Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 5/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. G. (1)

w dniu 16 marca 2022 roku ok. godziny 14:35 w T. przy ul. (...), na terenie firmy (...) sp. z o.o., pełniąc funkcję prezesa firmy, będąc odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy, nie dopełnił wynikającego stąd obowiązku w ten sposób, że bez uprawnień i instruktażu stanowiskowego dopuścił pracownika Ł. C. (1) do obsługi pieca o mocy powyżej 50kw, a także nie zapoznał go z oceną ryzyka zawodowego w związku z obsługą kotła wodnego (...) P. (...) oraz nie wyposażył pracownika Ł. C. (1) w środki ochrony indywidualnej do obsługi kotła, pośrednio doprowadzając tym do nieprawidłowości w zakresie obsługi kotła, co skutkowało naruszeniem czynności narządu ciała Ł. C. (1), tj. funkcji manualnej ręki prawej na czas powyżej siedmiu dni w rozumieniu odpowiedniego artykułu kodeksu karnego, przez co naraził pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ł. C. (1) był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w T. przy ul. (...) na stanowisku magazyniera od dnia 24 stycznia 2022 roku do 22 kwietnia 2022 roku na 3 miesięczny okres próbny.

W dniu 16 marca 2022 roku około godziny 14.30 Ł. C. (1) dokładał opał do pieca kotłowego, który wybuchł. W wyniku zdarzenia Ł. C. (1) doznał obrażeń ciała w postaci oparzeń twarzy oraz dłoni. Ł. C. (1) przebywał w szpitalu w dniach 16 - 21 marca 2022 roku a następnie przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Ł. C. (1) został dopuszczony do pracy przy ww. kotle bez uprawnień i instruktażu stanowiskowego, nie został zapoznany z oceną ryzyka zawodowego w związku z obsługą pieca. Ponadto nie został wyposażony w środki ochrony indywidualnej do obsługi pieca.

wyjaśnienia A. G.

183-184

zeznania Ł. C.

120-121, 156

zeznanie B. M.

104-105

zeznanie K. B.

127-128, 152v.

zeznanie R. A.

162-163

zeznanie G. W.

166

zeznanie Ł. G.

176-177

pismo (...)

7-9, 28-36

dokumentacja medyczna

11-14, 50-53, 71-72, 126

dokumentacja fotograficzna

15-17

pisma dotyczące wypadku

18-20, 41-49

kserokopia umowy o pracę

71v.

dokumentacja techniczna kotła

110-118

opinia sądowo-lekarska

144-146

opinia z zakresu BHP

169-172

A. G. (1) nie był karany sądownie.

karta karna

197

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia A. G.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego A. G. (1) złożonym w postępowaniu przygotowawczym w części w jakiej wskazał, że konieczność korzystania z pieca na paliwo stałe wynikała z podwyżki cen za gaz i stąd konieczność użytkowania takiego pieca a w konsekwencji obsługiwanie go przez osobę bez uprawnień. W tym bowiem zakresie jej wyjaśnienia są zbieżne z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.

zeznania Ł. C.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego Ł. C. (1) ponieważ były one jasne, spójne i logiczne. Pokrzywdzony przedstawił okoliczności związane z obsługą pieca i wypadku. Zdaniem Sądu relacja wymienionego świadka zasługuje na wiarę również z tego względu, że była ona wyważona, nie zmierzała do obciążania oskarżonego ponad miarę. Zdaniem Sądu brak było podstaw do kwestionowania tych zeznań.

zeznanie B. M., Ł. G., K. B., R. A., G. W.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków B. M. (2), Ł. G. (2), K. B. (2), R. A. (2), G. W. (2), którzy w sposób jasny przedstawili znane im okoliczności zdarzenia oraz udział poszczególnych osób. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania tych zeznań.

pismo Państwowej Inspekcji Pracy, dokumentacja fotograficzna, protokoły kontroli, dokumentacja lekarska, karta karna

Sąd dał wiarę wszelkim przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, na których oparł ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie, w szczególności w postaci danych o karalności, protokołom kontroli, dokumentacji lekarskiej, fotograficznej, opinii biegłego z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wszelkim innych dokumentom zebranym w sprawie. Nie ma podstaw, by kwestionować treść powyższych, bowiem dokumenty te zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości.

opinia sądowo-lekarska

Sąd podzielił dowód z opinii sądowo-lekarskiej, która jest jasna i spójna. Została ona sporządzona rzez osobę dysponującą wysoką wiedzą fachową. Sąd nie znalazł podstaw do jej kwestionowania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo z art. 220 kk ma postać przestępstwa z zaniechania i polega na niedopełnieniu obowiązku z zakresu bhp, prowadząc do wywołania bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia pracownika danego zakładu pracy.

Niedopełnienie obowiązków z zakresu bhp może w szczególności polegać na zaniedbaniach natury organizacyjnej, wadliwym nadzorze, ograniczeniu środków finansowych niezbędnych dla zapewnienia właściwych warunków wykonywania pracy, dopuszczeniu do wykonywania pracy osób nieposiadających odpowiednich kwalifikacji (por. wyrok SN z 19.11.1997 r., III KKN 267/96, Prok. i Pr. 1998/6, poz. 5).

Zdaniem Sądu oskarżony jako pracodawca był gwarantem bezpieczeństwa pracowników zatrudnionych w firmie. W realiach niniejszej sprawy Ł. C. (1) był zatrudniony na podstawie umowy o pracę. W art. 220 § 1 k.k. zastrzeżono, że skoro chodzi o "narażenie pracownika" na bezpośrednie wskazane tam niebezpieczeństwo, to należy przyjąć, iż narażonym ma tu być osoba, którą kodeks pracy uznaje za pracownika, a więc osoba, o której mowa w art. 2 k.p. Reasumując oskarżony w stosunku do pokrzywdzonego wyczerpał znamiona z art. 220 § 1 kk. Podmiotem bowiem przestępstwa z art. 220 § 1 k.k. jest osoba odpowiedzialna za przestrzeganie bezpieczeństwa i higieny pracy, a więc może być nim nie tylko kierownik zakładu pracy, ale również każda inna osoba kierująca pracownikami (art. 212 k.p.).

Sąd ustalając, iż wina i społeczna szkodliwość czynu zarzuconego oskarżonemu, który wyczerpał znamiona występku z art. 220 § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie na okres 2 (dwóch) lat.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że orzeczenie o warunkowym umorzeniu jest orzeczeniem o charakterze materialnym rozstrzygającym o przedmiocie procesu, którym jest kwestia odpowiedzialności karnej oskarżonego za zarzucony mu czyn. Sąd zdecydował o zastosowaniu w niniejszym postępowaniu instytucji warunkowego umorzenia postępowania, gdyż przestępstwo i sprawca nie przedstawiali większej społecznej szkodliwości.

Podstawową przesłanką zastosowania warunkowego umorzenia postępowania jest stwierdzenie, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. Oznacza to przede wszystkim, że sąd, rozważając stosowanie tego środka, musi najpierw ustalić wszystkie przesłanki odpowiedzialności karnej (zob. post. SN z 27 listopada 2003 r., I KK 301/03, OSNKW 2004, Nr 1, poz. 9). Zwraca się także uwagę, że wymagany nieznaczny stopień winy powinien być w szczególności przyjmowany, gdy zachodzą kodeksowe okoliczności zmniejszające winę.

Okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. A. G. (1) nie był uprzednio karany. Okoliczność ta ma większe znaczenie wobec osoby dojrzałej i świadczy, iż oskarżony przez kilkadziesiąt lat dorosłego życia przestrzegał porządku prawnego.

Oskarżony ma stałe miejsce zamieszkania, prowadzi działalność gospodarczą. Z danych osobopoznawczych wynika jednoznacznie, iż prowadzi ustabilizowane życie, co wskazuje, że czyn ten był incydentem w jego dotychczasowym życiu. Czyn ten był uwarunkowany sytuacyjnie oraz ma charakter incydentalny.

Na przyjęcie społecznej szkodliwości tego czynu i stopnia zawinienia - nieznacznego stopnia wskazują wyżej wymienione okoliczności.

Szczegółowe przesłanki dotyczące osoby sprawcy uzasadniają postawioną wobec niego dodatnią prognozę kryminologiczną. Postawy oskarżonego z punktu widzenia przyjętego przez porządek prawny systemu aksjologicznego - są pozytywne i nie ma potrzeby obecnie ich korygowania poprzez wymierzenie kary.

Ten epizodyczny czyn nie może zniszczyć dorobku życiowego i zawodowego oskarżonego i zaprzeczyć jego dotychczasowej drodze życiowej. Prezentowana przez niego postawa oraz dotychczasowy sposób życia pozwalają przypuszczać, iż niniejsze postępowanie karne będzie dla niego na tyle dotkliwym ostrzeżeniem na przyszłość, iż nie popełni ona żadnego nowego przestępstwa. Oskarżony ma świadomość, że niewypełnienie przez niego zasad warunkowego umorzenia będzie pociągało za sobą podjęcie postępowania oraz możliwość ewentualnego skazania. Jednocześnie, w ocenie Sądu, ustalony dla oskarżonego okres próby będzie wystarczający dla uzmysłowienia naganności jego zachowania.

Należy podkreślić, że odpowiedzialność karna to odpowiedzialność realizowana poprzez stosowanie wobec sprawcy przestępstwa wszelkich środków reakcji karnej, a nie tylko kar. Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest jednym z najłagodniejszych środków reakcji karnej na przestępstwo, ale pozostając formą odpowiedzialności karnej sprawcy podobnie jak kara zawiera w sobie element dolegliwości i dlatego jego zastosowania nie można traktować jako zwolnienie od odpowiedzialności. Treść art. 66 kk wyróżnia następujące przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego: społeczna szkodliwości czynu nie będąca znaczną, nie będąca znaczną wina sprawcy czynu, brak wątpliwości, co do okoliczności popełnienia czynu, niekaralność sprawcy za przestępstwo umyślne, pozytywna prognoza kryminologiczna wobec sprawcy warunkowana jego postawą, właściwościami i warunkami osobistymi oraz dotychczasowym sposobem życia, zagrożenie czynu karą, która nie przekracza 5 lat. Podstawą orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania jest przekonanie Sądu o istnieniu winy sprawcy. Każdy wyrok warunkowo umarzającym postępowanie karne zawiera stwierdzenie winy, ponieważ każdy taki wyrok opiera się na ustaleniu, że stopień winy sprawcy danego przestępstwa nie jest znaczny.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. G. (1)

II

I

Na podstawie art. 67 § 3 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego kwoty 5000 złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Kwota ta jako stosunkowo wysoka, jest w ocenie Sądu odpowiednia, biorąc pod uwagę zarówno rozmiar szkody w ujęciu niematerialnym, której doznał pokrzywdzony oraz okoliczności sprawy. Mimo warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonego orzeczona sankcja karna winna bowiem zadośćuczynić zasadzie kompensacji szkód zaistniałych wskutek czynu zabronionego, dlatego też zasadnym, w ocenie Sądu było zobowiązanie oskarżonego do zapłaty kwoty pieniężnej pozwalającej na choćby częściowo zadośćuczynić doznanym cierpieniem.

Ubocznie należy dodać, że orzeczenie Sądu w tym zakresie, nie pozbawia pokrzywdzonego możliwości dochodzenia niezaspokojonej części roszczenia w drodze postępowania cywilnego

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV

Na podstawie art. 627 kpk Sąd obciążył oskarżonego opłatą w wysokości 100 zł oraz wydatkami poniesionymi w sprawie w wysokości 2407,30 zł. Wysokość wskazanych kosztów procesu nie jest zbyt wysoka. W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę możliwości zarobkowe i finansowe oskarżonego, jest on w stanie uiścić wskazane koszty bez uszczerbku dla swojego utrzymania.

Z uwagi na fakt, iż oskarżyciel posiłkowy korzystał z pomocy pełnomocnika wyznaczonego z urzędu Sąd zasądził na jego rzecz od Skarbu Państwa koszty nieopłaconej pomocy z urzędu na podstawie § 11 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie.

1.Podpis

Sędzia Marcin Czarciński