Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2019 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Aneta Zawulewska-Glonek

Protokolant stażysta Marlena Barszczewska

pod nieobecność Prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Wschód w Toruniu ---

po rozpoznaniu dnia 17 września 2019 roku

sprawy:

T. J.

s. Z. i F. z domu D.

ur. (...) w T.

oskarżonego o to, że:

w dniu 11 grudnia 2018 roku w T. przy ul. (...) / (...) podczas kontroli drogowej posłużył się jako autentycznym i okazał kontrolującym go policjantom, podrobione (...) prawo jazdy nr (...) na dane T. J.

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk

orzeka:

I)  oskarżonego T. J. uznaje za winnego zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, tj. występku z art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 35 § 1 kk zobowiązuje go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym

II)  na podstawie art. 44 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci ukraińskiego prawa jazdy o numerze (...);

III)  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata T. F. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów udzielonej z urzędu pomocy prawnej;

IV)  zwalnia oskarżonego od opłaty sądowej, poniesionymi wydatkami obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2018 roku T. J. został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji do rutynowej kontroli drogowej w T. u zbiegu ulic (...). W czasie kontroli drogowej okazał kontrolującym go policjantom, (...) prawo jazdy nr (...) na dane T. J..

(dowód; wyjaśnienia oskarżonego k. 144)

Z informacji Ambasady Rzeczpospolitej Polskiej Wydział Konsularny w K. wynika, że prawo jazdy nr (...) na dane T. J. nie zostało wydane przez właściwe organy (...).

(dowód; odpowiedź k. 21 – 22, 127 - 129)

Oskarżony T. J. jest żonaty. Ma dwoje dorosłych dzieci. Posiada wykształcenie wyższe i z zawodu jest nauczycielem. Prowadzi własną działalność gospodarczą i z tego tytułu uzyskuje dochody około 2.000 złotych miesięcznie. Jest zdrowy. W przeszłości nie był karany.

(dowód; wyjaśnienia oskarżonego k. 143)

karta karna k. 36, 120)

Oskarżony T. J. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że na terenie (...) przystąpił do właściwego egzaminu, zdał i uzyskał dokument w postaci prawa jazdy. Podkreślił, że wielokrotnie był kontrolowany przez policję i nigdy dokument nie był kwestionowany.

Wyjaśnienia oskarżonego całkowicie nie zasługują na wiarę. Stanowcza i kategoryczna odpowiedź Ambasady Rzeczpospolitej Polskiej Wydział Konsularny w K., że prawo jazdy nr (...) na dane T. J. nie zostało wydane przez właściwe organy (...) całkowicie dyskwalifikuje twierdzenia oskarżonego. Skoro posiadane przez oskarżonego prawo jazdy nie jest zarejestrowane w (...) ewidencji kierowców to dokument, którym posługiwał się oskarżony nie jest autentyczny. Nieprawdziwe są twierdzenia oskarżonego, że przystąpił do egzaminu i legalnie uzyskał dokument prawa jazdy, bo gdyby tak rzeczywiście było ten niezaprzeczalny fakt byłby odnotowany we właściwych urzędach. Podnoszony przez oskarżonego fakt, że wcześniej był kontrolowany przez policjantów i dokument nie był kwestionowany, nie ma znaczenia dla sprawy. We wcześniejszych kontrolach policjanci nie podjęli czynności zmierzających do ustalania autentyczności okazywanego dokumentu i w czasie kontroli nie mieli możliwości ustalenia czy prawo jazdy jest autentyczne, przyjmowali, że dokument jest autentyczny. To czujność funkcjonariuszy (...) kazała sprawdzić autentyczność okazanego dokumentu i ich wątpliwości potwierdziła odpowiedź polskiej ambasady.

T. J. został oskarżony o czyn z art. 270 § 1 kk.

Przepis art. 270 § 1 kk penalizuje zachowanie sprawcy, który w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że oskarżony w dniu 18 grudnia 2018 roku w czasie rutynowej kontroli drogowej okazał funkcjonariuszom policji prawo jazdy nr (...) na dane T. J.. Prawo jazdy stanowi dokument w rozumieniu art. 270 § 1 kk i oskarżony okazał go jako autentyczny dokument świadczący o jego uprawnieniach do kierowania pojazdami. Jednak dokument ten nie istnieje i nigdy nie był wystawiony przez właściwe(...) organy (odpowiedź polskiej ambasady 21 – 22, 127 - 129). Zatem oskarżony w dniu 18 grudnia 2018 roku posłużył się podrobionym dokumentem jako autentycznym. W ocenie sądu oskarżony działał świadomie i wiedział, że dokument jest nieprawdziwy. Gdyby dokument uzyskał legalnie jego wystawienie byłoby odnotowane we właściwych (...) ewidencjach.

Mając na uwadze powyższe rozważania sąd uznał, że oskarżony w pełni swym zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 270 § 1 kk i wymierzył mu karę 8 miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 35 § 1 kk zobowiązał go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie sądu orzeczona kara ograniczenia wolności jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Postawa oskarżonego świadczy o jego ewidentnym lekceważący stosunku do panujących norm, nabywa podrobione prawo jazdy i używa go jako autentycznego. W ocenie Sądu orzeczona kara realizuje wszelkie dyrektywy wymienione w art. 53 kk i uwzględnia stopień zawinienia oskarżonego, sposób dokonania przestępstwa, właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jego dotychczasowy sposób życia. Kara ta uwzględnia więc zasady prewencji indywidualnej, ale także generalnej. W tym ostatnim aspekcie zawiera walor wychowawczy wskazując jakie skutki niesie za sobą nieprzestrzeganie zasad obowiązującego porządku prawnego doskonale znanego oskarżonemu.

Na podstawie art. 44 § 1 kk sąd orzekł wobec oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci (...) prawa jazdy o numerze (...).

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 616 § 1 kpk oraz § 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata T. F. kwotę 516,60 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów udzielonej z urzędu pomocy prawnej.

O kosztach sądowych, Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 roku, nr 49, poz. 223 ze zm.) uznając, że uiszczenie stosownych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa ze względu na sytuację majątkową oskarżonego byłoby nadmiernym dla niego obciążeniem.