. Potwierdziła, iż to oskarżony był kierowcą pojazdu uczestniczącego w kolizji. Sąd uznał odczytane wyjaśnienia złożone przez świadka w charakterze podejrzanej w odrębnej sprawie za w pełni za wiarygodne. Wskazują one na stan oskarżonego podczas zdarzenia, potwierdzony następnie obiektywnymi badaniami przeprowadzonymi w szpitalu.

W wyniku kolizji pojazdów oskarżonego oraz S. R., oskarżony doznał obrażeń ciała wymagających pilnej hospitalizacji. W szpitalu dokonano badania stanu trzeźwości oskarżonego. Wyniki badania nie budzą żadnych wątpliwości co do stanu oskarżonego. Podkreślić przy tym trzeba, iż oskarżony i jego obrońca, nie kwestionowali wyniku badania krwi na obecność alkoholu. Badanie zostało wykonane przez uprawnione osoby, w sposób przewidziany prawem. Nie nasunęły się żadne wątpliwości, co do jego wiarygodności, a strony nie podnosiły również takich zarzutów. Dowód koreluje z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie. Jeszcze raz w tym miejscu warto zwrócić uwagę na depozycje S. R., według której zachowanie oskarżonego wskazywało na spożycie alkoholu – oskarżony bełkotał, nie można było go zrozumieć (k. 31v).

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

x

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

I

M. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem ochrony wskazanego wyżej przepisu jest bezpieczeństwo w ruchu m.in. lądowym. Czyn z art. 178a § 1 kk jest przestępstwem formalnym. Popełnia je ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Prowadzi – oznacza przede wszystkim kieruje nim. Pojazdem mechanicznym jest bezspornie samochód (pojazd wprawiany w ruch przez znajdujący się w nim silnik). Przestępstwo to może być popełnione wszędzie tam, gdzie odbywa się ruch pojazdów, w szczególności jest to droga publiczna. Popełnia je ten kto prowadzi pojazd mechaniczny będąc w stanie nietrzeźwości (stan nietrzeźwości zdefiniowany jest w art. 115 § 16 pkt 1 – tj. stanem nietrzeźwości jest stan, w którym zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość). Przestępstwo może być popełnione jedynie umyślnie. Omawiany występek ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. W każdym razie niezbędna jest świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Ustawa nie przewiduje odpowiedzialności za nieumyślne prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Przekładając powyższe na realia niniejszej sprawy, należy wskazać, iż oskarżony dobrowolnie spożywał alkohol w okresie poprzedzającym prowadzenie pojazdu, wprowadzając się w stan nietrzeźwości. Następnie – mając tego świadomość – prowadził pojazd mechaniczny. Zachowanie M. P. wyczerpało wszystkie znamiona zarzucanego mu czynu. Bezsporne jest bowiem, że jechał pojazdem mechanicznym, w miejscu, gdzie odbywa się ruch pojazdów, jest to droga publiczna, a jego stan nietrzeźwości wyczerpywał znamiona wskazane w art. 115 § 16 pkt 1 kk - 1,6 promila alkoholu.

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P.

I, II, IV

III

V

VII

I

III

V

VII

Wina i sprawstwo oskarżonego nie budzą wątpliwości, nie ma wątpliwości również co do jego poczytalności. Ocena materiału dowodowego pozwoliła na przypisanie czynu zarzucanego M. P. w akcie oskarżenia. Należy stwierdzić, że oskarżony swoim zachowaniem godził w tak istotne dobro, jakim jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym, narażając zarówno siebie samego, jak i innych uczestników ruchu na niebezpieczeństwo na drodze publicznej. To bezspornie przemawia na jego niekorzyść. Sąd nie podziela sugestii obrony dotyczących niewielkiej społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. W tym miejscu należy wskazać na sposób jazdy oskarżonego utrwalony na monitoringu oraz sięgnąć do treści opinii z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych. Nie pozostawia ona wątpliwości co do sposobu jazdy przez oskarżonego (k. 86). Sąd zważył ponadto, iż oskarżony nie był dotychczas karany, utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie 2100 złotych netto. W wyniku zdarzenia do jakiego doszło w dniu 30 listopada 2020 roku doznał licznych obrażeń ciała (k. 76).

Mając powyższe na uwadze, sąd na mocy art. 178a § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. W przekonaniu sądu orzeczona kara – tak co do rodzaju, jak i wymiaru – jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Uwzględnia także znaczny poziom alkoholu we krwi oskarżonego i wysoce niebezpieczny sposób prowadzenia pojazdu przed zdarzeniem (podkreślony w opinii biegłego). W ocenie sądu kara pozbawienia wolności odniesie także skutek prewencyjny, skutecznie odwodząc oskarżonego od popełnienia przestępstwa w przyszłości. Oskarżony jest osobą młodą, wydaje się iż ewidentnie bagatelizuje ciężar gatunkowy swojego czynu, nie wyciągając dostatecznie krytycznych wniosków ze swego postępowania. Czyn z art. 178a § 1 kk zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Mając na uwadze zachowanie oskarżonego oraz poziom zawartości alkoholu w jego organizmie, orzeczona kara nie razi swą surowością. Sąd miał przy tym na uwadze, iż w wyniku kolizji z pojazdem S. R. oskarżony doznał uszkodzenia ciała, które eliminuje obecnie możliwość orzeczenia wobec niego kary ograniczenia wolności (art. 58 § 2a kk). Równie problematyczne w obecnym stanie byłoby orzeczenie samoistnej kary grzywny, której wymiar musi uwzględniać stopień winy, społeczną szkodliwość czynu oraz cele prewencji indywidualnej i generalnej (k. 53 § 1 kk). W realiach niniejszej sprawy grzywna samoistna byłaby niczym nieuzasadnioną gratyfikacją, godząc w poczucie elementarnej sprawiedliwości.

Jednocześnie, sąd zważył, iż oskarżony nie był dotychczas karany. Konsekwencje zdarzenia z 30 listopada 2020 roku będzie odczuwał jeszcze długo podczas procesu leczenia i rehabilitacji. Stąd też wydaje się, że obecnie oskarżony zdobędzie się na krytyczną analizę swojego postępowania i wyciągnie wnioski dotyczące możliwych jego konsekwencji. To pozwala sądowi na postawienie wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. To zaś prowadzi do warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności na trzyletni okres próby (art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 kk). W tym czasie oskarżony będzie pozostawał w warunkach wolności kontrolowanej, co pozwoli na pełną weryfikację postawionej wobec niego diagnozy oraz sprawną reakcję w razie pojawienia się konfliktu z obowiązującym porządkiem prawnym. W przekonaniu sądu już sama możliwość zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności będzie dostatecznie powstrzymywała oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa w przyszłości.

Na mocy art. 71 § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk orzeczono wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 złotych. Orzeczenie grzywny ma wzmocnić reakcję karną na popełniony czyn i zapobiec wrażeniu bezkarności w sytuacji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Kara grzywny stanowi sankcję o charakterze ekonomicznym, uzmysławiając oskarżonemu nieopłacalność zachowania niezgodnego z prawem. Liczba stawek dziennych oddaje rozmiar wyrządzonego bezprawia, wysokość jednej stawki została zaś dostosowana do możliwości płatniczych oskarżonego.

Na mocy art. 72 § 1 pkt 5 kk sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu. Jak wynika z materiału dowodowego w sprawie, oskarżony w chwili zdarzenia pozostawał w stanie nietrzeźwości, w bardzo wysokim stopniu tj. wynoszącym 1,6 promila alkoholu we krwi. Z tego też powodu zasadnym jest orzeczenie obowiązku zmierzającego do ograniczenia spożywania przez niego alkoholu. Oskarżony musi nauczyć się kontrolować spożywanie alkoholu oraz zachowanie po jego przyjęciu.

Na podstawie art. 42 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat. W ocenie Sądu koniecznym jest wyeliminowanie oskarżonego jako kierowcy z ruchu drogowego na taki okres. Oskarżony zachował się nieodpowiedzialnie, zagrażając bezpieczeństwu innych uczestników ruchu drogowego, jak i sobie samemu. O wymiarze orzeczonego środka karnego decydował też poziom alkoholu w organizmie. Przekraczał on kilkukrotnie dopuszczalne normy. Po spożyciu alkoholu oskarżony prowadził samochód z niespotykaną wręcz brawurą, o czym przekonuje treść opinii biegłego. Zachowanie oskarżonego nie znajduje żadnego usprawiedliwienia. Okoliczności ujawnione w trakcie postępowania przemawiają za koniecznością wyeliminowania oskarżonego z udziału w ruchu na dostatecznie długi okres, podczas którego oskarżony uzmysłowi sobie stopień niebezpieczeństwa i naganności swojego postępowania.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 6.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Orzeczenie świadczenia jest obligatoryjne w sytuacji prowadzenia pojazdu w stanie po spożyciu alkoholu, a minimalną kwotą, możliwą do orzeczenia jest kwota 5.000 zł. W tym stanie rzeczy wysokość świadczenia nie razi surowością. Została dostosowana do możliwości płatniczych oskarżonego.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P.

VI

VI

Na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w pkt. V wyroku środka karnego, zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy oskarżonego od dnia 5 marca 2021 roku.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

Sąd postanowił oddalić wniosek dowodowy w postaci przesłuchania świadka M. M. (2) albowiem jego zeznania nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadek złożył zeznania w kwestii wypadku drogowego, a nie stanu nietrzeźwości oskarżonego (art. 170 § 1 pkt 2 kpk).

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII

Sąd na mocy art. 627 kpk i art. 3 ust 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 330 złotych tytułem opłaty sądowej i obciążył go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70,00 złotych. Rozstrzygnięcie w tym zakresie uwzględnia wynik procesu, w którym sprawstwo i wina zostały dowiedzione. Oskarżony winien zatem ponieść koszty procesu. Sąd miał przy tym na uwadze, że oskarżony osiąga stałe dochody z pracy zarobkowej w kwocie 2100 złotych miesięcznie. Poniesienie przez niego kosztów nie będzie narażało go na istotny uszczerbek w utrzymaniu.

8. PODPIS