Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Marek Szcześniak

Protokolant sekr.sądowy Karol Kotoński

Po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2018 r. w Toruniu.

przy udziale -

sprawy z powództwa A. N.

przeciwko K. W. i P. N.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanej K. W. alimenty na rzecz A. N. w kwocie 300 zł (trzysta złotych) miesięcznie poczynając od dnia 23.10.2017r. płatne z góry do dnia 5-go każdego miesiąca, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat,

II.  zasądza od pozwanego P. N. alimenty na rzecz A. N. w kwocie 300 zł (trzysta złotych) miesięcznie poczynając od 23.10.2017r. płatne z góry do dnia 5-go każdego miesiąca, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat,

III.  w pozostałej części powództwa oddala;

IV.  nie obciąża pozwanych K. W. i P. N. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz A. N.

V.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Toruniu;

VI.  wyrokowi w punktach I i II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 958/17

UZASADNIENIE

A. N. w dniu 23 października 2017 r. wniosła pozew przeciwko:

a)  K. W.,

b)  P. N.,

domagając się – po sprecyzowaniu stanowiska na rozprawie w dniu 23.04.2018 r. (k. 120 verte) – zasądzenia alimentów w kwocie po 500zł miesięcznie od każdego z pozwanych poczynając od dnia wniesienia pozwu, wskazując m.in., że jest córką pozwanych, wcześniej przebywała w placówce opiekuńczo-wychowawczej, a od stycznia 2017r. samodzielnie utrzymuje się w ramach programu indywidualnego usamodzielniania i pobiera świadczenie na kontynuowanie nauki w wysokości 500 zł miesięcznie. Ponadto utrzymuje się z prac dorywczych, lecz uzyskiwane dochody nie wystarczają na pokrycie wszystkich wydatków. Rodzice, w okresie przebywania A. N. w placówce, nie wykonywali swojego obowiązku alimentacyjnego i obecnie też nie udzielają jej wsparcia. Złożono ponadto wniosek o zasądzenie od każdego z pozwanych zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. (k. 2-10)

Pozwana K. W. wniosła o oddalenie powództwa w całości wskazując m.in., że jest osobą bezrobotną i znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, a posiada na utrzymaniu jeszcze 2 małoletnich dzieci pochodzących ze związku z P. N. – tj. mał. M. przebywającego w placówce opiekuńczo-wychowawczej oraz mał. P. umieszczonego w rodzinie zastępczej (k.84,85 i 97)

Pozwany uznał żądanie pozwu częściowo, tj. do kwoty po 200 zł miesięcznie i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie wskazując m.in., że jest osobą ubogą, przebywa w zakładzie karnym gdzie odbywa karę pozbawienia wolności, poprzednio w więzieniach nie był zatrudniony a obecnie od około kilku miesięcy wykonuje pracę odpłatną ale jego dochody są niskie. Po zakończeniu kary i opuszczeniu zakładu karnego nie będzie miał gdzie się udać, natomiast A. N. ma możliwość pracy i zarobkowania na swoje utrzymanie (k.91)

S ą d u s t a l i ł c o n a s t ę p u j e

A. N. urodziła się w dniu (...)r. i jest córką K. W. i P. N..

(dowód: odpis aktu urodzenia k. 7)

A. N. od 2006 r. do 2015 r. przebywała w rodzinie zastępczej, a od 2015 r. została przeniesiona do placówki opiekuńczo-wychowawczej. W styczniu 2017 r. opuściła placówkę i zamieszkała początkowo w mieszkaniu chronionym a później w wynajmowanym mieszkaniu.

A. N. w roku szkolnym 2017/2018 była uczennicą (...) klasy Zespołu Szkół Ogólnokształcących i (...) w T.. Zajęcia odbywały się od poniedziałku do piątku od godziny 8.00 do godz. 15.00. Zakończyła naukę w kwietniu 2018 r. i na maj br. zaplanowała przystąpienie do matury. W czerwcu br. planuje przystąpić do egzaminów zawodowych i po ich zdaniu uzyska tytuł technika organizacji reklamy. Następnie zamierza podjąć studia zaoczne w W. na kierunku dziennikarstwo i marketing, za które czesne wynosi ok. 3.000 zł za semestr.

Decyzją Starosty (...) z dnia 22 września 2017 r. przyznano A. N. świadczenie w formie pomocy na kontynuowanie nauki w kwocie (...) zł miesięcznie w czasie trwania roku szkolnego 2017/2018, tj. od dnia 1 września 2017 r. do dnia 31 sierpnia 2018 r.

A. N. pozostaje w związku z S. G., jej partner życiowy pracuje w weekendy na stacji benzynowej i jego dochód wynosi ok. (...)zł netto miesięcznie.

W dniu styczniu 2018 r. wspólnie ze swoim partnerem życiowym i inną osobą wynajęła 2-pokojowe mieszkanie. Całość opłat z tytułu najmu wynosi ok. 1.500-1.800 zł miesięcznie i A. N. jest zobowiązana do opłacania 1/3 tej kwoty. Dodatkowo płaci za internet 50 zł miesięcznie.

A. N. pracuje dorywczo. Od 19.06.2017 r. jest zatrudniona na podstawie umowy zlecenie na czas do 01 października 2018 r. w firmie (...) S.A., w której wykonuje prace biurowe, a jej wynagrodzenie wyniosło:

- w sierpniu 2017 r. ok. (...)zł netto,

- w październiku 2017 r. ok. (...) zł netto,

- w listopadzie 2017 r. ok. (...) zł netto,

- w grudniu 2017 r. ok. (...) zł netto,

- w styczniu 2018 r. ok. (...) zł netto,

- w lutym i w marcu 2018r. po ok. (...) zł netto.

Od dnia 01 maja 2017 r. do dnia 31 maja 2018 r. A. N. zatrudniona jest również w firmie (...) sp. z o.o. i jej wynagrodzenie wyniosło:

- we wrześniu 2017 r. ok. (...) zł netto,

- w październiku 2017 r. ok.(...)zł netto,

- w listopadzie 2017 r. ok. (...) zł netto,

- w grudniu 2017 r. ok. (...) zł netto,

- a od stycznia 2018 r. nie otrzymuje żadnych zleceń z K. i nie osiąga dochodów.

Zdarzały się sytuacje, że z uwagi na brak pieniędzy A. N. nie wykupiła lekarstw, które były jej potrzebne i np. w październiku 2017 r. leczyła się z powodu zapalenia krtani i dróg oddechowych oraz przeziębienia i nie wykupiła recept na łączną kwotę ok. 100 zł.

A. N. nie pozostaje w związku małżeńskim. Nie posiada dzieci. Nie jest właścicielką nieruchomości ani samochodu. Nie ma oszczędności.

Dotychczas rodzice A. N. nie wspierali córki finansowo.

(okoliczności bezsporne k.2-5,17,41-50,84-85,119,120)

(dowód: decyzja Starosty (...) k.8-9,

zaświadczenie ze szkoły k.10,

zaświadczenie o dochodach k.61,70-73,

umowa najmu k.62-69,

umowy zlecenia k. 74-75,76-80,

zeznania świadka S. G. k. 119-120)

K. W. mieszka w miejscowości S. w swoim mieszkaniu, które ma 2 pokoje. Zamieszkuje ze swoim obecnym partnerem życiowym. Partner kupuje żywność a ona uiszcza opłaty za mieszkanie, które wynoszą: za czynsz 145 zł miesięcznie, za wodę ok. 60-80 zł miesięcznie, a za prąd ok. 120 zł miesięcznie. Obecnie ma zadłużenie z tytułu nieopłacenia rachunków za wodę w wysokości 900 zł a z tytułu opłat za mieszkanie w wysokości 1.500 zł.

K. W. korzysta ze środków z pomocy społecznej. W okresie od 1 lipca 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. otrzymywała świadczenia z GOPS w R. w formie: zasiłku celowego, zasiłku okresowego z powodu bezrobocia oraz zasiłku na zakup żywności. Łączna wysokość świadczeń wyniosła w czasie w/w 6 miesięcy ok. (...)zł.

Posiada wykształcenie podstawowe, obecnie jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna, a ostatnią ofertę pracy otrzymała pół roku temu lecz po wstępnym spotkaniu pracodawca nie zaoferował jej zatrudnienia.

W lipcu 2016 r. K. W. podejmowała dorywcze prace polowe u rolnika. Pracowała przez kilka dni w miesiącu i otrzymywała wynagrodzenie (...) zł za godzinę, tj. dziennie ok. (...)zł.

W maju 2017 r. stwierdzono u K. W. cukrzycę typu II, ale nie ubiega się ona o stwierdzenie niezdolności do pracy gdyż może wykonywać inne prace niż praca na polu.

K. W. oprócz córki A. N. ma jeszcze trzech synów, tj. D. W. ur. (...). w T., M. ur. (...). w B. i P. ur. (...). w B.. Dwaj młodsi synowie są dziećmi P. N..

Małoletni P. przebywa w rodzinie zastępczej, a małoletni M. jest umieszczony w placówce opiekuńczo-wychowawczej w G..

Najstarszy syn K. W. liczący ok. (...) lata jest samodzielny życiowo i obowiązek alimentacyjny wobec niego już wygasł.

P. N. oprócz 3 dzieci ze związku z K. W. ma jeszcze córkę w wieku ok. (...) lat, a która nie utrzymuje z nim kontaktu.

(okoliczności bezsporne: k.84-86,97)

(dowód: zaświadczenie z GOPS w R. k.81)

P. N. przebywa w Areszcie Śledczym w B. gdzie odbywa karę kilku lat pozbawienia wolności za przestępstwa umyślne. Koniec kary przypada na dzień 21.11.2018r.

Od 15 listopada 2017 r. pracuje i jest zatrudniony w firmie (...) a jego wynagrodzenie wyniosło:

- w listopadzie 2017 r. kwotę (...)zł brutto, a po obowiązkowych potrąceniach, w tym m.in. z tytułu podatku i składek ZUS oraz składek na fundusze a także zajęcia komorniczego, otrzymał do dyspozycji ok. (...) zł.

- w grudniu 2017 r. ok. (...)zł brutto, a po obowiązkowych potrąceniach, w tym m.in. z tytułu podatku i składek ZUS oraz składek na fundusze a także zajęcia komorniczego, otrzymał do dyspozycji ok. (...) zł.

- w styczniu 2018 r. kwotę (...)zł brutto, a po obowiązkowych potrąceniach, w tym m.in. z tytułu podatku i składek ZUS oraz składek na fundusze a także zajęcia komorniczego, otrzymał do dyspozycji ok. (...) zł.

Wcześniej przebywając w zakładzie karnym nie był zatrudniony odpłatnie.

(okoliczności bezsporne: k.91,111,116,117)

(dowód: dane z systemu NOE-SAD k.30-31,

pismo AŚ w B. k. 59,98-99

zaświadczenie o zarobkach k. 92-93

informacja z KRK k.106-109)

S ą d z w a ż y ł c o n a s t ę p u j e

Powyższy stan faktyczny ustalono m.in. na podstawie zeznań świadka, które uznano za wiarygodne, gdyż były spójne, logiczne i znalazły potwierdzenie, w odpowiednim zakresie, w stosownych dokumentach urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kodeksu postępowania cywilnego – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone.

Na podsatwie art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte pozwie, pismach procesowych złożonych w sprawie oraz przytoczone w ramach informacyjnego wysłuchania stron, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym.

Zgodnie z przepisami art. 128, 129, 133 § 1 oraz art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że pozwani – jako rodzice – powinni ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem ich dorosłej córki w postaci: zakupu wyżywienia, ubioru, opłat mieszkaniowych, wydatków dotyczących jej stanu zdrowia i związanych z edukacją, a także innych wydatków niezbędnych do jej prawidłowego rozwoju i wychowania.

Stosownie do stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w uchwale z dnia 9.11.1994r., sygn. akt IIICZP 138/94, podstawę obliczenia wysokości alimentów stanowi dochód netto (a nie brutto) zobowiązanego (OSNC z 1995r., Nr 3, poz. 43, glosy aprobujące Tadeusz Smyczyński OSP 1995r. Nr 9, poz. 194 oraz Zdzisław Krzemiński „Monitor Prawniczy” z 1995r., Nr 4, str. 113).

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14.11.1997r., sygn. akt III CKN 217/97 (Prokuratura i Prawo z 1998r., Nr 9, poz. 28) wskazano, iż:

„Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku "troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka" i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (art. 96 krio). Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności - przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, przy czym przyjmuje się, że nie można tego oczekiwać od dziecka małoletniego. Z tej przyczyny w odniesieniu do dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy pod uwagę to, czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki. Przeciwne stanowisko prowadziłoby do zahamowywania, a co najmniej znacznego utrudniania dalszego rozwoju dziecka, a to przez pozbawianie go środków materialnych niezbędnych do kontynuowania nauki po osiągnięciu pełnoletności, pozostawałoby zatem w sprzeczności ze wspomnianym wyżej podstawowym obowiązkiem rodzicielskim.”

Natomiast w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14.11.1997r., sygn. akt III CKN 257/97 (OSNC z 1998r., Nr 4, poz. 70) stwierdzono, że przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy także pod uwagę, czy wykazują one chęć dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nie nauki.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8.08.1980r., sygn. akt III CRN 144/80 (OSNC z 1981r., Nr 1, poz. 20) wyjaśnił, że:

„Rodzice nie są obowiązani dostarczać środków utrzymania dziecku, które, będąc już przygotowane należycie do wykonywania przez nie odpowiedniego dla niego zawodu, podejmuje dla podniesienia swych kwalifikacji dalsze kształcenie się, ale w studiach się zaniedbuje, nie robi należytych postępów, nie otrzymuje obowiązujących zaliczeń, nie zdaje w terminie przepisanych egzaminów, a zwłaszcza jeżeli z własnej winy powtarza lata studiów i wskutek tego nie kończy studiów w przewidzianym programem okresie”.

Ponadto w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17.12.1976r., sygn. akt III CRN 280/76 (OSP z 1977r., Nr 11, poz. 196) wskazano m.in., że prawo do dalszego pobierania alimentów przysługuje dziecku pełnoletniemu które już posiada określone kwalifikacje zawodowe a które podjęło studia, o ile wiek dziecka nie przekracza znacznie normalnego wieku osób rozpoczynających studia wyższe.

Analiza w/w przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz orzeczeń Sądu Najwyższego dotyczących obowiązku alimentacyjnego prowadzi do wniosku, że obowiązek alimentacyjny rodziców wobec pełnoletniego uczącego się dziecka istnieje wówczas gdy wiek dziecka nie odbiega znacząco do wieku osób które podejmują naukę w zwykłym trybie (tj. bez opóźnień edukacyjnych) a ponadto pełnoletnie dziecko wykazuje chęć nauki i jego osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki.

A. N. ma (...) lat i obecnie ukończyła naukę w 4-letnim technikum. W chwili obecnej jej nauka przebiega bez opóźnień. Podejmuje ona prace dorywcze a otrzymywane w ten sposób wynagrodzenie przeznacza na zaspokojenie części swoich usprawiedliwionych potrzeb. Nie uzyskuje jednak stałych dochodów za swoją pracę w takiej wysokości która pozwalałaby na zaspokojenie wszystkich wydatków dotyczących jej utrzymania.

Ocena materiału procesowego zgromadzonego w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku, że w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanej K. W. znajduje się płacenie po 300 zł miesięcznie alimentów dla córki A. tytułem finansowania części wydatków związanych z utrzymaniem córki.

Pozwana wskazywała, że od długiego czasu nie pracuje, jest zarejestrowana jako bezrobotna i jedynym dochodem są otrzymywane świadczenia z pomocy społecznej, w związku z czym nie stać jej na płacenie alimentów dla córki.

Zjawisko bezrobocia i przejściowy brak pracy nie oznacza, że pozwana nie posiada możliwości zarobkowych – konkurencja na rynku pracy jest bowiem stałym elementem gospodarki wolnorynkowej a trudności w znalezieniu zatrudnienia są typowym zjawiskiem.

Stan zdrowia pozwanej nie uniemożliwia podjęcia zatrudnienia – pozwana ma co prawda cukrzycę typu II ale, jak sama przyznała, nie ubiega się o orzeczenie o niezdolności do pracy ponieważ może wykonywać pracę.

Natomiast faktem powszechnie znanym jest okoliczność, że urzędy pracy dysponują ofertami pracy dla kobiet nie posiadających kwalifikacji zawodowych, a oferowane wynagrodzenie za pracę na cały etat nie może być niższe niż najniższe wynagrodzenie za pracę.

Wobec tego sąd uznał, że w zakresie możliwości zarobkowych pozwanej znajduje się uzyskiwanie wynagrodzenia za pracę w wysokości najniższego wynagrodzenia, które w 2018r. wynosi 2.100 zł brutto tj. ok. 1.530 zł netto miesięcznie.

Określając wysokość alimentów dla dorosłej córki należało uwzględnić fakt, że pozwana posiada na utrzymaniu jeszcze 2 młodszych dzieci, tj. synów M. i P., wobec których też jest obciążona obowiązkiem alimentacyjnym.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 128, art. 129 § 1, art. 133 § 1, art. 135 § 1 i 2 kro orzeczono jak w punkcie I sentencji.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 26.05.1995r., sygn. akt III CZP 178/94, możliwości zarobkowe zobowiązanego do alimentacji, który odbywa karę pozbawienia, ustala się według zasad określonych w art. 135 kro; z uwagi na okoliczności sprawy sąd może nie uwzględnić niekorzystnej zmiany dla możliwości zarobkowych zobowiązanego, jaką spowodowało umieszczenie go w zakładzie karnym (OSNC z 1995r., Nr 10, poz.136)

Analiza materiału procesowego zgromadzonego w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku, że obecnie w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego P. N. znajduje się płacenie po 300 zł miesięcznie alimentów dla córki A. tytułem finansowania części wydatków związanych z jej utrzymaniem.

Ponieważ w granicach możliwości zarobkowych pozwanego leżało uzyskiwanie wynagrodzenia w czasie gdy przebywał na wolności, to pozbawienie się przez pozwanego możliwości osiągania tych dochodów w wyniku osadzenia w zakładzie karnym za popełnione przestępstwa umyślne, nie zwalnia go z obowiązku łożenia na utrzymanie swojej dorosłej córki.

Gdyby pozwany przebywał na wolności, to mógłby wykonywać pracę i otrzymywać dochody na poziomie co najmniej najniższego wynagrodzenia za pracę, które w 2018r. wynosi 2.100 zł brutto tj. ok. 1.530 zł netto miesięcznie.

Pozwany jest osadzony w Areszcie Śledczym ale od listopada 2017r. pracuje i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie którego wysokość od 2018r. wynosi (...)zł brutto miesięcznie – z tym, że po dokonaniu obowiązkowych potrąceń m.in. z tytułu:

- podatku dochodowego i składek ZUS,

- potrąceń z art. 125 i następnych kodeksu karnego wykonawczego tj. m.in. składek na Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej (FPP) i Funduszu Aktywizacji Zawodowej Skazanych oraz Rozwoju Przywięziennych Zakładów Pracy (FAZSoRPZP),

- zajęcia komorniczego,

otrzymuje on do dyspozycji ok.(...)zł miesięcznie.

Określając wysokość alimentów dla dorosłej córki należało uwzględnić fakt, że pozwany posiada na utrzymaniu jeszcze 2 młodszych dzieci, tj. synów M. i P., wobec których też jest obciążony obowiązkiem alimentacyjnym.

Z tych względów na podstawie art. 128, art. 129 § 1, art. 133 § 1, art. 135 § 1 i 2 kro orzeczono jak w punkcie II sentencji.

Wymaga podkreślenia, że do zasądzonej kwoty po 300 zł miesięcznie alimentów od każdego z rodziców, czyli w sumie 600 zł miesięcznie, należy doliczyć dochody powódki po kilkaset złotych miesięcznie które uzyskuje ona ze swoich prac dorywczych. W rezultacie oba powództwa oddalono w pozostałym zakresie – to jest ponad kwoty po 300 zł miesięcznie – jako niezasadne, orzekając jak w punkcie III sentencji.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na mocy art. 102 kpc nie obciążając pozwanych obowiązkiem ich zwrotu na rzecz powódki, z uwagi na trudną sytuację materialną pozwanych, orzekając jak w punkcie IV sentencji.

O kosztach sądowych orzeczono na mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jt. Dz.U. z 2016r., poz. 623 ze zm.) w związku z art. 102 kpc w części dotyczącej pozwanych, a na mocy art. 113 ust. 2 i 4 w/w ustawy w części dotyczącej powódki, orzekając jak w punkcie V sentencji.

Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi z urzędu, w części zasądzającej alimenty, w trybie art. 333 § 1 pkt 1 kpc, orzekając jak w punkcie VI sentencji.