Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

W. M. N. działając osobiście i w imieniu małoletniego N. M. N. w dniu 26 lipca 2023r. wniosła pozew przeciwko pozwanemu M. C. (1) domagając się m.in.:

1.  ustalenia, że pozwany M. C. (1) jest ojcem mał. N. M. N.,

2.  ustalenia, że małoletni N. M. N. będzie nosił nazwisko ojca, tj. (...),

3.  pozbawienia pozwanego M. C. (1) władzy rodzicielskiej nad małoletnim, a z ostrożności procesowej powierzenia matce małoletniego powoda wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnim, a pozwanemu ograniczenie tej władzy do współdecydowania o religii małoletniego (k. 513 i k. 520v)

4.  zasądzenia od pozwanego M. C. (1) na rzecz mał. N. M. N. alimentów w wysokości 3.000 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki mał. W. M. N., do każdego 10-go dnia miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

5.  zasądzenia od pozwanego M. C. (1) na rzecz powódki W. M. N. kwoty 9.389,30 zł tytułem zwrotu wydatków związanych z ciążą i porodem i połogiem

6.  zasądzenia od pozwanego M. C. (1) na rzecz powódki W. M. N. kosztów trzymiesięcznego utrzymania matki w okresie porodu w kwocie 8.604,61 zł,

7.  zasądzenia od pozwanego M. C. (1) na rzecz powódki W. M. N. kosztów tłumaczenia przysięgłego stron w wysokości 354,24 zł.

W uzasadnieniu wskazano m.in., małoletni powód urodził się (...) w T., strony procesu od lutego 2021r. pozostawały w nieformalnym związku, zaś W. M. N. nie utrzymywała kontaktów fizycznych z żadnym innym mężczyzną poza pozwanym. W okresie poczęcia dziecka, tj. w (...). strony pozostawały nadal w nieformalnym związku. Zdaniem W. M. N. pozwany od początku ciąży wiedział, że faktycznie jest ojcem, ale nie pasowało to do jego stylu życia i nie chciał ponosić odpowiedzialności związanej z byciem ojcem. Zdaniem powódki M. C. (1) nie dokładał się do jej utrzymania ani nie okazywał żadnego wsparcia. Po narodzinach dziecka pozwany zaczął wykazywać nieznaczne zainteresowanie synem, jednak nie chciał dobrowolnie uznać dziecka ani łożyć na jego utrzymanie. Zdaniem W. M. N. miesięczne wydatki na dziecko wynoszą ok. 2.400 zł i kształtują się następująco: pampersy, środki higieny – ok. 300 zł, kosmetyki, środki czystości – ok. 100 zł, wyżywienie (mleko N. (...)) – ok. 350 zł, opieka medyczna (w tym dodatkowe szczepienia) – ok. 200 zł, odzież – ok. 300 zł, akcesoria dla niemowląt (smoczki, gryzaczki, butelki) – ok. 150 zł, leki, witaminy - ok. 100 zł, udział dziecka w kosztach utrzymania mieszkania – ok. 1000 zł. Powódka wskazała, że obecnie jest osobą bezrobotną, jej umowa wygasła wraz z narodzinami syna, a znalezienie pracy w obecnej sytuacji jest znacząco utrudnione, albowiem musi zajmować się dzieckiem. W. M. N. wskazała, że nie ma w Polsce rodziny, więc najprawdopodobniej, by samej pracować, będzie musiała zatrudnić opiekunkę, co przy obecnych stawkach godzinowych będzie wydatkiem ok. 3.760 zł miesięcznie.

Zdaniem W. M. N. pozwany M. C. (1) jest zatrudniony w (...) K. jako (...), ukończył studia wyższe na Uniwersytecie (...) w B. na kierunku zarzadzanie HR, Zdaniem powódki zarobki pozwanego wynoszą 5.500 zł netto miesięcznie, a przy zdobytym wykształceniu w (...) i (...), przy znajomości języka angielskiego i niemieckiego jego możliwości zarobkowe są znacząco wyższe.

W odpowiedzi na pozew M. C. (1) wniósł o:

- uznanie, że jest ojcem małoletniego powoda,

- nadanie dziecku nazwiska składającego się z nazwiska matki i dołączonego do niego nazwiska ojca – w przypadku pozbawienia pozwanego władzy rodzicielskiej,

- pozostawienie obojgu rodzicom pełni władzy rodzicielskiej, ewentualnie ograniczenie pozwanemu władzy rodzicielskiej do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka, w szczególności w zakresie leczenia, edukacji, wyjazdów zagranicznych,

- zasądzenie alimentów w kwocie 800 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletniego powoda do 15 dnia danego miesiąca,

- oddalenie powództw w pozostałym zakresie,

- nieobciążanie pozwanego kosztami postępowania wywołanego powództwem małoletniego powoda,

- zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany wskazał, że wielokrotnie – tak w okresie ciąży powódki, jak i po narodzinach małoletniego pomagał jej, jak i uczestniczył w życiu małoletniego powoda. Pozwany wskazał, że w związku z ciążą powódki zdecydował się zostać w Polsce na stałe, zaproponował jej zamieszkanie w jego rodzinnym domu w P., pomógł w przeprowadzce, pomógł w wynajęciu mieszkania, zawoził powódkę do przychodni, do ginekologa, do szpitala. Po porodzie powódka miała zamieszkać wraz z małoletnim synem w P., nie ponosiła żadnych kosztów z tym związanych. Po wyprowadzce powódki z synem z P. i powrocie do wynajmowanego mieszkania w T. powódka i małoletni syn mogli nadal liczyć na pomoc pozwanego, pozwany wskazał, że miał regularny kontakt z synem, często sprawował nad nim samodzielnie opiekę i pomagał w tym zakresie powódce. Zdaniem pozwanego był on stale obecny i zaangażowany w życie dziecka i powódki, miał z nimi stały kontakt, widywał się z dzieckiem, był żywo zainteresowany jego losem, pomagał w codziennych sprawach, zakupach. Zdaniem pozwanego w realiach niniejszej sprawy nic nie przemawia za rozstrzygnięciem o pozbawieniu go władzy rodzicielskiej, a jego udział w procesie wychowawczym syna stron jest wręcz niezbędny, zgodny z dobrem dziecka. Zdaniem pozwanego wskazywane w pozwie koszty utrzymania małoletniego syna stron jest znacznie zawyżone, w szczególności w zakresie wydatków z tytułu opieki medycznej i leków. Pozwany wskazał, że sytuacja majątkowo – finansowa powódki jest bardzo dobra, jest ona osobą dobrze sytuowaną, zamożną i jednocześnie nie liczącą się z wydatkami, jego zaś możliwości majątkowe i zarobkowe nie pozwalają na płacenie alimentów na rzecz małoletniego powoda wyższych niż 800 zł miesięcznie. M. C. (1) wniósł także o oddalenie powództwa w zakresie zasądzenia na rzecz powódki kwoty 8.604,61 zł tytułem kosztów jej trzymiesięcznego utrzymania w okresie porodu i kwoty 9.389,30 zł tytułem wyprawki, wskazując że do dnia porodu pozostawała ona zatrudniona na umowę o pracę, zatem przysługiwało jej albo wynagrodzenie albo świadczenia z ubezpieczenia społecznego, zaś po narodzinach dziecka pobierała zasiłek macierzyński z ZUS, a więc w wyniku ciąży i porodu jej sytuacja finansowa nie uległa na tyle pogorszeniu, by uzasadniać zwrot przez niego całości wydatków w tym okresie, a jedynie w rozmiarze odpowiadającym okolicznościom. Pozwany wskazał, że sytuacja majątkowo – finansowa stron diametralnie różni się – na korzyść powódki, powinien więc w istocie partycypować we wskazanych wydatkach stosownie do własnych możliwości zarobkowych i majątkowych oraz możliwości zarobkowych i majątkowych matki dziecka. Zdaniem pozwanego w okresie porodu przyczyniał się on do utrzymania powódki i dziecka – mieszkali oni w jego domu rodzinnym bez ponoszenia z tego tytułu jakichkolwiek wydatków, on zaś służył również w tym zakresie powódce swoimi osobistymi staraniami. Pozwany wskazał, że również on pokrywał wydatki związane z ciążą i porodem – kupił przewijak, bujak elektryczny i wiele innych przedmiotów, zawoził powódkę do lekarzy, robił zakupy, przywoził do szpitala niezbędne artykuły, sfinansował jedną turę szczepień dziecka.

S ą d u s t a l i ł c o n a s t ę p u j e

Małoletni N. C. urodził się (...) w T. i jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...).

Dowód: wyrok częściowy z dnia 31.07.2024r. – k. 468 akt

Strony pozostawały w nieformalnym związku od lutego 2021r., powódka – narodowości (...) - mieszkała początkowo w T., następnie w Ł.; pozwany od 2022r. przebywał na terenie (...), gdzie studiował. Będąc w ciąży z pozwanym powódka czuła się samotna i opuszczona, nie czuła w pozwanym i w jego rodzinie oparcia; pozwany był niechętny do bycia ojcem, założenia rodziny, nie chciał ponosić odpowiedzialności związanej z ojcostwem, skrywał początkowo przed rodziną informację, że powódka jest w ciąży. W okresie ciąży W. M. N. członkowie rodziny pozwanego J. T. (1) i J. T. (2) odwiedzali powódkę oraz udzielali jej pomocy np. przy większych zakupach. W związku z ciążą W. M. N. pozwany w sierpniu 2022r. postanowił powrócić do Polski na stałe, zamieszkał z rodzicami i bratem w P.; powódka zdecydowała się na przeprowadzkę z Ł. do T.. Pozwany szukał mieszkania dla powódki według jej oczekiwań, kontaktował się z pośrednikami, brał udział w negocjacjach – ostatecznie powódka wynajęła mieszkanie na osiedlu (...); w zorganizowaniu przeprowadzki do T. pomogła powódce także rodzina pozwanego. Od września 2022r. pozwany posiadając samochód pomagał W. M. N. - zawoził ją na badania do przychodni (...), do ginekologa w T. i B., do szpitala w związku z akcją porodową, następnie dowoził wodę, ubrania i rzeczy dziecka do szpitala; ojciec pozwanego odebrał powódkę i noworodka ze szpitala. Po porodzie na zaproszenie pozwanego i jego rodziny W. M. N. zamieszkała wraz z nimi w domu w P.. M. C. (1) powątpiewał w swe ojcostwo odnośnie małoletniego syna powódki, wykonał więc testy DNA, które fakt jego ojcostwa potwierdziły. Pozwany i jego rodzice urządzili dla małoletniego powoda stanowisko do przewijania, kupili bujak elektryczny, fotelik samochodowy, kupowali pieluchy i szereg pomniejszych przedmiotów dla matki i dziecka. Powódka wraz z N. przebywali w P. do czerwca 2023r. - przez cały ten okres nie ponosiła żadnych wydatków z tym związanych. Jednocześnie korzystała z pomocy pozwanego i jego rodziny w opiece i pielęgnacji nad synem stron. W marcu 2023r. W. M. N. udała się na ok. dwa tygodnie do (...) pozostawiając małoletniego syna pod opieką ojca. W 2023r. relacje stron ulegały pogorszeniu, zaczęło dochodzić do kłótni, W. M. N. czuła się niekomfortowo w P., popadła w konflikt z bratem pozwanego, pozwany zażądał, by zaczęła dokładać się finansowo do opłat mieszkaniowych, finalnie w czerwcu 2023r. wyprowadziła się z P. do wciąż wynajmowanego mieszkania. Pozwany utrzymuje kontakt z synem, odwiedza małoletniego i powódkę 2 – 3 razy w tygodniu, w czasie pobytów małoletniego w szpitalu zawsze go odwiedzał, jeździł z małoletnim na rehabilitacje, był z W. M. N. w B., C., kilkakrotnie w G..

Pomiędzy powódką a pozwanym często dochodzi do sprzeczek, konfliktów na różnych płaszczyznach. M. C. (1) obawia się tego, że W. M. N. wyjedzie z ich synem na stałe z Polski, nie chce wyrazić zgody na wyrobienie małoletniemu paszportu.

Dowody:

Korespondencja pomiędzy stronami wraz z tłumaczeniem – k. 14 – 69,75 – 107 akt

dokumentacja fotograficzna – k. 202-220 akt,

potwierdzenie wykonania operacji przez pozwanego - k. 221,

potwierdzenia dokonanych zakupów przez pozwanego, paragony – k. 222-225 akt,

zeznania świadka M. J. – k. 463v – 465 akt,

zeznania świadka J. T. (1) – k. 493 - 493v akt,

zeznania świadka S. C. – k. 492 – 493, 493v - 495 akt,

zeznania świadka M. C. (2) – k. 495 – 496 akt,

zeznania świadka M. D. – k. 511v – 513 akt,

zeznania powódki W. M. N. – k. 465 – 466, 556 – 559v akt

zeznania pozwanego M. C. (1) – k. 466 – 466v, 568 – 571v akt

Koszty trzymiesięcznego utrzymania W. M. N. w okresie porodu obejmowały koszty wyżywienia – ok. 1950 zł, opłat za mieszkanie – 6.654 zł, opłat za energię elektryczną 209,64 zł, internet – ok.240 zł, telefon – 60 zł, bilety komunikacji miejskiej – ok. 40 zł.

W związku z ciążą powódka poniosła wydatki m.in. na: wizyty prywatne u ginekologa – 520 zł, dodatkowe badania – 62 zł odzież i bieliznę ciążową – 136 zł, lekarstwa, witaminy dla siebie – 315,21 zł, pomoc położnej – 1050 zł, ubranka dla dziecka – 864,99 , wózek –1472 zł, chodzik – 189, stół do przewijania – 214 , łóżeczko – 578,76 zł, akcesoria niemowlęce – 2350,98 zł, jedzenie dla noworodka – 461,36 zł, szczepienia – 1275 zł. Łączny koszt tzw. wyprawki wyniósł ok. 9400 zł.

Małoletni N. C. ma obecnie (...) i od (...). uczęszcza do prywatnego żłobka (...) , za który stała opłata – łącznie z wyżywieniem - wynosi 1850 zł miesięcznie. Wpisowe do żłobka wyniosło 400 zł. Żłobek położony jest w pobliżu mieszkania powódki, zapisanie małoletniego do tej placówki nastąpiło za zgodą pozwanego. Dziecko może w nim przebywać w godzinach 08.00-16.00, pobyt dziecka w żłobku po godzinie 16:00 jest dodatkowo płatny – 50 zł za godzinę. Pomimo zapewnienia posiłków w żłobku W. M. N. przyrządza lub kupuje synowi dodatkowe przekąski. Powódka złożyła wniosek o dofinansowanie pobytu małoletniego syna w żłobku kwotą 400 zł, czeka na jego rozpoznanie.

Małoletni jest dzieckiem ogólnie zdrowym, jednak już trzykrotnie trafił do szpitala, albowiem w czasie choroby zaistniała taka konieczność. W. M. N. nie dopełniła formalności związanych ze zgłoszeniem małoletniego do ubezpieczenia zdrowotnego; za dwa pierwsze pobyty w szpitalu wystawiono jej rachunki opiewające na kwoty 6.082,50 zł i 7.100 zł. Należności te rozłożono powódce na raty – w obu przypadkach w kwotach po ok. 200 zł miesięcznie. Z uwagi na powzięcie informacji, że małoletni nie posiada żadnego ubezpieczenia – powódka wykupiła prywatną polisę ubezpieczeniową dla syna. Ubezpieczenie zostało wykupione w firmie (...), miesięczny jego koszt to 305 zł. Po uprawomocnieniu wyroku częściowego w niniejszej sprawie pozwany M. C. (1) „dopisał” małoletniego syna do swego ubezpieczenia pracowniczego, ostatni więc pobyt małoletniego w szpitalu był więc bezpłatnym. Małoletni powód musi zostać zdiagnozowany neurologicznie, pomimo wykupienia ubezpieczenia powódka zamierza skorzystać z prywatnej wizyty u neurologa, której koszt wynosi 350 zł.

N. C. mieszka z matką w wynajmowanym mieszkaniu położonym w T. przy ul. (...). Na wydatki związane z mieszkaniem składają się: czynsz najmu i opłaty czynszowe – łącznie 2400 zł miesięcznie (opłaty czynszowe 534,54 zł) , prąd – ok. 150 zł miesięcznie, internet – 90 zł miesięcznie

Na pozostałe miesięczne koszty związane z zaspokajaniem usprawiedliwionych potrzeb małoletniego składają się:

- wyżywienie ok. 700 zł,

- mleko modyfikowane 300 – 400 zł

- odzież ok. 200 – 250 zł,

- pieluchy, środki higieny, środki czystości ok. 450 zł

- leki, witaminy ok. 100 zł,

- zabawki, rozrywka – 100 – 200 zł

Małoletni nie posiada majątku mogącego przynosić mu jakikolwiek dochód. Powódka pobiera na syna świadczenie wychowawcze 800+.

Dowody: Paragony – k. 70 – 74 akt,

potwierdzenia transakcji z konta powódki – k. 11 – 118 akt,

potwierdzenia zakupów, faktury, paragony – k. 119 – 154 akt,

potwierdzenia przelewów za żłobek – k. 415 – 417, 422 akt,

umowa o świadczenie usług w żłobku – k. 418 – 420 akt,

potwierdzenie opłat za wpisowe w żłobku – k. 421 akt,

karta informacyjna ze szpitala – k. 423 – 424 akt,

przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 425 akt,

pismo ze szpitala – k. 426 akt,

potwierdzenia przelewów za pobyt w szpitalu – k. 427 akt,

umowa ubezpieczenia w (...). – k. 429 akt,

potwierdzenie przelewu za ubezpieczenie – k. 430 akt

paragony za lekarstwa – k. 523 – 524 akt,

informacja o podwyżce czynszu – k. 525 akt,

faktura za prąd – k. 526

zeznania powódki W. M. N. – k. 465 – 466, 556 – 559v akt

W. M. N. ma obecnie (...), pracowała dotąd w Polsce w okresie od (...) do (...)w ramach umowy o pracę, w (...) Sp. z o.o. jako nauczyciel szkoły podstawowej. Jej stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania z upływem czasu na który umowa była zawarta. W 2021r. dochód powódki wyniósł 446,70 zł, w 2022 roku wyniósł 82.518 zł, w 2023r. wyniósł 79.762,37 zł W okresie od (...) do (...) W. M. N. pozostawała na zasiłku macierzyńskim. W 2022r. kwota wypłaconego zasiłku wynosiła 2.659,30 zł, w 2023r. łączna kwota wypłaconego powódce zasiłku wyniosła 66.292,55 zł. Aktualnie powódka zarejestrowana jest w Urzędzie Pracy w T. jako bezrobotna. Zgromadzone przez powódkę oszczędności są na wyczerpaniu, obecnie dysponuje kwotą ok. 8.000 zł. W. M. N. nie włada językiem polskim, co przysparza jej trudności na rynku pracy. Powódka zamierza udzielać prywatnych lekcji języka angielskiego, obecnie reklamuje się z tą ofertą na mediach społecznościowych.

Dowody: świadectwo pracy – k. 156 akt

zaświadczenie z ZUS – k. 236 akt,

informacja z ZUS – k. 333 akt,

pit 37 za rok 2021 – k. 340-341 akt,

pit za 2022r. – k. 342-347 akt,

pit za 2023r. – k. 348 – 349 akt,

historie rachunków bankowych powódki – k. 350 – 391, 447 – 452 akt,

zeznania świadka K. L. – k. 459v – 461 akt,

zeznania świadka M. G. – k. 461 – 463 akt,

zeznania powódki W. M. N. – k. 465 – 466, 556 – 559v akt

zeznania świadka M. D. – k. 511v – 513 akt,

M. C. (1) ma obecnie (...), pracuje aktualnie w (...) Sp. z o. o. w charakterze rekrutera. Pozwany w głównej mierze pracuje zdalnie, jednakże raz na kwartał musi stawiać się w siedzibie pracodawcy w K. lub W.. Ponosi wówczas koszt takiego dojazdu w kwocie ok. 200 zł, w przypadku spotkań kilkudniowych opłacić musi koszt noclegów. Podczas tych wyjazdów pozwany spotyka się ze znajomymi, współpracownikami. W 2022r. dochód pozwanego po odliczeniach wyniósł 33.341,02 zł. Obecnie zarobki pozwanego wynoszą ok. 6.000 zł netto miesięcznie, w początkowym okresie trwania postępowania były one nieznacznie niższe i wynosiły ok. 5700 zł netto. Pozwany studiował początkowo w(...) jednakże studia te okazały się zbyt drogimi więc kontynuował jej w (...). Z tytułu rozpoczęcia studiów w (...)na pozwanym ciąży zobowiązanie do zapłaty (bezterminowo) 64 (...)miesięcznie tytułem pożyczki studenckiej. Dowiedziawszy się o tym, że W. M. N. jest w ciąży pozwany wrócił do Polski, przerwał studia na etapie osiągniętego licencjatu. Nie zgromadził dotąd istotnego doświadczenia zawodowego ani umiejętności, zna język angielski i niemiecki. Pracodawca wymaga od niego kontynuowania studiów dla możliwości dalszego zatrudnienia, awansu, osiągania wyższych zarobków. Pozwany do maja 2025r. spłaca w comiesięcznych ratach w wysokości 401,42 zł komputer zakupiony w styczniu 2023r. na potrzeby pracy zdalnej. M. C. (1) mieszka wraz z bratem w domu swoich rodziców w P.. Rodzice pozwanego przebywają w Niemczech, do domu w P. wracają okresowo. Ich wymogiem jest, by M. C. (1) wraz z bratem ponosili koszty eksploatacyjne domu, pozwany z bratem tak czynią dokonując opłat po połowie. Całkowite koszty eksploatacyjne domu wynoszą: opłaty za gaz – 200 zł miesięcznie w okresie letnim, ok. 1350 zł w okresie zimowym, internet – 90 zł miesięcznie, wywóz śmieci – 30 zł miesięcznie, opłaty za zużycie wody, ścieki, prąd – ok. 250 zł miesięcznie. M. C. (1) leczy się w związku z astmą i alergiami. W tym celu z jego wynagrodzenia potrącana jest składka na pakiet medyczny – w kwocie ok. 120 zł miesięcznie.

Pozwany wydaje ok. 130 zł miesięcznie na leki, nadto regularnie dojeżdża do B. na zabiegi odczulające. Pozwany nie może spożywać laktozy, musi stosować dietę, koszt jego wyżywienia wynosi ok. 1200 zł miesięcznie. Na zakup odzieży i obuwia pozwany wydaje średnio ok. 200 zł miesięcznie, na środki czystości, higienę -ok. 100 zł miesięcznie. Pozwany jest współwłaścicielem 23 letniego samochodu marki L., auto to jest już wysłużone, na jego naprawę pozwany zaciągnął pożyczkę w kwocie 3000 zł. Miesięczna rata tej pożyczki wynosi 380 zł, do spłaty pozostało mu jeszcze 2.100 zł. Pozwany dojeżdża tym autem do syna, miesięczny koszt benzyny wynosi ok. 1.000 zł. Po wydaniu postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego małoletniego powoda, pozwany nie był przygotowany na jednorazową zapłatę, zaciągnął pożyczkę bankową w kwocie ok. 12.000 zł. Następczo, w sposób nieformalny pożyczki w takiej kwocie udzielił M. C. (1) jego ojciec, by syn szybko spłacił pożyczkę bankową i nie ponosił kosztów jej obsługi. Pozwany spłaca nieregularnie tę pożyczkę ojcu, w ramach jej zwrotu pojechał w trakcie urlopu do Niemiec, by pomóc ojcu w pracy.

Dowody: Pit za 2022r. k. 237-241 akt,

zaświadczenia o zarobkach – k. 242-244, 437 – 443 akt,

faktura za komputer – k. 246 akt,

potwierdzenie wykonania operacji – spłaty raty za komputer – k. 247,

potwierdzenie wykonania operacji – zaciągnięcia pożyczki bankowej – k. 248 akt,

dowód rejestaracyjny pojazdu – k. 249 – 251 akt,

bilet PKP – k. 252 akt,

potwierdzenie wykonania operacji – opłata za wodę i ścieki – k. 253 akt,

faktura za gaz – k. 254,

dokumentacja lekarska, recepty – k. 256 – 266 akt,

pit za 2023r. - k. 434 – 436 akt,

zeznania świadka M. J. – k. 463v – 465 akt,

zeznania pozwanego M. C. (1) – k. 466 – 466v, 568 – 571v akt

zeznania świadka S. C. – k. 492 – 493, 493v - 495 akt,

zeznania świadka J. T. (1) – k. 493 - 493v akt,

zeznania świadka M. C. (2) – k. 495 – 496 akt,

zrzuty ekranu z portalu społecznościowego – k. 531, 533 akt,

Małoletni N. C. rozwija się prawidłowo. Jest blisko uczuciowo związany z matką, powódka jest troskliwą, dobrą matką.

Małoletni utrzymuje również kontaktu z ojcem, z którym również czuje się związany.

Małoletni N. C. bardzo kocha pozwanego, lubi bawić się z nim, płacze gdy ojciec wychodzi z mieszkania.

Dowód: zeznania pozwanego M. C. (1) – k. 466 – 466v, 568 – 571v akt

zeznania powódki W. M. N. – k. 558 akt

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie zeznań świadków oraz W. M. N. i M. C. (1), które w znacznej części uznano za wiarygodne, gdyż były co do zasady spójne, wzajemnie się uzupełniały i znalazły potwierdzenie, w odpowiednim zakresie, w dokumentach zgromadzonych w sprawie. Domniemanie autentyczności dokumentów urzędowych i prywatnych wynikające z art. 245 kodeksu postępowania cywilnego – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone.

Stosownie do treści art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte pozwie i innych pismach procesowych, oraz przytoczone w ramach informacyjnego wysłuchania, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd częściowo nie dał wiary zeznaniom W. M. N. w zakresie w jakim zeznała, iż pozwany aż tak wielce nie interesował się narodzonym, małoletnim synem - by w sposób rażący zaniedbywał swe obowiązki rodzicielskie wobec niego. Przeczą temu zeznania pozwanego poparte wiarygodnymi zeznaniami świadków M. J., S. C., M. C. (2), J. T. (1), przedstawiona przez pozwanego dokumentacja fotograficzna; w niewielkiej części potwierdzają to zeznania świadków strony powodowej: K. L., M. G., M. D. – znających wzajemne relacje rodziców małoletniego głównie z przekazu W. M. N.. Nie dał Sąd też wiary tej części zeznań W. M. N. w których wskazywała, że miesięczny koszt wyżywienia małoletniego (mającego zapewnione wyżywienie w żłobku) oscyluje wokół kwoty 1300 zł miesięcznie. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że dziecko w wieku 2 lat, przy zapewnieniu wyżywienia w żłobku, spożywaniu mleka modyfikowanego, nie może generować tak wysokich kosztów na ten cel.

Nie dał też Sąd wiary części zeznań pozwanego – w szczególności dotyczących kosztów jego wyżywienia – pomimo zaleceń dietetycznych związanych z nietolerancją laktozy – zasady doświadczenia życiowego wskazują, że mimo młodego wieku pozwanego i zwiększonego zapewne zapotrzebowania na kalorie, zaleceń lekarskich, a jednak przy mimo wszystko stacjonarnym charakterze pracy – koszty te nie są z pewnością tak duże. Pozwany wskazuje również wysokie koszty eksploatacji samochodu – leciwego auta, wymagającego napraw, generującego wysokie koszty. Rynek aut w Polsce jest tak duży, że za koszt naprawy tego samochodu i generowanych przez niego kosztów (ubezpieczenie, koszty napraw, spalanie – na poziomie 1000 zł miesięcznie przy pokonywaniu niewielkich odległości na dojazdy do syna) pozwalają na przyjęcie, przy uwzględnieniu zasad doświadczenia życiowego, że koszty te można znacząco obniżyć (np. kupując znacznie tańszy w eksploatacji i ponoszeniu opłat – samochód, przejazdy środkami komunikacji publicznej).

Zgodnie z art. 93 § 2 kro, jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd w wyroku ustalającym pochodzenie dziecka może orzec o zawieszeniu, ograniczeniu lub pozbawieniu władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców, stosując odpowiednio przepisy art. 107 i art. 109-111 kro.

W doktrynie prawa wskazuje się, że rozstrzygając o władzy rodzicielskiej należy wziąć pod uwagę dobro dziecka i interes społeczny, a sąd powinien zanalizować: stosunek ojca do dziecka, zainteresowanie losem dziecka przed procesem, wzajemny stosunek rodziców, oraz kwalifikacje moralne ojca.

Z materiału procesowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika, że istniały podstawy do powierzenia powódce W. M. N. władzy rodzicielskiej nad małoletnim N. C. i ograniczenie ojcu małoletnigo władzy rodzicielskiej do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka związanych z jego leczeniem, edukacją oraz wyjazdami zagranicznymi.

Z uwagi na predyspozycje osobowościowe stron procesu W. M. N. i M. C. (1), ich obniżone skłonność do podejmowania współpracy, zachodzą przeszkody w zakresie wypracowania porozumienia rodzicielskiego.

W doktrynie prawa wskazuje się, że pozostawienie obojgu rodzicom pełni władzy rodzicielskiej możliwe jest tylko gdy rodzice wykazują chęć i zdolność do porozumiewania się we wszystkich kwestiach dotyczących dziecka (Bronisław Czech [w:] „Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” pod redakcją Kazimierza Piaseckiego, Warszawa 2011, wydawnictwo LexisNexis, wydanie 5, str. 474-482). Kompetencje wychowawcze W. M. N., jej wydolność w wykonywaniu obowiązków rodzicielskich, wrażliwość na potrzeby syna, zapewnienie mu poczucia bezpieczeństwa sprawiły, że wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim należało powierzyć właśnie matce dziecka. Jednakże w ocenie Sądu M. C. (1) powinien mieć prawo do współdecydowania o istotnych sprawach małoletniego związanych z jego edukacją, leczeniem ( w tych obszarach rodzice małoletniego potrafią współdziałać i współpracować) wyjazdami zagranicznymi. Z materiału procesowego zgromadzonego w niniejszej sprawie w ocenie Sądu wynika, że nie było podstaw do pozbawienia pozwanego władzy rodzicielskiej nad mał. N. C.. Postawa pozwanego w początkowym okresie ciąży była bez wątpienia wielce naganna, wykazał się zwykłym tchórzostwem, nie dorósł jeszcze do ojcostwa, poczucia odpowiedzialności, nie chciał zmienić swego stylu życia i ponosić odpowiedzialności za syna. Zważyć jednak należy, że z czasem postawa pozwanego ewoluowała – wrócił z Niemiec do Polski, członkowie jego rodziny okazali pomoc powódce podczas jej pobytu w Ł., pozwany pomógł powódce w znalezieniu satysfakcjonującego ją mieszkania w T., zawoził powódkę do lekarzy, udzielał pomocy podczas pobytu powódki w szpitalu po narodzinach, zapewnił odbiór ze szpitala po porodzie, wspierał w drobnych sprawach dnia codziennego, zaprosił powódkę wraz z małoletnim synem do domu swych rodziców w P., opiekował się małoletnim powodem podczas nieobecności powódki w Polsce, jeździł z synem do lekarzy, odwiedzał go podczas jego pobytów w szpitalu, obecnie alimentuje syna. Dotychczas pozwany M. C. (1) nie dopuścił się względem dziecka jakichkolwiek zaniedbań czy nieprawidłowości. Dopełniał obowiązków względem małoletniego syna, ma z nim regularny kontakt od urodzenia, wypracował już więź z synem, interesuje się nim. Przy ustaleniu ojcostwa wyrokiem częściowym pozwany przyjął argumentację powódki, by małoletni nie miał dwuczłonowego nazwiska, po uprawomocnieniu się tego orzeczenia dopisał syna do swego ubezpieczenia pracowniczego, by zapewnić matce małoletniego i jemu samemu bezpieczeństwo zdrowotne, uprawnienie do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych. W ocenie Sądu wkład pozwanego w sprawowanie ograniczonej władzy rodzicielskiej – współdecydowania o istotnych sprawach dziecka związanych z jego edukacją, leczeniem i wyjazdami zagranicznymi jest w pełni wskazany i w pełni zgodny z dobrem dziecka, zabezpieczy również interes pozwanego w zakresie jego bezpieczeństwa przed ewentualnym, samowolnym wyjazdem powódki z małoletnim ich synem na stałe z Polski.

W rezultacie na mocy art. 93 § 2 w związku z art. 107 § 2 kro orzeczono jak w punkcie III sentencji wyroku, oddalając w pozostałym zakresie powództwo W. M. N. w przedmiocie władzy rodzicielskiej jako niezasadne.

Przepis art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

W myśl art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W treści art. 135 kro uregulowano, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zgodnie z w/w przepisami kwota alimentów należnych dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a nie posiada majątku przynoszącego dochód, zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości każdego z jego rodziców, albowiem obowiązek alimentacyjny spoczywa w odpowiednich częściach na obojgu rodzicach, stosownie do ich aktualnych możliwości finansowych.

Oznacza to, że pozwany powinien ponosić odpowiednią część wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem małoletniego syna w postaci: zakupu wyżywienia, ubioru, wydatków dotyczących stanu zdrowia, części opłat eksploatacyjnych za mieszkanie w którym przebywa (zużycie prądu, wody, ogrzewanie, wywóz nieczystości), oraz innych wydatków niezbędnych do jego prawidłowego rozwoju i wychowania.

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, analiza zgromadzonego materiału procesowego wskazuje, że powództwo małoletniego powoda zasługiwało na częściowe uwzględnienie. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, Sąd zasądził od pozwanego alimenty w kwocie po 1.400 zł na rzecz małoletniego powoda, poczynając od dnia 26.07.2023r. – czyli od daty wniesienia pozwu.

Sąd wziął pod uwagę, iż małoletni powód ma obecnie (...), a zakres jego usprawiedliwionych potrzeb wyznaczony jest jego wiekiem. Do łożenia na jego utrzymanie zobowiązani są zarówno matka, jak i pozwany, zaś uzasadnione są koszty utrzymania małoletniego w zakresie wskazywanym przez W. M. N. – w tym m.in. wysokie koszty żłobka, wyżywienia, odzieży i obuwia, lekarstw, rozrywki. W ocenie Sądu W. M. N. wykazała, że miesięczny koszt zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda wynosi ok. 4.000 - 4300 zł, a zatem alimenty zasądzone od pozwanego pozwolą jej na realizację znaczącej części tych potrzeb. Sąd nie brał pod uwagę za usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego kosztów jego dwukrotnej, odpłatnej hospitalizacji. W tym przypadku uznał, iż zaniechania W. M. N. sprowadzające się do niezapewnienia małoletniemu darmowych pobytów w szpitalu w ramach NFZ (w okresie, gdy pozwanemu nie przysługiwało wykonywanie choćby tylko ograniczonej władzy rodzicielskiej w zakresie współdecydowania o istotnych sprawach dziecka związanej z jego leczeniem) nie obciążają pozwanego, a koszt ponoszenia wydatków za powyższe nie mieści się w kategorii usprawiedliwionych potrzeb.

Sąd miał na względzie okoliczność, że zakres osobistych starań W. M. N. o wychowanie syna jest nieporównywalnie większy od starań w tym zakresie czynionych przez pozwanego, niemniej i ona powinna ponosić część kosztów zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda. Decyzją W. M. N. jest to, że pozwany ma obecnie niewielką możliwość kontaktów i zajmowania się małoletnim powodem, sam M. C. (1) od dawna zainteresowany jest możliwością zdecydowanie większych niż obecnie starań o wychowanie małoletniego syna. W. M. N. ma obecnie również możliwości majątkowe i zarobkowe, by finansować część usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda. Małoletni uczęszcza do żłobka, może w nim pozostawać do godzin wczesnopopołudniowych, W. M. N. może więc podjąć zatrudnienie i osiągać dochody zbliżone choćby do wcześniej uzyskiwanych lub zrezygnować z zatrudnienia i poświęcić czas dziecku, które nie będzie chodziło do żłobka, a oszczędzić na tym 1850 zł miesięcznie.

Należy też wskazać, że wysokość alimentów nie zależy wyłącznie od wysokości usprawiedliwionych potrzeb dziecka ale też od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. M. C. (1) uzyskuje obecnie wynagrodzenie za pracę odpowiadające jego kwalifikacjom, wysokość tego wynagrodzenia nie pozwala na ustalenie alimentów ponad 1.400 zł miesięcznie. Pozwany nie ma innych źródeł dochodu, ciąży na nim szereg zobowiązań, a koszty jego własnego utrzymania również są wysokie.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego leży płacenie alimentów w kwocie po 1.400 zł miesięcznie na rzecz małoletniego N. C.. Pozwany jest młodym mężczyzną, ma stałą pracę, zna 2 języki obce, ma możliwości awansu zawodowego i zwiększenia zarobków, nie ma innych prócz małoletniego powoda – osób na swym utrzymaniu. Uzyskiwane obecnie wynagrodzenie w kwocie ok. 6.000 zł netto miesięcznie pozwoli pozwanemu na zaspokajanie części potrzeb małoletniego powoda oraz na własne utrzymanie bez popadania w ubóstwo czy niedostatek. W ocenie Sądu zasądzenie wyższych alimentów na rzecz małoletniego powoda wykracza obecnie poza zakres możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego.

Inne potrzeby małoletniego powoda, wykraczające poza zakres jego usprawiedliwionych potrzeb, np. dodatkowe ubezpieczenie, część wysokich opłat za żłobek - matka powoda ma możliwość opłacania ze świadczenia wychowawczego 800 +.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych.

W świetle przepisu art. 135 § 3 pkt. 3 k.r.o. świadczenie wychowawcze z programu 800+ nie ma wpływu na zakres świadczeń alimentacyjnych. Przy czym w ocenie Sądu przepis ten należy interpretować w ten sposób, że świadczenie wychowawcze 800+ dla dziecka na jego wychowanie i zaspokojenie jego potrzeb, nie wpływa na zakres obowiązku alimentacyjnego żadnego z rodziców, ani ich możliwości zarobkowe i majątkowe, co oznacza, że fakt otrzymywania na dziecko 800 zł z pomocy społecznej nie zwalnia żadnego z rodziców od swojej części uczestniczenia w kosztach utrzymania dziecka. Ponadto nie wlicza się tej kwoty do dochodów rodziny (bowiem ma ono tylko jeden cel, to jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych). A zatem wypłacanego świadczenia wychowawczego rodzicowi, pod którego opieką pozostaje dziecko, nie zalicza się jako dochodu tego rodzica, mającego wpływ na jego (tego rodzica) zakres świadczenia alimentacyjnego wobec dziecka.

Wskazać przy tym trzeba, że zarówno w ustawie jak i w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym użyto tego samego pojęcia „zaspokojenie potrzeb dziecka”, a zatem zdaniem Sądu oznacza to, że ustalając obowiązek alimentacyjny Sąd nie może pominąć faktu otrzymywania przez rodzica na dziecko 800 zł na potrzeby dziecka, bowiem potrzeby dziecka są ograniczone. Gdyby więc finansować wszystkie potrzeby dziecka tylko obowiązkiem alimentacyjnym każdego z rodziców to świadczenie 800+, nie miałoby być na co przeznaczone tzn. w zakresie potrzeb dziecka, bo potrzeby dziecka byłyby w całości zaspokojone przez obowiązek alimentacyjny rodziców (i wówczas 800+ byłoby „czystym zyskiem” rodzica je otrzymującego).

Dlatego Sąd orzekając w sprawie wziął pod uwagę, że W. M. N. otrzymuje kwotę 800 zł na rzecz syna na częściowe pokrycie dodatkowych wydatków związanych z wychowywaniem syna, w tym zaspokojenie jego potrzeb życiowych (ponad te usprawiedliwione), ale nie uwzględniał tej kwoty jako dochodu matki małoletniego podczas ustalania jej zakresu świadczenia alimentacyjnego na rzecz syna.

Wobec powyższego dodatkowe potrzeby w zakresie ubezpieczeń, rozrywki powinny być, zdaniem Sądu, zaspokojone ze świadczenia wychowawczego, którego celem jest właśnie zaspokajanie potrzeb małoletniego syna.

W ocenie Sądu alimenty w wysokości po 1.400 zł miesięcznie na rzecz małoletniego powoda, mieszczą się w granicach możliwości zarobkowych pozwanego M. C. (1). Po uiszczeniu alimentów będzie miał on możliwości zaspokojenia swoich potrzeb życiowych, w tym spłaty części zobowiązań, leczenia.

Z tych powodów Sąd w punkcie I sentencji wyroku końcowego zasądził od pozwanego M. C. (1) alimenty na rzecz małoletniego N. C. w kwocie po 1.400 zł miesięcznie poczynając od dnia 26.07.2023r., płatne z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca, do rąk matki małoletniego W. M. N., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat.

Zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego N. C. oraz obowiązek jego utrzymania przez oboje rodziców, nie uzasadnia w ustalonym stanie faktycznym, zasądzenia alimentów ponad kwotę 1.400 zł miesięcznie, dlatego też w punkcie II sentencji wyroku, sąd oddalił powództwo małoletniego powoda w pozostałej części jako niezasadne.

W myśl art. 141 § 1 kro ojciec nie będący mężem matki obowiązany jest przyczynić się, w rozmiarze odpowiadającym okolicznościom, do pokrycia wydatków związanych z ciążą i porodem, oraz kosztów trzymiesięcznego utrzymania matki w okresie porodu.

Analiza wydatków poniesionych przez powódkę w okresie ciąży i porodu, a także zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego M. C. (1) wskazuje, że pozwany tytułem udziału w wydatkach związanych z ciążą i porodem winien zapłacić powódce kwotę 5.000 zł stanowiącą część poniesionych wydatków na te cele. Pozwany zeznaniami powołanych przez siebie świadków, własnymi zeznaniami, dokumentami - wykazał, że również poniósł część kosztów na ten cel, że i on i jego rodzice zakupili dla małoletniego powoda część wyprawki, okresowo utrzymywali W. M. N.. Pozwany i jego rodzice zakupili część niezbędnego wyposażenia dziecka, deklarowali większą pomoc, została ona jednak odrzucona przez powódkę. Zgromadzony materiał dowodowy w ocenie Sądu nie pozwala na precyzyjne wyliczenie kosztów ponoszonych przez strony na powyższe, niemniej biorąc pod uwagę, że pozwany winien partycypować w tych kosztach w rozmiarze odpowiadającym tym okolicznościom, orzeczono jak w punkcie IV sentencji wyroku.

Analiza wydatków poniesionych przez powódkę w czasie 3 miesięcy w okresie ciąży i porodu, a także zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców małoletniego wskazuje, że pozwany tytułem udziału w kosztach 3-miesięcznego utrzymania matki małoletniego w okresie porodu powinien zapłacić W. M. N. kwotę 5.000 zł stanowiącą część poniesionych przez nią wydatków. Pozwany również ponosił część tych kosztów biorąc pod więc uwagę, że pozwany winien partycypować w tych kosztach w rozmiarze odpowiadającym tym okolicznościom, orzeczono jak w punkcie V sentencji wyroku.

Należy dodać, że świadczenie z art. 141 § 1 kro zasądzane jest jako jedna kwota, a nie świadczenie okresowe. Z tych względów orzeczono odpowiednio jak w punktach IV i V sentencji wyroku i oddalono w pozostałym zakresie powództwo W. M. N., także w zakresie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów tłumaczenia przysięgłego korespondencji stron jako niezasadne.

W punkcie VII sentencji Sąd biorąc pod uwagę sytuację finansową pozwanego nie obciążył go obowiązkiem zwrotu części procesu na rzecz strony powodowej na mocy art. 102 kpc. W treści art. 102 kpc uregulowano, że w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

Zgodnie wskazuje się w doktrynie i judykaturze, że „sposób skorzystania z przepisu art. 102 kpc jest suwerennym uprawnieniem jurysdykcyjnym sądu orzekającego i do jego oceny należy przesądzenie, czy wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek, który uzasadnia odstąpienie, a jeśli tak, to w jakim zakresie, od generalnej zasady obciążenia kosztami procesu strony przegrywającej spór (wyr. SN z 19.5.2006 r., III CK 221/05, Legalis).”

(Helena Ciepła [w:] „Kodeks postępowania cywilnego. Tom I. Komentarz.” pod redakcją Andrzeja Marciniaka i Kazimierza Piaseckiego, Wydawnictwo C.H.Beck, wydanie 6, Warszawa 2014, str. 405)

W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 2012 r., III CZ 17/12 (LEX nr 1164739) stwierdzono, że „hipoteza przepisu art. 102 kpc, odwołująca się do występowania "wypadków szczególnie uzasadnionych", pozostawia sądowi orzekającemu swobodę oceny czy fakty związane z przebiegiem procesu, jak i dotyczące sytuacji życiowej strony, stanowią podstawę do nie obciążania jej kosztami procesu.”

O kosztach sądowych rozstrzygnięto w myśl art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 102 kpc w części dotyczącej pozwanego, biorąc pod uwagę jego sytuację finansową, a na mocy art. 113 ust. 4 w/w ustawy rozstrzygając w pozostałym zakresie – o czym orzeczono w punkcie VIII sentencji wyroku.

W treści art. 333 § 1 pkt 1 kpc uregulowano, że jeżeli sąd zasądza alimenty, to z urzędu nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 31.01.2006 r., V CSK 19/06 (Legalis nr 208513) wyjaśniono, że „do przewidzianych w art. 141 kro roszczeń mają zastosowanie przepisy procesowe dotyczące roszczeń alimentacyjnych (…)”

Z tych względów na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc rygor natychmiastowej wykonalności został nadany wyrokowi z urzędu w punktach I, IV i V – o czym orzeczono w punkcie IX sentencji.

W doktrynie prawa stwierdzono, że „uchylenie lub zmiana postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia może również nastąpić z urzędu w trybie art. 359 kpc.”

(Zbigniew Woźniak [w:] „Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne. Komentarz” pod redakcją Jacka Gołaczyńskiego, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2012, str. 53)

Ponieważ wyrokowi końcowemu – w części zasądzającej alimenty dla dziecka – nadano rygor natychmiastowej wykonalności z urzędu (w punkcie IX sentencji) to z tej przyczyny na podstawie art. 359 § 1 kpc uchylono jako zbędne postanowienie o zabezpieczeniu powództwa o alimenty, orzekając jak w punkcie X sentencji wyroku.