Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 156/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

L. M.

1.  W okresie od 25 maja 2022 r. do 6 września 2022 r. w miejscowości L. ul. (...), gm. L., pow. (...), woj. (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. M. (1) dokonał przywłaszczenia powierzonego mienia ruchomego w postaci części samochodu, narzędzi, 4 opon D., kosiarki elektrycznej, sprzętu gospodarstwa domowego, stojaka z obuwiem, rzeczy osobistych w postaci kosmetyków i środków czystości, telewizora, mebli oraz ceramiki, powodując powstanie strat w wysokości 18.000 zł na szkodę M. L. (1).

2.  W okresie od 13 września 2022 r. do 15 września 2022 r. w miejscowości (...), gm. C., pow. (...), woj., (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. M. i K. M. (1) po uprzednim zdemontowaniu włazów studzienek kanalizacyjnych, dokonał ich zaboru w celu przywłaszczenia powodując powstanie strat w wysokości 1.500 zł na szkodę K. K. (1).

3.  W okresie od dnia 4 września 2022 r. godz. 17:00 do dnia 5 września 2022 r. godz. 16:00 w miejscowości S., przy ul. (...), gm. L., pow. (...), woj. (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. M. i K. M. (1), po uprzednim wyłamaniu drzwi przyczepy kempingowej, dostał się do jej wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kuchenki turystycznej gazowej, czterech sztuk kartuszy z gazem o pojemności 400 ml oraz kompletu sztućców z opakowaniem oraz widelca, powodując powstanie strat w wysokości 700 zł na szkodę K. D..

4.  W okresie od godz. 9:00 dnia 15 września 2022 r. do godz. 18:00 dnia 15 września 2022 r., w miejscowości S., gm. O., pow. (...), woj. (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. M. i K. M. (1), z terenu wiaty rowerowej mieszczącej się przy przystanku autobusowym, po uprzednim przełamaniu zabezpieczenia w postaci kłódki połączonej ze stalową linką, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia roweru marki A. (...) o nr (...), koloru żółtego, powodując powstanie strat w wysokości 800 zł na szkodę M. L. (2).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony L. M. jest mężem K. M. (1) oraz bratem Ł. M., których sprawy były rozpatrywane w oddzielnym postępowaniu (sygn. akt: II K 1818/22).

Dnia 25 maja 2022 r. oskarżony wraz ze swoją małżonką zawarli z M. L. (1) umowę najmu domu jednorodzinnego przy ul. (...) w L.. Po wprowadzeniu się do nieruchomości małżonkowie nie dokonywali jednak zapłaty czynszu. W związku z tym M. L. (1) próbował nawiązać kontakt z L. M. lub K. M. (1). Oskarżony obiecywał, że wraz z żoną uregulują zaległy czynsz. Kiedy to jednak nie nastąpiło, M. L. (1) sporządził i przesłał małżeństwu M. przedsądowe wezwanie do zapłaty, które również nie przyniosło rezultatu. Wobec takiego stanu rzeczy świadek postanowił wejść na teren swojej posesji. Wówczas okazało się, że L. M. wspólnie z K. M. (1) dokonali zaboru przedmiotów znajdujących się na terenie nieruchomości, a powierzonych im do używania jako najemcom, tj. części samochodu, narzędzi, 4 opon D., kosiarki elektrycznej, sprzętu gospodarstwa domowego, stojaka z obuwiem, rzeczy osobistych w postaci kosmetyków i środków czystości, telewizora, mebli oraz ceramiki o wartości łącznej 18.000 zł.

L. M. pomiędzy 4 września 2022 r., godz. 17:00, a 5 września 2022 r. godz. 16:00 w miejscowości S. przy ul. (...) wraz z K. M. (1) i Ł. M. wyłamał drzwi przyczepy kempingowej, należącej do K. D., a następnie zabrał stamtąd kuchenkę turystyczną gazową, cztery sztuki kartuszy z gazem o pojemności 400 ml oraz komplet sztućców z opakowaniem oraz widelec, powodując powstanie strat w wysokości 700 zł na szkodę K. D..

Z kolei między 13 września 2022 r. a 15 września 2022 r. oskarżony wspólnie ze swoją żoną i bratem zdemontował włazy do pięciu studzienek kanalizacyjnych, znajdujących się na terenie posesji należącej do K. K. (1) w miejscowości (...), a następnie zabrał je ze sobą. Skutkiem tego K. K. (1) poniósł straty w wysokości 1.500 zł. Włazy do studzienek kanalizacyjnych zostały następnie sprzedane przez K. M. (1).

Następnie dnia 15 września 2022 r. pomiędzy godz. 9:00, a 18:00 wspólnie z K. M. (1) i Ł. M. przeciął kłódkę połączoną ze stalową linką, będącą przymocowaniem roweru I. L. do stojaka na rowery mieszczącego się we wiacie przy przystanku autobusowym, a następnie zabrał celem przywłaszczenia wskazany rower, którego wartość wynosiła 800 zł.

K. M. (1) w ramach naprawienia szkody za popełnione wspólnie z mężem i szwagrem czyny, wpłaciła na rzecz K. D. oraz K. K. (1) kwoty po 200 zł.

Wyjaśnienia oskarżonego

133-134, 197 (v)

Zeznania M. L. (1)

4-5,224 (v)

Zdjęcia (...)

6-7,242(v)

Umowa najmu nieruchomości położonej przy ul. (...) w L.

12, 242 (v)

Wypowiedzenie umowy najmu nieruchomości przez M. L. (1)

14,242(v)

Przedsądowe wezwanie do zapłaty

15, 242(v)

Rachunek strat poniesionych przez M. L. (1)

17-21, 242(v)

Zeznania K. K. (1)

45-46, 239 (v)

Zeznania K. D.

54-56, 60-61, 197-198 (v)

Zeznania M. L. (2)

65-66,95-96, 197 (v)

Karta gwarancyjna roweru (...) R. o nr (...), koloru żółtego

71-72, 242 (v)

Zeznania H. M.

126, 198 (v)

Częściowo zeznania K. M. (1)

239-240 (v)

Protokół rozprawy głównej z dnia 26 czerwca 2025 r.

242 (v)

Oskarżony był karany sądownie przez Sąd Rejonowy w Toruniu w sprawach o sygn. akt: VIII K 1839/18 oraz II K 1427/19.

Informacja o oskarżonym z Krajowego Rejestru Karnego

112, 242 (v)

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego

L. M.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, jednak już od etapu postępowania przygotowawczego korzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Wobec powyższego, Sąd dał wiarę oskarżonego w zakresie, w jakim przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Zeznania M. L. (1)

M. L. (1) jest jednym z pokrzywdzonych w niniejszej sprawie. Świadek zeznał, że jest właścicielem posesji przy ul. (...) w L., którą to 25 maja 2022 r. wynajął K. oraz L. M.. Po wprowadzeniu się do nieruchomości małżeństwo M. nie dokonywało zapłaty czynszu. W związku z tym M. L. (1) próbował się z nimi kontaktować. Wówczas oskarżony obiecywał, że wraz z żoną uregulują zaległy czynsz. Kiedy to jednak nie nastąpiło, świadek sporządził i przesłał małżeństwu M. przedsądowe wezwanie do zapłaty, które również nie przyniosło rezultatu. Wobec takiego stanu rzeczy świadek postanowił wejść na teren swojej posesji. Wówczas zobaczył zniszczone wnętrze, jak również brak wielu przedmiotów z wyposażenia domu i garażu. Zdaniem Sądu zeznania świadka posiadają walor wiarygodności. Zeznania M. L. (1) były uporządkowane, konsekwentne i spójne. Potwierdzają je zdjęcia, jakie świadek dołączył do treści swojego zawiadomienia, jak również inne dokumenty w postaci umowy najmu lokalu mieszkalnego, jej wypowiedzenia, jak również przedsądowego wezwania do zapłaty. Również sam oskarżony przyznał się do dokonania tego czynu.

Zeznania K. K. (1)

Świadek również jest pokrzywdzonym w przedmiotowej sprawie. Zeznał on, że między 13 września a 15 września 2022 r. 5 sztuk włazów do studzienek kanalizacyjnych zostało skradzionych z terenu jego gospodarstwa rolnego. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności świadka. Jego zeznania w pełni korespondują z materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, w szczególności z zeznaniami świadka K. M. (1), jak również z faktem przyznania się do popełnienia czynu przez L. M..

Zeznania K. D.

Świadek także występuje w niniejszym postępowaniu w charakterze pokrzywdzonego. Świadek zeznał, iż od dnia 4 września 2022 r. godz. 17:00 do dnia 5 września 2022 r. godz. 16:00 w miejscowości S., przy ul. (...) nieznany sprawca po uprzednim wyłamaniu drzwi przyczepy kempingowej, dostał się do jej wnętrza, skąd zabrał kuchenkę gazową, cztery sztuki kartuszy z gazem o pojemności 400 ml oraz komplet sztućców z opakowaniem oraz widelec. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności świadka. Jego zeznania są spójne, logiczne i poukładane. Należy również mieć na uwadze, że oskarżony przyznał się do popełniania tego czynu.

Zeznania M. L. (2)

M. L. (2) zeznała, iż 15 września 2022 r. nieznany sprawca ukradł rower jej syna – I. L.. Chłopiec dojechał ze swojego domu na przystanek autobusowy, gdzie znajduje się wiata dla rowerów. Przed wejściem do autobusu celem udania się do szkoły w T. chłopiec przypiął rower do stojaka na rowery za pomocą kłódki. Gdy wracając ze szkoły, wysiadł z autobusu, spostrzegł, że nieznany sprawca ukradł jego rower. W ocenie Sądu zeznania świadka zasługują na walor wiarygodności. Świadek zdaniem Sądu nie ma interesu w zeznawaniu nieprawdy w tym postępowaniu. Co więcej, do kradzieży przedmiotowego roweru przyznał się również sam oskarżony.

Zeznania H. M.

H. M. jest ojcem L. M.. Świadek potwierdził, że oskarżony wraz z żoną – K. M. (1) wynajmowali nieruchomość w L.. Świadek dodał również, że słyszał, iż dokonywali oni kradzieży, jednak nigdy się do tego nie przyznali. Świadek jest co prawda jest osobą najbliższą dla oskarżonego, jednak nie ma podstaw do przypuszczania, iż zeznaje nieprawdę lub konfabuluje w przedmiotowej sprawie. W związku z powyższym, zdaniem Sądu jego zeznania posiadają przymiot wiarygodności.

Zeznania K. M. (1)

Świadek jest żoną oskarżonego. Świadek zeznała, że oskarżony dokonywał kradzieży, ponieważ miał on trudną sytuację finansową, jednak żałował swoich czynów i twierdził, że były one „głupotą”. Świadek zanegowała jednak dopuszczenie się przez oskarżonego przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci kosiarki, jak również wyposażenia domu M. L. (1). Świadek zeznała, że jedyne rzeczy, które zabrali z tej nieruchomości, tj. łóżko, szafę, pralkę i rzeczy osobiste, były jej własnością. Jednocześnie dodała, że rozpoczęła spłatę zadłużeń powstałych z popełnionych wraz z L. M. i Ł. M. czynów zabronionych. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w części, w jakiej przyznał, że jej mąż dokonał zarzucanych mu czynów. Zdaniem Sądu przymiotu wiarygodności nie posiadają jednak zeznania K. M. (1) w zakresie, w jakim zaprzecza ona dokonaniu przez siebie i oskarżonego L. M. przywłaszczenia powierzonego mienia ruchomego w postaci części samochodu, narzędzi, 4 opon D., kosiarki elektrycznej, sprzętu gospodarstwa domowego, stojaka z obuwiem, rzeczy osobistych w postaci kosmetyków i środków czystości, telewizora, mebli oraz ceramiki. Zeznania w tej części stoją w całkowitej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, zwłaszcza z zeznaniami złożonymi przez pokrzywdzonego M. L. (1).

Sąd dał wiarę wszelkim przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, na których oparł ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie. Dokumenty te zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Również Sąd nie miał podstaw do podważenia ich wiarygodności.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I, II, III, IV

L. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ad. I

Sąd Rejonowy uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, tj. czynu stypizowanego w art. 284 § 2 k.k. W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na to, że sprawca przywłaszczenia nie pozbawia władania osoby uprawnionej, lecz legalnie wchodzi w posiadanie przedmiotu. Typem kwalifikowanym przestępstwa przywłaszczenia jest sprzeniewierzenie (art. 284 § 2 k.k.) Przedmiotem czynności wykonawczej jest w tym przypadku powierzona rzecz ruchoma. Powierzyć rzecz ruchomą innej osobie oznacza przekazać ją innej osobie w zaufaniu, a więc przenieść posiadanie. Nie ma znaczenia podstawa prawna przeniesienia posiadania. Może to być oddanie na przechowanie, do naprawy, a także do używania. Sprawcą tego przestępstwa może być tylko ten, komu powierzono rzecz ruchomą. Przestępstwo przywłaszczenia jest przestępstwem umyślnym. Charakteryzuje je zamiar bezpośredni o szczególnym zabarwieniu, którego treścią jest cel przywłaszczenia. Cel przywłaszczenia oznacza dążenie do definitywnego pozbawienia osoby uprawnionej określonej rzeczy ruchomej lub prawa (por. wyrok SN z 27.07.2016 r., V KK 7/16, LEX nr 2080109). W judykaturze podkreśla się, że do istoty tego zamiaru nie należy dążenie do osiągnięcia korzyści majątkowej czy też powiększenia swego majątku, wszak sprawca może np. zniszczyć rzecz ruchomą, przez co jego majątek nie ulegnie powiększeniu (wyrok SA w Warszawie z 13.08.2014 r., II AKa 213/14, LEX nr 1504518, Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. IV, LEX).

Przenosząc teoretyczne rozważania na grunt niniejszej sprawy należy zaznaczyć, że oskarżony L. M. dopuścił się popełnienia przestępstwa przywłaszczenia mienia powierzonego (art. 284 § 2 k.k.) Należy w tym miejscu zaznaczyć, że L. M. wraz ze swoją żoną wynajmował nieruchomość w miejscowości L. na ul. (...) od pokrzywdzonego M. L. (1). Wobec powyższego, siłą rzeczy oskarżony legalnie wszedł w posiadanie przedmiotów znajdujących się na terenie wynajmowanej nieruchomości, bowiem na zasadzie stosunku najmu M. L. (1) powierzył małżeństwu M. swoje mienie, będące wyposażeniem przedmiotowej nieruchomości. Biorąc pod uwagę, że oskarżony wraz ze swoją żoną, bez informowania wynajmującego, dokonał wyniesienia części samochodu, narzędzi, 4 opon D., kosiarki elektrycznej, sprzętu gospodarstwa domowego, stojaka z obuwiem, rzeczy osobistych w postaci kosmetyków i środków czystości, telewizora, mebli oraz ceramiki, należy przyjąć, że postąpił z tymi rzeczami jak właściciel, uniemożliwiając jednocześnie wykonywanie uprawnień właścicielskich M. L. (1). W związku z powyższym należało przyjąć, że zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 284 § 2 k.k.

Ad. II

Zdaniem Sądu czynność dokonania zaboru pięciu włazów studzienek kanalizacyjnych po uprzednim ich zdemontowaniu przez oskarżonego wyczerpuje znamiona przestępstwa kradzieży, stypizowanego w art. 278 § 1 k.k. Należy w tym miejscu przypomnieć, że z zaborem mamy do czynienia wówczas, gdy sprawca wyjmuje przedmiot kradzieży spod władztwa osoby uprawnionej wbrew jej woli. Warunkiem odpowiedzialności za kradzież jest to, aby rzecz ruchoma nie znajdowała się w jakimkolwiek zakresie w posiadaniu sprawcy w momencie zaboru. Przestępstwo kradzieży jest czynem umyślnym, który charakteryzuje zamiar bezpośredni o szczególnym zabarwieniu. Treścią tego zamiaru jest cel przywłaszczenia, a zatem włączenie skradzionego przedmiotu na stałe do swojego majątku, powiększenie swojego majątku o skradziony składnik, postępowanie ze skradzionym przedmiotem tak, jakby się miało do niego tytuł prawny. Ustalanie treści zamiaru towarzyszącego sprawcy następuje przez rekonstrukcję jego zachowania po dokonaniu zaboru (Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. IV, LEX). W tej sprawie oskarżony zdemontował, a następnie zabrał ze sobą włazy studzienek kanalizacyjnych z terenu nieruchomości należącej do pokrzywdzonego K. K. (1), które następnie sprzedała jego żona – K. M. (1).

Sąd Rejonowy, po uprzedzeniu na zasadzie art. 399 k.p.k. o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie 2 aktu oskarżenia uznał, że czyn oskarżonego nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. Zdaniem Sądu przy analizie czynu oskarżonego popełnionego na szkodę K. K. (1) nie można mówić o czynności włamania się. W piśmiennictwie podkreśla się, że przez pojęcie włamania należy rozumieć pokonanie wbrew woli (również dorozumianej) osoby uprawnionej przeszkody, która ma zabezpieczać określone pomieszczenie i znajdujące się tam przedmioty przed zamachami na nie, w szczególności przed zaborem. Włamać się oznacza wejść do środka, dostać się do wnętrza. Z tego wynika, że sprawca musi dostać się do wnętrza, pokonując zabezpieczenie (Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. IV, LEX). Oskarżony L. M. dokonał w tej sprawie zaboru celem przywłaszczenia uprzednio zdemontowanych pięciu włazów do studzienek kanalizacyjnych, a więc nie pokonał zabezpieczenia, aby dostać się do wnętrza, lecz dokonał zaboru samych włazów kanalizacyjnych. W związku z powyższym, zachowania oskarżonego nie można ocenić jako kradzież z włamaniem, a jedynie kradzież w rozumieniu art. 278 § 1 k.k.

Ad. III

Sąd, uprzedzając na ostatnim terminie rozprawy o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu na zasadzie art. 399 k.p.k. dodał do opisu czynu zarzucanego L. M. w punkcie 3 aktu oskarżenia dodatkowy przedmiot zaboru, tj. komplet sztućców wraz z opakowaniem oraz widelec. Dodanie tego przedmiotu do opisu czynu nastąpiło na skutek dodatkowych zeznań złożonych przez pokrzywdzonego K. D., który stwierdził, że już po złożeniu zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa na jego szkodę, dokonał wraz z żoną oględzin przyczepy kempingowej i spostrzegł zniknięcie również kompletu sztućców wraz z opakowaniem oraz widelca.

Zdaniem Sądu wątpliwości nie powinna budzić kwalifikacja prawna czynu z art. 279 § 1 w zw. z art. 283 k.k. Nie powtarzając rozważań teoretycznych zawartych przy drugim czynie przypisanym oskarżonemu należy stwierdzić, że oskarżony dopuścił się włamania do przyczepy kempingowej, należącej do K. D.. Pokonał bowiem zabezpieczenie w postaci drzwi do rzeczonej przyczepy, niszcząc je, a następnie dokonał zaboru celem przywłaszczenia przedmiotów znajdujących się w przyczepie, tj. kuchenki turystycznej gazowej, czterech sztuk kartuszy z gazem o pojemności 400 ml oraz kompletu sztućców z opakowaniem oraz jednego widelca. Sąd uznał, iż czyn popełniony przez oskarżonego stanowi wypadek mniejszej wagi. Sąd Rejonowy wziął tutaj pod uwagę wyrok wydany w sprawie prowadzonej przeciwko K. M. (1) oraz Ł. M. (sygn. akt: 1818/22), gdzie Sąd Rejonowy w Toruniu w wyroku skazującym z dnia 8 lutego 2023 r. przyjął, że ten czyn stanowi wypadek mniejszej wagi. Sąd I instancji nie pominął również dokonania rozważenia przesłanek zastosowania instytucji wypadku mniejszej wagi. Przy ocenie, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi Sąd wziął pod uwagę nie tylko stopień społecznej szkodliwości czynu, ale również stopień winy oraz wartość szkody, jaką swoim zachowaniem wyrządził K. D. oskarżony.

Ad. IV

W zakresie czynu zarzuconego oskarżonemu w punkcie 4 aktu oskarżenia, Sąd uznał, że czyn ten wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 k.w., uprzedzając wcześniej strony o możliwości zmiany kwalifikacji na zasadzie art. 399 k.p.k. Unikając powtórzenia rozważań teoretycznych dot. czynności włamania należy stwierdzić, że oskarżony się jej nie dopuścił. Zachowanie L. M. polegało bowiem na przecięciu kłódki zabezpieczającej rower małoletniego I. L., a następnie zaborze tego roweru celem przywłaszczenia. W związku z tym oskarżony nie spełnił definicji włamania, nie przełamał bowiem zabezpieczenia celem dostania się do wnętrza, a następnie zaboru mienia z tego wnętrza. Zachowanie oskarżonego należało w takim wypadku ocenić jako kradzież, tj. zabór w celu przywłaszczenia. W związku jednak z tym, że przestępstwo kradzieży jest w polskim prawie czynem przepołowionym, a wartość skradzionego roweru wynosiła równo 800 zł, to czyn oskarżonego należało zakwalifikować jako wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a nie przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

L. M.

I

I

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo w zakresie czynu pierwszego groziła kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Sąd uznał, iż kara 5 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą adekwatną. Kara ta będzie dla oskarżonego karą dolegliwą, ale jednocześnie sprawiedliwą.

W ocenie Sądu wymierzenie oskarżonemu kary łagodniejszego rodzaju bądź w niższym wymiarze nie spełni ustawowych celów kary. Oskarżony był już bowiem dwukrotnie karany sądownie za popełnienie przestępstwa nie alimentacji (sygn. akt: VIIIK 1839/18 i II K 1427/19). W pierwszej z tych spraw L. M. został skazany na karę w zawieszeniu, jednak zarządzono mu jej wykonanie. W drugiej sprawie został on skazany na karę ograniczenia wolności, której nie wykonywał w związku z czym zamieniono mu tę karę na zastępczą karę pozbawienia wolności. Wobec powyższego, w ocenie Sądu jasnym jest, że dotychczasowe łagodne traktowanie oskarżonego nie osiągnęło zamierzonego celu. Oskarżony nie zresocjalizował się i powrócił na drogę przestępczą.

Przy wymierzaniu kary jako okoliczność obciążającą Sąd wziął uprzednią karalność oskarżonego, a jako okoliczność łagodzącą to, że przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

L. M.

II

II

Za drugi czyn przypisany oskarżonemu Sąd mógł wymierzyć karę od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Sąd uznał, że odpowiednią karą będzie kara 3 miesięcy pozbawienia wolności, mieszcząca się w dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Powody wymierzenia kary bezwzględnej pozbawienia wolności są tożsame z pierwszym czynem, stąd nie ma potrzeby ich powielania.

Przy wymierzaniu kary jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią karalność oskarżonego, a jako okoliczność łagodzącą to, że przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

L. M.

III

III

Przy trzecim czynie przypisanym oskarżonemu Sąd, biorąc za podstawę art. 283 k.k. miał możliwość wymierzenia oskarżonemu kary od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu adekwatna i sprawiedliwa będzie w tym przypadku kara 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Powody wymierzenia kary bezwzględnej pozbawienia wolności są tożsame z pierwszym czynem, stąd nie ma potrzeby ich powielania.

Przy wymierzaniu kary jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią karalność oskarżonego, a jako okoliczność łagodzącą to, że przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu.

L. M.

IV

IV

Za popełnienie wykroczenia, będącego czwartym czynem przypisanym oskarżonemu Sąd wymierzył mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin.

Sąd miał w tym przypadku możliwość orzeczenia kary aresztu lub grzywny, jednak się na to nie zdecydował. Zdaniem Sądu kara grzywny byłaby niecelowa, ponieważ sytuacja finansowa oskarżonego jest trudna, a w dalszych punktach wyroku został na niego nałożony również obowiązek naprawienia szkody. Jednocześnie z uwagi okoliczności sprawstwa, jak również winę i szkodliwość społeczną czynu Sąd uznał, że kara aresztu byłaby niewspółmierna.

L. M.

V

I,II,III

Sąd mając za podstawę art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzekł w stosunku do oskarżonego karę łączną i w miejsce wymierzonych oskarżonemu kar jednostkowych pozbawienia wolności w punktach I, II i III wyroku wymierzył oskarżonemu karę łączną w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu zaistniały przesłanki materialne do orzeczenia wobec L. M. kary łącznej. W myśl art. 85 § 1 k.k. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, wymierza się karę łączną. Taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie.

Co więcej, kara łączna została wymierzona zgodnie z regulacją zawartą w art. 86 §1 k.k., który stanowi, że Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. W tej sprawie najwyższą karą cząstkową była kara 8 miesięcy pozbawienia wolności, a ich sumą kara 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Wobec powyższego Sąd orzekł o wymierzeniu oskarżonemu kary łącznej w wymierzę 1 roku pozbawienia wolności.

Sąd w karze łącznej nie orzekł w zakresie czwartego czynu przypisanego oskarżonemu, bowiem kara ograniczenia wolności za niego wymierzona nie podlega łączeniu z wymierzonymi za pozostałe czyny karami pozbawienia wolności.

L. M.

VI

I,II,III

Na zasadzie art. 46 § 1 k.k. Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę w wysokości: 18.000 zł na rzecz M. L. (1), 1.300 zł na rzecz K. K. (1), 500 zł na rzecz K. D..

Sąd orzekając obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami wziął po uwagę, iż K. M. (1) przedstawiła na rozprawie zaświadczenia, z których wynika, że uiściła po 200 zł tytułem naprawienia szkody na rzecz K. D. i M. L. (1). Stąd kwoty zamieszczone w wyroku są odpowiednio pomniejszone o te sumy.

L. M.

VII

IV

Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego mienia, tj. roweru marki A. (...) o nr (...), koloru żółtego, tj. 800 zł.

Taka możliwość wynikała z art. 119 § 4 k.w. Zgodnie z tym przepisem w razie popełnienia wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. można orzec obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego lub przywłaszczonego mienia, jeżeli szkoda nie została naprawiona. Oskarżony w żaden sposób nie naprawił szkody wyrządzonej swoim czynem, w związku z czym Sąd uznał za celowe nałożenie na niego takiego obowiązku.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz. adw. K. M. (2) kwotę 1344 zł powiększoną o należny od tej kwoty podatek VAT tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu sądowym. Podana w wyroku kwota została obliczona na podstawie § 17 ust. 2 pkt. 3 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2024.763 z dnia 2024.05.21). Sąd wziął w tej sprawie pod uwagę obecność obrońcy oskarżonego w postępowaniu sądowym na czterech terminach rozpraw, a więc zasądził na jej rzecz kwotę 840 zł za pierwszy termin rozprawy i odpowiednio po 20 % od tej kwoty, tj. 168 zł za każdy kolejny termin rozprawy, co łącznie dało kwotę 1344 zł.

IX

W ostatnim punkcie wyroku Sąd Rejonowy zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty oraz kosztów sądowych, wydatkami obciążając Skarb Państwa. W myśl art. 624 k.p.k. Sąd może zwolnić oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Zdaniem Sądu sytuacja rodzinna i majątkowa oskarżonego przemawiała za tym, aby zwolnić go z obowiązku ponoszenia kosztów. Oskarżony ma na utrzymaniu trójkę dzieci, jego sytuacja finansowa jest trudna, a co więcej miała być powodem popełnienia przez niego czynów przestępnych.

1.Podpis