Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przewodniczący:

Sędzia SR Marek Tyciński

Protokolant:

St. sekr. sądowy Marcin Szymczak

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1213/20

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt órych czynów lub niektórych oskarż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, są d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3 –8 formularza.

USTALENIE FAKT ÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskar żony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. S. (1), R. S., M. S. (1), Ł. S.

T. S. (1) został uznany za winnego tego, że w nocy z 03 na 04 lipca 2020 roku w godzinach 02:20-02:40 w m. K., na terenie Ośrodka (...), gmina Ł. stosował przemoc fizyczną polegającą na odpychaniu i szarpaniu za elementy umundurowania wobec funkcjonariusza Komisariatu Policji w C. (...) K. K. (1) w celu zmuszenia go do zaniechania podjętych i prawnie wykonywanych czynności służbowych czym również naruszył jego nietykalność cielesną oraz w tym samym miejscu i czasie wypowiadając wobec niego słowa powszechnie uznawane za wulgarne i obraźliwe znieważył go podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych przy czym dokonując w/w czynu działał umyślnie, publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, tj. przestępstwa z art. 224 § 2 kk w zb. z art. 222 § 1 kk w z z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57a kk w zw z art. 11 § 2 kk.

R. S. został uznany za winnego tego, że w nocy z 03 na 04 lipca 2020 roku w godzinach 02:20-02:40 w m. K., na terenie Ośrodka (...), gmina Ł. stosował przemoc fizyczną polegającą na odpychaniu i szarpaniu za elementy umundurowania wobec funkcjonariusza Komisariatu Policji w C. (...) T. S. (2) w celu zmuszenia go do zaniechania podjętych i prawnie wykonywanych czynności służbowych czym również naruszył jego nietykalność cielesną oraz w tym samym miejscu i czasie wypowiadając wobec niego słowa powszechnie uznawane za wulgarne i obraźliwe znieważył go podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych przy czym dokonując w/w czynu działał umyślnie, publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, tj. przestępstwa z art. 224 § 2 kk w zb. z art. 222 § 1 kk w z z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57a kk w zw z art. 11 § 2 kk.

M. S. (1) został uznany za winnego tego, że w nocy z 03 na 04 lipca 2020 roku w godzinach 02:20-02:40 w m. K., na terenie Ośrodka (...), gmina Ł. stosował przemoc fizyczną polegającą na odpychaniu i szarpaniu za elementy umundurowania wobec funkcjonariusza Komisariatu Policji w C. (...) A. F. w celu zmuszenia go do zaniechania podjętych i prawnie wykonywanych czynności służbowych czym również naruszył jego nietykalność cielesną oraz w tym samym miejscu i czasie wypowiadając wobec niego słowa powszechnie uznawane za wulgarne i obraźliwe znieważył go podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych przy czym dokonując w/w czynu działał umyślnie, publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, tj. przestępstwa z art. 224 § 2 kk w zb. z art. 222 § 1 kk w z z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57a kk w zw z art. 11 § 2 kk.

Ł. S. został uznany za winnego tego, że w nocy z 03 na 04 lipca 2020 roku w godzinach 02:20-02:40 w m. K., na terenie Ośrodka (...), gmina Ł. stosował przemoc fizyczną polegającą na odpychaniu i szarpaniu za elementy umundurowania wobec funkcjonariusza Komisariatu Policji w C. (...) K. K. (1) w celu zmuszenia go do zaniechania podjętych i prawnie wykonywanych czynności służbowych czym również naruszył jego nietykalność cielesną oraz w tym samym miejscu i czasie wypowiadając wobec niego słowa powszechnie uznawane za wulgarne i obraźliwe znieważył go podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych przy czym dokonując w/w czynu działał umyślnie, publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, tj. przestępstwa z art. 224 § 2 kk w zb. z art. 222 § 1 kk w z z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57a kk w zw z art. 11 § 2 kk.

z tym ustaleniem, że żaden z ww. oskarżonych nie popełnił ich w warunkach chuligańskich.

Przy ka żdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. K. (2) i A. F. - funkcjonariusze KP w C. w nocy z 3 na 4 lipca 2020 pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym. Przed godz. 02:00 w nocy z polecenia dyżurnego udali się do Ośrodka (...) w m. K. w związku ze zgłoszeniem zakłócenia ciszy nocnej. Jadąc na interwencję funkcjonariusze na terenie Ośrodka, przy barze zauważyli dużą grupę osób głośno się zachowujących i słuchających głośnej muzyki z samochodów stojących na ulicy, którzy na widok radiowozu krzyczeli "(...), K.!". Z uwagi na brak sił i środków, by podjąć interwencję wobec dużej grupy osób, K. K. (2) i A. F. powiadomili o zaistniałej sytuacji dyżurnego KP w C. i pojechali na interwencję w związku, z którą pojawili się w K.. Po zakończeniu powyższej interwencji ww. funkcjonariusze przyjechali do wcześniej zauważonej grupy osób. W ramach wsparcia na miejsce przyjechali także funkcjonariusze Policji T. S. (2) oraz M. F.. Obecność policjantów wzmogła agresję członków powyższej grupy, wśród których znajdowali się m.in. T. S. (1), R. S., M. S. (1) oraz Ł. S., którzy odmówili podania swoich danych osobowych. W związku z powyższym funkcjonariusze Policji T. S. (2) oraz M. F. postanowili ich zatrzymać i przewieźć na komisariat. W czasie, gdy ww. policjanci usiłowali zatrzymać Ł. B. mężczyźni znajdujący się w powyższej grupie, w tym R. S., zaczęli ich odciągać i popychać, by uniemożliwić założenie Ł. B. kajdanek. Z kolei K. K. (2) i A. F. próbowali powstrzymać agresywnych mężczyzn od kontynuowania ich zachowania wobec funkcjonariuszy Policji. Wówczas Ł. S. i T. S. (1) zaczęli szarpać i popychać K. K. (2), zaś M. S. (1) zaczął szarpać A. F. za jej kamizelkę taktyczną i popychać. T. S. (1), R. S., M. S. (1) oraz Ł. S. podczas naruszania nietykalności cielesnej funkcjonariuszy wykonujących czynności służbowe wypowiadali wobec K. K. (2), A. F. i T. S. (2) słowa powszechnie uznawane za wulgarne i obraźliwe takie jak m.in. "(...), (...)", "(...) "(...) się". W celu zatrzymania agresywnych mężczyzn funkcjonariusze Policji użyli środków przymusu bezpośredniego, a także w celu udzielenia wsparcia wezwali dodatkowy patrol Policji w składzie (...) oraz K. K. (3). Badanie na zawartość alkoholu u zatrzymanych osób przeprowadzone w dniu 4 lipca 2020 roku pozwoliło ustalić następujące wartości: u T. S. (1) na poziomie 0,70 mg/l o godz. 04:01, u R. S. na poziomie 0,22 mg/l o godz. 04:03, u M. S. (1) na poziomie 1,05 mg/l o godz. 04:00 oraz u Ł. S. na poziomie 1,01 mg/l o godz. 04:05.

T., R. i M. S. (3) nie byli dotychczas karani sądownie. Ł. S. był uprzednio raz karany sądownie za przestępstwo z art. 178a § 1 kk na karę ograniczenia wolności.

karty karne

262, 263, 400, 398-399

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

O. żony

Czyn przypisany oskar żonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy ka żdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

D. ód

Numer karty

(...)

Dowody b ędące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

D. ód

Zwi ęźle o powodach uznania dowodu

Karty karne, protokoły badania stanu trzeźwości

Są to dokumenty urzędowe, których prawdziwość nie budziła wątpliwości, nie była także kwestionowana przez żadną ze stron.

Dowody nieuwzgl ędnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwi ęźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygni ęcia z wyroku

Oskar żony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwi ęźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

T. S. (1), R. S., M. S. (1), Ł. S.

Zwi ęźle o powodach przyjętej kwalif ikacji prawnej

W art. 224 § 2 kk ustawodawca penalizuje stosowanie przemocy lub groźby bezprawnej wobec funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej w celu zmuszenia do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Dla dokonania tego czynu wystarczające jest wypowiedzenie groźby bezprawnej lub zastosowanie przemocy motywowane chęcią osiągnięcia określonego w przepisie celu. Jak wyżej zostało podniesione działanie sprawcy czynu z art. 224 § 2 kk stosującego przemoc lub groźbę bezprawną motywowane jest celem zmuszenia funkcjonariusza do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Naruszenie nietykalności cielesnej na gruncie art. 222 § 1 kk należy rozumieć jako fizyczne oddziaływanie na ciało człowieka, niepowodujące uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, mogące jednak pozostawić nieznaczne ślady (O. Chybiński, w: O. Chybiński, W. Gutekunst, W. Świda, Prawo karne, 1971, s. 204). Chodzi o czyny, które nie powodują zmian anatomicznych lub fizjologicznych w organizmie ludzkim, a na skutek fizycznego oddziaływania na ciało człowieka wywołują przejściowy ból lub przykre uczucie fizyczne (Bafia, Mioduski, Siewierski, Kodeks karny, t. 2, 1987, s. 169–170; wyr. SN z 5.10.1935 r., II K 850/35, OSNK 1936, Nr 3, poz. 101). Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się ze sprawianiem dolegliwości fizycznej (P. Hofmański, w: P. Hofmański, J. Satko, Przestępstwa przeciwko czci, s. 59). Nieznacznymi śladami są takie, które są nieznacznych rozmiarów i nie powodują naruszenia czynności żadnego narządu ciała, a także powodujące najwyżej powierzchowne otarcia naskórka lub niewielkie sińce (J. Waszczyński, w: J. Waszczyński (red.), Prawo karne, s. 118). Naruszenie nietykalności cielesnej może nastąpić przez bezpośrednie zaatakowanie lub przez pośrednie czynności, naruszające tę nietykalność (wyr. SN z 21.5.1935 r., III K 476/35, OSNK 1936, Nr 1, poz. 14). Rację ma SN, twierdząc, że: "Zwrot normatywny "narusza nietykalność cielesną" obejmuje, w istocie, wszelkie możliwe sposoby ingerencji sprawcy w nietykalność cielesną drugiej osoby, w tym również popchnięcie (odepchnięcie)" (post. SN z 24.6.2010 r., II KK 145/10, OSNwSK 2010, Nr 1, poz. 1269). W literaturze jako przykłady naruszenia nietykalności cielesnej podaje się: uszczypnięcie, ukłucie szpilką, targanie za włosy (Peiper, Kodeks karny, 1936, s. 483), uderzenie kijem po plecach, potrącenie celem spowodowania upadku (Makarewicz, Kodeks karny, 1932, s. 336), popchnięcie, zepchnięcie, ciąganie za odzież, wyrzucenie przemocą za drzwi (S. Śliwiński, Polskie prawo karne, s. 176–177), kopnięcie, popchnięcie, przewrócenie, pociągnięcie za włosy, oblanie wodą lub nieczystościami, zrzucenie nakrycia głowy, plunięcie w twarz, rzucenie pomidorem, jajkiem (Góral, Kodeks karny, 2007, s. 364), uderzenie ręką, popchnięcie, uszczypnięcie, pociągnięcie za ubranie (E. Pływaczewski, Przestępstwo czynnej napaści, s. 69), uderzenie, obcięcie włosów, oblanie płynami, podstawienie nogi, oplucie, przytrzymanie (K. Dudka, Ochrona prawa do prywatności, s. 5 i n.). Z kolei zachowanie przestępne określone w art. 226 § 1 kk polega na znieważeniu funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Znieważenie polega na uwłaczaniu czci drugiego człowieka przez okazywanie mu pogardy, ubliżanie, obraźliwe zachowanie w stosunku do niego. Chodzi o naruszenie godności człowieka. Istotą znieważenia jest okazanie pogardy, która głębiej wyraża ujemny stosunek do wartości jaką reprezentuje człowiek niż lekceważenie (W. Kulesza, Zniesławienie i zniewaga, s. 174). Znieważanie jest tożsame z tym określeniem użytym w art. 216 KK (wyr. SA w Łodzi z 17.1.2013 r., II AKa 273/12, Legalis, zob. komentarz do tego przepisu). Znieważenie może nastąpić słowem, pismem, wizerunkiem lub gestem. Znieważenie organu może przejawiać się w ostentacyjnym podarciu lub podeptaniu dokumentu wystawionego przez dany organ, w znieważającej wypowiedzi na sali sądowej lub w piśmie przesłanym do organu konstytucyjnego RP (Góral, Kodeks karny, 2007, s. 376). Jak podkreśla się w judykaturze: "Jest to przestępstwo bezskutkowe, tj. nie wymaga nawet doznania przez adresata poczucia poniżenia. Chroniona godność pojmowana jest w sposób zobiektywizowany, określony przez powszechnie przyjęte normy kulturalno-obyczajowe. Zupełnym nieporozumieniem jest włączanie do znamion tego przestępstwa poczucia zagrożenia, jakiego miałby doznać funkcjonariusz publiczny w związku z wypowiedziami sprawcy" (wyr. SA w Białymstoku z 6.12.2012 r., II AKa 218/12, Legalis).

Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, iż oskarżeni T. S. (1), R. S., M. S. (1) i Ł. S. swoim zachowaniem wypełnili znamiona zarzucanych im czynów zakwalifikowanych z art. art. 224 § 2 kk w zb. z art. 222 § 1 kk w z art. 226 § 1 kk w zw z art. 11 § 2 kk.

Podczas podejmowanych wobec oskarżonych interwencji Policji, która miała miejsce w nocy z 3 na 4 lipca 2020 roku na terenie Ośrodka (...) w K. T. S. (1) oraz Ł. S. stosowali wobec funkcjonariusza Policji – K. K. (1) przemoc fizyczną w postaci odpychania i szarpania go za elementy umundurowania, czym naruszyli jego nietykalność cielesną, a co miało na celu zmuszenie go do zaniechania podjętych i prawnie wykonywanych czynności służbowych. Nadto oskarżeni znieważyli go wypowiadając wobec niego słowa powszechnie uznawane za wulgarne i obraźliwe. Zachowanie oskarżonych pozostawało w związku z wykonywaniem przez pokrzywdzonego obowiązków służbowych. W tych samych okolicznościach R. S. stosował wobec funkcjonariusza Policji – T. S. (2) przemoc fizyczną w postaci odpychania i szarpania go za elementy umundurowania, czym naruszył jego nietykalność cielesną, a co miało na celu zmuszenie go do zaniechania podjętych i prawnie wykonywanych czynności służbowych. Nadto oskarżony znieważył go wypowiadając wobec niego słowa powszechnie uznawane za wulgarne i obraźliwe. Zachowanie oskarżonego pozostawało w związku z wykonywaniem przez pokrzywdzonego obowiązków służbowych. W powyższych okolicznościach M. S. (1) stosował wobec funkcjonariusza Policji – A. F. przemoc fizyczną w postaci odpychania i szarpania jej za elementy umundurowania, czym naruszył jej nietykalność cielesną, a co miało na celu zmuszenie jej do zaniechania podjętych i prawnie wykonywanych czynności służbowych. Nadto oskarżony znieważył ją wypowiadając wobec niej słowa powszechnie uznawane za wulgarne i obraźliwe. Zachowanie oskarżonego pozostawało w związku z wykonywaniem przez pokrzywdzoną obowiązków służbowych.

Zdaniem Sądu prokurator niezasadnie uznał, iż czyny zarzucane oskarżonym T., R., M. S. (1) oraz Ł. S. miał charakter chuligański, w rozumieniu art. 115 § 21 kk. W ocenie Sądu nie można bowiem stwierdzić, że oskarżeni działali z oczywiście błahego powodu, bowiem w ich ocenie zostali sprowokowani przez funkcjonariuszy Policji, którzy podjęli wobec nich interwencję. Zdaniem oskarżonych nie zachowywali się nagannie i reakcja policjantów była nieadekwatna do przebiegu całego zdarzenia. Całe zajście było więc reakcją na zachowanie funkcjonariuszy Policji Sąd nie podważa okoliczności, iż sposób zachowania oskarżonych był naganny, niemniej posiadali oni powód, który w ich mniemaniu uzasadniał owe zachowania.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwi ęzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwi ęzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwi ęzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I
(...) Z (...)

Oskar żony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. S. (1), R. S., M. S. (1), Ł. S.

III, V, VII, XIV

III, V, VII, XIV

Sąd uznał, iż w stosunku do oskarżonych T. S. (1), R. S., M. S. (1) i Ł. S. zasadne jest skorzystanie z zawartej w treści art. 37a § 1 kk możliwości orzeczenia kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności i docelowo pozwoli orzec karę łączną ograniczenia wolności. Sąd uznał, iż kara o charakterze nieizolacyjnym zagwarantuje osiągnięcie wobec ww. oskarżonych celów kary i nie jest konieczne orzeczenie wobec nich kary pozbawienia wolności. Sąd zdecydował się więc na ograniczenie elementu represyjności sankcji karnej i zdecydował o wymierzeniu kary o charakterze wolnościowym kierując się przede wszystkim prymatem kar wolnościowych, ale również faktem, iż oskarżeni T., R. i M. S. (3) nie byli uprzednio karani sądownie, zaś Ł. S. był jedynie raz karany sądownie na karę ograniczenia wolności.

Z uwagi na tożsamy sposób działania wszystkich ww. oskarżonych Sąd zdecydował się wymierzyć im karę ograniczenia wolności w tożsamym wymiarze - na mocy 11§3kk, art. 37a § 1 kk, art. 224§1kk i art. 34§1 i 1a kk w zw. z art. 35§1kk karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin miesięcznie. W zakresie wymiaru kary Sąd miał na uwadze przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez nich przestępstw oraz stopień winy oskarżonych, na co miały wpływ okoliczności w postaci motywacji i sposobu zachowania się sprawców, a także rodzaj i rozmiar skutków przestępstwa. W ocenie Sądu kara w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne pozwoli oskarżonym na podjęcie refleksji nad popełnionymi przez nich czynami. Należy bowiem mieć na uwadze, że choć zachowanie oskarżonych było naganne, to należy je postrzegać głównie jako wybryk wywołany spożyciem alkoholu. Jednocześnie Sąd uznał, iż powyższa kara nie pozbawia oskarżonych możliwości wykonywania pracy zarobkowej.

T. S. (1), R. S., M. S. (1), Ł. S.

IV, VI, VIII, XV

IV, VI, VIII, XV

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd zasądził:

- od oskarżonego T. S. (1) na rzecz K. K. (1) 200 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

- od oskarżonego R. S. na rzecz T. S. (2) 200 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

- od oskarżonego M. S. (1) na rzecz A. K. 200 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

- od oskarżonego Ł. S. na rzecz K. K. (1) 200 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Sąd uznał, iż zasadne było, by oskarżeni ponieśli finansowy ciężar swoich czynów. Z uwagi na niski stopień społecznej szkodliwości czynów, których się dopuścili zasądzona kwota powinna być jedynie symboliczna. W pozostałym zakresie pokrzywdzeni mogą dochodzić swoich roszczeń w postępowaniu cywilnym.

(...) WYROKU

Oskar żony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Pr zytoczy ć okoliczności

INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu s ąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

XVII.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygni ęcia z wyroku

Przytoczy ć okoliczności

XVI

Z uwagi na rozstrzygnięcie zapadłe w niniejszej sprawie, na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od każdego z oskarżonych po 180 zł tytułem opłaty, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz obciążył każdego z nich kosztami postępowania w kwocie po 36,66 zł. W ocenie Sądu w stosunku do oskarżonych nie zachodzą żadne szczególne okoliczności, które przemawiałyby za uznaniem, iż nie są oni w stanie pokryć powyższych należności.

PODPIS