Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Monika Grubba

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Pachniewska

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2018 r. w Toruniu

sprawy z powództwa:

małoletniej Z. G. działającej przez matkę M. G. (1)

przeciwko:

K. G.

o:

podwyższenie alimentów

I.  podwyższa rentę alimentacyjną od pozwanego K. G. na rzecz małol. powódki Z. G., z kwoty po 400 złotych miesięcznie ustalonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 25.06.2013 r. w sprawie I C 2066/12, do kwoty po 600 /sześćset/ złotych miesięcznie, płatnej do rąk matki małol. powódki M. G. (1), poczynając od dnia 01.04.2018 r., do dnia 15-ego każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  nie obciąża małol. powódki kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa,

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa /Sądu Rejonowego w Toruniu/ kwotę 120 /sto dwadzieścia/ złotych tytułem opłaty sądowej,

V.  znosi wzajemnie koszty procesu między stronami,

VI.  wyrokowi w pkt I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 244/18

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2018 r. małoletnia Z. G. działająca przez matkę M. G. (1) wniosła pozew przeciwko ojcu K. G. o podwyższenie alimentów z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu wskazano m.in., że ostatni raz obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec małoletniej powódki został ustalony wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 25 czerwca 2013 r. w sprawie IC 2066/12 na 400 zł miesięcznie. Od tego czasu minęło 6 lat i potrzeby małoletniej znacząco wzrosły. W 2016 r. małoletnia rozpoczęła naukę w szkole muzycznej, co spowodowało zwiększenie wydatków na dojazdy, pomoce szkolne, wypożyczenie skrzypiec, obiady w szkole, zajęcia dodatkowe. Miesięcznie wydatki z tego tytułu wynoszą łącznie około 400 zł miesięcznie. Wraz z wiekiem zwiększyły się też potrzeby dziecka związane z jego rozwojem fizycznym i intelektualnym. Z. jeździ na łyżwach, chodzi do kina, teatru, do muzeum, parku rozrywki, na urodziny do koleżanek. Łączne koszty związane z rozwojem jej zainteresowań i wzrastających intelektualnych potrzeb wynoszą 200 zł miesięcznie.

Zwiększyły się też wydatki na ubrania. Dziecko rośnie i potrzebuje coraz więcej rzeczy do szkoły i na zajęcia w czasie wolnym. Miesięczne wydatki na ubrania to koszt ok. 200 zł. Ojciec dziecka w pewnym zakresie uczestniczy w procesie zakupu ubrań dla dziecka, czyni to jednak bez konsultacji z matką dziecka, a w efekcie kupowane przez niego rzeczy są zbyt duże lub małe, niepotrzebne w danym momencie. Ponadto codzienne utrzymanie dziecka, które w całości spoczywa na matce, obejmuje też koszty wyżywienia – ok. 200 zł miesięcznie, czy zakup lekarstw. Dodatkowym kosztem ciążącym na matce jest koszt wakacyjnego wyjazdu nad morze - w 2018 r. to kwota 2.230 zł. W przyszłym roku Z. będzie miała Komunię Świętą, co oznacza kolejny wydatek.

Pozostałe wydatki matki to czynsz w kwocie 549,59 zł, rachunki za prąd, TV, Internet w kwocie 150 zł, rata za samochód w kwocie 516,71 zł.

Matka dziecka od września 2018 r. nie będzie miała pełnego etatu w (...) w G. ze względu na brak godzin dla nauczycieli historii.

Ojciec dziecka w niewielkim tylko zakresie uczestniczy w utrzymaniu dziecka. Zasądzone od niego alimenty nie są płacone dobrowolnie, tylko ściągane przez komornika. Nie uczestniczy w wydatkach na szkołę, czy codziennych kosztach zakupu jedzenia, ubrań, lekarstw. Nie dokłada także do wakacji dziecka, czy wycieczek szkolnych. Zdaniem matki w chwili obecnej kwota alimentów 400 zł nie jest wystarczająca na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb dziewczynki. Ciężar utrzymania dziecka spoczywa na matce. Ona ponosi wydatki związane z wyżywieniem, ubraniem, lekami i codziennymi potrzebami córki. Obowiązek alimentacyjny matki jest dodatkowo wypełniany w formie osobistych starań związanych z utrzymaniem i wychowaniem córki. W ocenie matki wzrost usprawiedliwionych potrzeb małoletniej oraz fakt sprawowania osobistej pieczy nad małoletnią przez matkę czynią zasadnym zwiększenie uczestnictwa pozwanego w finansowych kosztach utrzymania Z. do kwoty 800 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew z 24 kwietnia 2018 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazał m.in., że matka dziecka nie wykazała, aby koszty utrzymania dziecka w jakikolwiek sposób wzrosły, jednocześnie nie udowodniła, aby sytuacja materialna pozwanego uległa poprawie. Zdaniem pozwanego z załączonych do pozwu dokumentów wynika, że matka małoletniej powódki ma większe niż pozwany możliwości w partycypowaniu w kosztach utrzymania dziecka z uwagi na osiągane dochody, jak również z uwagi na fakt, że przez cały czas zajmuje mieszkanie wraz z wyposażeniem, które strony nabyły przed rozwiązaniem małżeństwa, a które to mieszkanie ani jego wyposażenie do tej pory nie było przedmiotem podziału majątku między matką małoletniej a pozwanym.

Pozwany wskazał, że wprawdzie prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z rodzicami, ale co miesiąc dokłada się do prowadzenia tego gospodarstwa na poziomie 200 – 300 zł miesięcznie. Jest też obciążony kredytem na samochód, którego miesięczna rata wynosi 464 zł, a samochód jest pozwanemu niezbędny do dojazdów do córki na kontakty.

Pozwany osiąga dochody z wykonywanej pracy zarobkowej na poziomie (...)zł netto w zależności od ilości godzin wykonywanej pracy, co zależy również od harmonogramu ustalonego przez pracodawcę. Do tej pory pozwany łoży miesięcznie 400 zł na utrzymanie córki tytułem alimentów. Niezależnie od tego ponosi dodatkowe koszty związane z utrzymaniem córki. W szczególności co miesiąc dokonuje wpłat po 100 zł na polisę/fundusz – kapitał dziecka i czyni to regularnie z myślą o dziecku. Pozwany zamieszkuje w znacznej odległości od miejsca zamieszkania małoletniej powódki, a kontakty z córką wykonuje regularnie, stad miesięczny koszt z tytułu zakupu samego paliwa na poczet dojazdów do córki i z powrotem. Pozwany spotyka się z córką w I i III tydzień miesiąca od godziny 10 ^{( 00)} do 18 ^{( 00)} w soboty i w niedziele, co generuje koszty dojazdu na poziomie około 200 zł miesięcznie, albowiem trasa w obie strony to 120 km, a pozwany w miesiącu pokonuje ją 4 razy. Podczas kontaktów pozwany zapewnia córce wyżywienie w postaci obiadów, przekąsek, co generuje koszt na poziomie 50-100 zł na weekend. Kupuje córce również odzież, zabawki, przybory edukacyjne, funduje atrakcje takie jak kino i teatr, co niezależnie od płaconych alimentów pochłania dodatkowe koszty na poziomie ok. 600 zł. Pozwany ponosi również koszty doładowania telefonu córki w kwocie 50 zł na 2 miesiące, a także płaci własny abonament w kwocie 134 zł. Ponadto zakupił córce na raty w 2017 r. tablet za 1.000 zł wraz z miesięcznym doładowaniem Internetu, który to abonament wynosi 10 zł. Pozwany podkreślił, że sytuacja materialna matki małoletniej powódki uległa znacznej poprawie, osiąga ona dochody na poziomie (...)zł miesięcznie, podniosła standard życia, zakupiła samochód, korzysta z dotychczasowego mieszkania.

Sąd ustalił, co następuje:

Z. G. urodziła się (...) w T.. Pochodzi ze związku małżeńskiego M. G. (1) i K. G..

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

odpis skrócony aktu małżeństwa – k. 15 akt IC 2066/12 Sądu Okręgowego w Toruniu,

odpis skrócony aktu urodzenia – k. 16 akt IC 2066/12 Sądu Okręgowego w Toruniu/

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2013 r. Sądu Okręgowego w Toruniu wydanym w sprawie IC 2066/12 rozwiązano małżeństwo rodziców małoletniej przez rozwód. Władzę rodzicielską nad małoletnią Z. powierzono matce, zaś ojcu władzę tę ograniczono do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka związanych z wychowaniem, leczeniem i nauką. Tym samym wyrokiem ustalono, że K. G. będzie miał kontakty z małoletnią córką co dwa tygodnie w soboty i niedziele od godziny 10 ⁰⁰ do godziny 18 ⁰⁰ w miejscu zamieszkania małoletniej z możliwością zabrania córki w atrakcyjne miejsca w obecności jej matki. Nałożono też na obie strony obowiązek ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniej i tytułem udziału ojca w tych kosztach zasądzono od K. G. na rzecz małoletniej alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie, poczynając od prawomocności wyroku.

Wyrok uprawomocnił się z dniem 5 sierpnia 2013 r.

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

wyrok z dnia 25 czerwca 2013 r. – k. 142 akt IC 2066/12 Sądu Okręgowego w Toruniu/

Wówczas małoletnia Z. G. mieszkała tylko z matką. Miała niespełna 3 lata, nie chodziła do żłobka, przedszkola ani na odpłatne zajęcia. Rozwijała się prawidłowo psychicznie i emocjonalnie. Nie chorowała przewlekle. Zajmowała się nią babcia macierzysta. Całkowity koszt utrzymania małoletniej wynosił ok. 800 zł miesięcznie.

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

przesłuchania M. G. (1) – k. 116-117v akt IC 2066/12 Sądu Okręgowego w Toruniu/

Matka małoletniej M. G. (1) posiada wyższe wykształcenie – jest historykiem. Pracowała wówczas jako nauczyciel historii w (...) w G.. Zarabiała średnio ok. (...)zł netto miesięcznie. To było jej jedyne miejsce pracy. Ponosiła opłaty: czynsz – 500 zł, prąd – ok. 120 zł za okres 2 miesięcy, telefon – ok. 50 zł miesięcznie, dojazdy do szkoły – 100 zł za bilet miesięczny.

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

przesłuchanie matki małoletniej powódki – e-protokół z dnia 14 sierpnia 2018 r. 36min.38sek. i nast.,

przesłuchanie M. G. (1) – k. 116-117v akt IC 2066/12 Sądu Okręgowego w Toruniu,

zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 114 akt IC 2066/12 Sądu Okręgowego w Toruniu/

Ojciec małoletniej K. G. z zawodu jest elektromonterem. Posiada wykształcenie zawodowe. Pracował w firmie (...) M. C. w T. jako kierowca zawodowy. Jego miesięczne wynagrodzenie netto wynosiło oficjalnie (...)zł. Płacił wówczas kwotę 300 zł miesięcznie tytułem alimentów na córkę wynikającą z ugody zawartej dnia 25 kwietnia 2012 r. Mieszkał z rodzicami. Nie miał żadnych kredytów.

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

przesłuchanie K. G. – k. 117v-119 akt IC 2066/12 Sądu Okręgowego w Toruniu,

zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 115 akt IC 2066/12 Sądu Okręgowego w Toruniu/

Postanowieniem z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie III Nsm 695/16 Sąd Rejonowy w Toruniu zmienił wyrok z dnia 25 czerwca 2013 r. Sądu Okręgowego w Toruniu w zakresie kontaktów K. G. z córką Z. G.. Ustalono, że ojciec będzie spotykał się z małoletnią w pierwszą i trzecią sobotę oraz niedzielę miesiąca w godzinach od 10 ^{( 00)}-18 ^{( 00)}, poza miejscem zamieszkania małoletniej i bez obecności matki dziecka oraz w święta Bożego Narodzenia – w pierwszy dzień świąt w latach nieparzystych i w drugi dzień świąt w latach parzystych w godzinach od 10 ^{( 00)} do 18 ^{( 00 )}.

/okoliczność bezsporna/

Małoletnia Z. G. w dniu (...) ukończyła (...) lat. Chodzi do szkoły muzycznej. Obecnie małoletnia ma swoje skrzypce, które zostały kupione we wrześniu 2018 r. za 527,90 zł. Za dwa lata ponownie trzeba będzie dokonać zakupu skrzypiec. Wcześniej małoletnia grała na wynajętych skrzypcach, co kosztowało 10 zł miesięcznie. Małoletnia ma bezpłatne podręczniki, dodatkowo matka kupiła książki do religii i do kształcenia słuchu oraz zeszyty. Na wyprawkę córki matka wydaje ok. 100 zł rocznie, na kalafonię - 50 zł.

Opłaty w szkole wynoszą miesięcznie: basen 32 zł, fundusz klasowy 10 zł, obiady ok. 100 zł. Dodatkowo Z. uczęszcza odpłatnie na język angielski za 70 zł miesięcznie. Od września 2018 r. zaczęła chodzić na zajęcia akrobatyczne, które kosztują 120 zł miesięcznie. Na dojazdy córki do szkoły na W. matka wydaje ok. 100 zł miesięcznie.

Wyżywienie małoletniej kosztuje ok. 200 zł miesięcznie, gdyż nie je dużo. Matka kupuje jej środki higieniczne i kosmetyki za ok. 50 zł miesięcznie, w tym płyn do kąpieli, balsam do ciała, szampon, odżywkę, balsam do rozczesywania włosów, pomadkę ochronną, krem do opalania, proszek do prania i in. Na odzież wydaje ok. 100 zł miesięcznie. Ostatnio kupiła Z. spódnicę za 40 zł, suknię na wesele za 40 zł, kalosze, sandały, buty na wesele za łącznie ponad 100 zł, strój kąpielowy za 40 zł. Na rozrywkę córki przeznacza ok. 50 zł miesięcznie. Teraz małoletnia będzie wyprawiała urodziny dla koleżanek i to będzie większy koszt.

Z. jest też zapraszana na urodziny do koleżanek. Każdorazowo kupuje prezenty do 50 zł. We wrześniu, październiku i listopadzie jest do 3 takich imprez miesięcznie, później po jednej w miesiącu. W klasie jest 25 dzieci.

Małoletnia nie choruje przewlekle. Raz do roku choruje i wtedy matka kupuje jej leki.

Małoletnia była na wycieczce klasowej, która kosztowała 250 zł plus kieszonkowe. Z matką i jej rodzicami spędziła 2 tygodnie nad morzem podczas wakacji. Za hotel z wyżywieniem za córkę matka zapłaciła 2.000 zł. Była też z matką dwa dni w K. na weselu u rodziny.

Małoletnia dostaje od ojca różne rzeczy, w tym odzież. Ojciec nie konsultuje zakupów z matką dziecka, która uważa, że są to rzeczy nieadekwatne do potrzeb, często nieodpowiednie rozmiarowo. Z. lubi sukienki i ma ich dużo. Ojciec je kupuje, podczas gdy małoletnia potrzebowałaby spodni i legginsów. Ostatnio kupił jej klapki o dwa numery za duże, bo Z. się podobały.

/dowód:

przesłuchanie matki małoletniej powódki – e-protokół z dnia 14 sierpnia 2018 r. 36min.38sek. i nast.,

zestawienie wydatków na małol. Z. – k. 7, 99 akt,

przelew dotyczący opłaty za basen i fundusz klasowy – k. 8 akt,

umowa dot. nauki języka angielskiego wraz z przelewem opłaty – k. 9-10 akt,

przelew dot. opłaty za obiady – k. 11 akt,

rezerwacja wczasów – k. 12 akt,

przelew dotyczący zapłaty za obuwie – k. 13 akt,

faktura dotycząca wydatków związanych z zakupem skrzypiec – k. 162 akt,

rachunek z Klubu Sportowego – k. 163 akt/

Obecnie matka małoletniej M. G. (1) ma (...) lat. Nadal mieszka wraz z córką Z. w T. przy ul. (...).

Czynsz za mieszkanie wynosi ok. 550 zł. Opłata za Internet i telewizję wynosi ok. 88 zł miesięcznie, za prąd - 120 zł za 2 miesiące.

M. G. (1) ma kredyt zaciągnięty na zakup samochodu marki S. (...) z 2017 r. Samochód kosztował 40.000 zł, a rata kredytu wynosi ok. 516 zł.

M. G. (1) nadal pracuje jako nauczyciel. Uczy historii i WOS. W roku szkolnym 2017/2018 pracowała w (...) w G., gdzie zarabiała netto ok. (...)zł. Dodatkowo otrzymywała tzw. „13” i świadczenia socjalne raz do roku – tzw. wczasy pod gruszą – ostatnio ok. (...) zł. Ponadto w okresach od stycznia 2017 r. do listopada 2017 r. i od lutego 2018 r. do czerwca 2018 r. pracowała na zastępstwo w (...) LO w T., gdzie średnio zarabiała miesięcznie netto ok. (...)zł.

M. G. (1) w 2018 r. sprawdzała też matury w ramach umowy zlecenia. Zarobiła (...) zł.

M. G. (1) od 1 września 2018 r. nadal pracuje w tych samych szkołach. Jest nauczycielem dyplomowanym. W szkole w G. pracuje w wymiarze 15.21/18.00 godzin tygodniowo. Jej wynagrodzenie zasadnicze wynosi (...)zł, dodatek za wysługę lat (...)zł, dodatek motywacyjny (...)zł, dodatek wiejski (...)zł. Razem jej wynagrodzenie wynosi (...)zł brutto – ok. (...)zł netto.

M. G. (2) od 1 września 2018 r. w (...) LO w T. ma ustalony wymiar czasu pracy 10.26/18.00 godzin zajęć dydaktyczno-wychowawczych w tygodniu. Jej wynagrodzenie wynosi (...)zł brutto – (...)zł netto.

M. G. (1) nie udziela odpłatnych korepetycji.

/dowód:

przesłuchanie matki małoletniej powódki – e-protokół z dnia 14 sierpnia 2018 r. 36min.38sek. i nast.,

przelewy dot. opłat za mieszkanie, rat kredytu, czynszu – k. 14-16 akt,

umowa kredytu – k. 17 akt,

wyliczenie opłat składających się na czynsz – k. 18 akt,

zaświadczenie o wynagrodzeniu z (...) w G. – k. 20, 105-110 akt,

zaświadczenie o wynagrodzeniu z (...) LO w T. – k. 21, 103-104 akt,

propozycja ograniczenia zatrudnienia – k. 100 akt,

umowa o pracę z (...) LO – k. 101-102, 167 akt,

zeznanie podatkowe matki małoletniej za 2016 r. – k. 119-122 akt,

listy płac za wrzesień 2018 r. – k. 164-165 akt,

aneks do umowy prace z (...) w G. – k. 166 akt/

K. G. ma obecnie (...) lat, mieszka u swoich rodziców w P.. Od marca 2018 r. pracuje w PHU (...) w R.. Jego oficjalne wynagrodzenie, po potrąceniu kwoty 433 zł na poczet alimentów, wynosiło: za marzec (...)zł brutto, netto – (...)zł, za kwiecień (...)zł brutto, netto – (...)zł, za maj (...)zł brutto, netto – (...)zł, za czerwiec (...)zł brutto, netto – (...)zł.

K. G. otrzymuje ok. (...) zł premii, jeżeli pracuje w soboty. Nie zawsze może pracować, gdyż musi uwzględnić weekendy z córką.

Wcześniej, od 7 marca 2016 r. do 6 marca 2018 r., pracował w Handel-Usługi (...). Jego oficjalne wynagrodzenie wynosiło: w listopadzie 2017 r. (...)zł brutto, netto – (...)zł, w grudniu 2017 r. (...)zł brutto, netto –(...)zł, w styczniu 2018 r. (...)zł brutto, netto – (...)zł, w lutym 2018 r. (...)zł brutto, netto (...)zł, w marcu 2018 r. (...)zł brutto, netto – (...)zł.

K. G. zmienił pracę, aby więcej zarabiać. Uważa, że nie może podjąć dodatkowej zarobkowej pracy, albowiem nie ma czasu i pracodawca nie byłby zadowolony. W obecnej firmie pracuje w rożnych godzinach, od 7 do 12 godzin dziennie, czasami ma wolne.

/dowód:

przesłuchanie pozwanego – e-protokół z dnia 14 sierpnia 2018 r. 01godz.05min.52sek. i nast.,

zeznania świadka W. G. – e-protokół z dnia 14 sierpnia 2018 r. 06min.34sek. i nast.,

informacja o warunkach zatrudnienia – k. 42 akt,

umowa o pracę z PHU (...) – k. 41, 126 akt,

umowa o pracę z (...)– 127 akt,

zaświadczenie o dochodach z PHU (...) – k. 38, 128 akt,

zaświadczenie o dochodach z (...)– k. 39-40, 129 akt,

zeznanie podatkowe za 2017 r. – k. 141-149 akt,

zeznanie podatkowe za 2016 r. – k. 150-154 akt/

K. G. ponosi koszty związane z kontaktami z Z.. Zapewnia córce atrakcje, płaci za obiady i za bilety wstępu np. na basen, kupuje zabawki. Ojciec wydaje podczas jednego weekendu 100 zł na dojazdy, 100-200 zł za atrakcje i obiady. Chodzą również na spacery, czy na obiady do rodziców pozwanego.

K. G. kupuje córce odzież, czasami na każdym widzeniu. Jak coś Z. się podoba, to jej kupuje, np. buty, plecak do szkoły. Ostatnio kupił córce spodnie za 60 zł, klapki za 30-40 zł, sukienki, sweterki za 60-80 zł. Nie uzgadnia z matką dziecka żadnych zakupów. Część rzeczy ojciec zostawia u siebie, żeby córka nie musiała ich wozić. K. G. dał też Z. 100 zł kieszonkowego nad morze. Kupił Z. na gwiazdkę telefon, który stara się jej doładować za 50 zł co 2, 3 miesiące. Kupił też tablet z pakietem internetowym i płaci za to 10 zł miesięcznie. Tego też nie ustalał z matką dziecka.

K. G. niekiedy dokłada swojej mamie do czynszu i jedzenia 100-200 zł. Na odzież wydaje 100-200 zł na 2, 3 miesiące, na własne środki czystości 20-50 zł miesięcznie. Za telefon płaci 135 zł miesięcznie. Wziął kredyt w wysokości ponad 35.000 zł m.in. na zakup samochodu, aby jeździć po córkę i do pracy. Raty kredytu wynoszą 464 zł miesięcznie. Samochód T. (...) z 2003 r. kupił w zeszłym roku we wrześniu za 20.000 zł. Jest on na benzynę i gaz. Ostatnio uszkodziła się klimatyzacja i za remont zapłacił 1.300 zł.

/dowód:

przesłuchanie pozwanego – e-protokół z dnia 14 sierpnia 2018 r. 01godz.05min.52sek. i nast.,

zeznania świadka W. G. – e-protokół z dnia 14 sierpnia 2018 r. 06min.34sek. i nast.,

umowa pożyczki z załącznikami – k. 43- 54, 79 akt,

rachunki dot. zakupów – k. 55-67, 84-91 akt,

rachunek za telefon – 75 akt,

rachunki za paliwo – k. 68, 80-83, 85, 86-87, 89, 91-92 akt/

K. G. ma osobno założone konto, na które wpłaca po 100 zł miesięcznie. W ten sposób odkłada środki na przyszłość dla małol. Z. G..

/dowód:

przesłuchanie pozwanego – e-protokół z dnia 14 sierpnia 2018 r. 01godz.05min.52sek. i nast.,

potwierdzenie salda lokaty – k. 130 akt,

historia rachunku pozwanego – k. 69-74, 131-140 akt/

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz w aktach sprawy IC 2066/12 Sądu Okręgowego w Toruniu, a także na podstawie przesłuchania matki małoletniej powódki M. G. (1) i pozwanego K. G. oraz zeznań świadka W. G..

Sąd przyjął za wiarygodne dowody w postaci dokumentów złożonych przez strony do akt sprawy, albowiem nie było podstaw do ich podważenia. Były one opatrzone odpowiednimi podpisami i pieczęciami. W szczególności jednak żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności.

Sąd uznał zeznania świadka W. G. co do zasady za wiarygodne. Były one bowiem logiczne, rzeczowe i spójne. Sąd nie znalazł powodów, aby kwestionować wiarygodność zeznań tego świadka, miał jednak na uwadze, że świadek – jako matka pozwanego – z jego perspektywy odbierała i oceniała okoliczności faktyczne w sprawie. Nie miała również dokładnej wiedzy o wszystkich okolicznościach istotnych dla rozstrzygnięcia.

W ocenie Sądu zeznania złożone przez rodziców małoletniej powódki należało również, co do zasady, uznać za wiarygodne. Potwierdziły je dowody z dokumentów złożonych do akt sprawy. Przedstawiane przez strony fakty nacechowane jednak były subiektywną oceną poszczególnych okoliczności. Rodzice małoletniej starali się bowiem w sposób jak najbardziej korzystny dla siebie przedstawić okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, tzn. swoje możliwości zarobkowe i majątkowe oraz koszty utrzymania małoletniej.

Sąd nie dał wiary pozwanemu jedynie w zakresie, w jakim powoływał się na swoją bardzo trudną sytuację materialną oraz, że nie doszło do zwiększenia wydatków związanych z usprawiedliwionymi potrzebami małoletniej, albowiem nie potwierdził tego materiał dowodowy zgromadzony w sprawie.

Matka małoletniej powódki wniosła o podwyższenie alimentów na rzecz małoletniej powódki z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł miesięcznie.

Przedmiotowe powództwo o podwyższenie alimentów posiada podstawę prawną w art. 138 kro. Przepis ten stanowi, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumie się zmianę usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego albo zmianę w zakresie możliwości zarobkowych zobowiązanego do alimentacji, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zwiększenie albo zmniejszenie wysokości świadczeń alimentacyjnych.

Potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają zmianie, tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zmiana stosunków może prowadzić do uchylenia obowiązku alimentacyjnego bądź do podwyższenia lub obniżenia alimentów. Dla stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 kro, należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności - na tle sytuacji ogólnej - mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu (por.: uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 października 1954 r., I CO 41/54).

Podwyższenie alimentów następuje wówczas, gdy zwiększeniu uległy potrzeby uprawnionego albo wzrosły możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego.

Matka małoletniej powódki wskazywała, że kwota alimentów otrzymywanych do tej pory nie wystarcza na zaspokojenie podstawowych potrzeb córki, gdyż wzrosły koszty jej utrzymania. Małoletnia jest znacznie starsza, a od września 2016 r. uczęszcza do szkoły muzycznej.

Ostatni raz obowiązek alimentacyjny pozwanego względem małoletniej powódki został ustalony przez Sąd Okręgowy w Toruniu w wyroku z 25 czerwca 2013 r. na kwotę po 400 zł miesięcznie. Małoletnia miała wówczas niespełna 3 lata. Nie chorowała na przewlekłe choroby. Rozwijała się prawidłowo. Nie uczęszczała do żłobka, przedszkola, w opiece nad nią nieodpłatnie pomagała babcia macierzysta. Koszy utrzymania małoletniej wynosiły wówczas ok. 800 zł miesięcznie. Matka małoletniej M. G. (1) pracowała jako nauczyciel historii w (...) w G.. Zarabiała ok. (...)zł netto miesięcznie. Ojciec małoletniej pracował w firmie (...) w T. jako kierowca zawodowy. Jego miesięczne wynagrodzenie netto wynosiło oficjalnie (...)zł. Płacił wówczas 300 zł miesięcznie alimentów. Mieszkał z rodzicami. Nie miał żadnych kredytów.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd doszedł do przekonania, że od ostatniego ustalenia wysokości alimentów niewątpliwie zwiększeniu uległy usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki, jak również wzrosły możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego, co uzasadnia podwyższenie alimentów. Zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w orzeczeniu z dnia 1 czerwca 1965 r. (I CZ 135/64, niepubl.) ,,różnica wieku dzieci spowodowana upływem czasu od daty orzeczenia określającego wysokość renty alimentacyjnej, sama przez się uzasadnia wzrost potrzeb związany z uczęszczaniem do szkoły, pobieraniem dodatkowych lekcji itp., co z kolei pociąga za sobą konieczność ponoszenia zwiększonych wydatków’’.

W myśl § 1 art. 135 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Pojęcia „usprawiedliwione potrzeby" oraz „możliwości zarobkowe i majątkowe" zostały szczegółowo omówione w uchwale Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNP 1988, nr 4, poz. 42. W uchwale tej stwierdzono między innymi, że: Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w których osoba uprawniona się znajduje. Nie jest możliwe ustalenie katalogu usprawiedliwionych potrzeb podlegających zaspokojeniu w ramach obowiązku alimentacyjnego i odróżnienie ich od tych, które jako objaw zbytku lub z innych przyczyn nie powinny być uwzględnione. W każdym razie zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle będzie można określić potrzeby życiowe - materialne i intelektualne uprawnionego.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza treść art. 96 kro, według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy dla dobra społeczeństwa.

Stosownie do tej dyrektywy rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Będzie to mieć wpływ na rozstrzygnięcie, w jakiej mierze możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego będą wzięte pod uwagę przy oznaczaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji.

Sąd miał na uwadze, iż sytuacja małoletniej powódki uległa znacznym zmianom. Małoletnia w czasie ostatniego orzekania w sprawie wysokości alimentów miała niespełna (...) lata i nie uczęszczała do żadnej placówki. Natomiast obecnie jest uczennicą szkoły podstawowej, w dniu (...) ukończyła (...) lat. Do jej usprawiedliwionych wydatków niewątpliwie należą opłaty szkolne (fundusz klasowy 10 zł miesięcznie) oraz koszty wyprawki - zakupu niektórych podręczników, przyborów szkolnych (ok. 100 zł rocznie). Małoletnia uczestniczy również w imprezach i wycieczkach organizowanych przez szkołę – koszt ostatniej to 250 zł plus kieszonkowe. Małoletnia ma z pewnością również prawo do zajęć dodatkowych, tj. na basenie za 32 zł i języka angielskiego za 70 zł miesięcznie. Ostatnio matka zapisała ją również na zajęcia akrobatyczne za 120 zł miesięcznie. Małoletnia chodzi do szkoły muzycznej i gra na skrzypcach, co też wiąże się z wydatkami np. związanymi z zakupem kalafonii oraz skrzypiec za kwotę 527,90 zł raz na dwa lata, co łącznie w przeliczeniu miesięcznym daje ok. 25 zł. Kolejnym stałym wydatkiem są koszty dowozu i odbioru córki ze szkoły.

Małoletnia zaczęła mieć zainteresowania adekwatne do wieku. Chodzi z matką do teatru, do kina, do parku rozrywki, co z pewnością również jest wydatkiem rzędu 50 zł w skali miesiąca. Ponadto Z., jak większość dzieci w jej wieku – co wynika z doświadczenia życiowego – jest często, co najmniej raz w miesiącu, zapraszana na urodzinami do koleżanek, co wiąże się z zakupem prezentu za ok. 50 zł. Małoletnia ma prawo również do wypoczynku letniego, jednak kwota ponad 2.000 zł za pobyt w bardzo dobrym hotelu jest wysoka i nie należy w całości do wydatków podstawowych.

Kwota 50 zł wskazana przez matkę na środki czystości razem z pielęgnacją oraz 200 zł na wyżywienie nie jest wygórowana. Za obiady Z. w szkole matka płaci ok. 100 zł miesięcznie. Za adekwatny do wieku dziecka należy uznać również koszt zakupu odzieży i obuwia w kwocie ok. 100 zł miesięcznie. Do tego należy doliczyć pewną kwotę tytułem innych, niespodziewanych wydatków, które zawsze zdarzają się przy wychowywaniu dziecka, np. wyprawienie urodzin córce dla koleżanek czy zakup lekarstw w przypadku zachorowania.

Niewątpliwie małoletnia musi również partycypować w kosztach utrzymania mieszkania, w którym mieszka wspólnie z matką. Jednak zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 23.03.2016r., sygn. akt I ACa 1755/15, brak jest podstaw do wliczania do obowiązku alimentacyjnego kosztów mieszkania i jego utrzymania. W kwocie alimentów należy natomiast uwzględnić niejako ryczałtowo koszty zużycia wody, prądu, gazu do gotowania i ogrzania wody użytkowej dla dziecka. Opłaty mieszkaniowe z prądem oraz Internetem i telewizją wynoszą łącznie ok. 700 zł. Zdaniem Sądu ok. 1/3 tych kosztów można wliczania do obowiązku alimentacyjnego.

W ocenie Sądu małoletnia musi mieć zapewnione odpowiednie wyżywienie, odzież i obuwie, środki czystości i lecznicze, materiały edukacyjne, czy warunki mieszkaniowe. Powinna mieć również zapewnione prawo do rozwijania pozalekcyjnych zainteresowań, rozrywki, czy wypoczynku. Małoletniej nie przysługują przy tym żadne zasiłki. Nie posiada ona żadnego dochodu, zatem kwotę niezbędną do pokrycia jej podstawowych usprawiedliwionych potrzeb muszą pokryć jej rodzice.

W ocenie Sądu na zaspokojenie powyższych potrzeb małoletniej powódki niezbędna jest kwota minimum 1.300-1.400 zł miesięcznie.

Sytuacja finansowa M. G. (1) również uległa zmianie. Wprawdzie zamieszkuje ona wraz z córką w tym samym miejscu, jednak opłaty z pewnością wzrosły wraz z ogólnym wzrostem cen za media. Nadal jest ona zatrudniona jako nauczyciel, obecnie prócz (...) w G. pracuje też w (...) LO w T. i jej wynagrodzenie wzrosło. W (...) w G. pracuje obecnie w wymiarze 15.21/18.00 godzin tygodniowo z wynagrodzeniem – jako nauczyciel dyplomowany – ok. (...)zł netto ((...)zł brutto). Otrzymuje również dodatkowe świadczenia roczne, tzw. trzynastkę i wczasy pod gruszą. W LO zarabia (...)zł brutto, netto – (...)zł, pracując w wymiarze 10.26/18.00 godzin tygodniowo. Ponadto w 2018 r. sprawdzała ona po raz pierwszy matury w ramach umowy zlecenia. Był to jednak dochód jednorazowy i nie wiadomo, czy powtórzy się w latach następnych. Sąd dał wiarę M. G. (1), że nie udziela odpłatnych korepetycji, albowiem uczone przez nią przedmioty rzadko są poszukiwane w ramach korepetycji.

Podkreślić należy, że matka sprawuje bezpośrednią opiekę nad małoletnią powódką, zajmuje się jej wychowaniem, troszczy się o jej zdrowie i rozwój. Wypełnia ten obowiązek od lat w rozmiarze znacznie większym, niż ojciec dziecka.

Pozwany natomiast spotyka się z córką w I i III tydzień miesiąca w soboty i niedziele przez kilka godzin. Nie dokłada zatem codziennych, osobistych starań o prawidłowy rozwój córki, jej edukację czy zdrowie.

Analizując sytuację zarobkową i majątkową K. G. należy wskazać, iż nie jest ona tak zła, jak próbował to naświetlić pozwany. K. G. nadal pracuje jako kierowca z tym, że u innego pracodawcy. Ma umowę na czas nieokreślony. Z przedłożonych dokumentów wynika, że oficjalnie zarabia średnio(...)zł netto miesięcznie. Wskazać należy, że kwoty netto wskazane w zaświadczeniach wystawionych przez pracodawcę są pomniejszone o kwotę 433 zł z tytułu alimentów i kosztów komorniczych. Wcześniej pozwany pracował w Handel-Usługi (...), gdzie jego oficjalne wynagrodzenie wynosiło od (...)zł netto do (...)zł netto miesięcznie. Pozwany zmienił pracę, aby więcej zarabiać.

Dodać też należy, że K. G. jako kierowca zawodowy ma wysokie możliwość zarobkowe. Powszechnie wiadomym jest bowiem, że młodzi, zdrowi mężczyźni, do jakich zalicza się pozwany, z tej grupy zawodowej uzyskują wysokie wynagrodzenia.

Przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych (por. Henryk Haak, Obowiązek alimentacyjny, Komentarz Toruń 1995, s. 118-119).

W ocenie Sądu sytuacja zarobkowa pozwanego, nawet biorąc pod uwagę zarobki przez niego wykazane, znacznie poprawiła się w porównaniu z 2013 r. W sprawie rozwodowej przedłożył on bowiem zaświadczenie, z którego wynika, że zarabiał wówczas 1.150 zł netto. Teraz jego dochody wzrosły co najmniej o 100 %.

Nie ulega wątpliwości, że wydatki pozwanego również wzrosły, jednakże nadal mieszka on z rodzicami. Matce dokłada 100-200 zł do opłat za czynsz i na jedzenie. Ponosi też koszty zakupu środków czystości 20-50 zł miesięcznie, odzieży 100-200 zł na 2-3 miesiące, paliwa do samochodu, telefonu 134 zł miesięcznie. Ma też prawo do rozrywki i wypoczynku. Zdaniem Sądu kwota ok. 1.000 zł miesięcznie na wymienione cele z pewnością jest wystarczająca, przy normalnym standardzie życia.

Sąd miał na uwadze, że K. G. ponosi również koszty związane z kontaktami z Z.. Zdaniem Sądu wskazywane przez pozwanego koszty, jakie w związku z tym ponosi, są zawyżone. Trudno bowiem uznać, że na 4 obiady małoletniej wydaje tyle, co jej matka na jej całomiesięczne wyżywienie. Niewątpliwie zapewnia córce liczne atrakcje – chodzi z nią do kina, do parków rozrywki, które jednak nie zawsze wiążą się z wydatkami, jak np. spacery, czy obiad u dziadków. Przy kosztach dojazdów na kontakty należy mieć na uwadze, że samochód pozwanego można zatankować gazem, co obniża koszt przejazdu. Ponadto pozwany już wcześniej ponosił koszty spotkań z dzieckiem, chociaż w nieco niższym wymiarze, niż obecnie. Zdaniem Sądu kwota 300 zł miesięcznie na pokrycie kosztów kontaktów z Z. jest w zupełności wystarczająca. Każdy z rodziców ponosi natomiast koszt prezentów dla dziecka z okazji świąt czy urodzin, co nie jest uwzględnianie w ramach obowiązku alimentacyjnego żadnego z nich.

Bezspornym jest, że K. G. kupuje córce odzież, czy obuwie. Bezspornym jest również, że zakupów tych nie konsultuje z matką dziecka. W efekcie kupuje dużo rzeczy niepotrzebnych, „bo małoletniej się podobają”, a nie to, co małoletnia w danym czasie potrzebuje. Zdaniem Sądu pozwany powinien ograniczyć zakupy niepotrzebnych rzeczy, a kwotę tę przeznaczyć na alimenty.

Chwalebnym jest, że pozwany odkłada po 100 zł miesięcznie na przyszłość dla córki, jednak małoletnia w pierwszej kolejności winna mieć zabezpieczone swoje obecne podstawowe potrzeby. Ponadto kwotą tą dysponuje pozwany i jej wydatkowanie należy do przyszłości.

Pozwany wskazywał też, iż spłaca kredyt wzięty na kupno samochodu. Zaciągając jednak ten kredyt pozwany miał świadomość ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego wobec córki. Winien zatem liczyć się z obowiązkiem wypełniania go w pierwszej kolejności przed wszystkimi innymi zobowiązaniami. Powyższe raty nie mogą zatem mieć ujemnych konsekwencji dla małoletniej powódki. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 listopada 1976 r., III CRN 236/76, wskazał, że „(…)zadłużenie bankowe pozwanego nie może powodować ograniczenia należnych małoletniemu powodowi środków utrzymania i wychowania. Osoba bowiem, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, musi się z tym liczyć przy podejmowaniu wydatków na zakup mebli, telewizora, lodówki itp. i ich wysokość planować stosownie do posiadanych możliwości z uwzględnieniem wspomnianego obowiązku alimentacyjnego”.

Gdyby nawet uznać powyższe zobowiązania kredytowe za uzasadnione, to jego spłata wynosi 464 zł miesięcznie. Wszystkie wydatki pozwanego zamykają się zatem w kwocie ok. 1.760 zł miesięcznie. Stać go zatem na uiszczanie na rzecz córki alimentów w kwocie po 600 zł miesięcznie, bez potrzeby rezygnacji z jakichkolwiek własnych potrzeb. Z wynagrodzenia pozostaje mu przy tym jeszcze do dyspozycji pewna kwota na zaspokojenie innych, poza podstawowych, nie wymienionych wyżej potrzeb.

Z powyższych względów, mając na uwadze całokształt okoliczności w przedmiotowej sprawie, Sąd doszedł do wniosku, że alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie leżą w granicach możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego, a także są w pełni uzasadnione usprawiedliwionymi potrzebami małoletniej – nie pokrywają one bowiem nawet ich połowy. Nie należy przy tym zapominać, że to matka na co dzień dokłada osobistych starań o wychowanie małoletniej i mimo to nawet w zakresie finansowym pokrywa koszty utrzymania córki w większym zakresie, niż pozwany. Musi bowiem zaspokoić wszystkie potrzeby małoletniej ponad kwotę alimentów zasądzonych od pozwanego.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na postawie art. 135 § 1 kro w zw. z art. 138 kro, w punkcie I sentencji wyroku podwyższył rentę alimentacyjną od pozwanego na rzecz małoletniej powódki do kwoty po 600 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 kwietnia 2018 r., bowiem pozew został złożony pod koniec marca 2018 r., to jest 29 marca.

W punkcie II sentencji wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, uznając je za bezzasadne, albowiem wykraczające poza zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniej.

Sąd nie obciążył małoletniej powódki kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa w punkcie III sentencji wyroku na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Jednocześnie Sąd nie znalazł powodów, aby nie obciążać kosztami sądowymi pozwanego, dlatego w punkcie IV sentencji wyroku na podstawie art. 113 ust. 1 w/w ustawy nakazał pobrać od niego na rzecz Skarbu Państwa 5% zasądzonego roszczenia tytułem należnej opłaty sądowej.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie V sentencji wyroku na podstawie art. 100 kpc znosząc je wzajemnie między stronami. Obie strony w równym stopniu przegrały i wygrały sprawę.

W punkcie VI sentencji wyroku Sąd orzekł o nadaniu wyrokowi rygoru natychmiastowej wymagalności, zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 kpc.