Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Protokolant: Oskarżyciel

sędzia Tomasz Hausman stażysta Agata Troczyńska ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2024r. i 27 stycznia 2025 r. sprawy

M. S.

s. R. i B. zd. K., ur. (...)
w G., PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

W dniu 22.08.2024 r. około godz. 17:45 w G. przy ul. (...) kierując pojazdem marki M. nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas manewru cofania doprowadzając do uderzenia w pojazd marki K. nr rej. (...) stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

ORZEKA:

1.  Obwinionego M. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj.

wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 1.000 zł (tysiąc złotych).

1.  Obciąża obwinionego kosztami postępowania w kwocie 100 zł (stu złotych) i wymierza tytułem opłaty 100 zł (sto złotych).

II W 1165/24

UZASADNIENIE

Dnia 22 sierpnia 2024r. przed godziną 17.45 obwiniony M. S. przyjechał samochodem marki M. o nr rej. (...) na ul. (...) w G.. Przyjechał po swoją znajomą W. S. (1). Gdy ta przyszła i wsiadła do samochodu obwiniony zaczął cofać, aby wyjechać. Cofając uderzył lewym tylnym narożnikiem swojego auta w zaparkowany samochód marki K. o nr rej. (...). W czasie uderzenia kierująca tym pojazdem J. C. (1) siedziała za kierownicą, a jej dziecko było w foteliku. Po uderzeniu obwiniony ruszył do przodu i zaczął jechać, jednak kierująca K. pobiegła za nim i otworzyła tylne drzwi M. zmuszając obwinionego do zatrzymania.

(dowód: zeznania – J. C. – k.46v-47 i 19-20, E. P. – k.47; dokumenty i fotografie – k.3-9).

Obwiniony M. S. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że nie poczuł żadnego uderzenia i nie uderzył w samochód K..

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego uznając je za wykrętne i skierowane wyłącznie na obronę. Pozostają ona w sprzeczności z dowodami uznanymi za wiarygodne, a przede wszystkim zeznaniami pokrzywdzonej i E. P.. Sąd dał wiarę tym zeznaniom, albowiem są one jasne, logiczne i wzajemnie zgodne. Zestawione razem tworzą obraz zdarzenia opisany wyżej. O ile Sąd z ostrożnością podszedł do zeznań pokrzywdzonej będącej zainteresowaną rozstrzygnięciem to jej wersja został potwierdzona przez E. P. – osobę obcą, niezainteresowaną rozstrzygnięciem i znajdującą się przypadkowo na miejscu zdarzenia.

Twierdzeniu obwinionego, że nie poczuł uderzenia przeczą słowa ww świadków o tym, że samochód K., aż się zabujał od uderzenia. Świadczy to o jego sile i nie było możliwości, by obwiniony tego nie poczuł.

Sąd nie dał wiary zeznaniom W. S. z tych samych powodów jak w przypadku wyjaśnień obwinionego.

Brak jest podstaw do kwestionowania wartości dowodowej dokumentów i fotografii.

W świetle powyższego wina obwinionego nie budzi wątpliwości, a czyn jego wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 86§1 kw. Obwiniony, bowiem wykonując manewr cofania nie zachował szczególnej ostrożności i uderzył swoim pojazdem w drugi pojazd, w którym znajdowały się osoby stwarzając tym samym zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Zdaniem Sądu kara grzywny wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu, stworzonego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz bierze pod uwagę cele wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć w stosunku do obwinionego.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 119§1 kpw.