Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w. T. III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Piotr Kawecki

Protokolant stażysta sądowy Ł. T.

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2017 r. w. T.

sprawy z powództwa: małoletniej I. K. działającej przez matkę A. P.

przeciwko: K. K. (1)

o: alimenty

I.  zasądza od pozwanego K. K. (1) na rzecz małoletniej powódki I. K. rentę alimentacyjną w kwocie po 200 /dwieście/ złotych miesięcznie, płatną do rąk matki małoletniej powódki A. P., poczynając od dnia 29.12.2015r., do dnia 10-ego każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia w płatności którejkolwiek z rat,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  nie obciąża małoletniej powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego K. K. (1),

IV.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 1191/15

UZASADNIENIE

Małoletnia I. K. działająca przez przedstawicielkę ustawową A. P. wniosła w dniu 29 grudnia 2015r. pozew przeciwko K. K. (1) domagając się zasądzenia od pozwanego alimentów w kwocie po 800 zł miesięcznie poczynając od grudnia 2015r., płatnych do dnia 10-ego każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

A. P. wskazała, że pozwany do dnia 31 stycznia 2015r. dobrowolnie płacił świadczenie na rzecz małoletniej powódki w wysokości 500 zł miesięcznie, następnie zaprzestał płacenia alimentów, w wyniku czego złożyła ona w marcu 2015r. pozew o alimenty. Jednocześnie toczyła się sprawa o ustalenie miejsca pobytu małoletniej i sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej nad I. K., która zakończyła się zawarciem ugody. W związku z powyższym A. P. cofnęła powództwo w sprawie o alimenty w dniu 2 listopada 2015r. Po zawarciu wspomnianej ugody i cofnięciu powództwa w sprawie o alimenty pozwany zaprzestał przekazywania na rzecz powódki jakichkolwiek pieniędzy. Strona powodowa wskazała, ze obecnie bieżącą i stałą pieczę nad małoletnią sprawuje A. P., która nie dysponuje środkami pieniężnymi, które mogłyby wystarczyć choćby tylko na zabezpieczenie podstawowych potrzeb dziecka, pozwany zaś nie może i nie powinien jednostronnie decydować, jakie potrzeby małoletniej powódki zabezpieczać w sposób rzeczowy. W dalszej części pozwu A. P. wskazała, że miesięczne koszty utrzymania małoletniej powódki wynoszą około 1600 zł i przedstawiała szczegółowe zestawienie poszczególnych wydatków składających się na te koszty. Powódka wskazała, że pozwany prowadzi działalność gospodarczą - jest taksówkarzem, osiąga dochody w wysokości ok. 3.500 zł miesięcznie, zatem kwota dochodzonych roszczeń alimentacyjnych nie jest wygórowana i mieści się zarówno w zakresie uzasadnionych potrzeb małoletniej powódki, jak i w możliwościach zarobkowych i majątkowych pozwanego.

K. K. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od strony powodowej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zaprzeczył wszelkim twierdzeniom strony powodowej, których twierdzenia wyraźnie nie przyznał. Pozwany wskazał, że od momentu zawarcia ugody w sprawie o ustalenie miejsca pobytu małoletniej i sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej nad I. K. znacznemu pogorszeniu uległy jego możliwości zarobkowe, bowiem zmaga się obecnie z ciężką chorobą nowotworową. W związku z tym zmuszony jest do ponoszenia szeregu wydatków związanych z: wykupem lekarstw, przejazdami do szpitali, specjalistyczną dietą. Powyższa choroba nowotworowa ma znaczny wpływ na samopoczucie pozwanego, a przez to na jego możliwości zarobkowe. Pomimo chęci i starań o wykonywanie pracy, przychodzi to pozwanemu z coraz większą trudnością, najprawdopodobniej zmuszony będzie całkowicie zrezygnować z pracy, tracąc możliwości zarobkowe.

Pozwany wskazał, że pomimo choroby i złego samopoczucia, w dalszym ciągu, w przeważającej części, to on ponosi wszelkie koszty związane z utrzymaniem i wychowaniem małoletniej córki, a dzięki jego staraniom ma ona zapewnione wyżywienie, ubrania, zabawki, zajęcia pozaszkolne, opiekę medyczną a nawet wyjazdy na ferie czy wakacje. Pozwany zaprzeczył, by nie partycypował w kosztach utrzymania małoletniej powódki – wskazał, że to on: odbiera córkę ze szkoły, zawozi na zajęcia dodatkowe, zapewnia wyżywienie, zawozi ją do mieszkania matki dziecka, kupuje dziecku ubrania, materiały edukacyjne, ponosi wydatki związane z rozrywką i zabawą małoletniej.

Sąd ustalił, co następuje:

I. K. urodziła się dnia (...), pochodzi ze związku nieformalnego A. P. i K. K. (1).

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

odpis zupełny aktu urodzenia - k. 4 akt (...)

Do dnia 31 stycznia 2015r. pozwany dobrowolnie płacił świadczenie na rzecz małoletniej powódki I. K. do rąk A. P. w wysokości 500 zł miesięcznie. Od dnia 1 lutego 2015r. pozwany zaprzestał płacenia alimentów i pomimo rozmów z A. P. i jej próśb o przekazywanie jej pieniędzy dla córki, pozwany nie spełniał w ten sposób swego zobowiązania alimentacyjnego. W marcu 2015r. A. P. złożyła w imieniu małoletniej powódki pozew o alimenty, jednocześnie toczyło się postępowanie o ustalenie miejsca pobytu małoletniej i sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej nad nią. Zgodnie z zawartą przez rodziców małoletniej w dniu 2 listopada 2015r. w sprawie I. N. (...) ugodą - miejscem zamieszkania małoletniej jest każdorazowo miejsce zamieszkania jej A. P., a strony postępowania wspólnie wykonują swoją władzę rodzicielska nad I. K.. W dacie zawarcia ugody A. P. cofnęła powództwo o alimenty.

/dowody: okoliczności bezsporne a ponadto ugoda - k. 57 akt (...) (...) Sądu Rejonowego w. T./

Małoletnia I. K. mieszka wraz z matką A. P. i jej synem z poprzedniego związku - (...) ur. (...) w mieszkaniu położonym przy ul. (...) w T.. A. P. i I. K. nie posiadają żadnego majątku. Opłaty mieszkaniowe ponoszone przez A. P. wynoszą miesięcznie: czynsz około 350 - 276 zł – w zależności od rozliczeń wody, gaz około 30 zł, prąd – ok. 100 zł, woda – ok. 70 zł. A. P. jest zadłużona wobec (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w T. z tytułu opłat za mieszkanie (na dzień 31.03.2017r) na kwotę (...) zł. Powodem tego zadłużenia jest brak środków na dokonywanie opłat i towarzysząca temu świadomość, że tylko zaległości wobec spółdzielni nie spowodują nagłych, negatywnych dla niej konsekwencji prawnych. Matka małoletniej powódki opłaca także rachunki za telefon i internet w kwocie po 400 zł miesięcznie, przy czym jest to opłata za telefony i abonamenty telefoniczne i internetowe dla wszystkich domowników oraz jej matki. Wysokość tych opłat jest znaczna, albowiem w cenie abonamentu jest także koszt zakupu dwóch telefonów (H. i I. marki A.) dla I. K., albowiem jeden z telefonów skradziono jej. Koszt wyżywienia małoletniej powódki to kwota ok. 500 zł miesięcznie – małoletnia ma duży apetyt -je śniadania w domu, drugi obiad w domu oraz kolacje; miesięczny koszt: zakupu ubrań (najczęściej nie markowych lub z lumpeksów) to ok. 200 zł, zakupu artykułów higienicznych i kosmetyków to ok. 70 zł miesięcznie, rozrywek (park linowy, K. park, wspinaczka) to ok. 80 zł, utrzymania zwierząt małoletniej (chomika i psa) – ok.40 zł miesięcznie. Ostatnio A. P. kupiła dla córki biurko, lampkę, niezbędne przybory do szkoły, spłaca też pożyczkę w kwotach po 70 zł miesięcznie zaciągniętą na zakup pralki, która się zepsuła. A. P. nie starcza środków na bieżące utrzymanie córki – pożycza pieniądze od znajomych, zmuszona jest otrzymywać pomoc finansową od swojej matki. Bywają sytuacje, że A. P. brakuje okresowo środków nawet na jedzenie.

Dowody: kartoteka finansowa z (...) k. 170 akt,

zeznania A. P. – k. 228 - 229v akt

zeznania G. M. – k. 227v-228 akt

A. P. ma (...) lat, z zawodu jest muzykiem, zatrudniona jest od około 2 lat na podstawie umowy zlecenia w (...) Centrum Świadczeń Rodzinie w T. i zarabia (...) zł netto. Na syna J. S. A. P. otrzymuje kwotę 500 zł tytułem alimentów i 500 zł świadczenia wychowawczego określonego w ustawie z dnia 11.02.2016r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Dowody: zeznania A. P. – k. 228 - 229v akt

Zaświadczenie z (...) Centrum Świadczeń Rodzinie – k. 171 akt

zeznania G. M. – k. 227v-228 akt

K. K. (1) ma (...) lat, z zawodu jest technikiem o. w przeszłości prowadził bar, obecnie jest taksówkarzem. Pozwany nie ma żadnego majątku, obecnie mieszka sam w mieszkaniu będącym własnością jego matki, użytkuje jej samochód. Oprócz małoletniej córki pozwany nie ma na utrzymaniu innych osób. Za mieszkanie pozwany płaci 480 zł czynszu miesięcznie, za prąd płaci ok. 100 zł miesięcznie, za telewizję, internet i telefon komórkowy ok. 200 zł miesięcznie. Na własne wyżywienie pozwany wydaje około 500 zł miesięcznie, pali elektroniczne papierosy. Łączny koszt comiesięcznego utrzymania pozwanego waha się o granicach 1500-1600 zł miesięcznie.

Dowody: zeznania K. K. (1) – k. 229v-230v

Zeznania E. K. – k. 219- 219v

zeznania A. P. – k. 228 - 229v

W mieszkaniu zajmowanym przez pozwanego jeden z pokoi wydzielony jest dla I. K.; ojciec kupił małoletniej do tego pokoju nową szafę, stolik, biurko, zamierza kupić nowe łóżko. I. K. ma dobry, bardzo częsty kontakt z ojcem. Pozwany niemal codziennie zawozi córkę do szkoły i odbiera z niej, kupuje córce plecaki i przybory do szkoły. Zawożąc I. K. do szkoły szykuje jej śniadanie, po zajęciach zabiera na obiad do pobliskiego baru. I. K. nocuje u ojca średnio raz, czasami dwa razy w tygodniu. Pozwany opłaca córce telefon – choć sam aparat telefoniczny I. K. zaginął, ale opłatę abonamentową pozwany i tak musi uiszczać. K. K. (1) finansuje wiele potrzeb małoletniej powódki – zarówno tych podstawowych – związanych z zakupem ubrań, butów, materiałów do szkoły, podręczników, związanych leczeniem (dermatolog, stomatolog, okulista) opłacaniem obiadów, środków pielęgnacji, jak i potrzeb drugiego rzędu – związanych z kulturą, rozrywką, wypoczynkiem - w postaci wyjść do kina, do cyrku, na basen, do K. P., do kawiarni i restauracji, wyjazdów wakacyjnych nad morze czy na ferie (w góry – koszt ok. (...) zł przypadający na małoletnią), organizowania urodzin. Obecnie, ze względu na postawę i niechęć samej małoletniej córki nie finansuje już korepetycji z matematyki (koszt 40 zł za jedną lekcję) i od marca 2017r. zajęć nauki gry w tenisa (koszt 220-250 zł miesięcznie); z uwagi na wysokość opłat za obiady w szkole – zaprzestał opłacania tych szkolnych obiadów.

Dowody: paragony i rachunki dokumentujące wysokość wydatków K. K. (1) związanych z utrzymaniem córki – k. 63 -116 , 129-165;

zeznania K. K. (1) – k. 229v-230v ,

zeznania E. K. – k. 219- 219v

zeznania A. P. – k. 228-229v

zeznania W. K. – k. 217v-219

K. K. (1) nie przekazuje do rąk matki dziecka jakichkolwiek środków pieniężnych, albowiem obawia się, że nie będą one przeznaczone na zaspokojenie potrzeb jego małoletniej córki. A. P. wielokrotnie sygnalizowała pozwanemu jakie potrzeby małoletniej I. są niezaspokojone – chociażby związane z zakupem żywności, czy opłaceniem w odpowiedniej części rachunków za mieszkanie; prośby te były i są jednak bezskuteczne.

Dowody: zeznania K. K. (1) – k. 229v-230v

zeznania A. P. – k. 228 - 229v

zeznania świadka G. M. – k. 227v-228

W ostatnim okresie czasu znacznemu pogorszeniu uległy możliwości zarobkowe K. K. (1). W kwietniu 2016r. zdiagnozowano u pozwanego chorobę nowotworową – białaczkę. Choroba ta, oprócz innych chorób – choroby wieńcowej, stanu po zawale serca, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2 leczonej dietą, refluksowego zapalenia przełyku, choroby uchyłkowej jelita grubego, przerostu gruczołu krokowego - ma znaczny wpływ na samopoczucie pozwanego i jego zdolności zarobkowe. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 14.05.2014 r. pozwany został uznany za częściowo niezdolnego do pracy do 31.05.2017r., a następnie - kolejnym orzeczeniem z dnia 22.05.2017r. za całkowicie niezdolnego do pracy – od dnia 26.04.2016r. do dnia 31.05.2020r. K. K. (1) przyznano rentę w kwocie (...) zł; pozwany otrzymuje ją jednak w kwocie (...) zł netto, albowiem świadczenie pomniejszono z powodu egzekucji komorniczej o kwotę 250 zł.

Dowody: zaświadczenia lekarskie – k. 126-128, 214-216 akt

Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 14.05.2014r. – k. 177 akt,

Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 22.05.2017r. – k. 212 akt,

Decyzja ZUS z dnia 7.06.2017r. – k. 213 akt

zeznania K. K. (1) – k. 229v-230v

zeznania E. K. – k. 219- 219v

zeznania W. K. – k. 217v-219

Pomimo orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy pozwany stara się jednak zarobkować, choć może to robić jedynie w ograniczonym zakresie – pracuje nadal jako taksówkarz, po parę godzin co kilka dni. Pozwany uzyskuje w ten sposób dochód brutto około (...) zł; po opłaceniu składki ubezpieczeniowej i korporacyjnej w kwocie 250 zł, opłaceniu serwisu samochodu i pokryciu kosztów paliwa z tej kwoty nie pozostaje mu już niemal nic. Pracę tą traktuje pozwany jako swoistą „rehabilitację” – by mieć relacje z ludźmi, spotkać się z kolegami, jak sam to określił – „by nie zwariować”.

Dowód: zeznania K. K. (1) – k. 230 akt

Od wielu lat finansowo pomaga K. K. (1) jego brat - W. K.. W głównej mierze dzięki jego uprzejmości i hojności K. K. (1) miał zapewnione środki finansowe na zaspokajanie zarówno swoich usprawiedliwionych potrzeb – głównie leczenie, ale i na zaspokajanie usprawiedliwionych potrzeb i zachcianek swojej córki. Ze środków otrzymywanych od W. K. pozwany wyposażył pokój dla córki, mógł zapewnić wyjazdy wakacyjne dziecka, opłacać drogie hobby dziecka - takie jak nauka tenisa czy jazdy konne. Po zdiagnozowaniu choroby nowotworowej pozwanego zaangażowanie i pomoc finansowa W. K. dla brata uległy jeszcze dalszemu zwiększeniu. Z racji niedostępności do szybkich badan lekarskich i specjalistycznego leczenia oraz kłopotów finansowych W. K. przekazywał pozwanemu kilkutysięczne nawet kwoty – rzędu (...) zł w zależności od jego potrzeb zdrowotnych - na dojazdy do O. i opłacanie najlepszych lecznic i lekarzy w tym mieście. Dowiedziawszy się o sprawie o alimenty W. K. zapowiedział ograniczenie finansowania pozwanego – bynajmniej w zakresie przekazywania środków na utrzymanie I. K., ewentualnie uzależnił dalszą pomoc finansową dla małoletniej - także od decyzji samego K. K. (1). Koszt samego leczenia pozwanego to kwota ok. (...) zł miesięcznie.

Dowody: zeznania świadka W. K. – k. 217219 akt

zeznania świadka E. K. – k. 219-219v akt,

zeznania świadka P. J. – k. 219v – 220 akt

zeznania K. K. (1) – k. 229v-230v

zeznania A. P. – k. 228 - 229v

Sąd zważył co następuje

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie zeznań świadków W. K., E. K., P. J., G. M. oraz zeznań stron procesu, które uznano za wiarygodne, gdyż były spójne, logiczne, nie zawierały sprzeczności i znalazły potwierdzenie, w odpowiednim zakresie, w stosownych dokumentach urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kodeksu postępowania cywilnego – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostało podważone.

Na mocy z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie i odpowiedzi na pozew, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie.

Zgodnie z przepisami art. 128, 129, 133 § 1 oraz art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że zarówno matka małoletniego, jak i pozwany powinni ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem powoda w postaci: zakupu wyżywienia, ubioru, wydatków dotyczących stanu zdrowia, części opłat eksploatacyjnych za mieszkanie, w którym przebywa, oraz innych wydatków niezbędnych do prawidłowego rozwoju i wychowania dziecka.

Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16.12.1987r., III CZP 91/86, (OSNIC z 1988r., Nr 4, poz. 42, teza XI) stwierdził m.in., że: „(…) rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb: fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), a także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku.

Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane na potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Będzie to mieć wpływ na rozstrzygnięcie, w jakiej mierze możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego będą wzięte pod uwagę przy oznaczaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji.

Natomiast w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10.10.1969r., III CRN 350/69 (OSNPG z 1970r., Nr 2, poz. 15) wskazano, że „usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez sąd wysokości alimentów.”

Analiza materiału procesowego zgromadzonego w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku, że pozwany tytułem udziału w kosztach utrzymania małoletniej I. K. powinien świadczyć alimenty w wysokości 200 zł miesięcznie. Ustalony zakres świadczeń alimentacyjnych uwzględnia zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki, jak i zakres możliwości majątkowych i zarobkowych każdego z rodziców zobowiązanych do jej utrzymania.

Odnośnie zakresu usprawiedliwionych potrzeb małoletniej należy wskazać, iż kwota 1.600 zł miesięcznie podana przez matkę małoletniej dotyczy wydatków szacowanych, tj. takich które w jej ocenie powinny być ponoszone na utrzymanie córki, a nie wydatków faktycznie przez nią ponoszonych. Wykazany przez A. P. koszt utrzymania córki, przy proporcjonalnym rozbiciu kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania pomiędzy 3 domowników i kosztów związanych z opłatami za internet i telefony wynosi około (...). Nie wszystkie też wskazywane przez A. P. wydatki ponoszone na córkę – związane choćby z zakupem kolejnych drogich telefonów czy utrzymaniem zwierząt domowych dotyczą usprawiedliwionych potrzeb małoletniej. Ustalony stan faktyczny pozwala jednak ponad wszelką wątpliwość stwierdzić, że małoletnia I. K. – z racji znacznie ograniczonych możliwości majątkowych i zarobkowych A. P., mającej na utrzymaniu jeszcze jej małoletniego syna, nie ma zaspokojonych usprawiedliwionych, najistotniejszych potrzeb, jak choćby tych związanych z wyżywieniem czy utrzymaniem mieszkania.

Przechodząc do analizy sytuacji materialnej pozwanego wskazać należy, że w chwili obecnej - odmiennie niż to było w dacie wytoczenia powództwa, gdy pozwany pracował jako taksówkarz w szerszym wymiarze i uzyskiwał zarobki rzędu 1.000-1.500 zł brutto zakres jego możliwości majątkowych jest znacznie ograniczony, jednak nie do tego stopnia, by nie pozwalał na opłacanie alimentów z ustalonej wysokości. Pozwany ma orzeczoną trwałą niezdolność do pracy, a jego renta w kwocie (...) zł netto miesięcznie nie pozwala mu na samodzielne utrzymanie się – nawet w zakresie podstawowym, związanym z opłaceniem opłat mieszkaniowych, mediów, zakupem ubioru czy wyżywienia. Pomimo orzeczonej całkowitej niezdolności do pracy, K. K. (1) nadal jednak pracuje w charakterze taksówkarza. Na wiarę zasługuje przedstawiona przez niego motywacja w zakresie powodów dla których nadal wykonuje to zatrudnienie – chęć kontaktu z ludźmi, niemniej skoro może pracować pozwany w ten sposób, zasady doświadczenia życiowego wskazują, że mógłby i pracować w nieco szerszym zakresie, tak, by nie tylko spełnić swe pragnienie kontaktów ze znajomymi, ale by osiągać z tej formy zarobkowania jednak wyższy dochód pozwalający na alimentację. Dodatkowo pozwany otrzymuje darowizny od swego brata, których wysokość znacznie przewyższa wskazywane przez pozwanego koszty jego leczenia. Pozwany już w okresie swej choroby ponosił wysokie koszty związane z utrzymaniem i wychowaniem małoletniej córki stron. Pozwany finansował i finansuje wiele potrzeb małoletniej powódki – zarówno tych podstawowych – związanych z zakupem ubrań, butów, materiałów do szkoły, podręczników, związanych leczeniem, zapewnianiem śniadań do szkoły i obiadów, środków pielęgnacji, jak i potrzeb drugiego rzędu – związanych z kulturą, rozrywką, zabawami, wypoczynkiem - w postaci nauki gry w tenisa, wyjść do kina, na basen, do cyrku, do restauracji i kawiarni, do K. P., wyjazdów wakacyjnych czy organizowania urodzin. Części wysokich wydatków związanych z utrzymaniem małoletniej I. K. pozwany już nie ponosi – małoletnia I. zrezygnowała już z tenisa, jazdy konnej, korepetycji. Pozwany ma też możliwość poczynienia oszczędności – choćby rzucając palenie papierosów.

W ocenie Sądu nie wszystkie usprawiedliwione w ustalonej sytuacji potrzeby I. K. są równie istotne. Skoro tylko część z nich może być zaspokojona przez zobowiązanych, powinny być to potrzeby najważniejsze. Ocena, czy potrzeby są usprawiedliwione zakłada konieczność ich wartościowania i układania według porządku stawiającego na pierwszym miejscu pokrywanie wydatków na zaspokojenie podstawowych potrzeb - wyżywienie, ubranie, mieszkanie i leczenie – jako niezbędnych dla egzystencji człowieka. W zbiegu z takimi wydatkami elementarnymi, które nie mogą być odłożone w czasie, uzasadnione dążenie do zaspokajania mniej istotnych potrzeb musi ustąpić, bądź być realizowane w ograniczonym zakresie. Dotyczy to zwłaszcza części potrzeb, mniej ważnych, nazwanych przez samego pozwanego potrzebami „drugiego rzędu” – związanymi z rozrywką, zabawami, wypoczynkiem, które mogą być nadto realizowane w innej postaci. W sytuacji, gdy małoletnia ma niezaspokojone usprawiedliwione potrzeby natury egzystencjalnej – zasadnym było zasądzenie od pozwanego odpowiedniej renty alimentacyjnej na jej rzecz, choćby miało to nastąpić kosztem dotychczasowego zaspokajania przez pozwanego części „drugorzędnych” potrzeb I. K..

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 128, 129, 133 § 1 i 135 kro orzeczono jak w punkcie I sentencji zasądzając kwotę po 200 zł miesięcznie poczynając od dnia 29.12.2015r. a w pozostałej części powództwo oddalono jako niezasadne orzekając jak punkcie II sentencji.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w trybie art. 102 kpc, gdyż jedynym dochodem małoletniej powódki są alimenty i obciążenie strony powodowej kosztami procesu byłoby nieuzasadnione.

Rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie alimentów został nadany wyrokowi z urzędu na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc, o czym orzeczono w punkcie IV sentencji.