Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1586/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. M. (1)

W dniu 23 czerwca 2021 r. około godz. 00.05 w T. przy ul. (...) na terenie (...)dokonał uszkodzenia ciała M. W. w ten sposób, że odepchnął pokrzywdzoną powodując jej upadek w wyniku czego w/w doznała obrażeń ciała w postaci złamania głowy kości promieniowej lewej, które naruszyły czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni, z tym ustaleniem, że w czasie zarzucanego czynu oskarżony miał ograniczoną w stopniu znacznym zarówno zdolność rozumienia znaczenia czynu jak i zdolność pokierowania swoim postępowaniem tj. występek z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 23 czerwca 2021 r. około godz. 00.05 D. M. (1) pozostając pod wpływem alkoholu zgłosił się na (...) (...) w T.. Na ternie szpitala odepchnął M. W., która pracuje tam jako ochroniarz. Kobieta upadła i doznała brażeń ciała w postaci złamania głowy kości promieniowej lewej, które naruszyły czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni. W chwili popełnienia czynu D. M. (1) miał ograniczoną w stopniu znacznym zarówno zdolność rozumienia znaczenia czynu, jak i zdolność pokierowania swoim postępowaniem (odstawił leki, był w stanie maniakalnym i pod wpływem działania alkoholu).

wyjaśnienia D. M. (1)

41-43, 104v

zeznania M. W.

15

zeznania M. J.

7-9

zeznania D. M. (2)

37-38

protokół badania stanu trzeźwości

2

opinia sądowo - lekarska dot. M. W.

27

opinia sądowo -psychiatryczna dot. D. M. (1)

54

D. M. (1) był karany sądownie na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30 stycznia 2015 roku, sygn. akt VIII K 1736/14 za przestępstwo z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na kare ograniczenia wolności. Z kolei na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 6 września 2017 roku umorzono wobec niego postępowanie karne i zastosowano środek zabezpieczający w postaci umieszczenia w zakładzie psychiatrycznym.

karta karna

52

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia D. M. (1)

Oskarżony konsekwentnie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyrażał skruchę, zaś na etapie postępowania przed Sądem przeprosił pokrzywdzoną. Opisał mechanizm powstania u M. W. obrażeń zgodnie z wersją zaprezentowaną przez pokrzywdzoną oraz pokrywającą się z treścią opinii biegłego. Fakt, iż oskarżony w momencie popełnienia czynu pozostawał pod wpływem alkoholu znajduje potwierdzenie w protokole badania stanu jego trzeźwości, zaś opinia sądowo -psychiatryczna potwierdziła, iż cierpi on na chorobę psychiczną. Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości Sądu i są całkowicie wiarygodne.

zeznania M. W.

Wiarygodność zeznań pokrzywdzonej również nie budziła wątpliwości Sądu. Pokrzywdzona w sposób tożsamy jak oskarżony przedstawiła przebieg wydarzenia, w wyniku którego doznała obrażeń ciała.

zeznania M. J.

Świadek jest ratownikiem medycznym. W swoich zeznaniach przytoczył okoliczności związane z popełnieniem przez oskarżonego zarzucanego mu czynu. Jego depozycje pokrywają się z ustaleniami faktycznymi poczynionymi na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a co za tym idzie ich prawdziwość nie budzi wątpliwości.

zeznania D. M. (2)

Świadek jest matką oskarżonego. W swoich zeznaniach potwierdziła, że D. M. (1) opowiadał jej okoliczności zdarzenia objętego zarzutem. Wskazała również na okoliczności związane z chorobą psychiczną syna. Prawdziwość depozycji powyższego świadka nie budzi wątpliwości.

protokół badania stanu trzeźwości, karta karna

Protokół badania stanu trzeźwości oskarżonego, a także jego karta karna stanowiły dokumenty urzędowe, których prawdziwość nie budziła wątpliwości.

opinia sądowo - lekarska dot. M. W., opinia sądowo-psychiatryczna

Za wiarygodne dowody Sąd uznał powołane na gruncie niniejszej sprawy: opinię sądowo -psychiatryczną dotyczącą oskarżonego oraz opinię sądowo - lekarską dotyczącą pokrzywdzonej. Pierwsza z nich pozwoliła ustalić, że oskarżony miał ograniczoną w stopniu znacznym zarówno zdolność rozumienia znaczenia czynu, jak i zdolność pokierowania swoim postępowaniem, zaś druga jakiego rodzaju obrażeń doznała pokrzywdzona oraz potwierdziły, że mogło to mieć miejsce w okolicznościach wskazanych przez M. W., a potwierdzonych przez oskarżonego.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

D. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 157 § 1 kk kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1 – tj. ciężki uszczerbek na zdrowiu; podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Normę art. 157 § 1 kk należy odczytywać przy pomocy art. 157 § 2 kk który przewiduje odpowiedzialność karną za spowodowanie naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwającego nie dłużej niż 7 dni. Reasumując na podstawie art. 157 § 1 kk będzie odpowiadał sprawca, który spowodował naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni, a nie będący ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu.

Przestępstwo z art. 157 § 1 k.k. jest skutkowym występkiem, który może być popełniony tylko umyślnie, zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem ewentualnym. Oznacza to, że sprawca musi obejmować świadomością możliwość spowodowania swoim zachowaniem skutku określonego w art. 157 § 1 k.k. i chcieć takiego skutku, albo na nastąpienie takiego skutku się godzić. Postać naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia nie musi być sprecyzowana w świadomości sprawcy, co oznacza, że objęcie zamiarem spowodowania skutku z art. 157 § 1 k.k. przyjąć może postać zamiaru ogólnego. ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 2013 roku, II KK 101/12, Prok.i Pr.-wkł. 2013/5/5, LEX 1311525)

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala, w ocenie Sądu. na przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa stypizowanego w art. 157 § 1 kk umyślnie, w zamiarze co najmniej ewentualnym.

Oceniając bowiem stronę podmiotową jego czynu należy stwierdzić, że oskarżony popychając kobietę godził się na następstwa, jakie mogło to spowodować.

Powołana w niniejszej sprawie opinia sądowo - lekarska pozwoliła w sposób jednoznaczny zakwalifikować obrażenia, których doznała pokrzywdzona - złamanie głowy kości promieniowej, które naruszyło czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni. Mechanizm powstania powyższych obrażeń - w wyniku działania oskarżonego nie budził wątpliwości i został potwierdzony zarówno przez D. M. (1), jak i pokrzywdzoną.

Niemniej jednak treść opinii sądowo - psychiatrycznej wydanej po przeprowadzeniu jednorazowego badania D. M. (1) pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż W chwili popełnienia czynu miał ograniczoną w stopniu znacznym zarówno zdolność rozumienia znaczenia czynu, jak i zdolność pokierowania swoim postępowaniem (odstawił leki, był w stanie maniakalnym i pod wpływem działania alkoholu), a więc popełnił zarzucany mu czyn w warunkach opisanych w art. 31 § 2 kk.

D. M. (1) złożył, w trybie art. 387 § 1 kpk wniosek o wydanie wobec niego wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego. Sąd, na podstawie art. 387 § 1 i 2 kpk przychylił się do powyższego wniosku, albowiem okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, prokurator i pokrzywdzony sprzeciwu nie wnieśli, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzenia rozprawy w całości.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. M. (1)

I

I

Sąd uwzględnił wniosek oskarżonego, złożony w trybie art. 387 § 1 kpk również w zakresie kary i uznał, biorąc pod uwagę treść art. 53 kk, iż wniosek ten jest odpowiedni również w zakresie wymiaru kary.

Sąd na podstawie art. 157 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu wymierzona kara w odpowiednim stopniu uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, zawinienie oraz cele kary. Jest to także odpowiednia reakcja karna biorąc pod uwagę skutki przestępstwa popełnionego przez oskarżonego.

D. M. (1)

II

I

Decydując o tym czy kara pozbawienia wolności ma być orzeczona w postaci bezwzględnej, czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania Sąd kierował się tym w jakiej postaci kara ta osiągnie cele wobec sprawcy przestępstwa. Sąd oceniając postawę oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia uznał, że dla wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego nie będzie konieczne wykonanie kary. Oskarżony jest bowiem osobą młodą, krytycznie ocenił popełniony czyn zabroniony. Dostrzegł, iż miało to związek z jego chorobą psychiczną oraz pozostawaniem pod wpływem alkoholu. Ponadto przeprosił pokrzywdzoną. Dlatego też w ocenie Sądu nie było potrzeby stosowania bezwzględnej kary pozbawienia wolności, natomiast kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania spełni swoje cele zarówno w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej. Co prawda oskarżony był uprzednio karany sądownie, lecz miało to miejsce w 2015 roku, lecz orzeczona kara ograniczenia wolności została wykonana, zaś w 2017 roku umorzono wobec niego postępowanie karne i zastosowano środek zabezpieczający w postaci umieszczenia w zakładzie psychiatrycznym.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres 1 roku tytułem próby. W ocenie Sądu okres ten pozwoli zweryfikować pozytywną prognozę kryminologiczną postawioną oskarżonemu.

D. M. (1)

III

I

By jednak dodatkowo zweryfikować przebieg okresu próby Sąd, na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk w okresie próby zobowiązuje oskarżonego do pisemnego informowania Sądu o przebiegu okresu próby w okresach co 4 miesiące.

D. M. (1)

IV

I

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego T. C. kwotę 5000 złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Ustalając wysokość zadośćuczynienia, pamiętać należy, że ma ono mieć charakter kompensacyjny, a więc winno przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. W piśmiennictwie uznaje się, że wysokość przyznawanej kwoty zadośćuczynienia tak powinna być ukształtowana, by stanowić „ekwiwalent wycierpianego bólu" (por. F. Zoll, Zobowiązania w zarysie według polskiego Kodeksu zobowiązań, podręcznik poddany rewizji i wykończony przy współudziale S. Kosińskiego i J. Skąpskiego, wyd. II, Warszawa 1948, s. 122). Kwota zadośćuczynienia ma byćwięc pochodną wielkości doznanej krzywdy (por. A. Cisek (w:) Kodeks..., s. 797). Orzecznictwo wskazuje, że uwzględniając przy ustalaniu zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę potrzebę utrzymania wysokości zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, nie można podważać kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia (wyrok SN z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/2003, OSNC 2005, nr 2, poz. 40). Nadto w judykaturze wskazuje się na konieczność przedstawiania przez sumę zadośćuczynienia odczuwalnej wartości ekonomicznej, przynoszącej poszkodowanemu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne – nie będącej jednakże wartością nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, co wynika z kompensacyjnego charakteru zadośćuczynienia (wyrok SN z dnia 4 lutego 2008 r., III KK 349/07, Biul. PK 2008, nr 4, s. 7; wyrok SN z dnia 14 lutego 2008 r., II CSK 536/07, LEX nr 461725) Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd uznał, iż orzeczona kwota jest odpowiednia i leży w granicach możliwości zarobkowych oskarżonego, który utrzymuje się z zasiłku w wysokości 720 zł. Sąd zdaje sobie sprawę, iż szkody niemajątkowej nie sposób wyrównać za pomocą świadczeń pieniężnych, lecz zadośćuczynienie w orzeczonym zakresie powinno w wystarczającym stopniu łagodzić ujemne przeżycia pokrzywdzonej. Orzeczenie odszkodowania lub zadośćuczynienia na podstawie art. 46 § 1 kk nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu niezaspokojonej części roszczenia w drodze postępowania cywilnego. (art. 46 § 3 kk)

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V, VI

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. P. kwotę 600 zł powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, na podstawie § 17 ust. 1 pkt 1 oraz § 17 ust. 2 pkt 3 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019r. poz. 18).

Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty a wydatkami poniesionymi od chwili wszczęcia postępowania obciążył Skarb Państwa, w oparciu o treść art. 624 § 1 kpk. Uiszczenie powyższych należności byłoby dla niego zbyt uciążliwe, bowiem utrzymuje się z renty w wysokości 720 zł, a nadto orzeczono wobec niego częściowe zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonej.

7.  Podpis

Sędzia SR Marcin Czarciński