Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2025 roku

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w T.

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Alina Kordus-Krajewska

po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2025 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania M. B. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K.

o zasiłek chorobowy

w związku z odwołaniami od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K.

z dnia 6 grudnia 2024 roku oraz z dnia 30 grudnia 2024 roku

I.  Zmienia zaskarżone decyzje z dnia 6 grudnia 2024 roku oraz z dnia 30 grudnia 2024 roku w ten sposób, przyznaje ubezpieczonej M. B. (1) prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 19 października 2024 roku do dnia 21 listopada 2024 roku oraz prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 22 listopada 2024 roku do dnia 17 stycznia 2025 roku.

II.  W pozostałym zakresie odwołanie od decyzji z dnia 30 grudnia 2024 roku oddala.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska

Sygnatura akt: IV U 17/25

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 grudnia 2024 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K., działając na podstawie przepisu art. 7 i at. 53 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2780) oraz §7 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2015 roku w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdolności do pracy, wystawiania zaświadczenia lekarskiego i sposobu sprostowania błędu w zaświadczeniu lekarskim (Dz. U. z 2015r. poz 2013) oraz § 2.1.1. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015 roku w sprawie zakresu informacji o okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub ich wysokość oraz dokumentów niezbędnych do przyznania u wypłaty zasiłków (Dz.U. z 2017r. poz. 87), odmówił ubezpieczonej M. B. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od 19 października 2024 roku do 21 listopada 2024 roku.

Decyzją z dnia 30 grudnia 2024 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział K., działając na podstawie przepisu art. 7 pkt 1 oraz art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2780) odmówił ubezpieczonej M. B. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od 22 listopada 2024 roku do 27 stycznia 2025 roku.

Uzasadniając decyzje wskazano, że zgodnie z przywołanymi przepisami, dowodami stwierdzającymi niezdolność do pracy są zaświadczenia lekarskie wystawione na odpowiednim druku, według określonego wzoru. Zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy może być wystawione na okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające dzień przeprowadzenia badania, jeżeli wyniki tego badania wskazują, że w tym okresie ubezpieczony był niewątpliwie niezdolny do pracy. Zasiłek chorobowy przysługuje natomiast osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała nie później niż w ciągu 14 dni od ustania przyczyny ubezpieczenia chorobowego. Z dokumentacji dotyczącej ubezpieczonej wynika, że zaświadczenie lekarskie, potwierdzające niezdolność do pracy ubezpieczonej od dnia 19 października do dnia 21 października 2024 roku zostało wystawione dopiero w dniu 28 października 2024 roku, a wobec tego nie było ono prawidłowe i uzasadnione medycznie. Zaświadczenie z dnia 22 października 2024 roku za okres od 22 października 2024 roku do dnia 27 października 2024 roku nie mogło stać się podstawą do przyznania ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego z uwagi na fakt, że tytuł ubezpieczenia chorobowego ustał w dniu 6 października 2024 roku. Skoro niezdolność do pracy stwierdzono od dnia 22 października 2024 roku, to powstała ona po upływie 14 dni od dnia ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego.

Ubezpieczona M. B. (2) odwołania od decyzji ZUS, wnosząc o przyznanie jej prawa do zasiłku chorobowego za sporny okres. Ubezpieczona podnosiła, że samo zwolnienie lekarskie za okres od 19 do 21 października 2024 roku zostało wystawione w dniu 28 października 2024 roku, jednak u lekarza była już w dniu 22 października 2024 roku i już od tego dnia lekarz miał wystawić zwolnienie. W dniu 19 października 2024 roku, kiedy wystąpiły objawy infekcji, ubezpieczona nie miała możliwości kontaktu z lekarzem, stąd wizyta odbyła się dopiero w dniu 22 października 2024 roku.

W odpowiedziach na odwołania, organ wniósł o ich oddalenie, powołując się na argumenty wskazane w uzasadnieniach do zaskarżonych decyzji.

Postanowieniem z dnia 18 lutego 2025 roku w sprawie (...) sprawy zostały połączone do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Sąd ustalił, co następuje.

Ubezpieczona M. B. (1) w okresie od 1 kwietnia 2021 roku była zatrudniona u R. B., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w W.. Ubezpieczona wykonywała prace w kafejce internetowej w G., w systemie dwuzmianowym po 12 godzin na zmianie.

R. B. oświadczył , że rozwiązuje umowę o pracę. Pracodawca ubezpieczonej w dniu 6 października wystawił świadectwo pracy w którym wskazano, że umowa o pracę rozwiązała się 6 października 2024 roku za porozumieniem stron.

Pozostali pracownicy także dostali świadectwa pracy. Liczyli na zmianę stanowiska pracodawcy o czym z nim rozmawiali. Do piątku 18 października wykonywali obowiązki. R. B. zgodził się na dalszą pracę ale bez formalnej umowy o pracę. Ubezpieczona z dniem 18 października 2024r. w piątek zrezygnowała z wykonywania dalszej pracy u R. B.. Za okres od 1-18 października 2024r. otrzymała wynagrodzenie za pracę.

Dowód: przesłuchanie ubezpieczonej k.41v-43 protokół elektroniczny z dnia 14 marca 2025r.

W dniu 21 października 2024r. ubezpieczona złożyła pozew do Sądu Rejonowego w Toruniu o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne. Na rozprawie w dniu 19 lutego 2025r. powódka wskazała, że zależy jej aby otrzymać świadectwo pracy w związku z likwidacją stanowiska pracy oraz o wynagrodzenie za 3 miesięczny okres wypowiedzenia. Wyrokiem zaocznym z dnia 19 lutego 2025r. sąd sprostował świadectwo pracy ubezpieczonej wskazując, że umowa rozwiązała się na mocy art. 10 pkt.1.i 2ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz zasądził kwotę 12.900 zł tytułem wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Dowód: pozew i świadectwo pracy k.3 akt Sądu Rejonowego w Grudziądzu sygn. (...) protokół z rozprawy k.22 (...) wyrok zaoczny k.23 akt (...)

Ubezpieczona zaczęła się źle czuć 18 października 2024r. w piątek wieczorem , z soboty na niedzielę wymiotowała i miała biegunkę. Miała też stan podgorączkowy, ucisk w klatce piersiowej, problem z zatokami. Ubezpieczona M. B. (1) w dniu 22 października zgłosiła się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej z bólem zatok i osłabieniem. Lekarz stwierdził u niej ostre zapalenie zatok i uznał ją za niezdolną do pracy od 22 do 27 października 2024 roku.

Dowód: karta konsultacji lekarskiej z dnia 22 października 2024 roku, k. 22

W dniu 28 października 2024 roku ubezpieczona M. B. (1) ponownie stawiła się u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej – M. S. Lekarz ponownie stwierdził u niej ostre zapalenie zatok, wskazując na niezdolność do pracy powstałą wcześniej niż stwierdzono podczas pierwszej wizyty tj. od 19 do 21 października 2024 roku.

Dowód: karta konsultacji lekarskiej z dnia 28 października 2024 roku, k. 24,

Objawy choroby wystąpiły u ubezpieczonej już w dniu 19 października 2024 roku. W tym samym dniu ubezpieczona stała się niezdolna do pracy.

Dowód:

- opinia biegłego internisty M. P., k. 73-75

W dniach 17 i 18 grudnia 2024 roku Ubezpieczona otrzymała zaświadczenie o tym, że objawy choroby i niezdolność do pracy z tego powodu wystąpiły wcześniej niż miała miejsce pierwsza konsultacja z lekarzem tj. już w dniu 19 października 2024 roku.

Dowód:

- karta konsultacji lekarskiej z dnia 17 grudnia 2024 roku, k. 24,

- karta konsultacji lekarskiej z dnia 18 grudnia 2024 roku, k. 25

W dniu 28 października 2024 roku ubezpieczona M. B. (1) zgłosiła się do Poradni Psychiatrycznej – dr. S. L., który stwierdził niezdolność do pracy ubezpieczonej od 28 października do 21 listopada 2024 roku.

Dowód: karta pacjenta, k. 55 verte.

Następnie Ubezpieczona kontynuowała leczenie psychiatryczne. Z tego powodu, była niezdolna do pracy w okresach od 22 listopada do 19 grudnia 2024 roku, od 20 grudnia 2024 roku do 27 stycznia 2025 roku oraz od 28 stycznia 2025 roku do 24 lutego 2025 roku.

Dowód: karta pacjenta, k. 54 55 verte.

Decyzją z dnia 6 grudnia 2024 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił ubezpieczonej M. B. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od 19 października 2024 roku do 21 listopada 2024 roku.

Dowód: decyzja ZUS z dnia 6 grudnia 2024 roku, k. 16-17 akt ZUS

Decyzją z dnia 30 grudnia 2024 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział K. odmówił ubezpieczonej M. B. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od 22 listopada 2024 roku do 27 stycznia 2025 roku.

Dowód: decyzja z dnia 30 grudnia 2024 roku, k. 4 akt ZUS

Sąd zważył, co następuje.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sądu ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, opinii biegłego i z przesłuchania ubezpieczonej M. B. (1), którym dał wiarę w całości. Żadna ze stron nie kwestionowała dowodów z dokumentów, sąd uznał je za wiarygodne.

Opinia biegłego sądowego internisty była zrozumiała, jasna, pełna i rzetelna. Została sporządzona w oparciu o badanie lekarskie, przeprowadzony wywiad i analizę dokumentacji medycznej ubezpieczonej oraz odpowiadała na postawione przez Sąd pytania. Wobec powyższego, Sąd przyznał jej walor wiarygodności i uczynił ją podstawą ustaleń faktycznych niniejszej sprawy.

Sąd uznał również zeznania ubezpieczonej M. B. (1) za wiarygodne w całości, ponieważ były one spontaniczne, logiczne i spójne. Pozostawały również w zgodzie ze zgromadzonymi w aktach sprawy dowodami z dokumentów i opinią biegłego sądowego internisty.

Sąd pominął, na podstawie art. 235 ²§1 pkt 5 kpc, pominął dowód z opinii biegłych psychiatry i psychologa, wobec faktu, że okoliczność, na która ma zostać przeprowadzony dowód z tych opinii została stwierdzona na podstawie opinii biegłego internisty. Z opinii tej wynikało, że ubezpieczona była niezdolna do pracy już w dniu 19 października, a to stanowiło istotę sporu w sprawie. Przeprowadzenie kolejnego dowodu z opinii biegłych innych specjalizacji, w ocenie Sądu przyczyniłoby się jedynie do przedłużenia postępowania.

Odwołanie ubezpieczonej zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z art. 7 ustawy zasiłkowej zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała:

1) nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego;

2) nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego - w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.

Według art. 8 ust. 2 ustawy zasiłkowej za okres niezdolności do pracy lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 przypadający po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego zasiłek chorobowy przysługuje nie dłużej niż przez 91 dni. Nie dotyczy to niezdolności do pracy, o której mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2, oraz spowodowanej gruźlicą lub występującej w trakcie ciąży.

Zgodnie natomiast z art. 53 ust. 1 tej ustawy przy ustalaniu prawa do zasiłków i ich wysokości dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczność osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny są zaświadczenia lekarskie, o których mowa w art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7, albo wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6.

Stosownie zaś do §7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2015 roku w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdolności do pracy, wystawiania zaświadczenia lekarskiego i sposobu sprostowania błędu w zaświadczeniu lekarskim, okres orzeczonej czasowej niezdolności do pracy może obejmować okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy bezspornym pozostawało, że zwolnienie lekarskie za okres od 19 października 2024 roku do 21 października 2024 roku zostało wystawione po upływie 3 dni od wystąpienia niezdolności do pracy, albowiem miało to miejsce 28 października 2024 roku, podczas gdy ubezpieczona zachorowała już w dniu 19 października 2024 roku. Nie ulegało jednak również wątpliwości, że ubezpieczona zgłosiła się na wizytę u lekarza pierwszego kontaktu w dniu 22 października 2024 roku i już wtedy lekarz zalecił jej antybiotyk. Zgodnie z opinią biegłego, rozwój zapalenia zatok trwa ok 5 dni i skoro już w dniu 22 października 2024 roku u ubezpieczonej stwierdzono ostre zapalenie zatok, którego leczenie polegało na podaniu antybiotyku, to w dniu 19 października 2024 roku również była ona niezdolna do pracy.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na wyrok Sadu Najwyższego z dnia 17 listopada 2000 roku, wydany w sprawie II UKN 53/00, w którym Sąd Najwyższy rozważał kwestie związane z wystawieniem przez podmiot uprawniony zwolnienia lekarskiego na nieodpowiednim formularzu, stwierdzając, że uzależnienie prawa do zasiłku chorobowego nie od warunków określonych ustawą, lecz od wymogów formalnych określonych rozporządzeniem, byłoby nieuzasadnione z punktu widzenia celu regulacji przyznającej ubezpieczonemu prawo do zasiłku i sprowadzałoby się do pozbawienia ubezpieczonego prawa do zasiłku chorobowego przyznanego mocą ustawy na podstawie przepisów rozporządzenia o charakterze instrukcyjnym, a więc przepisów niższej rangi.

Podobnie w niniejszej sprawie, nieprawidłowość zwolnienia lekarskiego, nie może prowadzić do pozbawienia ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego. Ubezpieczona wykazała, że jej niezdolność do pracy powstała w dniu 19 października 2024 roku, gdyż takie wnioski zawierała opinia biegłego sądowego sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania. W ocenie Sądu, w sądowym postępowaniu odwoławczym, możliwym jest wykazanie niezdolności do pracy również innymi środkami dowodowymi niż zwolnienie lekarskie, a niewłaściwe wystawienie zaświadczenia lekarskiego, nie powoduje utraty prawa do zasiłku chorobowego, jeżeli przesłanka niezdolności do pracy została faktycznie spełniona. Taka też sytuacja zachodzi w niniejszym postępowaniu. Ubezpieczona mogła i powinna była otrzymać zwolnienie lekarskie od dnia 19 października 2024r. Należy zwrócić uwagę, że był to dzień wolny od pracy a w dniu 21.10.2025r. ubezpieczona nie była już pracownikiem co mogło być przyczyną braku wystawienia zwolnienia za okres wsteczny.

Niezdolność do pracy ubezpieczonej powstała w dniu 19 października 2024 roku. Nastąpiło to zatem przed upływem 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia. Ubezpieczonej zatem przysługiwało prawo do zasiłku chorobowego. W ocenie sądu umowa o pracę między ubezpieczoną a jej pracodawcą została w dniu 6.10.2024r. rozwiązania bez zachowania okresu wypowiedzenia przez pracodawcę i ubezpieczona mogła w związku z tym otrzymać odszkodowanie za brak okresu wypowiedzenia. Nawet jednak przy założeniu, że strony stosunku pracy łączyła umowa o pracę także po 6 października 2024r. w związku z wykonywaniem pracy i przyznaniem wynagrodzenia za okres do 18 października 2024r. to i tak z tym dniem nastąpiło zakończenie świadczenia pracy przez ubezpieczoną. Zatem niezdolność do pracy stwierdzona od 19.10.2024r. następowała po ustaniu tytułu ubezpieczenia i w terminie 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia.

Ubezpieczona pozostawała niezdolna do pracy od 19 października 2024 roku do 24 lutego 2025 roku. Wobec ustania tytułu ubezpieczenia, zasiłek chorobowy przysługiwał jej przez 91 dni, okres ten zakończył się z dniem 17 stycznia 2025 roku.

Mając na uwadze powyższe, Sąd działając na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 oraz §2 k.p.c., zmienił zaskarżone decyzje z 6 i 30 grudnia 2024 roku, przyznając ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od 19 października 2024 roku do 17 stycznia 2025 roku oraz oddalił odwołanie od decyzji z dnia 30 grudnia 2024 roku nr (...) w zakresie, w jakim dotyczyło ono zasiłku chorobowego po dniu 17 stycznia 2025 roku.

Sędzia Alina Kordus-Krajewska