Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 sierpnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Zbigniew Krzyżanowski

Protokolant: sekr. sąd. Marta Czech

w obecności oskarżyciela ---

po rozpoznaniu sprawy z wniosku Komendanta Miejskiego Policji w G.

J. W. s. G. i H. z domu W., ur. (...) w G., PESEL: (...)

obwinionego o to, że:

W dniu 5 listopada 2022 r. ok. godz. 15:20 w G., ul. (...), kierując pojazdem marki V. o nr rej. (...), przekroczył dozwoloną prędkość o 36 km/h w miejscu, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h,

tj. o czyn z art. 92a § 2 kw

orzekł:

I.  Obwinionego J. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 92a § 2 kw i za to wymierza mu karę grzywny w wysokości 800 zł (osiemset złotych);

II.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 zł (osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej oraz 70 zł (siedemdziesiąt złotych) tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania.

Sygn. akt II W 158/23

UZASADNIENIE

J. W. jest kawalerem i był czterokrotnie karany za wykroczenia związane z przekroczeniem prędkości.

Dowód : pismo k. 11,informacja z systemu rejestrów państwowych k. 5

Obwiniony w dniu 5 listopada 2022 r. w godzinach popołudniowych kierował samochodem marki V. jadąc ulicą (...) w G.. Został zatrzymany przez patrol policji w związku z przekroczeniem dopuszczalnej prędkości o 36 km. W trakcie prowadzonych czynności przez policjantów oświadczył, że odmawia przyjęcia mandatu karnego. Jako uzasadnienie podał, że nie kwestionuje faktu popełnienia czynu ale przekroczył limit posiadanych punktów karnych za inne wykroczenia.

Dowód: zeznania św. A. S. k.32v, S. S. k. 32v notatka ze zdarzenia k. 1-2,

Obwiniony od samego początku nie kwestionował swojej winy ani faktu popełnienia wykroczenia powołując się jedynie na przekroczenie limitu uzbieranych punktów karnych. Nie stawił się na rozprawie i nie złożył żadnych wyjaśnień. Sąd co do zasady w takiej sytuacji skoro obwiniony powoływał się wyłącznie na ilość punktów, co ewidentnie stanowiło jego linię obrony skierowaną na przewlekanie sprawy oraz odsunięcie orzeczenia w czasie, poprzestał na ocenie zebranych w sprawie dowodów i dał wiarę zeznaniom słuchanych świadków – policjantów rejestrujących prędkość i biorących udział w zatrzymaniu obwinionego.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw do tego, aby kwestionować zeznania świadków, którzy logicznie opisali przebieg wydarzeń oraz zachowanie i postawę obwinionego po dokonaniu czynu.

W konsekwencji zgromadzony materiał dowodowy nie pozostawiał wątpliwości, że obwiniony dopuściła się wykroczenia z art. art. 92a § 1 kw .

Art. 92a § 1 kw stanowi, iż kto nie stosuje się do ograniczenia prędkości, podlega karze grzywny.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należało, iż w świetle ustaleń stanu faktycznego obwiniony dokonał przekroczenia obowiązującej prędkości (50 km/h) o 36 km.

Przechodząc do uzasadnienia kary wymierzonej obwinionmuj wskazać należało, iż podstawą jej wymiaru jest art. 92a§1 kw. W ramach tego ustawowego zagrożenia w niniejszej sprawie sąd uznał, iż odpowiednią sankcją wobec obwinionego jest wymierzenie kary grzywny.

Wymierzona kara spełnia w ocenie Sądu wszystkie dyrektywy przewidziane w art. 33 § 1 kw. Przede wszystkim jest ona odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez obwinionego wykroczenia. Zdaniem Sądu wymierzona kara nie przekracza również stopnia winy obwinionego. Należy również przypuszczać, że spełni przede wszystkim cele zapobiegawcze oraz wychowawcze.

W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie 1-szym sentencji.

Mając na uwadze fakt, że obwiniony posiada pracę i osiąga dochody Sąd zasądził od obwinionego koszty postępowania i opłatę w sprawie.