Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2025 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący sędzia Joanna Sobczak

Protokolant st. sekretarz sądowy Ewa Kukla-Karpus

w obecności oskarżyciela ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 07.11.2024r., 27.02.2025r., 14.04.2025r.

sprawy:

J. U. (1)

s. W. i A. z domu L.

ur. (...) w T.

oskarżonego o to, że:

W dniu 16 marca 2024 roku około godziny 20:10, w T. na ul. (...), prowadził w ruchu lądowym, po drodze publicznej pojazd mechaniczny marki S. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości -1 badanie o godzinie 21:40 - 2,26%0 alkoholu etylowego we krwi, II badanie o godz. 22:35 - 1,96 %0 alkoholu etylowego we krwi, III badanie o godz. 23:05 - 1,88 %0 alkoholu etylowego we krwi

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

ORZEKA:

1.  oskarżonego J. U. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa z art. 178a§1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego J. U. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;

3.  na podstawie art. 72§1 pkt 5 kk zobowiązuje oskarżonego J. U. (1) do powstrzymania się od nadużywania alkoholu w okresie próby;

4.  na podstawie art. 178a §5 kk w zw. z art. 44b §2 kk orzeka wobec oskarżonego J. U. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości samochodu marki S. (...) o nr rej. (...) rocznik 2017 r. o wartości rynkowej 36.000 (trzydzieści sześć tysięcy) złotych;

5.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego J. U. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat;

6.  na podstawie art. 43a § 2 kk zasądza od oskarżonego J. U. (1) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 6000 (sześć tysięcy) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;

7.  zwalnia oskarżonego od opłaty sądowej, zaś wydatkami podstępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VIII K 733/24

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2024 roku w godzinach wieczornych J. U. (1) po kłótni z partnerką spożywał alkohol. Następnie wsiadł do pojazdu marki S. o nr rej. (...) należącego do syna jego partnerki i udał się ze swojego miejsca zamieszkania przy ul. (...) w T. do restauracji (...) mieszczącej się na ul. (...).

Po przyjeździe tam chciał zamówić jedzenie. Przyjmujący zamówienie pracownik zauważył, że mężczyzna zachowuje się nienaturalnie. Nie utrzymywał kontaktu wzrokowego, nie odpowiadał na zadawane pytania, bełkotał, miał problem z koordynacją przy odbieraniu zamówienia. Oskarżony miał problem z ruszeniem autem, „szarpał” samochodem. Obserwujący to zachowanie pracownik restauracji (...) poinformował o swoich przełożonych o podejrzeniach, iż kierowca jest nietrzeźwy.

Dowody:

Wyjaśnienia J. U. k. 61 v

Zeznania J. M. k.90v, 5v- 6;

Zeznania M. M. k. 90v- 91, 9v-10

Protokół oględzin monitoringu k.37v-38

J. U. (1) po odebraniu zamówienia zatrzymał się na parkingu restauracji, zajmując dwa miejsca parkingowe, gdzie zaczął konsumować posiłek. W tym czasie pracownicy restauracji wezwali funkcjonariuszy Policji.

Dowody:

Zeznania J. M. k.90v, 5v- 6;

Zeznania M. M. k. 90v- 91, 9v-10

Po przyjeździe funkcjonariuszy policji J. U. (1) został zatrzymany i następnie podany badaniu na zawartość alkoholu we krwi - 1 badanie o godzinie 21:40 wykazało 2,26%0 alkoholu etylowego we krwi, II badanie o godz. 22:35 wykazało 1,96 %0 alkoholu etylowego we krwi, III badanie o godz. 23:05 wykazało 1,88 %0 alkoholu etylowego we krwi

Dowód:

Opinia z badań k. 23, 26, 29;

Protokół pobrania krwi k. 25, 28, 31;

J. U. (1) ma 45 lat, jest rozwiedziony, prowadzi własną działalność gospodarczą – warsztat samochodowy. Z tytułu tej działalności osiąga dochód około 4000 zł miesięcznie. Aktualnie nie figuruje jako osoba karana sądownie.

Dane oskarżonego k. 33-33v

J. U. (1) przyznał się do postawionego mu zarzutu i wyjaśnił - zgodnie z ustalonym stanem faktycznym – że po kłótni z partnerką wypił alkohol i następnie wsiadł do samochodu. Podał też, że po przyjeździe do restauracji (...) zreflektował się i zadzwonił po kolegę aby ten podszedł i odwiózł go do domu.

Wyjaśnienia oskarżonego k. 61v

Wyjaśnienia oskarżonego J. U. (1) są wiarygodne jedynie w zakresie w jakim przyznał się on do samego faktu prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu. Sąd odrzucił natomiast wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim podał on, że dobrowolnie odstąpił od dalszej jazdy, zreflektował się i zadzwonił po kolegę – M. Z. (1), któremu chciał przekazać kluczyki wraz z autem celem odprowadzenia samochodu właścicielowi. Z zeznań J. M. i M. M. (2) wynika bowiem, że kierujący pojazdem s. stanął na parkingu restauracji po to aby zjeść zamówiony posiłek. Co więcej sam oskarżony wskazywał, iż do restauracji (...) udał się celem zakupienia i spożycia kolacji i taki stan faktyczny udało się ustalić na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego. Przekonania o nieprawdziwości wyjaśnień oskarżonego nie zmienia również treść zeznań M. Z. (2) ponieważ pozostawały one w sprzeczności z zeznaniami pozostałych świadków przesłuchanych w sprawie. Przede wszystkim pracownicy restauracji zeznali, iż nie byli w stanie porozumieć się z oskarżonym, który bełkotał. Z kolei M. Z. (2) zeznał, że oskarżony podczas rozmowy telefonicznej miał normalny, wyraźny głos, w sytuacji gdy miał on kontaktować się z nim bezpośrednio po odebraniu zamówienia i zatrzymaniu się na parkingu. Również badanie krwi wykazało znaczne stężenie alkoholu u oskarżonego – prawie 3 krotnie przekraczające dopuszczalne normy.

Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować zeznania J. M. i M. M. (2) albowiem były one spójne, logiczne i wzajemnie korespondujące. Świadkowie są osobami obcymi dla oskarżonego, nie mieli żadnych powodów aby bezpodstawnie go obciążać.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów i protokołów zgromadzonych w toku postępowania, uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując podstaw do kwestionowania ich autentyczności. Dokumenty te nie były również kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

J. U. (1) został oskarżony o popełnienie przestępstwa z art.178a§1 kk. Przepis ten penalizuje zachowanie polegające na prowadzeniu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego pojazdu mechanicznego. Stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub też zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość (art. 115 § 16 kk).

Sąd przyjął, iż zachowanie J. U. (1) wyczerpało znamiona wskazanego powyżej przestępstwa ponieważ w dniu 16 marca 2024 roku około godziny 20:10, w T. na ul. (...), prowadził w ruchu lądowym, po drodze publicznej pojazd mechaniczny marki S. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości -1 badanie o godzinie 21:40 - 2,26%0 alkoholu etylowego we krwi, II badanie o godz. 22:35 - 1,96 %0 alkoholu etylowego we krwi, III badanie o godz. 23:05 - 1,88 %0 alkoholu etylowego we krwi.

Występek przewidziany w art. 178a § 1 kk jest zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 3.

Jako okoliczności obciążające sąd potraktował wysoką społeczną szkodliwość przypisanego mu czynu i wysokie stężenie alkoholu we krwi oskarżonego. Do tego oskarżony poruszał się po ruchliwej drodze w centrum miasta. W tej sytuacji stopień naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym uznać należało za znaczący. Jako osoba dorosła i w pełni świadoma, nie mógł mieć jakichkolwiek wątpliwości, że znajduje się w stanie nietrzeźwości. Posiadane przez oskarżonego doświadczenie życiowe jak pewnością pozwoliło mu ocenić naganność podejmowanego działania, a zatem poziom jego zawinienia należy określić jako znaczny. Prowadzenie pojazdu w takim stanie jest przejawem skrajnej nieodpowiedzialności, a także lekceważeniem podstawowych norm porządku prawnego i bezpieczeństwa publicznego. Oskarżony swoim zachowaniem stworzył realne, wysokie zagrożenie dla życia i zdrowia innych uczestników ruchu drogowego, a także dla samego siebie. Sąd stanął również na stanowisku, że nie nastąpiły żadne szczególne okoliczności, które choć w znikomym stopniu mogłyby usprawiedliwić zachowanie oskarżonego. Z pewnością nie było taką okolicznością działanie pod wpływem emocji po kłótni z partnerką.

Okolicznością łagodzącą było przyznanie się oskarżonego do winy, wyrażona skrucha, a także to, że figuruje on jako osoba niekarana.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do wniosku, iż kara 1 roku pozbawienia wolności jawi się jako adekwatna w okolicznościach sprawy i ma szansę spełnić funkcję wychowawczą i prewencyjną wobec oskarżonego, uświadamiając mu naganność tego rodzaju postępowania.

Wykonanie wymierzonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności Sąd działając na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 kk zdecydował się zawiesić na okres 3 lat próby, z uwagi na pozytywną prognozę pozwalającą przyjąć, że pomimo niewykonania kary pozbawienia wolności oskarżony będzie w przyszłości przestrzegał porządku prawnego. Za przyjęciem takiej prognozy przemawia status oskarżonego jako osoby niekaranej oraz jego dotychczasowy, ustabilizowany sposób życia. W przekonaniu Sądu resocjalizacja i nakłonienie oskarżonego do przestrzegania i poszanowania porządku prawnego może odbywać się w warunkach wolnościowych, a 3-letni okres próby będzie wystarczającym dla zweryfikowania tej prognozy.

Z uwagi na charakter przypisanego oskarżonemu czynu tj. popełnionego w stanie nietrzeźwości, Sąd za zasadne uznał zobowiązanie go na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk do powstrzymania się od nadużywania alkoholu w okresie próby, co w ocenie Sądu wzmocni prewencyjny i wychowawczy skutek orzeczonej względem oskarżonego kary.

W art. 178a § 5 k.k. przewidziana jest podstawa obligatoryjnego orzeczenia przepadku, o którym mowa w art. 44b k.k., w razie popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 lub 4 k.k., chyba że zawartość alkoholu w organizmie sprawcy przestępstwa określonego w § 1 była niższa niż 1,5 promila we krwi lub 0,75 mg/dm3 w wydychanym powietrzu albo nie prowadziła do takiego stężenia. Odstąpienie od orzeczenia przepadku możliwe jest w sytuacji gdy zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Musi to być zatem sytuacja nadzwyczajna, która niejako usprawiedliwia popełnienie czynu, czyli prowadzenie tego pojazdu (np. nieusprawiedliwiony błąd co do kontratypu czy też przekroczenie granic stanu wyższej konieczności, który wyjątkowo może być stosowany do art. 178a § 1 i 4 k.k. – zob. J. Kulesza, Stan wyższej konieczności w ruchu drogowym w świetle orzecznictwa sądowego, Prok. i Pr. 2018/2), uzasadniając łagodniejsze potraktowanie sprawcy. Sąd nie doszukał się w przedmiotowej sprawie okoliczności łagodzących, a zawartość alkoholu we krwi oskarżonego zdecydowanie przekroczyła 1,5 promila, wobec czego po zastosowaniu przepisu art. 178a § 5 k.k orzekł przepadek wartości rynkowej pojazdu, którym poruszał się oskarżony.

Sąd zobligowany treścią art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat od uprawomocnienia się orzeczenia.

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 6000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Z uwagi na obligatoryjną treść ww. przepisu Sąd był zobowiązany orzec świadczenie pieniężne w wysokości w granicach od 5000 zł do 60000 zł. Sąd zważając z jednej strony na wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego, z drugiej strony mając na uwadze jego sytuację materialną zdecydował ograniczyć wysokość świadczenia do wysokości niewiele powyżej ustawowego minimum przewidzianego przez art. 43 a § 2 kk.

Z uwagi na to, że oskarżony osiąga niewielkie dochody Sąd zwolnił go od opłaty sądowej, zaś wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.