Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2023 r.

(...) III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący Sędzia Barbara Trokowska-Stempnik

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Pachniewska

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2023 r. w Toruniu

sprawy z powództwa małoletniej Z. S., działającej przez matkę M. L.

przeciwko K. S.

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa alimenty od pozwanego K. S. na rzecz małoletniej powódki Z. S., z kwoty po 1200 zł (tysiąc dwieście złotych) miesięcznie ustalonej ugodą sądową w sprawie o sygn. akt (...) z dnia 18 czerwca 2019, do kwoty po 1600 zł (tysiąc sześćset złotych) miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej powódki, tj. M. L., poczynając od dnia 9 lutego 2023 roku, do dnia 10. każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  nie obciąża małoletniej powódki kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa,

IV.  nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi w sprawie,

V.  znosi między stronami koszty procesu,

VI.  wyrokowi w pkt I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 142/23

Uzasadnienie wyroku (...) z dnia 11 października 2023 roku

w sprawie o sygnaturze akt III RC 142/23

Pozwem z dnia 9 lutego 2023 roku małoletnia powódka – Z. S., działająca przez matkę M. L., domagała się podwyższenia alimentów od pozwanego – K. S. z kwoty 1200 złotych ustalonych ugodą sądową w sprawie o sygn.. akt (...), zawartą przed (...), do kwoty 2200 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletniej, z góry, do 10. dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu wytoczonego powództwa wskazano, że od 2019 roku zmieniły się stosunki, a zasadnicza kwestia dotyczy inflacji. Dodano, że małoletnia ma aktualnie (...) lat, jej potrzeby zmieniły się. Uczęszcza do klasy sportowej i na liczne zajęcia dodatkowe, takie jak: język angielski, (...), tenis, wyjazdy związane z zainteresowaniem małoletniej, kino, teatr, urodziny koleżanek i kolegów, zakupy książek, czasopism. Dziecko jest także w fazie intensywnego wzrostu, a zatem konieczna jest częsta wymiana obuwia i odzieży. Część wydatków pochłania konieczność utrzymania pupilów małoletniej, tj. owczarka niemieckiego i kundelka. Matka Z. prowadzi własną działalność gospodarczą i osiąga z tego tytułu dochody w kwocie 84.523,50 zł rocznie. Pozwany jest natomiast człowiekiem bardzo przedsiębiorczym, jest członkiem zarządu spółki (...) w T. oraz prezesem zarządu sp. z o.o. (...). Jego miesięczne dochody wnoszą co najmniej kilkanaście tysięcy złotych miesięcznie.

Do pozwu dołączono także tabele, z których wynikało, że miesięczne koszty utrzymania małoletniej prezentują się następująco:

- czynsz mieszkaniowy i opłaty – 1819,32 zł,

- żywność – 650 zł,

- środki czystości i środki higieniczne – 164 zł,

- odzież – 214,16 zł,

- wydatki szkolne – 605,44 zł,

- wizyty lekarskie i koszty leków – 99 zł,

- rozrywka – 648,33 zł,

co daje łącznie kwotę 4.200,25 zł.

Pozwany złożył odpowiedź na pozew, w której domagał się w pierwszej kolejności skierowania stron do mediacji, a w przypadku negatywnego rozstrzygnięcia w tym zakresie – oddalenia powództwa w całości i nieobciążania pozwanego kosztami procesu z uwagi na to, że nie dał matce powódki żadnego pretekstu do wytoczenia powództwa, a ponadto M. L. przed wytoczeniem powództwa nie podjęła próby mediacji lub innej próby polubownego rozwiązania sporu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, że inflacja wyniosła w 2022 roku 14,4%, a nie sto procent; skutki inflacji dotykają nie tylko powódkę, ale także pozwanego; koszty utrzymania dwóch psów nie są usprawiedliwionym kosztem utrzymania małoletniej; pozwany aktualnie ma znacznie szerszy zakres kontaktów z córką niż miało to miejsce w 2019 roku, co oznacza, ze poza alimentami wydatkuje na jej rzecz większe sumy pieniędzy. Ponadto matka powódki nie wskazała w pozwie, że pozyskuje ubrania dla dziecka z drugiej ręki oraz oddaje je lub sprzedaje, gdy małoletnia z nich wyrosła.

Na rozprawie strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

Z. S. urodziła się w dniu (...) w T.. Jej rodzicami są M. L. i K. S.. Małoletnia Z. ma aktualnie (...) lat.

Dowód: akt urodzenia Z. S., k. 6.

Pozwem z dnia 27 listopada 2018 roku powódka Z. S., działająca przez matkę M. L., domagała się zasądzenia od pozwanego K. S. alimentów w kwocie po 1900 zł miesięcznie.

W dniu 17 stycznia 2019 roku (...) III Wydział Rodzinny i Nieletnich wydał wyrok zaoczny, w którym uwzględnił powództwo w całości.

W 2009 roku Z. S. miała (...)lat. Uczęszczała do przedszkola, czesne wynosiło 440 zł. Chodziła na zajęcia z matematyki (koszt jednych zajęć wynosił 60 zł), chciała uczyć się pływania i tańca. Z. S. cierpi na alergię i w 2019 roku koszt leków i wizyt lekarskich wynosił 120 zł. Małoletnia powódka wraz z matką mieszkały w domu stanowiącym własność M. L.. Opłaty za opał wynosiły ok. 300 zł miesięcznie, koszt prądu to ok. 250-280 zł co 2 miesiące, koszt zużycia wody – 60 zł, urodziny znajomych – 50 zł miesięcznie.

K. S. w 2019 roku był współwłaścicielem spółki (...), jego dochód wynosił 490 zł na ¼ etatu. Z tytułu wynagrodzenia członka zarządu spółki otrzymywał dochód w wysokości 9000 zł miesięcznie. Alimentował także starszą córkę w kwocie 1000 zł miesięcznie. K. S. ponosił wydatki z tytułu spłaty rat kredytu na dom – 1350 zł miesięcznie, ogrzewania – 150 zł miesięcznie, prądu – 150 zł miesięcznie, zużycie wody – 30 zł miesięcznie, internet – 80 zł miesięcznie.

Na rozprawie w dniu 18 czerwca 2019 roku strony zawarły ugodę, na mocy której pozwany K. S. zobowiązał się do płacenia na rzecz małoletniej powódki Z. S. alimenty w kwocie po 1200 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletniej powódki M. L., począwszy od 1 lipca 2019 roku, do dnia 5. każdego miesiąca, z góry, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, w miejsce renty alimentacyjnej ustalonej ostatnio wyrokiem zaocznym (...) z dnia 17 stycznia 2019 roku w sprawie (...).

Dowód: pozew z dnia 27 listopada 2018 roku, akta sprawy (...), k. 3-5;

wyrok zaoczny z dnia 17 stycznia 2019 roku, akta sprawy (...), k. 57;

protokół rozprawy przed (...) z dnia 18 czerwca 2019 roku, akta sprawy (...), k. 121-122,

ugoda sądowa z dnia 18 czerwca 2019 roku, akta sprawy (...), k. 120.

W chwili ustalania wysokości alimentów w 2019 roku kontakty K. S. z Z. S. przedstawiły się w sposób następujący: pozwany spotykał się z córką w miejscu zamieszkania:

A)  w co drugą sobotę od godz. 10:00 do godz. 18:00 i następującą po niej niedzielę od 10:00 do godz. 18:00 (bez noclegów),

B)  w co drugą środę, przypadającą po niedzieli, w której pozwany nie będzie miał kontaktu z córką, od 15:30 do 18:30.

Dowód: postanowienie (...) III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich z dnia 28 grudnia 2018 roku, k. 81, akta sprawy I. N. (...).

W dniu 30 grudnia 2020 roku (...) III Wydział Rodzinny i Nieletnich ustalił kontakty K. S. z jego małoletnią córką Z. S. w następujący sposób:

1. w okresie od 1 września do 30 czerwca każdego roku:

a) w co drugi weekend miesiąca, od piątku od godz. 15.30 do poniedziałku do godz. 8.00, przy czym uczestnik postepowania będzie zobowiązany do odebrania córki w piątek z placówki oświatowej (a w okresie nauki zdalnej z miejsca jej zamieszkania) o godzinie oznaczonej jako początek spotkania, a następnie w poniedziałek – do odprowadzenia jej do placówki oświatowej o godzinie oznaczonej jako koniec spotkania (a w okresie nauki zdalnej do miejsca zamieszkania),;

b) w tygodniu zakończonym weekendem, który małoletnia spędzi z matką – od czwartku od godz. 15.30 do piątku do godz. 8.00, przy czym uczestnik postepowania będzie zobowiązany do odebrania córki w czwartek z placówki oświatowej (a w okresie nauki zdalnej z miejsca jej zamieszkania) o godzinie oznaczonej jako początek spotkania, a następnie w piątek – do odprowadzenia jej do placówki oświatowej o godzinie oznaczonej jako koniec spotkania (a w okresie nauki zdalnej do miejsca zamieszkania),

2. w okresie Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku:

a) w latach parzystych:

- od dnia 23 grudnia od godziny 15.30 do dnia 24 grudnia do godz. 17.00 ,

- w dniu 26 grudnia w godzinach od 11.00 do 17.30,

- od dnia 30 grudnia od godziny 14.00 do dnia 01 stycznia do godz. 14.30

b) w latach nieparzystych:

- od 24 grudnia od godz. 17.30 do 25 grudnia do godz. 18.00

- od 1 stycznia godz. 12.00 do 3 stycznia godz. 16.00

przy czym uczestnik postępowania o godzinie oznaczonej jako początek spotkania będzie zobowiązany do odebrania córki z miejsca jej zamieszkania (lub z placówki oświatowej w dniu nauki szkolnej ) oraz do odwiezienia jej o godzinie oznaczonej jako koniec spotkania do miejsca zamieszkania.

3. w okresie ferii zimowych:

a) w latach parzystych: w pierwszym tygodniu ferii zimowych, od soboty godz. 10.00 do następnej soboty do godz. 18.00

b) w latach nieparzystych: w drugim tygodniu ferii zimowych od soboty godz. 10.00 do następnej soboty godz. 18.00

przy czym uczestnik postępowania o godzinie oznaczonej jako początek spotkania będzie zobowiązany do odebrania córki z miejsca jej zamieszkania oraz do odwiezienia jej o godzinie oznaczonej jako koniec spotkania do miejsca zamieszkania.

4. w okresie Ś. Wielkanocnych:

a) w latach parzystych: od godz.13.00 w S. Wielkanocną do godz. 15.00 w Niedzielę Wielkanocną

b) w latach nieparzystych: od godziny 13.00 w Niedzielę Wielkanocną do godziny 15.00 w Poniedziałek Wielkanocny

przy czym uczestnik postępowania o godzinie oznaczonej jako początek spotkania będzie zobowiązany do odebrania córki z miejsca jej zamieszkania oraz do odwiezienia jej o godzinie oznaczonej jako koniec spotkania do miejsca zamieszkania.

5. w Dniu Dziecka (1 czerwca):

a) w latach parzystych: od 10.00 do 15.00

b) w latach nieparzystych: od 15.00 do 19.30

przy czym uczestnik postępowania o godzinie oznaczonej jako początek spotkania będzie zobowiązany do odebrania córki z miejsca jej zamieszkania oraz do odwiezienia jej o godzinie oznaczonej jako koniec spotkania do miejsca zamieszkania.

6. w Dniu Ojca (23 czerwca ) i w Dniu Urodzin Dziecka ((...) :

a) w latach parzystych: od 23 czerwca do 24 czerwca w ten sposób, że uczestnik postepowania w dniu 23 czerwca odbierze córkę z placówki oświatowej po zakończeniu zajęć edukacyjnych, a w wypadku nauki zdalnej lub gdy dzień ten będzie wolnym od nauki – z miejsca jej zamieszkania o godzinie 15.00 i odprowadzi ją do miejsca zamieszkania w dniu 24 czerwca na godz. 12.00 , przy czym w sytuacji, gdy dzień 24 czerwca będzie dniem nauki szkolnej, obowiązkiem uczestnika postepowania będzie odprowadzenie córki do placówki oświatowej w godzinach zaplanowanych zajęć edukacyjnych;

b) w latach nieparzystych:

- w dniu 23 czerwca w godzinach od 10.00 do 16.00, a wypadku, gdy w danym roku dzień ten będzie dniem nauki szkolnej – po zakończeniu zajęć edukacyjnych do godz. 19.00

- w dniu 24 czerwca od godz. 15.00, a wypadku, gdy w danym roku dzień ten będzie dniem nauki szkolnej – po zakończeniu zajęć edukacyjnych, do godz. 19.00

przy czym uczestnik postępowania o godzinie oznaczonej jako początek spotkania będzie zobowiązany do odebrania córki z miejsca jej zamieszkania oraz do odwiezienia córki o godzinie oznaczonej jako koniec spotkania do miejsca zamieszkania dziecka.

7. w okresie od 1 lipca do 31 sierpnia:

a) w 2021 roku: od pierwszej soboty lipca od godziny 10.00 do następnej soboty do godziny 18.00 oraz od pierwszej soboty sierpnia od godziny 10.00 do następnej soboty do godziny 18.00,

b) od 2022 roku:

- w latach parzystych: od drugiej soboty lipca od godziny 10.00, przez kolejnych 14 dni do czwartej soboty tego miesiąca do godziny 18.00 oraz od drugiej soboty sierpnia od godziny 10.00 przez kolejnych 14 dni do czwartej soboty tego miesiąca do godziny 18.00,

- w latach nieparzystych: od pierwszej soboty lipca od godziny 10.00, przez kolejnych 14 dni do trzeciej soboty tego miesiąca do godziny 18.00 oraz od pierwszej soboty sierpnia od godziny 10.00 przez kolejnych 14 dni do trzeciej soboty tego miesiąca do godziny 18.00,

w ten sposób że o godzinie oznaczonej jako początek spotkania uczestnik odbierze córkę z miejsca jej zamieszkania, a o godzinie oznaczonej jako koniec spotkania odwiezie do miejsca zamieszkania.

Kontakty ustalone na mocy postanowienia (...) III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich z dnia 30 grudnia 2020 roku w sprawie o sygnaturze akt (...) obowiązują do dziś.

Dowód: postanowienie (...) III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich z dnia 30 grudnia 2022 roku, k. 553-554, akta sprawy I. N. (...).

Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2023 roku (...) III Wydział Rodzinny i Nieletnich skierował strony do mediacji. Powódka nie wyraziła jednak zgody na mediację.

Dowód: postanowienie (...) z dnia 11 kwietnia 2023 roku, k. 315;

pismo pełnomocnika powódki z dnia 18 maja 2023 roku, k. 322.

Z. S. uczęszcza do Szkoły Podstawowej (...) w T., do klasy sportowej. Matka małoletniej – M. L. wkłada dużo wysiłku w rozwój dziecka. Z. jest dzieckiem bystrym i inteligentnym. Bardzo lubi uprawiać sport. Gra w tenisa. Koszt miesięczny lekcji tenisa to 350 zł. K. S. kupił córce rakietę do tenisa.

Z. często korzysta z różnych atrakcji, np. kino, teatr, basen, zajęcia plastyczne, parki linowe, nauka języka angielskiego. Atrakcje te są zapewniane także przez ojca, gdy u niego przebywa. Z. czyta dużo książek. Małoletnia mieszka w M., zatem zachodzi konieczność dowożenia jej do szkoły i na zajęcia dodatkowe do T.. Często jednak matka małoletniej odwozi córkę do szkoły, a później jedzie nieopodal do swojego miejsca pracy.

Koszt zajęć dodatkowych małoletniej to kwota 700 zł miesięcznie.

Małoletnia Z. S. mieszka z matką w domu jednorodzinnym, stanowiącym własność M. L.. Koszty związane z utrzymaniem domu to: zakup ekogroszku (ok. 2000 zł za tonę w tym sezonie, do ogrzania domu potrzeba na sezon 5 ton), co daje kwotę ok. 400 zł miesięcznie; czynsz mieszkaniowy (w tym woda, gaz, wywóz śmieci, telewizja) – 132 zł miesięcznie; prąd – ok. 108 zł miesięcznie; usługi związane z zamieszkiwaniem w domu jednorodzinnym, takie jak: konserwacja pieca, usługi asenizacyjne, usługi komisarskie – ok. 55 zł miesięcznie.

Z. opiekuje się także dwoma psami – owczarkiem niemieckim i kundelkiem. Miesięcznie jest to koszt 300 zł.

Na wyżywienie dla małoletniej Z. potrzebna jest kwota 650 zł miesięczne.

Na środki czystości i środki higieniczne potrzebna jest kwota 164 zł miesięcznie.

Małoletnia Z. S. kupuje ubrania i buty w markowych sklepach. Na ten cel potrzebne są środki w wysokości ok. 200 zł miesięcznie.

Powódka uczęszcza także do psychologa, ponieważ ma kłopoty z wyrażeniem emocji. Koszt jednej wizyty to kwota 180 zł.

Z. S. wyjeżdża również na półkolonie, na wycieczki szkolne, bierze udział w przyjęciach urodzinowych swoich kolegów i koleżanek. Małoletnia potrzebuje także przyborów szkolnych.

M. L. pobiera świadczenie „500 plus” na córkę Z. S.. Zarabia miesięcznie ok. 7000 zł netto.

Dowód: zeznania świadków: M. H., złożone na rozprawie w dniu 21 lipca 2023 r., 00:06:33-00:39:15, k. 426-427; I. M., złożone na rozprawie w dniu 27 września 2023 roku, 00:01:02-00:32:13, k. 468-469;

częściowo zeznania M. L., złożone na rozprawie w dniu 27 września 2023 roku, 00:35:35-01:09:38, k. 469-469v.

K. S. znacznie częściej niż miało to miejsce w 2019 roku widuje się z córką. Jest to okres ok. 12 dni w miesiącu. Kiedy Z. przebywa u ojca pozwany ponosi wszystkie koszty związane z jej utrzymaniem, tj. koszty wyżywienia, ubrania, środków higienicznych, obuwia, rozrywki (kino, wycieczki rowerowe, zabawki). Gdy małoletnia przyjeżdża do ojca, nie ma ze sobą ani ubrań ani pieniędzy. K. S. płaci ponadto za obiady córki w szkole.

Dowód: zeznania świadków: E. S., złożone na rozprawie w dniu 21 lipca 2023 roku, 00:39:15-00:57:17, k. 427-427v; D. C., złożone na rozprawie w dniu 21 lipca 2023 roku, 00:57:44-01:17:56, k. 227v-228.;

zeznania K. S., złożone na rozprawie w dniu 27 września 2023 roku, 01:13:08-01:25:34, k. 469v-470.

K. S. zarabia ok. 10.000 zł miesięcznie jako prezes zarządu spółki (...) sp. z o.o. w T.. Oprócz Z. posiada jeszcze dwie córki – I., na którą płaci alimenty w kwocie 1000 zł, oraz (...) J., z którą wspólnie zamieszkuje wraz ze swoją aktualną partnerką i matką dziewczynki – D. C.. Pozwany ponosi koszty związane z zamieszkiwaniem w domu jednorodzinnym, w tym prąd, woda, ogrzewanie, kredyt hipoteczny, podatek od nieruchomości, paliwo. Łączny koszt utrzymania jego i tworzonej przez niego rodziny to kwota ok. 8.500 zł miesięcznie. Samochód, który posiada jest zarejestrowany na spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w T.. Zyski kapitałowe spółki są przeznaczane na powiększenie kapitału rezerwowego. K. S. posiada motocykl o wartości ok. 9000 zł. Pozwany wyrobił kartę dużej rodziny, ale M. L. to zignorowała.

Dowód: zeznania świadka D. C., złożone na rozprawie w dniu 21 lipca 2023 roku, 00:57:44-01:17:56, k. 227v-228;

zeznania K. S., złożone na rozprawie w dniu 27 września 2023 roku, 01:13:08-01:25:34, k. 469v-470.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, w tym dokumentów urzędowych (akta stanu cywilnego, postanowienia Sądu, protokół z rozprawy z dnia 18 czerwca 2019 roku, wyrok zaoczony). Sąd uznał za wiarygodne wskazane dokumenty z uwagi na treść art. 244 k.p.c.

W odniesieniu do pozostałych dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, tj. faktur i rachunków za zakupy, to wskazać trzeba, że Sąd zapoznał się z nimi, niemniej w ocenie Sądu za fakt notoryjny należy uznać to, iż z utrzymaniem małoletnich dzieci wiążą się wydatki, przy czym należy ustalić, które z nich są uzasadnione, co Sąd poczyni w dalszej części uzasadnienia.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadków: M. H., E. S., D. C., I. M., albowiem są one spójne, logiczne, konsekwentne, wewnętrznie niesprzeczne, obiektywne.

Sąd uznał zeznania matki powódki za wiarygodne w tej części, w której wskazywała, że małoletnia uczęszcza na liczne zajęcia dodatkowe, których koszt wynosi 700 zł miesięcznie; że Z. S. jest uzdolniona plastycznie, lubi czytać, a ponadto ma pod opieką dwa psy. Zeznania M. L. były w tej części spójne, logiczne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, zwłaszcza w postaci zeznań świadków. Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom matki powódki w tej części, w której podnosiła, że miesięcznie wydaje na córkę kwoty 5.000-6.000 zł, oraz, że cena za tonę ekogroszku to ponad 3.000 zł. W ocenie Sądu trudno uznać za prawdziwe twierdzenie, że przy zarobkach miesięcznych 7.000 zł i wysokich kosztach utrzymania, na jakie powoływała się M. L., wydatkuje na córkę tak wysoką kwotę. Ponadto nawet z dokumentów dołączonych do pozwu nie wynika, że potrzebna jest taka suma pieniędzy. Sąd uznał także za fakt notoryjny to, że aktualnie za tonę ekogroszku zapłacić trzeba kwotę ok. 2.000 zł. Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom matki powódki także w tej części, w której podnosiła, że wydatki na uczęszczanie małoletniej do szkoły to kwota 600 zł miesięcznie. Z doświadczenia życiowego wynika bowiem, że przybory szkolne, takie jak plecak, piórnik, kredki, ołówki, nożyczki itp. kupuje się raz na kilka miesięcy. Z kolei z załączonych do pozwu faktur wynika, że małoletnia była na półkoloniach tenisowych, których koszt wyniósł 650 zł (k.35), a także na półkoloniach w (...), których koszt wyniósł 690 zł (k. 345). Zajęcia te, z racji nazwy, odbywały się zatem w dni wolne od zajęć lekcyjnych. Nie są do zatem wydatki związane z uczęszczaniem małoletniej do szkoły. Matka małoletniej nie udokumentowała tego, że na wyjazdy szkolne córki wydaje kwoty wyższe. Ponadto podkreślić należy, że Z. S. uczęszcza do szkoły publicznej, a zatem w klasie są dzieci zamożne (jak powódka) i mniej zamożne. Nie może zatem być tak, że szkoła niejako zmusza rodziców do wydatkowania dużych środków pieniężnych na wycieczki szkolne.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom M. L. w tej części, w której podnosiła, że zysk wypracowany przez spółkę, w której jest prezesem, stanowi kwotę do podziału pomiędzy członków zarządu. Wskazać w tym miejscu należy, że zeznania w tej części są sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Nie jest bowiem tak, że spółka kapitałowa niejako „przejada” swoje zyski, bo wówczas jej funkcjonowanie pewnie byłoby mocno ograniczone w czasie. Innymi słowy, nie ulega wątpliwości, że po wypracowaniu zysku, spółka gratyfikuje z pewnością członków zarządu i pracowników, niemniej nie jest to proste równanie matematyczne, tj. wysokość zysku, podzielona przez liczbę członków zarządu. Spółka musi bowiem zabezpieczać się na przyszłość, inwestować, spłacać długi, zaciągać zobowiązania, uzupełniać kapitał zakładowy, rezerwowy. Nietrudno bowiem wyobrazić sobie jakiegoś nieuczciwego kontrahenta, który zawarły ze spółką umowę, spółka wykonałaby swoje zobowiązanie, a kontrahent odmówiłby zapłaty. Z pewnością naruszyłoby to płynność finansową tej spółki.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania pozwanego K. S., albowiem były one spójne, szczere i konsekwentne. Strona pozwana nie zaprzeczała, że jej status materialny jest dobry. Pozwany podnosił natomiast, że małoletnia przebywa u niego częściej niż w 2019 roku, on pokrywa koszty jej pobytu w swoim domu, kupuje jej różne rzeczy np. ubrania czy zabawki. Zeznania pozwanego znalazły potwierdzenie w twierdzeniach świadków: E. S. i D. C..

Przechodząc do rozważań prawnych wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przepis art. 135 § 1 k.r.o. stanowi z kolei, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W doktrynie wskazuje się, że przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne (zob. komentarz do art. 138 k.r.o., red. K. Pietrzykowski, wyd. 8, rok 2023, LEGALIS). Ponadto zgodnie ze stanowiskiem zawartym w piśmiennictwie, Sąd dokonując zmiany dotychczasowego orzeczenia lub umowy, powinien wskazać, jakie okoliczności uległy zmianie. Wyrok zapadły w trybie art. 138 k.r.o. nie może być oderwany od poprzedniego tytułu prawnego (zob. Domińczyk, w: K. Piasecki, Komentarz KRO, 2011, art. 138, Nt 12).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy podnieść, że od poprzedniego orzeczenia w sprawie alimentów minęło ponad (...) lata. W tym czasie znacznie wzrosły koszty utrzymania. Ponadto Z. S. ma aktualnie (...) lat, uczęszcza do szkoły, korzysta z licznych zajęć dodatkowych. Należy zatem uznać, że doszło do zmiany stosunków.

Dokonując oceny tego, o jaką kwotę należało zwiększyć świadczenie alimentacyjne pozwanego na rzecz małoletniej powódki Sąd dokonał weryfikacji twierdzeń matki Z. S., co do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej, przy uwzględnieniu możliwości zarobkowych pozwanego, a także osobistych starań stron przy wychowywaniu ich wspólnego dziecka.

Przede wszystkim Sąd doszedł do przekonania, że kwota 1819,32 zł tytułem kosztów utrzymania domu powódki, jest zawyżona. Kwota ta uwzględnia bowiem cenę ekogroszku na poziomie ponad 3.000 zł. Aktualnie można natomiast kupić ten rodzaj opału po niższych cenach – w granicach 2.000 zł. Skoro do ogrzania domu, w którym mieszka małoletnia potrzeba 5 ton opału, to roczny koszt, przypadający na nią wynosi 5.000 zł. Z. S. dojeżdża do T. do szkoły samochodem matki. Podkreślić jednak należy, że z zeznań świadków wynika, iż najczęściej jest tak, że matka powódki zawozi ją do szkoły, a następnie jedzie do swojego biura do pracy. Trudno zatem nawet wyliczyć miesięczną kwotę, jaka jest związana z dojazdami małoletniej do szkoły. Sąd przyjął, że jest to koszt ok. 150-200 zł. Opłaty za wodę, wywóz śmieci, telewizję, prąd, w udziale małoletniej, to kwota ok. 240 zł miesięcznie. Różnorakie usługi związane z zamieszkiwaniem w domu rodzinnym, tj. konserwacja pieca, usługa kominiarska, usługi asenizacyjne, to koszt ok. 54,16 zł miesięcznie. Jeśli chodzi natomiast o utrzymanie swoich pupilów to w ocenie Sądu koszt ten nie powinien przekraczać 200-300 zł miesięcznie. Pozwany wprawdzie zakwestionował, że jest to wydatek uzasadniony, niemniej w ocenie Sądu, skoro małoletnia miała już psy w trakcie zamieszkiwania wspólnie z pozwanym, to przynajmniej częściowo ich utrzymanie to usprawiedliwiona potrzeba małoletniej. Wskazać zatem trzeba, że koszty opłat mieszkaniowych (w tym utrzymanie zwierząt) wynoszą ok. 1200 zł miesięcznie.

Sąd nie zakwestionował wydatków czynionych na wyżywienie małoletniej na poziomie ok. 600-800 zł miesięcznie. Tak samo w odniesieniu do środków czystości i środków higienicznych – 164 zł, odzieży – ok. 200 zł miesięcznie, wizyt lekarskich i kosztów leków – ok. 100 zł miesięcznie. Jeśli chodzi o wydatki szkolne, to w ocenie Sądu nie są one wyższe niż kwota 400 zł miesięcznie, uwzględniając wycieczki, wyjścia dodatkowe z klasą itp. Jeśli chodzi natomiast o rozrywkę i zajęcia dodatkowe, to koszt ich nie powinien przekraczać miesięcznie 800 zł. Skoro małoletnia uczęszcza na liczne zajęcia dodatkowe, których koszt wynosi 700 zł, to pozostałe czynności, takie jak wyjścia do parku linowego, teatru, kina, powinny zmieścić się w kwocie 100 zł miesięcznie. Podkreślić także należy, że kiedy małoletnia przebywa u ojca, to on ponosi te wydatki.

Podsumowując należy stwierdzić, że w ocenie Sądu koszt usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki to kwota ok. 3.500 zł miesięcznie.

Pozwany jest prezesem zarządu spółki (...) sp. z o.o. w T.. Jego możliwości zarobkowe właściwie nie zmieniły się od 2019 roku. Zarabiał wówczas kwotę ok. 9000 zł miesięcznie, a aktualnie jest to kwota ok. 10.000 zł miesięcznie. Dodać jednak trzeba, że sytuacja K. S. zmieniła się o tyle, że w 2021 r. został ojcem kolejnego dziecka, a zatem jest zobowiązany do alimentacji nie tylko powódki i starszej córki I., a także małoletniej J.. Ponadto pozwany spłaca kredyt hipoteczny w kwocie 2000 zł (w 2019 roku rata wynosiła 1350 zł). Strona pozwana z pewnością również odczuła skutki inflacji w postaci podwyższenia cen towarów i usług. Łączny koszt utrzymania pozwanego i jego aktualnej rodziny to kwota 8.500 zł. Dodatkowo pozwany spędza aktualnie znacznie więcej czasu ze swoją córką – małoletnią powódką. Niemniej, w ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że strona pozwana ma możliwości, aby wobec zwiększenia kosztów utrzymania małoletniej, mogła alimentować ją w kwocie wyższej o 400 zł. W 2019 roku Z. S. była jeszcze przedszkolakiem, uczęszczała na jedne zajęcia dodatkowe, koszty jej utrzymania, tj. wyżywienia, odzieży, były niższe. W ocenie Sądu kwota 1600 zł tytułem alimentów od pozwanego na rzecz małoletniej powódki jest wystarczająca do zrekompensowania zwiększonych potrzeb i kosztów związanych z jej utrzymaniem.

W tym miejscu dodać należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych. W świetle przepisu art. 135 § 3 pkt. 3 k.r.o. świadczenie wychowawcze z programu 500+ nie ma wpływu na zakres świadczeń alimentacyjnych. Przy czym w ocenie Sądu przepis ten należy interpretować w ten sposób, że świadczenie wychowawcze 500+ dla dziecka na jego wychowanie i zaspokojenie jego potrzeb, nie wpływa na zakres obowiązku alimentacyjnego żadnego z rodziców, ani ich możliwości zarobkowe i majątkowe, co oznacza, że fakt otrzymywania na dziecko 500, zł z pomocy społecznej nie zwalnia żadnego z rodziców od swojej części uczestniczenia w kosztach utrzymania dziecka. Ponadto nie wlicza się tej kwoty do dochodów rodziny (bowiem ma ono tylko jeden cel, to jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych). A zatem wypłacanego świadczenia wychowawczego rodzicowi, pod którego opieką pozostaje dziecko nie zalicza się jako dochodu tego rodzica, mającego wpływ na jego (tego rodzica) zakres świadczenia alimentacyjnego wobec dziecka.

Wskazać przy tym trzeba, że zarówno w ustawie jak i w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym użyto tego samego pojęcia „zaspokojenie potrzeb dziecka”, a zatem zdaniem Sądu oznacza to, że ustalając obowiązek alimentacyjny Sąd nie może pominąć faktu otrzymywania przez rodzica na dziecko 500 zł na potrzeby dziecka, bowiem potrzeby dziecka są ograniczone. Gdyby więc finansować wszystkie potrzeby dziecka tylko obowiązkiem alimentacyjnym każdego z rodziców to świadczenie 500+, nie miałoby być na co przeznaczone tzn. w zakresie potrzeb dziecka, bo potrzeby dziecka byłyby w całości zaspokojone przez obowiązek alimentacyjny rodziców (i wówczas 500+ byłoby „czystym zyskiem” rodzica je otrzymującego). Wobec tego dodatkowe potrzeby w zakresie rozrywki czy zainteresowań powinny być zdaniem Sądu zaspokojone ze świadczenia wychowawczego, którego celem jest właśnie zaspokajanie potrzeb dziecka.

Wobec powyższego w punkcie pierwszym wyroku podwyższył alimenty od pozwanego K. S. na rzecz małoletniej powódki Z. S., z kwoty po 1200 zł miesięcznej, ustalonej ugodą sądową w sprawie o sygn.. akt (...) z dnia 18 czerwca 2019 roku, do kwoty po 1600 zł miesięcznie, płatne do rąk matki małoletniej powódki, tj. M. L., poczynając od dnia 9 lutego 2023 roku, do dnia 10. każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności w którejkolwiek z rat.

W punkcie drugim Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

W punkcie trzecim Sąd nie obciążył małoletniej powódki kosztami sądowymi w części oddalonego powództwa. na mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W punkcie czwartym wyroku sąd nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi w sprawie.

O kosztach procesu orzeczono w myśl art. 100 k.p.c., z uwagi na to, iż powództwo zostało uwzględnione tylko częściowo – strona powodowa wniosła o podwyższenie alimentów o kwotę 1000 zł miesięcznie na rzecz małoletniej, Sąd zaś podwyższył alimenty o kwotę 400 zł miesięcznie. Wzajemne zniesienie kosztów oznacza, że strony pozostają przy kosztach poniesionych w związku ze swym udziałem w sprawie. Dodać także trzeba, że przed wniesieniem powództwa strona powodowa nie zwróciła się do pozwanego o dobrowolne spełnienie żądania. Wobec tego w ocenie Sądu zasadnym było zniesienie między stronami kosztów procesu.

Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi z urzędu w trybie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. (punkt szósty wyroku).

Sędzia

Barbara Trokowska-Stempnik