Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1453/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

1.1.2.

1.1.3.

P. B.

S. N.

J. D.

czyny przypisane

1.  w dniu 21 września 2022 roku w T., przy ul. (...) oraz przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy o masie 1,517 grama netto oraz środek odurzający w postaci marihuany o masie 6,711 grama netto, z tym ustaleniem, że czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi,

tj. przestępstwo z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

2.  jak w punkcie IV wyroku

czyn przypisany

w dniu 6 lutego 2023 roku przy ul. (...) (...) w T. działając wspólnie i w porozumieniu z P. B. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia profilu metalowego o wymiarach 5m długości, boki profilu 0,lm gr ścianki profilu 0,006m o wartości 800 zł na szkodę L. A. W.

tj. wykroczenie z art. 119 § 1 kw

czyn przypisany

w dniu 18 stycznia 2023 roku w T., przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. B. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci czterech żeliwnych drzwi do pieców o wartości łącznej 100 zł, rury żeliwnej o średnicy w przekroju 120 mm o wartości 150 zł, kształtki żeliwnej o średnicy w przekroju 150 mm o wartości 70 zł zlewu ze stali kwasoodpomej o wartości 200 zł oraz taczki o wartości 100 zł powodując tym straty łączne w wysokości 620 zł na szkodę G. K. (1),

tj. wykroczenie z art. 119 § 1 kw

Dowód

Numer karty

1.1.1.

W dniu 21 września 2022 roku przy ul. (...) w T. funkcjonariusze policji dokonali wylegitymowania P. B., który posiadał przy sobie 3 tłumiki samochodowe. Podczas czynności mężczyzna zachowywał się nerwowo, wobec czego funkcjonariusze dokonali kontroli pod kątem posiadania środków narkotycznych. W trakcie kontroli ujawniono u niego w portfelu czarne zawiniątko z zawartością białej sproszkowanej substancji. Substancją znalezioną w portfelu okazała się być amfetamina.

W dniu 22 września 2022 roku funkcjonariusze policji dokonali przeszukania miejsca zamieszkania P. B. znajdującego się przy ul. (...). W mieszkaniu ujawniono susz roślinny koloru zielonego. Substancja okazała się być zielem konopi innych niż włókniste o zawartości (...) 0,76%.

1.1.1., 1.1.2.

W dniu 18 stycznia 2023 roku około godziny 15.30 K. B. (1), pracownik firmy (...), wracał samochodem z pracy. Dojeżdżając do świateł na skrzyżowaniu ulic (...) zobaczył dwóch mężczyzn. Jak się później okazało był to P. B. i J. D.. Pierwszy z nich pchał taczkę, drugi jechał rowerem. K. B. (1) zrobił zdjęcie tym mężczyznom i podjechał bliżej. K. B. (1) rozpoznał taczkę, gdyż była własnością firmy, w której pracował. Zadzwonił do szefa i opowiedział o tej sytuacji. Właściciel firmy (...) powiedział, żeby pracownik pojechał za mężczyznami. Mężczyźni znajdowali się już w skupu złomu zlokalizowanego przy ul. (...) i zdążyli wypakować zawartość taczki. Waga wskazywała, że przywieziony przez mężczyzn złom ważył 99 kilogramów.

Po chwili na miejsce dojechał G. K. (1) i zawiadomieni przez niego funkcjonariusze policji. Okazało się, że na taczce znajdowały się przedmioty będące własnością firmy w postaci 4 żeliwnych drzwi do pieców o wartości łącznej 100 zł, rury żeliwnej o średnicy w przekroju 120mm o wartości 150 zł, kształtki żeliwnej o średnicy w przekroju 150mm o wartości 70 zł, zlewu ze stali kwasoodpornej o wartości 200 zł. Wartość taczki wynosiła 100 zł. Łączna wartość powyższych przedmiotów wynosiła 620 zł.

Po ustaleniu, że powyższe przedmioty należały do firmy (...) pracownik skupu złomu oddał wszystkie rzeczy właścicielowi.

1.1.1., 1.1.3

W dniu 6 lutego 2023 roku P. B. i S. N. udali się do siedziby firmy (...) znajdującej się przy ul. (...) (...) w T.. Na terenie firmy za budynkiem spawalni składowane były elementy metalowe w postaci profili metalowych o długości 5m. Wejście na teren firmy w takcie dnia było ogólnodostępne z uwagi na to, że na tym terenie działało wiele podmiotów gospodarczych. Mężczyźni weszli na teren firmy i na wózek załadowali jeden profil metalowy o wartości 800 zł. Na ulicy (...) zauważył ich brygadzista Ł. R. i zawiadomił policję. Funkcjonariusze policji po dotarciu na miejsce zatrzymali mężczyzn a profil metalowy zwrócili brygadziście.

1.1.1.

P. B. ma 35 lat. Jest kawalerem nie ma na utrzymaniu małoletnich dzieci. Nie pracuje i nie osiąga żadnych dochodów. Dotychczas był karany, w tym za przestępstwa kradzieży i kradzieży z włamaniem. Aktualnie nie leczy się psychiatrycznie.

1.1.2.

S. N. ma 44 lata. Jest kawalerem, na utrzymaniu ma dwoje dzieci w wieku 7 lat. Nie pracuje i nie osiąga dochodów. Dotychczas był karany, w tym za przestępstwa kradzieży z włamaniem i przywłaszczenia. Nie leczył się psychiatrycznie.

1.1.3.

J. D. ma 35 lat. Jest żonaty, na utrzymaniu ma dwoje dzieci w wieku 11 i 7 lat. Jest bezrobotny. Utrzymuje się z prac dorywczych, z których utrzymuje dochód około 3000 zł netto. Dotychczas był karany, wielokrotnie za przestępstwo kradzieży. Nie leczył się psychiatrycznie. Uzależniony od substancji psychoaktywnych i alkoholu.

notatka

protokół przeszukania

opinia biegłego

protokół przeszukania

opinia biegłego

zeznania K. B. (1)

zeznania K. B. (2)

zeznania K. B. (1)

zeznania G. K. (1)

zeznania G. K. (1)

zeznania Ł. R.

wyjaśnienia oskarżonego w zakresie danych osobopoznawczych

karta karna

wyjaśnienia oskarżonego w zakresie danych osobopoznawczych

karta karna

wyjaśnienia oskarżonego w zakresie danych osobopoznawczych

karta karna

opinia

1

4-5

55-60

11-13

55-60

107-108

138-139

107-108

110-112

110-112

207-209

317-319

365-368

238-240

371-372

153-154

359-362

522-626

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

1.1.2.

1.1.3.

P. B.

S. N.

J. D.

1.  w okresie od 11 do 13 stycznia 2023 roku w T., przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. D. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci trzydziestu sztuk rur żeliwnych o długości 1,5 m i średnicy w przekroju 100, 120 i 150 mm, piętnastu sztuk kształtek żeliwnych o średnicy w przekroju 100, 120 i 150 mm, czterech sztuk kół do systemu rusztowań marki (...) oraz wykonanego z aluminium skrzydła drzwiowego o rozmiarach 100x200 cm, powodując tym straty w wysokości 8500 zł na szkodę G. K. (1)

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

2.  w okresie od 3 lutego 2023 roku do 6 lutego 2023 roku, przy ul. (...) (...)w T., Teren firmy (...), wspólnie i w porozumieniu z S. N. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia profilu metalowego o wymiarach 5 m długości, boki profilu 0,1 m, gr. ścianki profilu 0,006 m o wartości 800 zł na szkodę L. A. W.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

W okresie od 3 lutego 2023 roku do 6 lutego 2023 roku, przy ul. (...) (...) w T., Teren firmy (...), wspólnie i w porozumieniu z P. B. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia profilu metalowego o wymiarach 5 m długości, boki profilu 0,1 m, gr. ścianki profilu 0,006 m o wartości 800 zł na szkodę L. A. W.

Tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

W okresie od 11 do 13 stycznia 2023 roku w T., przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. B. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci trzydziestu sztuk rur żeliwnych o długości 1,5 m i średnicy w przekroju 100, 120 i 150 mm, piętnastu sztuk kształtek żeliwnych o średnicy w przekroju 100, 120 i 150 mm, czterech sztuk kół do systemu rusztowań marki (...) oraz wykonanego z aluminium skrzydła drzwiowego o rozmiarach 100x200 cm, powodując tym straty w wysokości 8500 zł na szkodę G. K. (1), przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa w ciągu pięciu lat od odbycia w okresie od 11 września 2017 roku do 9 marca 2021 roku kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim - sygnatura akt II K 710/19, w skład którego wszedł wyrok łączny wydany przez Sąd Rejonowy w Toruniu - sygnatura akt II K 700/18, w którego skład wchodzi wyrok jednostkowy wydany przez Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie z dnia 28.02.2018r. sygn. II K 272/17 za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. skazującego go na 7 miesięcy pozbawienia wolności

Tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. art. 64 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.2. i 1.1.3.

W okresie od 11 do 13 stycznia 2023 roku w T., przy ul. (...), P. B. i J. D. działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci trzydziestu sztuk rur żeliwnych o długości 1,5 m i średnicy w przekroju 100, 120 i 150 mm, piętnastu sztuk kształtek żeliwnych o średnicy w przekroju 100, 120 i 150 mm, czterech sztuk kół do systemu rusztowań marki (...) oraz wykonanego z aluminium skrzydła drzwiowego o rozmiarach 100x200 cm, powodując tym straty w wysokości 8500 zł na szkodę G. K. (1);

1.1.1. i 1.1.2.

W okresie od 3 lutego 2023 roku do 6 lutego 2023 roku, przy ul. (...) (...) w T., Teren firmy (...), P. B. i S. N. działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia profilu metalowego o wymiarach 5 m długości, boki profilu 0,1 m, gr. ścianki profilu 0,006 m o wartości 800 zł na szkodę L. A. W..

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia P. B.

wyjaśnienia S. N.

wyjaśnienia

J. D.

zeznania G. K. (1)

zeznania K. B. (1)

zeznania K. B. (2)

zeznania Ł. R.

dowody z dokumentów

opinia biegłego

Oskarżony częściowo przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia. W ocenie Sądu jego wyjaśnienia wiarygodne były jedynie w części. Oskarżony przyznał się do zarzutu posiadania narkotyków i wyjaśnienia te korespondowały z materiałem dowodowym. W zakresie czynów dotyczących kradzieży oskarżony przyznał się jedynie do czynu z dnia 6 lutego 2023 roku, przy czym wskazał, że jedynie pomagał koledze S. N. przepchnąć wózek na drugą stronę ulicy przy firmie (...). Oświadczenie to jest niewiarygodne, albowiem nie sposób uznać, że obaj mężczyźni znaleźli się w tym miejscu przypadkowo, zaś przewożony przez nich element był dosyć ciężki, co wymagało zaangażowania co najmniej dwóch osób. Jako niewiarygodne Sąd ocenił także wyjaśnienia oskarżonego w zakresie wskazania, że nie ukradł tylko zabrał taczkę w dniu 18 stycznia 2023 roku, bo stała przed posesją. Skoro taczka znajdowała się przy ogrodzeniu posesji firmy (...), należało wnioskować, że jest jego własnością. Natomiast w odniesieniu do czynów opisanych w punkcie 3. i 5. części wstępnej wyroku należało uznać, że brak jest dowodów pozwalających na przypisanie oskarżonemu powyższych czynów i zanegowanie jego wyjaśnień w tej części.

Oskarżony częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia. Wskazał, że przyznaje się wyłącznie do czynu zarzucanego w punkcie 2. części wstępnej wyroku. Przy czym wyjaśnił, że myślał, że przedmiotowy profil jest rzeczą niczyją a P. B. jedynie pomagał mu przetransportować wózek. W ocenie Sądu wyjaśnienia te nie są wiarygodne, albowiem jak zeznał Ł. R. profile metalowe były składowane na terenie firmy, nie sposób także uznać, że obaj mężczyźni znaleźli się w pobliżu tego terenu przypadkowo. Poza tym element metalowy był dosyć ciężki zatem mało wiarygodne jest, żeby S. N. sam zabrał się za jego przetransportowanie. W odniesieniu do czynu opisanego w punkcie 1. części wstępnej wyroku, postępowanie dowodowe nie pozwoliło na przypisanie mu sprawstwa.

Oskarżony nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia. W odniesieniu do czynu z dnia 18 stycznia 2023 roku wskazał, że jedynie pomagał koledze P. B.. W tej kwestii wyjaśnienia oskarżonego pozostają niewiarygodne, albowiem w ocenie Sądu oskarżeni J. D. i P. B. dopuścili się czynu działając wspólnie i w porozumieniu. Skoro oskarżeni wspólnie udali się do skupu złomu a J. D. miał sprzedać przedmioty opisane w punkcie 2. na własne nazwisko należało przyjąć, że miał świadomość, iż uczestniczy w dokonaniu czynu zabronionego i traktuje go jako własny czyn. W odniesieniu do czynu opisanego w punkcie 1. części wstępnej wyroku postępowanie dowodowe nie pozwoliło na przypisanie mu sprawstwa.

Zeznania świadka były wiarygodne, albowiem korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym zwłaszcza w postaci zeznań K. B. (1).

Zeznania świadka były wiarygodne, albowiem korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym zwłaszcza w postaci zeznań G. K. (1).

Zeznania świadka były wiarygodne, jednakże nie były wiodące dowodowo. Świadek był pracownikiem skupu złomu i opisywał sytuację w taki sam sposób jak G. K. (1) i K. B. (1).

Zeznania świadka były wiarygodne, albowiem korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Dowody z dokumentów nie były kwestionowane przez żadną ze stron co do ich autentyczności ani wiarygodności. Nie budziły także wątpliwości Sądu, wobec czego były wiarygodnym materiałem dowodowym.

Opinia biegłego była jasna i kategoryczna, pozwoliła Sądowi na ustalenie jakiego rodzaju substancje posiadał P. B..

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania M. W.

zeznania P. M.

Zeznania świadka nie były wiodące dowodowo, albowiem de facto nie był świadkiem czynu a do złożenia zeznań upoważnił pracownika Ł. R..

Świadek P. M. był pracownikiem skupu złomu. Wskazał, że 6 lutego 2023 roku nie obsługiwał oskarżonych, bo nie zdążyli wejść na teren skupu. Wobec czego jego zeznania nie miały istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony P. B.

Punkt I z rozstrzygnięcia wyroku

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przy czym Sąd uznał, iż czyn przypisany oskarżonemu stanowił wypadek mniejszej wagi, o którym mowa w art. 62 ust. 3 wyżej wskazanej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii karze podlega ten, kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe. Dla zrealizowania znamion przestępstwa niezbędne jest aby substancja posiadana przez sprawcę znajdowała się w wykazie środków odurzających stanowiących załącznik do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. stanowiącego wyraz spełnienia delegacji ustawowej określonej w art. 44f ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Do tego należy wykazać, iż owo posiadanie odbywało się wbrew przepisom omawianego aktu prawnego.

W niniejszej sprawie żadnych wątpliwości nie budził fakt, że posiadane przez oskarżonego substancje to amfetamina wymieniona w wykazie substancji psychotropowych grupy II-P stanowiących załącznik nr 1 do przedmiotowego rozporządzenia Ministra Zdrowia oraz ziele konopi innych niż włókniste wymienione w wykazie środków odurzających grupy I-N stanowiących załącznik nr 2 do przedmiotowego rozporządzenia. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż zamierzał ten środek zużyć na własne potrzeby, więc posiadał go wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego jakie substancje posiada i chciał je wykorzystać na własny użytek.

Sąd uznał, że zarzucane oskarżonemu w punktach 1. I 2. części wstępnej wyroku czyny stanowią jeden czyn. Sam fakt, że oskarżony posiadał przy sobie w dniu 21 września 2022 roku amfetaminę zaś w dniu następnym, kiedy dokonano przeszukania, w jego mieszkaniu znaleziono marihuanę, nie stanowi o tym, że oskarżony popełnił dwa przestępstwa. W ocenie Sądu oskarżony posiadając obie substancje wbrew przepisom ustawy obejmował to zachowanie jednym zamiarem. Oskarżony nawet nie miał hipotetycznej możliwości nabycia marihuany w dniu następnym, albowiem w czasie przeszukania dalej pozostawał zatrzymany przez policję.

Nadto w ocenie Sądu zachowanie oskarżonego należało zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi w myśl art. 62 ust. 3 cytowanej ustawy. Świadczą o tym okoliczności przedmiotowo-podmiotowe popełnionego przestępstwa. Oskarżony posiadał stosunkowo niewielką ilość obu narkotyków, w tym marihuanę zaliczaną do narkotyków miękkich. Wyjaśnił, że posiadał je wyłącznie na własny użytek. Wobec tego stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie był znaczny.

Zachowanie oskarżonego było zawinione, albowiem nie znajdowało uzasadnienia, nie wystąpiły także żadne okoliczności wpływające na rozpoznanie jego znaczenia i zdolność pokierowania swoim postępowaniem. Ponadto zachowanie oskarżonego cechowało się nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości, o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia.

Oskarżony P. B. oraz oskarżeni S. N., J. D.

Punkt IV z rozstrzygnięcia wyroku oraz punkty IX i XII z uwagi na współsprawstwo

Odnośnie czynów opisanych w punkcie IV wyroku w pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że w niniejszej sprawie zastosowanie znalazł art. 4 § 1 kk. Zgodnie z tym przepisem jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Nowelizacją z dnia 1 października 2023 roku dokonano zmiany kwotowego progu oddzielającego przestępstwo kradzieży od wykroczenia. Próg ten został podniesiony z 500 zł do 800 zł. Aktualnie dopiero przekroczenie kwoty 800 zł pozwala na przypisanie sprawcy przestępstwa kradzieży. Wobec tego w momencie orzekania obowiązywały przepisy względniejsze dla oskarżonych i zarzucane im przestępstwa kradzieży należało potraktować jako wykroczenia z art. 119 § 1 kw.

P. B. został oskarżony o to, że w dniu 18 stycznia 2023 roku w T., przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. D. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci czterech żeliwnych drzwi do pieców o wartości łącznej 100 zł, rury żeliwnej o średnicy w przekroju 120 mm o wartości 150 zł, kształtki żeliwnej o średnicy w przekroju 150 mm o wartości 70 zł zlewu ze stali kwasoodpomej o wartości 200 zł oraz taczki o wartości 100 zł powodując tym straty łączne w wysokości 620 zł na szkodę G. K. (1), oraz o to, że w okresie od 6 lutego 2023 roku o godz. 13:55 przy ul. (...) (...) w T., teren firmy (...), wspólnie i w porozumieniu z S. N. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia profilu metalowego o wymiarach 5m długości, boki profilu 0,lm gr ścianki profilu 0,006m o wartości 800 zł na szkodę L. A. W..

W obu przypadkach sprawcy zostali zatrzymani na „gorącym uczynku”. Jednak, zarówno w przypadku pierwszego, jak i drugiego wyżej opisanego zarzutu, oskarżeni nie przyznawali się do tego, że dopuścili się czynów wspólnie i w porozumieniu. Jak już zostało wskazane we wcześniejszej części uzasadnia Sąd nie dał wiary oskarżonym w tym zakresie.

W przypadku czynu z dnia 18 stycznia 2023 roku P. B. wskazał, że J. D. nie pomagał mu w kradzieży, spotkał go przypadkiem po drodze i poprosił o pomoc w transporcie złomu. Wyjaśnienia oskarżonego nie przekonały Sądu do takiej wersji wydarzeń. Złom zabrany z firmy (...) w dniu 18 stycznia 2023 roku ważył 99 kg a P. B. nie miał przy sobie dowodu, żeby go sprzedać. Zdaniem Sądu okoliczności te świadczą, że akcja miała charakter zaplanowany a do jej wykonania potrzebne były dwie osoby. Z tych okoliczności należy wnioskować, że pomiędzy oskarżonymi nastąpiło porozumienie, które pozwalało na przypisanie im powyższego czynu popełnionego w warunkach współsprawstwa. W ocenie Sądu oskarżeni zdawali sobie sprawę, że zabrane rzeczy są rzeczami cudzymi to a mimo to dokonali ich zaboru w celu przywłaszczenia.

Z kolei w przypadku czynu z dnia 6 lutego 2023 roku P. B. twierdził, że to on pomagał koledze S. N. i znowu spotkanie miało mieć charakter przypadkowy. Sąd uznał wyjaśnienia obu oskarżonych za niewiarygodne w tej kwestii i tak jak powyżej przyjął, że dopuścili się oni czynu w warunkach współsprawstwa.

W myśl art. 12 § 2 kk odpowiada jak za jeden czyn zabroniony wyczerpujący znamiona przestępstwa ten, kto w krótkich odstępach czasu, przy wykorzystaniu tej samej albo takiej samej sposobności lub w podobny sposób popełnia dwa lub więcej umyślnych wykroczeń przeciwko mieniu, jeżeli łączna wartość mienia uzasadnia odpowiedzialność za przestępstwo. W przypadku oskarżonego P. B. oba powyższe czyny zostały popełnione w krótkich odstępach czasu w wykonaniu takiej samej sposobności a łączna wartość skarżonego mienia uzasadniała odpowiedzialność za przestępstwo.

Należy także dodać, że w przypadku czynu z 6 lutego 2023 roku Sąd dokonał zmiany opisu czynu precyzując czas jego popełnienia. Zaś w przypadku oskarżonego J. D. zmiana opisu czynu z dnia 18 stycznia 2023 roku wynikała z omyłki w zarzucie, w którym de facto wskazano, że oskarżony miał się dopuścić czynu wspólnie i w porozumieniu z samym sobą. Nadto z uwagi na przypisanie oskarżonemu wykroczenia zamiast przestępstwa z opisu czynu wyeliminowaniu podlegała recydywa specjalna.

Zachowanie oskarżonych było zawinione i społecznie szkodliwe, o czym szerzej w stosunku do każdego z oskarżonych w dalszej części uzasadnienia dotyczącej wymiaru kary.

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Oskarżony P. B. oraz oskarżony S. N.

Punkty III i VIII wyroku

P. B. i S. N. zostali oskarżeni o to, że w okresie od 3 lutego 2023 roku do 6 lutego 2023 roku, przy ul. (...) (...) w T., Teren firmy (...), wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia profilu metalowego o wymiarach 5 m długości, boki profilu 0,1 m, gr. ścianki profilu 0,006 m o wartości 800 zł na szkodę L. A. W..

W ocenie Sądu postępowanie dowodowe nie pozwoliło na przypisanie oskarżonym zarzucanego im czynu. Fakt, że oskarżeni zastali zatrzymani na „gorącym uczynku” podczas kradzieży innego panelu na szkodę L. A. W. nie świadczy o tym, że Ci sami sprawcy dokonali kradzieży w okresie pomiędzy 3 a 6 lutego 2023 roku. Z zeznań Ł. R. wynika, że jego przeświadczenie o tożsamości sprawców kradzieży z dnia 6 lutego 2023 roku ze sprawcami, który dokonali kradzieży w bliżej nieokreślonym czasie pomiędzy 3 a 6 lutego 2023 roku wynika z tego, że zauważył na śniegu ślady wózka a ślady te odpowiadały kołom zamontowanym w wózku oskarżonych. Miejsce zdarzenia nie jest objęte monitoringiem a oskarżeni nie przyznali się do popełnienia tego czynu. Nie został odnaleziony także profil skradziony firmie (...) pomiędzy 3 a 6 lutego 2023 roku. W ocenie Sądu w toku postępowania przygotowawczego nie zebrano w niezbędnym zakresie dowodów pozwalających na przypisanie oskarżonym sprawstwa. Z uwagi na upływ ponad dwóch lat od popełnienia czynu niemożliwe było pozyskanie niezbędnych dowodów także na etapie postępowania sądowego. Zdaniem Sądu założenie, że skoro P. B. i S. N. bez spornie dokonali kradzieży profilu w dniu 6 lutego 2023 r. to bili także sprawcami kradzieży wcześniejszej nie jest nieuprawnione, bowiem nie zostało poparte żadnymi dowodami, które przesądzałyby ich winę i sprawstwo w tym zakresie.

Stosownie do treści art. 5 § 2 kk niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Przepis ten wyraża regułę in dubio pro reo, która jest naturalną konsekwencją domniemania niewinności. Jeżeli bowiem obowiązuje domniemanie niewinności oskarżonego, to nieudowodnionych zarzutów nie można mu przypisywać. Stąd też pojawiające się wątpliwości, jeżeli nie da się ich rozstrzygnąć, należy tłumaczyć na korzyść oskarżonego (S. Waltoś, Proces karny..., 2005, s. 246, por. jednak M. Lipczyńska, Znaczenie i funkcje zasady „in dubio pro reo” w procesie karnym, PiP 1967/10, s. 97). Tak ukierunkowane rozstrzygnięcie wątpliwości ma na celu maksymalne zabezpieczenie każdego oskarżonego przed pomyłką wymiaru sprawiedliwości poprzez rozstrzyganie powstałych wątpliwości właśnie na jego korzyść (A. Murzynowski, Istota i zasady..., s. 247). Mając na uwadze powyższe, w świetle niedających się usunąć wątpliwości, Sąd uniewinnił oskarżonych od zarzutu popełnienia powyżej opisanego czynu.

Oskarżony P. B. oraz oskarżony J. D.

Punkty III i XII wyoku

P. B. oraz J. D. zostali oskarżeni o to, że w okresie od 11 do 13 stycznia 2023 roku w T., przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci trzydziestu sztuk rur żeliwnych o długości 1,5 m i średnicy w przekroju 100, 120 i 150 mm, piętnastu sztuk kształtek żeliwnych o średnicy w przekroju 100, 120 i 150 mm, czterech sztuk kół do systemu rusztowań marki (...) oraz wykonanego z aluminium skrzydła drzwiowego o rozmiarach 100x200 cm, powodując tym straty w wysokości 8500 zł na szkodę G. K. (1).

W przypadku tego czynu jedynym dowodem, który miał świadczyć o sprawstwie oskarżonych były zeznania G. K. (1) a właściwie jego przypuszczenia po ujęciu sprawców na gorącym uczynku w dniu 18 stycznia 2023 roku. W jego ocenie „te same osoby dokonały kradzieży w dniu 13 stycznia 2023 roku, gdyż weszły ta samą drogą, tj. ścieżka łączącą ul. (...) z ul. (...)”. Miejsce zdarzenia nie jest objęte monitoringiem a oskarżeni nie przyznali się do popełnienia tego czynu. Nie zostały odnalezione także przedmioty zabrane przez sprawców w dniu 13 stycznia 2023 roku poza kółkami do rusztowań. Co więcej oskarżony J. D. wskazał, że nie sprzedawał na złom przedmiotów wykonanych z żeliwa. Jego twierdzenia znajdują potwierdzenie w dokumentacji pozyskanej ze skupu złomu (...), z której wynika, że w okresie od 10 do 18 stycznia 2023 oskarżony siedmiokrotnie sprzedawał złom w tym punkcie, lecz była to stal i miedź a nie żeliwo, z którego zostały wykonane przedmioty opisane w zrzucie. Z kolei P. B. nie figurował w bazie klientów tej firmy.

W ocenie Sądu postępowanie dowodowe nie wykazało, że powyższy czyn został popełniony przez oskarżonych. Mając na uwadze powyższe okoliczności, w świetle niedających się usunąć wątpliwości, Sąd uniewinnił oskarżonych od zarzutu popełnienia powyżej opisanego czynu.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. B.

S. N.

J. D.

I

II

IV

V

IX

XIII

I

I

IV

I i IV

IX

XIII

Wymierzając oskarżonemu P. B. karę Sąd miał na uwadze treść art. 53 kk w brzmienie sprzed 1 października 2023 roku. Sąd przyjął, że wina oskarżonego była umiarkowana. Nie zachodziły okoliczności wyłączjące ani ograniczające stopień winy. Oskarżony jest dorosłym mężczyzną, który powinien mieć świadomość konsekwencji posiadania środków odurzających, tym bardziej, że miał już styczność z wymiarem sprawiedliwości. W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu nie był znaczny. Oceniając stopień społecznej szkodliwości Sąd wziął pod uwagę okoliczności podmiotowe i przedmiotowe wskazane przez ustawodawcę w art. 115 § 2 kk. Na powyższą ocenę wpływa ilość posiadanej substancji. Oskarżony, co prawda posiadał narkotyki w zamiarze bezpośrednim, ale to posiadanie odbywało się na własny użytek. Okolicznością obciążającą była dotychczasowa karalność oskarżonego. Sąd miał na uwadze także fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany za przestępstwa z ustawy przeciwko przeciwdziałaniu narkomanii.

Analiza okoliczności sprawy doprowadziła Sąd do przekonania, że jedyną adekwatną reakcją wobec czynu oskarżonego będzie wymierzenie mu kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu jedynie oddziaływanie resocjalizacyjne w warunkach izolacji penitencjarnej może spełnić cele kary w zakresie prewencji indywidualnej. Kara pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu w sposób właściwy unaoczni społeczeństwu naganność postępowania oskarżonego oraz nieopłacalność popełniania przestępstw. Ze względu na powyższe Sąd uznał, że kara 2 miesięcy pozbawienia wolności będzie uzasadniona.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd był zobligowany orzec przepadek zatrzymanych przy oskarżonym substancji. Sąd nie orzekł o przepadku amfetaminy, gdyż z opinii biegłego wynika, że została w całości zużyta do badań.

Wymierzając oskarżonemu P. B., za czyny opisane w punktach 4 i 6 aktu oskarżenia, karę Sąd miał na uwadze treść art. 53 kk w brzmienie sprzed 1 października 2023 roku. Sąd przyjął, że wina oskarżonego była umiarkowana. Nie zachodziły okoliczności wyłączające ani ograniczające stopień winy. W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu był umiarkowany. Oceniając stopień społecznej szkodliwości Sąd wziął pod uwagę okoliczności podmiotowe i przedmiotowe wskazane przez ustawodawcę w art. 115 § 2 kk. Sąd miał na uwadze fakt, że szkoda został wyrządzona dwóm podmiotom, ale w obu przypadkach jej kwota nie była wysoka. Okolicznością obciążającą była dotychczasowa karalność za przestępstwa kradzieży i kradzieży z włamaniem.

W ocenie Sądu jedynie oddziaływanie resocjalizacyjne w warunkach izolacji penitencjarnej może spełnić cele kary w zakresie prewencji indywidualnej. Kara pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu w sposób właściwy unaoczni społeczeństwu naganność postępowania oskarżonego oraz nieopłacalność popełniania przestępstw. Ze względu na powyższe Sąd uznał, ze kara 5 miesięcy pozbawienia wolności będzie uzasadniona.

Orzekając karę łączną Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w treści art. 85a kk. Wymierzając karę Sąd kierował się także związkiem podmiotowo-przedmiotowym zachodzącym pomiędzy popełnionymi przestępstwami. Przez pojęcie tego związku rozumie się w szczególności podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację oraz czas popełnienia każdego z nich (tak np. wyrok SA we Wrocławiu z 14.07.2022 r., II AKa 332/21, LEX nr 3397955). Im ściślejszy jest związek przedmiotowo-podmiotowy między popełnionymi przez sprawcę przestępstwami, tym bardziej zasadne jest stosowanie zasady absorpcji (zob. np. wyrok SA w Krakowie z 13.07.1995 r., II AKr 184/95, LEX nr 24639). Mając na uwadze treść art. 86 § 1 kk w niniejszej sprawie Sąd mógł wymierzyć oskarżonemu karę łączną od 6 do 7 miesięcy pozbawienia wolności. Związek pomiędzy popełnionymi przestępstwami nie był ścisły, ale w ocenie Sądu nie zachodzi przesłanki do zastosowania pełnej kumulacji. Wobec tego Sąd uznał, że właściwą karą łączną będzie kara 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu S. N. karę Sąd miał na uwadze treść art. 33 kw. Stosownie do paragrafu pierwszego tego przepisu organ orzekający wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. Z kolei paragraf drugi stanowi, że wymierzając karę, organ orzekający bierze pod uwagę w szczególności rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, pobudki, sposób działania, stosunek do pokrzywdzonego, jak również właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem i zachowanie się po popełnieniu wykroczenia. W przedmiotowej sprawie Sąd zdecydował się na ukaranie obwinionego karą 30 dni aresztu. Sąd miał na uwadze fakt, że wysokość szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu znajdowała się przy górnej granicy odróżniającej wykroczenie od przestępstwa a nadto fakt, że S. N. dotychczas był karany za przestępstwa przeciwko mieniu.

Wymierzając oskarżonemu J. D. karę Sąd miał na uwadze treść art. 33 kw. Stosownie do paragrafu pierwszego tego przepisu organ orzekający wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. Z kolei paragraf drugi stanowi, że wymierzając karę, organ orzekający bierze pod uwagę w szczególności rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, pobudki, sposób działania, stosunek do pokrzywdzonego, jak również właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem i zachowanie się po popełnieniu wykroczenia. W przedmiotowej sprawie Sąd zdecydował się na ukaranie obwinionego karą 30 dni aresztu. Sąd miał na uwadze fakt, że wysokość szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu znajdowała się przy górnej granicy odróżniającej wykroczenie od przestępstwa a nadto fakt, że J. D. dotychczas był wielokrotnie był karany za przestępstwo kradzieży.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. B.

S. N.

J. D.

VI

X

XIV

V

IX

XIII

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd obowiązany był do zaliczenia oskarżonemu okresu faktycznego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary łącznej.

Na podstawie art. 82 § 3 kk Sąd obowiązany był do zaliczenia oskarżonemu okresu faktycznego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary aresztu.

Na podstawie art. 82 § 3 kk Sąd obowiązany był do zaliczenia oskarżonemu okresu faktycznego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary aresztu.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

XI

XV

P. B.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów procesu, w tym opłaty a wydatkami obciążył Skarb Państwa. Sąd miał na uwadze sytuację finansową oskarżonego oraz fakt, że możliwości zarobkowe oskarżonego w najbliższym czasie będą ograniczone z uwagi na orzeczoną wobec niego karę pozbawienia wolności. Zaś w myśl art. 630 § 1 kk wydatkami w części uniewinniającej Sąd obciążył Skarb Państwa.

S. N.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 121 § 1 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk. Mając na uwadze sytuację finansową oskarżonego Sąd zwolnił go od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej a zryczałtowanymi wydatkami obciążył Skarb Państwa. Zaś w myśl art. 630 § 1 kk wydatkami w części uniewinniającej Sąd obciążył Skarb Państwa.

J. D.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 121 § 1 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk. Mając na uwadze sytuację finansową oskarżonego Sąd zwolnił go od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej a zryczałtowanymi wydatkami obciążył Skarb Państwa. Zaś w myśl art. 630 § 1 kk wydatkami w części uniewinniającej Sąd obciążył Skarb Państwa.

1Podpis