Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący Sędzia Natalia Bonowicz

Protokolant sekr. sąd. Ewa Redzik

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2024 r. w Toruniu,

na rozprawie

sprawy z powództwa J. N. (1)

przeciwko M. N.

o ustanowienie rozdzielności majątkowej

I.  Ustanawia od dnia 11 lipca 2022 r. rozdzielność majątkową między małżonkami powodem J. N. (1) a pozwaną M. N., nazwisko rodowe Z., którzy zawarli związek małżeński w dniu 7 sierpnia 2010 r. w miejscowości C., zarejestrowany przez Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w C., pod numerem aktu (...) (...);

II.  Zasądza od pozwanej M. N. na rzecz powoda J. N. (1) tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 937,00; zł (dziewięćset trzydzieści siedem złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia Natalia Bonowicz

Sygn. akt III RC 834/23

UZASADNIENIE

Powód J. N. (1) w dniu 31 października 2023 r. złożył pozew o ustanowienie rozdzielności majątkowej między nim a pozwaną M. N. z dniem 1 lipca 2022 r. oraz o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że strony zawarły związek małżeński w 2010 r. i nie posiadają wspólnych małoletnich dzieci zaś ostatnia wspólna decyzja finansowa dotycząca majątku miała miejsce w listopadzie 2020 r. i związana była z zakupem działki celem budowy domu, w którym małżonkowie mieli mieć osobne wejścia. W uzasadnieniu pozwu powód zaznaczył, że z uwagi na wzajemne relacje stron, powód w dniu 1 lipca 2022 r. wyprowadził się z mieszkania stanowiącego jego majątek osobisty i od tego czasu zmuszony jest wynajmować mieszkanie i ponosić dodatkowe koszty. Dodał, że w mieszkaniu powoda zamieszkuje pozwana, która nie uiszcza ani czynszu, ani opłat za media, więc by nie popaść w zadłużenie, to powód reguluje te opłaty. W uzasadnieniu pozwu wskazano nadto, że pozwana nie jest również zainteresowana partycypowaniem w spłacie kredytu zaciągniętego na zakup w/w działki, który to od początku spłaca wyłącznie powód oraz, że powód wielokrotnie spłacał długi pozwanej wynikające z jej nieprzemyślanych decyzji, jak np. wycofania się z kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania w P.. Powód zaznaczył, że pozwana pobierała czasem pieniądze z rachunku technicznego do spłaty kredytu, na który powód przelewał kwoty na spłatę raty oraz, że pozwana notorycznie zamawiała przez internet wiele ubrań, których później nie nosiła i nie odsyłała w celu zwrotu pieniędzy. Nadto podkreślił, iż pozwana wielokrotnie gubiła karty bankomatowe. Powód uwypuklił, że nie ma ani wiedzy ani wpływu na to, w jaki sposób pozwana gospodaruje swoimi środkami i na co je przeznacza oraz, że strony nie znają wysokości swoich dochodów, nie ingerują w sposób wydawania pieniędzy przez współmałżonka, nie mają ze sobą żadnego kontaktu.

W odpowiedzi na pozew z dnia 09 stycznia 2024 r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości wskazując m.in., że do momentu wyprowadzki powoda strony zamieszkiwały wspólnie, planowały wspólnie budowę domu oraz powiększenie rodziny zaś dom, który strony zamierzały wspólnie wybudować nie przewidywał osobnych wejść. Pozwana podała, że powód wyprowadził się z mieszkania z własnej inicjatywy pod nieobecność powódki a klucze do mieszkania zostawił u swoich rodziców by pozwana mogła je odebrać. Dodała nadto, iż wyprowadzając się powód zapewnił ją, że pozostawi jej mieszkanie oraz zaoferował, że będzie dokonywać wszelkich opłat zaś po wyprowadzce powód nie wskazał, że wolałby nie kontynuować uiszczania opłat za czynsz, ani też nie przekazał pozwanej informacji dotyczącej wysokości opłat ani rachunku do przelewu. W uzasadnieniu pozwu zaznaczono również, że powód, mając na uwadze znacznie niższe dochody żony, dobrowolnie zaoferował pozwanej, że to on będzie spłacał kredyt za działkę. Pozwana zaznaczyła nadto, iż obie strony pobierały pieniądze ze wspólnego rachunku prowadzonego na potrzeby zaciągniętego kredytu a ze strony pozwanej taka sytuacja miała miejsce jeden raz, po uzgodnieniu z powodem.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód J. N. (1) i pozwana M. N. zawarli związek małżeński w dniu 7 sierpnia 2010 r. w miejscowości C.. Ani przed zawarciem małżeństwa, ani w czasie jego trwania strony nie zawierały żadnych umów majątkowych małżeńskich.

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowód: odpis zupełny aktu małżeństwa k. 9/

Głównym składnikiem majątku wspólnego stron jest działka budowlana. Na jej zakup strony wspólnie zaciągnęły w Banku (...) kredyt, który od początku spłacał wyłącznie powód. Strony posiadały oddzielne rachunki bankowe, na które wpływało ich wynagrodzenie oraz jeden wspólny rachunek bankowy założony na potrzeby spłaty kredytu. Powód wpłacał na to wspólne konto dwukrotność raty kredytu aby konto pozostawało bezpłatne. Po jego wyprowadzce z mieszkania, od 10 sierpnia 2022 r. do 29 grudnia 2022 r., pozwana wybrała z tego konta 5350,00 zł. Aby uniemożliwić pozwanej dalsze wypłacanie pieniędzy z tego konta, powód od stycznia 2023 r. przestał wpłacać dwukrotność raty kredytu i dokonywał wpłaty dokładnie wyliczonej kwoty raty tuż przed dniem spłaty, powodując jednak w ten sposób, że konto przekształciło się w konto płatne.

W trakcie trwania małżeństwa stron każda ze stron była aktywna zawodowo.

Zanim strony zamieszkały w T. w mieszkaniu należącym do majątku osobistego powoda zamierzały zakupić mieszkanie w P., jednak wycofały się z zakupu i musiały ponieść koszty z tym związane, tj. zapłacić prowizję, ok. 12.000,00 zł.

Przed lipcem 2022 r. strony przelewały sobie wzajemnie pieniądze z kont, raz powód pozwanej, raz pozwana powodowi.

W dniu 1 lipca 2022 r. powód oświadczył pozwanej, że chce się rozstać i wyprowadza się z mieszkania stanowiącego jego własność. W dniu 2 lipca 2022 r. strony wspólnie uczestniczyły w chrzcinach, na które przybyły wspólnie, ofiarowywując wspólnie prezent - pieniądze. Pozwany wyprowadził się z mieszkania w dniu 11 lipca 2022 r. W momencie wyprowadzenia się powoda, zarabiał on ok. 20.000 zł netto miesięcznie a pozwana ok. 4.000 zł netto miesięcznie.

Od momentu wyprowadzenia się ze wspólnie zajmowanego wcześniej mieszkania, powód nie ma wpływu na wydatki pozwanej a pozwana nie ma wpływu na wydatki czynione przez powoda. Od tego czasu strony nie znają również wysokości swoich zarobków. Od czasu wyprowadzenia się powoda, strony prowadzą oddzielne gospodarstwa domowe.

W dniu 25 lipca 2022 r. powód złożył w Sądzie Okręgowym w(...) pozew o rozwód. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt (...)Do czasu wydania wyroku w w/w sprawie strony były zgodne co do zasadności rozwiązania ich małżeństwa.

Od stycznia 2023 r. powód zablokował numer pozwanej w telefonie i od tego czasu strony kontaktują się wyłącznie przez prawników.

Pozwana, pomimo wyprowadzenia się powoda z mieszkania, nie regulowała żadnych opłat związanych z jego utrzymaniem. Aby nie popaść w zadłużenie, powód do chwili obecnej reguluje wszelkie opłaty związane z utrzymaniem mieszkania.

Powód wyprowadzając się zadeklarował pozwanej, że przepisze mieszkanie na jej rzecz jednak zmienił zdanie i w grudniu 2023 r. wezwał pozwaną na piśmie do opuszczenia mieszkania stanowiącego jego własność. Pozwana do chwili obecnej tego nie uczyniła.

Pozwana, pomimo rozstania, korzystała z samochodu F. (...) stanowiącego wyłączną własność powoda. Wszystkie opłaty związane z jego utrzymaniem nadal reguluje powód, raz zapłacił za pozwaną również mandat. W styczniu 2023 r. pozwana, z uwagi na awarię, zawiozła samochód do warsztatu swojego wujka. Od tego czasu samochód jest przechowywany w warsztacie.

Powód prowadzi aktualnie własną działalność gospodarczą i z uwagi na wspólność majątkową z pozwaną jej prowadzenie jest utrudnione, bowiem nie może on zaciągnąć samodzielnie żadnego kredytu.

/dowód: wyciąg z rachunku bankowego – k. 47

zapis korespondencji – k. 48-65, 78-108

zeznania świadka J. N. (2) – k. 109v.-111v.

zeznania świadka J. Z. – k. 111v.-113

potwierdzenia przelewów – k. 115-127

przesłuchanie powoda – k. 130-132

przesłuchanie pozwanej – k. 132-134/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przesłuchanie powoda i pozwanej, zeznania świadków: J. N. (2) i J. Z. a także na podstawie stosownych dokumentów urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kpc – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostało podważone.

Zgodnie z art. 230 kpc uznano za bezsporne te okoliczności faktyczne zawarte w pozwie oraz pismach procesowych złożonych w sprawie, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym.

Sąd dał wiarę zeznaniom każdego ze świadków, w zakresie w jakim były one zgodne z zeznaniami pozostałych świadków i stron – w szczególności co do faktu wyprowadzenia się przez powoda w lipcu 2022 r. z mieszkania stanowiącego jego własność, braku porozumienia stron w zarządzie majątkiem wspólnym po wyprowadzeniu się powoda z mieszkania, braku porozumienia w jakichkolwiek kwestiach finansowych i majątkowych po wyprowadzeniu się powoda.

Relacje stron co do faktów, mających istotne znaczenie dla sprawy były zgodne. Różnice w ich zeznaniach dotyczyły drobnych szczegółów, nie mających większego znaczenia dla jej rozstrzygnięcia. Jednym z nich była data ostatecznego wyprowadzenia się przez powoda z mieszkania. Rozbieżność ta, w ocenie Sądu nie miała jednak znaczącego wpływu dla oceny, czy nastąpiła jakakolwiek zmiana w stylu komunikacji stron i ich współdziałania w sprawach dotyczących wspólnych zobowiązań i zarządzania finansami. Strony w zasadzie zgodnie opisały kwestie braku wzajemnego informowania się co do kwestii finansowych oraz braku współdziałania w zarządzie majątkiem wspólnym. Natomiast zasadnicza różnica stanowisk stron sprowadzała się do odmiennej oceny skutków określonego stanu faktycznego w kontekście istnienia ważnych powodów ustanowienia rozdzielności majątkowej między stronami.

Zgodnie z treścią art. 52 kro z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej; § 2 stanowi, że rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia; w wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, a w szczególności, jeśli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

Sąd może ustanowić przymusową rozdzielność majątkową jedynie na żądanie małżonka i tylko wtedy, gdy występują ważne powody. Co do definicji tych ostatnich należy posłużyć się wypracowanym w doktrynie i orzecznictwie znaczeniem tego zwrotu. Należy wobec tego wskazać, że nie można ważnych powodów w rozumieniu art. 52 kro utożsamiać z pojęciem trwałego rozkładu pożycia i wiązać z kwestią winy powstania tego rozkładu. Rozkład pożycia dotyczy jedynie stosunków osobistych małżonków, podczas gdy sprawy z art. 52 kro są sprawami majątkowymi i dlatego wymienione w tym przepisie ważne powody także powinny mieć charakter majątkowy. Podkreśla się, że źródło konfliktu, którego konsekwencją jest żądanie jednego z małżonków, może leżeć w rozdźwiękach natury osobistej między małżonkami i to jest jedyny punkt styczny między rozkładem pożycia i ważnymi powodami ustanowienia przez Sąd rozdzielności przymusowej. Mając na uwadze powyższe, jako przykłady ważnych powodów podaje się takie sytuacje, w których dalsze utrzymywanie wspólności pociąga za sobą poważne zagrożenie lub naruszenie interesu majątkowego małżonka żądającego zniesienia wspólności. Można wskazać na trwonienie przez jednego małżonka wspólnego majątku (hulaszczy tryb życia, alkoholizm, rażąco niegospodarne postępowanie), zaciąganie długów, które mogą być egzekwowane z majątku wspólnego, nieprzyczynianie się do powiększenia majątku wspólnego przez uchylanie się od pracy itp., zatrzymanie majątku wspólnego dla siebie, niedopuszczanie drugiego współmałżonka do korzystania z niego, także separacja faktyczna, która uniemożliwia współdziałanie małżonków w zarządzie majątkiem wspólnym (patrz. J. St. (...), (w:) System prawa rodzinnego i opiekuńczego, (...) 1985, s. 475; także np. w odniesieniu do separacji faktycznej wyrok SN z dnia 12 września 2000 r., III CKN 373/99, LEX nr 51561; także wyrok SN z dnia 20 czerwca 2000 r., III CKN 287/00, LEX nr 51884).

W konsekwencji wydania przez Sąd orzeczenia o ustanowieniu między małżonkami rozdzielności majątkowej ustrój ten obowiązuje między małżonkami od dnia, który został oznaczony w wyroku. Jak zaznaczono wyżej, rozdzielność majątkową można ustanowić także z datą wcześniejszą niż dzień wyroku. Jednocześnie sam ustawodawca jako jedną z przyczyn umożliwiającą ustanowienie rozdzielności majątkowej z datą wsteczną wskazuje pozostawanie przez małżonków w rozłączeniu, zwłaszcza jeżeli rozłączenie to trwa przez długi czas.

Jak bezspornie ustalono ani powód ani pozwana nie są osobami uzależnionymi od używek, od hazardu, wspólne zadłużenie powstałe przed ich faktycznym rozstaniem (kredyt zaciągnięty przez strony na zakup działki budowlanej) jest na bieżąco regulowane. Zasadniczą okolicznością rozważaną w kontekście przedmiotu sporu, była faktyczna separacja strona, która sama była okolicznością bezsporną, natomiast sporna była data początku separacji stron. Powód oznaczył tę datę w pozwie na dzień 1 lipca 2022 r., w czasie przesłuchania w charakterze strony datę tę oznaczył na dzień 14 lipca 2022 r., kiedy to ostatecznie wyprowadził się z mieszkania dotychczas zajmowanego przez strony. Pozwana na datę wyprowadzenia powoda wskazywała datę 11 lipca 2022 r. Sąd mając na uwadze, że strony zgodnie zeznały, że w dniu 2 lipca 2022 r. wspólnie – jako para - udały się na chrzciny i wspólnie ofiarowały prezent, nie można przyjąć aby od dnia 1 lipca 2022 r. pozostawały w separacji faktycznej. Mając również na uwadze, że pozwana sama wskazywała datę wcześniejszą (niż wskazywał powód) wyprowadzenia się powoda, sąd przyjął podawaną przez nią datą za datę wyprowadzenia się powoda. Powód i pozwana zeznali nadto zgodnie, że od czasu wyprowadzenia się powoda strony nie prowadzą wspólnego gospodarstwa, nie orientują się w kwestii swoich wydatków i dochodów, nie mają żadnego wpływu na to w jaki sposób druga strona wydatkuje swoje pieniądze oraz nie posiadają ze sobą żadnego kontaktu (poza krótkimi kontaktami dotyczącymi psa, które miały miejsce na krótko po wyprowadzce powoda). W związku z powyższym Sąd uznał, że strony pozostają ze sobą w faktycznej separacji od dnia 11 lipca 2022 r.

Przez ważny powód uzasadniający ustanowienie rozdzielności majątkowej należy rozumieć m.in. separację faktyczną małżonków, uniemożliwiającą im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym i najczęściej zarazem stwarzającą zagrożenie interesów majątkowych jednego lub nawet dwojga małżonków. Obojętne przy tym jest, czy zachodzi trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1997 nr. w sprawie III CKN 51/97 – OSNC 1997, nr 12, poz. 94)

Zgodnie z art. 36 § 1 kro oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Przy czym każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, a wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku (§ 2 art. 36 kro). Przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie, jednakże w razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności (§ 3 art. 36 kro).

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego, jak zaznaczono wyżej, wynika, że od 11 lipca 2022 r. powód oraz pozwana nie zamieszkują razem. Od tego czasu pozostają oni w separacji faktycznej, nic jednocześnie nie wskazuje, by ten stan rzeczy się zmienił. W dniu 25 lipca 2022 r. do Sądu (...) wpłynął pozew J. N. (1) o rozwód z M. N..

Zniesienie wspólności majątkowej małżeńskiej z wcześniejszą datą, nawet poprzedzającą dzień wytoczenia powództwa, nie budzi zastrzeżeń gdy powodem zniesienia jest separacja faktyczna małżonków. Według utrwalonego, tak w piśmiennictwie, jak i orzecznictwie sądowym poglądu, ważnym powodem do zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej jest separacja faktyczna małżonków uniemożliwiająca im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym (por.: wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 28.10.1997 r. w sprawie I CKN 238/97, z dnia 13.05.1997 r. w sprawie III CKN 51/97, z dnia 13.01.2000 r. w sprawie II CKN 1070/98, z dnia 29.03.2000 r. w sprawie I CKN 542/98, z dnia 20.06.2000 r. w sprawie III CKN 287/00, z dnia 12.09.2000 r. w sprawie III CKN 373/99, z dnia 7.12.2000 r. w sprawie II CKN 401/00, z dnia 8.05.2003 r. w sprawie II CKN 78/01, z dnia 4.06.2004 r. w sprawie III CK 126/03, z dnia 4.11.2004 r. w sprawie V CK 215/04, z dnia 11.12.2008 r. w sprawie II CSK 371/08).

W ocenie Sądu z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w ustalonym stanie faktycznym. Ustalone w toku postępowania sądowego i przytoczone okoliczności – faktyczna separacja małżonków, prowadzenie odrębnych gospodarstw domowych, wreszcie brak porozumienia i współdziałania w zarządzie majątkiem wspólnym istniejące od 11 lipca 2022 r. uzasadniały przyjęcie tej daty jako określającej moment, kiedy istniały ważne powody w rozumieniu przepisu art. 52 § 1 i § 2 kro.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 31 stycznia 2003 r., IV CKN 1710/00, stwierdził, że dobro rodziny jest celem ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej, bowiem ten ustrój zapewnia jej ustabilizowaną bazę materialną i najpełniej realizuje zasadę równych praw obojga małżonków w dziedzinie stosunków majątkowych, stanowiących materialną podstawę funkcjonowania rodziny. Nie znaczy to jednak, że ze względu na dobro rodziny ustrój ten powinien być utrzymywany bez względu na stan aktualnie istniejącej sytuacji majątkowej pomiędzy małżonkami. Separacja małżonków uniemożliwiająca im współdziałanie w zarządzie majątkiem wspólnym stwarza bowiem z reguły zagrożenie interesów majątkowych jednego lub nawet obojga małżonków. Podstawową zatem kwestią jest to, czy wiążąca strony wspólność majątkowa stanowi ustabilizowaną bazę materialną rodziny, a więc czy spełnia funkcję leżącą u podstaw jej powołania.

Od dnia 11 lipca 2022 r. strony nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Powód nie kupuje pozwanej ubrań, nie przekazuje jej żadnych pieniędzy. Od tego też dnia został wyzbyty władztwa swoją rzeczą, bowiem pozwana pomimo wezwań, nie opuściła mieszkania, które jest wyłączną własnością pozwanego.

Nadto to powód samodzielnie ponosi wszelkie koszty związane z zaciągniętym przez strony zobowiązaniem w postaci kredytu na zakup działki budowlanej. Pozwana nie poczuwała się w ogóle do jego spłacania a dodatkowo już po rozstaniu z powodem, dokonywała wypłat z rachunku bankowego pieniędzy wpłacanych przez powoda na poczet spłaty kredytu. Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanej, że powód wyraził na zgodę na takie jej działanie, zwłaszcza w świetle zeznań pozwanej, kiedy to nie umiała udzielić odpowiedzi na pytanie dlaczego od stycznia 2023 r. przestała wypłacać pieniądze z tego konta.

Powód od momentu wyprowadzenia się nie informuje pozwanej o wysokości uiszczanych przez siebie należności ani o żadnych swoich własnych sprawach finansowych. Strony za wyjątkiem rozpraw sądowych nie spotykają się ze sobą, kontakt mają wyłącznie przez prawników. Na płaszczyźnie ekonomicznej, finansowej nie ma między nimi żadnego porozumienia czy współdziałania. Każde z nich ma własne konto bankowe. Co najmniej od 11 lipca 2022 r – tj. od dnia w którym powód opuścił zajmowane z pozwaną mieszkanie nie ma współdziałania stron w jakimkolwiek zakresie, żadna ze stron procesu nie jest informowana i nie ma wiedzy o rozporządzeniach finansowych i majątkowych drugiego z małżonków.

Sąd miał również na uwadze, że powód prowadzi własną działalność gospodarczą i sprzecznym z zasadami działalności gospodarczej jest pozostawanie w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej z osobą, z którą nie ma się żadnego kontaktu i nie jest się w stanie współpracować w kwestiach finansowych.

W ocenie Sądu istnienie utrwalonego stanu separacji faktycznej, podczas którego występują między stronami tarcia na tle zarządu majątkiem, jak również to, że strony nie konsultują ze sobą swoich posunięć ekonomicznych i nie mają wiedzy o sytuacji majątkowej drugiego z małżonków oraz to, że istnienie wspólności majątkowej ogranicza posunięcia finansowe stron, daje podstawy do ustanowienia między stronami rozdzielności majątkowej.

Podstawą ustanowienia rozdzielności nie muszą być jaskrawe przejawy zagrożenia interesów majątkowych jednego z małżonków przez działania lub zaniechania drugiego. Za orzeczeniem rozdzielności mogą przemawiać także takie okoliczności faktyczne, które sprawiają, że oceniający dochodzi do przekonania, że dalsze trwanie wspólności majątkowej nie ma uzasadnienia interesem małżonków zaś dalsze trwanie stanu impasu decyzyjnego, braku współpracy na poziomie ogólnym, bez jaskrawych przejawów tego nieporozumienia, jest stanem zagrażającym interesom majątkowym jednego z małżonków a ponadto nieuzasadnienie ograniczającym jego możliwość podejmowania samodzielnych decyzji finansowych.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa twierdząc, że powód nadużywa swego prawa podmiotowego. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2000 r. Sygn.. akt III CKN 426/98 „Z przewidzianym w art. 52 k.r.o. żądaniem zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej może wystąpić nawet małżonek wyłącznie winny separacji faktycznej. Wina małżonka żądającego zniesienia wspólności majątkowej małżeńskiej oraz wzgląd na dobro rodziny lub pozwanego małżonka powinny być brane pod uwagę jedynie przy ocenie żądania zniesienia wspólności z punktu widzenia zasad współżycia społecznego. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 5 kc, albowiem to właśnie powodowi została zabrana możliwość zarządzania jego majątkiem osobistym przez działanie pozwanej, która mimo wezwania nie opuściła nadal mieszkania stanowiącego wyłączną własność powoda. Nadto, to pozwana wypłacając ze wspólnego konta przeznaczonego do obsługi kredytu pieniądze, wpłacone wcześniej przez powoda, a które to pieniądze pozostawały do ściągnięciu raty kredytu, spowodowała, że powód zaprzestał wpłacania dwukrotności raty kredytu a w konsekwencji spowodowała odpłatność tego konta.

Należy dodać, że ustanowienie przez sąd rozdzielności majątkowej nie jest sprzeczne z dobrem rodziny, gdyż oboje małżonkowie – w toku prowadzonej sprawy rozwodowej – wnosili o rozwiązanie ich małżeństwa przez rozwód.

Dlatego też Sąd ustanowił rozdzielność majątkową między stronami od dnia 11 lipca 2022 r., o czym orzeczono w pkt I sentencji. Należy w tym miejscu przytoczyć dwa postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 3 listopada 2010 r. (sygn. akt V Cz 78/10, Legalis nr 402671) oraz z dnia 8 października 2014 r. (sygn. akt II CSK 55/14, Legalis nr 1182689), zgodnie z którymi wyrok ustanawiający rozdzielność majątkową małżeńską z dniem późniejszym niż żądany przez powoda zawiera negatywne rozstrzygnięcie co do żądania ustanowienia rozdzielności z datą wcześniejszą, bez potrzeby jednak oddalenia powództwa w tym zakresie, nie jest to bowiem orzekanie ponad żądanie.

Ponadto, w pkt II sentencji Sąd na podstawie art. 98 kpc, mając na uwadze odpowiedzialność za wynik sprawy, zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 937 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na kwotę tą składają się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 200 zł, opłata sądowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 720 zł ustalone zgodnie z § 4. ust. 1 pkt. Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Sędzia Natalia Bonowicz