Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Katarzyna Karpińska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Kamila Salamońska

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K.

przeciwko B. T.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego 3.634,00 zł (trzy tysiące sześćset trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1508/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 czerwca 2013r., wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydziału Cywilnego, powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł o zasadzenie na jego rzecz od pozwanego B. T. kwoty 35.922 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał w dniu 29.08.2013r. nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym uwzględniając w całości żądanie powoda.

Wobec skutecznego złożenia przez pozwanego sprzeciwu, postanowieniem z dnia 10.08.2017r. sprawa została przekazana Sądowi Rejonowemu w Toruniu (k.18)

Pozwany B. T. wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia.

Strona powodowa, odnosząc się do zarzutu przedawnienia roszczenia, wskazała, że (...) Bank S.A. podejmował czynności prawne, zarówno przed sądem jak i komornikiem, których celem było dochodzenie swoich należności. W ocenie powoda roszczenie objęte pozwem nie uległo przedawnieniu, doszło bowiem do przerwania jego biegu, a ponowny bieg terminu przedawnienia rozpoczął się od uprawomocnienia postanowienia komornika
o umorzeniu postępowania. Istnienie wierzytelność, jak i jej wysokość zostały, w ocenie powoda, wykazane załączonymi do pozwu dokumentami, w postaci umowy przelewu wierzytelności i aneksu zawierających kompletny wykaz wierzytelności, a nadto dokumenty te zostały poświadczone przez notariusza.

Sąd ustalił co następuje:

Pozwany B. T. zawarł w dniu 9 stycznia 2009r.
z (...) Bank S.A. z siedzibą we W. umowę kredytu o numerze (...), na kwotę 23.128,17 zł. W związku z zaniechaniem przez B. T. spłaty kredytu, bank, stosownie do treści §2 ust 11 i 12 umowy, wypowiedział mu umowę kredytu, a następnie wystawił przeciwko dłużnikowi bankowy tytuł egzekucyjny, któremu postanowieniem z dnia 9 listopada 2011r. Sąd Rejonowy w Toruniu nadał klauzulę wykonalności. bankowemu tytułowi egzekucyjnemu.

(dowód: dokumenty k. 42-46, umowa kredytu k. 51-52, zestawienie należności i zaległości k. 97-102, akta I Co 598/11)

Na podstawie uzyskanego tytułu wykonawczego zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowy w Toruniu M. G..

Bezsporne

W dniu 7 czerwca 2013r. (...) Bank S.A. we W. dokonał przelewu przysługującej mu wierzytelności na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K., wnosząc następnie, jako wierzyciel o umorzenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko B. T.. Postanowieniem z dnia 9 lipca 2013r. komornik umorzył postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia częściowej bezskuteczności egzekucji przeciwko dłużnikowi.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 54, dokumenty k. 97-113, postanowienie w sprawie Km 208/12 k.32, bezsporne)

Sąd zważył co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, dokumentów przedłożonych przez strony.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu, albowiem ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Były one opatrzone wymaganymi pieczęciami i podpisami. Co więcej, wiarygodność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Na wstępie należy odnieść się do zarzutu przedawnienia podniesionego przez stronę pozwaną, jako zarzutu najdalej idącego, a ewentualnie w przypadku, gdyby był on chybiony, zająć się kwestią zasadności roszczenia co do zasady jak i jego wysokości.

Zgodnie z brzmieniem art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie (art. 120§1 k.c.). Przepis art. 123 § 1 pkt 1 k.c. wymienia natomiast okoliczności, w których następuję przerwanie biegu przedawnienia zaliczając do nich: każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje oraz wszczęcie mediacji. Zgodnie zaś z art. 124 § 1 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

Wskazać należy, iż w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z procedurą cywilną nie do Sądu należy zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.) a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Skoro zatem pozwany podniósł zarzut przedawnienia do powoda należało wykazanie, że roszczenie stało się wymagalne i że nie upłynął jeszcze termin jego przedawnienia.

Roszczenie wynikające z umowy kredytu stało się wymagalne wraz z upływem terminu wypowiedzenia tj. z dniem 31 marca 2010r. Powód nie przedłożył wypowiedzenia umowy wraz z dowodem jego doręczenia pozwanemu, jednakże w pozwie wskazano, iż wypowiedzenie umowy nastąpiło pismem z dnia 08.02.2010r. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez pozwanego. Zważywszy na długość okresu wypowiedzenia (30 dni) oraz możliwość doręczenia pisma przez awizowanie przesyłki (14 dni) zasadne jest początek terminu przedawnienia zaczął się najpóźniej w dniu 01 kwietnia 2010r.

Zgodnie z treścią uchwały Sądu Najwyższego w sprawie III CZP 29/16 z 29.06.2016 r. nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowanie egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. W niniejszej sprawie Sąd podziela powyższy pogląd.

Reasumując należy stwierdzić, iż termin przedawnienia przedmiotowego roszczenia wynosił trzy lata i upłynął z dniem 31 marca 2013 r. Pozwany wniósł zaś pozew dopiero w dniu 25.06.2013r. Z akt sprawy nie wynika, aby doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia roszczenia. W tym stanie rzeczy podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia należy uznać za zasadny.

Wobec powyższego powództwo zostało oddalone, bowiem zgodnie z art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten przeciwko komu przysługuje roszczenie może uchylić się od jego zaspokojenia.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. z którego wynika zasada odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z jej treścią strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W przedmiotowej sprawie na koszty procesu złożyły się:, opłata od pełnomocnictwa 34,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.600,00 zł.