Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 30 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu XI Wydział Cywilny w składzie:

PrzewodniczącySSR P. L.

P. sekretarz sądowy A. B.

Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2018 r. w T..

sprawy z wniosku

Spółdzielni Mieszkaniowej Na (...) w T.

z udziałem

A. R.

A. R.

Gminy M. T.

o stwierdzenie nabycia spadku po:

M. R. (1)

I.  stwierdza, że spadek po M. R. (1)
zmarłym dnia 20 kwietnia 2015r. w T.
mającym ostatnie zwykłe miejsce pobytu w T.
na podstawie ustawy
nabyła z dobrodziejstwem inwentarza Gmina M. T. w całości,

II.  ustala iż każdy uczestnik postępowania ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

Sygn. akt XI Ns 482/17

UZASADNIENIE

Wnioskodawca Spółdzielnia Mieszkaniowa Na (...) wniosła o stwierdzenie nabycia spadku po M. R. (1), zmarłym 20 kwietnia 2015 roku w T., ostatnio stale zamieszkałego w T.. Wskazał, iż w chwili śmierci zmarły pozostawał w związku małżeńskim z E. R. (1), która jednak spadek odrzuciła, podobnie jak ich wspólne dzieci – M. i O. R.. Jako spadkobierców ustawowych zmarłego wskazał więc ojca A. R. oraz brata A. R., którzy według wiedzy wnioskodawcy nie składali oświadczeń o przyjęciu lub odrzuceniu spadku. Wnioskodawca wyjaśnił również, że posiada interes prawny do wystąpienia o stwierdzenia nabycia spadku, gdyż zmarły, który posiadał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nie wywiązywał się z obowiązku uiszczania opłat z tego tytułu. Uzyskanie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku jest konieczne dla realizacji roszczeń przysługujących Spółdzielni.

Sąd ustalił, co następuje:

M. R. (1) zmarł w T. dnia 20 kwietnia 2015 roku. W chwili śmierci pozostawał w związku małżeńskim z E. R. (1). Z małżeństwa pochodzi dwójka dzieci : M. R. (2) i O. R.. Zmarły miał jednego brata A. R.. W chwili jego śmierci żyła jego matka E. R. (2), która obecnie nie żyje. Żyje natomiast jego ojciec A. R..

(dowód : akt zgonu M. R. (1) k. 4, wyjaśnienie uczestników k. 49)

E. R. (1), M. R. (2), O. R., A. R. – ojciec spadkodawcy, A. R. (dwaj ostatni również jako transmisariusze po E. R. (2)) odrzucili spadek po M. R. (1)

(dowód: oświadczenia o odrzuceniu spadku k. 20, 23, 36,41)

Ogłoszenie o postępowaniu w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku po M. R. (1) ukazało się w Monitorze Sądowym i Gospodarczym w dniu 9 sierpnia 2017 roku. Przedmiotowe ogłoszenie przez okres 3 miesięcy było wywieszone na tablicy ogłoszeń Sądu Rejonowego w Toruniu oraz Urzędu Miasta T..

(dowód: ogłoszenie k. 70,72)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został przyjęty na podstawie aktów stanu cywilnego oraz dokumentów zgromadzonych w trakcie postępowania, które nie były kwestionowane przez wnioskodawcę oraz uczestników.

Zgodnie z art. 926 § 1 k.c. powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Pierwszeństwo ma dziedziczenie testamentowe. Dziedziczenie ustawowe wchodzi w grę co do całości spadku, gdy spadkodawca nie powołał spadkobiercy lub gdy żadna z powołanych przez niego osób nie chce lub nie może być spadkobiercą (art. 926 § 2 k.c.)

Zgodnie zaś z art. 670 § 1 k.p.c. Sąd z urzędu bada kto jest spadkobiercą, a w szczególności bada czy spadkodawca pozostawił testament. W przedmiotowej sprawie Sąd ustalił, że zmarły nie pozostawił testamentu. Krąg spadkobierców zmarłego podlegał zatem ustaleniu na podstawie ustawy. Zgodnie z art. 671 § 1 k.p.c. za dowód, że nie ma innych spadkobierców, może być przyjęte zapewnienie złożone przez zgłaszającego się spadkobiercę. Zgodnie z art. 672 k.p.c. jeżeli zapewnienie nie było złożone albo jeżeli zapewnienie lub inne dowody nie będą uznane przez sąd za wystarczające, postanowienie w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku może zapaść dopiero po wezwaniu spadkobierców przez ogłoszenie. W niniejszej sprawie w terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia nie zgłosiły się żadne osoby roszczące sobie prawa do spadku po M. R. (1).

Stosownie do treści art. 931 § 1 k.c. w pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek. Dziedziczą oni w częściach równych.

Zgodnie z treścią art. 925 k.c. spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, tj. z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 924 k.c.). Data śmierci spadkodawcy decyduje zatem o kręgu osób uprawnionych do dziedziczenia po zmarłym. Wejście przez spadkobierców w ogół praw i obowiązków zmarłego następuje z mocy prawa. Sąd badając z urzędu kto jest spadkobiercą ustala krąg osób, które uprawnione są do dziedziczenia, i które żyją na dzień śmierci spadkodawcy.

Spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić (art. 1012 k.c.). Spadkobierca, który spadek odrzucił, zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku.

Na mocy art. 935 k.c. w braku małżonka spadkodawcy, jego krewnych i dzieci małżonka spadkodawcy, powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada gminie ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy jako spadkobiercy ustawowemu. Jeżeli ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy w Rzeczypospolitej Polskiej nie da się ustalić albo ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy znajdowało się za granicą, spadek przypada Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu. Jednakże Skarb Państwa ani Gmina nie mogą odrzucić spadku, który im przypadł z mocy ustawy. Nie składają oni oświadczenia o przyjęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza (art. 1023 k.c.).

W przedmiotowej sprawie zarówno żona, jak i brat i ojciec zmarłego złożyli oświadczenia o odrzuceniu spadku. Następnie spadek po zmarłym odrzucił kurator małoletnich dzieci zmarłego. Pomimo ogłoszenia żadna osoba nie zgłosiła swego udziału w sprawie. W tym stanie rzeczy należało stwierdzić, iż spadek po M. R. (1) nabyła na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza Gmina M. T. w całości.

Wobec powyższego na podstawie art. 926 k.c., art. 935 k.c., art. 1025 k.c. orzeczono jak w pkt I. postanowienia.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.