Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Marek Adamczyk
Protokolant:	st. sekr. sądowy Katarzyna Ignaszak

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2016 r. w Toruniu

sprawy z powództwa małoletniego P. P., N. O. i małoletniej A. P.

przeciwko Bankowi (...) S.A. w G., Gminie Ł.

o ustalenie

I. ustala, że powodom przysługuje prawo do lokalu socjalnego i wstrzymuje wykonanie eksmisji na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z 23 czerwca 2015r., sygn. akt (...), do czasu złożenia przez Gminę Ł. oferty zawarcia umowy najmu takiego lokalu;

II. nakazuje pobrać od pozwanej Gminy Ł. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Toruniu 50 zł (pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty od pozwu, od której zwolnieni byli powodowie.

Sygn. akt: I C 970/16

UZASADNIENIE

N. O. oraz małoletni P. P. i A. P. wnieśli pozew przeciwko Gminie Ł., domagając się ustalenia, iż przysługuje im prawo do lokalu socjalnego.

Postanowieniem z 21.07.2016r. ( k. 37 ) sąd wezwał do udziału w sprawie, w charakterze pozwanego, Bank (...) S.A. w G., który uznał powództwo i wniósł o nieobciążanie go kosztami procesu na podstawie art. 101 kpc ( k. 51 )

Pozwana gmina nie złożyła odpowiedzi na pozew. Na rozprawie w dniu 4.11.2016r. jej pełnomocnik wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że nie dysponuje ona w tej chwili lokalami socjalnymi. ( k. 77 ).

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

Powodowie mieszkają - wraz z matką - w domu oznaczonym nr (...), położonym w R., gmina Ł.. Nieruchomość była własnością K. P. i jej męża W. P., ojca małoletnich powodów. Powodowie zamieszkali w lokalu jako ich domownicy. Na wniosek pozwanego banku wszczęta została egzekucja z nieruchomości. Postanowieniem z 23.06.2015r., (...), Sąd Rejonowy w Toruniu przysądził jej własność na rzecz Banku (...) S.A. w G.. Na podstawie tego postanowienia, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Toruniu T. S. prowadzi egzekucję wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości. N. O. ma 20 lat. Jest całkowicie niezdolna do pracy. Utrzymuje się z renty socjalnej w kwocie ok. 650zł netto. P. P. ma 6 lat. Cierpi na przykurcz ścięgien A., koślawatość kolan i płaskostopie. Z powodu tych schorzeń jest pod stałą opieką ortopedy, neurologa i rehabilitanta. A. P. ma 13 lat. Powodowie pozostają pod opieką matki K. P., która jest osobą bezrobotną. Poza rentą socjalną N. O., źródłem utrzymania rodziny są alimenty w kwocie 1500zł, zasiłek rodzinny ( 220zł ) i świadczenia wychowawcze z programu 500+ ( 1000zł ).

( okoliczności bezsporne – milcząco przyznane przez pozwanych )

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 791 § 2 kpc tytuł wykonawczy zobowiązujący do wydania nieruchomości, statku lub do opróżnienia pomieszczenia upoważnia do prowadzenia egzekucji nie tylko przeciw dłużnikowi, lecz także przeciwko jego domownikom, krewnym i innym osobom reprezentującym jego prawa. Nie wyłącza to jednak praw określonych przepisami o ochronie lokatorów oraz praw, które są skuteczne wobec wierzyciela ( art. 791§ 3 kpc ). Osoby, którym przysługuje prawo skuteczne wobec wierzyciela, są uprawnione do wytoczenia powództwa o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności ( art. 791 § 3 zd. 2 kpc ). Ustawa nie określa natomiast, w jaki sposób mają być chronione prawa innych domowników, przy czym niewątpliwie chodzi o uprawnienie do uzyskania lokalu socjalnego. O uprawnieniu tym sąd orzeka co do zasady w wyroku eksmisyjnym ( art. 14 ust. 1 ustawy z 21.06.2001r. o ochronie praw lokatorów…, t. jedn. Dz. U. z 2005r., nr 31, poz. 266, ze. zm., dalej powoływana jako „ustawa” ) - co w analizowanym przypadku nie wchodzi w grę. W ocenie sądu nie występuje luka w prawie, która uzasadniałaby stosowanie art. 35 ustawy w drodze analogii. Uprawnienie lokatora może być bowiem dochodzone w drodze powództwa o ustalenie ( art. 189 kpc ). W ocenie sądu, z chwilą wejścia w życie z ustawy z 16.09.2011r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. nr 233, poz. 1381), która nadała obecne brzmienie art. 791 kpc, utraciły aktualność wcześniej wyrażane poglądy o niedopuszczalności takiego powództwa. O tym, kto powinien być pozwanym w sprawie o ustalenie, decyduje kryterium interesu prawnego. Z tego punktu widzenia nie powinno być wątpliwości, iż powództwo powinno być wytoczone przeciwko gminie, zobowiązanej do dostarczenia lokalu. W ocenie sądu, pozwanie samej gminy nie jest jednak wystarczające. Z art. 14 ust. 6 ustawy wynika bowiem, iż orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego sąd powinien z urzędu wstrzymać wykonanie eksmisji do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu takiego lokalu. Obowiązek ten jest aktualny również w toku procesu o ustalenie, wytoczonego przez lokatora na podstawie art. 189 kpc. Prawo do uzyskania odroczenia obowiązku opuszczenia lokalu jest bowiem jednym z uprawnień, wynikających z przepisów o ochronie lokatorów, do których odsyła art. 791 § 3 kpc. W ocenie sądu, orzeczenie o wstrzymaniu egzekucji nie może zapaść bez udziału wierzyciela, uprawnionego do żądania eksmisji. W konsekwencji należy uznać, iż w sprawie o ustalenie uprawnienia do lokalu socjalnego, wytoczonej na podstawie art. 189 kpc w zw. z art. 791 § 3 kpc, po stronie pozwanej występuje współuczestnictwo konieczne wierzyciela oraz gminy, zobowiązanej do dostarczenia lokalu. Mając powyższe na uwadze, sąd wezwał Bank (...) S.A. w G. do udziału w sprawie, w charakterze pozwanego ( art. 195 § 1 i 2 kpc ).

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania z lokalu oraz sytuację materialną i rodzinną lokatorów. Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec:

1)kobiety w ciąży,

2) małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm.) ⁽²³⁾ lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą,

3)obłożnie chorych,

4)emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej,

5)osoby posiadającej status bezrobotnego,

6)osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały

- chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany ( art. 14 ust. 4 ustawy ).

Dwoje powodów to osoby małoletnie, zaś N. O. jest osobą niepełnosprawną. Powodowie nie dysponują innym lokalem, w którym mogliby zamieszkać, a z uwagi na ich sytuację materialną nie są w stanie nająć takiego lokalu po cenach rynkowych.

Zapewnianie lokali socjalnych osobom uprawnionym jest ustawowym obowiązkiem gminy ( art. 4 ust. 2 ustawy ) i brak takich lokali w jej zasobach mieszkaniowych nie ma znaczenia z punktu widzenia dopuszczalności ustalenia przez sąd istnienia stosownego uprawnienia. Marginalnie należy zwrócić uwagę, że gmina może wykonywać swoje obowiązki także bez wykorzystania własnego zasobu mieszkaniowego ( art. 4 ust. 3 ustawy ), np. najmując potrzebny lokal od innego podmiotu i oddając go w podnajem uprawnionym.

Mając powyższe na uwadze i na podstawie powołanych przepisów prawa, orzeczono jak w punkcie pierwszym sentencji.

O kosztach sądowych, od których zwolnieni byli powodowie, sąd postanowił po myśli art. 113 ust. 1 u.k.s.c. w zw. z art. 98 § kpc, obciążając nimi wyłącznie pozwaną gminę ponieważ pozwany bank uznał przy pierwszej czynności powództwo ( art. 101 kpc ).